คุณลุงผู้ใจดี โดย auy504 (Copy) ตอนที่3

redboy · โพสต์ 2017-3-6 15:10:05

แต่อีกใจหนึ่งก็ยังหวั่นๆ ว่าถ้าเกิดผมทำอะไรเกินเลยลงไปแล้ว ลุงผลอาจจะไม่ยอมให้อภัยหลานคนนี้อีกเลย ก็เป็นได้ ก่อนที่ใจของผมจะเตลิดไปไกลกว่านี้ จนผมควบคุมตัวเองไม่อยู่ ผมรีบตัดบทกับลุงและขอตัวไปว่ายน้ำทันที “ลุงครับ ผมคงไม่เก่งเรื่องนี้ เอาไว้ฝึกต่อวันหลังแล้วกัน” “อืม ไม่เป็นไร เอาไว้ทีหลังก็ได้ ” ลุงตอบแบบงงๆ กับอารมณ์ที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของผม จากนั้นผมก็กระโดดลงคลอง รีบว่ายน้ำอย่างรวดเร็ว เพื่อดับอารมณ์ที่เกิดขึ้น “ว่ายน้ำดีๆล่ะ วันนี้น้ำมันค่อนข้างเย็นนะหลาน” ลุงผลตะโกนเตือนตามหลัง ผมว่ายน้ำอย่างต่อเนื่องไปเรื่อยๆ จนท่อนเนื้อที่โป่งพองเริ่มหดตัวลง ในใจก็นึกว่า“เกือบไปแล้วเรา” ผมคงต้องเตือนตัวเองให้มากๆกว่านี้ ว่าต่อไปคงต้องควบคุมสติให้อยู่และถ้ากลับไปถึงบ้านเมื่อไหร่ ผมคงต้องรีดน้ำออกจากแท่งทวนของผมเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศที่ยังค้างคาอยู่ซะบ้าง ไม่เช่นนั้น ผมเองก็ไม่แน่ใจ ว่าจะคุมตัวเองได้อีกสักกี่ครั้งหลังจากอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน เริ่มเข้าที่เข้าทางแล้วผมจึงเปลี่ยนมาว่ายน้ำแบบช้าๆเพื่อพักเหนื่อยและซึมซับความงามของธรรมชาติ คลองที่นี่ยังใสสะอาดเหมือนเดิม ยิ่งว่ายน้ำไปผมก็ยิ่งนึกถึงวันเก่าๆ สมัยเด็กๆ ผมไม่อ้วนขนาดนี้หรอก เพราะผมว่ายน้ำริมคลองเป็นประจำ แม่ก็จะฝากลุงผลให้ดูแลผมเสมอ เวลาผมมาว่ายน้ำที่นี่ ผมจำได้ว่า ตอนที่ผมอยู่บ้านหลังนี้ ผมมีความสุขมาก ผมได้วิ่งเล่น ได้ออกกำลังกาย ได้พักผ่อน ใช้ชีวิตอยู่กับธรรมชาติ มันช่างต่างกันกับเวลาที่อยู่กับรถติด เมืองที่แออัด ไปที่ไหนก็มีแต่ผู้คนมากมาย สักพักหนึ่ง ผมก็เริ่มรู้สึกเป็นตะคริวที่ขา ผมพยายามจะฝืนว่ายน้ำต่อ แต่มันปวดมากจนแทบว่ายไม่ไหว ผมจึงตะโกนเรียกลุงผลเพื่อขอความช่วยเหลือ ทันทีที่ลุงผลมองเห็นผมกำลังจะจมน้ำ ลุงผลก็รีบกระโจนลงคลองว่ายน้ำมาหาผมอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ผมกำลังเริ่มสำลักน้ำ ลุงผลก็สอดแขนมาบริเวณราวนมของผม และรัดตัวผมให้แน่นก่อนที่ลุงจะว่ายน้ำพาผมเข้าฝั่ง
หลังจากขึ้นฝั่งได้ ลุงก็วางร่างกายที่อ่อนแรงของผมให้นอนลงบนผืนหญ้าริมคลอง และจับขาข้างที่เป็นตะคริวเพื่อยืดให้เหยียดออก ผมร้องด้วยความเจ็บปวด สลับกับไอเพราะสำลักน้ำ ลุงผลรีบลงมือบีบนวดขาผม เพื่อให้กล้ามเนื้อที่เกร็งคลายตัว “นี่ไงล่ะ ลุงเตือนแล้ว หลานไม่ได้ว่ายน้ำมานานแล้วนะ ดีนะที่ลุงคอยมองอยู่ตลอด” ลุงผลพูดบ่นไป มือก็พยายามนวดคลายกล้ามเนื้อขาให้กับผม “ขอบคุณครับลุง ผมเองแหละที่ไม่ประมาณตัวเอง คิดว่าร่างกายยังแข็งแรงเหมือนเดิม” ผมยอมรับผิดแต่โดยดี อาการปวดที่ขาของผมค่อยๆคลายลงเรื่อยๆ จากการบีบนวดของลุงผล ในขณะที่ผมเริ่มเงยหน้าเพื่อจะเอ่ยปากชมฝีมือการนวดของลุง ผมก็เหลือบไปเห็น กางเกงในของลุงผลที่ขอบยางมันยานด้วยความเก่า…บัดนี้ขอบกางเกงในนั้นมันห้อยย้อยไปกองอยู่ใต้พวงไข่ของลุงแล้ว คงเป็นเพราะลุงผลรีบพาผมขึ้นฝั่ง ลุงจึงไม่ได้ระวังตัว ผมคิดหาสาเหตุในใจ แต่ใครจะปล่อยให้โอกาสดีๆแบบนี้หลุดลอยไป ผมจึงค่อยๆใช้สายตาสำรวจเรือนร่างของลุง ด้วยความระมัดระวังไม่ให้ลุงผิดสังเกต กลุ่มขนสีดำที่โดนน้ำแนบกับผิว เปิดเผยให้เห็นโคน และท่อนลำของลุงผลอย่างชัดเจน ส่วนลำตัวของมันนั้น มีสีเข้มกว่าผิวสีแทนของลุงนิดหน่อย แต่รูปร่างของมันมีลักษณะอวบกลมเป็นท่อนตรงสวยงาม ดูแข็งแกร่งเหมือนกับไม้กระบองที่ชาวญี่ปุ่นใช้ตีกลองยักษ์ในงานเทศกาล ส่วนหัวนั้น มีลักษณะมนได้รูป และมีสีแดงระเรื่อ แม้มันจะยังไม่แข็งตัวเต็มที่แต่ลำท่อนที่พาดยาวจนส่วนหัวห้อยเลยพวงไข่ของลุงก็คงพอจะทำให้รู้ว่า เวลาแข็งตัวแล้วมันจะยิ่งใหญ่อลังการ และเอาการเอางานขนาดไหนซึ่งผมเองก็เคยเผชิญกับมันมาแล้ว แม้จะเป็นการเผชิญหน้าในความมืดก็ตามแต่ผมก็ยังจำรสสัมผัสของมันได้อย่างดี อย่างไรก็ตาม โชคดียังเป็นของลุงผลเพราะผมเพิ่งจะหายจากการเป็นตะคริวและสำลักน้ำ ทำให้ซ่าส์ไม่ค่อยออกเมื่อผมเชยชมร่างกายของลุงจนเป็นที่พอใจแล้วจึงเอ่ยปากบอกลุงผลที่ยังสาละวนนวดขาผมอยู่“ลุงครับ กางเกงในลุงมัน…” ไม่ทันที่ผมจะพูดจบ “เฮ้ย! เห็นนานรึยังล่ะนี่ ถึงเพิ่งมาบอกลุง”ลุงผลพูดแบบอายๆ พร้อมกับดึงกางเกงในขึ้นมาปิดท่อนล่างของลุงไว้ “เพิ่งเห็นครับ ก็เลยรีบบอกลุงไง” “ดีนะแถวนี้ไม่มีชาวบ้านผ่านไปผ่านมา ไม่งั้นลุงอายแย่เลย” “ที่จริงไม่เห็นต้องอายเลยนะครับ ผมว่าขนาดอย่างลุงนี่ น่าจะภูมิใจมากกว่า” “นี่ถ้าเล็กๆก็ว่าไปอย่าง”ผมพูดแก้เก้อ “เออ เข้าใจพูดนะหลาน” ลุงผลพูดพร้อมกับเอามือมาขยี้หัวผม“เราล่ะก็ใช่ย่อย ยังแข็งแรงได้ขนาดนี้ ลุงคงไม่ต้องห่วงแล้วมั๊ง”ลุงผลพูดแล้วยิ้ม พร้อมสายตาที่จ้องมองแท่งทวนของผมที่ตอนนี้มันชูชันอยู่ใต้กางเกงใน“ลุงก็พูดไป เผอิญลุงนวดขาให้แล้วมันสบายดี เลือดลมมันเลยสูบฉีดนิดหน่อยครับ” ผมรีบแก้ตัวและหัวเราะกลบเกลื่อน ลุงผลล้มตัวลงข้างๆผม แล้วเอามือหนุนหัวเพื่อนอนพักเหนื่อย “ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว เมื่อกี้ลุงตกใจมากเลยรู้ไหม ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆแล้ว กว่าจะพาว่ายมาถึงฝั่ง เฮ้อ!” ผมเงียบไปสักพัก ก่อนที่จะพูดความรู้สึกบางอย่างออกจากใจ “ลุงรู้ไหม ก็เพราะแบบนี้แหละ เวลาผมอยู่ใกล้ลุงถึงรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย”จากนั้นผมก็ขยับไปหอมแก้มลุง พร้อมบอกว่า “ขอบคุณครับ” “เออ เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอก ลุงก็ดูแลหลานมาตั้งแต่เล็กๆแล้ว” “แต่หลานจะมาหอมลุงเหมือนตอนเด็กๆไม่ได้แล้วนะ นี่เราโตๆกันแล้ว อายคนอื่นเค้า” ลุงผลพูดแบบอายๆ หน้าของลุงแดงขึ้นจนสังเกตเห็นได้ “ก็ไม่มีใครเดินผ่านมานี่นา”ผมแย้ง “เออแน่ะ ลุงอายตัวเองว่ะ” ลุงผลพูดจบก็หัวเราะแบบเขินๆ หลังจากเสียงหัวเราะสิ้นสุดลง ลุงผลก็พูดประโยคที่ทำให้หัวใจผมพองโต“ลุงก็ขอบคุณหลานเหมือนกัน ที่มาสร้างสีสันให้ชีวิตลุงไม่เหงานะ” “วันนี้ลุงมีความสุขมาก”ลุงผลพูดพร้อมเอามือมาโอบไหล่ผมเข้าไปกอดแนบชิดกับลุง หากใครเดินผ่านมาตอนนี้ ก็จะเห็นชายอ้วนสองคนอายุต่างวัย
ที่มีเพียงกางเกงชั้นในคนละตัวปิดร่างกายไว้ นอนแผ่หลาอยู่บนผืนหญ้าสีเขียวขจีริมแม่น้ำ ในช่วงพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ท่าทีดูสนิทสนมกันเป็นพิเศษ ซึ่งอาจจะเป็นภาพที่แปลกตาสำหรับใครหลายๆคน
แต่มันเป็นภาพประทับใจ ที่ผมจะไม่ลืมเลือน“รีบกลับกันดีกว่าเดี๋ยวจะมืดซะก่อน นะหลาน”
ลุงผลพูดทำลายความเงียบ พร้อมหยิบผ้าขาวม้ามานุ่ง“ครับลุง”ผมตอบรับ พร้อมลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าเช่นกัน
“ช่วยลุงถือของหน่อยนะ เย็นนี้เราคงมีปลากินกันเยอะเลย” ลุงผลพูดพร้อมหยิบชะลอมปลาให้ผมถือ
ระหว่างที่เรากำลังเดินกลับบ้านกัน ผมก็ชวนลุงคุยเรื่อยเปื่อย“ลุงครับ พื้นที่รกร้างข้างๆสวนลุงนั้นเป็นของใครกันครับ” “ปล่อยไว้เฉยๆทำไมไม่มีใครมาเพาะปลูก”“อ้าวหลานยังไม่รู้อีกเหรอ.”ลุงผลพูดยังไม่ทันจบก็หยุดไป “อะไรเหรอครับ” ผมถามด้วยความสงสัย “อืม มันเป็นที่ดินที่พ่อของหลานซื้อไว้พร้อมกับลุงนั่นแหละ”ลุงผลอธิบาย “ที่ดินทั้งผืนมัน 40 ไร่ ลุงก็แบ่งซื้อกับพ่อของหลานคนละครึ่ง” “พ่อของหลานมีความฝันตั้งแต่หนุ่มๆแล้วว่าอยากใช้บั้นปลายชีวิต เป็นเจ้าของสวน” “พยายามทำงานเก็บเงินเพื่อเป็นเจ้าของที่ดินแต่แล้วกลับก็ต้องป่วยหนักก่อนที่จะสร้างฝันให้เป็นจริงได้” “ใช่ครับ พ่อฝันแบบนั้นมาทั้งชีวิต” ผมตอบรับ เพราะยังจำที่พ่อเล่าเรื่องความฝันของพ่อให้ผมฟังตั้งแต่เด็กๆได้ “ลุงก็ถามพ่อของหลานตอนที่ซื้อที่ดินด้วยกันว่า จะซื้อที่ดินไปทำไม จะดูแลสวนไหวหรือ” ลุงผลเล่าต่อ“พ่อของหลานก็บอกลุงว่า คงทำสวนเองไม่ไหวแล้วล่ะ แต่จะเก็บเอาไว้ให้เจ้าพงษ์มันเป็นของขวัญวันแต่งงาน” “เจ้าพงษ์มันเติบโตมากับบ้านสวน เลยซื้อไว้เผื่อว่ามันอยากจะเพาะปลูกอะไรเป็นอาชีพ”ลุงผลเอ่ยถึงคำพูดของพ่อผม ผมรู้สึกตื้นตันในใจกับสิ่งที่พ่อผมแอบเตรียมไว้ให้สำหรับอนาคต เหมือนกับพ่อผมจะรู้ว่า ผมต้องไม่ชอบชีวิตเมืองแน่ๆ จะว่าไปแล้ว แม่เองก็เคยบอกว่าเรามีที่ดินผืนหนึ่งเก็บไว้ แต่ผมก็ไม่เคยสนใจเลยว่ามันคือที่นี่ ผมนึกเสียใจกับความไม่ใส่ใจของตัวเองที่ปล่อยให้ที่ดินผืนนี้รกร้างว่างเปล่า ทั้งที่มันเป็นของขวัญชิ้นสำคัญที่สุดที่คุณพ่อเตรียมไว้ให้หลักจากผมเงียบไปสักพัก ลุงผลก็ชวนผมคุยเรื่องอื่น จนความเศร้ามันจางลงไป เมื่อเรากลับมาถึงบ้าน ผมก็ช่วยลุงผลเอาของเข้าไปเก็บในครัว“รีบไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวลุงจะทำอาหารรอ”ลุงผลพูดก่อนจะหันหน้าเข้าครัว จากนั้นผมจึงเข้าห้องน้ำเพื่อทำภารกิจส่วนตัว เริ่มจากการเปิดฝักบัว ให้น้ำเย็นๆ ไหลผ่านร่างกายเพื่อล้างคราบเหงื่อไคลที่สะสมมาทั้งวัน สักพักหนึ่งผมก็รู้สึกสดชื่นขึ้น ความเหนื่อยล้าตั้งแต่เช้า มันคงไหลออกไปตามสายน้ำแล้ว แต่ความต้องการทางเพศที่ถูกเก็บกักไว้นี่สิ มันยังไม่ยอมไปไหนเลย อย่างไรก็ตาม เรื่องแบบนี้ผมเองก็รู้วิธีการจัดการกับมันเป็นอย่างดี จากนั้นผมจึงเอาสบู่มาถูให้มือมีความลื่นนิดๆ ก่อนที่จะเริ่มภารกิจสำคัญ ผมใช้มือลูบไล้ไปตามจุดกระสันต่างๆของร่างกายเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ ภาพเรือนร่างของลุงผลที่ยังแจ่มชัดในใจนั้น ช่วยให้ผมจุดกระตุ้นอารมณ์ได้โดยง่าย ผมค่อยๆใช้นิ้วมือเขี่ยวนรอบหัวนมของตัวเอง โดยจินตนาการว่ามันคือลิ้นของลุงผล ที่ตวัดวนเวียนอยู่บริเวณหัวนม จนมันเริ่มแข็งเป็นไต ส่วนมืออีกข้างก็จับให้กระชับลำท่อนแล้วเริ่มรูดเข้าออก อย่างช้าๆแต่หนักแน่น ความเสียวกระสันมันค่อยๆแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย จนผมต้องถอนหายใจเป็นพักๆ เพื่อผ่อนอารมณ์ ในขณะที่เครื่องกำลังร้อนได้ที่ และผมกำลังเร่งมือที่สาวท่อนเนื้อให้เร็วขึ้น อยู่ๆไฟในห้องน้ำก็ดับลง อารมณ์ที่ใกล้ถึงจุดสุดยอด หยุดชะงักโดยฉับพลัน ด้วยความที่ผมเป็นคนกลัวความมืด ผมรีบนุ่งผ้าออกมาเพื่อเรียกลุงผลทันที “ลุงครับ ไฟในห้องน้ำมันดับครับ” ผมตะโกนเรียกลุงในขณะที่พยายามเบี่ยงตัวเพื่อซ่อนท่อนเนื้อที่ยังชูชันใต้ผ้าเช็ดตัว
“มาๆเดี๋ยวลุงดูให้เอง สงสัยหลอดไฟมันจะเสื่อมล่ะ ” ลุงผลวิ่งไปหยิบเก้าอี้มา แล้วเอาหลอดไฟสำรองเพื่อเตรียมมาเปลี่ยน “ลุงว่าจะซ่อมหลายมันทีแล้ว วันนี้พอดีเลยมีหลานเป็นลูกมือ”
“จับเก้าอี้ให้แน่นๆนะหลาน เดี๋ยวลุงจัดการให้” เก้าอี้ที่ลุงเอามาเป็นแบบมีพนักท้าวแขนและมีพนักพิง
เมื่อผมเอามือจับเก้าอี้ที่พนักท้าวแขนทั้งสองข้าง ผมจึงพบว่า หน้าของผม ห่างจากเป้าของลุงผลไม่ถึงคืบ
โดยมีผ้าขาวม้าของลุงขั้นอยู่ตรงกลาง ในขณะที่ลุงขยับตัวเพื่อเปลี่ยนหลอดไฟอยู่นั้น แสงไฟข้างนอกที่ส่องเข้ามารำไร ก็ทำให้ผมเห็นอาการแกว่งตัวของแท่งทวนที่อยู่ใต้ผ้าขาวม้าของลุงอย่างชัดเจน
“รางไฟมันหลวมๆอยู่ด้วย เดี๋ยวลุงต้องไขน็อตมันใหม่” ลุงผลอธิบาย เก้าอี้ที่เอามามันคงต่ำเกินไป ทำให้ลุงผลต้องพยายามยืดตัว เพื่อไขน็อตที่ติดกับเพดานให้แน่น “อึ๊บ! อึ๊บ!” ลุงผลออกเสียง ในขณะที่กำลังพยายามเขย่งยืดตัวไปไขน็อตของรางหลอดไฟ ทันใดนั้นเอง ในระหว่างที่ลุงผลยืดตัวขึ้น ผ้าข้าวมาของลุง ก็หลุดร่วงออกจากเอว ไปกองอยู่ที่พื้น “เฮ้ย! ชิบหายแล้ว” ลุงผลอุทาน “ไม่เป็นไรๆ จับเก้าอี้ไว้นะหลาน อีกแป๊บเดียวก็จะขันน็อตเสร็จแล้ว” ลุงผลกำชับ เพราะกลัวผมจะหันไปคว้าผ้าจนปล่อยมือออกจากเก้าอี้ “ลุงอ่ะ ไม่เป็นไร แต่ผมนี่สิ…..”

toochi001 · โพสต์ 2017-3-6 15:53:07

ขอบคุณมากๆครับ

papikaluk · โพสต์ 2017-3-6 15:56:04

ขอบคุณครับ

auto101 · โพสต์ 2017-3-6 16:00:02

ขอบคุณครับ

pops · โพสต์ 2017-3-6 16:37:53

ขอบคุณคับ

rukcan001 · โพสต์ 2017-3-6 16:56:25

ขอบคุณมากคับ

Nukk12 · โพสต์ 2017-3-6 21:52:11

ขอบคุณครับ

ddavp · โพสต์ 2017-3-6 21:57:57

ขอบคุณครับ

Darmmek · โพสต์ 2017-3-6 23:16:14

ขอบคุณคับ

kabuki · โพสต์ 2017-3-6 23:59:08

ขอบคุณครับ

imf · โพสต์ 2017-3-7 00:15:44

ขอบคุนครับ

mooman · โพสต์ 2017-3-7 03:00:23

ขอบคุณครับ รอต่อครับ

takeshi · โพสต์ 2017-3-7 03:47:16

ขอบคุณครับ

diamond2 · โพสต์ 2017-3-7 03:52:02

ขอบคุณครับ

boxmon99 · โพสต์ 2017-3-7 04:10:31

ขอบคุณมากนะครับ

nun221033 · โพสต์ 2017-3-7 05:10:41

ขอบคุณมากๆ นะครับ

minone · โพสต์ 2017-3-7 07:49:27

ขอบคุณครับผม

tak_sam · โพสต์ 2017-3-7 12:32:36

ขอบคุณครับ

satern69 · โพสต์ 2017-3-7 16:26:35

ขอบคุณครับ

senee78 · โพสต์ 2017-3-7 16:31:58

ขอบคุณมากๆครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน