[คิดไปเอง] บทที่ 21.3 "บทสรุป" [25/03/2560]
[วันศุกร์ที่ 29 ธันวาคม 2554]วันนี้เป็นสุดท้ายของการเรียนก่อนจะหยุดปีใหม่ ส่วนใหญ่พวกอาจารย์เขาก็ไม่สอนกันหรอกครับ
“สวัสดีนักเรียน นักศึกษาทุกๆคนที่ยังอุส่ามาเข้าแถวกันในวันนี้ วันนี้ดูบางตาพอสมควรเพราะส่วนใหญ่กลับต่างจังหวัดกันไปหมดแล้ว ผมก็ไม่ขอแจ้งอะไรมากมายจะชี้แจ้งวันเกิดเปิดหลังปีใหม่คือวันที่ 9 ม.ค. 2555 เที่ยวกันให้เต็มที่ไปเลยและอย่าไปกังวลกับข่าวเรื่องเด็กชายปลาบู่ทำนายเรื่องน้ำท่วม ให้คิดเสียว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ เอาหละสวัสดีปีใหม่ครับ” อาจารย์ผชรขึ้นพูดหน้าเสาธงเหมือนทุกวัน
เมื่อทำกิจกรรมหน้าเสาธงเสร็จเรียบร้อย อาจารย์ที่สอนวิชาแรกของห้องผมเดินมาบอกว่ามันนี้ไม่สอนเจอกันหลังปีใหม่เลย พวกผมจึงไปหาอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อโฮมรูมกันเช้าเสร็จแล้วจะได้กลับบ้านกันเลย ในชั่วโมงโฮมรูม อาจารย์บุญทันให้เล่นเกมต่อไม้ขีดและก็แจกข้าวคนละกล้องเป็นการเลี้ยงปีใหม่ เมื่อโฮมรูมเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ ซึ่งคนที่มาวันนี้ถ้าผมจำไม่ผิด มีผม แรก โอ๊ต และตัน ส่วนกลุ่ม 3 ผมจำไม่ได้แล้วว่าใครมาบ้าง
“ตันวันนี้ไปดูหนังกัน” ผมชวน
“ดูเรื่องอะไรอะ”
“ส.ค.ส.สวีทตี้ไง”
“แต่กูไม่มีเงินอะดิเอาไว้คราวหน้าดีไหมละ”
“คราวนี้แหละตันเดี๋ยวกูเลี้ยงเอง”
“เอางั้นเลยหรอ”
“เออ”
“แล้วใครไปมั้ง”
“ก็มีกู มึง ชัย และบิ๊ก” บิ๊กกับชัย ผมโทรไปชวนมันตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว ตอนนี้พวกมันคงจะนั่งเล่นเกมรออยู่ที่หอ
“มึงเลี้ยงหมดเลยหรอ”
“ใช่ๆ”คือน้าผมที่มาจากประเทศสวิตเขาให้เงินผมตั้ง 2000 บาท แหนะ ความเป็นเด็กอะครับไม่รู้จักเก็บหรอกเลี้ยงเขาหมด
ตกลงกันเรียบร้อย ตันก็พาผมซ้อนรถเครื่องไปดูหนังในเมือง แต่ก่อนจะไปตันเอารถไปเปลี่ยนกับป้า (ป้าที่อยู่หอกับตันอะครับ) เพราะรถตันไม่มีป้ายทะเบียนเหตุเกิดเพราะผมนี่แหละเล่าแล้วจะยาว 555+ เปลี่ยนเสร็จก็ออกเดินทางไปในเมืองกัน ระหว่างทาผมคิดอกุศลเอามือสองข้างของตัวเองวางไว้ที่หน้าขาของตัน เหมือนครั้งที่ตันไปส่งผมที่บ้านเมื่อบทที่ 20แต่ครั้งนี้เห็นตันไม่มีท่าทีอะไรผมค่อยๆเลื่อนมือตัวเองขึ้นไปจนเกือบถึงไอ้นั้น จำได้เลยว่านิ้วมือทั้ง 10 นิ้ว ของผมสัมผัสกับขอบกางเกงในของตันเลย แต่ตันก็ยังขับรถเครื่องต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมก็ไม่กล้าทำอะไรไปมากกว่านี้กลัวตันจะไม่ชอบ นานๆทีจะมีโอกาสครับต้องกอบโกยเอาไว้ 555+ แล้วเราก็มาถึงหอไอ้น๊อต เดินขึ้นไปก็เห็นบิ๊ก เล่นเกมเพลทูอยู่กับชัย ส่วนน๊อตกับมั่นเห็นบิ๊กบอกว่าออกไปทำงานที่ KFC บิ๊กกับชัยก็ทำนะครับแต่เข้าคนละเวลา รอมันเล่นเกมเสร็จเราก็ไปดูหนังกัน จำไม่ได้เวลาได้ดูเวลาไหนจำได้แต่ตอนออกมาประมาณ 15.00 น. ครับ
ออกจากโรงหนังบิ๊กบอกอย่าเพิ่งกลับให้ไปนั่งเล่นที่หอมันก่อน ขึ้นไปผมก็ไม่ได้เล่นหรอกครับเพราะน๊อตกับมั่นกลับมาพอดี มันก็เลยชวนกันเล่นวินนิ่งผมก็นั่งดูตันแข่งกับน๊อต แต่ตันแลจะสบายไปหน่อยนะครับ เพราะมันนอนตักผมแล้วเล่นเกมไปด้วยสบายจริงๆไอ้กระต่ายขาว เล่นกันสักพักก็มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาในห้อง
“อ่าวมิ้งทำไมวันนี้มาเย็นจัง” มั่นถาม
“พอดีวันนี้ไปเดินเซ็นทรัลกับเพื่อนมาอะดิ ร้อนเป็นบ้าเลย” มิ้งพูดพร้อมกับเดินเข้ามานั่งบนเตียง
ขอพูดถึงมิ้งหน่อยนะครับ มิ้งเป็นผู้หญิงสาวรุ่นเดียวกับพวกผมนี่แหละเรียนอยู่พาณิชในเมือง ผิวขาวหน้าออกหมวย และหน้าอกใหญ่เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆเพื่อนผมครับ
จากนั้นมั่นก็แนะนำมิ้งให้รู้จักกับตัน ส่วนผมนั้นรู้จักมานานพอสมควรแล้วเพราะผมชอบมานั่งเล่นเกมหอน๊อตบ่อยๆ และมิ้งก็จะชอบมานั่งเล่นห้องนี้อยู่เสมอ ส่วนการปรากฏตัวของมิ้งนั้นมันมีที่มาที่ไปอยู่ครับ แต่ผมจำไม่ได้แล้วว่าไปรู้จักกับพวกน๊อตได้ยังไง
ผมนั่งดูตันเล่นวินนิ่งแข่งกับน๊อตอยู่สักพักก็เหลือบไปเห็นมิ้งที่นั่งอยู่บนเตียง สายตามิ้งมองตันอยู่ตลอดเวลาเลยครับ อินี่คือศัตรูอีกหนึ่งตัวของกูแน่นอน 555+ พอตันเล่นเสร็จผมกับตันก็กลับบ้าน โดยมีตันขับไปส่ง
[ระหว่างทางที่ตันขับรถเครื่องไปส่งผมที่บ้าน]
“อินว่ามิ้งเป็นคนยังไงอะ”
“ไม่รู้ว่ะ แต่ดูแล้วไม่ค่อยน่าคบหาหรอกผู้หญิงอะไรมานั่งเล่นห้องผู้ชาย แล้วผู้ชายตั้งหลายคน”
“ก็จริงนะ มึงพูดถูกว่ะอิน มันทำตัวเหมือนเป็นกระหรี่เลยว่ามะ”
“อืมๆ แล้วพูดถึงมิ้งทำไมชอบหรอ”
“จะบ้าหรอตันไม่เอาหรอกมีเมียตั้ง 2 คนแล้ว ไหนจะเมียแอนกับเมียอินอีก 5555+”
“กวนตีนนะมึงอะ” แต่ในใจกูนี่สูบฉีดมาก 555+ ถึงผมจะไม่ชอบที่ตันพูดว่าผมเป็นเมียอยู่ก็เถอะแต่ผมชอบตันอะ จะไปโกรธมันลงได้ยังไง เอาจริงๆถึงผมจะชอบผู้ชายแต่ผมก็ไม่ได้ออกอาการเป็นเกย์ หรือตุ๊ดแต่อย่างใดนะครับ บุคลิกผมก็เหมือนผู้ชายทั่วๆไปนี่แหละ
คุยอะไรกันไปเรื่อยเปื่อยจนมาถึงบ้าน ผมลงจากรถเครื่องแล้วขอบคุณตัน ตันก็ยิ้มๆแล้วขับออกไป ผมยืนดูตันขับรถเครื่องห่างออกไปจนมองไม่เห็นแล้วจึงเข้าบ้าน
ในช่วยปีใหม่ผมกลับกำแพงเพชร ช่วงนั้นอากาศก็ยังหนาวๆอยู่นะครับ วันที่ 31 ธ.ค. ผมส่งข้อความไปอวยพรปีใหม่ตันยาวมากๆ แต่จำไม่ได้แล้วว่าพิมพ์อะไรไปบ้าง ส่วนตันก็ส่งกลับมาเช่นกันแต่ผมก็จำไม่ได้อีกนั้นแหละว่าอวยพรอะไรบ้าง รู้แค่ว่าปีใหม่ตันไปเที่ยววังน้ำเขียวกับครอบครัว
[ส่งท้ายปีเก่า]
.
.
.
.
.
.
[ตอนรับปีใหม่]
[วันศุกร์ที่ 20 มกราคม 2555]
วันนี้ช่วงบ่ายผมได้รับสายจากป้าคนนั้น
“อินหรอลูกนี่แม่เองนะ” ป้าพูด
“แม่ไหนอะครับ”
“แม่ไง ป้าที่อยู่หอกับตันหนะ”
“อ๋อครับ สวัสดีครับแม่”
“จ้า แล้วนี่เลิกเรียนหรือยังอิน”
“เลิกแล้วครับ มีอะไรหรอครับ”
“อืม...อินรู้จักมิ้งใช่ไหม แม่อยากรู้ว่าลักษณะท่าทางและนิสัยของมิ้งเป็นยังไงอะลูก”
“ก็ขาวหน้าหมวยๆ อึ๋มๆอะแม่”
“รู้แค่นี้เองหรอ”
“ครับ คือผมไม่ค่อยสนิทอะครับ ต้องถามพวกน๊อตน่าจะดีกว่า”
“โอเคงั้นแม่ไม่รบกวนละแค่นี้นะ”
“ครับสวัสดีครับ” พูดจบก็วางสายไป
วันนี้หลังจากเลิกเรียนผมก็แวะไปเล่นเกมที่หอน๊อตเหมือนอย่างเคย ผมนั่งเล่นนารูโตะกับบิ๊กอยู่ 2 คน สนุกมากเลยครับ ส่วนชัย น๊อต และมั่น ออกไปทำงาน KFC กัน
ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (เสียงโทรศัพท์บิ๊ก)
“ว่าๆๆๆๆ” บิ๊กรับสาย
“เออแล้วใครไปมั้งว่ะ..........หรอ.......กูไม่ค่อยสบายว่ะไม่ไปละกัน............พวกน๊อตไปทำงานกันหมดเลยมีอินนั่งเล่นเกมอยู่เนี่ย.........เออๆงั้นเดี๋ยวให้มันไปแล้วกัน” ผมรู้บิ๊กคุยกันกับใครแต่คงเป็นเพื่อนนี่แหละครับ
“เออๆแค่นี้แหละ” พูดจบบิ๊กก็โยนมือถือขึ้นบนเตียงไป
“อินเดี๋ยวมึงไปตลาดหน้าศาลกับไอ้ตันมันหน่อยนะ มันกำลังมารับ” บิ๊กพูด
“อ่าวแล้วมึงอะ”
“กูไม่ไป” บิ๊กพูดแบบไม่มีอารมณ์
“อ่าว”
“อ่าวเหี้ยอะไรละ กูไม่ค่อยสบายว่ะโทษทีมึงไปเถอะ”
“เออๆ”
ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (เสียงมือถือบิ๊ก)
“เออว่ะ”
“เออๆเดี๋ยวกูลงไป” บิ๊กพูดจบก็บอกผมว่าตันมาถึงแล้ว และบิ๊กกับผมก็เดินลงไปหน้าหอ
พอลงมาก็เห็นรถกระบะคันหนึ่งขันมาจอดหน้าหอ จากนั้นก็ลดกระจกลงทำให้รู้ว่าคนขับนั้นคือตัน
“อินขึ้นรถ” ตันพูด
“จะไปไหนกัน” ผมพูดพร้อมกับมองเข้าไปเห็นมิ้งนั่งอยู่เบาะข้างคนขับ ส่วนป้านั่งอยู่ตรงแค็ปหลังคนขับ ในใจผมรู้สึกไม่ดีอย่างมาก ผมไม่ชอบมิ้งเลยอาจจะเป็นเพราะอารมณ์หึงของผมละมั้งครับ
“ไปหาอะไรกินกันตลาดหน้าศาลไง” ตันพูด
“ขึ้นมาเร็วอิน” ป้าบอก
“ผมไม่ไปแล้วกันครับแม่ มันเริ่มจะดึกแล้วเดี๋ยวแม่ผมด่าเอา”
“เอาหน้าเดี๋ยวแม่ให้ตันไปส่ง”
“ครับๆ” ในที่สุดผมก็ใจอ่อน ก่อนขึ้นรถผมหันไปมองบิ๊ก บิ๊กโบกมือบ๊ายบายใส่ผมแล้วก็เดินขึ้นห้องไป
ในระหว่างอยู่บนรถผมไม่ได้คุยอะไรเลย ได้แค่ฟังเสียงตันกับมิ้งนั่งคุยกันอยู่ 2 คน เมื่อมาถึงตลาดหน้าศาลตันก็พาเดินมากินร้านเมี่ยงปลาดผาร้านนึง
“อินกินอะไร” ตันถาม
“กูไม่ค่อยหิวว่ะไม่กินแล้วกัน” ผมพูดแบบเรียบๆ
“กินเถอะอินแม่เลี้ยงเอง” ป้าพูด
“ผมไม่หิวจริงๆครับแม่ขอโทษด้วยนะครับ ผมขอออกไปเดินเล่นก่อนถ้าจะกลับโทรมาด้วยนะครับ” ผมพูดพร้อมกับลุกเดินออกไป ตันมองผมแบบงงทำอะไรไม่ถูก เมื่อก่อนผมทำอะไรไม่ค่อยคิดเท่าไหร่ จนมาถึงทุกวันนี้จึงคิดได้ว่าบางทีตัวเองก็ออกตัวแรงจนเกิดไป ถ้าเอาสถานะตามความเป็นจริงตันก็เป็นเพียงเพื่อนสนิทเท่านั้น ไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่านี้
พอออกมาจากร้านเมี่ยงปลาเผาได้ ผมก็เดินวนอยู่ในตลาดในใจคิดโมโหตันอยู่ตลอดเวลา เห็นตันบอกว่าจะไม่สนใจไง เห็นบอกว่าเป็นกระหรี่ไม่หน้าคบไม่ใช่หรอ แล้วสิ่งที่เห็นมันคืออะไร เห็นแค่นี้ก็รู้แล้วว่าตันคิดอะไรอยู่ ผมเดินสักพักก็กลับไปรอที่รถของตันไม่ถึงครึ่งชั่วโมงตันก็โทรมา
“อินเป็นอะไร อยู่ไหน”
“ไม่ได้เป็นอะไร”
“อ่าวแล้วที่เดินออกไปละ มันหมายความว่าอะไร”
“กูไม่หิวไงเลยไม่อยากนั่งรอ”
“เป็นอะไรก็บอกกันดิว่ะ”
“ก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรไงกูขอโทษก็แล้วกัน”
“เออๆช่างเถอะ แล้วนี่อยู่ไหนตันจะกลับแล้วนะมาเจอกันหน้าร้านเมี่ยงปลาเผานะ”
“รออยู่ที่รถละ”
“อ่าวหรอ โอเคๆเดี๋ยวรีบไป”
สักพักตันก็มา ขากลับนี้ป้าบอกให้ตันพาป้าไปส่งที่หอน๊อต ป้าแกอยากไปนั่งเล่น ส่วนมิ้งก็ลงที่หอน๊อตด้วยเช่นกัน แล้วป้าก็ให้ตันไปส่งผมที่บ้านส่งเสร็จค่อยกลับมารับแก
[บนรถตัน]
“อิน ตันรู้นะว่าอินเป็นอะไร”
“อะไรละ”
“อินไม่ชอบมิ้งใช่ไหมละ”
“อืม...มึงก็ไม่ชอบไม่ใช่หรอ...แล้วทำไมวันนี้สิ่งที่เห็นมันถึงไม่เหมือนกับคำที่พูดในวันนั้นอะ”
“อินใจเย็นๆก่อน ตันแค่ลองคุยเล่นไปแบบนั้นแหละตันก็รู้อยู่แล้วว่ามิ้งมันนิสัยเป็นยังไง ตันรู้นะว่าอินเป็นห่วงตัน อยากให้ตันเจอคนดีๆ”
“ตัน....ตันก็มีแอนอยู่แล้วทั้งคนไม่ใช่หรอแล้วทำไมถึงทำแบบนั้นหละ”
“(ตันเงียบไปสักพัก) ตันแค่ลองคุยดูเฉยๆน่า อินอย่าคิดมากเลย ตันไม่เอาหรอกจริงๆ ถ้าอินไม่ชอบตันก็ไม่ยุ่งหรอก เพราะรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนต้องหาสิ่งที่ดีที่สุดให้ตันเหมือนที่อินทำอยู่นี่ไง”
“อืม เลิกยุ่งกับมันก็ดีแล้วตัน”
“เลิกอยู่แล้วตันแค่คุยเล่นๆ”
ในที่สุดผมก็ใจเย็นลงเชื่อใจว่าหลังจากวันนี้ตันจะต้องเลิกแน่นอน
.
.
.
.
.
.
.
สนุกมากครับ ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านนะครับที่ติดตามอ่านกันมาโดยตลอด
ขอบคุณนะครับ
ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]