ความผิดของพ่อ ขอโทษนะลูก : สุภาพบุรุษชุดดำ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย playtrons เมื่อ 2017-4-23 09:57สวัสดีครับ วันนี้เอาเรื่องใหม่มาฝาก แต่มันยาวมาก แต่งจนดึกแล้วง่วงนอน ยังไงเดี๋ยวมาต่อให้อีกนะครับ แต่เอาอินโทรมาฝากกันนิดๆ หน่อยๆ
สำหรับชุดนี้ อ่านฟรีทั้งชุดนะครับ ตั้งใจให้มีแค่สี่ตอน คือ พ่อกับลูกคนเล็ก พี่ชายกับน้องชาย พ่อกับลูกชายคนโต และรวมกันเราอยู่ซีรีย์นี่ ออกแนวดิบเถื่อน ดาร์ค หม่นหมอง เป็นแนวเจ็บปวดทางจิตใจ เหมาะสำหรับคนชอบความซาดิสแบบลึกๆ ไม่เน้นการตบตี แต่เน้นถึงสภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของครอบครัวนี้
ส่วนใครที่ยังรอซีรีย์ "หนุ่ม ตชด." ผมยังไม่ทิ้งนะครับ พอดีหัวแล่นมาทางนี้ก่อน แต่ไม่น่าจะนานครับ เพราะช่วงนี้ตกงาน คงเอาเวลามานั่งระบายความเครียดผ่านทางการแต่งเรื่องเล่าพวกนี้ไปพลางๆ
ขอบคุณทุกๆ คอมเมนท์ทั้งอ่านและแอบอ่านนะครับ
"ปัณ ตาโล่"
สุภาพบุรุษชุดดำ ความผิดของพ่อ ขอโทษนะลูก
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นไม่ไกลจากมือของทหารพรานหนุ่มใหญ่เขารีบร้อนหยิบมันขึ้นมาจนเกือบหลุดจากมือ ในขณะนี้นั้นเขาเฝ้ารอทุกสายโทรศัพท์ที่จะรายงานหรือส่งขาวเกี่ยวกับลูกชายให้เขาอย่างร้อนรนเครื่องมือถือแสดงเลขหมายปลายทางโดยไม่ขึ้นชื่อแต่เขาจำได้ดีเขาแตะจอรับสายในทันที ส่งเสียงแหบเข้มที่ดูร้อนรนใส่ในโทรศัพท์
“ฮัลโหล นาวลูกพ่อ นาวอยู่ไหน”เสียงของเขาร้อนรนฟังดูเหมือนคนที่แทบคลั่งเขาแทบคุมสติไม่อยู่เมื่อปลายสายนั้นส่งเสียงหัวเราะตอบกลับมา
“ไง ไอ่ขุนไกร เสียงร้อนรนเลยนะมึง ตอนนี้ลูกมึงปลอดภัยดีโว้ย กินอิ่มนอนหลับสบาย” ปลายสายใช้น้ำเสียงยียวนกวนประสาทกลับมา อส.ทพ.เกรียงไกรวัยสามสิบกลางๆผู้อีกไม่นานจะได้รับการติดยศเป็นนายสิบทหารพรานของกองทัพไทยกำโทรศัพท์แน่นมือสั่นเทาด้วยความโกรธ
“มึง... เอาลูกกูไปไหน” เกรียงไกรฉายานามว่าขุนไกรจอมโหดแห่งหน่วยทหารพรานลาดตระเวนชายแดนส่งเสียงแห่งความกราดเกี้ยวให้กับอีกฝ่าย
“ใจเย็นๆ ท่านขุน” น้ำเสียงอีกฝ่ายเป็นเชิงงเย้ยหยัน “ลูกมึงจะอยู่ดีมีสุขต่อไปเรื่อยๆ ถ้ามึงเชื่อฟังกู” เกรียงไกรสูดลมหายใจเข้าอย่างสุดกลั้น
“ไอ้สัสลูกกูไม่เกี่ยว มึงปล่อยลูกกูเดี๋ยวนี้ กูไม่ต่อรองอะไรกับมึงทั้งนั้น”เขายังคงไว้ท่าของตัวเองอยู่ แม้ในใจนั้น เขายินดีและยินยอมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกชายของเขากลับมาอย่างปลอดภัย
“เดี๋ยวสิ นี่ คุยกับลูกชายมึงก่อน แล้วค่อยคิดจะค้านสวัสดิภาพของลูกมึงอยู่ที่มึงคนเดียวแล้วนะ” อีกฝ่ายยื่นโทรศัพท์ให้เด็กหนุ่มวัยสิบห้าปีแล้วสะกิดให้ส่งเสียง “บอกพ่อเอ็งสิไอ้หนู ว่าตอนนี้เอ็งเป็นไง” เด็กหนุ่มส่งเสียงสั่นเครือให้พ่อผ่านทางโทรศัพท์“พ่อ... นาวกลัว” เมื่อเกรียงไกรได้ยินเสียงของลูกชายก็รีบรนตอบกลับไปด้วยความเป็นห่วง
“นาว ลูกพ่อ อดทนไว้นะ เดี๋ยวพ่อจะไปหา”ไม่ทันได้พูดจบความ เสียงเข้มอีกเสียงก็ดังขึ้น “อยากได้ลูกคืนมึงเอาของที่ยึดไปมาสิ ไม่ต้องหมดก็ได้ แบ่งมานิดๆ หน่อยๆที่เหลือให้เป็นผลงานมึงก็ได้ แต่งวดนี้ ถ้ากูไม่มีของส่ง พวกกูจะเดือดร้อนมากแต่อาจไม่มากเท่าลูกมึงว่ะ” อีกฝ่ายตอบกลับอย่างยียวน เกรียงไกรได้แต่นิ่งเงียบของที่ชายคนนั้นต้องการคือยาเสพติดชนิดหนึ่งซึ่งหน่วยของเขานั้นยึดได้ในระหว่างการขนส่งเขาซึ่งเป็นหัวหน้าหน่วยได้แบ่งบางส่วนออกมาเพื่อเก็บไว้แอบจำหน่ายส่วนหนึ่งเพื่อแบ่งปันเงินให้กับลูกน้องคนสนิทในหน่วยเขาเป็นทหารพรานส่วนน้อยที่แอบทำอะไรแบบนี้ เขารู้ว่ามันเลวและไม่ดี แต่ทางเลือกมีไม่มากนักลูกชายของเขานั้นเรียนดี และมีโอกาสได้ไปเรียนต่อเมืองนอกมะนาวต้องการเงินจำนวนมาก นอกเหนือจากทุนการศึกษาที่ได้รับ
“ไอ้เชี่ย กูจะไปเอาออกมาได้ยังไง นั่นมันของกลาง” เขาตอบปฏิเสธไปต่อให้มีปีก เขาก็เข้าไปเอาของที่ถูกเก็บเอาไว้อย่างดีขนาดนั้นไม่ได้ “โถ...ไอ่ขุน กูรู้ว่ามึงไม่ได้ส่งที่ยึดไปได้ทั้งหมดหรอก รอบนี้มึงมีเยอะ เลือกเอาละกันค่าตัวลูกมึงกับค่าของน่าจะพอๆ กัน อีกชั่วโมง กูจะติดต่อไป ระหว่างนี้เดี๋ยวกูส่งรูปลูกชายมึงให้ดูพลางๆ ละกัน” อีกฝ่ายวางสายไป
เกรียงไกรเขวี้ยงโทรศัพท์ใส่โซฟาด้วยความโมโห มันกระแทกเบาะนุ่มแล้วกระเด็นตกลงบนพื้น เขาในชุดลาดตระเวนครึ่งท่อนทรุดนั่งลงกับพื้นเท้าแขนกับเข่า มือสองข้างกุมหัวสั้นเกรียนที่พึ่งตัดใหม่ ก้มหน้าสบถไม่หยุดน้ำตาของลูกผู้ชายกำลังจะไหล เสียงสั่นเตือนของโทรศัพท์ดังขึ้นเขารีบคลานไปหยิบมาเปิดดู ข้อความจากไลน์ที่ไม่ระบุชื่อหรือรูปเด้งขึ้นมาเขาเปิดดูในทันที ภาพที่เห็นทำให้หัวใจของเขาแทบหยุดเต้นภาพเด็กหนุ่มวัยรุ่นตัวผอมๆ เปลือยท่อนบน หันหลังให้ในท่าคลานเข่าโดยสวมเพียงกางเกงในที่เปิดก้น สะโพกนั้นสะท้อนแสงไฟขาวเนียนและอวบอิ่มสมวัย แขนสองข้างถูกมัดไว้กับเสา แม้จะหันเพียงด้านข้างเขาก็รู้ว่านั่นคือลูกชายคนเล็ก รูปถัดๆ มานั้น เป็นภาพซูมให้เห็นถึงร่องก้นอันขาวเนียน รูสีชมพูเต่งตึงที่ยังบริสุทธิ์เพราะไม่เคยมีใครได้สัมผัส ข้อความที่ส่งตามมานั้น ได้บอกแต่เพียงว่ายังมีอีกหลายรูป ภาพโป๊เด็กเหล่านี้ขายได้ราคาดีในต่างประเทศและตัวเด็กชายเองนั้นก็มีมูลค่าไม่น้อยเลยทีเดียว
เกรียงไกรรู้จักคนกลุ่มนี้ดีนอกจากค้ายาแล้วพวกมันยังค้ามนุษย์ นับว่าเลวชาติสมบูรณ์แบบแม้เขาจะไม่ได้เป็นคนดีอะไร แต่ให้ถึงขั้นเลวจนไร้จิตใจแบบนั้นก็เห็นจะทำได้ยาก ที่เขาทำเพียงเพราะทางเลือกในชีวิตมีไม่มากนัก ลำพังเงินเดือน อส.ทพ. เองก็น้อยนิดสวัสดิการก็ต่ำแม้จะมีเบี้ยเสี่ยงภัยให้มากมายแต่ก็ไม่ได้มากพอจะให้มีชีวิตสุขสบายนัก ทุกวันเขาต้องนอนกอดปืน ผวาสะดุ้งตื่นกลางดึกอยู่บ่อยครั้งแม้แต่เวลาที่กลับบ้านเขาเองก็ยังต้องแยกตัวออกมานอนที่เถียงนา เพราะบางครั้งอาจเผลอตื่นจากเสียงที่ไม่คุ้นเคย
มีเพียงมะนาวเด็กหนุ่มลูกชายของเขาเท่านั้นที่คอยปลอบประโลมยามเขาสติแตกกลางดึกมะนาวมักจะโอบกอดเขาด้วยความอบอุ่น ทำให้เขาหยุดดิ้นหยุดร้องและนอนหลับสบายเพียงปีละไม่กี่วันมะนาวจึงเป็นเหมือนดั่งชีวิตและจิตใจของเขาและเขาเองก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรถ้าลูกชายต้องย้ายไปเรียนต่างประเทศ
นาว เด็กหนุ่มนักเรียนม.ต้น เขาพึ่งเดินทางมากจากกรุงเทพเพื่อเยี่ยมผู้เป็นพ่อ ซึ่งเป็นอาสาสมัครทหารพราน ณ ดินแดนห่างไกลเขาไม่ค่อยได้มีโอกาสเจอกับพ่อบ่อยนัก ปีละไม่กี่ครั้ง ครั้งละไม่กี่วัน พ่อเขาบอกเสมอว่าที่พ่ออยู่ไม่ปลอดภัยแต่เกรียงไกรพ่อของเขาไม่ได้มีทางเลือกมาก เพราะความสำมะเลเทเมานับตั้งแต่วัยรุ่น เกรียงไกรมีลูกชายสองคนจากคนละแม่ มะนาวเป็นลูกชายคนสุดท้องจากสองคนของเขา มะยม ลูกชายคนโตของเขานั้นกำลังเรียนในโรงเรียนช่างของกองทัพ พร้อมที่จะจบออกมาเป็นทหารที่มีหน้าที่การงานดีเพราะการเลี้ยงดูที่ดีของครอบครัวฝ่ายเมียคนแรก ส่วนมะนาวนั้นเมียคนที่สองได้ทิ้งไว้ให้เขาเลี้ยง แต่เขาก็ได้แต่ฝากพ่อกับแม่ไว้มะนาวจึงโตมากับปู่ย่ามากกว่าพ่อของตนเอง นับตั้งแต่เกิดมะนาวถูกหมอดูทักเอาไว้ว่าเป็นลูกผี ให้เลี้ยงแบบผู้หญิงก่อนจะโกนผมไฟนั่นคือสาเหตุที่ทำให้ชื่อของเขาดูราวกับสาวน้อย
อีกไม่นานเด็กหนุ่มต้องเดินทางไกล และไม่ใช่ช่วงเวลาที่พ่อได้ลาหยุดทางเดียวที่จะทำได้ก็คือการลงมาพ่อที่ฐาน แม้จะเสี่ยง แต่เขาก็ไม่กลัว พ่ออยู่ได้เขาก็ต้องอยู่ได้ และผู้คนมากมายก็ใช้ชีวิตปกติที่นั่นแต่มะนาวไม่เคยได้รู้ว่าในเบื้องหลังนั้น พ่อของตนมีด้านมืดที่อันตรายอยู่
เกรียงไกรขับรถออกไปจากบ้านพักมุ่งหน้าเข้าไปสู่กระท่อมกลางป่าส่วนตัวของเขาเพื่อจัดเก็บเอาของที่พวกนั้นสั่งไว้ถึงแม้ว่าจะไม่มีของพวกนี้เขาก็จะหาทางทุกวิถีทางเพื่อให้ลูกชายของเขาเรียนต่อให้ได้ แต่ตอนนี้เขาต้องพาลูกออกมาให้ปลอดภัยเสียก่อน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปลุกให้หทารพรานหนุ่มสะดุ้งจากภวังค์ นับวันเขายิ่งมีอาการหลอนและหวาดระแวง ช่วงเวลาที่สงบที่สุดคือตอนได้อยู่กับลูกเท่านั้นดังนั้นต่อให้แลกด้วยชีวิต เขาก็ต้องช่วยลูกให้ได้ รอหน่อยนะลูกพ่อ หลังจากนี้พ่อสัญญา พวกมันจะไม่มีทางได้แตะต้องตัวลูกอีกเลย
“ไอ้ไกร ได้ข่าวลูกมึงแล้วนะพร้อมให้พวกกูลุยตอนไหนบอกมาเลย” เสียงเพื่อนทหารในโทรศัพท์แว่วมาด้วยความร้อนรนไม่แพ้กันการกระทำแบบนี้มันหยามศักดิ์ศรีของนักรบอย่างพวกเขามากแต่เกรียงไกรแค่ขอให้เตรียมพร้อม เขาไม่อยากเสี่ยงให้ลูกต้องอันตรายไปกว่านี้ของพวกนี้ เสียไปก็หาใหม่ได้ไม่ยาก
ไม่นานนัก ฝ่ายนั้นก็โทรมาเพื่อบอกจุดนัดพบเขาจะไม่ได้ลูกคืนในทันที พวกมันจะมารับเขาไปยังโกดังลับ ที่ซึ่งพวกมันแอบซ่อนสิ่งผิดกฎหมายมากมายเอาไว้
เกรียงไกรถูกปิดตาและมัดมือเอาไว้เขาไม่สามารถรับรู้ได้ว่าถูกพาไปยังที่ไหนและไกลเท่าไหร่ ตลอดเวลาแห่งความมืดนั้นเขาเต็มไปด้วยความทุกข์และความกังวล แม้เวลาเพียงไม่กี่ขั่วโมงแต่มันกลับรู้สึกยาวนานราวกัปราวกัลป์เลยทีเดียว
แล้วรถตู้สีดำทึบก็จอดลงเกรียงไกรถูกนำลงจากรถโดยมีชายหนุ่มสองคนขนาบข้างแขนทั้งสองถูกคล้องละลากไปโดยไม่รู้ทิศทาง เสียงรองเท้าคอมแบทเหยียบเศษไม้แห้งดังกร๊อบแกร๊บไปเรื่อยๆเขานับก้าวทีละก้าวเพื่อคำนวณระยะทาง พวกนี้ไม่ได้ฉลาดมากนักที่จะพาเขาวนอ้อมหลายทีเขาจึงรู้ว่า เพียงวิ่งไม่กี่นาทีก็จะถึงถนนที่รถจอด และอาจจะพอหาทางออกไปยังถนนใหญ่จนขอความช่วยเหลือจากคนอื่นได้
เสียงวงกบประตูเสียดสีกันลั่นเอี๊ยดอ๊าดเมื่อพวกนั้นเปิดเพื่อพาเขาเข้าไปยังภายในกลิ่นอับฉุนในห้องชวนให้คลื่นเหียน เสียงใสๆที่คุ้นหูร้องเรียกเขาทำเอาหัวใจเขาแทบหยุดเต้น “พ่อ... พ่อครับ พ่อเป็นอะไรมั้ย” บุตรชายตะโกนถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นภาพบิดาถูกปิดตาและมัดมือเอาไว้เกรียงไกรตะโกนตอบด้วยเสียงสั่นว่าไม่เป็นไร ผ้าผูกตาถูกเปิดออกภาพที่เห็นทำให้เขาแทบคลั่ง ตัวขาวเนียนของลูกชายในเสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมปลอกคอสีดำร้อยโซ่ขึงไว้กับเสาราวกับสัตว์เลี้ยงท่อนล่างมีเพียงกางเกงในสีขาวบางรัดติ้วปกปิดเพียงท่อนลำเอาไว้แทบไม่มิดมีไรขนอุยๆ เพียงเล็กน้อยแซมออกมาด้านบนขอบกางเกงใน ไม่มีร่องรอยการถูกทำร้ายร่างกายแต่อย่างใด เกรียงไกรพยายามสะบัดแขนออกเพื่อเข้าไปหาลูกแต่ไม่เป็นผลชายร่างใหญ่อีกสองคนยังคงยึดแขนของงเขาเอาไว้อยู่
“พวกมึงได้ของแล้วก็ปล่อยลูกกูได้แล้ว”เกรียงไกรขึ้นเสียงอย่างไม่เกรงกลัว ชายหนุ่มเจ้าของเสียงในโทรศัพท์ส่ายหน้ายิ้มยียวน “เดี๋ยวก่อนสิ กูยังไม่ได้ตรวจดูของเลย”ชายผู้เหมือนจะเป็นหัวหน้าของกลุ่มชายฉกรรจ์หลายคนในนี้รับเอาห่อของจากลูกน้องขึ้นมาดมดูก่อนจะค่อยๆ แกะๆ ห่อนั้นออกอย่างบรรจง “มึงเก็บไว้แค่นี้เองเหรอ” เกรียงไกรไม่ตอบชายหนุ่มจึงชกเข้าที่ท้องของเขาอย่างแรง เสียงดังลั่น นาวกรีดร้องด้วยความตกใจแต่เกรียงไกรไม่ร้องสักแอะ ร่างกายของเขาถูกฝึกมาให้ทนทานกับการทรมานทุกรูปแบบแค่นี้แทบไม่รู้สึกอะไร “พ่อไม่เป็นไร นาว จิ๊บๆ” เขาตอบลูกชายที่เป็นห่วงพวกนั้นลากเขาเข้าไปใกล้ๆ กับนาว แล้วเตะข้อพับของเขาให้ทรุดลงนั่งต่อหน้าลูกชาย ตาของเด็กหนุ่มรื้น น้ำตาจะไหลรินสร้างความปวดใจให้กับผู้เป็นบิดายิ่งนัก “พวกมึงจะเอาอะไรอีกกูมีให้มึงแค่นั้นแล่ะ” แต่คำตอบนั้นก็ยังไม่เป็นที่พอใจอีกฝ่าย หมัดลุ่นๆกระแทกใบหน้าคมเข้มนั่น มุมปากมีเลือดซิบเล็กน้อยเสียงชายหนุ่มผู้เป็นหัวหน้าห้ามปราม “เฮ้ยย พวกเอ็งอย่ารุนแรงโว้ยสินค้ามีตำหนิมากไม่ได้” เกรียงไกรหัวใจหล่นวูบ พวกมันคิดจะขายเขากับลูกงั้นเหรอ
“ไอ้เชี่ยอ่ำ” เขาสบถ เสียงอ่ำหัวเราะในลำคออย่างผู้ที่อยู่เหนือกว่า “ของมึงน่ะมันขายยังไม่พอกับที่พวกมึงยึดไปหรอก แต่นายกูเค้าใจดีว่ะ” เสียงของอ่ำมีเลศนัย “นายกูให้มึงกับลูกชดใช้ส่วนที่ขาดไปง่ายๆของมึงเคยทำสมัยหนุ่มๆ ไง” เกรียงไกรขนลุกชัน เขารู้จักพวกนี้มานานในช่วงหนึ่งที่เขาต้องการเงิน เขาต้องแสดงหนังโป๊เพื่อแลกเงินอยู่หลายเรื่องแต่มันก็นานมากแล้ว หนังส่วนใหญ่ถูกขายให้กับค่ายหนังต่างประเทศ มันเป็นหนังผิดกฎหมายเพราะเด็กผู้หญิงส่วนใหญ่นั้นอายุต่ำกว่าเกณฑ์ลูกสาวชาวบ้านตาดำๆหลายคนต้องถูกส่งมาขายตัวแลกเงิน ถ่ายหนังหวือหวาแม้บางรายนั้นจะสมยอมโดยไม่มีทางเลือกก็ตาม บางรายก็ร้ายกาจกว่า ต้องถูกนำไปขายต่อในสมัยยังหนุ่มคึกคักนั้น เขาไม่ได้คิดอะไรมากนัก แต่นับจากที่เขามีลูกเขาก็รู้สึกผิดตลอดมา และนี่คงเป็นคำสาปแช่ง เป็นบาปกรรมที่ทำให้เขาไม่สามารถนอนอย่างเป็นสุขได้สักคืน
แม้จะรู้สึกผิดอย่างไรการถลำตัวเข้าไปในห้วงเหวอันเลวทรามนั้นก็ใช่ว่าจะปลีกตัวออกมาได้ง่ายนักเหมือนขึ้นขี่หลังเสือจะลงจากหลังยังไงให้รอดตายก็คิดไม่ออก เขาจึงพยายามอยู่ห่างเท่าที่จะทำได้และเป็นมือเป็นไม้ให้กับนายของพวกนั้นบ้างเป็นครั้งคราวผลงานหลายครั้งเขาก็ได้จากพวกนี้ช่วยสร้าง เพราะยิ่งเขามีผลงานก็เหมือนประตูพวกนั้นบานใหญ่ขึ้น
“รู้มั้ยว่ารูปของลูกมึงเนี่ย ราคาเท่าไหร่” อ่ำถามอย่างชื่นชมเด็กหนุ่มเอเชียตัวเล็ก ๆ นั้นมีราคาสูงมาก มะนาวจัดเป็นสินค้าพรีเมียมของบรรดาตาลุงแก่ๆในแถบตะวันออกกลาง นั่นเป็นสาเหตุที่ลูกชายของเขาไม่มีริ้วรอยอะไรเลย เสื้อซับในสีดำของเกรียงไกรถูกเลิกขึ้นรั้งไปไว้ด้านหลัง มันไม่ได้ถูกถอดออกเพราะแขนนั้นยังถูกมัดเอาไว้ เขาได้แต่มองอีกฝ่ายด้วยสายตาอาฆาต
ภาพหลายภาพถูกเปิดจากมือถือให้กับเกรียงไกรดู มะนาวถูกแต่งชุดต่างๆและจัดท่าทางราวกับเป็นตุ๊กตา หนำซ้ำ ใบหน้านั้นยังแดงเรื่อเร้าอารมณ์เป็นอย่างมากเกรียงไกรเองเห็นแล้วยังอดคิดไม่ได้ว่านั่นลูกชายเขาจริงหรือเปล่า เพราะท่าทางนั้นชวนให้เอาเสียเหลือเกิน
อ่ำก้มลงกระซิบข้างหูเด็กหนุ่ม “ทางเดียวที่หนูกับพ่อจะออกไปได้คือเย็ดกันให้พวกพี่ดู”เขาแลบลิ้นเลียใบหูเล็กๆ นั่น มะนาวขนลุกซู่ด้วยความประหม่าเด็กหนุ่มไม่สามารถปฏิเสธได้เพราะเขาถูกเตรียมการด้วยยาปลุกอารมณ์ก่อนแล้วร่างกายของนาวร้อนผ่าว เลือดสูบฉีดไปทั่วหน้าและแก่นกาย ลึกๆ แล้วมะนาวเองชอบแอบมองดูร่างกายกำยำของพ่อมาตลอด แต่เขาไม่เคยคิดเกินเลยไปไกลนักเกรียงไกรพยายามดิ้นสะบัดเมื่อเห็นภาพของบุตรชายกำลังถูกเลียด้วยลิ้นหนานั่นมะนาวร้องครวญครางเสียงกระเส่าร่างเล็กถูกผลักให้คลานเข่าเข้ามาหาเกรียงไกรอย่างช้าๆ
ผู้เป็นพ่อได้แต่นิ่งอึ้งกับท่าทางของลูกชาย นาวก้มลงบนเป้ากางเกงทหารสีดำเข้มของพ่อกลิ่นอับเหงื่อของชุดทำให้อารมณ์ของเด็กหนุ่มพุ่งขึ้น มือสองข้างที่ถูกแก้มัดไว้ค่อยๆ วางบนขาสองข้างของเกรียงไกร เด็กหนุ่มถูไถแก้มไปกับเป้านั้นช้าๆเหมือนกับในหนังที่เขาเคยดู แม้มะนาวจะยังไม่เคยผ่านชายใดแต่ก็ใช่ว่าเด็กหนุ่มจะไม่เคยรู้เรื่องราวเหล่านี้จากที่ต่างๆภาพจากคลิปจากหนังผุดขึ้นมาในหัวของเขา เขาไม่คิดว่าสถานการณ์แบบนี้พ่อของเขาจะตื่นตัวแล้วมีอารมณ์ร่วมได้ง่าย แต่นาวก็ไม่มีทางเลือกเขาต้องทำให้พ่อตื่นตัว
ตอนนี้พื้นที่ตรงกลางห้องนั้นมีเพียงสองพ่อลูกหนุ่มฉกรรจ์ทั้งหลายต่างออกไปให้พ้นวิถีของกล้องภาพที่เห็นคือเด็กชายในเสื้อนักเรียนตัวเล็กๆ กำลังก้มหน้าง่วนกับเป้ากางเกงสีดำเข้มของชายหนุ่มร่างกำยำผิวคล้ำเข้มกรำแดด รอยสักรูปยันต์โดดเด่นตรงกลางอกนูนแน่นนั้นกล้ามท้องเป็นลอนงามยิ่งกว่าสมัยวัยหนุ่มเสียอีก ทหารพรานหนุ่มบ้านๆพยายามจะกระถดหนี แต่ก็ถูกชายร่างใหญ่ในชุดสีดำคล้ายกันผลักให้เข้าไปหาใกล้ๆ
“นาวอย่า นาวหยุดเถอะ” เขาร้องห้าม แต่ดูเหมือนลึกๆ ร่างกายเขากลับไม่เป็นแบบนั้นเลือดถูกสูบฉีดมายังท่อนลำนั้นจนร้อนผ่าว มันค่อยๆ ขยายตัวขึ้นช้าๆเด็กหนุ่มรับรู้ถึงการพองตัวขึ้นของท่อนควยพ่อ จึงค่อยๆ คลายเข็มขัดที่มีตราสัญลักษณ์ของหน่วยทหารนั้นออกริมฝีปากขบเม้มเพื่อรูดซิปลงเจ้าของนามขุนไกรจอมโหดได้แต่คุกเข่ามองด้วยตัวสั่นเทากับภาพตรงหน้า
“นาว... ลูกพ่อ โอ้ยยยยย” เสียงเกรียงไกรร้องลั่นเมื่อมือนุ่มๆนั้นสัมผัสกับท่อนลำเขา เจ้าเด็กน้อยนั่นควักควยออกมาอย่างรวดเร็ว
สายตามองอย่างตื่นเต้น ไม่คาดคิดว่า ควยแรกที่มือสัมผัสจะเป็นของพ่อตนเองนาวเงยหน้ามองดูผู้เป็นพ่อ
ใบหน้าคมคายนั่นมองกลับมาด้วยสายตาอ่อนโยนเกรียงไกรส่ายหน้าเบาๆ เป็นเชิงขอร้องให้พอ แต่บุตรชายไม่สนใจ
พวกนั้นคุยกับนาวแล้ว หากนาวยอมถ่ายหนังโป๊ชุดนี้กับพ่อนาวจะได้เงินมากพอสำหรับเรียนต่อ
และพ่อจะไม่ต้องติดค้างสินค้ากับพวกนั้นอีกเพราะหนังโป๊เด็กที่ผิดกฏหมายแบบนี้นั้นมีราคาสูงมาก
แต่ดูเหมือนยังไม่สาแก่ใจพวกนั้นนักชายหนุ่มในชุดลางพรางสวมหมวกโม่งสองคนเดินเข้ามา คนหนึ่งล็อกแขนของเกรียงไกรเอาไว้อีกคนนั้น กดหัวของนาวให้ก้มลงไปยังท่อนลำ ที่เริ่มแข็งขึ้นมา แม้ยังไม่เต็มที่นักมือหยาบกร้านนั้น จับโคนควยของบิดาให้จ่อตรงปากบุตรชาย นาวอ้าปากอมอย่างรู้งานบิดาร้องเสียงดังลั่น เมื่อปากอุ่นๆ นั้นครอบลงบนหัวบานๆ นั่น เขาแหงนหน้าหลบภาพบาดตานั้นมีเพียงความรู้สึกเสียวซ่านอันยากจะทัดทานเท่านั้นที่ไม่อาจปฏิเสธได้
หนุ่มชุดพรางคล้ายทหารหยิบอุปกรณ์บางอย่างออกมามันเป็นเข็มฉีดยาขนาดเล็ก ภายในบรรจุสารบางอย่างเอาไว้เกรียงไกรที่มัวแต่แหงนหน้าหนีนั้นไม่ทันได้รู้ตัวว่ากำลังจะโดนอะไรเมื่อเข็มถูกปักลงบนควย เกรียงไกรร้องลั่น ก้มหน้าลงมาดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับตน
“ไอ้ชาติชั่ว....” เขาร้องสบถลั่นโกดัง เข็มที่ปักลงถูกกดเข้าไปช้าๆเขาร้อนควบวูบวาบเมื่อสารนั้นถูกฉีดเข้าสู่ควยของเขา เขารู้จักและจำมันได้ดี สารสำหรับ “ไฮ นัว มั่วเซ็กส์” บาปกรรมตามทันเสียแล้ว เมื่อเข็มถูกถอนออกริมฝีปากของบุตรชายที่ครอบปลายหัวบานๆ นั้นก็คืบคลานเข้าครอบจนสุดโคนน้ำลายนั้นช่วยในการสมานแผลเล็กๆ ได้อย่างรวดเร็ว
เกรียงไกรสุดจะกลั้นเมื่อยาเสพติดที่เขานำมาคืนนั้นถูกนำกลับมาใช้กับตนเองเสียได้ และเมื่อมันถูกหัวใจที่เต้นแรงของเขาสูบฉีดให้มันกระจายไปตาม
เส้นเลือดทั่วร่างกายเขาก็ไม่อาจต้านทานได้อีกเลย ได้แต่ร้องครางอย่างสิ้นท่าต่อริมฝีปากอันบอบบางของร่างเล็กที่ถูกเรียกว่าลูกชายเท่านั้น
เสียงครางอือ...อ้า...สลับร้องเรียกชื่อลูกแผ่วเบา ทำเอาเด็กหนุ่มน้ำตาไหล “ขอโทษครับพ่อ”มะนาวได้แต่คิดเอาไว้ในใจ
มีต่อไหมครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ มาต่อรัวๆ น่าสนใจดี {:5_119:}จะติดตามน่ะครับ{:5_119:} รอตอนต่อไปนะครับ รอตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณมากครับ รอติดตาม สุดยอดมาก หลายความรู้สึกตีกัน มั่วเลยคับตอนนี้ น่าติดตามมากฮ่ะ ชอบ สนุกมากครับ
มีต่อไหมครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ติดตามเลยครับ ชอบมาก ตั้งแต่หนุ่มตชดแล้ว อยากอ่านต่อทั้งสองเรื่องเลย สู้ๆครับเป็นกำลังใจให้
ขอบคุณครับ อื้อหือ แค่เปิดเรื่องก็สุดยอดมากฮะ
ขอบคุณมาก ขอติดตามยาว ๆ {:5_146:} สนุกมากครับ รอตอนต่อไปเลย ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ