"ความทรงจำ...ไม่เคยเลือน" คุณเอ๋/CT จากบอร์ด palm ครับ กระทู้ที่ 1
เรื่องนี้สุดยอดมากครับครบรสที่สุด
"ความทรงจำ...ไม่เคยเลือน"
ชีวิตของกระเทยอย่างเรา อยู่กับความเหงามานาน แต่ในความเงียบเหงานั้นก็มีความรู้สึกดีๆ มีอดีตที่บางครั้งก็ทำให้ยิ้มคนเดียว บางครั้งก็ทบทวนกับสิ่งที่ผ่านมา ประสบการณ์ชีวิต ของเราอาจจะเปรียบเทียบไม่ได้กับเพื่อนคนอื่น แต่เราก็คิดว่าแต่ละคนทางเดินชีวิตไม่เหมือนกัน เราอาจจะไม่ได้คำตอบเดียวกันเหมือนเพื่อนเรา หรือโชคดีเหมือนคนอื่น
...........................................................................
ตอนที่ 1 เปิดตัว
เราเป็นลูกแม่ค้า มีเชื้อจีนญวน ผสมกันตอนเด็กๆผิวพรรณดีหน้าตาก็ธรรมดา เพราะไม่เคยมีใครชมว่าน่ารัก เพียงแต่มีคนบอกเท่านั้นว่าหน้าตาเหมือนแม่ ชีวิตในวัยเด็กก็วนเวียนอยู่ในตลาด ช่วยพ่อแม่ค้าขาย อายุห้าขวบก็วิ่งเล่นในตลาดแล้ว ที่ตลาดมีโรงหนัง เด็กๆเราชอบดูโปรแกรมหนัง ดูเขาวาดรูปคัดเอ้าท์ที่ติดหน้าโรง วันไหนคนน้อยก็ไปขออาที่เป็นพี่เลี้ยงตอนเราเกิดที่เป็นคนเก็บตั๋วเข้าไปดูหนัง ดูแค่หนังตัวอย่างก็กลับบ้านแล้วเพราะดูไม่ร้เรื่อง เราเป็นเด็กเรียนเร็ว อายุห้าขวบก็อยู่ปอ.สองแล้ว ความที่ช่างพูดช่างคุยตั้งแต่เด็กก็เป็นที่เอ็นดูของพี่ๆที่โรงหนัง จนได้รู้จักพี่คนหนึ่ง วันนั้นก็ไปเล่นหน้าโรงหนังปกติ พี่เขาเป็นวัยรุ่นคงไม่เกินสิบแปดเข้ามาคุยด้วยแล้วบอกว่า พี่สัง (พี่เลี้ยงสาวของเราเอง) ไม่มาแต่ถ้าอยากดูหนังพี่จะพาเข้าเอง อยากดูมั๊ย...ไม่มีตังค์ เราตอบพี่เขาไปตามประสาเด็ก..ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่พาเข้าเองไม่เสียตังค์ด้วย..พี่เขาก็จูงมือเราไปที่หน้าประตูทางเข้า...ตอนนั้นเป็นหน้าหนาวยังเช้าอยู่ หนังจะฉายประมาณเที่ยง เราก็แกะมือออก..พี่โกหกหนังยังไม่ฉายจะดูได้ยังไง....พี่เขาก็ก้มหน้าลงกระซิบที่หู...อย่าเสียงดังสิไม่ตีตั๋วก็ต้องเข้าไปแอบในโรงหนังก่อนแล้วพอหนังฉายเราก็ค่อยๆออกมานั่งเก้าอี้ไง...พี่เป็นคนฉายเข้าได้ตลอดแต่หนูต้องไปแอบก่อน..เข้าใจมั๊ย ...เรก็พยักหน้าแล้วเดินตามพี่เค้าเข้าไป
เด็กก็คือเด็ก...ว่านอนสอนง่ายไม่รู้อะไรมาก
พี่พามานั่งที่เก้าอี้ด้านหลังสุดและมืดที่สุด พอเห็นเก้าอี้เราก็รีบหาที่นั่งทันที พี่ก็ดึงมือไว้...อย่าดื้อสิมานั่งตักพี่นี่จะได้หลบง่ายเวลาคนเข้ามาเราก็ว่าง่าย พี่จับเรานั่งตักแล้วก็จับเอวเอาไว้ มือเราก็จับที่พนักของเก้าอี้ตัวหน้ากระดิกเท้าไปมาด้วยความดีใจที่จะได้ดูหนัง แล้วก็หันหน้ามาถามพี่เค้าว่า..เมื่อไหร่หนังจะฉาย..พี่เขาไม่ตอบกลับหอมแก้มเราแทน...เราก็ถามว่าพี่หอมแก้มหนูทำไม..ก็หนูน่ารักนี่...เราก็หัวเราะ พี่เขาเลื่อนจากแก้มมาที่คอรู้สึกขนลุก เพราะหนวดที่ทิ่มที่คอ เราหันหน้าหนีเขาก็จับหน้าเราไว้แล้วจูบซุกไซ้ไปทั้งหน้า หน้าเรามีแต่น้ำลายของพี่เขาเราเริ่มดิ้นเพราะรู้สึกรำคาญและแฉะไปทั้งหน้า ...เขาก็กดตัวเราไว้แน่น..จะดิ้นอะไรนักหนาวะนั่งเฉยๆสิ...จากน้ำเสียงใจดีกลายเป็นดุ เราก็กลัวแล้วก็นั่งนิ่งๆตามที่เขาบอก สักพักเขาก็รูดกางกงเราออก เราตกใจก็ถามว่าถอดกางเกงทำไม เขาไม่ตอบแต่รัดเราแน่นกว่าเดิม พร้อมกับยกตัวเรานั่งทับที่เป้ากางเกงของเขา พร้อมกับซุกไซ้เราอีกครั้ง ตอนนี้เรารู้สึกกลัวมากสักพักเขาหยุดเราก็หันไปมองหน้าเขาแล้วบอกว่า...ขอหนูไปหาแม่นะ ไม่ดูหนังแล้ว...เดี๋ยวให้ไปแต่ต้องนั่งกับพี่ก่อนนะ...เสียงเขาอ่อนลงมาก..ไม่ต้องกลัว....เราก็พยักหน้า แล้วเขาก็ปลดกระดุมและรูดซิบกางเกงลงพร้อมกับจับมือเราล้วงเข้าไป...มันอุ่นๆ เขาบีบมือเราแล้วบอกว่า...จับให้พี่หน่อยนะแล้วจะให้กลับบ้านเราก็พยักหน้าแต่ตอนนั้นไม่รู้ว่ามันคืออะไร...เพราะมันต่างจากเรามากมีขน และมันก็ค่อยๆพองชึ้นจนแข็ง...พอก่อนนะเอ้านั่งดีๆ พี่เขาค่อยยกตัวเราขึ้นให้ก้นเราอยู่ตรงระดับเดียวกันกับ เคของเขาแล้วกดเราลงนั่งทับ เขาก็จับก้นเราให้ส่ายไปมาจนถึงตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเขาทำอะไร เรารู้สึกว่ามันอุ่นและก็สนุกดี สักพักพี่เขาก็จับสะโพกเราให้ก้นของเราบดบี้กับเคเขามากขึ้น สักพักเขาก็หอบหายใจแรงมาก แล้วเราก็รู้สึกว่าก้นเราเปียกและเหนียว เราก็จับดูมันเหนียวๆเหมือนขี้มูกเรารู้สึกอย่างนั้นและก็เหม็นคาว พี่น้ำอะไร เขาไม่ตอบแต่หอมแก้มเราแรงๆอีกครั้ง ...เขาเช็ดน้ำเหนียวๆนั้นกับเบาะข้างพร้อมกับเอาชายเสื้อเช็ดก้นเรา แล้วใส่กางเกงให้เรา..เสร็จแล้วก็ใส่กางเกงตัวเอง ...เราทั้งคู่ค่อยๆเปิดประตูด้านหลังโรงหนังที่เป็นห้องวาดรูป..แล้วเดินอ้อมมาหน้าโรง..พี่จูงมือเรามาที่ร้านขนมแล้วซื้อขนมให้ห่อนึง แล้วตบหัวเราเบาๆและยิ้มให้ แล้วก็เดินเข้าโรงหนังไป....เราก็วิ่งกลับเข้าไปตลาดหาแม่..........เพราะหิวข้าว
>ตอนที่2...... พี่ชาติ
>
>หลังจากวันนั้นแล้ว เราก็ยังคงไปเล่นหน้าโรงหนังเหมือนทุกวัน ไม่ได้กลัวอะไร เห็นพี่เขาเดินเข้าออกบ้างแต่พี่เค้าก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้มๆ แล้วเดินผ่านเท่านั้น แต่ใจของเราก็สงสัยว่าทำไมพี่เขาไม่คุยกับเรา
>มีครั้งนึงที่ไปเล่นแถวห้องวาดรูปเห็น พี่เขานอนอ่านการ์ตูนอยู่ในนั้นเราก็เดินเข้าไปหา พี่เขาก็ถามว่า..มาหาพี่เหรอ..เราไม่ตอบแต่ก็ไปนั่งใกล้ๆเปลที่เขานอน ในห้องมีภาพวาดเสร็จแล้วหลายแผ่น
>เรามองหน้าพี่เขา ตอนนี้พยายามนึกว่าหน้าตาเขาเป็นอย่างไร จำได้ลางๆว่าผิวสองสี ผมหยักศก หน้าตาดีแต่ไม่ถึงกับหล่อ เวลายิ้มมีเขี้ยวด้วย
>..... น้องชื่ออะไร..ชื่อ เอ๋ครับแล้วพี่หล่ะ พี่ชื่อชาติ พี่เขาถามเราหลายเรื่อง
>เราคุยกันได้สักพักพี่ชาติก็ลุกขึ้นจากเปลแล้วถามเราว่า...ไปดูห้องฉายหนังมั๊ย เราเองอยากเห็นห้องฉายหนังมากก็เลยพยักหน้า...งั้นก็ตามมา...พวกเราเดินขึ้นไปชั้นบนของห้องวาดรูปแล้วต่อด้วยปีนบันไดไม้ไปอีกชั้นหนึ่ง ห้องฉายหนังเป็นห้องสี่เหลี่ยมไม่ใหญ่นัก มีเครื่องฉายและกล่องฟิล์มกองอยู่ที่พื้นหลายกล่อง และ
>มีกระเป๋าหนังสีน้ำตาลที่บรรจุฟิล์มหนังมีชื่อหนังเขียนด้วยหมึกสีน้ำเงินที่ด้านข้างกระเป๋า ในห้องฉายตบแต่งด้วยโปสเตอร์หนังไทยหลายเรื่อง....เดี๋ยววันนี้พี่จะฉายหนังให้เอ๋ดูนะ รีบกลับบ้านหรือเปล่า....กลับพร้อมแม่แต่ไม่รู้ว่าแม่จะกลับตอนไหนแต่ตอนนี้แม่ยังขายของไม่เสร็จ....พี่ชาติผลักประตูด้านในของห้องฉายหนังออกแล้วบอกว่า ....นี่ไงห้องนอนพี่...พี่นอนที่นี่ทุกวัน...พี่ไม่มีบ้านเหรอ..มีแต่พี่กลับบ้านตอนกลางคืนกลางวันนอนที่นี่....พี่ชาติเดินนำเข้าไปในห้องมีเพียงเตียงไม้ ที่นอนกับหมอน
>และเสื้อผ้าแขวนไว้เกะกะสองสามตัว พี่ชาติเปลี่ยนกางเกงยีนส์เป็นกางเกงบอลพร้อมถอดเสื้อ...หุ่นก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไป ไม่มีกล้ามไม่มีพุง พี่ชาตินั่งลงบนเตียงไม้...พี่ต้องนอนก่อนเดี๋ยวตอนเที่ยงหนังฉายจะมีคนมาปลุก เอ๋จะนอนก่อนไหม
>เราก็นั่งลงที่เตียง...ในใจตอนนั้นอยากเห็นตอนหนังฉายว่าทำยังไงมากที่สุด...พี่ชาติค่อยๆโอบตัวเราเอนลงนอนเรานอนตะแคงหันหลังให้เขา และพี่เขาก็นอนกอดเรา เรางีบไปสักพักก็ตื่น แล้วพยายามจะลุกขึ้นทำให้พี่ชาติรู้สึกตัว...จะไปไหนเหรอเดี๋ยวหนังก็ฉายแล้ว..เราเบื่อ...ไม่ง่วงแล้วไม่เห็นมีอะไรเลยกว่าหนังจะฉาย เอ๋ไปหาแม่แล้วค่อยมาได้ไหม
>รอแล้วไม่สนุกกว่าหนังจะฉาย....พี่ชาติกดตัวเรานอนลงอีกครั้งแล้วทาบทับมาที่ตัวเรา...เรารู้สึกคุ้นๆว่าเหมือนตอนพระเอกกับนางเอกทำในหนังที่เคยดู พี่ชาติมองหน้าเราแล้วก้มลงมาจูบที่ปาก เราตกใจหันหน้าหนี...ไม่ต้องกลัวจะทำเหมือนในหนังให้ดู...เขาจับหน้าเราให้หันมาที่เดิมแล้วประกบปากลงมาค่อยๆใช้ลิ้นเปิดปากเรา มือข้างหนึ่งก็ลูบไล้ตามตัวเรา...บอกไม่ถูก..ลิ้นอุ่นๆค่อยๆเข้ามาในปากเรา..ตอนนี้เขาเรียกจูบแต่เด็กอย่าเราในตอนนั้นยังไม่รู้นอกจากทำตามที่พี่เขาทำ...พี่ชาติถอดเสื้อเราออกพร้อมกับไซ้ไปทั่วตัว....ขนลุกไปหมดแล้วสักพักพี่เขาก็หยุดแล้วนอนลงข้าง....เอ๋ลองทำให้พี่หน่อยสิจำได้มั๊ย..เราก็นอนทับพี่เขาแล้วซุกไซ้เหมือนที่เขาทำ..โดยเฉพาะที่หัวนมพี่เขาบอกว่า...ดูดแรงๆนะเอ๋...พี่ชาติครางเสียงดัง...พอก่อน...พอก่อน โอย
>เสียวจนค-ยแข็งแล้ว
พี่ชาติก็ลุกขึ้นถอดกางเกงออก มันเห็นครั้งแรกที่เราเห็นเคคนอื่น พี่ชาติยืนหันหน้ามาหาเราแล้วมองเรา เราลุกชึ้นนั่งแล้วถามประสาเด็กว่า..พี่ปวดเยี่ยวเหรอ..เพราะจำได้ว่าถ้ามันแข็งแปลว่าปวดเยี่ยวตามประสบการณ์อันน้อยนิด
เรานั่งจ้องมองพี่ชาติเดินตัวเปล่าเข้ามาใกล้ๆ เคของเขาประมันหกนิ้ว มีขนอ่อนๆพองามที่โคน มันกระดกขึ้นลงเหมือโกรธจัด ตอนนี้ไอ้ถึกของพี่ชาติอยู่ที่ตรงหน้าเราแล้วเราก็ยื่นมาไปจับดูตรงปลายพี่ชาติสะดุ้ง เรารีบหดมือกลับเพราะกลัวเขาเจ็บ...เอ๋เคยเห็นมั๊ย..เราส่ายหน้า...ของเอ๋ไม่เป็นแบบนี้ ลองจับดูสิเราทำตามอย่างว่าง่าย พี่ชาติจับมือเรารูดไปกับลำของเขาแล้วสูดปากเด้งหน้าเด้งหลังร้องครวญคราง แล้วร่างกายเขาก็กระตุกอย่างแรงน้ำขาวๆเหนียวๆพุ่งใส่หน้าเราอย่างแรง ดีนะที่หลบทันไม่งั้นคงเข้าตาไปแล้วพี่ชาติยังไม่ปล่อยมือเราจากลำของเขา จนมันค่อยๆหดตัวถึงได้ปล่อยมือเราออก...สนุกมั๊ย...เขาหัวเราะและมองหน้าเรา แต่เรายังคงสนใจกับไอ้ถึกของพี่เขาอยู่มันไม่เห็นเหมือนตอนเมื่อกี้สักนิด เราก็เอามือจับอีกแต่คราวนี้พี่ชาติหลบ..พอแล้ว พอแล้ว...แล้วพี่ชาติก็ใส่กางเกงยีนส์หลังจากทำความสะอาดทั้งเราและเขาแล้ว พี่ชาติจับเรานั่งตักแล้วหอมแก้มเบาๆอีกครั้งแต่ไม่พูดอะไร...ชาติโว๊ยตื่นได้แล้วเที่ยงแล้ว เสียงตะโกนดังมาจากข้างล่างพี่ชาติลุกลี้ลุกลนทำตัวไม่ถูกสักพักประตูห้องก็เปิดออก พ่อพี่ชาตินั่นเอง..ลุงนวยเป็นคนฉายหนังอีกคนและเป็นพ่อพี่ชาติแกรู้จักเรา....อ้าวไอ้เอ๋มาเล่นไกลเชียวนะเดี๋ยวแม่มึงก็ตีหรอก..
ชาติมึงพาน้องขึ้นมาทำไม
...น้องอยากเห็นเครื่องฉายหนังนะพ่อก็เลยพามาดูให้มันดูตอนเราฉายได้มั๊ยพ่อ.....
..ไม่ได้ไม่ได้เดี๋ยวเถ้าแก่ด่าเอา มึงพาลูกเขามาเล่นบนนี้เดี๋ยวเด็กมันอาไปพูด เถ้าแก่เขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งในโรงหนังนะโว๊ย พามันลงไปส่งแล้วรีบมาฉายหนังช่วยพ่อ...ว่าแล้วลุงนวยก็เดินออกจากห้องเล็กไปห้องฉายหนัง พี่ชาติก็จูงมือเรามาข้างล่างแล้วเดินมาส่งที่หน้าประตูทางออกห้องวาดรูป
พร้อมกับพูดกับเราเบาๆว่า..เดี๋ยววันหลังพี่พามาใหม่นะแต่เอ๋ห้ามไปบอกใครนะว่าพี่พามาเล่นในโรงหนัง และทำอะไรกัน ....เราพยักหน้า พี่ชาติหยิบตังให้เราสิบบาทแล้วพูดว่า เอาตังไปกินหนมนะ พี่ไปหล่ะ...พี่ชาติก็เดินกลับเข้าไปในโรงหนัง ส่วนเราก็กำเงินสิบบาทของพี่ชาติแล้วเดินกลับไปหาแม่ในตลาด....ไอ้เอ๋ไปไหนมาแม่มึงตามหาอยู่...ป้าเวียนตะโกนถาม เพราะแม่เก็บแผงแล้ว...แม่อยู่ไหนหละป้า..อยู่บ้านอาม่ามึงไงรีบไปเดี๋ยวโดนตีไม่รู้ด้วยนะ...เรารีบวิ่งไปบ้านอาม่าที่ขายกาแฟอยู่ท้ายตลาด แม่กำลังกินข้าวกับอาโก อาม่า และเตี่ยอยู่พอดี...เอ๋ไปไหนมา มากินข้าวเร็วจะได้กลับบ้าน...ไปไหนไม่บอกเดี๋ยวแม่ตีนะถ้าคราวหลังทำอย่างนี้อีก ชอบไปเล่นนักแถวโรงหนังนี่...เราไม่ตอบแม่แต่ก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวโดยไม่พูดอะไร
ตอน 3......ลมหนาว
จากวันนั้นแม่ก็ไม่พาเราไปขายของที่ตลาดอีกหลายวัน ไม่ได้เจอพี่ชาติเลย เตี่ยเอาเสื้อกันหนาวตัวใหม่มาให้ใส่ เสื้อไหมพรมลายขวางเหลืองส้ม เรากับน้องได้คนละสองตัวใส่อวดกันแล้วก็วิ่งไล่ตีกันในบ้านตามประสาเด็ก .....เอ่ไปหาอาม่ามั๊ย..เตี่ยชวนเพราะเราเป็นหลานคนโปรด เตี่ยอุ้มเราขึ้นมอเตอร์ไซค์ข้างหน้าเตี่ย เราก็ทำประหนึ่งว่าตัวเองเป็นคนขับ ลมหนาวเริ่มแรงแล้ว หน้าชาไปหมด ถึงตลาด อาม่ากำลังทำกับข้าวเจอยู่พอเราไปกวนก็โดนดุ เพราะอาม่าจะไม่ให้ใครยุ่งกับแกตอนกินเจเลย เราก็วิ่งไปหาแม่ในตลาด กอดแม่ที่ด้านหลังอย่างแรง..เมื่อไหร่โรงเรียนมันจะเปิดสักที..นี่จะเอาอะไรกอดแม่อยู่ได้....เรามองหน้าแม่...ไปเล่นหน้าโรงหนังนะ....เราขอแม่ แม่ก็ส่ายหน้าเหมือนไม่ให้ไป ...ซื้อของหน่อย...เราโผล่หน้าจากหลังแม่เพราะเสียงที่ได้ยินมันคุ้นเหลือเกิน....พี่ชาตินั่นเอง.....เขามองหน้าเราที่โผล่จากด้านหลังของแม่อย่างตกใจ...เรายิ้มให้เขา...อ้าวชาติเอาอะไรหละวันนี้ พี่ชาติยื่นกระดาษให้แม่แล้วก้มหน้า เราเองก็งงว่าแม่รู้จักพี่ชาติได้ไง...พี่ชาติไม่มองหน้าเราอีกได้ของแล้วก็เดินแกมวิ่งไปทันที เราเองก็สงสัยว่าแม่รู้จักเขาได้ไง แม่บอกว่า....พี่ชาติเป็นลูกของเพื่อนป้าพี่สาวแม่.. แม่พี่ชาติทำงานที่กรุงเทพฯ ส่วนลุงนวยก็เป็นเพื่อนกับลุงของเรา ..โลกมันแคบจริงๆ ..ยิ่งสายลูกค้ายิ่งเยอะเราฉวยโอกาสตอนที่แม่เผลอวิ่งไปที่โรงหนังทันที ได้ยินแต่เสียงแม่ตะโกนเรียกแว่วๆตามมา............
เราเดินไปที่ห้องวาดรูปทันทีที่ถึงโรงหนัง แต่ไม่เจอพี่ชาติจึงค่อยๆเปิดประตูขึ้นชั้นสองไปห้องฉายหนัง แล้วค่อยๆปีนขึ้นไปชั้นบนอีกที ในห้องมีแต่เครื่องฉายหนังกับกล่องฟิล์ม พี่ชาติคงอยู่ห้องเล็กมั๊ง...เราค่อยๆแง้มประตูพร้อมกับเบี่ยงตัวเข้าไป....ไม่มีพี่ชาติ เรารู้สึกประหลาดใจแล้วจึงเดินกลับไปที่เดิมและค่อยๆปีนลงจากห้องฉายหนัง แต่เราต้องตกใจจนร้องสุดเสียงเมื่อเปิดประตูแล้วเจอพี่ชาติยืนอยู่ที่ประตู พี่ชาติยืนมองเราอย่างขำๆ....นึกว่าผี เรารู้สึกว่าเราดีใจอย่างบอกไม่ถูกในตอนนั้น พี่ชาติหัวเราะจนตัวงอ .....มาทำไม....เขาถามเสียงดุๆ ...มาเที่ยวโรงหนัง...เอ๋อย่าแอบเข้ามาแบบนี้อีกนะเดี๋ยวถูกพ่อพี่ดุเอานะ.....เราก็วิ่งออกจากประตูทันที พี่ชาติจับมือเราไว้ทันแล้วลากมานั่งที่เปล พร้อมกับกอดเราไว้เหมือนเดิม วันนี้เรารู้สึกว่าพี่ชาติหล่อมากใส่เสื้อลายสก็อต กับกางเกงยีนส์ ไม่เจอหลายวันทำไมหน้าพี่ชาติดูแปลกไปเยอะ ไม่ค่อยคุ้น.....ไปเที่ยวบ้านพี่มั๊ย....ไป..ว่าแล้วเราก็วิ่งไปที่ประตูทางขึ้นห้องฉายหนัง...ไม่ใช่ทางนั้น ตามมาทางนี้ พี่ชาติเปิดประตูห้องวาดรูปแล้วไปนั่งมอเตอร์ไซค์คันที่จอดอยู่พร้อมสตาร์ทรถ แผดเสียงดังลั่น เท่จริงๆเราเพิ่งสังเกตุว่าพี่ชาติหน้าแปลกไปเพราะทรงผมนั่นเอง ทรงผมพี่ชาติเป็นหัวตั้งๆเหมือนน้าเราที่เรียนหนังสือเลย.....พี่ชาติโน้มตัวมาอุ้มเราขึ้นด้านหน้าแล้วออกรถทันที.....ไปไกลมั๊ย เดี๋ยวแม่ตีนะ....ขึ้นรถกับเขาแล้วยังถามอีก เฮ้อเด็กหนอเด็ก..
บ้านพี่ชาติไปคนละทางกับบ้านเรา ลมหนาวปะทะแก้มอีกแล้ว พี่ชาติพาเราขับรถผ่านทุ่งนาสีเขียว ฝายน้ำล้น โรงเรียนประจำอำเภอ แล้วเลี้ยวเข้าซอยเล็กๆข้างวัดขับไปได้สักระยะ พี่ชาติก็พารถมาจอดที่บ้านสีฟ้าสองชั้น ข้างล่างเป็นลานโล่งข้างบนมีระเบียงยื่นออกมา พี่ชาติพาขึ้นบันไดไปชั้นบน แล้วพาเราเดินเข้าห้องด้านซ้ายมือ ...นี่ไงห้องนอนพี่และก็บ้านพี่....ภายในห้องติดรูปโปสเตอร์ดาราฝรั่งเท่ๆหลายรูป เตียงเล็กๆวางชิดกับหน้าต่าง...ลมหนาวยังโชยมาเอื่อยๆอีกครั้ง....พี่ชาตินอนลงบนเตียงแล้วกอดเราให้นอนตาม คราวนี้ไม่ต้องสอนแฮะเราจูบพี่ชาติเอง ลิ้นเล็กๆสอดเข้าไปในปากเขาเหมือนที่เขาเคยสอน พี่ชาติลูบหลังเราแล้วพลิกตัวให้เราอยู่ข้างล่าง สักพักเราก็อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าพี่ชาติซุกไซ้หัวนมเราและซอกคอเรา เคราอ่อนๆที่คางทำให้เราจั๊กกะจี้จนต้องหดคอทุกครั้ง...น่ารักจริงๆ...เขาจูบปากเราอีกครั้ง...ไม่รู้ว่าเสื้อผ้าพี่ชาติหลุดไปจากตัวเมื่อไหร่ มารู้ตัวเมื่อเขาจับเรานั่งตักขนหยาบๆที่เคของเขาทิ่มก้นเรา เรารู้สึกว่ามีอะไรแข็งๆอุ่นดันก้นเราเป็นจังหวะ พี่ชาติยังคงซุกไซ้คอเราที่ด้านหลังเราเสียวจนทนไม่ไหวจึงนอนลงไปที่เตียงอีกครั้ง พี่ชาติก็นอนทาบทับลงมาจนเราหนัก พี่ชาติพลิกตัวเราขึ้นข้างบนและบอกให้เราดูดหัวนมให้อีก เราก็ทำตาม แล้วพี่ชาติก็บอกให้เราค่อยๆจูบต่ำลงไปเรื่อยจนถึงสะดือเราก็หลับตาไต่ลงไปเรื่อยๆ จนมาสะดุ้งอีกทีเมื่อไอ้ถึกมันดีดที่แก้มเบาหลายครั้ง เคพี่ชาติอยู่ห่างจากหน้าเราแค่ปลายจมูกมันกระดกได้ด้วยมิหนำซ้ำหัวยังแดงโร่ ปลายของมันเป็นเงาใสๆ เราหยุดเพราะกลัว พี่ชาติผงกหัวแล้วบอกว่า...ไม่ต้องกลัว..เอ๋เคยกินอมยิ้มมั๊ย..เราพยักหน้า..ลองทำเหมือนกินอมยิ้มสิ แล้วพี่ชาติก็จับเคเขาจ่อปากเรา เราเม้มปากแน่นพี่ชาติก็บีบปากเราให้อ้าออก....เอ๋อย่าดื้อสิ ลองดูมันหมือนกับอมยิ้มนั่นแหละ เดี๋ยวพี่ไม่พาไปดูหนังอีกนะ...(ไม่เห็นเคยได้ดูเลย) นะ นะ อย่าดื้อ..อ้าปากนั่นอย่างนั้นแหละ..ปากเล็กๆค่อยๆอ้าออกอมเคของเขา แล้วเราก็นึกว่าเป็นอมยิ้มอย่างที่พี่ชาติบอก เราก็ดูดแรงๆเหมือนอมยิ้ม พี่ชาติกดหัวเราขึ้นลงเป็นจังหวะ เคหกนิ้วกับปากเด็กห้าขวบไม่ได้สัมพันธ์กันเลย น้ำลายเราไหลออกมาจนเลอะไข่กับหมอยเขาหมด
แต่เราก็ยังดูดตามจังหวะที่เขากด จนเหนื่อยจึงหยุด พี่ชาติก็จับเรานอนแทนที่ แล้วนั่งคร่อมที่หน้าของเรา เคของเขาก็จ่อที่หน้าเราอีกครั้ง....เอาไหมนะคราวนี้ดูดเบา..พี่เขาค่อยๆดันเข้ามา เร็วขึ้นแรงขึ้น จนเราสำลัก...พี่ชาติเอ๋หายใจไม่ออก หมอยของเขาทำให้เราคันจมูกมาก...พี่ชาติจับเรานอนคว่ำแยกขาออก..เรารีบหุบขาแน่นทันทีที่พี่ชาติจับที่ร่องก้น..เรานึกถึงตอนที่เตี่ยจับเราหันก้นแล้วใช้ยาสวนทวารตอนเราท้องผูกได้ดีมันกลัว พี่ชาติจับขาเรากางออกจนได้มือแข็งๆของเขาล็อกเราไว้อยู่หมัด....เราหันหน้าไปข้างหลังเห็นพี่ชาติกำลังจ่อเคที่ก้นเรา...เอ๋กลัวไม่เอานะพี่ชาติ....เงียบๆน่า...พี่ชาติดุอีกแล้วสักพักพี่ชาติก็บ้วนน้ำลายลงที่ร่องก้นของเราแล้วก็จับเคถูไปมาสักพัก เคพี่ชาติยังคงป้วนเปี้ยนที่รูไปมาสักพักเราต้องร้องกรี๊ดออกมาเพราะมันเจ็บ พี่ชาตินอนทับตัวเราแล้วเอามืออุดปากเราไว้...อย่าร้องเจ็บนิดเดียว..เราสะอื้นร้องไห้น้ำตาไหลไม่หยุดแต่ก็ดิ้นไม่หลุดพี่ชาติพยายามดันแต่มันไม่เข้าจึงหยุดดัน แล้วเปลี่ยนมาถูกับร่องก้นเราแทน พี่ชาติถูไถจนเตียงลั่นเราหนักมาก สักพักก้นเราก็แฉะไปด้วยน้ำพี่ชาติอีกครั้ง พี่ชาติหอบหายใจถี่ แล้วนอนกอดเรานิ่ง สักพักเขาเอาผ้าห่มที่ปลายเตียงมาเช็ดที่ก้นของเรา และเค ของเขา แล้วจับเราพลิกมานอนกอด จูบหน้าผากเราเบาๆ...เอ๋เจ็บมากมั๊ย พี่ขอโทษนะ ...พี่ชาติจับมือเราไปวางที่เคเขา ...เอ๋ทำโทษมันสิ รูดมันแรงๆเลย...เราไม่ทำเพียงแค่จับมันไว้เฉยๆแล้วก็หลับไปทั้งน้ำตา
รู้สึกตัวตื่นอีกทีก็บ่ายแก่ๆแล้ว พี่ชาติใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้วก็ช่วยเราแต่งตัว จากนั้นก็ขับรถออกจากบ้าน พี่ชาติบอกกับเราว่า....พรุ่งนี้พี่ต้องกลับไปเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯแล้วนะเอ๋ คงไม่ได้เจอเอ๋อีกนาน เอ๋หายโกรธพี่หรือยัง....เราตกใจที่ได้ยินอย่างนั้น ...เอ๋เจ็บก้นแต่ไม่ได้โกรธพี่ชาติ พี่ชาติใจดี....พี่รักเอ๋นะ...คำว่ารักสำหรับเด็กห้าขวบไม่ได้รู้สึกอะไรเลย.......เอ๋เป็นเมียพี่นะ ปิดเทอมคราวหน้าพี่จะมาหาเอ๋อีก....คำว่าเมียคงต้องไปถามแม่ว่าคืออะไร
พี่ชาติขับรถมาส่งถึงหน้าประตูบ้านเลย...แม่กับเตี่ย ยืนรออยู่ที่หน้าบ้านเพราะเริ่มเย็นแล้ว....น้า เอ๋ไปดูหนังผมเลยชวนมันไปขี่รถเล่น พรุ่งนี้ผมก็กลับกรุงเทพฯ แล้ว ปิดเทอมเนี่ยก็มีเอ๋นี่แหละที่มาเล่นด้วย ผมรักมันนะครับ มันไม่ดื้อหรอก อย่าตีมันนะ... พี่ชาติขยี้หัวเราเบาๆแล้วอุ้มเราลงจากรถ แล้วเขาก็ตบก้นเราอีกที เราสะดุ้งเฮือก เจ็บเหลือเกิน แม่กับเตี่ยฝากความคิดถึงไปให้แม่พี่ชาติที่กรุงเทพฯ... พี่ไปนะเอ๋ เดี๋ยวปิดเทอมพี่จะพาไปเที่ยวนะ....พี่ชาติค่อยๆขับรถออกไปพร้อมหันมาโบกมือลาด้วยใบหน้าที่หล่อที่สุดที่เราไม่เคยเห็นมา......น้องตัวเล็กที่เริ่มหัดเดินมาเกาะที่ก้นเรา เราสะดุ้งอีกครั้งแล้วก็มองน้องที่ยิ้มสดใส อยู่ข้างๆ.......ลมหนาวโชยมาอีกแล้ว มันรู้สึกแปลกๆไม่หายเมื่อจะไม่เจอพี่ชาติอีกจนกว่าจะปิดเทอม.......
.
ขอบคุณครับผม{:5_130:} ขอบคุณคับ เคยอ่านเมื่อนานมากๆ 5ขวบก็เสียวได้.... ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆครับ คิดถึงพี่เอ๋ อยากฟังนางเล่าต่อ
ขอบคุณคนโพสต์ด้วย บางตอนก็ไม่มีเก็บไว้ ขอบคุณคับ สุดยอดครับชอบมากเลย pander ตอบกลับเมื่อ 2017-5-18 21:42
เคยอ่านเมื่อนานมากๆ
เสียดายผมมีไม่ครบ มีสองร้อยกว่าตอนครับ
จะทยอยลงเรื่อยๆ
ขอบคุณสำหรับคะแนนครับ sugarxxx ตอบกลับเมื่อ 2017-5-18 21:49
5ขวบก็เสียวได้....
เห็นว่าเขียนจากชีวิตจริงนะครับ iba ตอบกลับเมื่อ 2017-5-18 23:50
ขอบคุณมากๆครับ คิดถึงพี่เอ๋ อยากฟังนางเล่าต่อ
ขอบคุณคนโพสต์ด้วย บางตอนก็ไม่มีเก็บไว้
เสียดายผมมีไม่ครบ มีสองร้อยกว่าตอนครับ
จะทยอยลงเรื่อยๆ
แกหายไปเลย บอร์ดนั้นก็ร้างไปเลยนะครับ ขอบคุณครับผม
ขอบคุณคับ ขอบคุณมากๆๆๆเลยนะครับ ขอบคุนครับ ขอบคุนะครับที่นำเสนอให้อ่าน ขอบคุณนะ ขอบคุณครับ ติดตามต่อนะครับ