"ความทรงจำ...ไม่เคยเลือน" คุณเอ๋/CT จากบอร์ด palm ครับ กระทู้ที่ 2

kabuki · โพสต์ 2017-5-18 18:32:39

ตอนที่4....ใจคน
เราจำไม่ได้แล้วว่ากี่ปิดเทอมถึงได้เจอพี่ชาติอีกครั้ง ตัวเราก็โตขึ้นเรื่อยๆ ชีวิตวัยเด็กที่สนุกสนานมันผ่านไปรวดเร็ว หลังเหตุการณ์วันนั้น ทำให้เราไม่เป็นเล่นหน้าโรงหนังอีก อาจเป็นเพราะว่าเราจะไม่ได้เจอเขาแล้วก็เป็นได้ พี่ชาติหายไปนานจนเราเริ่มลืม เราพบเขากครั้งก็เมื่อเราเรียนจบชั้นปอ หก เรายังคงไปช่วยแม่ขายของที่ตลาดเหมือนเคย บางครั้งก็ไปดูหนัง แต่ไม่เคยดูฟรีสักครั้ง นึกขึ้นได้ว่าแม้แต่กับพี่ชาติเองเราก็ไม่เคยดูหนังด้วยสักครั้ง ปิดเทอม ปอ หก เรารอรายงานตัวขึ้น มอหนึ่ง เราได้เจอเขาอีกครั้งที่ฝายน้ำล้น ซึ่งวันนั้นเราเองก็ไม่รู้คิดอะไรถึงไปปั่นจักรยานเล่นแถวนั้น น้ำที่ฝายลดระดับลงเยอะมาก เราจอดรถแล้วลงไปเดินเล่นที่สะพานเหนือประตูเปิดปิดน้ำ มีคนนั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้นข้างๆก็คือรถมอเตอร์ไซค์เก่าๆ เความรู้สึกเหมือนคุ้นตาเราองก็พยายามนึกว่าเขาคือใคร เราก็แกล้งเดินไปแถวนั้น แล้วยืนมองเขา ผู้ชายผมยาวระต้นคอ มีหนวดไรๆ ตาดุ โยนบุหรี่ทิ้งแล้วมองหน้าเรา ..เฮ้ย มองอะไรวะ...เราหลบสายตาเขาแล้วหันหลังเดินกลับ...ได้ยินเสียงสตาร์ทรถ เราขึ้นขี่จักรยานที่จอดไว้ข้างๆ ค่อยๆปั่นเพราะถนนแถวนั้นเป็นดินลูกรัง...ถึงตอนนั้นเราเองก็ยังนึกไม่ออกว่าเขาคือใคร..เราปั่นจักรยานไปเรื่อยๆ สักพักรถมอเตอร์ไซค๋ก็มาอยู่ข้างๆ เราก็หันไปมองอย่างหวาดๆ...มีอะไรวะ....เขาจอดรถขวางทางเล็กน้อย..ไม่มีนี่ ก็มาขี่จักรยานเห็นมีคนยืนอยู่มอง ก็แค่นั้น พี่มีอะไรหละ....แต่ว่าหน้าพี่คุ้นมากนึกยังไงก็นึกไม่ออก...เราพยายามแก้ตัวกับความอยากรู้อยากเห็นเมื่อกี๊...หน้าตาเขาหาเรื่อง เรานึกเกลียดไรหนวดของเขาจริงเหมือนกับประกาศว่ากูเป็นหนุ่มแล้วโว๊ย...กูก็ว่ากูคุ้นหน้ามึง มึงชื่ออะไร...ชีอเอ๋ เขามองหน้าเราสักพักก็หัวเราะ จนเห็นเขี้ยว จำได้แล้ว..น้องเอ๋ หน้าโรงหนัง ....เรารู้สึกโกรธเพราะน้ำเสียงเหมือนเยาะเย้ย....แล้วทำไม..เราก็ออกตัวจักรยานอีกครั้ง..จำพี่ชาติไม่ได้แล้วเรอะน้องเอ๋ โตขึ้นเยอะนี่หว่า...จำไม่ได้เราพูดแบบเชิดๆ ( ไม่รู้ว่าดูหนังเยอะไปรึเปล่าเพราะยิ่งโตยิ่งสะบัดสะบิ้ง ) พี่ชาติจอดรถมาขวางไว้ จนทำให้เราต้องหยุดรถ มาคุยกันหน่อยสิ..ไงเรียนหนังสือชั้นไหนแล้ว..เขาจัดแจงจอดรถไว้ข้างๆศาลเจ้าแล้วเดินโอบไหล่เราตรงไปที่ม้านั่ง...พี่ถามทำไมไม่ตอบ ...ขึ้นมอหนึ่ง..ปีนี้อายุเท่าไหร่ 10ปี..อะไรวะทำไมเรียนเร็วอย่างนี้...ก็บ้านอยู่หน้าโรงเรียนเตี่ยเป็นเพื่อนครูก็เลยเรียนเร็ว...เราตอบไปตรงๆ..แต่ตอนนี้รอโรงเรียนเขารับอยู่เพราะอายุไม่ถึงขึ้น มอหนึ่ง....พี่ชาติยังโอบไหล่เราไว้..แล้วพี่หล่ะ อายุเท่าไหร่ เรียนที่ไหน...พี่เหรอ เรียนจบนานแล้ว ปีนี้กลับมาเกณฑ์ทหาร...พี่เรียนอะไร...เรียนช่าง...แต่เขาไม่ได้บอกว่าช่างอะไร ....เอ๋นี่เปลี่ยนไปเยอะหน้า หน้าตากวนๆดีหวะ..แล้วพี่มีเมียหรือยัง (ไม่รู้ถามออกไปได้ไง) ...ยัง แต่เคยมีเมียเด็กหวะ เขาหัวเราะอย่างขำๆในอดีตของเราทั้งคู่ ....เราไม่รู้สึกอะไรในการได้เจอพี่ชาติครั้งนี้ เขาเป็นหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาเขาดูดีขึ้นกว่าสมัยก่อน เราจำใบหน้าเขาตอนนี้ได้ดีกว่าเมื่ออดีต.....แล้วนี่จะไปไหน ไปเล่นบ้านพี่มั๊ย...โตแล้วแม่คงไม่ว่าแล้วมั้ง....แม่ไม่ว่าแต่เดี๋ยวพี่เล่นอะไรเจ็บๆอีก.....โตแล้วคงไม่เจ็บมั๊ง ว่าแต่ว่าไปมั้ย....พี่เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ....ไปก็ได้...เราไม่รู้จะไปไหนแต่พออยู่ใกล้ๆเขากับเกิดความรู้สึกแปลกๆทันที เราออกเดินทางไปที่บ้านพี่ชาติทันที พี่ชาติเอาเท้าวางไว้ที่พักเจกรยานเราแล้วออกรถ เราไม่ต้องออกแรงปั่นเลย บ้านพี่ชาติคงเงียบเหมือนเมื่อก่อน ....พ่อแม่พี่หละ...แม่พี่อยู่กรุงเทพฯ พ่ออยู่โรงหนัง พี่อยู่คนเดียว..พี่ชาติบอกว่าพ่อไปค้างที่โรงหนังตั้งแต่เลิกกับแม่ บ้านนี้พี่ชาติจะมาอยู่เฉพาะตอนปิดเทอมเพราะเป็นบ้านของแม่....ไปที่ห้องกันเถอะ...ห้องพี่ชาติเปลี่ยนไปเยอะ มันรกไปหมดไม่น่าอยู่ มีขวดเหล้าวางเกะกะ...เรานั่งดูพี่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้า...พี่ชาติปิดหน้าต่างและประตูเปิดพัดลมแขวนที่เพดาน...พี่ชาติโถมตัวลงมาที่เราทันที เราดิ้นรนผลักเขาออก เรารู้สึกกลัวพี่ชาติคนนี้..ไม่เอาไม่เอา...ไม่เอาแล้วมาทำไม ยิ่งโตยิ่งเหมือนผู้หญิงนะเอ๋ เป็นกระเทยรึเปล่า...พี่เขายังทับอยู่บนตัวเราแล้วจับหน้าเราให้หันมามองเขา แววตาเขาหื่นกระหาย แล้วเขาก็ซุกไซ้ลงมา มานึกดูตอนนี้ทำไมตอนเด็กมันดัดจริตอย่างนี้ พี่ชาติเห็นเราหยุดดิ้นแล้วจึงจูบปากเรา กลิ่นเหล้าจางๆ จากปากพี่ชาติ เรารู้สึกเคลิ้ม มันเหมือนกับในหนังเราเองก็ประมาณตัวว่าเป็นนางเอก ของมันเคยแล้วแม้ต้องรื้อฟื้นบ้างแต่ก็ความจำแม่นเรื่องอย่างนี้ ไม่นานเราทั้งคู่ก็เปลือยเปล่า พี่ชาติลูบคลำเราทุกส่วน ยกเว้นเคเพราะเราอายไม่ยอมให้จับ พี่ชาติยัดเยียดเคให้เราดูด มันอวบขึ้นกว่าเมือก่อน ขนที่โคนก็ดกดำขึ้นและยาวขึ้น พี่ชาติจับหัวเรากดกระแทกพร้อมกำชับอย่าให้โดนฟัน เราก็พยายามระวัง เราดูดให้พี่ชาติจนปากชา พี่ชาติกระเด้งสวนเร็วขึ้นพร้อมร้องคราง สองขาเขากางออก โดยมีหน้าเราซุกอยู่หว่างขา เรากดหัวเราถี่ยิบจนเราสำรักหลายครั้ง ไม่นานน้ำเหนียวๆคาวๆก็ไหลเข้าปากเรา มันฉีดอยู่กระพุ้งสักพัก พี่ชาติบังคับให้เรากลืน..กลืนเข้าไปอย่าบ้วนออกมานะ...เขาเอามือปิดปากเราไว้..เราผะอืดผะอมอยากอาเจียนจนน้ำไหล...เม่อเสร็จแล้วเราก็จะกลับบ้าน แต่พี่ชาติกลับมีอารมณ์ขึ้นมาอีก เราถูกลากมาที่เตียงแล้วกดตัวทาบทับ พี่ชาติฉีกขาเราออกแล้วเอาครีมทาผิวตอนหน้าหนาวทาที่ช่องของเรา เราเจ็บขาข้างที่พี่ชาติบีบไว้จนชา...พี่ชาติค่อยๆดันมันเข้ามาความลื่น ทำให้หัวมันหลุดเข้าไปได้เราดิ้นไม่หลุด ได้แต่ร้องไห้เพราะมันเจ็บพี่ชาติก็ดันทุรังที่จะมุดเข้าไปให้ได้ แต่ก็ได้แค่หัวมันเท่านั้น เขาดันเข้าดันออกจนเราแสบ สักพักน้ำอุ่นๆ ก็ฉีดเข้าไปในตัวเรา พี่ชาติดึงมันออกแล้วร้องครวญครางด้วยความเสียว เราเจ็บจนหลับไปเลย เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบความว่างเปล่า แต่งตัวเสร็จก็ลงมาข้างล่าง เราเจ็บก้นมาก กางเกงในรู้สึกแฉะเลยเอามือล้วงไปแตะมาดู มันเป็นสีแดงเหมือนเลือด...นี่เราจะตายมั๊ย..เราได้แต่นึกอยู่อย่างนั้นเราไม่มีแรงปั่นจักรยาน ได้แต่ค่อยๆเดินจูงกลับจนถึงบ้าน เตี่ยกับแม่ยังไม่กลับ พี่เลี้ยงกุลีกุจอมาหา..เอ๋ตกจักรยานเจ็บก้นมากเลย เก๋ไปนอนนะ พี่เลี้ยงช่วยประคองไปที่ห้องนอน แล้วเช็ดหน้าให้เรา ทำไมพี่ชาติใจร้ายกับเรานัก ทำไมเขาทำเราเจ็บ แล้วทิ้งเราไว้คนเดียว เราเกลียดเขา เราพึมพำกับตัวเองจนเราหลับไปเพราะความเหนื่อย

ตอนที่ 5...อาลัย

เราเป็นไข้อยู่หลายวัน ในสมัยนั้นคงยังไม่มีโรคเอดส์ ไม่เช่นนั้นคงจั่วติดไปแล้ว....วันแรกที่ไปตลาดจากหายไข้ก็เจอก็เจอพี่ชาติอีก เรากับเขาเดินสวนกันที่ทางเข้าตลาดพี่ชาติบอกว่า ...เอ๋ตามมานี่หน่อย มีเรื่องจะคุยด้วย...เราเองบอกไม่ถูกแต่ก็เดินตามเขาไป...ขึ้นรถสิ..เราก็ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ทันที พี่ชาติขับรถออกนอกตัวอำเภอไปเรื่อยๆ จนเราสงสัย...พี่จะไปไหน นี่มันจะค่ำแล้วนะเอ๋ต้องรีบกลับบ้าน...แล้วพี่เขาก็จอดรถที่ข้างทาง พร้อมกับลงจากรถแล้วเดินไปเรื่อยๆบนถนน เวลานั้นเป็นหน้าร้อน ทุ่งนาก็แปลงสภาพเป็นดินแห้งๆ...พี่ชาติเดินไปเรื่อยๆจนถึงสะพาน แล้วปีนขึ้นนั่ง เราเดินตามจนเหนื่อย...กลัวอะไรนักหนาวะเอ๋..เป็นเด็กผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงจะติดแม่อะไรนักหนา...เราไม่ตอบได้แต่ก้มหน้างุด รูสึกว่าเหมือนลำคอมันตีบตัน น้ำตาไม่รู้มันเอ่อมาจากไหนแล้วมันก็ร่วงแผละลงมา เรานั่งข้างๆเขาก้มหน้านิ่ง พี่ชาติกระโดดลงมาจากราวสะพาน แล้วผลักหัวเราจนเราเซ ...แล้วนี่เป็นอะไร เราเงยหน้า...น้ำตามันค่อยๆไหล..เฮ้ยร้องไห้ทำไม..เรายกมือปาดน้ำตา ..ก็เดี๋ยวแม่ตีว่าเถลไถล..เราสะอื้นพยายามจะหยุด..เฮ้ยหยุดร้องได้แล้วน่ารำคาญ ไปกลับก็กลับ พี่ชาติจูงแกมลากเราไปที่รถ..แล้วหยุดยืนเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้....แล้วนี่หายไปไหนมาพี่ไปหาหลายที ทำไมไม่เจอ....ไม่สบายนอนอยู่บ้าน...เป็นอะไร...เจ็บก้น.มันเลือดออก...เขาก็หัวเราะเสียงดังลั่น...เขาอุ้มเรานั่งด้านหน้าเหมือนตอนนั้น ....นีขับมอเตอร์ไซค์เป็นยัง ..เราส่ายหน้า..มาพี่สอน..พี่ชาติค่อยๆออกรถแล้วกลับรถจากนั้นก็ปล่อยมือเราให้บิดและเร่งเครื่องเองเป็นครั้งคราว สักพักก็ปล่อยมือทั้งหมดให้เราประคอง รถและขับเอง เราตื่นเต้นกับเรื่องขับมอเตอร์ไซค์ จนหายกลัวแม่...พี่ชาติโอบตัวเราและขับเองเมื่อเราเริ่มประคองรถไม่ได้ หน้าของเขาแนบกับแก้มเราบางครั้งก็หอมแก้มเรา....เอ๋ไปเล่นบ้านพี่นะ..เราพยักหน้า....บ้านพี่ชาติไม่เงียบเหมือนทุกครั้งพี่ชาติเอารถจอดแล้วเดินนำเราขึ้นบนบ้านอย่างอารมณ์ดี พระอาทิตย์ตกดินไปแล้ว..พี่ชาติไม่ได้ทำอะไรเรานอกจากสอนให้เราจูบปาก นอนกอดเรา เรารู้สึกว่าเรามีความสุขมาก เราหายโกรธพี่ชาติแล้วเพราะ คำพูดของเขา...พี่จะไม่ทำให้เอ๋เจ็บอีกนะ...เอ๋ไม่เจ็บแล้วแต่กลัวมากกว่า..พี่ชาติปลดเสื้อผ้าออก แล้วทาบทับที่ตัวเราอย่างนุ่มนวล ...ตอนนั้นเราเพิ่งรู้ว่าตัวเองชอบผู้ชายด้วยกับแล้ว..ตอนที่เด็กกว่านี้ก็ไม่เคยจะสนใจอะไร..เราช่วยพี่ชาติจนเสร็จกับปากเรา...พี่ชาติไปส่งที่บ้านประมาณสองทุ่มทักทายเตี่ยกับแม่อย่างดี..เราแอบไปหาพี่ชาติทุกวันหลังจากนั้น แต่วันเวลาแห่งความสุขมันผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน...เอ๋แม่พี่ขายบ้านแล้วพี่ต้องกลับกรุงเทพฯแล้วนะ..พี่ชาติจะไปอยู่ไหนแล้วจะมาที่นี่อีกรึเปล่า...เราใจหายจนบอกไม่ถูก..คงไม่มั๊ง พี่ชาติค่อยๆจูบเราและกอดเราไว้หลวม เราอยู่ในสภาพอย่างนั้นจนถึงเวลาที่เราต้องกลับบ้าน ...พี่ชาติจะขึ้นรถกี่โมงเดี๋ยวเอ่จะไปส่งที่ บขส.นะ......เราเดินหาพี่ชาติอญุ่นานที่ บขส. พี่ชาติสะพายเป็โบกมือให้เราก็วิ่งไปหาทันที เรานั่งรอรถด้วยกัน..พี่ชาติแม่ฝากของไปให้ป้าด้วยนะ...เรามองหน้าพี่ชาติ เวลาอยู่ข้างนอกพี่ชาติจะคอยบอกให้เราระวังอย่าแสดงอะไรออกมามาก....แล้วถ้ามีโอกาสเราคงจะได้เจอกันอีกนะเอ๋...อย่าให้ใครทำอไรเอ๋อย่างพี่นะพี่หวง..เราพยักหน้า...รถมาแล้วแต่น้ำตาไม่ยักไหลเหมือนในหนัง..พี่ชาติตบหัวเราเบาๆ ..พี่ไปนะตั้งใจเรียนนะ โชคดี แล้วเอามืหยิกแก้มเราหนึ่งที..พี่ชาติก็โขคดีนะ .เรายืนโบกมืออยู่ข้างล่างทั้งนึกภาวนาว่าขอให้เรากับเขาได้เจอกันอีก ...เราไหว้พระทันทีที่ถึงบ้านพร้อมอธิษฐานให้พี่ชาติกลับมาหาเร็วๆ.........
.......เมื่อมาคิดดูตอนนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเรากับพี่ชาติมันยิ่งกระจ่างชัดขึ้นมาเรื่อยๆ เป็นเวลานี้ถ้าเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นคงจะดีกว่าตอนเด็กคงจะได้ทำอะไรมากกว่านี้.....เวลาผ่านไปนานมากเราเจอกับพี่ชาติอีกครั้งคืองานศพลุงนวย เมื่อราวๆมอห้า นับจากตอนที่จากกันก็เกือบห้าปี พี่ชาติตอนนั้นก็อายุราวๆ 26-27 เป็นผู้ใหญ่มากแล้ว พี่ชาติมาจัดการงานศพลุงนวยแต่พี่ชาติไม่ได้มาคนเดียว เมียและลูกเล็กๆ มาด้วย เรากับเขาเจอกันที่วัด พี่ชาติดูซึมๆ เราเดินเข้าไปทัก ในสายตาเราพี่ชาติดูดีขึ้นกว่าตอนเป็นจิ๊กโก๋ น่านอนด้วยกว่าตอนนั้นเป็นไหนๆ .....พี่ชาติจำเอ๋ได้มั๊ย ..เราถือโอกาสตอนที่เขาอยู่ลำพัง..จำได้สิ...พี่ชาติไม่เห็นมาเยี่ยมคนที่นี่บ้างเลย..เราตัดพ้อ..พี่ชาติมองหน้า เราอย่าพูดเรื่องเก่าเลยเอ๋....พี่ชาติยังคงสนใจกับการจดรายการคนทำบุญงานศพ...แล้วพี่ชาติเป็นห่วงเอ๋ บ้างมั๊ย..เอ๋ตอนนี้มันไม่เหมือนก่อน พี่แต่งงานแล้วและอีกอย่างพี่ไม่ได้ชอบผู้ชาย....แต่พี่ชาติก็..พี่ชาติเลิกสนใจกับงานตรงหน้า...พี่จำไม่ได้แล้วว่าตอนนั้นมันเป็นอย่างไร แต่พี่จะอยากให้เอ๋จำไว้แค่ว่า ในตอนนั้นก็คือตอนนั้น แต่ตอนนี้มันไม่ใช่และพี่ก็ไม่รู้จะตอบเอ๋ได้ยังไง...พี่ชาติมองหน้าเราอย่างไร้ความหมาย...เอ๋ก็ต้องโตขึ้นและเจอคนอื่นอีกมากมาย..เก็บเรื่องของเราไว้เป็นประสบการณ์ชีวิตแล้วกันนะ อย่าคิดมากเลย ตั้งใจเรียนหนังสือ และอย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้เกิดกับเอ๋อีก เพราะเอ๋เป็นผุ้ชายนะ จำไว้......เรารอที่จะเจอเขาเพื่อจะฟังคำพูดแบบนี้เหรอ..เรานั่งนิ่งสักพักแล้วก็เดินออกมาเงียบๆ สวนกับเมียและแม่ของเขา ที่ประตูโบสถ์ก็ทักทาย...พี่ชาติเรียนจบช่างแล้วไปต่อปริญญาตรี ตอนนี้ทำงานรัฐวิสาหกิจ เงินเดือนดีพอจะเลี้ยงครอบครัวได้อย่างดี....เราได้แต่สูดลมหายใจลึกๆนี่หรือความรักครั้งแรก ใจคนบทจะไม่มีเยื่อใยแล้ว ทำได้แค่เพียงไม่สนใจเท่านั้นเองหรือ........เราได้แต่ถอนหายใจแล้วค่อยๆลืมพี่ชาตินับแต่วันนั้น....

ตัดบทของพี่ชาติให้มันจบไปในตอนที่แล้ว ทำให้ค่อนข้างงงที่จะเข้าตอนใหม่

.

minone · โพสต์ 2017-5-18 18:48:26

ขอบคุณครับผม

xoman · โพสต์ 2017-5-18 20:22:10

ขอบคุณครับผม

sugarxxx · โพสต์ 2017-5-18 22:07:45

ก็แค่วันเวลาที่เปลี่ยนไป

khunnobi · โพสต์ 2017-5-18 22:15:10

ขอบคุณครับ

pandaman · โพสต์ 2017-5-19 11:58:13

ขอบคุณคับ

cokebundit · โพสต์ 2017-5-19 19:09:09

ขอบคุณครับผม

aotmini · โพสต์ 2017-5-20 00:32:01

ขอบคุณมากๆๆๆเลยนะครับ

paepaeii · โพสต์ 2017-5-21 00:33:32

ขอบคุณนะ

freezz · โพสต์ 2017-5-22 07:39:12

ขอบคุณครับ

adkwrm · โพสต์ 2017-5-22 17:37:56

ขอบคุณนะ

baby1234 · โพสต์ 2017-6-6 04:31:38

ขอบคุณครับ

choochoo · โพสต์ 2017-6-8 23:29:40

ขอบคุงคราฟ

Blackblood888 · โพสต์ 2017-6-14 23:42:35

สนุกชอบมาก ขอบคุณครับ

Verikapi · โพสต์ 2017-6-15 13:32:33

สงสารเอ๋

Soyu · โพสต์ 2017-7-22 18:27:06

ขอบคุณนะครับ

mooman · โพสต์ 2017-7-28 19:10:13

ขอบคุณครับ รอต่อนะครับ

nongbasz · โพสต์ 2017-7-29 09:29:41

ขอบคุณนะครับ

gaybin · โพสต์ 2017-7-30 21:44:58

สนุกมากครับ

Addy6699 · โพสต์ 2017-8-30 01:12:39

ขอบคุณมากนะครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

"ความทรงจำ...ไม่เคยเลือน" คุณเอ๋/CT จากบอร์ด palm ครับ กระทู้ที่ 2

คะแนน