"ความทรงจำ...ไม่เคยเลือน" คุณเอ๋/CT จากบอร์ด palm ครับ กระทู้ที่ 10
ตอนที่ 14 เหลือเพียง....รัก
.....เช้าวันอังคาร เรากับนาจเจอกันเช่นเคย ไม่มีคำพูดอะไรนอกจากสายตาที่ส่งถึงกันเท่านั้น ..นาจนั่งอมยิ้มแล้วมองหน้าเราเหมือนขำในชั่วโมงเรียน บางครั้งก็คอยแหย่เราทำให้เราเสียสมาธิ ตอนอ่านหนังสือบ้าง เราอ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่กับนา เขาก็แวะเวียนมาถามโน่นถามนี่จนนา เสียสมาธิไปด้วย..แกก็ไปคุยกับมันสิ ฉันอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องแล้ว เดี๋ยวมาเอาโน่น เดี๋ยวมายืมนี่..พวกเรานั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าอาคารเรียน ตอนหลังเลิกเรียนตามปกติ วันนี้ไม่มีติว..นาจทำทีมาขอยืมการบ้านไปลอก...เขานั่งลอกการบ้านอยู่ในห้อง แต่พอเราเข้าไปก็ไม่เห็นเขาทำอะไรนอกจากนั่งยกขากระดิกเท้า เราเก็บหนังสือใส่กระเป๋า แล้วถามเขา...มีอะไรรึเปล่า..เปล่านี่ หรือเอ๋อยากจะมี จะกลับรึยัง..เขาถามเรา เดี๋ยวกลับแล้ว..ไปบ้านหน่อยสิ .เขาลุกขึ้นโอบไหล่เรา ..เดี๋ยวพี่ไปรอหน้าโรงเรียนนะ ..เราแยกย้ายกับนาแล้วรีบขับมอเตอร์ไซค์ไปรับนาจที่หน้าโรงเรียน เมื่อถึงบ้าน ก็สวนกับเด็กๆที่อยู่กับเขากำลังจะออกไปเตะตะกร้อ รวมทั้งหนุ่มด้วย หนุ่มยักคิ้วให้เราแล้วผิวปาก..พี่นาจไม่เตะตะกร้อเหรอ...เดี๋ยวทำการบ้านก่อน..นาจบอกพลางวิ่งขึ้นข้างบนไป...พี่เอ๋มาสอนการบ้านเหรอครับ..หนุ่มหันมาถามเราก่อนจะเดินตามเพื่อนไป..ผมก็เรียนอ่อนเหมือนกันนะครับ..เราเดินตามนาจขึ้นข้างบนหลังจากกลุ่มตะกร้อเดินออกไปกันหมดแล้ว..นาจถอดเสื้อนั่งเล่นอยู่ที่ระเบียง เวลานั้นก็เย็นมากแล้ว เรานั่งซบไหล่เขาบอกไม่ถูกว่าทำไมถึงต้องการความอบอุ่นจากเขานัก แต่เขาคงตีความหมายผิดเขาลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องถอดกางเกง นอนรอเราที่ที่นอน ..มาเร็ว เดี๋ยวพวกนั้นกลับมาก่อน..เราก็ก้มหน้าก้มตาทำให้เขาจนเขาเสร็จ ...นาจลุกขึ้นใส่ผ้าขาวม้า..เอ๋กลับเถอะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่นะ ....เขาหอมแก้มเราทีนึง ก่อนจะเดินนำลงมาข้างล่าง..เราขับรถออกมาอย่างงง งง นี่เราเป็นตัวบำบัดความใครรึเปล่านี่ ...ขับรถออกมาก็เจอกับแก็งค์ตะกร้อ ไอ้หนุ่มกระโดดมาขวางทางรถเอาไว้ เพื่อนฝูงเฮลั่นมันจับแฮนด์มอเตอร์ไซค์ไว้ คุณครูสอนการบ้านเสร็จแล้วเหรอครับ..หนุ่มทำหน้าทะเล้น แล้วขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ เรา..เฮ้ยพวกมึงกลับไปก่อน ..พี่เอ๋ ออกรถสิ...จะไปไหน..ไปขี่รถเล่นกับพี่ไง..พี่จะกลับแล้ว เย็นมากแล้ว..เราออกรถช้าๆ เดี๋ยวตั้มก็ลงหน้าทางเข้าหมู่บ้านแล้วกันจะได้เดินไม่ไกล..ผมพูดเล่น พี่เอ๋เมื่อไหร่จะพาไปเที่ยวบ้านอีกหล่ะ..เราไม่มีคำตอบให้หนุ่ม..พี่เอ๋รักพี่นาจเหรอ แล้วพี่จะเสียใจ...หนุ่มกระโดดลงจากรถ เราจอดรถแล้วหันไปถามเขา ...ทำไมต้องเสียใจ..เดี๋ยวก็รู้เองแหล่ะ...หนุ่มหันหลังวิ่งกลับบ้านไป..นี่มันอะไร เรายิ่งงงหนัก เสียใจอะไร เราเก็ยความสงสัยอยุ่อย่างนั้น หรือจะเป็นเรื่องที่เรากำลังจะจบการศึกษาแล้วมั๊ง ยังไงก็ต้องจากกันด้วยดีเอง เราบอกตัวเองอย่างนั้น...เรากับคงไปหานาจหลังเลิกเรียนทุกวัน แต่ไม่ค่อยมีโอกาส ทำอะไรมากไปกว่า ใช้ปากให้เขาเท่านั้น เรายังถวิลหา อยากให้เขาทำอะไรเรามากกว่านี้
..เมื่อไหร่จะได้นอนด้วยกันอีก หล่ะ...เราถามเขาเย็นวันหนึ่ง
อย่าเลย ถ้าทำอะไรมากกว่านี้ เดี๋ยวพวกนั้นมันกลับมาเห็นก็ยุ่งนะสิ..
เรามาทุกวัน อย่างนี้ พวกมันคงรู้แล้วมั๊ง..เราบอก..นะพี่นาจวันนี้เอ๋ขอ...พักหลังเราก็เรียกเขาพี่จนได้ เวลาอยู่กับเขาก็ทำตัวเหมือนเมีย เลิกเรียน ก็มาทำกับข้าวให้กิน แล้วก็อยู่จนพวกนักตะกร้อกลับมา ..
ได้มั๊ยหล่ะ พี่นาจ...
เอ๋อย่างอแง สิ..เขาตีหัวเราเบาๆ ไปขี่รถเล่นกันเถอะ..เขาชวนเราออกไปข้างนอก ..เขาขับรถไปเรื่อยๆคุยกันอย่างสนุกสนาน เรากอดเขาแน่น สองข้างทางตอนเย็นๆ ดูสงบร่มรื่นยิ่งนัก เจอที่ไหนสวย เราก็แวะลงไปเดินเล่นกัน นั่งคุยกัน...เอ๋ไปเที่ยวบ้านพี่มั๊ย พรุ่งนี้..เลิกเรียน นาจชวน
พรุ่งนี้วันศุกร์ ตอนเย็นก็กลับบ้านด้วยกัน ไปมั๊ย... ไปสิ...
---กว่าจะขอเตี่ยกับแม่ได้ก็ชักแม่น้ำทั้งห้า คืนวันศุกร์เราก็มาค้างกับนาจเลย โดยให้น้องมาส่ง...ทุกคนยังอยู่กันครบ แต่เราไม่รุ้สึกอาย เรานั่งล้อมวงกินข้าวเย็นกัน หยอกกันไปแซวกันมาอย่างสนุกสนาน สุดท้ายก็ลงเอย ที่การกินเหล้า
กระเทยนางเดียวนั่งกินเหล้ากับผู้ชายอะไรจะเกิดขึ้น แล้วยิ่งเป็นกระเทยอย่างเราด้วยใกล้ผู้ชายตอนเมาแล้วไม่เคยยับยั้งชั่งใจเลย..นาจนั่งคร่อมเราไว้คอยปัดมือพวกรุ่นน้องไม่ให้ยุ่งกับเรา...ยิ่งกินก็ยิ่งเมากัน ทุกคนเริ่มเล่าประสบการณ์ทางเพศอวดกัน..พี่นาจ พี่นาจเอาพี่เอ๋รึยัง...เพื่อนไอ้หนุ่มถามขึ้นมา..ไอ้หนุ่มยกมือ กูเห็นแล้วพี่นาจเอาในห้องน้ำ โคตรมันเลย..เราเอามือปิดปากไอ้หนุ่ม พูดมากน่า เราพยายามกินให้น้อยที่สุด..แล้วมองหน้ามันเพราะกลัวว่าจะหลุดปากอะไรออกมา...พี่นาจ แล้วมันทำยากมั๊ย..มึงอยากดูเหรอ...ไอ้หนุ่มถามเพื่อน ...นาจมองหน้าพวกมันแล้วหัวเราะโบกไม้โบกมือ พวกนี้สนิทกัน ขนาดงัดลำมาวัดกันในวงเหล้าว่าใครใหญ่กว่ากัน ทุกคนแพ้ไอ้หนุ่ม แต่นาจไม่ได้เอาออกมาอวดเด็ก เขาคุมเกมส์อยู่... ตาลายเลยสิเรา แต่ละคนก็เยิ้ม นาจเห็นไม่ได้ทีก็ลากเราไปนอน ..พวกนี้มันเมาแล้วไปนอนเถอะ ...เราหลับไปสักพัก ก็ตื่นขึ้นมาเพราะเจ็บก้น นาจนั่นเองกำลังจัดการเราอยู่..ขอโทษนะเอ๋ที่ไม่ได้บอก พี่ทนไม่ไหว เอ๋เล่นกำค-ยพี่ทั้งคืน...นาจจัดการจนเสร็จ แล้วนอนหลับ เราปลุกเขาเพราะยังรู้สึกไม่อิ่ม แต่เขาหลับไปแล้ว คงเป็นเพราะเหล้าด้วย..แล้วเราจะหลับได้ยังไงนี่ มองไปอีกสองมุ้งถัดไปก็มีไอ้หนุ่มนอนกับเพื่อน และอีกมุ้งนึง ก็มีอีกสองคน เด็กๆแต่ละคนก็หุ่นนักกีฬาทั้งนั้น เรายังนึกถึงตอนที่พวกมันงัดเค ออกมาประชันกันยังวนเวียนในหัว..แล้วเราจะทำยังไงดี ..เราเดินออกไปนั่งที่ระเบียง ดึกมากแล้ว ..ลมหนาวโชยมาจนแก้มชา ..เราคิดถึงบ้าน พรุ่งนี้จะไปกับเขาดีมั๊ยนะ เรามองไปที่มุ้งที่นาจนอน เงารางๆของเขาในมุงดูหลับสนิทดี
รู้สึกเหงาเหลือเกิน..
ไอ้หนุ่มมาสะกิดเรา จนเราสะดุ้งนี่มันตื่นมาเมื่อไหร่นี่มันดับไฟในห้องแล้วจูงเราลงมาข้างล่าง พี่เอ๋ช่วยผมหน่อย พอเดินลงไปข้างล่างด้วยกัน ก็จ้องชะงักเพราะมีเสียงคนตามมา..น้องนนท์ เด็กมอ.สี่ ไอ้นนท์มันอยากลอง ผมเล่าให้มันฟัง พี่เอ๋ว่าไง.....
เรานึกขึ้นมาได้ก็ถามหนุ่มว่า...ที่บอกพี่จะเสียใจคืออะไร..เดี๋ยวบอก แต่พี่ต้องให้ผมกับไอ้นนท์เอาก่อน...เรามองหน้านนท์ในความมืด แต่ตอนสว่างเราก็จำได้นนท์เป็นลุกคนจีนที่อยู่นอกอำเภอ หน้าตี๋แต่ก็มีแววหล่อแล้ว เราช่างใจ เอายังไงอยากรู้ก็อยาก ..บอกก่อนไม่ได้เหรอ..ไม่โกหกหรอกน่า เร็วพี่เอ๋เดี๋ยวพี่นาจตื่นก็อดพอดี..ทั้งสองคนพาเราไปที่ห้องน้ำ ไม่ดีมั๊งเดี๋ยวใครลงมาเข้าห้องน้ำจะทำยังไง..พี่ก็มัวแต่พูดอยู่ได้ หนุ่มกระซิบ เดี๋ยวดูต้นทางให้ หนุ่มเปิดไฟแล้วผบักเรากับนนท์ เข้าไป ...เรายืนนิ่งมองหน้ากันสักพัก ..ทำไงหล่ะพี่เอ๋ นนท์ถาม...หนุ่มแง้มประตูแล้วละโงกหน้ามาบอก พี่เอ๋เร็วๆสิ นนท์ถอดกางเกงขาสั้นออก แล้วกระตุกของตัวเอง เราเอาสบู่ชำรล้างคราบของนาจ เสร็จแล้วก็ใช้มันหล่อลื่นอีกครั้ง เคของนนท์ขาว หัวยังแดงอยู่ หนุ่มยังคอยชะโงกหน้ากำกับ พร้อมดูต้นทาง..ทำอย่างที่กูบอกสิวะ นนท์ดันเราหันหลังคว่ำตัวที่ตุ่มน้ำ แล้วค่อยๆดันเข้าไป มันลื่นเพราะสบู่ เคเด็กค่อยๆหลุดเข้าไปในตัวเราจนหมดลำ พอได้ทีนนท์ก็มั่นใจขึ้น ซอยเราช้าๆ ..โอยพี่เอ๋ทำไมมันเสียวอย่างนี้ เราหันไปมองเห็นหน้านนท์บิดเบี้ยวสูดปาก..เร็วสิวะ..หนุ่มเร่ง..นนท์กำลังเพลินไม่ยอมทำตามผู้กำกับ ค่อยๆทำ เราเกร็งเพื่อช่วยเขาให้เสร็จแล้วขึ้น นนท์เริ่มรัวเร็วขึ้นตามลำดับ สุดท้ายก็ซบอยู่ที่หลังเรา หอบหายใจถี่ เรารู้สึกอุ่นวาบเพราะแรงพุ่งของเขา ..เสร็จยังวะ...เขาค่อยๆชักออกแล้วร้องโอดโอย...กุมพวงไว้แล้วราดน้ำทำความสะอาด ใส่กางเกงแล้วเปิดประตู..แม่งเสียวฉิบหาย...หนุ่มไม่รอช้าราดน้ำใส่ก้นเราแล้วฟอกสบู่ยัดเข้าไปอีก หนุ่มคงรอนาน ทั้งยังมีประสบการณ์แล้ว มันดันเข้ามาจนมิดด้าม แล้วสอยเราอย่างเอาเป็นเอาตายเรารู้สึกจุกมาก สักพักก็เสร็จ ทั้งสองคนรีบวิ่งขึ้นไปนอน โดยทิ้งให้เราทำความสะอาดร่างกาย ไม่รู้เป็นอะไร เราทรุดนั่งลงที่พื้น อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง จนถึงวันนี้ก็อธิบายความรู้สึกตัวเองไม่ได้ว่ารู้สึกเสียใจอะไร เรานั่งแช่อยู่ในนั้นทั้งๆที่เปลือยเปล่า ราดน้ำลงตัวเรื่อยๆโดยไม่กลัวความหนาว เสียงเคาะประตูทำให้เราสะดุ้ง..เอ๋ อยู่ในนั้นรึเปล่า..เสียงของนาจ...เราลุกขึ้นนุ่งผ้าเช็ดตัวที่แขวนในห้องน้ำแล้วเปิดประตูให้เขา...ทันทีที่เห็นหน้า เรากอดเขาอย่างแรง ..นาจอย่าทำให้เราเสียใจนะ เรากอดเขาแล้วร้องไห้..นาจกอดเราไว้ ..เอ๋เป็นอะไร..เขาจับเราออกแล้วถามเสียงดุๆ ร้องไห้ทำไม..นาจอย่าทิ้งเรานะ..ก็อยู่นี่ไง..เป็นอะไร...เรากลัว กลัวว่าเราจะต้องจากกัน เพราะอีกไม่นานก็เรียนจบแล้ว..เราระล่ำระลัก..นาจมองหน้าแล้วจูบหน้าผากเรา..ไปนอนเถอะเดี๋ยวเป็นหวัด...พี่ตื่นมาไม่เห็นนึกว่าหนีกลับบ้าน..นาจทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็พาเราขึ้นข้างบน..เขาถอดกางเกงเราและเขาออก แล้วเอาผ้าห่มคลุม เรานอนจูบกันอย่างดูดดื่ม ก่อนที่จะจบลงด้วยการมีเซ็กศ์อีกครั้ง คราวนี้นาจบรรจงทำกับเราอย่างดี และนานกว่าทุกครั้ง ทุกท่าถูกงัดมาใข้หมด นาจอดกลั้นไว้อย่างดี พอใกล้จะเสร็จก็ชักออกมาจ่อที่ปากเรา..กลืนเลยนะเอ๋ พี่ชอบ รสของหวานดูหวานกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เรานอนกอดกันจนถึงเช้า..เราทั้งคู่ไม่รอพวกเด็กๆจะตื่น ทันทีที่รู้สึกตัวนาจก็สะกิดเรา เอ๋ไปกันเถอะจะได้ทันรถที่เข้าตลาดรอบเช้า..เราทั้งคู่ออกเดินทางไปสู่จุดหมายที่ตั้งใจ ตั้งแต่เช้ามืดวันนั้นเลย
..เรานั่งบนหลังคารถ รถตอนเช้าคนมาซื้อของกันในตลาดเยอะมาก นาจไม่พูดอะไรนอกจากยิ้ม และคอยบอกทางเป็นระยะ ก่อนจะเข้าบ้านเขากำชับเราอีกครั้ง...เอ๋อย่าทำตัวเป็นกระเทยมากนะไม่อยากให้ผู้ใหญ่สงสัย..เราไหว้พ่อแม่ของเขา แล้วกินข้าวเช้าด้วยกัน บ้านของนาจก็ธรรมดาถ้าเทียบกับบ้านเรา นาจเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ยังไม่แก่มาก พ่อของนาจเคยไปทำงานซาอุ กลับมาก็สร้างบ้านใหม่และมีเงินทองมาซื้อที่นา...ชวนมันให้เรียนหนังสือหน่อยเถอะเอ๋..แม่บอกมันจนปากจะฉีกแล้ว ยังไงมันก็ไม่ยอมเปลี่ยนใจ..เปลี่ยนใจเรื่องอะไรเหรอแม่...เราถาม..นาจมองหน้าเรา..มันจะไปทำงานเมืองนอก นี่สอบเสร็จก็จะไปแล้ว พ่อมันแหล่ะตัวดี สนับสนุนกันดีนัก..พ่อหัวเราะ..ก็ลูกมันอยากทำงานก็ให้มันไปทำสิ..เดี๋ยวกลับมามีเงินมีทองมาให้ใช้ไง..โอ๊ย ลูกฉันมีคนเดียว..พ่อกับแม่เริ่มแสดงความเห็นกันอีก นาจสะกิดเราลุกขึ้น ..ไปเถอะ ..นาจพาเราขับมอเตอรไซค์ไปที่นา เรานั่งเล่นกันบนกระท่อมที่นา ...นี่เหรอเรื่องที่เราจะเสียใจ...นาจจะไปจริงเหรอ..เขาพยักหน้า เหมือนพี่ชาติ เหมือนต้อ..เราไม่อยากเรียนหนังสือหรอกเบื่อ ไม่มีวิชาที่ชอบอยากไปทำงาน...แล้วนี่จะไปไหน...ปีแรกจะไปสิงคโปร์ก่อน แล้วกลับมาค่อยว่ากัน..ไปเมื่อไหร่หล่ะ ....สอบเสร็จจะไปอยู่กับญาติที่กรุงเทพฯ ทำเอกสารอาทิตย์นึงก็บิน..ทำไมมันเร็วอย่างนี้ นับดูแล้วก็อีก แค่อาทิตย์เดียวก็สอบ...แล้วไม่เอาใบ ร.บ.เหรอ..เดี๋ยวแม่เอาให้มันไม่ต้องใข้วุฒินี่ไปเป็นกรรมกร แต่ก็ไปเมืองนอกนะ...เรามองหน้าเขา..แล้วเรื่องของเรา ก็ต้องจบอย่างนี้เหรอ..คงไม่จบหรอกถ้ามีโอกาส พี่ก็จะเขียนจดหมายมาหาก็ได้นี่...นาจรักเรารึเปล่า..เราถามเขาตรงๆ เขาไม่ตอบหากแต่เอนตัวลงนอนหนุนตักเรา เราก้มมองนาจ เขาหลับตา..ไม่รู้สิ ตอนแรกก็นึกว่าชอบอีวัน แต่พอมีอะไรกันมันไม่เหมือนกับเอ๋ เอ๋ไม่ใช่ผู้หญิง แต่บอกไม่ถูก เวลาที่อยู่ด้วยกันก็อยากจะดูแล อย่างนี้เรียกว่ารักมั๊ย..เราลืมตามองหน้าเรา เราก้มลงไปจูบปากเขาทีนึง..เราตอบไม่ได้หรอก มันอยู่ที่ใจนาจ.คิดแล้วก็ใจหายนะ ปิดเทอมก็แยกย้ายกันอยู่แล้วแต่ แยกกันแบบนี้ มันกลับเศร้ายิ่งกว่า..งั้นจะเศร้าทำไมหล่ะ..หาเหล้ากินสิ ..นาจบอก ..
เอ๋ ถามหน่อย ทำอะไรพวกไอ้หนุ่มมันเหรอ...เราอึ้ง..พี่รู้นะ
มันเล่าให้ฟังแล้ว..เขาลุกขึ้นนั่ง..แล้วไหนว่ารักพี่หล่ะ..เราบอกไม่ถูก...มันเร็ว เราก็ไม่แน่ใจว่าทำอะไรลงไป นาจโกรธเหรอ...ไม่โกรธแต่รู้สึกแย่ ถ้าคิดดีๆ เอ๋ก็เป็นเมียเรานี่...เมียช่างเป็นคำที่วิเศษเหลือเกินในตอนนั้น... แต่ช่างมันเถอะ นึกว่าสอนน้องให้มีประสบการณ์แล้วกัน..นาจลุกขึ้นเดินไปที่รถ ..ไปขับรถเล่นกัน สองวันนั้นเขาพาเราขับรถเที่ยวไปทุกที่ ที่เขาอยากให้เราเห็น การใช้ชีวิตในที่ที่ไม่เคยอยู่ทำให้เราลืมความเศร้าไปสนิท ตกกลางคืนเราก็นอนด้วยกัน ดื่มด่ำกับความสุขอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย เราไม่เคยนุ่งผ้ากันเลยตอนกลางคืน...แต่ที่ประทับใจที่สุดคงเป็นกองฟางตอนเย็นวันอาทิตย์ เรานอนเล่นกันที่นั่น จนดึก พระจันทร์ดวงโต เราจูบกันนาน แล้วมองหน้ากัน..พวกเรานี่บ้านะ..นาจบอก..ไม่รู้ว่ามันมาเป็นยังงี้ได้ไง..นั่นสิ...เราไปต่อความสุขกันในบ้านเหมือนว่าโลกมีแต่เรา เรานอนกอดเขาจนหลับไปในอ้อมแขนเขา เช้าวันจันทร์ก็มาโรงเรียนด้วยกัน นั่งเรียนหนังสือแล้วตกเย็นก็เจอกัน ปิดก่อนสอยนาจก็ไม่กลับบ้าน เราก็ไปอ่านหนังสือที่บ้านเขาแล้วขอพ่อแม่ค้างที่นั่น ทุกวัน ...วิชาสุดท้ายของการสอบเสร็จสิ้นลง ..เราขับรถไปส่งนาจที่บ้านพัก แล้วนั่งคุยกัน..เอ๋ พี่รักเอ๋นะ ..เขาจูบเราเบาๆ ..แต่ก็ต้องไป...มะรืนก็ไปกรุงเทพฯแล้วนะ ..เขาบอก .ไม่อยากให้ไปเลย...คงไม่มีทางรั้งเขาให้อยู่ได้ ..เรามองหน้ากันเหมือนรู้ใจ ...เรากับนาจก็สั่งลากันอย่างเร่าร้อนที่สุด..เอ๋จำบ้านหลังนี้ไว้นะ ว่าเรามีอะไรกัน และก็จำวันนี้ให้ดี ..นาจจับเรานอนหงายแล้วค่อยๆสอดใส่เข้ามา ทุกครั้งที่เขาดันเข้ามาก็จะมองหน้าเรา เหมือนเราเข้าข้างตัวเองแววตาของเขามันดูเศร้าเหลือเกิน มันเนิ่นนานเหลือเกิน นาจค่อยๆหลั่งเข้าไปในตัวเราช้าๆ เรารู้สึกอบอุ่น เขาทาบทับเราไว้พร้อมกับจูบปากกัน อย่างไม่รู้เบื่อ....เขาขับรถมาที่ท่ารถอีกครั้ง พนายามจอดรถในที่ลับตาคน เราสวมกอดเขาอย่างแรง แล้วจูบเขาที่ริมฝีปาก ก่อนจะผละจากกัน..เราเดินไปส่งที่รถ..โชคดีนะนาจ เขียนจดหมายมาคุยกันบ้าง..นาจยิ้ม..ไปแล้วนะเมียรัก ..เขากระโดดขึ้นรถ...เราโบกมือแล้วยืนมองจนรถลับสายตาไป.....วันนี้รูปของนาจยังอยู่ในกระเป๋าสตางค์อยู่พร้อมคำสลักหลังที่เขาชอบเรียกเราเวลาเราโกรธว่า..แด่ น้องผู้หิวโหย...พี่นาจ
เรายังคอยถามข่าวคราวของเขาทุกครั้งที่กลับไปเยี่ยมบ้าน เพื่อนที่เรียนด้วยกันบอกว่า ไม่เคยได้ข่าวเขาเลย ตั้งแต่เรียนจบ จนเมื่อปีที่แล้ว...นาจมันกลับมาจากสิงคโปร์แล้วก็ไปๆมาๆ ไม่ยอมมีเมีย จนพ่อแม่มันหาให้ มันไม่เอาอะไรเลยจนผู้ใหญ่เขาทนไม่ไหว อยากให้มันเป็นฝั่งเป็นฝากูก็ไม่รู้ว่ามันคิดอะไร..มันมาหากูเมื่อปีที่แล้วตอนจะแต่งงาน แล้วก่อนมึงมาเดือนที่แล้วมันก็มา มันมีลูกแล้วหว่ะ...กูไม่รู้นี่ว่ามึงกับมันมีอะไรกัน ไม่งั้นกูคงติดต่อพวกมึงให้เจอกันแล้ว.....ปุ้มเจื้อยแจ้วไปขายของไป
นาจคงไม่ติดต่อเราแล้วหล่ะ เพราะไม่เคยได้รับจดหมายจากเขาเลย แต่เราก็ไม่โกรธอะไร เพราะเราไม่เคยคิดจะลืมเขาอยู่แล้ว เขายังอยู่ในใจเราเสมอ
สิ่งที่เขาให้เรานั้น มันทำให้เรามีความสุขอยู่เสมอในเวลาที่คิดถึงวันเก่าๆ
.
ขอบคุณครับผม{:5_130:} เศร้าเลย ขอบคุณครับผม ขอบคุณครับ ขอบตอนจบแบบนี้ เศร้าแต่ประทับใจ ดีกว่ารู้ว่าเอามีเมียมีลูกแล้ว ไปสลิดเสนอหน้าอีก ขอบคุณนะครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ รอต่อนะครับ ขอบคุณนะครับ สนุกมากครับ ขอบคุนครับ {:5_139:}รู้สึกอินจัง เศร้าแต่สุข ยินดีจ๊าดนักเจ้า ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม{:5_131:} ขอบคุณมากมากครับ{:5_146:}
หน้า:
[1]
2