"ความทรงจำ...ไม่เคยเลือน" คุณเอ๋/CT จากบอร์ด palm ครับ กระทู้ที่ 22
ตอนที่ 42
กินข้าเสร็จแกก็นอนหงายผึ่งอยู่ชานระเบียง หนุนตักย่าขี้อ้อนเราหมั่นไส้
"ย่า พรุ่งนี้ผมกลับกรุงเทพฯแล้วนะ"
"ทำไมรีบกลับนักละ มาไม่กี่วันเอง" ย่าใช้พัดโบกไล่ยังให้
"วันจันทร์ทำงานแล้ว กลับวันอาทิตย์มันเหนื่อย และอีกอย่าง" พี่โด่งปรายตามามองที่เรา ที่กำลังนั่งดูบีบขาให้ปู่ พี่โด่งนิ่งอยุ่อึดใจก่อนบอกว่า" เอ๋ต้องกลับบ้านแล้วนะครับ เดี๋ยวพ่อแม่เป็นห่วง" ย่าลูบผมพี่โด่งอย่างเอ็นดู
"ไม่เป็นไรเดี๋ยว วันหยุดหน้าก็มาหาใหม่ เออนี่อย่าลืมไปหาแม่เขาด้วย เห็นแม่เขาบ่นว่าตั้งแต่เลิกกับแฟน โด่งไม่กลับไปบ้านเลยรึ"
"ไม่อยากเจอหน้า" พี่โด่งตอบเลี่ยงๆ
"จะหนีความจริงไปทำไม เป็นลูกผู้ชายกะแค่ผู้หญิงทิ้ง ทำให้หมดสนุกไปเลยเรอะ" ปู่เอียงข้างมาบอกหลาน
"นึกว่าเขาไม่ใช่คู่เรา ทำบุญกันมาแค่นี้ ย่าเชื่อว่าโด่งต้องเจอคนดีๆสักคน" ย่าบีบขมับให้พี่โด่ง
"คนเรามีพบก็ต้องมีจาก ถ้าหากเขาไม่ใช่ของเรามันก็มีเรื่องให้คลาดแคล้วกันจนได้" ย่ายังคงสอน ปู่นอนคว่ำให้เราบีบที่ก้น แกหยิบผลไม้ใส่ปาก แล้วพูดต่อว่า
"ปู่จะสอนอะไรให้อย่างนะโด่ง คนเรามีพบก็ต้องมีจาก ถึงไม่จากเป็นก็จากตายอยู่วันยังค่ำ วันนี้เรารัก เราก็อยากจะอยู่ด้วยจนตายเหมือนปุ่กับย่า แต่วันไหนเราเบื่อเราก็อยากจากไปทั้งๆที่ยังเป็นๆนี่แหละ ทำใจให้สบายยังหนุ่มยังแน่นถือว่ามันเป็นบทเรียน" ปู่ซบหน้าลงกับวงแขนของตัวเอง
"อย่าเอาเรื่องไม่อยากเห็นหน้าแฟนเก่าเป็นข้ออ้าง ที่ไม่ยอมกลับบ้าน แม่เรามีคนเดียวนะโด่ง ไปหาให้เขาชื่นใจบ้าง"
"ครับ" พี่ดด่งรับคำเรานั่งนิ่งฟังผุ้ใหญ่คุยกันพลอยเครียดไปด้วย ความรักมันยิ่งใหญ่จนทำให้คนๆนึงเสียใจได้ขนาดนี้เลยเหรอ ตอนเราโดนทิ้งเราก็แค่บอกกับตัวเองว่าจะลืมคนนี้ให้ได้แล้วก็ไปหาอะไรอย่างอื่นทำ พี่โด่งคงอาการหนักน่าดู
"แล้วเราหล่ะ เอ๋ฟังรึเปล่า" ปู่หันหน้ามาบอก "เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาละสิ เด็กสมัยนี้ ตั้งใจเรียนอย่าริมีแฟน ดูพี่เขาเป็นตัวอย่างคนอกหักมันทุกข์นะ เออเจ้านี่นวดเก่งจริงๆ เล่นเอาปู่หายง่วงเพลียเลย กระชุ่มกระชวยดีวะ ขอบใจนะ"ปู่ลุกขึ้นพยุงย่าให้ลุกตาม ย่ามองหน้าเรา "แล้วเอ๋มีแฟนรึยังละลูก" อยากจะบอกว่านอนอยู่บนตักย่านั่นไง พี่โด่งดันตัวลุกขึ้นนั่ง เรามองหน้าย่าแล้วตอบว่า
"มีแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเขาจะรักผม รึเปล่า" พยายามไม่มองหน้าพี่โด่ง "มันคงเป็นไปไม่ได้"
"แล้วเอ็งสู้รึยังหล่ะ เจ้าหนู" ปู่ตบไหล่
"มีแต่ยอม" เราพูดเสียงในลำคอแล้วละสายตาจากปู่กับย่าลุกขึ้นเดินไปที่บันไดที่ชานระเบียง ย่ากับปู่เดินเข้าบ้านไปแล้ว รวมทั้งพี่โด่งก็เดินเหมือนคิดหนักเข้าบ้านหลังเล็กไป เรานั่งอยู่คนเดียวที่ตีนบันไดแกว่งขาเล่นในน้ำ พรุ่งนี้ทุกอย่างก็จะปิดฉากลงอีกแล้ว ความรักครั้งนี้ของเรามันเศร้านัก เรามองไม่เห็นความเป็นไปได้ในเรื่องขิงเรากับพี่โด่ง ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกปวดหัวใจ เจ็บปวดกับความเป็นไปไม่ได้ คำพูดของย่า ดังก้องอยู่ในหู
"ของถ้าไม่ใช่ของเรา ก็ต้องมีอันแคล้วคลาดจากกัน" เราเองก็รู้ทั้งรู้ว่าของสิ่งนี้ไม่ใช่ของเราแต่เรายังหยิบฉวยมาป็นเจ้าของ พอต้องคืนมันกลับไว้ที่เดิมกลับเสียดายนัก
แหงนมองฟ้าที่มืดครึ้มเพราะเมฆฝน ยิ่งทำให้ใจเศร้าหนักกว่าเดิม ฝนหยดลงมาแล้วหยดแรกกระทบกับหน้าผากแล้วตามมาอีกซู่ใหญ่เรายืนให้ฝนชะล้างความหมองหม่นที่ระเบียงนั้นเป็นนานจนหนาว ไม่ได้ต้องการจะลงโทษตัวเอง ต้องการเพียงแค่อยากจะร้องไห้ไปพร้อมกับฝนให้ทุกๆอย่างมันหมดสิ้นไปจากใจ แล้วพรุ่งนี้เราจะยิ้มรับกับการจากลาอย่างเต็มที่ เราบอกตัวเองอย่างนั้นก่อนจะเดินไปที่บ้านเล็ก ที่ๆมีคนที่เรารักนั่งรอเราพร้อมกับรอยยิ้มอันแสนเท่ของเขา ตาสวยคงจะมองเราอย่างเคย เราคิดได้แค่นั้นก็รีบจ้ำอ้าวไปที่ห้องพักทันที อยากนอนกอดพี่โด่งมาก.........
..พี่โด่งคงนอนหลับไปแล้วเรารีบเปลี่ยนผ้าไปอาบน้ำอีกทีเพราะกลัวเป็นหวัด หาเรื่องตากฝนจนหนาวซะตัวสั่นปากสั่นไปหมด เช็ดตัวให้มันแห้งให้เร็วที่สุดก่อนใส่เสื้อผ้ายืนมองฝนตกที่ขอบหน้าต่าง ป่านนี้ที่บ้านจะเป็นยังไงบ้างนะ หลังจากที่ได้ยินพี่โด่งบอกว่าจะกลับแล้วก็อยากเดินผ่านประตูเปลี่ยนสถานที่ของโดเรมอนให้เปิดเจอห้องนอนเลย แสงไฟที่ระเบียงทำให้มองเห็นเม็ดฝนหล่นกระทบผิวน้ำ ฟ้าร้องคำรามดังสนั่นจนแสบแก้วหู เราแง้มหน้าต่างไว้พอให้มีลมโกรกบ้าง ตลบมุ้งแล้วค่อยๆคลานเข้าไป พี่โด่งกำลังหลับสบายนอนตะแคงข้างไปอีก เราเอนตัวลงหันหลังให้เหมือนกัน เห็นซึมตั้งแต่เมื่อกี๊แล้วไม่อยากกวนใจ หนาวจริงๆเลย เราดึงผ้าห่มที่คลุมขาพี่โด่งอยู่ขึ้นมาห่มตัว แรงดึงคงทำให้แกตื่น พี่โด่งพลิกตัวกลับมา
"ไปไหนมา รอจนหลับ"แกโอบไว้ "ทำไมตัวเย็นๆ เล่นน้ำฝนมาเหรอ"
"ไม่มีอะไรทำ" ไม่รู้จะตอบอะไร พี่โด่งไม่เมาแล้วกวนยาก"วันนี้ตัวหอมจัง ไม่มีกลิ่นเหล้า" เรายกมือแกขึ้นมาจูบพลางหันหน้าไปมอง หน้าพี่เขาชิดอยู่ที่ปลายผม เราพลิกตัวหันหน้าเข้าหา
"อาบน้ำรอ ก็ไม่เห็นมาสักที"
"นึกว่าพี่เซ็ง เห็นเดินซึมเข้าบ้าน เลยไม่อยากกวน"
"ใครว่า เอ๋นี่ชอบคิดไปเอง เรื่องนั้นมันนานแล้ว ทั้งปู่ทั้งย่า และแม่อีก พูดเหมือนเดิมทุกที ของอย่างนี้มันต้องใช้เวลา ตอนนี้พี่อยากเที่ยวให้หายเบื่อซะก่อน" น้ำเสียงฟังดูก็ท่าจะจริง
"พี่โด่งรู้มั๊ยเวลาพี่ไม่เมา พี่น่ารักมาก แต่เวลาพี่เมาก็เร้าใจดี"
"แล้วเอ๋ ชอบแบบไหนหล่ะ"
"ชอบแบบผสมสองอย่าง เมามากก็เจ็บตัวมาก นี่เอ๋ชอบความรุนแรงไปแล้วรึเปล่านะพี่" พี่โด่งจูบที่ปากแล้วขบเบา
"อย่างนี้แรงพอมั๊ย"
"นอนเถอะพี่ พรุ่งนี้ต้องกลับกรุงเทพฯแล้วนะ เดี๋ยวขับบรถนานๆเหนื่อยแย่"
"กรุงเทพฯ ใกล้แค่นี้เอง ไปเมื่อไหร่ก็ได้"
"แล้วพี่จะไปไหนอีก"
"พรุ่งนี้แวะนอนกับแม่สักวัน แล้วค่อยกลับ" พี่โด่งบอก
"งั้นเอ๋ก็ต้องแยกกับพี่ที่ บขส.เหรอ"
"ใครบอก มาด้วยกันก็ไปด้วยกันสิ"
"แล้วพี่โด่งจะบอกแม่ว่าไง"
"ไม่เห็นจะยาก พี่ไม่ได้ฉุดลูกสาวใครไปนี่" แกพูดขำๆ
"ใช่สินะ มีแต่ลูกชายใครก็ไม่รู้หอบผ้าตามมา" พี่โด่งเอาขามาทับเรา ส่วนนั้นยังคงสงบนิ่ง "กี่ทุ่มแล้วฝนตกไม่ลืมหูลืมตาเลย"
"สามทุ่มกว่า"เราตอบ "ยังไม่ดึก"
"เอาไงวันนี้" แกถามเอาดื้อๆ"บรรยากาศมันเป็นใจนะ"
"นอนเถอะพี่"ให้ตายสิไม่ได้ปลุกอารมณ์สักนิดไม่รู้มีอารมณ์ตั้งแต่เมื่อไหร่ "ปวดหลังจะแย่เมื่อคืน"
"แล้วจะให้พี่ปวดไข่จนจุกอีกเหรอ กลางวันก็ไม่ยอมแล้วรอบนึง" พูดทวงเอาดื้อๆอีกแล้ว
"ก็ดูดแล้วไง" เราบ่ายเบี่ยงเมื่อแกจับที่ก้น
"หรือจะต้องเจ็บตัวก่อน จะยอมมั๊ย" แกทำทีเป็นตีก้นเราแรงๆสองสามครั้ง
"พี่โด่งไม่เหนื่อยบ้างเหรอ"
"จะได้นอนสบายไง เอ๋" ปากบอกไต่ตัวนอนคว่ำอยู่ข้างล่างแล้ว "วันนี้ท่าเบสิกนะ" ก็กางขาช่วยเขาเปิดทางเข้าถ้ำจนได้ "เอวันนี้หลวมพิกลใครแอบเข้ามาเที่ยวถ้ำนี่"
"บ้า ก็เที่ยวอยู่คนเดียว " ท่อนล่างขยับเน้นๆแบบจงใจพี่โด่งก็ยังชวนคุยอยู่ไม่เลิก จริงๆเคพี่โด่งไม่แข็งเหมือนเมื่อคืน แต่แกก็บดสะโพกจนมันแข็งข้างในตัวเราจนได้ เราเสียวจนต้องซุกหน้ากับหมอนหลับตาปี๋
"เอ๋" พี่โด่งเรียก "กินยาหน่อยสิ กันหวัด" เราพลิกตัวนอนหลายพี่โด่งกระตุกมืออยู่แป็บเดียวก็จ่อยาเหนียวใส่ปาก "น่านยังงั้นแหละ เด็กดี" ป้อนยาใส่ปากจนหมดเรากลืนแล้วเล็มตามริมฝีปาก นอนก่ายกันทั้งๆที่แก้ผ้าผ้าห่มผืนเล็กคุมด้านบน ส่วนตัวเรานั้นนอนซุกอยู่ในอ้อมกอดพี่โด่งจนถึงเช้า ยาพี่โด่งดีจริงๆ ทั้งฉีดทั้งกินในหลอดเดียวกัน................
***************ตอนที่ 43 ไม่มีนะครับ ตอนบนนี้ คุณเอ๋ เรียกว่าตอนที่ 42 ต่อ แล้วก็ ตอนที่ 44 เลยนะครับ**************
.
ขอบคุณครับผม{:5_130:} ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ รอต่อนะครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณนะครับ สนุกมากครับ ขอบคุนครับ ขอบคุนครับ ยินดีจ๊าดนักเจ้า ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับผม{:5_146:} ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ{:5_116:} ขอบคุณมากมากครับ{:5_146:} ขอบคุณ ชอบมากครับ อิ่มแล้วยัง
หน้า:
[1]