"ความทรงจำ...ไม่เคยเลือน" คุณเอ๋/CT จากบอร์ด palm ครับ กระทู้ที่ 27
ตอนที่ 52
คราวนี้ไม่เหงาแล้วละคะ เจ็ดโมงพี่แขกก็เอานมมาส่งเรายืนอยู่ได้เพราะกาแฟ ขายังสั่นเหมือนจะล้มพี่แขกยักคิ้วให้นับเงินที่ขายได้เมื่อวาน ค่อนข้างขายดีเหมือนกันวันละเกือยร้อยถุงแล้ว แกรับเงินเสร็จแล้วก็รีๆรอๆ อยู่ตอนที่เราจัดของให้ลูกค้า ลูกค้าผละไปแล้วพี่แขกก็เดินเข้ามาแทนที่ มองหน้าเรา
"มีอะไรพี่แขก" เราปรายตามองเตี่ยกับแม่ แกกำลังจัดของอีกฝั่งนึงของร้าน
"เอ๋ วันนี้ว่างรึเปล่า" พี่แขกถามเบาๆ
"ว่างเฉพาะตอนกลางคืน" เราจ้องตาแกตอบพี่แขกดูเหมือนอายๆ
"จะมารับไปเที่ยวงานงิ้ว"
"ไม่เอากลัวเมา" เราทำหน้าล้อๆ แล้วเดินไปยืนใกล้ๆ "ไม่อยากเสียตัว"
"ใครปล้ำใครกันแน่"พี่แขกชี้หน้า "แล้วว่าไง"
"แฟนพี่ไม่ว่าเอาเหรอ"
"โอ๊ย แฟนที่ไหนผุ้หญิงเอาใจยากมาเอาใจผู้ชายด้วยกันดีกว่า" เรานึกขำ
"แล้วจะเจอกันกี่โมงหล่ะ จะได้บอกเตี่ยว่าจะนอนที่นี่"
"ไปนอนบ้านพี่ดีกว่า พ่อกับแม่พี่พาน้องไปกรุงเทพฯ พี่อยู่คนเดียว"
"ไม่ดีมั๊ง เดี๋ยวนังนิดรู้ มันจะมาฉีกอกเอา เหมือนที่มันด่าไอ้นามาแล้วว่าไปแย่งของมัน" พี่แขกหูแดงเหมือนโกรธ
"งั้นก็ตามใจไม่ไปก็ไม่ไป" เขาหยิบกระติกใส่นมเดินตัวปลิวไปที่มอเตอร์ไซค์ เราเดินตามไปจับที่แฮนด๋รถไว้
"แหมแค่นี้ก็งอน มารับแล้วกันสองทุ่มนะ"
พี่แขกทำหน้าเหมือนยังโกรธ "อย่าโกรธเลยเดี๋ยวหมดหล่อพอดี นะนะ มารับนะครับ "
พี่แขกพยักหน้าแล้วขับรถออกไปทันที พี่เพลินมารับของที่ร้านพอดีเห็นทุกพฤติกรรม แต่ไม่ได้ยินเรื่องที่เราคุยกัน
"จีบกันเหรอ"
"วันนี้แต่งตัวสวยแฮะ" พี่เพลินคงนึกว่าตัวเองเป็นนางแบบวัยน่ารัก ใส่เสื้อรูปแตงโมตรงกลาง สีแดงสด กับกางเกงสีขาว หน้าขาววอกปากมันเยิ้ม ยืนหมุนตัวอวดเสื้อใหม่
"นี่เมื่อคืนสนุ๊กสนุก เอ๋ไปไหนพี่ตามหาก็ไม่เจอ" แกถาม
"ก็กลับมานอน แล้วพี่สนุกอะไรหล่ะ" เราทำหน้าเหมือนรู้ทัน พี่เพลินยักไหล่
"ไม่อยากอยู่เอง พี่ไปกินเหล้ากับนักกีฬาโรงเรียนเอ๋หล่ะ พี่โตเขาชวน"
"กินได้ไง นักเรียนทั้งนั้น"
"ก็ไปกินที่บ้านพี่"
"แล้วใครเลี้ยง" เราซัก
"แหมก็เจ้าของบ้านนะสิ นิดๆหน่อยๆ เอ๋เอ๊ยพอเมากันนะคุยกันโขมงโฉงเฉงเลย" พี่เพลินขยับมาช่วยยกลังน้ำปลาอีกข้างขึ้นรถเข็น วางลังน้ำปลาลงแล้วแกก็หยิกที่เอวเรา เราสะดุ้งโหยง
"นี่บอกมาดีๆนะว่า คนไหนที่ยังไม่ได้ฟาด"
"บ้า มันพูดอะไรกัน"
"คนนั้นก็พี่เอ๋ คนนี้ก็พี่เอ๋ แล้วก็ชี้หน้าหัวเราะกันใหญ่ สุดท้ายก็ทั้งวงตะกร้อเลยมั๊ง" แกค้อน
"แล้วสรุปว่าไง ได้มั๊ย" เราทำหน้าล้อๆ
"ก็ลูบๆคลำๆ เอาตอนมันนอน ไอ้หนุ่มนะใหญ่ ไอ้นะเฮ้อลุ้นแทบตาย"
"แหมพี่เด็กกำลังโต เจอหน้าฝนบ่อยๆเดี๋ยวก็เป็นเห็ดโคนให้พี่กินเองแหละ" เรายกของที่เหลือตามมาที่ร้านก๋วยเตี๋ยวแล้ววางลงเมื่อมาถึง พี่เพลินนับเงินจ่ายแล้วชี้หน้าพร้อมพูดเบาๆ
"เจ๊จะบอกแม่เอ๋ให้ซื้อยาคุมให้กิน"
"ไม่ใช่ผู้หญิงจะท้องได้ไง" เราเถียง
"ยาคุมความแรดไง เนี่ยมีขายที่ไหนจะไปซื้อมายัดใส่ปากเลย วันนี้ไปเที่ยวงานกันมั๊ย" พี่เพลินชวนหลังจากเม้าเสร็จ
"วันนี้ไม่ว่าง"
"จะไปไหนยะ"
"มีนัดกับหัวใจ" เราพูดเสร็จแล้วก็หัวเราะ วิ่งกลับไปที่ร้านทันทีนั่งอมยิ้มทั้งวันอย่างอารมณ์ดี อดอยากมานานไอ้ตั้มก้ไม่ได้อย่างใจไม่พัฒนาเลย คงไม่มีใครเอาเราอยู่แล้วมั๊งตั้งแต่เจออาจารย์ แล้วพี่โด่ง คราวนี้พี่แขก คิดแล้วก็ขนลุก นี่มันเข้าไปได้ไงเนี่ยแต่ละคน เอี้ยวคอไปดุก้นตัวเองนี่มันบานรึยัง แล้วก็สะดุ้งเฮือก
"อาเอ๋ ทำอะไรอยู่ มาช่วยจัดของหน่อย" เตี่ยนะทำให้ตกใจเลย กำลังเพลินๆอยู่เชียว............
ตอนที่ 53
กลับไปอาบน้ำแต่ตัวที่บ้านไม่ลืมที่จะหยิบถุงยางใส่กางเกงคงต้องระวังแล้ว เราบอกกับตัวเอง ไอ้ตั้มป้วนเปี้ยนอวดของจากกรุงเทพฯ ให้น้องๆเราดูที่ห้องรับแขก เราเดินลงมามันแปลกใจก็ถามขึ้นมา
"เอ๋มึงจะไปไหนวะ"
"ไปเที่ยวงานงิ้ว"
"กูไปด้วยคนสิ" ไอ้นี่จะมาเป็นก้างขวางคอเรอะยาก
"กูจะไปกันสองคนกับพี่เพลิน" เราบอกมันแล้วเดินไปถอยรถมอเตอร์ไซค์ออกจากบ้าน ไอ้ตั้มยังไม่ลดละความพยายาม เดินตามมาจะขึ้นรถ
"มึงหลบหน้ากูทำไม เมื่อคืนมึงก็ไม่นอนบ้าน" ไอ้ตั้มต่อว่าเรา
"วันนี้กูขอแล้วกัน พรุ่งนี้จะไปกับมึง งานมีตั้งห้าวัน อย่าโกรธเลยนะ" เรามองหน้ามันอย่างขอร้องให้ดูสวยที่สุด "นะตั้ม แล้วพรุ่งนี้จะตามใจทุกอย่าง" ไอ้ตั้มยังไม่หายโกรธ เราบีบมือมันเบาๆ "มึงรักกูเหรอ" ตั้มหน้าแดงน่รักอีกแล้ว
"ตอนนี้กูมีมึง ที่คุยกันรู้เรื่องคนเดียว อีกหน่อยกูกับมึงก็แยกกันแล้ว"
"อีกตั้งหลายเดือน มึงบอกกูว่าไง อย่าคิดอะไรเลยเถิด ตอนนี้กูไม่คิดแล้ว แต่มึงจะทำให้กูคิดอีกจนได้ ตั้มเราเป็นเพื่อนกันนะ ยังไงกูก็ไม่ทิ้งมึงหรอก" เราใช้น้ำเย็นเข้าลูบ ไอ้ตั้มค่อยๆคลายมือจากรถ
"ก็ได้ พรุ่งนี้มึงอย่าเบี้ยวแล้วกัน" เราพยักหน้าแล้วสตาร์ทรถขับออกไปอย่างเร็วจนลมหนาวปะทะแก้มอย่างแรง เสียเวลาจริง เก็บรถไว้ในร้าน แล้วนั่งลอพี่แขกเสียงรถดังมาแล้วหยุดที่หน้าประตู พี่แขกชะโงกหน้าเข้ามา
"ไปกันรึยัง" เราดับไฟปิดร้านแล้วขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ กอดเอวพี่แขกแน่น เราขับรถผ่าเข้าไปมนงานช้าๆ พี่แขกชี้ให้ดูโน่นดูนี่อย่างใจเย็นแล้วแวะที่ร้านโต้รุ่ง กินข้าวกินเบียร์กันเหมือนเดิม เราชะโงกไปปรามหน้าเมื่อเนแกชักยกถี่
"พี่แขกเดี๋ยวเมาไม่รู้เรื่องหรอก"
"เออน่า ขออีกหน่อย พ่อแม่ไม่อยู่" เด็กต่างจังหวัดถึงจะดื้อยังไงพ่อแม่ยังอยู่ในหัวเสมอ เยกเก็บเงินแล้วก็ขับรถตรงดิ่งไปที่บ้านพี่แขก บ้าพี่แขกเป็นเรือนไม้ยกพื้นสูง ลานข้างล่างเป็นห้องครัว ห้องน้ำ แยกกันเป็นส่วนต้นไม้ร่มครึ้ม คอกวัวอยู่ห่างจากตัวบ้านไปอีกไกล พี่แขกจอดรถแล้วเดินนำขึ้นข้างบนเราเคยมากับนาหลายครั้งแล้วมานั่งรอมันกับพี่แขกจีบกัน เป็นวันก็เคยมาแล้ว นาชอบอ้างกับพ่อแม่ว่ามาเที่ยวบ้านเรา ที่ไหนได้มันมาช่วยแม่พี่แขกทำงานบ้านทุกวันหยุด อีนี่มันบ้าสุดท้ายก็น้ำตาแตก มันอกหักพร้อมๆกับเราอกหักจากนาจ ตอนนั้นนั่งร้องเพลงชรัสด้วยกัน จำได้ลางๆว่าเพลงนั้นร้องว่า
ฉันรู้ต้องจำตัดใจ มืดมนหนทาง..รักเธอมากแต่เสียใจมากกว่าก่อนจากลาใจพร่ำรำพัน จำได้กระท่อนกระแท่นมานึกดูตอนนี้ตลกน่าดู เด็กสองคนปั่นจักรยานร้องเพลงเศร้าไปตามถนน เฮ้อ ป่านนี้นาจะเป็นยังไงบ้างตั้งแต่แยกกันมอหกจนถึงปัจจุบันเคยเจอกันแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
พี่แขกติดลมหิ้วเบียร์มาอีกสามขวดนั่งจิบเอื่อยๆอยู่ในห้องรับแขก เปิดวีดีโอโป๊ย้อมใจเราไม่เคยพิศวาสจะดูหนังโป๊กับผู้ชาย รู้ว่าเป็นการปลุกอารมณ์แต่ว่าเหมือนกับผู้ชายมันเอากับผู้หญิงในวีดีโอ ไม่ใช่เอากับเรา เบียร์หมดไปแล้ววันนี้ไม่เมาแฮะ พี่แขกปิดวีดีโอแล้วเตินไปอาบน้ำ เราก็งง อะไรวะเนี่ย ชวนมานอนเฉยๆเหรอ เราเดินขึ้นห้องพี่แขก นอนหงายรอ พี่แขกนุ่งผ้าเข็ดตัวเดินเข้ามา แก้ผ้าเช็ดตัวต่อหน้าเรา เคยาวแกว่งไปแกว่งมา เราลุกขึ้นนั่งมอง พี่แขกเช็ดตัวเสร็จใส่เสื้อกล้ามแต่ไม่ใส่กางเกงเดินมาทิ้งตัวนอนข้างๆ เรายิ่งงงเข้าไปใหญ่ เราเองก็ไม่เมาเลยไม่รู้ว่ามาทำไมนี่
"พี่แขกชวนเอ๋มาทำไม" เราพลิกตัวมาถาม
"แล้วเอ๋นั่งเป็นท่อนไม้ทำไม ทำงานสิ"เราเกาหัวทำงานอะไรวะนี่ ไม่มีบิลด์กันเลย แกกดหัวเราลงไปที่เคแก เราอ้าปากดูดรัวลิ้นตามรอยแยก ขบเบาที่ปลายซ้ำแล้วซ้ำเล่าพี่แขกสูดปากกางขา เอามือกดหัวเราขึ้นลงเป็นจังหวะแล้วเด้งตัวขึ้นแดน้ำเข้าปากเรา เราอมไว้แล้วลุกไปเข้าห้องน้ำบ้วนปาก แล้วกลับขึ้นมานอน นึกในใจแค่ดูดค-ยทำไมต้องมาไกลขนาดนี้ก็ไม่รู้ ลมหนาวพัดเข้ามาในห้องขนลุกซู่เลย นอนลงข้างๆพี่แขก หล่อดีแต่ไม่ได้รัก ไม่เหมือนพี่โด่ง นึกแล้วอยากโดนกัดอีก
เรานอนหลับสนิทชดเชยกับเมื่อคืนที่ไม่ได้นอน เสียงไก่ขันดังมาแว่วๆตกใจตื่นเพราะต้องรีบกลับ เดี๋ยวไม่ได้ช่วยแม่เปิดร้านดูนาฬิกาไม่ทันแล้วตีห้าแล้ว เขย่าตัวพี่แขกให้ตื่น
"พี่แขก เช้าแล้วไปส่งหน่อยสิ" พี่แขกงัวเงียลุกขึ้นนั่งค-ยแข็ง มันผงกหัวส่ายไปมา
"อ้าวเผลอหลับไปจนได้" แกลุกขึ้นจะใส่กางเกงเรารีบคว้าเคแกไว้
"ไม่ทันแล้วพี่ ไหนๆก็สายแล้ว" เรารูดเคแกเบาๆ พี่แขกตัวงอเอามือกุมไว้แล้วผลักเรานอนหงาย แยกขาแล้วเสียบเข้ามา ขนาดใกล้เคียงกัยพี่โด่งเรารู้จังหวะ ถ่างขาออกกว้างขึ้นจนมันเข้ามาได้หมด พี่แขกกระเด้าเร็วและแรงเหมือนเร่งให้เสร็จๆ แป็บเดียวก็แตก แกรีบใส่ผ้าขนหฯวิ่งลงมาข้างล่างยืนฉี่โดยไม่ปิดประตู
"พี่แขกเล่นอะไรก็ไม่รู้ ยังไม่รู้เรื่องเลย" เราบอกตอนรถเริ่มเคลื่อนออกจากบ้าน
"ก็มันสายแล้วนี่ เดี๋ยวแก้ตัวใหม่"
"ไม่เอาแล้ว ตั้งใจมากเลยเสร็จเร็ว เอางี้แล้วกันวันไหนพี่อยากก็มาตอนหกโมงเย็นแล้วกัน เตี่ยกับแม่กลับแล้วเอ๋อยู่คนเดียว จะรอนะ" เราหยิกเอวพี่แขก เขาสะดุ้งจนรถเซ รถมาจอดที่ด้านหลังตลาด เราเดินเข้าร้านช้าๆ รู้สึกผิด
"เอ๋ไปไหนมา เถลไถลใหญ่แล้วนะ " เตี่ยบ่นเมื่อเห็นหน้า
"เที่ยวดึกไปหน่อย เอ๋ขอโทษเตี่ย "เราไม่รอฟังแกยกโทษเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำแล้วออกมาช่วยขายของเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"
ตอนที่ 54
งานงิ้วผ่านไปแล้วเราทำตามสัญญากับไอ้ตั้มก็อย่างที่บอกเรื่องของเรากับตั้มมันไม่มีให้ลุ้นเหมือนสมองไม่ได้ใช้ความคิด ไปเรื่อยๆเปื่อยๆคนเราก็ต้องมีอะไรที่ท้าทายให้ทำบ้างไม่อย่างนั้นเซ็งแย่ หลังจากวันนั้นพี่แขกมาส่งนมตามปกติแต่ไม่ได้มาหาเราอย่างที่เคยบอก พักนั้นเราก็ชักห่างกิจกรรมเข้าจังหวะ วันนี้นั่งอยู่ตลาดคนเดียวเตี่ยกับแม่ไปธุระต่างจังหวัดฝนหลงฤดูตกมากลางหน้าหนาว หนาวชิ รีบปิดร้านกลัวฝนสาด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาอีกแล้ว
"เอ๋ พี่โด่งนะ ปีใหม่ไปเที่ยวไหนมั๊ย" พี่โด่งส่งเสียงมาตามสาย หายไปนานจนเราคิดว่าตายจากกันไปแล้ว หากมีบางคนสงสัยว่าทำไมเราไม่เป็นคนโทรหาเอง เราเพียรพยายามโทรหลายครั้งแต่ไม่มีคนรับสายในช่วงที่โทรไปแม้แต่วันหยุดก็ไม่มี พี่เพลินถึงแม้จะเป็นคนบ้านนอกแต่แกก็มีอะไรดีๆสอนเยอะ
"ผู้ชายยิ่งตามยิ่งหาย เอ๋อยู่เฉยๆนิ่งๆแหล่ะเดี๋ยวดีเอง" บวกอกับคำสอนของปู่ย่าพี่โด่ง" อะไรที่ไม่ใช่ของเรา ทำยังไงก็ไม่ใช่"
"พี่โด่งจะพาไปไหนหล่ะ" เราถามโดยไม่ทักทาย
"พี่หยุดห้าวันเราไปเที่ยวเชียงใหม่กันมั๊ย" เชียงใหม่นี่ไกลโขทีเดียว
"แล้วจะไปยังไง"
"ก็รถคู่ชีพนี่แหละ ที่พักมีแล้วพักบ้านเพื่อนพี่ แล้วเราขับรถเล่นไปเรื่อยๆ"
"ไปกันกี่คนพี่โด่ง"
"หลายคนจากที่ทำงาน แต่พี่ไม่ให้ใครนั่งตำแหน่งเอ๋หรอกนะ"
"เอ๋ขอเตี่ยกับแม่ก่อนนะแล้วจะโทรไปบอก" พี่โด่งวางสายไปแล้ว เราบอกไม่ถูกลึกๆเรายังคิดถึงเขา ก็เหมือนคิดถึงนาจ คิดถึงต้อ แต่มันห่างกันนานแล้ว ความรักอยู่ก้นบึ้งของหัวใจเหมือนจะจำได้แค่ลางๆว่าพี่โด่งเป็นยังไงเท่านั้น มานั่งดูฝนตกหน้าร้าน แหงนมองที่ฟ้าเพลงเศร้าของลูกชายร้านขายผลไม้ที่ไปเรียนกรุงเทพฯดังแข่งกับเสียงฝน
หยาดฝนโปรยปรายฉันไม่อาจหมายให้เธอกลับคืน ฉันอยากลืมรักทุกวันทุกคืน รักเคยหวานชื่นไม่อยากจำ
เพลงอะไรเนี่ย ไม่เคยได้ยิน เรากำลังบ้าเพลงแหวนแลกใจอยู่ ก็รู้สึกว่ามันสะดุดหูมาก เดินฝ่าฝนไปที่ร้านผลไม้ หนุ่ยลูกชายเจ้าของร้านที่พูดถึงก็แปลกใจ
"มีอะไรเอ๋" หนุ่ยกับเราเคยเรียนอนุบาลด้วยกันแล้วก็แยกโรงเรียนตอนขึ้นปอหนึ่ง เราจำไม่ได้ว่าเคยเป็นเพื่อนกับหนุ่ยมีแต่พ่อแม่เท่านั้นคุยกัน
"เพลงอะไร เพราะจังเลย"
"ไม่ลืม" หนุ่ยยื่นตลับเทปเบิร์ทกะฮาร์ทให้ดู นึกในใจต้องไปซื้อ
"ที่นี่บ้านนอกไม่มีขายหรอก เทปออกตั้งนานแล้ว"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฝากโอซื้อก็ได้" หนุ่ยเป็นแนวติส ไม่ค่อยพูดบางวันก็นั่งวาดรูปทั้งวัน เรียนศิลปะอยู่ในกรุงเทพฯ มาเยี่ยมบ้านบ่อย เรายังสงสัยเลยว่ายังเรียนอยู่รึเปล่าผมยาวรุงรังอย่างนั้น วันไหนถ้ามัดก็ดูเรียบร้อยดี เราเป็นกระเทยยังไม่อยากไว้ผมยาวขนาดนั้นเลย กลับไปนั่งที่ร้านต่อจนเก็บร้าน
โอซื้อเทปมาให้แล้ว เปิดฟังอยู่เพลงเดียวจนเบื่อ ตอนเย็นหนุ่ยจะชอบตั้งวงเหล้ากับลูกจ้างหลังเก็บแผงผลไม้ พี่เพลินเดินผ่านก็โดนแซวทุกวันเด็กในร้านก็เป็นผัวพี่แกหลายคน
"เจ้าของร้านไม่เอาหรอก กลัวโดนตีน มันเป็นเพื่อนเอ๋นี่ก็เอาเลยสิ" พี่เพลินพูดแล้วมองไปยังวงเหล้า เราเห็นแล้วก็ขยาดเหมือนกันปล่อยผมทียังกะโจร หนวดขึ้นหรอมแหรมรุ่นเดียวกันเหรอนี่
"เอ๋ซื้อเหล้าหน่อย"เรากำลังจะปิดร้าน หนุ่ยเดินเข้ามาหยิบโซดาเอง คุ้นที่อยู่แล้วเพราะซื้อทุกวัน หนุ่ยยืนโงนเงนวันนี้กินตั้งแต่บ่ายแล้วตาแดงกล่ำ เราหยิบแล้วแล้วหันหลังก้มหยิบเงินทอนในลิ้นชัก หนุ่ยเอาเป้ามาถูที่ก้น เราตกใจรีบหันกลับ
"บ้า ทำอะไร" หนุ่ยยืนยิ้ม
"ระวังข้างหลังนะ" เราพูดกวนๆ เรายื่นเงินทอนให้
"เอ๋ไปเที่ยวภูกระดึงมั๊ยวันเสาร์นี้ เพื่อนเราจะมารับ" หนุ่ยกับเราก็คุยกันอยู่บ้างแต่ไม่สนิทนัก เรามองหน้าอย่างไม่แน่ใจ "ขอเตี่ยก่อน"
"วันนี้เก็บร้านกี่โมง"
"จะเอาอะไรก็ซื้อไปเลยสิเดี๋ยวเก็บร้านแล้ว ไม่ต่อเนื่องนะอีกร้านอยู่หลังตลาดโน่น" เรามองหน้าหนุ่ย อยู่ๆมันก็จับหน้าเรา เอไอ้นี่เราปัดมือมันออก หนุ่ยวางขวดเหล้าที่โต๊ะแล้วดันเราเข้าฝา ไซ้ที่ซอกคอเบียดเป้ากับเป้าเรา เราดันมันออกเหม็นเหล้าชะมัด
นี่ไอ้หนุ่ยเมารึไง" หนุ่ยผละตัวออกแต่ยังมองหน้าอยู่
"เดี๋ยวมา" ว่าแล้วหนุ่ยก็หิ้วเหล้าออกไป เรายืนงงอยู่นี่เรากับหนุ่ยไม่เคยจะคุยอะไรกันนอกจากพุดคุยกันตามประสาคนทำมาหากิน จะเอาอะไรกับคนเมา วันนี้จะนอนที่ร้านเพราะมีหนังเรื่องที่อยากดูมาเข้าว่าจะดูสักหน่อย ปิดประตูแล้วเข้าไปอาบน้ำๆ กำลังอาบน้ำเสียงออดที่ประตูก็ดังขึ้นถี่ๆ ใครวะนึกในใจ ใส่เสื้อผ้าโดยไม่เช็ดตัวแล้วไปดูที่ประตู
"เอาอะไร" เราเปิดประตูให้หนุ่ยเดินเข้ามาแล้วหนุ่ยหันไปปิดประตู รู้สึกหวาดๆ
"ขอเข้าห้องน้ำหน่อย" เรารออยู่ที่ประตูจนหนุ่ยเสร็จธุระแต่ไม่ยอมออกมา สักทีเลยเดินไปดูหนุ่ยยังยืนโงนเงนอยู่ในห้องน้ำคงจัดการกับชีวิตไม่ถูก
"หนุ่ยเสร็จรึยัง" หนุ่ยเดินออกมามองหน้าเรายิ้มๆ นี่มันไม่ได้เมาเท่าไหร่นี่ "จะปิดร้านแล้ว" มันรวบตัวเราไว้แล้วลากเราเข้าไปในห้องน้ำ กลิ่นเหล้าอบอวลไปทั้งหน้าเราเราดิ้น
"เฮ้ยเล่นอะไรวะ" เราดันหนุ่ยออก แล้ววิ่งออกมาจากห้องน้ำ มาตั้งหลักข้างๆบันได หนุ่ยเดินตามมาเล้วดันหลังเราขึ้นบันไดอย่างแรงจนมาถึงห้องข้างบน
"นี่นายจะทำอะไร"
"อย่าเล่นตัวน่า" มันทับลงมาทั้งตัวมือจับที่มือเราไว้แรงเยอะมาก "อย่าดิ้นสิวะ" หนุ่ยบีบนมเราแรงๆพร้อมใซ้ที่ซอกคอจนตัวเราอ่อนไปหมด แรงหื่นกระหายทำให้เรานึกถึงรสชาดของพี่โด่ง มารู้ตัวอีกทีก็ถูกจับนอนคว่ำแล้วถูกแทงข้างหลังแล้ว หนุ่ยลากขาเราไปที่ปลายเตียงยืนซอยเราแรงๆ ทั้งเจ็บทั้งเสียวจนมันเสร็จ ถึงปล่อยเราลง
"แค่นี้เอง นึกว่าจะแน่" หนุ่ยบอก เราใส่กางเกงแล้วลงไปล้างในห้องน้ำอย่างเร็ว หนุ่ยยังยืนรอที่เปิดประตูให้
"ทำเราทำไม" เรามองหน้า
"มันเงี่ยนนี่หว่า" หนุ่ยพูดตรงๆ เราเปิดประตูให้หนุ่ย แล้วถอยมอเตอร์ไซค์ออกจากร้าน ปิดประตูเรียบร้อย หมดอารมณ์ดูหนังแล้วไปนอนบ้านดีกว่า วงเหล้ายกแก้วให้พร้อมกับเสียงเฮกันลั่น เราก้มหน้ารู้สึกอายและเจ็บใจที่ยอมให้เขาเอาง่ายๆ หนุ่ยยกแก้วเหล้าแล้วยักคิ้วใส่เรา เจ็บใจนัก...............
.
ขอบคุณครับผม{:5_130:} ขอบคุนนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ รอต่อนะครับ ขอบคุณนะครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณนะครับ สนุกมากครับ ขอบคุนครับ ขอบคุณมากครับ ยินดีจ๊าดนักเจ้า ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ{:5_137:} ขอบคุณมากเลยนะครับ {:5_146:} {:5_118:} ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]