เด็กช่างยนต์ 2
ช่วยด้วย! ผมได้แฟน ไอ้เด็กช่างยนต์ By ที ตอนที่ 2ไอ้เด็กปัญญาอ่อน.....................................................................................
หลังจากที่มันล็อคแขนทั้ง2ข้างของผมแล้วก็หน้าผมถอดสีขนาดนั้น พร้อมทั้งน้ำเสียงที่พูดเบาลงมันก้อพูดขึ้นว่า
“ กลัวเหรอ” มือมันเริ่มปล่อยจากการล็อคแขนช้อนเข้ามาในเสื้อผมบี้หัวนมคางก้อซบอยู่ที่ต้นคอ ผมรู้แล้วคับว่ามันต้องการอะไรแต่ผมกลัวว่ามันจะพาเพื่อนมาเพิ่มอ่ะดิผมเลยคิดว่าต้องออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด
“เฮ้ยเดี๋ยวสิลงจากรถก่อนดิ อยากได้อะไรก็บอกกันเดี๋ยวให้”ผมล่อให้มันลงจากรถ
“จริงดิ”
ผมพามันเดินออกห่างจากรถประมาณ20เมตรเดินไปเรื่อยๆ ผมหยุดยืนนิ่งๆแล้วพูดว่า
“หิวน้ำว่ะ รอแป๊บ ไปกินน้ำใต้เบาะรถก่อน”ผมทำตัวปกติเดินมาที่รถเสียบกุญแจสั่นมากเลยครับ สตาร์ทเครื่องได้ออกตัวทันทีผมมองไปข้างหลังมันวิ่งตามมาเร็วมากช่วงทางเลี้ยวผมผ่อนเครื่องเล็กน้อยมันคว้าปลายเสื้อผมได้ครับแต่หลุดมือมันวิ่งตามมาอีกใกล้จะถึงตัวรถแล้วครับครั้งนี้มันไม่ใช้มือคว้าแต่เอาขาข้างนึงกระโดดถีบเข้ามาที่ท้ายรถ รถผมล้มครับ(ตายแน่กู) ในสภาพที่รถยังทับที่ขาผมอยู่
“กูซ้อมบอลทุกวันวิ่งแค่นี้เรื่องเล็กน้อย มึงคิดว่ากูจะเชื่อมึงเหรอ” สีหน้าเริ่มเอาจริง
“เอ่อ...น้อง...” พูดไม่ทันจบ
“กูไม่มีพี่มึงอย่ามาเรียกกูว่าน้อง” ผมเงียบ ไม่รู้ว่าจะพูดรัยอยากบอกว่าช่วงนั้นกลัวมากๆคับ
“กูไม่อยากเป็นน้องมึงเป็นผัวมึงแทนได้ป่ะ” (ไอ้บ้าหนิ สงสัยมันประสาท ไม่สมประกอบ แม่ง กูไม่รู้จักมึงเลยไม่เคยคุยกัน) แต่ผมทำหน้าเงียบๆไว้
“กูชื่อปอมึงเรียกชื่อกูก็พอ” (ขอบคุณที่บอกชื่อ)
“กูขอแค่เบอร์มึง มึงจะให้กูป่าว” ตอนนั้นถ้าไม่ให้ผมคงไม่รอด
“เออๆ ให้ๆ ” ผมให้เบอร์มันมั่วๆคับ “087-..........”ก้อว่ากันไป
ผมไม่คิดว่ามันจะโทรตอนนั้นคับมันโทรไปติดใครก้อไม่รู้ไอ้คนรับปลายเสียงด่ามันมาด้วยมันมองมาที่ผมยกตีนจะกระทืบรถผม
“เอ้ยๆๆกูให้จริงแล้วๆนี่มือถือกู เบอร์ 08...................”มันโทรอีกเครื่องผมสั่น
“เห็นไหมๆ” ผมโชว์ให้มันดู ช่วงนี้คิดว่ามันอยากได้อะไรก้อให้มันไปก่อนเดี๋ยวเบอร์แปลกโทรไปก้อไม่รับไม่เห็นเป็นไร
จากนั้นมันก็ค่อยๆยกรถผมขึ้นมองหน้าผมตลอด
“ไปส่งกูที่หน้าปากซอยกูจะไปซ้อมบอล”(กูรุ่นพี่มึงนะ มาพูดมึงๆกูๆ กับกูอยู่ได้)
จากนั้นมันก้อโทรหาเพื่อนมันและพูดเรื่องของมันมาเรื่อยคับผมไม่ได้พูดไม่ได้ถามมันเลย ฟังๆดูก็พอจะรู้ว่ามันเป็นนักฟุตบอลวิทยาลัยเรียน ปวส.ช่างยนต์ ดูๆตัวก้อน่าจะเท่ากันกับผมคับแต่ตัวมันจะหนากว่าเล็กน้อย ขาวกว่าหน้าตาก้อดีกว่า และเลวกว่ามาก ดูมันขาใหญ่ๆสงสัยมันวิ่งทุกวันมั้งคับ
ถึงหน้าปากซอย
“เดี๋ยวมึงเป็นเพื่อนกูก่อนเดี๋ยวเพื่อนกูมารับก่อนแล้วมึงค่อยไป” สีหน้าปกติ พูดปกติ
“เออ”คำแรกที่ผมพูดตั้งแต่ขี่มา
“มึงเอาปากมาป่ะ”
“มึงเห็นป่ะล่ะ”ที่กล้าพูดแบบนี้เพราะออกมาหน้าปากซอยอยู่ในแหล่งชุมชน ผมไม่ชอบมัน ไม่อยากรู้จักมันเลยคับไม่เคยรู้จักแล้วมาพูดมึงๆกูๆ ยิ่งอายุเป็นน้องด้วยซ้ำ
“ปากดีให้ตลอดเถอะมึงเพื่อนกูมาโน่นแล้ว คืนนี้เดี๋ยวกูโทรไป มึงรับโทร-สับ ด้วยล่ะ”
“เออ” (กูคงรับอยู่หรอกไอ้เด็กเปรต)
ผมกลับบ้านทำตัวปกติคับเพราะไม่คิดว่าจะไปถนนเส้นนั้นอีกรึว่านานๆไปหาเพื่อนครั้งก้อจะไปช่วงเช้าๆโลกคงไม่กลมมาเจอกันหรอกมั้ง
3 ทุ่มเสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น (มึงแน่ไอ้ปอ กูจะรับทำไมล่ะ)ก็เห็นความพยายามของมันนะเกือบ 10สาย จากนั้นก้อมีเสียงข้อความเข้าผมเปิดอ่าน
“มึงจะรับดีๆไหม”ไอ้ปอส่งข้อความมาครับผมอ่านแล้วก็เฉยๆ เสียงข้อความมาอีกครั้ง
“พรุ่งนี้มึงเจอกูแน่”อยากจะหัวเราะมึงจะเจอกูตอนไหนว่ะ
ผมตื่นแต่เช้าทุกวันครับประมาณ6โมง วันนี้ผมไม่ออกไปไหน ทำภารกิจส่วนตัวเสร็จมานั่งเล่นหน้าบ้าน
“ทีมีเพื่อนมาหา” แม่ผมร้องบอกจากหน้าบ้านแล้วเดินเข้าบ้าน
“คร๊าบบ” ผมตอบเสียงแม่
“ใครว่ะมาหาแต่เช้าเชียว” เดินบ่นออกไปประตูหน้าบ้าน
ผมอึ้งคับ ตกใจมากๆ ไอ้เด็กเมื่อวานนี่หว่า มันใส่กางเกงยีนต์กะเสื้อสีน้ำตาลเข้ม
“มึงมาที่นี่ได้ไง”ผมพูดเสียงดังแต่สั่นๆ
“กูบอกมึงแล้วเมื่อคืนทำไมมึงไม่รับ” มันพูดเรียบๆ เย็นชา
“เห้ยถามจิง มึงมาบ้านกูได้ไง”
“เมื่อวานกูไม่ได้ไปซ้อมบอลกูตามมึงมา”
“มึงต้องการอะไร กูบอกตามตรงกูกลัว”(มึงเป็นโรคจิตแน่ๆ)
“ทีพาเพื่อนเข้ามาคุยในบ้านสิ” เสียงแม่ผมเรียก
“แม่มึงชวนลูกเขยเข้าบ้านแล้ว ไปสิ” ทำหน้าตาเฉย ไม่มียางอาย
มันนั่งลงโซฟากินน้ำ ผมถามมันอีกครั้ง
“มึงต้องการอะไร” เสียงเบาๆ
“มึงถามตรงกูก้อจะตอบตรงๆ กูอยากให้มึงมาเป็นแฟนกู” ผมอึ้งมากครับ แทบไม่รู้จักกันเลย
“กูรู้นะว่ามึงเป็นเกย์กูเห็นมึงมองกูตลอดเมื่อวาน” (มึงรู้ว่ากูมองแสดงว่ามึงก็มองกูเหมือนกัน)ผมรีบพามันไปหน้าบ้าน แล้วไล่มันไป กลัวใครจะได้ยิน
“เอ่อๆกูกลับก็ได้ แต่มึงต้องรับโทร-สับทุกครั้งที่กูโทรมา ไม่งั้นกูจะมาบ้านมึง”
“เออ” ผมตอบแบบแก้ผ้าเอาหน้ารอด
ไปยังไม่ถึงชั่วโมงมันโทรมาอีกแล้วคับ (เอ้ยไอ้บ้าหนิ มันบ้าแน่เลยว่ะ) ผมรับโทรศัพท์
“เออ มีรัย”
“มึงพูดให้เหมือนแฟนชาวบ้านเค้าหน่อยได้ไหมว่ะ”
“มีอะไร”ผมเน้นเสียงทุกคำ
“เอ่อๆวันนี้กูไปซ้อมบอลมึงไปกะกูนะ”
“ปอมึงจะบ้าเหรอกูมีสิ่งที่กูต้องทำมากมาย กูไม่ได้อยู่เฉยๆ” อารมณ์เสียอีกแล้ว
“กูจะพามึงไปออกกำลังกายก่อน ไปวิ่งตำหนักน้ำ มึงเคยออกกำลังกายรึป่าวเนี้ย”
“มึงว่ากูเป็นใครกูนักแบตฯ เก่า สมันกูเรียนกูซ้อมทุกวัน”
“เออๆก็มึงไม่ได้เรียนแล้วหนิหว่า มึงก็ไม่ได้ออกแล้ว … เดี๋ยวกูรอหน้าบ้านมึง4โมงครึ่ง” มันวางสายไปเลยครับ (ไอ้ห่าหนิสันดานเลว ไร้มารยาท)
4โมงครึ่งเปะเลยครับ มันมารอหน้าบ้าน มันเตรียมตัวมาดี ชุดนักกีฬา ใส่ร้องเท้าผ้าใบเอาสตาร์สมาด้วย มีผ้าเช็ดตัวห้อยคอ กะขวดน้ำ ผมก็ติดสอยห้อยตามมันไปด้วย(หวังว่ามันคงจะหายบ้า แล้วเลิกตามผมในเร็ววัน) เพิ่งจะคุยกันเมื่อวานแต่มันทำตัวเหมือนสนิทกับผมมากๆ
สวนตำหนักน้ำ
“ทีมึงว่าวิ่งกี่รอบดี” (มึงเรียกต้นหน้าตาเฉยเลยเหรอ)
“กูรุ่นพี่มึงนะมึงเรียกให้เกียรติกูหน่อยดิ”
“ทำไม มึงแก่กว่ากูกี่ปี”
“3 ปี”
“มึงดูคู่เคนกะหน่อยดิเค้าห่างกันกี่ปี แล้วเค้าเรียกกันพี่ไหม”(ขอพาดพิงดารานะ มันพูดจริงๆ)
ผมเบื่อไอ้นี่มากไม่รู้จะพูดยังไง ตรงข้ามกับที่ผมตั้งไว้ทุกอย่าง ผมอยากคุยกับคนที่สุภาพ อารมณ์ดี กวนตีนหน่อยๆ ทะลึ่งนิดๆที่สำคัญไม่ใช่รุ่นน้องฟังมันพร่ำมาเรื่อยๆวิ่งไปประมาณ 3 รอบ
“กูไม่ไหวแล้วกูนั่งก่อน” ผมไม่ไหวจิงๆ
“อะไรว่ะเหงื่อกูยังไม่ออกเลย”
“ไอ้ที่เปียกทั่วตัวผมเผ้ายังกะโดนสาดน้ำสงกรานต์ มันเรียกอะไรว่ะมึงอย่ามาเว่อร์”
“เอ่อๆงั้นกูจะไปแตะบอลแล้ว มึงไปดูกูนะ” เตะแถวๆนั้นแหละครับ สนามกีฬาจังหวัด
ผมก็ไปนั่งดูไม่อยากดูมันหรอกดูนักบอลคนอื่น(ปกติผมชอบดูบอลครับแต่ต้องเป็นบอลไทยนะ ถึงไทยไม่ค่อยเก่งแต่มันก้ออยู่ในสายเลือด)ช่วงที่มันแบ่งทีมเตะกัน ทีมไอ้ปอได้ถอดเสื้อ (แม่ง หุ่นดีนี่หว่า มีซิคแพคด้วยข้างในเสื้อมันขาวมากๆครับ ผมนึกว่าจะเท่าข้างนอกเพราะข้างนอกมันก็ถือว่าขาวแล้วสงสัยมันตากแดดบ่อย)
เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่าผมไม่ไหวแล้วคับจะให้มานั่งรอคน คงเคยใช่ไหมครับ หงุดหงิดมากๆ (ไม่เป็นไรหรอกมั้ง มันไม่เห็นก็คงรู้ว่าเรากลับแล้ว) ผมเลยตัดสินใจนั่งรถสองแถวกลับบ้าน ถึงบ้านก็กินข้าว อาบน้ำ ดูทีวีกำลังจะนอน 4 ทุ่มแล้วครับ เสียงหมาเห่าหน้าบ้าน พ่อผมลงมาดู (ผมรู้สึกหนาวๆร้อนๆยังไงไม่รู้)
“ทีเพื่อนมาหา ” ผมมองออกนอกหน้าต่าง เห็นพ่อผมมีสีหน้างงๆ คงไม่เคยเห็นมัน
“ไม่เป็นไรครับพ่อเดี๋ยวผมเข้าไปหาทีเอง ” (กูว่าแล้วเชียวต้องเป็นมัน เห้ยมึงขึ้นมาเลยเหรอ)
“ก๊อกๆๆ” ผมเปิดประตูทำหน้าเฉี่อยๆ ผมเห็นมันในสภาพเหงื่อท่วมตัว มันเข้ามาปิดและล็อคประตู
“ทำไมมึงมาก่อนกู ” สีหน้าเคร่งเครียด(งานเข้าแล้วกู)
“ก็กูคิดว่ามึงไม่เห็นกู แล้วมึงคงรู้ว่ากูกลับ ”
“มึงเอาอะไรคิดมึงรู้ไหมกูเดินหามึงเป็นช.ม. ในสวนนั้นมีกูคนเดียว”
“กูขอโทษ ” ทั้งๆที่ผมไม่จำเป็นต้องขอโทษมันด้วยซ้ำแต่เห็นมันอารมณ์ไม่ดี
“ มึงหลอกกูหลายครั้งแล้วนะ”
“ อ้าว” (เมื่อไหร่ว่ะ)
“คราวนี้กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่” มันถอดเสื้อออก
“ เฮ้ย นี่มันบ้านกูนะ”
“มึงกล้ามึงก็แหกปากร้องดิ บ้านมึงจะได้รู้” มันผลักผมไปเตียงนอนแรงมากแล้วเข้ามาประกบเลียที่คอ
“ไอ้ปอมึงอย่ามาบ้า นี่มันบ้านกู ถ้าใครรู้เข้ากูตายแน่ ” ผมเอามือดึงผมมันขึ้น
มันใช้มือข้างเดียวรวมมือผมสองข้างไว้บนหัวแล้วเอามืออีกข้างบีบกระพุ้งแก้มผม (เจ็บแก้มมาก)
“กูบอกมึงแล้วเดี๋ยวมึงเจอดีมึงจะได้ไม่กล้าขัดกู ”
ผมดิ้นเอาตัวรอดไม่ได้ทำให้เหมือนในหนังในละครหลังข่าวหลอกนะคับ แต่ผมกลัวคิดว่ามันบ้าแล้วแน่ มันคงจะทำรุนแรงกับผม)แต่ไม่เป็นผลแรงมันเยอะกว่าผมมาก ตัวหนากว่านิดหน่อยแต่มันออกกำลังทุกวันมั้ง (มึงถ้ากูลุกขึ้นได้กูสู้มึงได้แน่)
มือที่มันบีบปากผมเปลี่ยนมาปลดกระดุมเสื้อผมและปากมันก็ทั้งดูดทั้งเลียที่คอและหน้าอกผม (ให้ก็ให้ว่ะ ไม่มีไรเสียหายหนิ จากนั้นผมก้อปล่อยเลยตามเลยไอ้ปอก็ทั้งดูดทั้งเลีย ทั่วหน้า หู คอ นมได้ใจใหญ่เลยครับจากที่มีอารมณ์เกียจก็เริ่มเสียวๆมีอารมณ์ทางเพศขึ้นมาแล้วจิ)
. .
คนเขียน....ตอนหน้ามาติดตามนะครับว่าลีลารักของไอ้เด็กปอบนเตียง มันจะเท่ากับปากดีของมันไหมยังไงก็เด็ก 19เหมือนเดิม
ปล.ให้ความคิดเห็นหน่อยนะคับ ด้านจิตมันปกติป่าว
ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณ ครับผม {:5_130:} 5555 ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากครับ ชอบครับ เถื่อนดี ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ... ขอบคุณนะครับ
ขอบคุณ ครับผม ขอบคุฯ ขอบคุณครับ ตื่นเต้นอ่ะคับ
ขอบคุณครับ ขอบคุนคับบ