ได้เสียตกเป็นเมียของลูก 2
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย F12 เมื่อ 2017-9-30 20:12วุฒิถอนหายใจเบาๆและลุกขึ้นจากเตียงนอนด้วยสภาพจิตใจที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เขากังวลและกลัวเหลือเกินว่าจะมองหน้าลูกชายไม่ติด พอมีสติแล้วทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันก็เหมือนเป็นความผิดพลาด เขาเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา และเดินไปหยิบผ้าขาวม้าเพื่อนุ่งสำหรับเปลี่ยนอาบน้ำ เวลาอาบน้ำของวุฒินั้นล่วงเลยไปเกือบสองชั่วโมงเพราะเขาเป็นพวกที่รักความสะอาด ดีที่เขาอยู่บ้านตัวเองถ้าอาศัยอยู่บ้านคนอื่นต้องมีโดนว่าบ้างแน่ๆ
ขณะเดียวกันดิวที่นั่งดูทีวีอยู่ชั้นล่างก็ไม่ได้รู้สึกผิดอะไร มืออีกข้างก็ถือขนมที่อยู่ในตู้เย็นทำเอาโต๊ะนั่งมีแต่ขยะเกลื่อนไปหมด พอดิวได้ยินเสียงประตูห้องก็รีบหันไปมองเพราะรู้ว่าพ่อตนตื่นแล้ว
''พ่อครับ...ตื่นแล้วเหรอ''ดิวพูดกับวุฒิยิ้มๆวุฒิมองไปยังชั้นล่างก็คิ้วขมวดนิดหน่อยเพราะบ้านรกไปหมด นี่ขนาดผ่านไปได้แค่วันเดียว ซองขนมที่หมดแล้วก็เกลื่อนโต๊ะแถมยังมีเบียร์ที่เขาแช่ไว้ในตู้วางอยู่ด้วยวุฒิรีบลงบันไดตรงไปหาลูกของเขาแล้วพยายามเตือนลูกชายตัวเองเพราะดิวเองอายุแค่16ปี
''ลูกกินเข้าไปทำไม..มันไม่ดีรู้มั้ยดิวยังเด็กอยู่เลยนะ''
''ผมโตแล้วน่าพ่อ..ผมไม่ใช่ดิวเมื่อ10ปีที่แล้วนะนี่มันยุคไหนแล้ว''ดิวพูดเหมือนไม่พอใจที่โดนดุแถมยกขวดเบียร์ขึ้นมาดื่มโชว์พ่อของตัวเองอีก
''ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกน่า..หิวข้าวจังเลยครับมีอะไรให้กินป่ะพ่อ''วุฒิได้แต่กลืนน้ำลายและพยายามควบคุมสติตัวเองยังไงแล้วเขาเองก็เป็นคนใจเย็นพอ นึกได้แบบนั้นวุฒิก็เดินไปที่โต๊ะและเก็บถุงขนมที่ดิวทิ้งไว้เอาไปทิ้งขยะ พอดิวเห็นว่าตนเองยั่วโมโหพ่อไม่ได้ก็รู้สึกไม่พอใจ
''เดี๋ยวพ่อจะทำกับข้าวให้...ลูกนั่งรออยู่ตรงนี้แล้วกัน''วุฒิเอ่ยกับลูกชายตัวเองและเดินเลี่ยงไปที่ครัว
สักพักวุฒิก็เรียกดิวไปนั่งกินข้าวที่โต๊ะอาหาร ทั้งคู่นั่งตรงข้ามกัน วันนี้วุฒิทำผัดกระเพราและไข่ดาวคนล่ะลูกเป็นเมนูง่ายๆเพราะมีเครื่องครัวติดบ้านอยู่แล้ว อีกอย่างพริกและใบกระเพราก็มีอยู่กับบ้านเพราะวุฒิปลูกเอาไว้ใช้''ลูกมีโรงเรียนไหนที่สนใจจะเรียนหรือเปล่า''วุฒิพูดขึ้นมาเพราะรู้ว่าลูกตนอยู่ที่กรุงเทพคงเรียนไม่จบแน่ๆเพราะชมภรรยาเก่าของเขาเลี้ยงดูมาแบบตามใจ...ไม่สิไม่สนใจเลยมากกว่า
''ทำไมล่ะ..ฮ่าฮ่านี่พ่ออยากให้ผมเข้าเรียนเหรอ''ดิววางช้อนและมองหน้าพ่อเขา
''เรียนตอนนี้ก็ยังทันนะ...กศน.เป็นยังไง''วุฒิพูดดิวก็คิดเพียงแป๊ปเดียวเท่านั้นเขาก็ส่ายหน้า
''ไม่เอาหรอก..ผมไม่อยากเรียนอ่ะพ่อ''พอวุฒิเห็นว่าลูกชายไม่อยากจะพูดเรื่องนี้เขาก็ไม่เซ้าซี้หันไปมองนาฬิกานี่ก็จะได้เวลาเริ่มงานของเขาแล้ว
''อ่อ...พ่อต้องไปทำงานลูกก็อยู่เฝ้าบ้านไปแล้วกันไม่น่าจะกลับเกินทุ่มนึงหรอก''
''พ่อต้องทำงานด้วยเหรอ...ไม่ได้อยู่กับผมหรอกเหรอครับ''วุฒิได้ยินก็หลุดขำแล้วพูดว่าถ้าไม่ทำงานแล้วจะเอาเงินที่ไหนมาใช้ ดิวทำหน้ายุ่งนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ห้ามอะไร
วุฒิทำงานบริษัทแห่งหนึ่ง เขาเป็นพนักงานธรรมดาที่ต้องขยันและแทบไม่ได้ลาหยุดเลย ขนาดว่าป่วยแล้ววุฒิเองก็ยังต้องฝืนทำเพราะกลัวโดนหักเงิน ขณะที่วุฒินั่งทำงานอยู่เพื่อนสนิทของเขาก็เดินมาหาพร้อมกาแฟ ''อ่ะนี่ไอ้วุฒิ...พักบ้างก็ได้งานไม่ได้ส่งวันนี้สักหน่อยมึง''ชายที่พูดขึ้นชื่อชัช อายุ42อ่อนกว่าวุฒิปีนึงชัชเป็นเพื่อนกับวุฒิมานานมากแล้วตอนพักกินข้าวเขาทั้งคู่ก็มักจะไปนั่งด้วยกันตลอด
''ขอบใจ..เที่ยงแล้วเหรอวะ''วุฒิพูดพร้อมเงยหน้ามองนาฬิกา ชัชเห็นเพื่อนตัวเองเบลอๆก็ส่ายหัวและพูดเสียงดุๆ''ก็เออน่ะสิวะ..งั้นจะเดินมาหาเหรอไปๆลุกไปกินข้าวกันได้ละเดี๋ยวก็หมดเวลาพักกันพอดี''วุฒิเห็นเพื่อนยืนรอก็เคลียร์โต๊ะทำงานจนเรียบร้อยดี ก่อนทั้งสองคนจะไปนั่งกินข้าวกันชั้นล่างวุฒิเห็นเพื่อนสีหน้าไม่ค่อยดีนักเลยจับไหล่ชัชเบาๆก่อนจะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
''เป็นอะไรหรือเปล่าวะชัช..วันนี้มึงดูเครียดๆว่ะ''
''ทะเลาะกับเมียอ่ะสิ..จะมีอะไรเงินกูซ่อนไว้ที่ไหนมันหาเจอหมด''
''โถ่วกูก็นึกว่าเรื่องอะไร''
''ว่าแต่มึงเหอะ..ไม่หาเมียสักทีวะอายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว''ถึงเพื่อนตนจะพูดแบบนั้นวุฒิก็ไม่เคยคิดจะหาเมียใหม่เลยสักครั้งเพราะเขาสงสารลูกชายเลยเลือกจะอยู่คนเดียวแบบนี้
''กูสงสารลูกกูว่ะ...อยู่คนเดียวเนี่ยแหล่ะดีแล้ว''
''ลูกชาย...เออจริงด้วยเมื่อวานมึงลาหยุดไปกรุงเทพนี่ไปรับลูกชายกลับมาแล้วงั้นดิ''ชัชเอ่ยถามวุฒิ
''กลับมาแล้วตอนนี้บ้านก็ไม่เงียบอีกแล้วล่ะ''วุฒิพูดยิ้มๆชัชก็ส่ายหัวที่ได้ยิน
''งั้นตอนเย็นกูแวะไปบ้านมึงนะ..อยากเห็นหน้าลูกชายมึงสักครั้ง''วุฒิได้ยินที่เพื่อนพูดก็ไม่ได้ห้ามอะไรเพราะปกติชัชก็ขับรถมาส่งเพื่อนตนเองอยู่แล้วเพราะเป็นทางผ่านบ้านของชัย
เวลางานช้ากว่าที่คิดจากคิดว่าจะเลิกเย็นตอนนี้ก็เกือบสองทุ่มเข้าไปแล้ววุฒิรีบเก็บข้าวเก็บของชัชเองก็รีบเดินมาหา''เก็บของเสร็จเรียบร้อยยัง..เวรฉิบหายวันนี้โดนอีแก่ที่บ้านบ่นอีกแน่ๆกูเริ่มรู้สึกอิจฉามึงแล้ววะวุฒิ''ชัชส่ายหัวเบาๆวุฒิเองก็ได้แต่ยิ้มก่อนทั้งคู่จะเดินทางกลับบ้าน ไม่นานชัชก็จอดรถไฟหน้าบ้านยังปิดสนิททำเอารีบหันไปถามเพื่อน''นี่มีคนอยู่บ้านมึงแน่นะ..ทำไมไม่ยอมเปิดไฟหน้าบ้านเลยวะ''
''อยู่สิคงหาไฟหน้าบ้านไม่เจอมั้ง...ลงมาเหอะ''วุฒิลงจากรถชัชก็เดินตามเข้ามา วุฒิเห็นว่าลูกชายนอนหลับอยู่ตรงโซฟาก็เข้าไปเขย่าตัวทันที ''ดิว...ตื่นลูกรอพ่อนานมั้ย...''
''พ่อ...''ดิวกอดวุฒิไว้ไม่ปล่อยแต่พอเหลือบเห็นว่ามีชายแปลกหน้าเข้าบ้านมาด้วยเขาก็ทำหน้าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด''ดิว...นี่เพื่อนพ่อเขาชื่อชัช''
''ครับ...''นอกจากดิวจะไม่สนใจแล้วยังไม่รับไหว้อีกทำเอาชัชถึงกับทำหน้าแหยๆแล้วเอ่ยทักเอง
''เป็นลูกของไอ้วุฒิมันเหรอเห็นมันพูดถึงอยู่บ่อยๆเลย''ดิวพยักหน้าแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร
''มึงกินข้าวด้วยกันก่อนสิ''
''บ้านเราไม่มีอะไรให้กินหรอกพ่อ''ลูกชายพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างไม่พอใจนักชัชเองก็ยิ้มๆแล้วบอกว่าไม่เป็นไรเขาต้องรีบกลับบ้านเหมือนกันวุฒิเลยเดินไปส่งแบบรู้สึกแย่นิดหน่อยเขาเองก็ขอโทษเพื่อนอยู่หลายที''ขอโทษจริงๆว่ะ..กูก็ไม่คิดว่าแกจะ..''
''ไม่เป็นอะไรคิดไรมากวะ..เด็กมันกำลังโต..กูไปก่อนนะวุฒิมึงอย่าคิดมากเลย''ชัชจับไหล่เพื่อนตนเบาๆที่หน้าบ้านดิวที่ยืนมองอยู่ไม่ห่างก็รู้สึกไม่พอใจ
สักพักวุฒิก็เข้าบ้านมาตอนนี้อารมณ์เขาไม่ดีนัก เขาเดินไปทำกับข้าวแบบไม่ได้เอ่ยถามอะไรทำเสร็จก็นั่งกินข้าวเงียบๆทำเอาดิวหงุดหงิดที่เห็นพ่อตนเป็นแบบนี้
''พ่อ..ทำไม...ไม่พอใจผมเหรอ''ดิวพูดเสียงดังใส่วุฒิ
''รีบกินข้าวเถอะ...เดี๋ยวมันจะเย็นซะหมด''วุฒิพูดเสียงขุ่นสักพักดิวก็นั่งเงียบและพูดออกมาเสียงเบา
''พ่อโกรธผมเหรอ...''
''ลูกทำตัวไม่ดีเลยรู้มั้ยครับ...นั่นเพื่อนของพ่อนะ''
''ผมหวงพ่อนะครับพ่อวุฒิผมไม่อยากให้ใครมายุ่งกับพ่อ''
''แต่ลูกก็ไม่ควรทำแบบนั้น..พ่อรู้สึกแย่นะรู้มั้ย''
''ผมขอโทษ...พ่อวุฒิดีกับดิวนะ''วุฒิยิ้มที่ได้ยินเห็นลูกชายตนเองยอมขอโทษมีเหรอที่เขาจะไม่ให้อภัยเขาเองก็ไม่คิดหรอกว่าลูกชายจะหวงเขาถึงเพียงนี้ แต่หวงในความหมายของดิวนั้นไม่ใช่เหมือนที่พ่อลูกรักกันปกติเขาเพียงไม่อยากให้ใครมาเข้าใกล้ของๆเขาเท่านั้นเอง
มื้อเย็นของทั้งคู่จบลงวุฒิก็หยิบจานไปล้างเพราะเขาอยู่คนเดียวมาตลอด นี่มันก็เหมือนเป็นหน้าที่ของเขาไปแล้ววุฒิล้างจานไปได้สองใบเท่านั้นก็สัมผัสได้ว่ามีคนมากอดเขาจากด้านหลังทำเอาเขาตกใจ
''พ่อเนี่ย...ขยันจังเลยนะครับ''
''ดิว..ปล่อยครับลูกพ่อจะล้างจาน''
''พ่อก็ล้างต่อไปสิ...ผมไม่ได้ห้ามพ่อสักหน่อยสิครับ''ดิวกอดพ่อเขาไว้หลวมๆแถมยังเอามือของตัวเองขยับไปด้านหน้าจับไปที่เป้ากางเกงของพ่อทำเอาวุฒิคิ้วขมวดและพยายามยืนให้อยู่
''ล้างจานต่อไปสิครับพ่อ...จะยืนนิ่งทำไมล่ะ''
''ลูกทำแบบนี้ทำไม..อื้ออ..เราเป็นพ่อลูกกันนะ''วุฒิเสียงสั่นเขาโดนล้วงควยจนออกมานอกกางเกงดิวก็ยังเล่นกับควยพ่ออย่างสนุกสนานแถมยังหัวเราะในลำคอเบาๆ
''ผมไม่เคยมองว่าคุณ..เป็นพ่อของผมเลยนี่..ครางให้ผมได้ยินหน่อยสิครับ''ดิวจูบหลังคอและรูดควยวุฒิจนเขาถึงกับหายใจถี่ๆและบีบฟองน้ำไว้ไม่ปล่อยควยของเขาตอนนี้แข็งเป็นอย่างมากมืออีกข้างก็เกาะอ่างล้างจานเอาไว้''จะกัดฟันทำไมล่ะครับ...ผมอยากได้ยินเสีียงของพ่อนะ''วุฒิยังคงเงียบกัดฟันจนมันดังกร่อดๆไม่หยุดตอนนี้เขาเองก็ใกล้จะถึงเต็มที''เลิกใจดีกับผมสิ....ทำไมไม่ด่าผมล่ะไม่ก็ไล่ผมออกไปจากบ้านนี้ซะ..ไม่มีมันไม่มีใครอยากได้เด็กอย่างผมไปเลี้ยงหรอก''ดิวพูดและเร่งมือวุฒิก็พูดออกมาเสียงสั่น''พ่อไม่ไล่ดิวหรอก...พ่อรักลูกนะ''วุฒิพูดออกไปแบบนั้นดิวก็เร่งมือจนวุฒิหลุดครางออกมา''ไม่ไหว...ไม่ไหวแล้ว...อ๊าซซซ..''วุฒิถึงจุดสุดยอดในที่สุด เขาหายใจเหนื่อยๆและถูกดิวจับให้หันหน้าไปหา''พ่อจะต้องเสียใจที่พูดกับผมแบบนั้น''ดิวพูดและกัดปากวุฒิแรงๆดิวตักตวงความสุขจากพ่อของเขาอย่างไม่รู้เบื่อทั้งกอดทั้งหอมราวกลับหลงไหลวุฒิได้แต่เกร็งปล่อยให้ลูกชายดูดนมของตนเองเขาแทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้วจึงต้องยันกับอ่างล้างจานไว้ ดิวถอดกางเกงออกโชว์ควยขนาดรุ่นๆแล้วค่อยๆสอดมันเข้าไปที่ระหว่างขาของพ่อ วุฒิพอรู้ว่าลูกต้องการอะไรเลยพยายามหุบขาให้เบียดกันที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดิวหายใจเหนื่อยๆกระเด้าเย็ดขาพ่ออยู่อย่างนั้นดิวแทบจะเหมือนหมาติดสัตว์เขาอยากทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำแต่กลัวว่าวุฒิจะโกรธ ถึงจะแค่ขาก็ทำเอาดิวเสียวซ่านไม่น้อยเขารู้สึกเหมือนได้เย็ดพ่อจริงๆไม่นานน้ำควยของลูกชายก็ออกมาให้วุฒิได้เห็น ดิวกอดพ่อและจูบวุฒิจนปากแฉะกลิ่นน้ำเงี่ยนคาวๆก็ยังคงลอยคละคลุ้งไปทั่วห้องครัว
ลูกน่าจะมีสภาพที่ดีกว่านี้นะ ขอบคุณมากคับ ขอบคุนครับ เสียวมากมากครับ ขอบคุณมากครับ
ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ มาต่ออีกนะ นี่มันสายตัดพ้อแท้ๆ ลูกเอ้ยยย
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุนครับ เสียวววว สนุกมากครับ ขอบคุณมากคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ