นักฟุตบอลน้ำแตก 26

สภาพของชายที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยคราบสกปรกจากน้ำเน่ามัดกล้ามสีเข้มถูกชโลมไปด้วยน้ำคำสีดำ มีเศษขยะเศษหญ้าและเศษผักตบชวาติดตามตัวหัวโล้นไร้ขนไปทั้งตัว ถูกพยุงเดินด้วยสีหน้าที่เจ็บปวดและหมดอาลัยตายอยากลุงคนเก็บขยะประคองนิธิมาจนถึงบ้านหลังเล็กๆ ที่มุงด้วยสังกะสีเก่าอยู่หลังมหาวิทยาลัย รอบๆบ้านเต็มไปด้วยขยะที่เก็บมาเพื่อจะนำขายภายในบ้านก็ไม่ต่างกันขยะขายได้ถูกกองไว้ จนแทบจะไม่มีทางเดินลุงเดินขึ้นไปบนเตียงนอนเก่าๆของแก่ ก่อนจะเก็บขยะที่อยู่รอบๆเพื่อเป็นที่นอนให้กับนิธิ นิธิมองดูลุงที่มีเมตตาก็เกิดความเกรงใจ เขาจึงบอกลุงไปว่า“ไม่เป็นไรครับลุง ผมนอนตรงนี้ก็ได้” นิธิชี้นิ้วไปที่กองผ้าเก่าๆที่อยู่บนพื้นข้างกำแพง “เฮ้ย นั่นมันที่ของไอ่ดำมัน”นิธิมองดูอีกทีก็พบมีถ้วยเก่าๆ มีเศษอาหารติดอยู่ก็ทำให้เขารู้ทันทีว่าดำคือใครนี้เขาไม่เหลืออะไรจริงๆแม้แต่ที่ซุกหัวนอนยังจะต้องไปแย่งหมาอยู่ “เอ็งมานอนตรงนี้มันอาจจะแคบหน่อยนะ แต่ก็ทนๆอยู่ไปก่อนแล้วกัน ถ้าเอ็งพร้อมค่อยว่ากันอีกที”นิธิมองไปยังลุงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำขอบคุณ เขาอยากจะร้องไห้ออกมาแต่ลุงก็เดินมาตบบ่าของเขา “อย่าไปคิดอะไรมาก ชีวิตมันต้องเดินต่อไป เรื่องที่ผ่านมาก็ถือว่าเป็นเวรเป็นกรรมก็แล้วกันต่อไปก็ใช้ชีวิตใหม่ของเอ็งให้ดีซะ” “ครับ ผมขอบคุณลุงมากเลยนะครับ ที่ช่วยเหลือผม”นิธิกล่าวขอบคุณด้วยแววตาแห่งความเศร้าปนความดีใจที่อย่างน้อยเขาก็มีคนเห็นใจเขาในวันที่ตกต่ำแบบนี้ “เดี๋ยวเองไปอาบน้ำซะนะที่อาบน้ำอยู่ด้านหลัง มันไม่มีห้องน้ำหรอก เดี๋ยวอาบเสร็จแล้วข้าจะหาเสื้อผ้าให้เอ็งจะได้เหมือนคนขึ้นมาบ้าง” “ครับ...” นิธิยิ้มเยๆ ตอบลุงที่พูดหยอกเขาเพื่อไม่ให้เขาคิดมากนิธิเดินไปด้านหลังก็พบกับถังน้ำเก่าๆใบใหญ่ที่มีน้ำขุ่นๆอยู่ นิธิก้มมองดูเงาตัวเองในถังเขาก็ร้องไห้โฮออกมา แต่เขาก็ปาดน้ำตาและนึกถึงคำของลุงนิธิได้อาบน้ำชำระร่างกายในแบบที่เรียกว่าอาบน้ำจริงๆ ที่เขาไม่ได้อาบมานานนิธิมองไปรอบๆ มีแต่หญ้าที่ขึ้งเต็มไปหมด เขาลูปตัวไปเรื่อยๆ จนมาถึงจุดสำคัญ “โอ้ย...”นิธิหลุดร้องออกมาเบาๆ เมื่อมือไปสัมผัสกับปลายควยของเขา ที่งุ้มห้อยหัวลงบาดแผลหลังจากถูกชักว่าวอย่างหนัก ทำให้นิธิรู้สึกเจ็บและแสบเมื่อมือไปโดนเขาค่อยๆถูทำความสะอาด แต่พอนึกถึงช่วงเวลาที่เขาถูกกระทำนิธิก็กำแล้วถูกแรงขึ้นด้วยความโกรธจนตอนนี้ลำควยนั้นกลับขยายและแข็งตัวขึ้นอีกครั้ง นิธิมองซ้ายมองขวาไม่เป็นใครเขาจึงจัดการสาวควยอย่างสบายใจ เพราะระยะเวลาที่ผ่านมานั้น แม้จะได้ระบายน้ำควยออกแต่ก็เพราะถูกบังคับ ครั้งนี้เขาจะได้ชักว่าวในแบบที่ชายแท้อย่างเขาต้องการซักทีนิธิหลับตาพร้อมกับสาวควยไปเรื่อยๆ มืออีกข้างจับขอบถังน้ำไว้ ก่อนจะค่อยๆทรุดตัวคุกเข่าลงแล้วออกแรงสาวในจังหวะที่เร็วขึ้น และสักพัก น้ำควยก็พุ่งกระจายออกแม้จะไม่มากเท่ากับครั้งก่อนๆ แต่ก็ทำให้นิธิรู้สึกสบายตัวบ้างนิธิรีบเอาน้ำราดตัวอีกสามสี่ขัน ก่อนจะเดินตัวเปียกไปหาลุงที่ถือผ้าขาวม้าเก่าๆให้นิธิได้เช็ดตัว เมื่อตัวเขาแห้ง ลุงก็ยืนเสื้อผ้าชุดหนึ่งให้เขานิธิจับและคลี่ออก ทำให้เขาถึงกับโกรธขึ้นมา เป็นชุดบอลที่เขาสวมใส่ในวันนั้นเสื้อที่ถูกตัดแขนออกจนกลายเป็นเสื้อแขนกุดและที่แย่ไปกว่านั้นคือตรงหัวนมทั้งสองข้างถูกตัดออก “ข้าเคยเห็นเอ็งใส่ตอนซ้อมอย่าคิดอะไรมาก ดีกว่าไม่มีอะไรใส่นะ” ลุงจับมือนิธิทำให้นิธิไม่อยากให้ความเมตตาของลุงศูนย์เปล่า เขาจึงจำใจใส่ชุดนั้นแต่ถึงแม้ชุดนั้นอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์เขาก็ไม่อยากใส่อยู่ดี เพราะในช่วงเวลานี้ เขาไม่อยากจะคิดถึงฟุตบอลเลยนิธิใส่กางเกงและเสื้อที่ถูกแปรสภาพนั้น เสื้อที่โชว์กล้ามแขนล่ำๆของเขาและหัวนมสีเข้มที่เด่นทะลุเสื้อออกมา ลุงหาข้าวให้นิธิกินเป็นอาหารถุงที่ซื้อตามข้างทาง นิธิได้กินข้าวอย่างมีความสุขแม้จะมีน้อยนิด แต่ก็ยังดีกว่าไปแย่งข้าวหมากิน“เมื่อก่อนข้าก็เคยเป็นนักฟุตบอลของมหาวิทยาลัยอย่างเอ็งมาก่อน”ลุงพูดขึ้นทำให้นิธิหันหน้ามองลุงด้วยความสนใจ ลุงจึงเล่าต่อ “แต่เพราะความโง่ของข้าที่แทงบอลจนหมดตัวจนไม่มีเงินไปจ่ายเขา ตอนนั้นข้าก็ไม่ต่างจากเอ็งในตอนนี้หรอก ข้าถูกจับไปทรมารสารพัดทั้งเตะทั้งต่อย และก็บังคับกูให้.......” ลุงนึกถึงวันนั้นน้ำตาของลุงก็คลออยู่ที่เบ้าตา นิธิบอกลุงว่าไม่ต้องเล่าแล้วแต่ลุงก็ไม่ยอมอยากเล่าต่อ “ตอนนั้นข้าต้องทำงานขายตัวจนหมดหนี้แล้วมันก็ปล่อยข้าออกมา หลายคนในมหาวิทยาลัยเคยใช้บริการข้ามาก่อนทำให้ข้าต้องกลายเป็นกระหรี่ขายตัว จนทางมหาวิทยาลัยรู้ ก็ไล่ออกและก็กลายมาเป็นคนเก็บขยะแบบนี้ แต่ข้าคิดว่าก็ดีกว่าที่จะต้องไปโก่งตูดขายให้ใคร”“แล้วลุงไม่อยากกลับไปเป็นนักบอลแล้วหรอครับ” “เลิกคิดไปนานละ ไปนอนเถอะ พักผ่อนซะ”ลุงไล่นิธิให้ไปนอน ส่วนลุงก็เดินออกจากบ้านไป นิธิคิดว่าลุงคงจะไปนั่งร้องไห้ที่ไหนสักที่นิธิหลับไปจนถึงเช้า เขาตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าลุงกำลังเตรียมรถเพื่อจะปันไปเก็บของเขา ตอนแรกนิธิกะว่าจะไม่ไปเพราะเขายังรับไม่ได้ที่จะต้องมาอยู่ในสภาพนี้แต่แล้วนิธิก็เลือบไปเห็นการเดินของลุง ที่เดินกระเพกๆ เหมือนเจ็บขานิธิเลยถามถึงว่าเป็นอะไร ลุงบอกว่า เมื่อเช้าหกล้ม แต่ก็ไม่เป็นอะไรแต่นิธิรู้สึกเกรงใจลุงที่จะต้องไปทำงานคนเดียว เขาจึงตัดสินใจ อาสาไปกับลุงโดยที่เขาเป็นคนปั่นแล้วให้ลุงนั่งอยู่ด้านหลังนิธิปั่นและไล่คุ้ยเก็บขยะอย่างไม่อายใคร ก่อนจะปั่นมาถึงคณะของเขาเอง