นที สีขุ่น 3
ผมรีบตั้งสติก่อนนำจานชามไปไว้ที่ชายหนุ่มบอกขึ้นเรือนชายหนุ่มก็เริ่มถามคำถามผมว่ามาทีนี่ได้อย่างไร ผมก็บอกไปตามที่ผมเจอมาแต่ดูชายหนุ่มจะงงกับสิ่งที่ผมเล่า เพราะผมเห็นทำหน้างิ่วตลอด “ประเดี๋ยวก่อน นี่เจ้าจะบอกว่าเจ้าตกเขาแล้วโผล่มาบนเนินสูงนู่นรึ?” ชายหนุ่มพูดก่อนที่จะชี้มือไปยังเนินที่มีต้นไม้ใหญ่ผมพยักหน้าเป็นเชิงตอบ ชายหนุ่มก็พยายามเข้าใจสิ่งที่ผมพูด“เสื้อผ้าเจ้าข้าเห็นมันเปียกแถมยังเปื้อนโคลนอีกข้าก็เอาปักละตากไว้ให้ว่าแต่เอ็งมาจากเมืองไหนล่ะ ข้าไม่เคยเห็นชุดแบบนี้มาก่อน” ผมก็พึ่งสังเกตเห็นว่าชุดที่ชายหนุ่มนิรนามใส่ก็ไม่เหมือนกับคนยุคปัจจุบันที่ใส่กันแถมดูรอบๆแล้วก็ไม่เห็นตู้เสื้อผ้าว่าจะมีชุดแบบผม “เออ...ผมมาจากเมืองไกลมากน่ะครับ แหะๆ” ผมพยายามยิ้มกลบเกลื่อนเพราะไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหน “เออ คุยมาก็นาน ข้าชื่อ ธาร นะดูทรงแล้วข้าคงเป็นพี่เอ็งกระมังแล้วเอ็งล่ะ?” ชายหนุ่มแนะนำตัว ก่อนผมจะตอบไปว่าผมชื่อเมฆ “ชื่อเจ้านี่ใช่ไอ้ก้อนขาวๆบนฟ้านั่นใช่ไหมอยู่ห่างกับข้าหลายขุมเลยนะนั้น ฮ่าๆ” พูดไปชายหนุ่มก็หัวเราะไป“นี่มันปี พ.ศ. ไหนครับ พอดีผมมันขี้ลืม” “อะไรวะเอ็งกะอีแค่ พ.ศ. ยังจำไม่ได้เลยรึ ก็ปี2395 ยังไงเล่า” ผมแทบเป็ฯลมนี่ผมย้อนเวลามาจริงๆหรอเนี่ยตั้งร้อยกว่าปี โอ้วว มายย ก้อชชชชช “นี่เอ็งอึ้งอะไรกันเล่า ฮ่าๆ ว่าแต่เอ็งนี่ก็แปลกนะ เป็นชายซะเปล่าแต่งตัวมิดชิดกว่าหญิงซะอีก” พี่แกคงเดาจากชุนนศ ผมนั้นแหละก็สมัยนี้ใครมันจะไปนุ่งโจงกระเบน ไปไหนมาไหนล่ะครับพี่ธารร (ผมคิดในใจ)“เมืองที่ผมมาก็ปกตินะครับ ฮ่าๆ” ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันต่อก็มีเสียงเรียกจากหน้าบ้าน“ไอ้ธาร โว้ย ไอ้ธาร!” “มีอะไรวะ ไอ้เขียว?” “เอ็งไปดูที่ลานหน่อยสิ ข้าล่ะแวดหัวจริงๆ” “มีเรื่องอันใดอีกเล่า ” “เอ็งรีบไปเถอะประเดี๋ยวก็รู้เอง” “งั้น ประเดี๋ยวเดี๋ยวข้าตามไป” พี่ธารกลับขึ้นเรือนพร้อมกับตรงไปที่ห้องที่ผมได้สติแล้วหันหน้ามาบอกผมว่า “ข้าไปลานหมู่บ้านปะเดี๋ยวถ้าเอ็งจะไปก็ตามข้ามาละกัน” ผมที่ยังงงกับเหตุการณ์อยู่ก็พยักหน้าไปแบบลวกๆจนแผ่นหลังสีขาวหายวับไป ผมจึงลุกเข้าไปในห้อง พยายามหาโจงกระเบนแต่ดูแต่ละอันจะใหญ่ซะห่มผมได้ทั้งตัว จะให้ผมใส่ชุด นศ ไป ก็ดูจะสดุดตาชาวบ้านเขาค้นไปค้นมาผมไปเจอผ้าอันหนึ่งผมเอามาลองนุ่งก็พอดีจึงตัดสินใจตามชายหนุ่มไปยังลานหมู่บ้าน พอไปถึงก็เห็นคนมุงกันตรึม เสียงเอะ อะโวยวาย ดังมากันยกใหญ่ “นี่มันลูกข้า เอ็งจะเอาไปได้อย่างไร” “เอ็งมันขโมยลูกข้าไปแล้วยังหน้าด้านบอกว่าเป็นลูกเอ็งอยู่รึ” เสียงหญิงสาวรุ่นใหญ่2 นางกำลังถกเถียงกันอยู่ “นี่แหละไอ้ธาร น้าสองคนนี้เถียงกันเรื่องลูกอยู่น่ะสิคนนี้ก็บอกว่าลูกนาง คนนี้ก็ว่าลูกนาง ข้าละปวดหัวจริงๆ” “ไอ้ธารๆ เอ็งช่วยจัดการหน่อย ข้าล่ะไม่ไหวจริงๆ” ชายแก่กล่าวกับพี่ธารดูเหมือนจะเป็นผู้นำชุมชน “ว่าไงล่ะท่าน ตกลงท่านจะเอาเด็กนี่ให้ผูใดกัน” เสียงมนุษย์ป้าในวงไทยมุงกล่าว ผมเห็นแผ่นหลังขาวๆแหวกวงล้อมของชาวไทยมุงเข้าไปหาน้า 2 คนนั่น “นี่น้า ข้าว่าถ้าน้า 2 คนอยากได้ลูกกันทั้งคู่แบบนี้ประเดี๋ยวข้าจะเอาเด็กคนนี้ไปผ่าเป็นสองซีกแล้วแบ่งให้น้าทั้ง 2 จักดีหรือไม่ เอ้าไอ้เขียวเอาเด็กนี่ไปผ่าเป็น 2 ซีกที” “อย่านะเจ้าธารอย่า ถ้านางอยากได้ก็ให้นางไป ข้าขอ ฮือๆ” สาวใหญ่นางหนึ่งพูด“ไอ้เขียว จับหญิงนางนี้ไว้” ชายหนุ่มชี้มือไปทางหญิงอีกคนที่กำลังเดินไปเอาเด็ก“ปล่อยข้านะ ข้าผิดอันใด ข้าจะไปเอาลูกข้า” “ถ้าเด็กนี่เป็นลูกเจ้าจริงเจ้าคงไม่ปล่อยให้เด็กนี้ถูกผ่าออกเป็น2 ซีกเป็นแน่ เจ้าอย่าแสร้งอีกเลย” วงล้อมไทยมุงต่างส่งเสียงเห็นด้วยก่อนจะนำตัวหญิงนั้นไปสอบความอีกที“ข้าขอบใจเอ็งมากนะ ” หญิงสาวยิ้มทั้งน้ำตา กล่าวขอบคุณชายหนุ่มยกใหญ่ ชายหนุ่มเดินออกมาจากตลาดพร้อมกับชายหนุ่มนามว่าเขียวดูแล้วน่าจะเป็นเพื่อนสนิทกัน ก่อนที่พี่ธารจะส่งยิ้มให้ผม โอ้ว มาย ก้อชอีกแล้วครับ จังหวะนี้ หล่อไปอีกโว้ยยยย คนห่าอะไร เก่งๆก็เก่ง หล่อก็หล่อเทพบุตรจริงๆ “ขอบใจเอ็งมากนะเว้ยข้าไปล่ะประเดี๋ยวจะพลาดงานวัด ว่าแต่เอ็งไม่ไปรึ” “ไม่ล่ะ ข้าไม่ค่อยชอบงานแบบนี้เท่าใด เอ็งไปเถอะ” ทั้งคู่ลากันก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินมาหาผม “ปะไอ้เมฆ กลับบ้าน” น่าสนุกแน่ๆแบบนี้ ติดตามนะครับรอ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม{:5_130:}ขอบคุณครับ {:5_119:}ขอบคุนครับ{:5_119:}
ขอบคุณครับ น่าสนุกน่าติดตาม ฝากติดตามด้วยนะครับ ตอนหน้ามีซี้ดแน่นอน
ปล.หัดแต่งติชมได้ครับ ยินดีรับฟัง ทุกข่อคอมเม้นต์{:5_122:} ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆครับ ลงชื่อรอติดตามครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณข่า.,
ขอบคุณครับ มีต่อไหมครับ ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ