นที สีขุ่น 4
พอถึงบ้านเวลาก็เย็นแล้ว“ปะไอ้เมฆ อาบน้ำกัน ข้าเหนียวตัวจะตายละ” ไอ้พี่ธารมันหันมาบอกผมก่อนที่มันจะเดินไปตรงลำธารหลังบ้านอาบน้ำหรอ ว้าว แบบนี้ผมก็ได้เห็นหมดอะดิผมยืนคิดต่างๆนานาจนสติผมกลับมาเพราะขันน้ำเคาะหัวผม “เอ็งเหม่ออะไร ของเอ็งวะเออว่าแต่ที่เอ็งใส่อะนั่นมันโจงน้องสาวข้านะโว้ย ฮ่าๆ” ผมยิ่งอายไปใหญ่นี่ผมตัวเล็กขนาดใส่โจงผู้หญิงได้เลยหรอเนี่ย ผมรีบตามพี่ธารไปอาบน้ำเพราะกลัวจะค่ำมืดซะก่อน ซุ่ม!เสียงกระโดดลงน้ำ “เอ้า เอ็งก็รีบๆลงมาสิวะไอ้เมฆ ประเดี๋ยวจะได้ไปเตรียมข้าวปลา” ผมค่อยๆแตะเท้าลงในน้ำเล่นเอาผมขนลุกทั้งกว่าผมจะลงน้ำทั้งตัวได้ “สั่นเป็นลูกหมาเลยนะเอ็ง ฮ่าๆๆ” ไอ้พี่ธารแม่งก็ล้อผมอยู่นั่น ผมก็ไอ้แต่ หึๆสักพักผมก็เห็นไอ้พี่ธารขยี้อะไรสักอย่างอยู่ ผมมองดูอ่าว โจงกระเบนนี่หว่างั้นตอนนี้ไอ้พี่ธารแม่งก็ไม่ได้ใส่อะไรเลยสิวะแค่คิดก็เล่นเอาข้องผมผงาดขึ้นมาแล้ว ยิ่งแผ่นหลังขาวๆ กล้ามแขนแน่นๆ อกล่ำๆหัวนมสีน้ำตาลอ่อน เม็ดน้ำตามตัว ผมที่ถูกดันขึ้นไปด้านหลังแค่นี้ผมก็ตายตาหลับละครับ 555 ผมรีบอาบน้ำให้เสร็จก่อนจะเดินนำขึ้นฝั่งไปก่อนเพราะ ไม่งั้นไอ้พี่ธารแม่งรู้แน่ ผมเดินไปที่ราวไม้พยายามมองหา กางเกงในตัวโปรดของผมที่ใส่มาแต่มันไม่มี มีเพียงแค่ชุด นศ กับรองเท้าแค่นั้นผมพยายามก้มหาไปเรื่อย “เอ็งหานี่อยู่หรอ” เสียงพี่ธารมาจากด้านหลังพร้อมยื่น กกน ตัวโปรดผมให้แต่มันเปียกน้ำไปหมด “ข้าเห็นว่ามันแปลกๆเลยลองเอามาใส่เอ็งคงไม่ว่าข้านะ แต่ข้าว่าอึดอัดจะตาย เอ็งใส่ไปได้เยี่ยงใด” พี่ธารพูดก่อนจะเดินไปหยิบโจงกระเบนผืนใหม่คลุมแล้วถอดผืนที่ใส่พาดแทนที่น้ำผมแทบพุ่งเมื่อได้ยินท่พี่ธารบอกผม ผมส่ายหัวก่อนจะสงบสติอารมณ์หยิบชุด นศมาใส่ก่อนพาดโจงกระเบนตากพร้อมกับกางเกงในตัวนั้น “มาแล้วรึเอ็ง มาๆ กินข้าวกัน” ข้าวมื้อนั้นคงเป็นมื้อที่ผมกินอร่อยที่สุดแล้วล่ะด้านหน้าผมเป็นไอ้พี่ธารรูปหล่อ ผมพูดคุยกับพี่ธารหลายเรื่องจนรู้ว่าจริงๆเรือนนี้พี่เขาอยู่กับน้องสาวชื้อ เอ้ย แต่ก็ออกเรือนไปกับแฟนหนุ่มหลายปีแล้วแต่เรื่องที่ผมได้ยินแล้วดีใจสุดๆเลยก็คงเป็น “ข้ายังไม่อยากมีใครดอกอยู่แบบนี้ข้าว่าข้าก็มีความสุขแล้ว เอ็งล่ะ ไม่มีสาวใดบ้างรึ” “ผมไม่มีหรอกครับ คงไม่มีใครชอบผม” “ใครบอกเอ็งเล่า หน้าตาเอ็งก็หล่อเหลาเอาการแต่ดูผอมแห้งแรงน้อยไปหน่อยเท่านั้นเอง ฮ่าๆ” ทั้งผมทั้งไอ้พี่ธารต่างหัวเราะชอบใจจนดาวเดือน เคลื่อนคล้อยไปหลายลิปดา “ข้าง่วงแล้วเอ็งล่ะ” “เหมือนกันครับ” “เออ ข้าลืมไปมีแคร่แค่อันเดียว งั้นเอ็งนอนบนก็ได้นะประเดี๋ยวข้านอนล่างเอง”“ไม่ได้หรอกครับผมรบกวนแย่แล้ว พี่ธารนอนเถอะครับ ผมนอนล่างเอ็ง” ผมยืนเถียงเรื่องที่นอนกับพี่ธารอยู่สักพัก “งั้นก็นอนมันบนแกคร่ด้วยกันนั่นแหละ ง่ายดีเดี๋ยวข้านอนฝั่งนอก เอ็งนอนฝั่งในละกัน” ด้วยความที่ง่วงมากผมก็เออ ออ ตามเขาไป ด้วยคามที่ว่าแคร่ก็ใช่ว่าจะกว้างพอสำหรับคนสองคนทั้งแขนผมแขนพี่ธารก็เบียดเสียดกันไออุ่นจากร่างกำยำที่นอนข้างผมทำเอาผมไม่ต้องพึ่งพาผ้าห่มใดๆ แต่ละครั้งที่พี่ธารขยับตัวหัวใจผมแทบจะเด้งออกมาจากอกทุกที ... แสงแดดตอนเช้า สำหรับผมมันก็เป็นนาฬิกาปลุกดีๆนี่แหละครับผมลืมตาดูรอบๆยังคงเป็นกระท่อมหลังเดิม แต่ไอ้พี่ธารมันหายไปแล้ว เห็นเสียงก๊อกแก๊ก อยู่หลังบ้านคงทำกับข้าวอยู่แน่ ผมก็ลุกไปหวังจะไปช่วยทำ “อ่าวไอ้เมฆ ตื่นแล้วรึ ข้ากำลังเตรียมกับข้าวอยู่สักประเดี๋ยวคงเสร็จ” “ผมขอช่วยนะครับ” คำว่าช่วยของผมคงทำอะไรมากไม่ได้หรอกครับลำพังแค่ต้มบะหมี่กับเจียวไข่เป็นนี่ก็บุญแล้วแถมนี่ยังไม่มีไฟฟ้าใช้อีก “งั้นเอ็งไปจุดไฟละกัน” อ่าวงานเข้าแล้วสิครับ เกิดมาหมุนเป็นแต่แก๊สละมันจุดยังไฟละนั่น ผมอาศัยทำตามหนังเห็น “ เห้ยไอ้เมฆ เอ็งทำอะไรวะนั่น จะเผาบ้านข้ารึไง” ควันสีเทาโพยพุ่งเต็มห้องครัวเล่นเอาผมแทบสำลักควันตาย “ไปๆ เดี๋ยวข้าจัดการเอง” ผมได้แต่ยิ้มแหยะๆ เดินออกห้องครัวมานั่งที่ชานบ้าน มองเห็นกางเกงในสีขาวตัวโปรดที่ไอ้พี่ธารเอาไปใส่ผมนั่งจินตนาการไปเรื่อยจนแม่งอยู่ๆน้องผมมันก็เต็มกางเกง นศ ไปหมด “คิดอะไรของกูวะเนี่ย” ผมสะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆนั้นออกไปผมกับกลิ่นกับข้าวที่ลอยมาแต่ไกล “มาๆกินข้าว เอ็งนี่เกือบทำครัวข้าพังแล้วนะ” ผมได้แต่ขอโทษเขามื้อเช้าประกอบไปด้วยผักต้มกับไข่เจียว “วันนี้เอ็งไปช่วยข้าหาปลาด้วยนะนี่ไม่มีอะไรกินแล้ว” หาปลา? ผมคิดในหัวอ่อ คงไปซื้อปลาที่ตลาด....ผมกับไอ้พี่เมฆยืนอยู่ขนาบข้างกับแอ่งน้ำใหญ่ที่ผมเห็นตอนที่ผมได้สติไม่ทันที่ผมจะคิดอะไรต่อไอ้พี่เมฆก็ล่อนจ้อนลงน้ำไปแล้ว ทำเอาผมตาค้าง โหเส้นขนสรดำปกคลุมเต็มเนินดกดำ แต่ดูไม่ยุ่งเหยิงอีกไอ้หนอนน้อยที่นอนอยู่ก็ขาวเนียนซะเหลือเกิน ทำเอาผมคิดไปต่างๆนานา ซ่า! ไอ้พี่ธารมักวักน้ำใส่ผมซะตัวเปียก “ลงมาสิเอ็ง ยืนรออันใดเล่า ฮ่าๆ” ผมก็เลยรีบลงน้ำไป ไม่งั้นพี่ธารคงเห็นแน่ๆว่าโจงกระเบนผมเป็นเรือสำเภาไปแล้ว “อ่าวแล้วเอ็งไม่ถอดโจงหน่อยหรอวะ เดี๋ยวไม่มีอะไรใส่นะโว้ย” “ไม่เป็นไรครับ ผมชินแล้ว แหะๆ” “เออๆ ตามใจเอ็ง ข้าไม่ให้ยืมของข้านะโว้ย” หลายชั่วโมงผ่านไปจนอาทิตย์ตั้งกลางหัวไอ้พี่ธารจับปลาได้เต็มฆ้องแต่ไอ้ผมนี่สิ ไม่ได้ปลาอะไรสักตัว “โอ้ย!” เสียงผมดังลั่นหลังจากที่หัวผมชนอะไรสักอย่างเบื้อหน้าอ่อ ไอ้โขดหินตอนนั้นอีกแล้ว นี่จะจงเวรอะไรกันนักหนาเนี่ย ผมคิดในใจแต่ไอ้ที่ไม่ได้คิดในใจน่ะสิครับ ก็ไอ้พี่ธารมันดันว่ายน้ำมาดูแถมยังเอามือมาจับหัวผมหมุนไปหมุนมา แต่ไอ้ผมไม่ได้มองหน้าหรอกครับเพราะไอ้หนอนน้อยข้างล่างมันหล่อกว่าไอ้เจ้าของเยอะเลย หัวสีชมพู ลำสีขาวเส้นเลือดพันรอบลำประปราย เส้นขนสีดำมันขลับ ลู่เป็นทางเพราะเปียกน้ำ เล่นเอาผมต้องตัวงอไม่งั้นที่ธารคงเห็นแน่ว่า ไอ้น้องผมมันอยากมาชมโลกซะแล้ว “ทำอะไรระวังหน่อยสิเอ็ง ปะขึ้นไปด้านบนเลยเดี๋ยวข้าหาต่ออีกสักประเดี๋ยวจะตามไป” สิ้นเสียงพี่ธารก็ลงไปหาปลาต่อไอ้ผมที่ยังงงๆ ก็เลยขึ้นมาต้นใต้ต้นมะขามใหญ่ริมฝั่งผ่านไปไม่นานไม่พี่ธารก็นุ่งโจงขึ้นมาทานข้าวที่เตรียมมาผมกับพี่ธารก็พูดคุยกันสนุกสนาน จนกลับไปหาปลาต่อจนเย็น “ไอ้เมฆ เอ็งขึ้นไปเก็บของรอเลยประเดี๋ยวก็กลับแล้ว ” ผมพยักหน้าเป็นการเข้าใจขึ้นไปเก็บของรอไอ้พี่ธารกลับบ้านไอ้พี่ธารมันเอาปลาที่จับได้บางส่วนไปปล่อยลงในบ่ข้างบ้านก่อนที่จะแบ่งเอามา 3-4ตัวมาทำกับข้าว “พอกินไปอีก 2-3 วัน” ชายหนุ่มยิ้มกับอาหารตรงหน้าอย่างมีความสุขก่อนจะเข้าครัวไป ผมก็รีบไปจัดการกับโจงกระเบนรีบซักรีบตาก ไม่ลืมที่จะหยิบกางเกงนศ มาสวม “อะเอ็ง กับข้าววันนี้” ผมมองไปที่อาหารเบื้องหน้า โอ้โหมันช่างมากมายอะไรอย่างนี้ “เอ็งอย่าพึ่งเงียบรีบกินประเดี๋ยวจะเย็นซะหมด” เวลาผ่านไปไม่ถึง ชม อาหารเบื้องหน้าก็หายไปหมดเหลือแต่จานชามไว้ “หิวมาจากไหนวะเอ็งนี่ กินเก่งแต่หาไม่เก่งนี่หว่า ฮ่าๆ”ผมได้แต่ยิ้มแหยะๆ เวลาล่วงเลยไปนานจนผมกับไอ้พี่ธารเข้านอนวันนี้ผมกับไอ้พี่ธารก็นอนบียดกันเหมือนเดิม “เอ็งนี่แปลกนะเป็นผู้ชายซะเปล่า แต่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง แม้แต่หาปลา ยังกับผู้หญิงแหนะผิวตัวก็นุ่มนิ่มดูจะไม่เคยทำงานหนักหนาอันใด แปลกดีนะเอ็ง” โห ร่ายมาซะยาวแต่ฟังดูผมก็คงแปลกกับสมัยนี้จริงๆลูกเด็กเล็กแดงสมัยนี้แต่ละคน หุ่น ผิว ดูแข็งแรงไปซะหมดไม่เหมือนสมัยที่ผมจากมาซักนิด สิ่งอำนวยความสะดวกมากขึ้นคนเราก็เริ่มพิการมากขึ้น “ผมไม่ได้ทำงานหนักอะไรน่ะครับที่ที่ผมมามันค่อนข้างจะสะดวกสบายกว่าที่นี่ แต่ผมว่าที่นี่ก็ดีนะครับเรายืนด้วยลำแข้งของตนเอง ไม่พึ่งพาสิ่งอื่น” ผมหันไปยิ้มให้ไอ้พี่ธารหลังพูดจบ“แล้วเอ็งมาจากที่แห่งใดเล่าเหตุใดจึงบอกข้าไม่ได้”“ผมบอกด้แค่ว่าที่ๆผมมามันไกลมาก” “เอ็งนี่พิลึกคนดีนะ ฮ่าๆ” สิ้นเสียงไอ้พี่ธารความเงียบก็เข้ามาปกคลุมแต่มันไม่ได้มีแค่ความเงียบ ไอ้ลมหนาวนอกหน้าต่างก็เล่นเอาผมสะท้านไปทั้งตัวได้เหมือนกันผมเริ่มเบียดกับไอ้พี่ธารมากขึ้นเพราะด้วยความหนาว หมับ! ไอ้พี่ธารมันกอดผม! “เอ็งหนาวเหตุใดจึงไม่บอกข้าประเดี๋ยวก็ไม่สบายอีกหรอก” ลมหายใจไอ้พี่ธารพูดกระทบกับหูฝั่งขวาของผมเล่นเอาผมขนลุกไปทั้งตัวอีกทั้งข้างลำตัวผมก็มีไอ้หนอนน้อยเบียดอยู่ผมแกล้งขยัตัวให้มือผมลงไปแนบข้างลำตัว เต็มๆเลยครับขอโทษที่มาลงช้านะครับ พอดีไอดีมีปัญหานิดหน่อย ขอโทษครับ _/\_
ขอบคุณมากครับ ช่างมีความสุขดีแท้ๆ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ติดตามตั้งแต่ตอนแรกแล้ว สนุกมากเลยครับเรื่องนี้ เอาแล้ว คืนนี้ได้เปิดบริสุทธิ์ไอ้พี่ธารแน่ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ รอตอนต่อไปครับ รอตอนต่อไปครับ น่าอิจฉาแท้
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ