เรื่อง เด็กช่างรักจิง ตอน 5
บทที่ 5 : รักที่ก้าวข้ามอีกขั้นเช้าขึ้นมาก็ว่าจะมอนิ่งคีส ซักหน่อย หายไปไหนอีกละ
เป็นผีรึงัยนะ อยากไปก็ไป อยากมาก็มา ผมเดินออกมาดูข้างนอกก็มีแต่ไอ้วัดที่ยังนอนเป็นศพรอเผาอยู่ที่โซฟา สงสัยจะกลับไปแล้ว ช่างเถอะ ชินละ ผมปลุกไอ้พัดให้ตื่น
“ไอ้วัดตื่นได้แล้วเดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน”
“อือ...เช้าแล้วเหรอ กี่โมงแล้ววะ”
“ตีสองมั้ง”
“ไอ้นี้เช้ามาก็กวนตีนเลยนะมึง”
“มึงกลับไปได้แล้ว เดี๋ยวมึงก็ไปเรียนไม่ทันหรอก”
“ไล่กูอีกละ เดี๋ยวนี้ได้แฟนแล้วทิ้งเพื่อนเลยนะ”
“เดี๋ยวกูเตะปากให้ มึงรีบ ๆ กลับไปเลย” ไอ้วัดกลับไปแล้ว ผมก็ทำธุระส่วนตัวไปเรียนหนังสือที่วิทยาลัยวันนี้ปกติไม่มีอะไรที่น่าตื่นเต้น ไอ้วัดไปไหนนะ ยังไม่มาสงสัยยังง้อแฟนไม่เสร็จเลยไม่มาเรียน ผมจึงมานั่งที่ห้องสมุด กรี๊ง ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แม็กโทรมาอีกละ
“วันนี้กูไม่อยู่วิทยาลัยนะ” มาบอกกูทำไมเมื่อเช้าจะไปก็ไม่บอกตอนนี้ละอยากมาบอก
“จะไปไหน”
“กูจะไปแข่งบอลกับวิทยาลัยอื่น มึงไม่ต้องไปหรอก” กูไม่ได้ขอโว้ยว่าจะไปด้วย
“แล้วจะไปที่ไหนต่อป่าว”
“ถ้าไปกูจะโทรไปบอก”
“แล้วอย่าไปทะเลาะกับใครอีกละ”
“ห่วงกูเหรอ”
“เอ่อ” แล้วสัญญาณก็ขาดหายไป ช่างเป็นแฟนที่แสนดี เหนื่อยใจจัง ผมเรียนจนถึงตอนเย็นกะว่าจะกลับคอนโดแล้ว เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นอีก
“มึงอยู่ที่ไหน”
”ยังอยู่ที่วิทยาลัย”
“ดี เดี๋ยวกูไปรับ”
“ไปไหน”
“ไปกินเหล้า วันนี้กูแข่งบอลชนะ มึงไปรอกูที่หน้าวิทยาลัย นะ 5 โมงเย็นกูไปรับ” ตู๊ด ๆ ๆ สัญญาณก็หายไปอีกครั้ง ทำใจและทำใจ 5 โมงเย็นผมจึงเดินมารอแม็กที่หน้าวิทยาลัย แม็กนี้ดีอย่างนะครับเป็นคนตรงต่อเวลานัดกี่โมงก็จะมาเท่านั้น
“ขึ้นรถ”
“ครับ” ผมก็นึกว่าแม็กจะพาผมไปร้านเดิมแต่ผิดคาดครับ แม็กพามาร้านใหม่ ที่ใหญ่กว่าเดิม แต่ยังเป็นคันทรี่เหมือนเดิม แถมยังเพิ่มประมาณเขาวัวและเขาควาย ไปถึงเพื่อน ๆ แม็กก็อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ผมนะสิไม่รู้จักใครเลย นอกจากเพื่อนของแม็กที่เคยแนะนำให้ผมรู้จัก ทุกคนยังคงพูดถึงเรื่องฟุตบอลที่แข่งชนะในวันนี้ แม็กเองก็ดูท่าทางมีความสุข ช่างเถอะถึงผมจะไม่สนุกแค่ให้แม็กมีความสุขผมก็พอใจแล้ว ลืมบอกไปว่าวันนี้ทุกคนเขาเอาแฟนมาด้วย คนก็เลยเยอะเป็นพิเศษ มีแต่แม็กเท่านั้นครับที่เอาแฟนที่เป็นผู้ชายมา (ก็ผมงัย) ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเพื่อนแม็กถึงกลัวแฟน
เพราะแต่ละคนน่าตาเหมือนโกรธใครมาซัก 100 ปี ซักพักเพื่อนแม็กก็เริ่มมาสนทนากับแม็ก
“ไอ้แม็กเมื่อไรมึงจะมีแฟนใหม่ซักทีวะ มึงกับอี่ผึ้งก็เลิกกันนานแล้วนะ”
“ช่างกู”
“อกหักครั้งเดียวไม่ตายหรอกมึง ผู้หญิงเยอะแยะยิ่งน่าตาอย่างมึง กระดิ๊กนิ้วครั้งเดียวก็มารุมกันเป็นสิบ” ก็ลองกระดิกสิ เดี๊ยวจะได้เห็นฤทธิ์ไอ้เจตบ้าง
“พวกมึงไม่ต้องมายุ่งกับกูหรอก กูไม่มีก็ช่างกู ชีวิตกู” อ้าวแล้วที่นั่งข้าง ๆ แม็กนี้ไงแฟนแม็ก อยากจะตะโกนบอกทุกคนเหลือเกิน
“นี้ไอ้แม็ก มึงดูเด็กเสริฟคนนั้นสิวะ กูว่ามันชอบมึงแน่เลย” ผมหันไปตามนิ้วของเพื่อนแม็กเด็กคนนั้น ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียวนะ
“ช่างมันเถอะ มันคงไม่อยากได้กูหรอก มันอยากได้จุ๊กูมากกว่า” 55555 เสียงหัวเราะของแม็กกับเพื่อนก็ดังขึ้น ลามก ที่สุด ซักพักแม็กก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ผมไม่ได้ตามไปหรอกนะ ไม่อยากเป็นที่สังเกตุ ตอนแม็กไม่อยู่ผมจึงถามเรื่องแฟนเก่าแม็กจากเพื่อน ของแม็กก็ได้ความว่าแม็กเคยมีแฟนแล้วตอนปวส1. แล้วจู่ ๆผู้หญิงก็มาขอเลิกเพราะไปมีแฟนใหม่ ตั้งแต่นั้นมาแม็กจึงไม่ค่อยร่าเริงเท่าไร (โธ่นึกว่าเรื่องอะไร ไม่เป็นไรนิ ก็ได้เจตมาปลอบใจแล้วไง) เอ..ทำไมแม็กเข้าห้องน้ำนานจังนะขออนุญาตเดินไปดูหน่อยเถอะ นั้น แม็กกับเด็กเสริฟคนนั้นไง อ๋อพอลับหูลับก็ออกลายเลยนะ เดี๋ยวเหอะ ผมเดินกลับมาที่โต๊ะที่ยังก็โกรธนะครับแต่จะรอถาม ก็แม็กบอกเองนี้ว่ามีอะไรให้ถาม อีกซักพักแม็กก็เดินมา
“ไงได้เบอร์รึยัง” แต่ถามนอกประเด็นไปหน่อย
“อือ ได้ละ มึงรู้ได้ไง”
“ก็ตามไปดูพฤติกรรมคนบางคน ขนาดอยู่ด้วยยังขนาดนี้ ถ้าลับตาจะขนาดไหน”
“ฮึ ๆ ๆ ๆ ถ้ามึงไม่อยุ่ด้วยเหรอกูพามันไปยิ้มแล้ว” ไอ้คุณพี่แม็กพูดแบบนี้เดี๋ยวสวย
“มึงหวงกูเหรอ” เข้าล็อก อย่างนี้ต้องแกล้งงอน
“ใครบอกว่าหวง อยากได้ก็เอาเลย”
“จริงเหรอ ปากให้ตรงกับใจนะ ปากพูดได้แต่หน้ามันฟ้องว่าหวงนะ”
“ใครจะไปหวง ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย”
“ดี งั้นกูจะสมพรปากมึง ไม่ได้เป็นอะไรกันใช่ไหม” แม็กเรียกน้องคนนั้นเข้ามาหา แล้วก็หอมแก้มเลย จากนั้นก็หันมาหยักคิ้วให้ผม เพื่อน ๆ ทุกคนส่งเสียงเชียร์กันเรียวกราว
“ไอ้เจิ๊้ยแม็ก ไอ้นี้เมื่อกี้บอกไม่สนใจตอนนี้เอาใหญ่เชียวนะมึง ไม่เสียชื่อเสือแม็กเลยนี้ 5555” ไม่สน ฮือ ๆ ๆ ไม่สนเชิญเลยตามสบายเลย ผมพยายามที่จะไม่มอง แต่มันซึ่งหน้าเหลือเกินใครจะไปทนไหว ไม่ใช่พระอิฐพระปูนนี้ อยากได้ก็เอาไปเลย แม็กพาน้องคนนั้นแยกไปนั่งอีกโต๊ะ ที่นี้เขาไม่ให้เด็กเสริฟทำงานกันรึงัยปล่อยให้มานั่งล่อแฟนชาวบ้านเขาอยู่ได้ คนของเราก็ใช่เล่น โอกาสที่แม็กไปคุยกับเด็กเสริฟคนนั้นผมก็ลาเพื่อน ๆ แม็กแล้วเดินออกจากร้านไปแม็กคงไม่ทันสังเกตุ ผมเดินออกจากร้านมาก็โบกรถไปเที่ยวคนเดียวที่เธคที่ผมมักจะไป กินเหล้าให้ตายกูคืนนี้ ผมมาถึงเธอก็ตั้งหน้าตั้งตากินเหล้า มีแฟน แฟนก็ไม่รัก เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแม็กโทรเข้ามา ไม่รับ จะทำไม ประมาณ6 ครั้งที่แม็กโทรเข้ามา ผมก็ไม่รับ งอน โกรธ กินเหล้า โกรธ งอน กินเหล้า เมาได้ที่ผมก็ลุกไปเต้น ๆ ๆ โดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองมาที่ผมอย่างอาฆาตและพยาบาท พอถึงจังหวะ สโลว์ ผมก็กลับมานั่งที่โต๊ะ อยากร้องไห้แต่มันก็ร้องไห้ไม่ออก พั๊ว มีคนมาตบหัวผมผมหันไปทันที
“สัตว์เอ๊ย” อุ่ย.....แม็กนี้มาได้ไง เดี๋ยวเรากำลังโกรธอยู่นี้ ผมหันหลังกลับทันที แม็กเข้ามายืนประชิดตัวผมแต่ไม่พูดอะไร ผมจึงมองหาเหยื่อแล้วก็เจอผมยกแก้วไปชนกับกระเทยโต๊ะข้าง ๆ กระเทยพวกนั้นก็ช่างเป็นใจเหลือเกินพอผมยกแก้วชน
แค่นั้นละครับเอามือมาโอบกอดผมไว้เลย
แม็กเดินเข้ามากระชากแขนผมออกมา
“โอ๊ย เจ็บนะทำอะไร”
“ใช่ มาทำอะไรเด็กชั้นหา” กระเทยนางหนึ่งพูดออกมา
“หุบปากเลยอี่กระเทย แฟนกูโว้ย ถ้ามึงยังปากดีเดี๋ยวกูเตะแม่งเลย” เงียบ ไม่มีกระเทยนางไดปริปากอีกเลย แม็กลากผมมาที่โต๊ะ
“ร่านนักนะมึง”
“หุบปากเลยแม็ก แม็กไม่มีสิทธิ์มาว่าเรา” เอาเลยเจตมึงเอาเลยมึงเถียงเลย แม็กยืนจ้องผมอยู่นานจนผมเริ่มกลัวสายตาแต่ต้องอดทนไว้ก่อน
“ทำไมกูจะไม่มีสิทธิ์ น้องเก็บตังค์” เด็กเสริฟกำลังจะวิ่งไปเช็ค
“ไม่ต้องน้อง พี่ยังไม่กลับ” เด็กเสริฟหยุดแล้วหันมามองผม
“กูบอกให้มึงไปเก็บตังมึงก็ไปสิ”
“อย่าไปกลัวมันน้องมันขู่ เฉย ๆ” เด็กเสริฟคนนั้นวิ่งปรู๊ดไปเลย เชื่อกูมากเลยนะ
“เราจะไม่กลับ ไม่ต้องมาบังคับเรา”
“แต่มึงต้องกลับไปพูดกันให้รู้เรื่อง”
“ทำไมต้องพูด เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” พอผมพูดจบแม็กเอามือมาบีบคอผมแล้วผลักผมจนไปติดฝาผนัง ตอนนี้ทุกคนหันมามองที่ผม กูอายจัง เด็กเสริฟวิ่งเอาบิลเข้ามาได้จังหวะพอดีเลยไอ้น้องไม่งั้นละพี่ตายแน่ๆ แม็กปล่อยมือจากคอผมข้างหนึ่ง แล้วล้วงเงินจ่ายบิล แล้วฉุดกระชากลากถูผมออกจากเธค ยิ่งตอนนี้ผมเมาไม่มีเรี่ยวแรงที่จะขืนแรงของแม็กไว้ได้ พอออกจากเธค ผมก็รวบรวมแรงสะบัดมือให้หลุดจากมือของแม็ก แม็กหันกลับมาจะมาดึงแขนผมไปอีก
“อย่ามาแตะต้องตัวเรานะแม็ก”
“มึงเป็นเจิ๊้ยอะไรอีกฮะ”
“ไม่ได้เป็นอะไร ก็อยากได้นักไม่ใช่เหรอเด็กเสริฟนะเอาไปซี่”
“ไหนบอกไม่หวงกูไง ไม่หวงแล้วทำยังงี้ทำไม มึงชอบทำให้กูโกรธ” แม็กเข้ามาดึงแขนผมไปที่มอไซด์ แล้วดึงให้ผมนั่งข้างหน้าโดยแม็กโอบผมไว้จากด้านหลัง
แต่ผมยังขัดขืนจะลุกขึ้นอีก
“ถ้ามึงยังดิ้นกูจะขี่ให้รถชนเสาร์ไฟฟ้าให้ตายด้วยกันทั้งคู่นี้แหละ” ได้ยินหยังนี้ผมก็หยุดสิครับ ยังไม่อยากตายนี้ แม็กพาผมมาจนถึงห้องแม็กแม็กเหวี่ยงผมขึ้นไปบนเตี่ยง ขอย้ำนะครับว่าเหวี่ยงขึ้นไปเลย ผมกระเด็นไปตามแรงเหวี่ยง
“มึง จะเอายังไงมึงว่ามา มึงจะโกรธอะไรกูอีก”
“แล้วมันน่าโกรธไหมละ”
“แล้วใครบอกว่าไม่สนไง กูก็เลยทำให้มึงสน”
“แล้วทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย ไปหอมแก้มมันทำไม”
ผมตะโกนใส่หน้าแม็ก วิ่งกระโดดขึ้นมาบนเตียงแล้วบีบปากผมให้เชิดขึ้นเพื่อมองหน้าแม็ก (แม็กนี้แฟนมึงนะ อย่าฆ่ากูนะ)
“มึงมองหน้ากูนะ แล้วจำไว้เลยว่าวันนี้ที่กูทำไมเพราะมึง กูอยากให้มึงหวงกู แคร์กู รักกู เหมือนที่กูรักมึง ที่หลังมึงหวงมึงก็บอกว่าหวง อย่ามาทำประชดกูแบบนี้อีกกูไม่ชอบ”
แล้วนึกว่าอยากทำเหรอ แต่ตอนนี้ปล่อยมือก่อนได้เปล่าเจ็บปาก แม็กค่อย ๆ ปล่อยมือจากปากของผม เพาะตอนนี้น้ำตาของผมมันเริ่มไหลออกมา
“มึงร้องไห้ทำไม”
“เราขอโทษ ต่อไปเราจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว เราจะไม่ประชดแม็กอีกแล้ว”
“มึงไม่ต้องร้องไห้เลย หยุด แฟนกูต้องไม่อ่อนแอ”
แม็กใช้มือเช็ดน้ำตาผมจนแห้ง แล้วดึงผมเข้าไปกอดผมนั่งพิง อกแม็ก
“มึงจำคำกูไว้นะไอ้เจต กูไม่รู้ว่าตอนนี้กูเป็นอะไร กูรู้อย่างเดียวว่ากูชอบมึงและชอบมานานแล้ว
กูแอบมองมึงตั้งแต่มึงอยู่ ส.1 แต่กูก็ไม่กล้าจะไปพูดกับมึง ตอนนี้กูสมหวังได้มึงมาอยู่กับกู กูจะไม่ยอมเสียมึงให้ใคร” แต่ทำไมเราไม่รู้เลยแฮะว่ามีคนแอบมอง กรี๊งๆๆ เสียงโทรศัพท์แม็กดังขึ้น
“มีอะไรวะ .....หา.....สัตว์เอ้ย..เดี๋ยวกูไป” แล้วแม็กก็ลุกพรวดออกไปเลย แม็ก ๆ ๆ ๆ ผมเรียกตามหลังแต่ไม่ทันแล้วแม็กกระโดนควบมอไซด์แล้วบึ่งออกไปเลย........ ตอนที่5 มีแค่นี้น่ะคับ แล้วมีต่ออีกปะคราฟ ตอบกระทู้ kengee ตั้งกระทู้
ค่อยติดตามน่ะคับ จะลงให้ อีกยาวคับผม ลงต่อเร็วๆนะครับ รออ่านอยู่ครับผ ตอบกระทู้ xmmx ตั้งกระทู้
เด่วจะลงให้น่ะคับผม รอสักครู่คับผม ต้องอ่านต่อก่อนนะครับ อ่านแล้วสนุกดี แบบเถื่อนๆ{:5_119:} ขอบคุณคับบ อร้ายยย...สุโค่ยย ตอนที่สี่มันกุ้นๆนะไม่จบ ...เฮ้อ ขอบคุนคับ{:5_130:} ขอบคุณครับ {:5_135:} ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุนคับ ขอบคุณครับ สนุกดี ขอบคุนคับ