สถาบันเซ็นต์ โรแบร์โต้
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย johnvivid เมื่อ 2018-2-24 17:45สถาบันเซ็นต์ โรแบร์โต้
(เนื้อหาไม่เกี่ยวกับทางเพศมากนัก แต่เป็นแนวแสดงอารมณ์พิศวาสมากกว่า)
(เนื้อหามีความรุนแรงทางการใช้ภาษาพอสมควร)
ตัวละครหลัก
(หมายเหตุ - ภาพตัวละครเป็นการสมมุติตามคาแร็คเตอร์เท่านั้น)
James (14 yo.) ผู้เล่าเรื่อง Jeff (12 yo.) รองหัวหน้าชมรมคริสตศาสตร์ Chen (12 yo.) รูมเมทและเพื่อนสนิทของเจฟ
Gento (14 yo.) เพื่อนในสถาบัน Milkie (6 yo.) เด็กในอุปการะของเจฟ Sandy (17 yo.) พี่ใหญ่ในสถาบัน
paster Albert (62 yo.) ผู้ก่อตั้งสถาบัน wednesday (18 yo.) ผู้ดูแลหลวงพ่ออัลแบร์
.............................................................................................................................................................
ผมเจมส์....เป็นชาวอเมริกันอายุ 14 ขวบ เป็นลูกหลานตระกูลทหารมาหลายชั่วคน ที่บ้านถือว่ามีฐานะดี เป็นคนใหญ่คนโตของเมืองๆนี้ เรื่องที่จะเล่าให้ฟังนี้เป็นชีวิตที่โรงเรียนของผมเอง....เมื่อเล่าไปได้สักพักคุณผู้อ่านอาจสังเกตได้ว่าวิธีการเล่าเรื่องผม วิธีคิดของผม รวมทั้งสรรพนามแทนตัวของผมจะเปลี่ยนไป....และผมจะเปลี่ยนไปตลอดกาล..........
เมื่อต้นปีผมได้ทะเลาะวิวาทกับเพื่อนต่างห้องคนหนึ่ง มันคือ "แฟรงค์ (Frank)" ในข้อหาที่มันตบหัวผมแล้วยิ้มเยาะ และด่าตระกูลทหารผม....ผมต่อยชนะมัน แต่ในขณะนั้นมีเด็กรุ่นน้องคนหนึ่งเข้ามาห้ามการวิวาทนี้อย่างกล้าหาญ
แฟรงค์ - "ไอ้หัวควย!! กูจะฆ่ามึงเดี๋ยวนี้" ในขณะที่มันเหวี่ยงหมัด "เจฟ (Jeff)" รุ่นน้องเกรด 7 (ม.1)เอาแขนมาบล็อกหมัดมัน แล้วใช้วิชาอะไรก็ไม่รู้ครับ แต่แป๊บเดียวน้องเขาก็เอาเชือกมาหมัดแขนมันได้ แล้วพามันออกไปพบฝ่ายปกครอง เจฟหันมามองผม....
เจฟ - "น้องเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างครับ พี่คนนี้เป็นฝ่ายผิด...แต่คราวหน้าห้ามพี่ทะเลาะวิวาทในโรงเรียน...สวัสดีครับ" เจฟพูดสั่งผมเหมือนผู้มีอาวุโสมากกว่าเลย แล้วก็เดินออกไป
...............................................................................................................................................................
นั่นคือเหตุการณ์แรกที่ทำให้ผมรู้สึกสนใจในตัวเจฟ.....ผมได้ค้นหาข้อมูลของเจฟจากคนรู้จัก ทำให้ผมแปลกใจมากขึ้นหลายเท่าตัวเลย (ซึ่งคนที่รู้จักน้องเขา ยืนยันว่าน้องเขาเป็นคนดัง และนับเป็นเด็กอัจฉริยะคนนึง)....นี่คือประวัติส่วนหนึ่งของเจฟที่ผมหามาได้
- เจฟเฟิร์ด เอช. แฮร์ริส อายุ 12 ขวบ เด็กหนุ่มรูปงามแต่เป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่อายุ 5 ขวบ โดยพ่อหนีไป และแม่ตายจากอุบัติเหตุ และไม่มีญาติเลย
- ปัจจุบันอาศัยอยู่ที่สถาบันเซ็นต์ โรแบร์โต้ สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ในการอุปการะของหลวงพ่ออัลแบร์ บาทหลวงชื่อดังของอเมริกา
- อยู่เกรด 7 (ม.1) แต่ได้เป็นถึงรองประธานชมรมคริสตศาสตร์ เนื่องจากมีความรู้ด้านศาสนาอย่างมาก ท่องจำคัมภีร์ไบเบิลได้ทั้งหมด
- ผลการเรียนที่ผ่านมาอยู่ในระดับยอดเยี่ยม เก่งเกือบทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นศิลปะ , วิทยาศาสตร์ , การกีฬา , ศิลปป้องกันตัว และมีภาวะผู้นำมากๆ
- ได้รับรางวัลต่างๆมากมาย...รางวัลเด็กมารยาทดีเด่น , รางวัลโครงงานวิทยาศาสตร์ , รางวัลประกวดวาดรูปหนูน้อย ฯลฯ
ฯลฯ
ผมปิดสมุดบันทึกนี้ พร้อมความตั้งใจว่าอยากทำความรู้จักเด็กคนนี้ให้ได้...ผมคิดจะไปสมัครเข้าชมรมคริสตศาสตร์ แต่ผมลังเลมาก เพราะโดยบุคลิกของผมที่เป็นลูกทหารก็จะสนใจแต่พวกกีฬาเท่านั้นเอง โบสถ์,วัดอะไรไม่เคยสนใจเลย......คิดลังเลอยู่นานจนค่อนข้างจะค่ำแล้ว ผมตัดสินใจไปแวะๆมองๆห้องชมรมก่อนละกัน!!
.................................................................................................................................................................
เวลาตอนนี้ 19:00 น.แล้ว....โรงเรียนเงียบเป็นป่าช้า ไม่มีใครอยู่ห้องชมรมฯชัวร์...ผมถือวิสาสะเดินไปในห้องแล้วมองดูบอร์ดกิจกรรมของชมรมฯ จนกระทั่งมีเสียงเล็กๆด้านหลังผม
เจฟ - "สวัสดีครับ...มีอะไรให้น้องรับใช้ครับ"
เจมส์ - "อ่า...โทษทีนะน้อง คือว่าพี่....เฮ้ย!?" ผมหันไปมองเจฟแบบเต็มตา แล้วสะดุ้งเฮือก!! ภาพที่เห็นตรงหน้าเป็นภาพแก้ผ้าเปลือยเปล่าของเด็กหนุ่มรูปงาม ตัวเปียกชื้นจากการเพิ่งอาบน้ำเสร็จ กำลังถือผ้าขนหนูเช็ดผมสีบรอนด์ทองอย่างนุ่มนวล....คือแบบว่า...เป็นภาพที่สวยงามที่สุดภาพนึงเท่าที่ผมเคยเห็นมาเลยนะ....ผมยืนนิ่ง...นิ่งจนเจฟสังเกตได้
เจฟ - "อ้อ...เข้าใจหละ คือพี่ชายคงไม่คุ้นเคยกับวัฒนธรรมของน้องสินะ ขอโทษทีนะครับ เดี๋ยวขอไปแต่งตัวก่อน"
เจมส์ - "ไม่เป็นไรน้อง พี่มาพูดแป๊บเดียว...." มันทำให้เจฟหยุดแล้วเดินกลับมาตรงหน้าผมอีกครั้ง...ในลักษณะเปลือยเปล่า!!!! ผมมองภาพตรงหน้า บอกตรงๆว่าประหม่า น้องเขาดูไม่เขินอายใดๆทั้งสิ้น
เจมส์ - "พี่ขอสมัครเข้าชมรมได้มั้ย.....ได้ข่าวว่าน้องเป็นถึงรองประธานเลยไม่ใช่เหรอ?"
ผมกลับบ้าน.....การสมัครเสร็จสิ้นแล้ว....ผมเป็นสมาชิกใหม่เรียบร้อย แต่ความสงสัยงุนงงยังเต็มหัวผม....ผมพยายามนึกถึงบทสนทนา...พอสมัครเสร็จเจฟบอกว่าขอโทษอีกที เพราะปกติมักจะอาบน้ำตอนที่ทุกคนในชมรมกลับไปแล้ว....เฮ้ย!! ไม่ใช่สิ ไม่ใช่บทสนทนานี้...อืม....เออใช่....เจฟบอกว่า "...พี่ชายคงไม่คุ้นเคยกับวัฒนธรรมของน้องสินะ..." มันหมายความว่ายังไงวะ!!!???
..................................................................................................................................................................
ผมเป็นสมาชิกชมรมมา 2 สัปดาห์แล้ว.....ผมได้พบกับเสน่ห์และความน่ารักของเจฟมากขึ้นทุกวัน และผมก็ ก็...รู้สึกเหมือนจะรักน้องเขานะ ผมอยากรู้จักน้องเขามากกว่านี้
เจมส์ - "เจฟ เมื่อก่อนเราเคยบอกพี่ว่า "วัฒนธรรม" อะไรนั่นน่ะ....หมายความว่ายังไง?"
เจฟ - "พี่เจมส์จำ "เฉิน (Chen)" ได้มั้ย? เด็กเอเซียที่มาที่ชมรมบ่อยๆ เขาเป็นเพื่อนสนิทของน้อง และเป็นคนวัฒนธรรมเดียวกันด้วย"
เจมส์ - "อ่า...รู้สึกว่าลักษณะการพูดการจาจะเหมือนเราเลยนี่นา..แล้วมันยังไงวะเนี่ยเฮ้ย?"...ผมหงุดหงิดกับความงุนงง
เจฟ - "อาทิตย์หน้ามีวันหยุดยาว 5 วัน อยากเชิญพี่เจมส์ไปพักร้อนที่สถาบันเซ็นต์ โรแบร์โต้...แล้วเจฟจะอธิบายให้ฟัง"
นี่เป็นโอกาสที่ผมจะไปดูที่พักอาศัยของเจฟแล้ว !!!
...................................................................................................................................................................
ผมนั่งสวดมนต์และร้องเพลงที่โบสถ์สถาบันฯ....ผมรักเสียงที่ได้ยิน!!! ผู้นำร้องบทสวดและเล่นเปียโนคือเจฟ....
นี่คือชุดของเจฟ และภายหลังก็ทราบด้วยว่าเป็นชุดยูนิฟอร์มชุดเดียวที่ให้สวมใส่ในสถาบัน
เจฟและเฉินเดินมาหาผมหลังจากจบพิธีในโบสถ์ "ยินดีต้อนรับสู่สถาบันเซ็นต์ โรแบร์โต้....น้องชื่อเจฟ , คนนี้คือเฉิน และคนนี้...คนนี้...คนนี้..(เจฟแนะนำสมาชิกในสถาบันทุกคนให้ผมรู้จัก) ขอให้มีความสุขสบายในการมาพัก 5 วันนี้ครับ"
เจฟ - "และนี่คือวัฒนธรรมของทางเรา วัฒนธรรมแห่งความรักใคร่กลมเกลียวแน่นแฟ้นแบบครอบครัว....1. เราไม่พูดคำว่า ผม ฉัน คุณ ท่าน เธอ..."
เจมส์ - "อ้าวเฮ้ย!!??....แล้วใช้อะไร....กู มึงเหรอ?"
เจฟ - "ชื่อเล่นครับพี่เจมส์ ตอนอยู่โรงเรียนเจฟจะใช้คำว่า "น้อง" คือคำว่า "ผม" แสดงถึงระยะห่าง วัฒนธรรมของทางเราเน้นความแน่นแฟ้นแบบครอบครัว"
เจมส์ - (เอาวะ รับได้)
เจฟ - "2. เราจะจูบปากกันทุกวันหลังตื่นนอน ทุกมื้ออาหาร และก่อนนอน"
เจมส์ - " !?(เฮ้ย?) "
เจฟ - "3. ชุด Choir boy (ชุดเด็กสวดในโบสถ์) เป็นชุดเดียวที่อนุญาตให้สวมใส่....ชุดอาบน้ำ ชุดว่ายน้ำ ชุดนอน กางเกงใน...ทั้งหมดไม่อนุญาต ให้เปลือยกาย!!"
เจมส์ - " (อ๋อ! นี่สินะวัฒนธรรม...)
เจฟ - "สถาบันของเราเชื่อในเรื่อง nudism คือการเปลือยกาย หลวงพ่อจะจัดไปนิคมเปลือยอยู่เป็นระยะๆครับ..."
นี่คือแนวทางของทางสถาบัน สำหรับเด็กอเมริกันอย่างเจมส์ก็คิดว่าคงไม่ถือสาอะไรหรอก (จากนี้ไปผมจะเล่าเรื่องโดยใช้ชื่อเล่นนะ)
.............................................................................................................................................................
(โปรดอ่านตอนต่อไป....เนื้อหาเริ่มมีการระบายอารมณ์ทางเพศ...เนื้อหามีความรุนแรงขึ้น โปรดติดตาม)
(คำถามการโหวต - เมื่ออ่านจบแล้วทุกตอนแล้ว....คุณชอบตัวแสดงตัวไหน)
เจมส์ - พระเอกผู้เล่าเรื่อง ลูกทหาร แข็งแรง มีวินัย กล้าหาญ เลือดร้อน
เจฟ - เด็กหนุ่มรูปงาม เป็นอัจฉริยะทุกด้าน มีภาวะผู้นำสูง
เฉิน - เพื่อนสนิทของเจฟทั้งที่โรงเรียนและสถาบัน เป็นเด็กเนิร์ดด้านวิชาคำนวณ
เก็นโต้ - เด็กกำพร้าผู้น่าสงสาร มีแรงกดดันอะไรบางอย่างในใจ พูดน้อย
มิลกี้ - เด็กกำพร้าผู้น่าสงสาร มีโรคร้ายตั้งแต่เกิด เป็นเด็กที่หลวงพ่อฝากให้เจฟดูแล
แซนดี้ - พี่ใหญ่ในสถาบัน จิตใจดี สวยและแถมเซ็กซี่ จนน่าจะเกิดประเด็นอะไรบางอย่างในสถาบัน (?)
บาทหลวงอัลแบร์ - บาทหลวงชื่อดังของประเทศ ผู่ก่อตั้งสถาบัน และเป็นผู้ออกกฎเกณฑ์ต่างๆมากมาย นิยมแนวทาง nudism (เปลือย)
เว้นส์เดย์ - ผู้ดูแลหลวงพ่อ นิ่งๆ ไม่ค่อยแสดงออก คาดเดาอารมณ์ไม่ได้
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ มาต่ออีกไว ๆ นะคะ สนุกมากๆครับ ขอบคุณครับ ขอบคุนมากๆ ขอบคุนมากไๆครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ โหวตแล้ว มาต่อด้วยนะครับ {:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ รอติดตามอยู่นะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2