ได้ทั้งเสียวและรัก
ได้ทั้งเสียวและรักยังจำกันได้รึเปล่าครับปิงน้องพี่เอ็กซ์ไงล่ะครับ แต่คราวนี้ผมไม่ได้เอาเรื่องของพี่เอ็กซ์มาเล่าให้ฟังหรอก...นั่นมันเด็กๆ ผมจะขอเล่าเรื่องรักครั้งแรกตอนผมขึ้นพาณิชย์ปี 1 ก็แล้วกันนะครับ
อย่างที่บอกแหละครับผมอยากเรียนเก่งเหมือนพี่เอ็กซ์ซึ่งเป็นน.ศ.วิศวฯไปแล้ว แต่หัวผมมันไม่ยอมแล่นเอาซะเลย จริง ๆแล้วผมพอรู้เรื่องช่างจิปาถะอยู่บ้าง แต่หน้าตาผมมันไม่ให้เลยก็เลยไม่ได้เรียนช่างกลและที่บ้านก็ค้าขายด้วย จบ ม.3 แล้วก็เลยเลือกมาเรียนพาณิชย์แทน
ก่อนมาเรียนเพื่อนๆ ก็แซวเหมือนกันครับประเภทว่า "สาวพาณิชย์สวยนะเว้ย...ง่ายดีด้วย"หรือ "ตุ๊ดเยอะนะมึง...ระวังไว้ให้ดีเหอะ" อะไรประมาณนี้ผมไม่ตั้งใจจะว่าใครนะครับ เพียงแต่เพื่อนมันพูดมาอย่างนั้น พูดกันเล่น ๆ เท่านั้นเอง แต่คำเตือนทั้งหมดนี้กลับไม่มีอันไหนที่ตรงกับกรณีของผมเลย คืออย่างนี้ครับ...โรงเรียนพาณิชย์ที่ผมไปเรียนเนี่ยอยู่ไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไหร่ นั่งรถต่อเดียวก็ถึงหรือจะนั่งเรือด่วนก็ได้ พอผมเข้าไปก็ป๊อปพอสมควรเพราะหน้าตาดี ดีแค่ไหนเหรอครับ...ก็ไม่อะไรมากแค่ตาหวาน ๆ ปากแดง ๆ ผิวขาว ๆ และก็คิ้วเข้ม ๆ เท่านั้นเองผมเพิ่งมารู้ตอนหลัง ๆ นี่แหละว่าผมโตมาแล้วหน้าคล้ายพี่เอ็กซ์ (หรือเพราะไปรับเอาเชื้อพันธุ์ของแกมาก็ไม่รู้)สาว ๆ ก็ปรายตาให้ผมอยู่หลายคน กระเทยก็เยอะครับที่สำคัญเพื่อน ๆ ผู้ชายที่ทำท่าว่าสนใจผมก็มีเหมือนกัน
แต่ต้นตอของเรื่องนี้มันไม่ได้อยู่ในโรงเรียนของผมหรอกครับ มันอยู่ที่โรงเรียนช่างกลที่อยู่ติดกันใช้รั้วเดียวกัน ข้างๆนี่ต่างหาก เย็นวันนึงหลังจากเลิกเรียนแล้วผมก็ออกมาหาอะไรกินกับเพื่อนๆ ที่ร้านข้าง ๆ โรงเรียน จนกระทั่งเย็นเราก็ได้ยินเสียงเอะอะแว่วมาจากที่ไกลๆ ได้ยินคนที่อยู่หน้าร้านพูดกันว่าเด็กนักเรียนตีกัน พวกผมก็ไม่มีใครถนัดเรื่องหมัดมวยซักคนจึงตกลงใจว่าจะกลับบ้านดีกว่า เพราะอยู่แถวนี้ต่อไปอาจเจอลูกหลงก็ได้...ก็ขายาวเหมือนกันนี่ครับ ผมกับเพื่อนจึงเดินออกจากร้านมา
พอผมก้าวขาพ้นประตูร้านก็ถูกชนเข้าอย่างจังจนเซแซดๆ และล้มลงเลย ปรากฏว่าไอ้คนที่ชนผมเป็นเด็กช่างกลข้าง ๆ นี่แหละครับมันก้าวเข้าประชิดตัวผมแล้วตะเบ็งเสียงถามเลย"ไม่มีตารึไงวะ อยากไปเกิดใหม่เหรอมึง"
ผมเริ่มหน้าเสียแล้วครับเพื่อน ๆ ก็เหมือนกัน แต่ในวินาทีนั้นเพื่อนของไอ้หมอนั่นที่ยืนอยู่ข้างหลังก็สบตากับผมโดยบังเอิญก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาห้ามเพื่อน "เฮ้ย! ไปเหอะ!"พูดสั้นจังครับ แต่ก็ได้ผลชะงัดเหมือนกัน ไอ้ตัวหาเรื่องยอมกลับไปแต่โดยดีก่อนเดินไปเขายังสบตาและยิ้มเล็ก ๆ ให้ผมด้วย ดูเท่จังเลยครับหลังจากวันนั้นมาผมก็ไม่ได้ใส่ใจอีก
จนกระทั่งผมรอรถกลับบ้านในวันนึงซึ่งเป็นตอนค่ำแล้ว ผมก็เห็นเขามารออยู่ด้วยเหมือนกันแต่คราวนี้มาคนเดียวนะครับ ตอนนั้นผมยังเฉย ๆ เพราะไม่ได้มีอะไรกับผู้ชายมานานแล้วแต่ก็ยอมรับว่าเขาดูเท่ดี คงจะอายุราว ๆ 18-19 ได้แหละครับพอรถเมล์มาผมก็ขึ้นรถ ปรากฎว่าเขาก็ขึ้นสายเดียวกับผมเลย พอดีมีที่ว่างอยู่ข้างหลังผมจึงไปนั่งเขาก็ตามมานั่งด้วย นั่งไปสักพักเขาก็คอยสบตาผมอยู่ตลอดพอผมหันไปมองเขาก็ยิ้มให้ ไอ้ผมก็ไม่ใช่ไม่เคย เพียงแต่ยังไม่แน่ใจก็เลยได้แต่นั่งใจเต้นตุบๆ อยู่อย่างนั้น
พอรถถึงป้ายผมก็ลงพอหันไปดูเขาก็ลงป้ายเดียวกับผมอีก ผมไม่แสดงออกนะครับ ผมก็เลยต้องทำเฉย ๆเหมือนไม่มีอะไร พอสบตาเขาและเขายิ้มให้ผมก็เลยยิ้มตอบออกไปแค่นั้น แต่พอออกเดินเขาก็วิ่งเข้าประชิดทันที"เดินไปส่งได้ไหมครับ"
ผมงงเลยแหละไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูด แต่พอคิดว่าผมเด็กกว่าเขา 3-4 ปี ก็คงทำให้เขากล้าอยู่เหมือนกัน"ไม่ต้องหรอกครับ" ผมแสยะยิ้มตอบก่อนถามกลับเพื่อกลบเกลื่อน"บ้านอยู่แถวนี้เหรอ?"
"เปล่าหรอกครับตั้งใจมาส่งปิง" ผมหันขวับไปมองหน้าเขาอีกครั้งสงสัยว่าเขารู้ชื่อผมได้ยังไง แต่ก็ได้แค่มองหน้าเพราะไม่กล้าถาม
"ไม่ต้องมาส่งหรอก ไม่ชอบ"จริง ๆ แล้วผมกลัวมากกว่า แต่เขากลับพูดเรียบ ๆ ว่า "ปิงห้ามผมไม่ได้หรอก"
ผมจึงไม่พูดอะไรอีกเดินจ้ำอ้าวๆ กลับบ้านโดยไม่หันไปมองเขาอีกเลย มันก็แปลกแหละครับแต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงที่จะไม่ให้เขามารับผมที่บ้านทุกเช้าได้ แถมยังออกค่ารถเมล์ให้ผมอีกไอ้เซ็กส์กับผู้ชายน่ะไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่มีผู้ชายเทียวรับเทียวส่งยังงี้เกิดมาก็เพิ่งเคยเจอนี่แหละครับ แถมยังเป็นเด็กช่างกลซะอีกเลยทำให้ผม"เสีย self" ไปเหมือนกัน
ตลอดเวลาสองอาทิตย์เป็นอยู่อย่างนี้โดยที่เราไม่ได้พูดคุยกันแม้แต่คำเดียว ต่อมามีผู้หญิงโรงเรียนเดียวกับผมแต่อยู่ปี2 เข้ามาต่อว่าผมที่ไปแย่งแฟนเขา ก็คือนายคนนั้นนั่นแหละครับผมงี้งงมากเลย แต่ก็ขำด้วยเพราะไม่เคยเจอมาก่อน แต่จากเหตุการณ์นี้ก็เลยรู้ว่าเขาชื่อไปพ์
เย็นนั้นผมต้องอยู่จนค่ำเกือบ4 ทุ่มเพราะต้องเตรียมอุปกรณ์กีฬาสีกับเพื่อน ๆ พอเสร็จแล้วเราหาอะไรกินกันก่อนแล้วจึงแยกย้ายกันกลับแต่พอจะกลับจริง ๆ สมุดจดของผมก็ไม่รู้หายไปไหนเสียแล้วผมจึงต้องกลับเข้าไปดูในโรงเรียนก่อน ผมเดินกลับเข้าไปในซอยโรงเรียนแต่พอถึงหน้าโรงเรียนก็มีเสียงหนึ่งเรียกผม "หาสมุดอยู่เหรอ?" ผมหันกลับไปดู เป็นไปพ์นั่นเองเขารู้ไดัยังไง?
"อยากได้ก็ตามมาเอา ถ้าไม่เอาก็ไม่รับผิดชอบนะ"ผมกลัว ๆ อยู่เหมือนกันไม่รู้เขาจะมาไม้ไหนก็เลยบอกเขาไป"ถ้าเห็นก็เอาคืนมาเถอะ ผมอยากกลับบ้าน"ไปพ์ยิ้มกว้างจนดูน่ากลัว เขาเข้ามาจับต้นแขนผมไว้แล้วดึงผมขึ้นไปซ้อนมอเตอร์ไซค์ซึ่งเป็นของใครก็ไม่รู้ เขาสตาร์ทรถและบอกให้ผมจับแน่นๆ แล้วเขาก็ออกรถไป เขาขับเร็วมากและกระชากด้วยจนผมต้องกอดเอวเขาไว้แน่นเพราะซ้อนก็ไม่ค่อยจะเป็น
จนมาถึงแถวๆ บางโพซึ่งก็อยู่ก่อนถึงบ้านผมไม่เท่าไหร่ ไปพ์ก็จอดรถที่หน้าบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง เขาเอารถเข้าไปจอดในบ้านและบอกให้ผมตามเขาเข้าไปพอเข้าไปถึงในบ้าน ไปพ์ก็เปิดไฟเพียงสลัว ๆแล้วดึงต้นแขนผมไปที่ห้องถัดกันซึ่งมีโซฟาร์อยู่ แต่เขากลับผลักผมนอนลงกับพื้น"จะทำอะไรน่ะ" ความกลัวมันวิ่งขึ้นมาจุกคอหอย เขาไม่ตอบแต่ถอดเสื้อออกแล้วปลดแข็มขัดและซิปกางเกงแล้วก้มลงมาคร่อมตัวผม"ถามทำไม เกลียดผมมากใช่ไหม?" โอย...ตูจะบ้าไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย...
"ปิงอย่าดิ้นแล้วกันเพราะพี่โมโหร้าย...หอมจัง"เริ่มเปลี่ยนสรรพนาม ประโยคหลังพูดตอนที่ก้มจมูกมาสูดคอผมไปพ์นั่งทับขาผมไว้ ส่วนมือก็ยึดข้อมือผมไว้กับพื้นผมเสียววาบที่ต้นคอเมื่อเขาซุกจมูกลงไป ใจลึก ๆ ก็อยากบอกว่า"รอมานานแล้ว" แต่อีกใจก็รู้สึกกลัวมาก ๆ เหมือนกัน ผมดิ้นหนี... ไปพ์กดข้อมือผมไว้อีกแล้วส่งเสียงดุ"บอกแล้วไงว่าอย่าดิ้น! ถ้าพี่ทำเจ็บขึ้นมาอย่าหาว่าไม่เตือนนะ!"
จำได้ว่าผมเริ่มร้องไห้ปกติผมไม่ใช่คนร้องง่าย ๆ แม้แต่เวลากลัวมาก ๆ แต่มันมีอะไรลึก ๆ กว่านั้น ไปพ์ฉีกกระดุมเสื้อของผมจนขาดหมดแล้วกระชากเข็มขัดผมจนหลุด ถึงเขาจะบรรจงปลดตะขอกางเกงให้ผมมันก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่ดี เขาดึงทั้งกางเกงนักเรียนและกางเกงในผมลงไปพร้อมๆ กันทำให้เจ้าหนูรุ่นหนุ่มของผมมันเผยตัวอยู่ต่อหน้าเขามันยังไม่แข็งหรอกครับ และผมก็ยังไม่อยากให้มันแข็งด้วยทั้งอายและทั้งโกรธเลย
"ตัวแค่นี้ ทำไม..."เขายังนั่งทับผมอยู่ สายตาก็สำรวจพวงอวัยวะของผม เขาคงจะพูดว่า"ทำไมถึงใหญ่" แหละครับ อันที่จริงมันไม่ได้ใหญ่มากแต่เพราะผมตัวเล็กมากกว่า(เมื่อเทียบกับเขา) ไปพ์ถอดเสื้อผ้าออกจนเปลือยเปล่าแล้วก้มลงจูบไซร้ผมไปทั่วตัวจริง ๆ แค่เห็นร่างเปลือยเปล่าของเขาเจ้าหนูของผมมันก็ขึ้นแล้วล่ะครับ แถมลีลาการไซร้ของเขากลับนุ่มนวลแผ่วเบาผิดกับเมื่อสักครู่เป็นคนละคนเลย และคิดไม่ถึงเหมือนกันว่าเขาจะยอมใช้ปากเล่นกับท่อนเนื้อของผมด้วย ถึงเวลานี้ผมก็หน้ามืดล่ะครับ
เขาดูดเข้าผมก็เด้งสวนเลยจนเขาช้อนก้นผมไว้แล้วดันมันเข้าหาปากของเขาเสียเอง ไม่นานเลยที่ผมหลั่งออกมาในปากเขาและเขากลืนมันจนหมด หลังจากนั้นก็เป็นทีของผมที่ต้องทำให้เขาบ้างของเขาก็แบบผู้ใหญ่แหละครับ ราว 6 นิ้วเศษก็คงได้เด้งปากผมอย่างเมามัน พักเดียวเขาก็เปลี่ยนที่มาอยู่ด้านหลังผมซึ่งผมก็รู้ทันทีจึงขยับตัวหนี
"อย่านะไปพ์ ผมไม่เคย..." ผมยังไม่เคยถูกใครเล่นประตูหลังหรือเล่นประตูหลังใครมาก่อนเลย"ไม่เคยก็ลองดูสิ" "ไม่" ผมกลัวเจ็บจริง ๆแต่ไปพ์ทำหน้าดุจนน่ากลัว เขากระชากตัวผมนอนคว่ำลงกับพื้นแล้วตามเอาแท่งทวนเปล่าเปลือยประกบประตูหลังผมโดยไม่มีอะไรขวางกั้น เขาดุนดันมันเข้ามาในขณะที่ผมก็บิดกายหนีเพราะมันไม่ปลอดภัยเลย แต่เขากลับกดผมแน่นกับพื้นผมพยายามดิ้นแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้เลย... ไปพ์แข็งแรงมาก หรือไม่ผมก็อ่อนแอเกินไป!
เขาดันท่อนเนื้ออยู่นานแต่สุดท้ายมันก็เข้าไปทั้งฝืดๆ นั่นแหละครับ ผมสะดุ้งสุดตัวและร้องออกมาเสียงดัง"โอ๊ย!...ไปพ์...ผมเจ็บ" ผมพยายามทำเสียงอ่อนเพื่อขอความเห็นใจเพราะยังไงผมก็สู้แรงเขาไม่ได้แน่ แต่เขาไม่พูดอะไรสักคำเพียงแต่ดันมันเข้าไปอีกลึกเข้าไปเรื่อย ๆ ผมร้องจนหมดแรงจะร้องเพราะความเจ็บหน่วงที่ประตูหลัง สักพักไปพ์ก็ช้อนร่างผมขึ้นอยู่ในท่าคลานอวัยวะเพศของเขายังฝังอยู่ในร่างผม แล้วเขาก็โยก...เขายกก้นเข้าออกส่งให้ท่อนทวนผลุบเข้าออกประตูหลังผมเป็นจังหวะ มันเข้าได้ไม่หมดหรอกครับแต่ก็เข้าไปกว่าครึ่งผมกัดฟันไม่ยอมร้องไห้ แต่ก็ทนไม่ได้เพราะความเจ็บปวดแบบสุดๆ
ไปพ์โยกอยู่นานก็กระตุกร่างและหลั่งเข้ามาในร่างผมเต็มๆ ไม่มีล้นเพราะถูกท่อนยักษ์ของเขาอุดอยู่ เมื่อเขาถอนออกมาผมก็หมดแรง ไปพ์จับผมพลิกหน้าแล้วก้มลงไปจัดการกับของผมบ้าง ความโกรธที่มีอยู่จึงบรรเทาลงได้อย่างประหลาดในปากอุ่นๆ ของเขากับอีกไม่กี่นาทีต่อมา ความสามารถในการเก็บกลั้นน้ำเชื้อของผมดูจะหมดไปกับความบริสุทธิ์ด้วย ส่วนสำคัญจึงปล่อยให้น้ำกามขาวขุ่นวิ่งผ่านร่างออกมาเข้าสู่ปากของเด็กหนุ่มอีกครั้ง
ผมหมดแรงและนอนพับอยู่กับพื้นห้องก่อนรับรู้ถึงจูบของเขาที่ริมฝีปาก เขาจูบผมแผ่วเบาและนุ่มนวลก่อนเลื่อนมาจูบหน้าผากผมแล้วก็นอนกอดผมไว้อย่างนั้น ผมรู้สึกบอกไม่ถูกแม้จะชอบมีเซ็กส์กับผู้ชาย แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งอื่น ๆ ผมเกิดความรู้สึกบอกไม่ถูกรอแต่ให้เขาพูดอะไรออกมาสักคำ
จนเวลาผ่านไปเนิ่นนานไปพ์ก็ไม่พูดอะไรกับผมเลยจนผมต้องขอไปห้องน้ำ เขาพาผมไปและทำความสะอาดร่างกายให้ผมด้วยจากนั้นจึงไปส่งที่บ้าน หลังจากนั้นผมพยายามไม่เจอกับเขาอีกเพราะยังโกรธเขาอยู่มาก ผมออกจากบ้านแต่เช้าและเวลากลับก็กลับเรือด่วนซึ่งเขาคงไม่รู้ แต่ไม่นานเขาก็ตามผมเจอและพูดกับผมครั้งแรกหลังจากที่เรามีอะไรกันเมื่ออาทิตย์กว่า ๆ ที่ผ่านมา "ผมขอโทษนะปิงผมแค่โกรธที่ปิงทำเหมือนไม่สนใจผมเลยทั้ง ๆ ที่ผู้หญิงก็ชอบผม...ผมเลยทำรุนแรงกับปิงแต่ผมชอบปิงจริง ๆ และอยากให้เราคบกัน...ได้รึเปล่า?"
เขามาหาผมหลายครั้งและหนักๆ เข้าพอผมไม่พูดด้วยเขาก็โมโห ดูท่าทางเขาจะโมโหร้ายจริง ๆครับ แต่เขาก็ไม่เคยทำร้ายผมเลยแถมยังรับส่งผมตลอด สุดท้ายเขาท้าจะชกกำแพงให้ผมดูเพื่อพิสูจน์ว่าเขาจริงใจกับผม(อะไรจะปานนั้น) แต่เขาก็ทำจริง ๆ ครับจนเลือดออกเต็มมือ ผมถึงใจอ่อนและยอมมีแฟนเป็นหนุ่มช่างกลแทนที่จะเป็นสาวพาณิชย์ เขาไม่เคยสัญญาว่าเขาจะเลิกโมโหร้ายแต่ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้เกือบสองปีมาแล้ว พี่ไปพ์ก็ไม่เคยใส่อารมณ์กับผมและยังเป็นพี่ชายที่แสนดีของผมตลอดมา... และผมก็รักเขาที่สุดในโลกเลย!
ขอบคุณครับผม{:5_130:} ขอบคุณครับ ดีจังครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ อยากได้เมียสาวพานิชย์
แต่ได้ผัวหนุ่มช่างกลแทน ขอบคุณครับ {:5_119:}ขอบคุณครับ{:5_119:} ขอบคุณมากเลยครับ ขอบคุณมากครับ เสียวดีคับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. ขอบคูณครับ อืม ดีต่อใจครับ อิจฮาเลย555 ดีต่อใจครับ อิจฮาเลย555 ขอบคุณครับ ฟิน ขอบคุณมากครับ