เข้ด
อาลัยใยความหลังครั้งก่อนเก่า
เพียงความเศร้าที่ไร้ใครมองเห็น
กว่าจะเป็นปรกติก็ยากเย็น
รสลำเค็ญหรือกระไรไม่จดจำ
เพียงได้เห็นสายตาทอดมาให้
เจ้าแปรใจของพี่นี้น่าขำ
ที่สาบานแม้ตายจะไม่นำ
รักมาย้ำให้ช้ำใจใยลืมเลือน
จะยอมเป็นทาสรักไปตลอด
ยอมตาบอดพลีใจให้เชือดเฉือน
เหมือนอดีตทำไมให้ฟั่นเฟือน
เป็นใจเถื่อนหรือโซ่ใจหรือไม่ดี
ใช้เวลาต่างน้ำชำระจิต
สำรอกพิษที่ซ่านใจหัวใจนี้
ให้วิญญาณรู้รสแห่งเสรี
แล้วค่อยพลีหัวใจไปอีกครา
(ของสุญาณี)
เพราะดีเหมือนกัน เอามาลงอีกนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณมากๆครับ
หน้า:
[1]