เรื่อง เด็กช่างรักจิง ตอน 14
ตอนที่ 14 : เชื่อใจกันไหม ?พร้อมกันนั้นผมก็วิ่งเข้าไปในกลุ่มที่กำลังชกต่อยกันอยู่ก็อย่างที่ทราบนะครับว่าไม่
เคย ตีกับใครมาก่อนแต่ก็นะด้วยจิตใจที่ยังเป็นห่วงแม็ก(ยังไปห่วงมันอีก) ก็ยังดีมีผมกับไอ้วัดเข้าไปช่วยเป็น 5 ต่อ 3 ไม่งั้นละ 5 ต่อ 1 แม็กตายแน่เลย ไอ้วัดวิ่งเข้ามาผสมโรงทั้งมัดทั้งตีน วุ่นกันไปหมด จนเหตุการณ์สงบลงด้วยเจ้าของร้านมาระงับศึกพร้อมกับตำรวจพวกเราทั้ง 8 คนต้องมาอยู่โรงพักซวยจริง ๆ เลยกู (ทำไมไม่เอานังผึ้งมันมาด้วยนะ) ตลอดเวลาที่นั่งรถตำรวจมาโรงพักแม็กนั่งตรงข้ามมองผมตลอดเวลา ผมพยายามที่จะหลบสายตาของแม็ก จนมาถึงโรงพักก็เสียค่าปรับข้อหาทะเลาะวิวาท ดีที่เจ้าของร้านเขาไม่เอาค่าเสียหาย จากนั้นก็บันทึกประวัติ ผมอายุเกินแล้วเลยไม่ต้องให้ผู้ปกครองมารับไม่งั้นแม่ผมฆ่าผมแน่ ๆ ผมจ่ายค่าปรับของผมและของไอ้วัดเรียบร้อยก็ไม่วายที่จะหันไปมองดู แม็กผมรู้ได้ทันที่
ว่าแม็กไม่มีเงินจ่ายค่าปรับอย่างแน่นอน ผมจึงบอกกับตำรวจว่าผมจ่ายค่าปรับให้แม็กด้วยจากนั้นผม 3 คนก็ถูกปล่อยออกมาส่วนวัยรุ่นที่เหลือยังเพราะต้องรอผู้ปกครองมารับ ผมรีบเดินออกมาจากโรงพักโดยมีไอ้วัดวิ่งตามมาติด ๆ และแม็ก
“ไอ้หน้าจืดรอกูด้วย” ชื่อมีไม่เรียกอีกละ ผมยังไม่หยุดเดิน แม็กวิ่งมากระชากแขนผมไว้
“กูบอกให้รอกูด้วย” ผมหยุดหันหน้ามามองแม็ก
“มีอะไรอีก”
“กูขอบใจที่จ่ายตังให้กู แล้วกูจะคืนให้”
“ถ้ามีโอกาสก็เอามาให้แล้วกัน” ผมกำลังจะหันหน้าเดินไปอีก
“เดี๋ยว”
“มีอะไรอีก”
“มึงจะไม่คุยดีดีกับกูแล้วเหรอ”
“แล้วมีอะไรให้คุยอีกละ รีบกลับไปปลอบขวัญผึ้งซะนะ เราจะกลับแล้ว” แม็กยิ้มที่มุมปาก
“ฮึ ฮึ มึงยังหวงกูอยู่ใช่ไหม”
“ใครบอกสำคัญตัวเองผิดไปแล้ว”
“สำคัญตัวเองผิดเหรองั้นมึง พูดชื่อผึ้งมาประชดกูทำไม ยอมรับมาเถอะว่ามึงยังรักกูอยู่”
“เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าเราไม่เคยรักแม็กเลย” ผงเข้ามาอีกแล้ว ผมจึงหันหน้าไปทางอื่นเพื่อหลบสายตาของแม็ก
“เห รองั้นมึงมองหน้ากูสิ มองหน้าคนที่มึงบอกว่าไม่เคยรักสิ แล้วอีกอย่างกูคงเข้าใจผิดไปเองว่าตลอดเวลากูรักคนที่เขารักกู” ผมหันมาจ้องหน้าแม็กอีกครั้งด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา
“แม็ก.....”
“มึงยอมรับมาเถอะว่ามึงรักกู”
“แม็กไม่ดีพอถึงที่เราจะรักหรอกนะ อย่าเข้าข้างตัวเองเกินไป”ใจแข็งเข้าไว้ สีหน้าแม็กเศร้าไปโดยทันที
“งั้นเหรอ งั้นกูขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม”
“ได้พูดมาสิ”
“วัน นี้กูขอขอบใจไอ้วัดเพื่อนมึงที่โทรไปบอกกู ว่ามึงอยู่ที่ไหน” ผมหันวับไปมองไอ้วัดทันทีไอ้เพื่อนสารเน่ มิน่าว่าร้านมีเยอะแยะ มาเจอกันได้งัย
“กูรู้ว่ามึงโกรธกูเรื่องอะไร มึงโกรธกูที่กูไปดูหนังกับผึ้งใช่ไหม” ผมยังนิ่งเงียบก็มันจริงนี้ไหนบอกว่าไม่มีอะไรแล้วนี้
“ถ้า มึงฟังกูในคืนนั้นวันนี้คงไม่เป็นแบบนี้ ใช่ผึ้งมันชวนกูไปดูหนัง กูก็จะชวนมึงไปดูด้วยเพราะมึงกับกูไม่เคยได้ไปดูหนังกันเลย แต่มึงก็มาโวยวายไม่ฟังคำกูเลย มึงไม่เชื่อเลยเหรอว่ากูรักมึง กูบอกว่ากับผึ้งไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรกันแล้วสิ”
“แล้วที่ร้านอาหารทำไมต้องป้อนข้าวผึ้งต่อหน้าต่อเราขนาดนั้น”
“อ้าว ถ้ากูไม่ทำจะรู้เหรอว่ามึงยังหวงกูอยู่ มึงหัดไว้ใจกูบ้างสิ กูบอกมึงแล้วไงว่ากูเลือกมึงแล้ว วันนี้จะไปดูหนังผึ้งก็รู้ว่ามึงจะไปด้วย ผึ้งยังถามหามึงเลยว่าทำไมมึงไม่มา กูเลยเล่าทุกอย่างให้ผึ้งฟัง”
“รวมถึงเรื่องเราด้วยเปล่า” แม็กก้มหน้าลง
“ใช่”
“หา...แม็กเล่าด้วยเหรอ”
“ก็ ไม่แปลกที่กูจะเล่า ผึ้งก็เข้าใจดี ผึ้งมันเลยอยากคุยกับมึง ก็กะว่าหลังเลิกดูหนังจะไปกินข้าวแต่มันก็มาเกิดเรื่อง ซะก่อน ตอนนี้กูก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้วถ้ามึงยังไม่เชื่อกูอีกกูก็ไม่มีอะไรแล้ว” ผมไม่ตอบอะไร แม็กเดินออกไปจากจุดที่ผมยืนอยู่ ตอนนี้น้ำตายังไม่หยุดไหล
“มึงจะไม่ตามไปเหรอ” ไอ้วัดพูดขึ้น
“แล้วอย่ามาเสียใจอีกนะ” ผมมองตามหลังแม็กไป
“แม็ก”**************** น้ำตาจร๊ไหลเลยฮือๆๆ T^T{:5_116:} เฮ้อ... ยิ่งอ่านยิ่งเศร้า ตอบกระทู้ โอ๊ต ตั้งกระทู้
ชอบจริงๆติดตามมาทุกตอนกำลังเข็มข้นเลย ขอบคุณนะครับ มาต่อเร็วๆ นะ ขอบคุณมากครับ น้ำ ตา เกือบ ไหล แหนะ น้ำตาซึมเลยนิ {:5_116:} ต้นฉบับโพสต์โดย โอ๊ต เมื่อ 2011-5-5 18:52 static/image/common/back.gif
ตอนที่ 14 : เชื่อใจกันไหม ?
พร้อมกันนั้นผมก็วิ่งเข้าไป ...
เรื่องอะไรนี่ โดนจริงๆ
ขออย่าให้จบแบบที่ผมเป็นเลย:'( ถ้าตอนจบเศร้าขอไม่อ่านต่อดีกว่า อืม..ชอบจิงๆๆ อ่านต่อนต่อไปดีกว่า... อิอิ ขออ่านอีกชอบๆๆๆ
หุหุ รีบ หาม า ต่อ เร๊ว ๆ น๊ คั๊บ ขอบคุณคับบ ผ่านปัญหามาได้แล้วนะครับ{:5_119:} มีต่ออีกป่าว อ่า โอ้ยจะไรจะขนาดนั้น ขอบคุนคับ{:5_130:} ขอบคุณครับ {:5_135:} ขอบคุณครับ