เรื่องลับโรงเรียนดัดสันดาน 1
เรื่องลับโรงเรียนดัดสันดาน1แค่แว่บแรก เมื่อนึกถึงโรงเรียนประจำก็เสียวสันหลังวาบแล้วดิคับ โดยสันดานผมไม่เคยกลัวอะไร ม๊าจะตีก็ไม่กลัวเจ็บ
เตี่ยจะด่ารึ.... คนอย่างผมก็ไม่สน แต่ถ้าพูดถึงโรงเรียนประจำล่ะก็กลัวชิบหายเลยไม่รู้ทำไม เพราะว่าพี่ชายผมโดนไปดัดสันดานที่นั่นคนนึงแระ
กลับมาบ้านสันดานเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เหมือนมันจะรักบ้านและครอบครัวมากขึ้น แต่ก็ดูเงียบไปเยอะ...... แต่ว่าขอโทษครับ....มันไม่ใช่ผมละกัน
เนื่องจากสันดานผมก็ยังเหมือนเดิม ยังหนีเที่ยว ยังแหกปากโวยวาย ยังเรื่องมากเอาแต่ใจ ยังสารพัดสันดานที่เด็กนรกจะหาญกล้าทำได้ผมก็ทำแม่งเกือบทุกอย่าง
เหลือแค่ตีพ่อด่าแม่แค่นั้นล่ะมั้ง (เพิ่งคิดได้ว่ากรูนี่แม่งระยำได้ใจจิงๆ) ขนาดพี่ชายมันเตือนผมก็ยังเฉยเพราะถือว่าตัวเองเป็นลูกรัก แล้วถ้าไม่ไปซะอย่างใครจะทำไม...
" มึงออกเที่ยวแม่งเข้าไปเหอะนะ ไปแม่งได้ทุกวัน ถ้ากูสุดจะทนแล้ว มึงลองไปอยู่กะคนอื่นดูมั่ง แล้วมึงจะรู้สึก......" เสียงเตี่ยด่าไล่หลังมาติดๆ
แต่ผมก็ยัง....... "เฉย"
โดยส่วนตัวแล้วผมเป็นคนน่ารักนะ นิสัยดีจริงใจเพียงแต่ว่ามันอยู่ลึกเกินไปนิดนึง คนทั่วๆไปจึงไม่สามารถที่จะมองเห็นความดีเหล่านั้นของผมได้
แต่ก็ช่างเหอะไม่ได้ต้องการให้หมาหรือแมวตัวไหนมันมามองเห็นอยู่แล้ว ผมเป็นเด็กที่เกิดในครอบครัวคนจีนที่อยู่กันอย่างอบอุ่นและพร้อมหน้าพร้อมตา
บางทีอาจจะอุ่นไปซะด้วยซ้ำ มีพี่สาวคนนึง พี่ชายคนนึง ส่วนผมคนสุดท้อง แม่ผมรักผมมากๆนะ เอาใจใส่และตามใจผมมากๆ
จำได้ว่าตอนเด็กๆเวลาที่อยากได้อะไรก็ควรจะได้เพราะว่าเราอยากได้ ถ้าม๊าไม่ยอมซื้อให้ก็ต้องร้องแร่แห่กระเชิงหรือลงไปนอนชักดิ้นชักงอให้สุดกำลัง
เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งของที่เราปรารถนา....เหอๆๆ แต่ตอนนี้ทุกทีที่ผมเห็นเด็กลงไปนอนชักดิ้นชักงออยู่ตามห้างเพื่อร้องเอาของเหมือนที่ผมเคยทำ
มันช่างเป็นเด็กที่น่าหมั่นไส้และน่าจับมาฟาดให้ไส้แตกยิ่งนัก แต่ว่าต่างกันเพราะผมน่ารักกว่าเด็กพวกนั้นเยอะ
ผมเป็นเด็กพูดเก่ง โมโหร้าย ร้ายมากขนาดที่สามารถกัดหูพี่ชายไม่ยอมปล่อยนานหลายๆนาทีเพราะว่าผมยังไม่หายแค้นมันนั่นเอง
แต่แม่ก็ตีพี่ชายผม ด้วยคติที่ว่าพี่จะต้องไม่ทำน้อง..... บ้านผมอยู่กันทั้งหมด 7คน มีอาม่า มีเตี่ย มีม๊า มีเจ๊กิ๊บพี่สาว มีเฮียกวงพี่ชาย
มีผมที่น่ารักน่าเอ็นดูที่สุดในบ้านและก็มีพี่น้อย พี่เลี้ยงที่แสนดีของผม
อาม่าเป็นคนแก่ใจดีชอบปลูกต้นไม้ ขี้เหนียว
ยายคือหญิงไทยสูงอายุใจดีและรักพี่สาวผมเป็นที่สุด
เตี่ยเป็นคนดุ โมโหง่ายหายเร็ว รักเด็กๆ ชอบดื่ม และเวลาที่เตี่ยเมาเตี่ยจะชอบแจกตังด้วยดิ
ม๊าเป็นเป็นสาวปากน้ำโพธิ์ ชอบกินปลา ขี้งอน โวยวายเก่ง เป็นแม่ที่ทันสมัย ประหยัดและรักลูกมากๆ สำคัญที่สุดเป็นคนที่ผมรักมากๆ
เจ๊กิ๊บเป็นพี่สาวคนโตที่ผมรักนักรักหนาวันไหนถ้าไม่ได้ปะทะคารมกับมันคงต้องท้องอืดตดทั้งวันแน่ๆ
เฮียกวงเป็นพี่คนถัดมาของผม พูดน้อยต่อยหนัก ดื้อเงียบขี้ประชดประชัน ชอบแต่งรถ บ้าฟุตบอลเป็นชีวิตจิตใจ
พี่น้อยเป็นพี่เลี้ยงที่เลี้ยงผมสามคนพี่น้องให้ผ่านอุปสรรคและอันตรายหลายๆอย่างมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ อบอุ่นและแสนดีสำหรับพวกเราเสมอ
วันนี้เป็นวันสำคัญครับผมนัดพวกๆผมไปเที่ยวน้ำตกแถวบ้านในวาระสำเร็จการศึกษาระดับป.6 ที่โดนปรามาสมาตลอดว่าไอ้เก่งมึงจบป.6 ได้ถือว่าเก่งสมชื่อแม่งแล้ว
แต่ขอโทษ.... ถึงจะเชี่ยกรูก็ตั้งใจเรียนนะเว้ย
แปร๊นนนนนนนสสสสสสสสสสสสส..................
เสียงลากยาวมาเลยคับโนวารุ่นแรก ตามมาด้วยรถมอไซค์เสียงท่อกวนตีนๆอีกเพียบของพวกๆผม กะว่าแอบจิบๆแดกเหล้ามาหลายรอบแต่ไม่เคยแดกให้เมาอ้วกแตกซักที
จะถือเอาโอกาสนี้ล่ะวะ แตกแม่งให้อ้วกแตกคาน้ำตกไปเลย ว่าแล้วก็ซัดซ้า............
ไปตั้งแต่เช้าบ่ายกว่าๆก็เมาอ้วกหลับกันเป็นแถว ตื่นมาก็ลงเล่นน้ำตกอีกจะได้สร่างขึ้นมาแดกต่ออีกไวๆ แล้วก็หลับไปอีกรอบรู้สึกตัวอีกทีเหมือนมีตัวอะไรมากลากขา
เจ็บดิครับทั่นหลังแม่งครูดไปตามพื้นหินน้ำตกอ่ะ
"เชี่ยเอ๊ย ใครแม่งลากกูวะเจ็บนะเว้ย" ปากด่านะคับ แต่ตาลืมไม่ขึ้น
โดนลากไปซักสิบเมตรชักเจ็บทนไม่ไหวเว้ย ลืมตาขึ้นมา ตายห่า.....มืดแล้วนี่หว่า ตาลืม สมองคิด พลางสะบัดขาไปด้วยในตัว
นึกในใจกลับไปบ้านกูเจอด่าชุดใหญ่แน่ ยังไม่ทันจะคิดเสร็จ ก็เหลือบไปเห็นเพื่อนเก่าหน้าตาคุ้นๆๆ.....
ใครวะ .......
อ่อ.....
เตี่ยกูนี่เอง
(.......")
" แค่ป.6 แม่งยังเชี่ยขนาดนี้ คราวนี้มึงเจอดีแน่"
ผมฟังเตี่ยไปแบะปากไป พลางสบัดขาออกพยายามลุกยืนขึ้น
พยักไหล่แบบไม่แยแส ตีให้ตายกรูก็ไม่กลัว
แต่จะว่าไปเพิ่งเห็นเตี่ยโกรธสุดๆก็วันนี้แหละ
กลับมาบ้านเตี่ยไม่ตีผมซักเผียะ ไม่ด่าอีกตะหาก ....งี้ก็ได้ใจดิวะ
ผมก็ออกแม่งทุกวันเพราะบรรยากาศที่บ้านแม่งไม่ดีว่ะ ออกไปบิดรถเล่นยังมันซะกว่า เพื่อนเชี่ยนี่ก็ไม่เคยปฏิเสธไปแม่งทุกงานเหมือนกัน
แดกฟรีไม่ต้องเสียตังก็งี้อ่ะ แม่งมันชิบหายเลยช่วงนั้น แดกเหล้าแม่งทุกวันกลับบ้านดึกแม่งทุกวัน และแล้ว...............
แก๊ก.....
แก๊ก.....
ผมกำลังย่องเข้าบ้านกะลังเกร็งๆเลย ไฟแม่งสว่างทั้งบ้านเลยอ่ะ
" ลื้อให้มันไปอาบน้ำแล้วไปบอกให้คนรถเอากระเป๋ามันขึ้นรถแล้วเอารถออก "
เสียงเตี่ยสั่งม้า
ชิบหายแล้วผมนึกในใจ งานนี้มาไม้ไหนวะเนี่ย
ผมหันไปสบตาม้าอย่างงงๆ เห็นม้าหน้าเสียผมเลยพลางใจไม่ดีไปด้วย
หันไปมองหน้าเตี่ยอีกที โห..........งานนี้เครียดเว้ย
ผมเดินไปอาบน้ำเองโดยที่ม้าไม่ต้องบอก แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า... อะไรวะ
อาบน้ำเสร็จเดินลงมาก็เห็นเตี่ยกะม๊านั่งรอในรถแล้ว เห็นม๊ากวักมือแล้วส่งเสียงเรียก ผมก็เดินไปหาอย่างไม่เข้าใจ
" มีไรม๊า " นาทีสุดท้ายผมก็ยังไม่ทิ้งมาดกวนตีน
" ขึ้นรถไปกะเตี่ยกะม๊า "
" ไปไหนม้า "
" ลื้อขึ้นมาเหอะเดี๋ยวก็รู้เอง " ม๊าพูดพลางหันไปมองหน้าเตี่ยที่ไม่ยอมมองแม้แต่หน้าผม
ไปก็ไปวะเอาไงเอากัน ผมนึกในใจ
ขึ้นไปนั่งแหม่บ.... อ้าว พี่ชายผมก็ไปนี่หว่า สงสัยเตี่ยอยากไปเที่ยวแบบครอบครัว ใจค่อยชื้นขึ้นมาหน่อย นั่งไปซักพักจากบ้านผมผ่านปราจีน
ผ่านแปดริ้ว ผ่านบางปะกง สงสัยไปทะเลว่ะ ผมนึกในใจ ที่ต้องนึกในใจ เพราะในรถไม่มีใครพูดกับใครเลยเงียบสงัด ยิ่งกว่าบรรยากาศมาคุมาคุซะอีกน่ะดิ
ผ่านทางเข้าเกาะลอยมาหน่อยนึงเลี้ยวซ้าย.............
เจอป้าย " นี่คือคฤหาสน์แห่งพระผู้เป็นเจ้าและคือประตูแห่งสวรรค์ "
(พวกที่รู้จักแม่งนึกกันออกแล้วอ่ะดิ)
เชี่ยไรวะเนี่ย..... ผมงงสุดๆ งงจิงๆ
รู้สึกตัวอีกทีเตี่ยกะม้ากลับไปแล้วเหลือผมนั่งเซ็งอยู่หน้าตึก ........(ขอสงวนนาม....อิอิ)
" เก่งมึงอยู่ตึกนี้นะ " เสียงเฮียกวงพี่ชายผมบอกหน้าตาเซ็งๆ
" อะไรกันนักหนาวะเนี่ยกูงงหมดแล้วนะเว้ย " ผมถาม
" มึงอยู่ตึกนั้นอ่ะอย่าซ่านักนะเว้ย แม่งมีแต่เก๋าๆงั้นเลย กูบอกเตี่ยแล้วให้อยู่ตึกเดียวกันแต่บราเดอร์เพื่อนเตี่ยบอกให้มึงอยู่ตึกนี้จะดีกว่า "
" อะไรวะ " ผมก็ยังงงอยู่ดี
ตึกที่ผมนั่งมองด้วยความฉงนอยู่นั้น เป็นตึกสีขาวกว้างซัก50เมตรเห็นจะได้ สูงสามชั้นดูใหญ่โตหรูหรา มีทางเข้าตึกเป็นห้องโถงใหญ่มากๆ
มีป้ายบอกชื่อตึกอันใหญ่โต มีสวนหย่อมมีต้นไม้ใหญ่น้อยเต็มไปหมด เงยหน้ามองขึ้นไปบนยอดสุดเห็นหลังคาสีเขียวสดใส และสะอาดจนแทบไม่มีแม้แต่เส้นผมหล่นอยู่
แต่..ดูไร้ชีวิตชีวาและน่าขนลุกชิบหาย
ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด.................
เสียงนกหวีดเชี่ยไรไม่รู้ดังชิบหาย
หันไปเห็นนักเรียนวิ่งเข้าตึกกันยังกะผึ้งแตกรัง
แต่ว่าผมก็ยังนั่งงงอยู่
" อ้าวนักเรียนเอากระเป๋าเข้าไปเก็บ มัวนั่งทำอะไรอยู่ "
มันมองมาทางผมแฮะ
ผมหันไปมองด้านหลัง ก็ไม่มีใครนี่หว่า
" เธอนั่นแหละ "
หน้าแม่งเครียดว่ะคนพูดอ่ะ ท่าทางเอาจริง
ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปหา
" เรียกครูว่ามาสเตอร์ศุภชาตินะ "
พลางยื่นกุญแจให้ผมพวงนึง
" ล็อคเกอร์ A411นะ เธอเอาของไปเก็บในห้องล็อคเกอร์ไป " มาสเตอร์สั่ง
ฟังดูคล้ายๆยังกับเสียง
มออออออออออออ....................
ทออออออออออออ....................
บออออออออออออ...................
11
เฮ้ยไม่ใช่เกณฑ์ทหารนี่หว่า ....แป่ว
ผมรู้ตัวแล้วว่ะ แอบทำตัวเชี่องนิดนึง เอาไงก็เอาวะ ให้ทำไรก็ทำวะ
ไอ้ห้องล็อคเกอร์ที่ว่าอ่ะเดินผ่านห้องโถงชั้นล่างกลางสุดของตึกที่ผนังสูงซักสิบเมตรเห็นจะได้เดินขึ้นบันไดหินขัดขนาดใหญ่ชนิดที่ช้างสองตัวเดินสวนขึ้นลงกันได้ พอถึงชั้นสองแล้วเลี้ยวขวา ก็จะเจอป้ายเขียนว่า "ห้องแต่งตัว"
ผมเดินไปเอาของใส่ล็อคเกอร์ แล้วก็ไปได้ยินเสียงมาจากล็อคเกอร์ข้างๆ
" ซึด....ซึด "
เสียงมันสูดขี้มูก
" ร้องไห้ทำไมวะ " ผมถามมัน
มันเงียบ
" มึงร้องไห้ทำไมวะ " แม่งยังไม่ตอบอีกแน่ะ แถมยังเหลือบมาทำตาขวางใส่ผมอีก
" อ้าวไอ้นี่ " ผมขึ้นเสียงถามด้วยความเครียดที่ยังปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมและสังคมใหม่ไม่ได้
" เรื่องของกูมึงเสือกไรด้วยอ่ะ " ...."
ผมอึ้ง....เออว่ะก็จริงของมันนะเรื่องของมันจิงๆ
" อ๋อนี่มึงว่ากูเสือกเหรอ "
" แล้วมึงเสือกป่าวล่ะ " มันพูดไปร้องไห้ไป
จะตอบว่าใช่ ก็แสดงว่าผมเสือก งั้นอย่าไปยุ่งกะแม่งเลยดีกว่า
ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดสสสส.........
แสบแก้วหูชิบหาย แม่งไม่รู้จะเป่าทำไมนักนกหวีดเนี่ย
" นักเรียนใหม่ให้ตามครูมาทางนี้ " อ่อ......มาสเตอร์ศุภชาติ
" ให้นักเรียนเอาผ้าเช็ดตัวมาผึ่งไว้ตรงนี้นะแล้วก็ตากผ้าที่ระเบียง มีเลขล็อคเกอร์กำกับไว้ให้แล้ว ห้องอาบน้ำอยู่ด้านล่าง......... ฯลฯ"
สาธยายไปพักนึง
" ครูขอย้ำว่า "ทำทุกอย่างอย่างเป็นระเบียบและเรียบร้อย""
แม่งขู่แน่ะ
แต่ก็อย่างว่าละครับเค้าโตกว่าผมแล้วก็ดูจากท่าทางแล้วต้องทำตามเค้าล่ะ ผมก็พยายามทำตามที่เค้าสั่ง "เกือบ" ทุกอย่างนะ
" ล็อคเกอร์ A411 A412 A413 A116 A320 นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน "
เสียงมาสเตอร์คนเดิมจัดที่นั่งกลุ่มกินข้าวให้ผม ผมก็เดินไปนั่งอย่างว่าง่ายแต่.........ไม่เต็มใจ
มันมามองอีกที
" ซึด......ซึด " เสียงแม่งมันโคตรทำให้ห่อเหี่ยวใจ
" ไอ้เชี่ยนี่ " ผมพูด แม่งยังไม่เลิกสูดขี้มูกเลยอ่ะ จะตามรังควานกูไปถึงไหนวะ
.........
แม่งไม่ตอบแต่หันมาตาขวางเหมือนเดิม
" กูไม่ยุ่งกะมึงก็ได้ แต่มึงเลิกสูดขึ้มูกซะทีได้มั้ยวะกูรำคาญชิบหาย "
...........
แม่งก็ยังทำตาขวางเหมือนเดิม
ระหว่างที่กินข้าวก้กินแบบฝืดๆคออ่ะคับไม่รู้ทำไมจะว่ากับข้าวไม่อร่อยก็......ใช่เพราะแม่งไม่อร่อยจิงๆ แต่ที่สำคัญมันไม่เหมือนกินที่บ้านว่ะ
"ซึด....ซึด"
" ไอ้เชี่ยนี่เมื่อไหร่มึงจะหยุดสูดขี้มูกมึงวะ กูยิ่งแดกข้าวไม่ลงอยู่ "
" มึงเรียกกูว่าไอ้เชี่ยหลายรอบแล้วนะ กูมีชื่อนะเว้ย "
เชี่ยนี่แม่งขึ้นเสียงนะ อุตส่าห์ถามแม่งดีๆ.....(ดีเหร๋อ)
" มึงไม่บอกกูจะรู้มั้ย "
" ไอ้สัด " เสียงตัวสอเสือแม่งโคตรชัดอ่ะ แบบว่าด่าเน้นๆเลย
" โป๊ก " ผมเอาแก้วน้ำโขกหัวแม่งเลย
" ไอ้สัดนี่.......งี่ๆๆๆๆๆ(เสียงเอฟเฟกต์)" ทีนี้แม่งร้องไห้เสียงดังเลย
" โป๊ก " ผมโขกแม่งอีกทีอย่างแรงเลย
" อี้ๆๆๆๆๆๆ.....งี่ๆๆๆๆๆๆๆๆ " แม่งยิ่งร้องไห้ดังเข้าไปใหญ่แถมเกร็งซะหน้าแดงไปหมด มันไม่กล้าทำไรผมหรอก เพราะผมตัวใหญ่กว่ามันเยอะ
..............
" เธอ...... และเธอ.......ลุกมานี่ซิ " มาสเตอร์ศุภชาติ!
" เราอยู่ด้วยกันกินข้าวหม้อเดียวกัน ทำไมไม่เป็นเพื่อนทีดีต่อกัน "
ผมทำหน้างงๆเกี่ยวไรกันวะเนี่ย
" เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องวิวาทหรือแกล้งกันแบบนี้อีก ......"
" ป้าบบบบบบบบบบ "
" ป้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ "
" ป้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ "
หูยย....แม่งเจ็บชิบหายเลย อะไรวะแค่เอาแก้วโขกหัวไอ้ขี้แงแม่งแค่เนี๊ยะล่อกูซะสะดุ้งโหยงเลย ผมรีบเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ ท่ามกลางสายตาของนักเรียนคนอื่นๆๆ
" มองเชี่ยไรฟะ " ผมขยับปากแบบไม่ให้มีเสียงใส่ไอ้พวกที่แม่งจ้องมอง
......
" ไอ้เชี่ยนี่แม่งทำให้กูโดนตี....เดี๋ยวก่อนๆ เดี๋ยวแม่งเจอ"
" กูชื่อแสบเว้ยไม่ใช่ชื่อเชี่ยเหมือนมึง " อ้าวไอ้เชี่ยนี่แม่งลองของผมแน่ะ
" โป๊ะ " ทีนี้ผมเอามือตบหัวแม่งอย่างแรงเลย
" โป๊ะ " อีกทีนึงแต่ว่าแปลกๆแฮะ แม่งรู้สึกชาๆที่หัวว่ะ ผมรีบหันกลับไปดูด้านหลังอย่างทันควัน.............. มาสเตอร์ศุภชาติ!!!!!!!!!
" เอามัดกันเอาไว้เธอสองคนจะได้เลิกกัดกันซักที " แน่.......เอาเชือกมัดข้อมือผมกับไอ้ขี้แงไว้อ่ะ นรกชัดๆ
" ฮึ่ม.... " ผมหันไปมองหน้าไอ้ขี้แงอย่างพยาบาท
ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดสสสสสสสสส.........
แม่งเป่าอีกแล้วอ่ะ
" นักเรียนเตรียมเข้านอน เธอนอนเตียงนี้แล้วเธอก็นอนเตียงนี้ "
ผมหนีไม่พ้นไอ้ขี้แงเตียงข้างๆนี่ไม่ได้ซักที ดูซิคืนนี้แม่งจะซึดๆทั้งคืนเลยมั้ย
" ซึด.....ซึด "
แน่ะ.........แม่งไม่เลิกจิงๆ แหม๋.....กูชักจะทนไม่ไหวแล้วว่ะ ผมเลยลุกขึ้นเอาหมอนกดหน้ามัน แม่งก็ดิ้นสู้ขาดใจเหมือนกันนะ
" ไอ้สัด " สอเสือเน้นๆเหมือนเดิมไม่มีผิด
" มึงเลิกร้องไห้ซะทีได้มั้ยวะกูขอร้องล่ะ "
" มึงจะแกล้งกูไปถึงไหนวะ " มันหันมาทำหน้าเศร้าน้ำตาคลอเบ้า
"....." ผมเงียบ
" กูคิดถึงบ้านคิดถึงแม่กูแล้วมึงยังจะมาแกล้งกูอีก ฮือๆๆๆๆ.....ไอ้สัดนี่ " แน่ะแม่งมีด่าทิ้งท้าย กำลังจะบิ้วอารมณ์สงสารแม่งอยู่แล้วเชียว
" เดี๋ยวปั๊ด... " ผมเงื้อมือจะตบ แต่ก็นึกขึ้นได้ว่ากูก็คิดถึงบ้านคิดถึงม้ากูเหมือนกันนี่หว่า ความรู้สึกข้างในมันก็หัวอกเดียวกัน เพียงแต่แสดงออกต่างกันแค่นั้นเอง
" มีอะไรกันอีก " เสียงใครวะผมร้องถามในใจ
" เธอสองคนนี่มันอะไรกันนักหนา " มาสเตอร์ศุภชาติ!!!
" ปะ ปะ ปะ ป่าวคับ ผมแค่คุยกับไอ้....คุยกับแสบว่าคิดถึงบ้านคับ "
ผมหันไปพยักหน้ากับไอ้แสบ แต่แม่งดันทำหน้างงๆ
" รีบนอนได้แล้วพรุ่งนี้มีกิจกรรมอีกหลายอย่างที่เธอต้องทำ "
" คับ " ผมตอบ แต่ยังไงก็เสียงไม่เหมือนเด็กเรียบร้อย เชื่อป่ะคับว่าผมนอนไม่หลับทั้งคืนเลยอ่ะ ไม่รู้ทำไมแปลกที่รึก็น่าจะใช่ ไม่ง่วงรึก็น่าจะใช่
แต่ว่าคิดถึงขนมม๊าที่กินก่อนนอนเมื่อก่อนนี้ชิบหาย
" ไอ้เชี่ยแสบมึงหลับยังวะ "
" ไอ้สัดมึงเรียกชื่อกูมึงยังเอาเชี่ยตามมาอีกนะ " มันเน้นสอเสือเหมือนเคยแต่ก้แสดงว่าแม่งไม่หลับ
" ทำไมมึงยังไม่หลับวะ "
" แล้วทำไมมึงไม่หลับมั่งวะ " มันย้อน
" ก็มึงอ่ะซึดๆอยู่ได้ทั้งคืน "
" กูหยุดร้องตั้งนานแล้วไม่เกี่ยวกับกูเลย " เออก็จริงของมันว่ะ ผมเองตะหากที่มัวแต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย
" มึงไม่ง่วงเหรอ "
" กูคิดถึงเตียงนอนที่บ้าน คิดถึงแม่ คิดถึงทุกอย่างที่ไม่ใช่ที่นี่ อย่างน้อยก็ไม่มีคนเชี่ยๆอย่างมึงมาแกล้งกู " แน่ะแม่งยังไม่วายด่า
แต่อย่างน้อยมันก็รู้สึกคล้ายๆกับผมที่อึดอัดมากอย่างบอกไม่ถูก คิดถึงบ้าน คิดถึงม๊า รู้สึกไม่ไว้ใจใคร ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากจะพยายามเรียนรู้อะไรทั้งนั้น
แต่ไอ้เชี่ยแสบนี่แหละ ที่ทำให้ผมรู้สึกว่าไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวที่รู้สึกแย่ๆแบบนั้น และมันทำให้ผมรู้สึกเป็นมิตรกับมันแบบไม่รู้ตัว....
ปรี๊ดดดดดดดสสสสสสสสสสสสสส...............
แม่งเป่าอีกแล้วอ่ะ ผมสะดุ้งตื่นขึ้นทั้งๆที่เพิ่งเผลอหลับไปได้ไม่นาน เสียงแม่งดังชิบหาย
" อ้าวนักเรียนตื่นเตรียมตัวอาบน้ำ " ไม่ต้องทายครับเลยว่าใครแม่งเป็นคนพูด
ผมอาบน้ำแต่งตัว ทำอะไรต่ออะไรเสร็จด้วยความงัวเงียเดินออกมาเข้าแถวหน้าดึกเตรียมกินข้าว เหลือบไปข้างๆ.....
อ้าวไอ้เชี่ยแสบอีกแระแม่งตามกูติดจิงๆ....คิดไปงั้นแหละเพราะว่าลืมไปเชือกมัดแขนผมกะมันอยู่ .......
ขอบคุณครับ มีต่อมั้ยครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ท่าทางน่าสนุก
ขอบคุณครับ แค่เริ่มก็สนุกละ ขอบคุณครับ น่าสนุกนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ -ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขขอบคุณคับ