รอรักพ่อเพื่อน-1
รอรักพ่อเพื่อน-1ในสมัยเด็กหลายๆคนคงมีเพื่อนที่สนิทที่สามารถไปมาหาสู่เข้านอกออกในบ้านได้อย่างสบายเลยใช่ไหมครับ
ผมก็มีครับ
ไอ้หยกเพื่อนผมเราโตมาด้วยกัน บ้านก็อยู่ไม่ห่างกันเท่าไร
เราจะเจอกันแทบทุกวันไม่บ้านผมก็บ้านหยก
วิ่งเล่นกันในตลาด
เล่นน้ำกันในคลองข้างหมู่บ้าน
ยิงนกตกปลา ด้วยกันมาตลอดพ่อของหยกก็แทบจะเป็นพ่อผมด้วยเช่นกัน
พ่อหยก แกเคยทำงานเป็นทหารมาก่อน
แต่ไม่รู้ทำไมแกต้องออกจากทหารมาขายก๋วยเตี๋ยว ขายข้าวแกงแบบนี้
ด้วยที่แกเคยเป็นทหารมาก่อนทำให้หุ่นแกออกแนวบึกๆตันๆ ตัวเต็มไปด้วยขน
สมัยเด็กๆผมจะมีความสุขมากที่ได้กอดกะพ่อของหยก จะลูบขนที่แขน
ขนที่อกแกเล่นประจำ
จุดเปลี่ยนของชีวิตของผมกะครอบครัวของหยกก็เกิดขึ้น
แม่ของหยกเสียครอบครัวหยกเศร้ากันมากผมเห็นพ่อของหยกผู้ชายตัวใหญ่หนวดเคราเต็มไปหมด
หน้าตาดุๆของแกตอนนี้นั่งร้องไห้อยากกะเด็ก
แกเห็นผมปลอบหยกที่เป็นเพื่อนกัน
แกลากผมกะหยกไปกอด...”ไอ้อ้วน
อารักเรานะ เราเป็นเหมือนครอบครัวคนหนึ่งของอานะ“เสียงที่สั่น น้ำตาที่ไหน ผมเข้าใจผมสงสารพ่อหยก อานพ จับขั้วหัวใจจนผมต้องร้องตามออานพและหยกไปตามๆกัน ........หลังจากงานศพแม่หยกได้ไม่นาน ผมถูกส่งไปเรียนโรงเรียนประจำหยกก็ตั้งใจเรียนมากขึ้นหวังจะเป็นนายร้อยกะเค้า
ในที่สุดหยกก็ทำได้อย่างที่หวัง
สิ่งที่หยกฝากไว้ก่อนไปเรียนโรงเรียนเตรียมทหารก็คือ ฝากพ่อมันด้วย
เวลามันก็หมุนผ่านไปผมจากเด็กนักเรียนกลายเป็นนักศึกษา ผมก็ยังทำตามที่ได้ให้ไว้กะหยกผมยังแวะเวียนไปบ้านหยกไปเป็นลูกมือพ่อหยกทำกับข้าวประจำ
“อ้วนวันนี้มาแต่วันเลยไม่มีเรียนรึไง”อานพพูดเมื่อเห็นผมเดินเข้าร้านมา“ยังอะพ่อนพ ช่วงนี้ที่มหาลัยอาจาร์ยมีสัมมนากัน เค้าเลยหยุดให้อะครับ”ผมเดินไปล้างมือ เพื่อมาช่วยอานพทำอาหารขาย ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองไหมที่เห็นอานพมีความสุขทุกครั้งที่ผมไป“กินข้าวมายัง วันนี้พ่อทำ ต้มขาหมูกะผัดกระเพราะไว้ด้วยนะ”ที่แกพูดมานั้นอะของโปรดผมทั้งนั้น
“เดี๋ยวก่อนก็ได้ครับพ่อเดี๋ยวเตรียมของเสร็จแล้วค่อยกิน” ผมตอบไป
คนที่ไม่รู้จักเราก็จะนึกว่าผมกะอานพเป็นพ่อลูกกันจริงจนบ้างครั้งพ่อผมเองยังบ่นเลยว่านี้เค้ายกลุกชายเค้าให้บ้านนี้ตั้งแต่เมื่อไหรเราสองคนช่วยกันจัดแจงของที่เตรียมไว้ ก่อนที่อานพจะลงมือจัดการทำให้มันเป็นอาหารขึ้นมา
ผมใช้เวลาว่างที่มีอยู่กะอานพสะส่วนใหญ่ตั้งแต่เช้ายันเย็น
ความรู่สึกตอนนี้มันรู้สึกมากกว่าพ่อของเพื่อนแล้ว เรื่องหยกเองก็ไม่น่าจะรู้
“อ้วน เย็นนี้กินอะไร หยกมันจะกลับมาวันนี้นะ เดี๋ยวพ่อทำไว้ให้ “ ผมลืมไปเลยว่าทุกๆหนึ่งเดือนหยกจะกลับบ้านที่หนึ่ง ทั้งๆที่มันควรจะกลับทุกอาทิตย์ แต่ก็เพื่อนกันมันก็เคยบอกว่ามันมีผู้หญิงที่ชอบอยู่ อยากอยู่ข้างๆเค้า เห็นว่าพ่อมันมีผมอยู่ด้วยเลยหมดห่วง แต่ผมก็ไม่วายที่จะด่ามันทุกครั้งที่มันบอกเลือนกลับบ้าน “อะไรก็ได้พ่อนพ เอาที่ไอ้หยกมันชอบละกัน “ผมตอบ “สักเย็นเดี่ยวผมไปรับไอ้หยกให้นะ พ่อนพ “ “เออดีๆจะได้ไม่รีบเก็บร้าน เฮยวันนี้ทำไมมันร้อนจังเลย” อานพไม่พูดเปล่า ลุกขึ้นถอดเสื้อต่อหน้าผม ขนที่หน้าอก เปลียกไปด้วยน้ำเหงื่อแต่แกไม่มีกลิ่นเหงื่อให้เหม็น ผมมองตาค้างเพราะมันเป็นภาพที่เซ็กซี่จริงๆ นานแล้วตั้งแต่ผมไปเรียนโรงเรียนประจำจนผมกลับมาอยู่บ้านผมไม่เคยได้ กอดอานพอีกเลย อย่างมากก็แค่จับแขน “อ้วนมองนานไปแล้วลูก พ่อเขินเป็นนะ ทำไมจะไปอาบน้ำกับพ่อด้วยรึ “ ผมอึ่งกะสิ่งที่อานพพูดออกมา แต่ก็นะ แต่ก่อนก็อาบน้ำด้วยกันสามคนบ่อยๆแต่ก็นานมาแล้ว “พ่อนพก็ ผมมองเพราะพ่อนพหุ่นดี ถ้าผมหุ่นดีแบบพ่อนพนะป่านี้มีแฟนไป แล้ว ฮ่าๆ”ผมหัวเราะแก้เขิน “ แกเดินมาใกล้ ทำท่าเหมือนเบ่งกล้ามให้ดู ผมแทบหัวใจจะวายตาย นี้ถ้าอานพรู้ว่าผมชอบผู้ชาย แถมรักแรกยังเป็นอานพอีกเนียแกจะยังคุยกะผมอยู่ไหม “ไปอาบน้ำเลยพ่อร้อนก็ไปอาบน้ำ มายื่นใกล้ๆแบบนี้เหม็นเหงื่อ(ปากไม่ตรงกะใจจริงๆเลยตรู)” อานพทำท่าดมกลิ่นตัวเองก่อนหัวเราะ “เออ ไปอาบน้ำก่อนนะ ดูหน้าร้านให้ด้วย เปลี่ยนใจมาอาน้ำกะพ่อก็เรียกละ ฮ่าๆๆๆ” แล้วอานพก็เดินขึ้นบ้านไป ปล่อยให้ผมอารมณ์ค้างนั่งเฝ้าหน้าร้านคนเดียว
“เฮยหยกทางนี้ๆ” ผมตะโกนเรียกเพื่อนรักของผมที่ท่ารถ คนที่ท่ารถจะมองที่หยกเป็นส่วนใหญ่เพราะในหมู่บ้านเราไม่ค่อยที่จะมีนักเรียนนายร้อยสักเท่าไรถึงแม้หยกเองจะถอดเสื้อ(ชุดเต็มยศ) ออกแล้วก็ตาม “สวัสดีครับท่านตำรวจ จะจับผมไหมครับวันนี้มารับท่านแต่ผมลืมเอาหมวกกันน๊อกมา” ผมแซวเพื่อนรักผม “ไอ้ห่า...เรียกสะดังเลยกูอายคนนะไอ้อ้วนมึงแม่งงกวนตรีนอะ”หยกชกที่แขนผมเบาๆ(เบาของมันคือเจ็บของผมละ) “ไปๆขึ้นรถพ่อรออยู่” ผมบอกมัน เราสองคนคุยกันหลายต่อหลายเรื่องถึงแม้บ้างครั้งจะมีโทรคุยหากันบ้างแต่ก็ไม่บ่อย หยกมักจะถามเรื่องผมกับพ่อของเค้าว่าเป็นไงกันมั่ง ผมก็ไม่เข้าใจความหมายในสิ่งที่มันถามเท่าไหร แต่ก็ตอบกลับไปว่าก็ดีไม่ได้ทะเละ อะไรแบบนี้เสมอๆ หยกเองก็เล่าเรื่องแฟนของเค้าให้ฟังว่าเป็นพยาบาล เธอสวย แต่ดุ ทำให้มันจีบใครอีกไม่ได้เลย แต่มันก็รักสาวพยาบาลคนนี้จริงๆ มันชอบถามผมเสมอๆว่าทำไมยังไม่มีแฟน สะที ผมก็ได้แต่ตอบไปเหมือนทุกครั้ง ว่าผมดูไม่ดีผมอ้วน ผมดำ ผมปากหมา อะไรที่คิดได้ก็บอกไป แต่หยกก็มักจะทิ้งท้ายว่า “อ้วนแกรอใครอยู่หรือเปล่า” ผมได้แต่เอาคำนี้ของหยกไปคิดประจำว่าผมรอใครอยู่ ใครของหยกนี้คือใคร หยกเป็นคนฉลาดมักมองอะไรแตกก่อนผมเสมอๆ ซึ่งผมก็เก็บความสงสัยไว้ในใจ
ค่ำวันนั้นเราฉลองกันนิดหน่อย วันนี้ดูอานพมีความสุขมากเป็นพิเศษ เพราะหยกลูกชายคนเดียวได้กลับมาเยี่ยมบ้านสักที่ อีกไม่นานหยกก็จะเรียนจบ กะจะมาเป็นตำรวจที่ตัวอำเภอ ส่วนผมก็จะเรียนจบไล่ๆกะหยกเหมือนกัน ผมก็คิดจะมาเปิดร้านกาแฟ ไม่ก็สวนอาหารเล็กๆในหมู่บ้านของเรา “พ่อ หยกใกล้จะจบแล้ว พอหยกจบไปทาบทามสาวให้หยกหน่อยนะ”ไอ้หยกพูดหน้าตาย ผมนี้งงไปเลยนี้มันตกลงจะเอาคนนี้แน่ๆ รึ “ดูกันให้ดีก่อนเรายังเด็ก เค้ายังเด็ก ดูกันนานๆไม่เสียหายนะ”อานพพูด “พ่อดูใจกะแม่นานไหม “ ไอ้หยกถามมองหน้าอานพตาใส่ “อะไอ้นี้ ก็ไม่นานหลอกพ่อพาแม่แกหนี “ อานพตอบแบบอายๆ “ก็ตอนนั้นข้าจน แถมในท้องแม่แกยังมีแกอยู่ด้วย”อานพลูบหัวหยกเบา ผมได้แต่มองแล้วนึกอิจฉาหยกขึ้นมา นิดๆ “แล้วพ่อไม่คิดจะมีใหม่รึ นี้มันก็นานหลายปีแล้วนะพ่อ “ หยกถามแล้วมองมาทางผม อานพมองทางผมมั่ง แล้วพูดว่า” อยากอยู่นะเจอคนสนใจอยู่คน แต่ขอดูอีกนิด” พ่อลูกสบตากันแล้วหัวเราะ อะอาวกูเป็นสวนเกินรึเนีย “อานพใครอะที่อานพชอบอะบอกมั่งดิ ผมอยู่กะอาแทบทุกวันผมยังไม่รู้เลย” “อะอะ เรื่องของผู้ใหญ่เค้าเด็กไม่เกี่ยว ฮ่าๆๆๆ” อานพสวนผมทันที ผมได้แต่คิดในใจ ใครหนอที่อานพชอบ แต่ก็แอบเจ็บที่ใจนิดๆ
“ไงละเรื่องของผู้ใหญ่ๆ แป๊บเดียวพับไปสะละ “ผมบ่น ขณะช่วยกันกะหยกพยุงอานพขึ้นไปนอนบนห้อง
“หยกแกเช็ดตัวพ่อด้วยนะ “ผมสั่งมัน “เฮย มึงเช็ดเถอะ กูจะไปโทรหาแฟนหน่อย ยังไม่ได้รายงานเลย “ อะอาวไอ้ลูกทรพี ไงงั้นอะ ผมคิดในใจ “มีงทำได้ดีกว่ากูอะกูรู้ “ แล้วมันก็เดินลงจากบ้านไปนั่งโทรศัพท์ที่โต๊ะหน้าบ้าน อาวแล้วไงใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะนานแล้วที่ไม่ได้เห็นอานพไม่ได้สติอย่างงี้ อยากจะเข้าไปกอดไปจูบเสียนี้กะไร แต่ความดียังคงมีอยู่ผมตั้งสติ เดินไปเอาขันมาใส่น้ำหยิบผ้าเช็ดตัวของอานพมาชุบน้ำเช็คตามใบหน้า แก้มทั้งสองข้างของแกเต็มไปด้วยหนวดและเครา ผมเอามือลูบเล่นเบาๆ มันแข็งๆสากๆแต่ก็มีความสุขที่ที่ได้ลูบหนวดแก จากนั้นผมค่อยถอดเสื้อยืดที่แกใส่ มันถอดยากมากเพราะแกนอนหลับไปแล้วแต่ก็ไม่ยากสำหรับผม ตอนนี้อานพ นอนโชว์แผงอกที่เต็มไปด้วยขนจากอกบนลงไปถึงในกางเกง ผมค่อยเอาผ้าชุบน้ำเช็ดตามตัวแก อยากจะเข้าไปกอดแกเหลือเกินแต่ก็ไม่อยากจะเสียวันเวลาดีๆความรู้สึกที่ที่ผ่านมา ได้แต่อดใจไว้ ผมค่อยๆปลดเข้มขัด ค่อยๆถอดกางเกงขาสั้นของแกออก มันทำให้เห็นกางเกงในตัวจิ๋วที่แกนุ่น ภายในมีก้อนกลมๆใหญ่ๆขดอยู่ผมอยากที่จะจับมันเหลือเกิน และแล้วความดีในใจของผมก็แพ้ความเลวที่มีอยู่ผมกัดฟัน เอื้อมมือไปหวังจะสำรวจภายในกางเกงในตัวจิ๋ว “ ไอ้อ้วนมึงเสร็จยังลงมาหากูหน่อย” ผมสะดุ้งเล็กน้อย ไอ้หยกตะโกนเรียกผมจากข้างล่าง ทำให้ผมสติดกลับคือมา ผมมองร่องอานพ ที่มีแต่กางเกงในตัวจิ๋วอีกครั้งก่อนจะเดินไปเอากางเกงบอลของแกมาใส่ให้ ห่มผ้าให้แก แล้วลงไปหาคุณชายหยกที่นั่งคอยผมอยู่หน้าบ้าน
”เรียกสะดังเชียวกลัวชาวบ้านเค้าไม่ลงมาด่ารึไง”ผมด่ามันขณะที่เดิน ไปหามันที่โต๊ะ “ทำไรอยู่ว่ะนานจัง “ มันมองสงสัย “ก็เช็ดตัวดิ พ่อแกตัวใหญ่จะตาย อะอะมีไรจะคุยว่ามา” ผมรีบตัดบท ผมนั่งลงจุดบุหรี่ดูด ถึงแม้ไฟจากในบ้านจะส่องมาที่โต๊ะนี้ไม่สว่างเท่าไหรนัก แต่ผมก็เห็นแววตาที่หยกมองผมได้ดี ดูกังวล และมีเรื่องอยู่ในใจ “ไอ้อ้วน......แก........เออ กูจะพูดไงดีว่ะ” หยกทำท่าคิด “ เออ อะไรละ มีอะไรก็ว่ามา เราเพื่อนกันนะ” ผมจับที่แขนมัน” ไอ้อ้วน แกชอบผู้ชายใช่ไหม.......”ผมนิ่งอึ่ง อ้าปากค้าง..”เฮย............อะไรเนีย พูดอะไร ไอ้หยก” หยกสบตาผม “ ไอ้อ้วนเราอยู่กันมาทำไมกรุจะดูแกไม่ออก “ ผมนิ่งคิด คงหลอกหยกไม่ได้จริงๆ อย่างที่บอกหยกเป็นคนฉลาดมองอะไรแตก ก่อนผมเสมอ ผมกลัวที่จะเสียเพื่อน ที่สำคัญไม่อยากเสียอานพไป “หยก กรูขอโทษนะ ใช่กรูชอบผู้ชาย “ หยกไม่มีท่าทีตกใจ แต่มันยิ้มที่มุมปากออกมา “สรุปคนที่แกรอ คือกรูใช่ปะ.....” มันยิ้มแทบจะเห็นฟันครบ32เลยที่เดียว ผมลุกขึ้นขยับเข้าไปหาหยก ใกล้ๆ ผมก้มหน้าลงจ้องตากะมัน “เพีย๊” ผมตบที่เกรียน(หลังหัวสวนที่ตัดสั้น)ของมันหนึ่งที “ถึงกรุไม่หล่อแต่กรูก็เลือกนะ ใครเค้ารอแก “ หยกหัวเราะ “งั้นก็รอพ่อกรูอะดิ” วันนี้หยกทำให้ผมตกใจหลายเรื่อง แต่เรื่องที่ตกใจที่สุดไม่ใช่มันรู้ว่าผมชอบผู้ชาย แต่มันรู้ว่าผมชอบใครและรอใครอยู่......... ผมไม่ตอบมัน “กรุกลับบ้านละไม่อยากคุยกะแกละ ไร้สาระ” ผมเดินหนีมันขึ้นมอไซค์ หยกมันยังเดินตามมา”เฮย ....กูไม่ได้ว่าอะไร กูไม่ได้รังเกียจมึงสะหน่อย “ ผมไม่ตอบหยก บิดมอไซค์ หนีไป หยกมันยังตะโกนตามหลังอีก” เฮยไอ้อ้วนไหนว่าจะนอนกะกูไง” ผมแทบจะไม่ได้ยินสิ่งที่หยกตะโกน ผมบอกตัวเองไม่ถูกเหมือนกัน ทั้งอายทั้งกลัว กลัวหยกจะไปบอกอานพ กลัวอานพเกลียด กลัวจะไม่ได้เจอ คิดไปต่างๆนา จนผมขับรถเลยบ้านตัว(อีกแล้ว)
“เฮยแปลกนะวันนี้ลูกเราอยู่บ้านไม่เป็นลูกบ้านโน้นแหะวันนี้” พ่อผมแซว “ไงทะเละกะหยกมารึ เหมือนวานยังเห็นนั่งรถซ้อนท้ายกันอยู่” พี่ผมแซว ผมไม่ตอบอะไร วันนี้มันลอยๆยังไงไม่รู้ หัวมันเบลอๆ “พี่ถ้าใครมาถามหาผมบอกผมไปมหาลัยนะ “ แล้วผมก็ดินออกจากบ้านไป ทั้งที่เป็นวันเสาร์ ผมไม่รู้จะไปไหน อยากหลบหน้า ไอ้หยก กะอานพ คิดเรื่องต่างๆนานา “อาวไอ้อ้วน วันเสาร์ยังมามหาลัยอีกขยันนะ แต่ก็ดีจะโทรไปหาพอดี” พี่ยอดรุ่นพี่ที่คณะกล่าวทัก “ ดีครับพี่ มีอะไรให้น้องคนนี้รับใช้” “ กลับบ้านไปเก็บกระเป๋า เย็นนี้เราจะไปค่ายอาสากัน พี่ลาอาจาร์ยที่คณะให้หมดละ อาจาร์ยจะเอาผลงานด้วย เออ แล้วก็ อาจาร์ยกิตติ แกให้เราเก็บข้อมูลชุมชนไปให้แกด้วย ไปห้าวันโอเค แต่ไงก็ต้องไปอะไปๆ” ผมยื่นงงเล็กน้อย อะนี้มันเรื่องพุดจริงหรือพูดเล่นเนีย หรือเพราะซวยดันมานั่งอยู่ที่คณะคนเดียว แต่ในใจก็ดีจะได้ลืมๆอะไรได้บ้างจะได้หลบหน้าสองคนนั้นได้เนีย ตกเย็นพี่ยอดขับรถมารับที่บ้านผมบอกกล่าวกับที่บ้าน ว่าผมไม่อยู่หลายวัน “ไอ้อ้วน แกบอกบ้านโน้นเค้ายังว่าจะไม่อยู่ เดี๋ยวอานพก็มาด่อมๆมองๆอีกพี่ละสงสารแก “พี่ชายผมถาม “บอกแล้ว ไปนะพี่” ผมโกหกออกไป ตอนนั้นคือใจอยากจะหายไปจากตรงนี้ ให้เร็วที่สุด พี่ยอดขับรถผ่านบ้านอานพ ผมเห็นไฟเปิดอยุ่ อานพคงกำลังทำกับข้าวให้หยกกิน ผมได้แต่มองจนบ้านอานพค่อยๆหายไปจากสายตา
สิบแปดสายที่ไม่ได้รับ หยกโทรหาผม แล้วก็หนึ่งข้อความที่มันทิ้งไว้ให้ บอกว่า “ เป็นอะไร กรูกะพ่อเป็นห่วง อาทิตย์หน้ากูจะกลับมา แล้วคุยกัน ไปหาพ่อด้วย เค้าห่วงแกมาก หยก” ผมอ่านแล้วผมก็สับสนในใจ จะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย แต่พอเห็นหน้าหยกที่รู้ความลับของผมแล้วก็เกิดกลัวขึ้นมา อาการคิดไปเองของผมเนียแก้ไม่หายจริงๆ ผมมาอยู่ที่ค่ายสามสี่วัน ไม่มีโทรศัพท์ดังสักครั้งหนึ่ง ไม่ใช่ไม่มีใครโทรหาหลอกครับ แต่มันไม่มีสัญญาณ ตั้งหาก ผมก็พอตัดใจทำใจได้บ้างแล้ว งานที่ค่ายมันก็ไม่ได้ยุ่งอะไรมาก แต่งานที่อาจาร์ยกิตติให้ทำ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ อยากอ่านยาวไป
ไม่อยากให้จบเร็ว ขอบคุณครับ สนุกดี {:5_119:}ขอบคุณครับ{:5_119:} ขอบใจมาก ขอบคุณนะฮะ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุก ขอบคุณที่ชอบครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สุดยอด ครับ
ขอบคุณมาก ๆ แบบนี้แหระมันดี ขอบคุณนะครับ