ใครซักคนที่จะอยู่ ตอนที่ 3 น้ำดับไฟ
ใครซักคนที่จะอยู่ ตอนที่ 3 น้ำดับไฟ หลังครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สองและก็ต้องมีครั้งต่อไปผมยังคงให้หลานเล่นควยของผมจนแตกไม่ผมก็หลานที่เอยปากขอเล่นควยภายนอกคงเห็นเพียงน้าหลานที่สนิทกันมากคู่หนึ่งแต่ผมกับหลานกลับมีสายตาที่ต่างจากที่น้าหลานคู่อื่นมองกันจนในวันนึงผมก็ฉุกใจคิดได้ว่าสิ่งที่ทำอยู่นี่มันเป็นสิ่งที่ไม่ดีมากแค่ไหนผมกำลังทำให้หลานที่น่ารักกลายเป็นเด็กบ้ากาม หลังจากนั้นผมเลยเลือกที่จะหยุดกิจกรรมนี้ไปแค่กอดแค่ได้รักพอในคืนนั้นเองที่เฟมมานอนกับผมแล้วกำลังล้องเข้ามา“พี่เฟมอย่าคับไม่เอา” ผมดึงมือน้อยออกไป“ทำไม” เด็กน้อยมองผมตาแป๋วสะท้อนอยู่ในความมืด“มันไม่ดีนะคับอย่าทำแบบนี้อีกนะคับ”ผมลูบหัวขณะที่ไอตัวเล็กขมวดคิ้วเบะปากนิดๆ“ทีเมื่อก่อนน้ายังให้เฟมจับเลย”“น้าขอโทษ แต่มันไม่ดีอย่าทำอีกนะคับ” เฟมหันหลังให้ผมอย่างอน ผมอยากจะเข้าไปกอดปลอบแต่เพื่อดัดนิสัยทั้งของผมและของเฟมเองเลยได้แต่นอนนิ่งกองแผ่นหลังน้อยๆจนหลับไป วันรุ่งขึ้นเฟมแทบไม่ปริปากคุยกับผมพอมองหน้าก็จะเบะปากใส่ตลอด ผมเองก็เสียใจอยู่ลึกๆไม่ชอบเลยกับปฏิกิริยาแบบนี้ มันเหมือนโดนหักอก จนทนอยู่ไม่ไหวหักดิบโดยการย้ายออกมาอยู่ที่หอในมหาลัยพี่ชายและพราสะใภ้ก็ไม่ว่าอะไรเพราะผมให้เหตุผลว่าอยากอยู่ใกล้มหาลัยเพราะกิจกรรมเยอะไม่อยากรบกวนเวลากลับดึกหรืออะไรผมทำงานเล็กน้อยๆ เพื่อจุนเจือค่าหอค่ากินอื่นๆจนเวลาล่วงเลยจนผมเรียนจบผมย้ายมาทำงานที่บ้าน และไม่กับไปหาหลานอีกเลยแม้ใจผมจะโหยหามากแค่ไหนจนมารู้ว่าพี่สะใภ้เสียในงานศพตอนนั้นผมเห็นเพียงเด็กน้อยนั่งน้ำตาซึมอยู่บนเก้าอี้หน้าโลงศพผมเข้าไปนั่งข้างเด็กน้อยเค้าเงยหน้ามามองนิดก่อนจะเช็ดน้ำตา ผมเอื้อมแขนไปกอดเด็กตัวน้อยเค้าขมวดคิ้วนิดก่นยอมซบที่อกผมลูบหัวทุยเบาๆ จนวันเผาผมกลับบ้านไปทำงานด้วยใจที่ห่วงเฟมว่าจะเป็นไงเพราะพี่ชายก็ทำงานจนไม่ค่ยกลับบ้านอยากจะไปดูแลเหลือเกิน…………..เอ้า ขอบคุณครับ สงสารน้องเฟรม {:5_119:}ขอบคุณครับ{:5_136:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆครับผม ขอบใจมาก
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ นึกถึงวันเก่าๆ ๆๆ ....เฮ้อ.... ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2