ฤกษ์เดินทาง ยามเดินทาง ดูดวง ทิศเดินทาง
ทิศและเวลาเดินทางในการเดินทางนั้นมีทิศ และเวลาให้เดินทางในแต่ละวัน และต้องดูดวงประกอบด้วยเพราะอาจมีทิศที่ต้องห้ามเดินทางตามดวงชะตาในบางช่วง ขอให้ท่านเลือกทิศและเวลาที่ดี อย่างน้อยที่สุดให้หลีกเลี่ยงทิศต้องห้าม เพื่อให้กิจการงานต่างๆ สำเร็จดังใจมุ่งหวังวันอาทิตย์ ให้เดินทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ดี แต่ห้ามเดินทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือและทิศตะวันตก
วันจันทร์ ให้เดินทางทิศตะวันตกดี แต่ห้ามเดินทางทิศตะวันออก
วันอังคาร ให้เดินทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ดี แต่ห้ามเดินทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือและทิศเหนือ
วันพุธ ให้เดินทางทิศใต้ดี แต่ห้ามเดินทางทิศเหนือ
วันพฤหัส ให้เดินทางทิศเหนือดี แต่ห้ามเดินทางทิศใต้
วันศุกร์ ให้เดินทางทิศ ตะวันออกดี แต่ห้ามเดินทางทิศตะวันตก
วันเสาร์ ให้เดินทางทิศ ตะวันตกเฉียงเหนือดี แต่ห้ามเดินทางทิศตะวันออกเฉียงใต้และทิศตะวันออก
เวลาเดินทางเวลาที่ใช้ต้องใช้เวลาท้องถิ่น หากไม่เข้าใจให้ใช้ช่วงเวลากลางๆ ของยามวันอาทิตย์ยามกลางวัน06.00 ถึง 07.30 สุริชะแรกรุ่นแดดอุ่นอ่อน เมื่อวานรเนระคุณลิงจุ่นจิ๋ว เห็นรังนกกระจาบรายบนปลายงิ้ว ก็ไพร่พลิ้วเข้าอาศัยอยู่ในรัง07.30 ถึง 09.00 ศุกระลิงไพรใจโกหก ลวงให้นกรักใคร่เหมือนใจหวัง จนปักษีมีไข่มิได้ระวัง เพราะเชื่อฟังลมลิงไม่กริ่งใจ09.00 ถึง 10.30 พุธะลิงป่าอุลามก เห็นไข่นกนึกหมายน้ำลายไหล จับขึ้นลูบคลำแล้วกำไว้ อยากจะใคร่ได้กินแลบลิ้นเลีย10.30 ถึง 12.00 จันเทาเอาไข่เข้าใส่ปาก กระโดดจากต้นงิ้วพลิ้วไปเสีย แล้วซ่อนตัวกลัววิหคนกตัวเมีย เอาทรายเกลี่ยกลบไข่เสียให้ลับ12.00 ถึง 13.30 เสารีสกุณีไม่เห็นไข่ ก็สงสัยลิงจุ่นมุ่นไปจับ พบลิงไพรถามไตร่ก็ไม่รับ ก็เถียงกับนกกระจาบถึงหยาบคาย13.30 ถึง 15.00 ยามครูมุนีพิพากษา ว่ามึงมาอาศัยไข่เขาหาย บอกจริง ๆ ลิงจุ่นอย่าวุ่นวาย ลิงผู้ร้ายกลับเถียงขึ้นเสียงดัง15.00 ถึง 16.30 ภุมมะพระสิทธาคว้าเชือกเข้า มัดลิงเฒ่าศอกชิดติดสันหลัง จึงคืนไข่ให้นกกระจาบคาบไปรัง แต่ลิงยังไม่พ้นทนทรมา16.30 ถึง 18.00 สุริชะฤาษีจึงสอนว่า ทีนี้อย่าโว้เว้อ้ายเดระฉาน แล้วปล่อยลิงวิ่งโผนโจนทะยาน ไปสำราญอยู่ที่เขาลำเนาดงยามกลางคืน18.00 ถึง 19.30 ระวิยามงามเลิศประเสริฐทรัพย์ ตามฉบับบอกไว้อย่าไหลหลง มโหสถคิดอ่านการณรงค์ ขุดอุโมงค์เข้าเมืองท้าวจุลนี19.30 ถึง 21.00 ชีโวพลโฮ่กระหึ่มฮืก ออกสอึกองอาจดังราชสีห์ ก็ยกทัพเคลื่อนคลาจากธานี ไปถึงที่ประทับตั้งทัพไชย21.00 ถึง 22.30 ศะศิตริกล่าวท้าววิเท่ห์ สมคะเนนึกอนงค์ยังหลงไหล ถึงนิเวศน์เวียงวังตั้งพระทัย ตามมโหสถไปไม่ช้าที22.30 ถึง 24.00 ศุโกรโอ้ท้าวเธอทุกข์เทวษ ทอดพระเนตรนกไม้ในไพรสี แล้วคนึงถึงลูกสาวท้าวจุลนี จนถึงที่กองทัพพลับพลาไชย24.00 ถึง 01.30 ภุมโมโยธาสิบห้าแสน เสทือนแน่นโลกาสุธาไหว ทั้งแตรสังข์กึกก้องแซ่ซ้องไพร แห่ห้อมล้อมไปจนถึงเมือง01.30 ถึง 03.00 เสารีรีบรุดมุดขึ้นได้ ก็จับชาวเวียงไชยมาแน่นเนือง ทั้งลูกสาวเข้าของก็นองเนือง ได้บ้านเมืองหมดทั่วทั้งรั้ววัง03.00 ถึง 04.30 พุโธโอ้ท้าวจุลนีราช แพ้เจ้าปราชญ์คิดไว้ไม่สมหวัง เธอเสียลูกเสียเมียเสียเวียงวัง ก็เสียทั้งไพร่พลแลมนตรี04.30 ถึง 06.00 ระวิยามงามสุดปัจจุสมัย จวนจะใกล้รุ่งรางสว่างศรี ได้เมื่อครั้งคราวท้าวจุลนี เธอเสียทีกับองค์พระทรงญาณวันจันทร์ยามกลางวัน06.00 ถึง 07.30 จันเทาสว่างกระจ่างแจ้ง สุริย์แสงส่องฟ้าสุธาสถาน ได้เมื่อโฆษกผู้กุมาร เกิดในครรภ์จัณฑาลทรพล07.30 ถึง 09.00 เสารีว่าแม่แต่คลอดบุตร ก็แสนสุดยากไร้ไม่เป็นผล ร้อนรุ่มกลุ้มอกยกลูกตน กระเสือกกระสนซ่อนไว้อยู่ในรก09.00 ถึง 10.30 ยามครูเศรษฐีมาพบเข้าก็อุ้มเอาอิงแอบไว้แนบอก เลี้ยงเป็นบุตรสุดสวาดิ์ในทารก ก็ยอมยกสมบัติให้ครอบครอง10.30 ถึง 12.00 ภุมมะเศรษฐีกลับพิโรธ จะทำโทษเฆี่ยนขับให้อับหมอง เป็นยามร้ายหมายจำเอาทำนอง ท่านหมายปองคิดร้ายเมื่อปลายมือ12.00 ถึง 13.30 สุริชะยามนี้เศรษฐีใช้ เป็นความลึกลับกับหนังสือ หมายจะให้ตายในกลางไฟฮือ ให้เจ้าโฆษกถือเอาไปพลัน13.30 ถึง 15.00 ศุกระมาปะบุตรเศรษฐี เป็นยามดีชีวาไม่อาสัญ ลูกเศรษฐีมาตายวายชีวัน เจ้าโฆษกผายผันมาเรือนตน15.00 ถึง 16.30 พุธะเศรษฐีสิ้นชีวิต ถึงอนิจกรรมสัตว์วิบัติผล อีกสมบัติวัตถาทั้งข้าคน ยามนี้ร้ายแรงรนไม่สู้ดี16.30 ถึง 18.00 จันเทาเจ้ากุมภะโฆษก ได้ป้องปกสมบัติแห่งเศรษฐี มีเงินทองบ่าวไพร่ได้เป็นดี อยู่แทนที่เศรษฐีสำราญใจยามกลางคืน18.00 ถึง 19.30 ศศิยามค่ำคืนคลุ้มชอุ่มศรี เป็นยามดีมั่นคงไม่สงสัย พระเตมีย์มาเถิดกำเนิดใน ชื่นพระทัยชนนียินดีครัน19.30 ถึง 21.00 ศุโกรเมื่อพระองค์ทรงผนวช เป็นยวดยิ่งยอดงามยามขยัน ทำสิ่งไรก็สำเร็จเสร็จทุกอัน จะรำพรรณทายเทียบเปรียบพิปราย21.00 ถึง 22.30 ภุมโมเมื่อพระองค์ทรงทำใบ้ ด้วยพระทัยมิได้ตรัสเป็นอรรถฐาน พระตรึกตรองปองประโยชน์โพธิญาณ ตามนิทานว่าไว้ไม่สู้ดี22.30 ถึง 24.00 โสโรปางพระโพธิสัตว์นั้น เธอหมายมั่นมัธยัสไม่ถอยดี เมื่อคชสารหาญกล้าเข้าราวี ร้ายกับดีกึ่งกันจงหันตาม24.00 ถึง 01.30 พุโธโอ้พระโพธิสัตว์ไม่ตรัสเหตุ พระปิตุเรศแค้นเคืองด้วยเรื่องถาม ให้ขุดหลุมฝังเสียจะเกลี่ยความ ด้วยเป็นยามร้ายแรงอย่าแคลงใจ01.30 ถึง 03.00 ระวิยามงามเลิศประเสริฐศรี พระเตมีย์แผลงศักดาสุธาไหว แล้วตรัสว่าสารถีที่ตามไป ให้อยู่ในยุติธรรมเป็นสำคัญ03.00 ถึง 04.30 ชีโวโพธิสัตว์เธอตรัสรู้ ได้เป็นครูสิ้นสุดมนุษย์สวรรค์ ในยามนี้ดีเลิศประเสริฐครัน เป็นมหันตมหาโอฬาราน04.30 ถึง 06.00 ศศิธรค่อนรุ่งอร่ามศรี เป็นยามดีสารพันจะบรรหาร เมื่อพระองค์ทรงบำเพ็ญเล็งพระญาณ จะโปรดปรานสรรพสัตว์โลกาวันอังคารยามกลางวัน06.00 ถึง 07.30 ภุมมะรุ่งรางกระจ่างฉาย ดีกับร้ายกึ่งกันจงหันหา เมื่อกระบือชื่อพญาทรพา อยู่ในป่าตัวเดียวเที่ยวกระเจิง07.30 ถึง 09.00 สุริชะเมื่อได้บริวาร แสนสำราญวิ่งโลดโดดเถลิง เกิดกำลังตั้งท่าทำร่าเริง เที่ยวแลเบิ่งเป็นใหญ่ในฝูงควาย09.00 ถึง 10.30 สุกระยามนี้เมื่อมีบุตร มารดาสุดรักใคร่ไม่ขยาย สู้ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกชาย ไม่กล้ำกลายกลัวพ่อทรพา10.30 ถึง 12.00 พุธะมารดาพาไปซ่อน ในดงดอนเข้าอยู่ใต้คูหา เป็นยามดีมิให้ได้ระอา เทวดาผดุงบำรุงตน12.00 ถึง 13.30 จันเทาทรพีมันมีฤทธิ์ ออกเที่ยวขวิดภูผาโกลาหล แล้ววัดรอยพ่อดูจะสู้ชน เป็นยามคนคิดร้ายเอาปลายมือ13.30 ถึง 15.00 เสารีทรพีไม่ย่อท้อ เข้าสู้พ่อชนได้ไม่ใช่หรือ เป็นยามร้ายรุมใจดังไฟฮือ ตอนปลายมือแพ้คนทุพลพาล15.00 ถึง 16.30 ยามครูทรพาก็อาสัญ ด้วยลูกมันขวิดขวับดับสังขาร ร้ายนักหนาสารพรรณจะบันดาล อย่าทำการยามนี้ชีวาวาย16.30 ถึง 18.00 ภุมมะทรพีมีชัยพ่อ ในใจคอสำราญบานขยาย ก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ในฝูงควาย แสนสบายยามนี้เห็นดีครันยามกลางคืน18.00 ถึง 19.30 ภุมโมยามค่ำร่ำว่าให้ปรากฏ เหมือนพระรถปรีเปรมเกษมสันติ์ ขึ้นจากอุโมงทรงม้าอาชาพลัน ในยามนั้นดีแท้เป็นแน่นอน19.30 ถึง 21.00 โสโรเหมือนพระรสยศไกร เล่นสบ้ามีไชยสโมสร เป็นยามดีมีสง่าสถาพร เล่นพะนันผันผ่อนจะมีไชย21.00 ถึง 22.30 พุโธโอ้พระรถยศยิ่ง ได้ทรัพย์สิ่งโภคาเป็นไหนๆ มาเลี้ยงดูมารดาอันยาใจ ยามนี้ใช้ได้ดอกบอกอาการ22.30 ถึง 24.00 ระวิตริตรองดึกสงัด บิดาตรัสใช้ให้ถือหนังสือสาร หวังจะให้ลูกชายนั้นวายปราน ไม่ได้การยามนี้ไม่ดีเลย24.00 ถึง 01.30 ชีโวฤาษีอันมีเวท ได้ทราบเหตุแปลงสารเสียเฉย ๆ หวังจะให้ได้เมรีมาชมเชย พระรถเลยไปตามเป็นยามดี01.30 ถึง 03.00 ศศิริรักประจักษ์แล้ว จึงม้าแก้วพาเหาะระเห็จหนี ข้ามคงคาเหาะคว้างกลางเมฆี ยามนี้ดีกับร้ายระคนกัน03.00 ถึง 04.30 ศุโกรเมื่อเมรีไม่เห็นผัว ให้หมองมัวตามหาถึงอาสัญ ยามนี้ร้ายอย่าได้จรจรัล อย่าผูกพันไมตรีจะมีภัย04.30 ถึง 06.00 ภุมโมเมื่อม้าพาพระรถ ข้ามบรรพตโขดเขินเนินไสล มาถึงเมืองบิดานราไทย สำราญใจพระรสยศยงวันพุธยามกลางวัน06.00 ถึง 07.30 พุธะโพธิสัตว์พระฉัตทันต์ จากสวรรค์มาเกิดในไพรระหง เป็นใหญ่กว่าฝูงช้างในกลางดง พระองค์ทรงสิลาบารมี07.30 ถึง 09.00 จันเทานางช้างทั้งหลายล้อม สพรั่งพร้อมเป็นชะนัดล้วนหัตถี ก็อยู่เย็นเป็นสุขทุกราตรี มิได้มีภยันต์อันตราย09.00 ถึง 10.30 เสารีได้เมื่อนางจุลสุพัตรา ผูกเวราเวรไว้เหมือนใจหมาย ปองจะฆ่าพญาฉัตทันต์พลาย ยามนี้ร้ายศัตรูมักดูแคลน10.30 ถึง 12.00 ยามครูนางช้างไม่วางโศก บังเกิดโรคในทรวงเพราะหวงแหน อกแตกตายวายชีวงในดงแดน ยามนี้แสนร้ายสุดไม่อุดม12.00 ถึง 13.30 ภุมมะจุลสุบัติอุบัติแล้ว เป็นนางแก้วเจ้าถนอมจอมสนม ได้สมบัติพัสถานสำราญรมณ์ นางก็ชมเชยชื่นทุกคืนวัน13.30 ถึง 15.00 สุริชะนางกษัตริย์จึงตรัสว่า จะใคร่นอนแท่นงาอันเฉิดฉัน เฝ้าอ้อนวอนบิดาแล้วจาบัลย์ ด้วยยามนั้นไม่ร้ายพอใช้การ15.00 ถึง 16.30 ศุกระพรานไพรน้ำใจกล้า รับอาสาท้าวไทเข้าไพรสาณฑ์ เป็นยามดีและได้สมอารมณ์พราน ไปพบพานโพธิสัตว์พระฉัตทันต์16.30 ถึง 18.00 โพธิสัตว์ยอดหัตถา ก็ถอดงาออกให้ขมีขมัน แล้วพระองค์มรณาในป่าวัน ในยามนั้นต้องห้ามตามนิยายยามกลางคืน18.00 ถึง 19.30 พุโธโพล้เพล้ราวพลบค่ำ พระลอล้ำงามเลิศอันเฉิดฉาย จากนครจรมาเอกากายค่อยผันผายตามไก่เข้าในดง19.30 ถึง 21.00 ระวิยามตามมาในป่ากว้าง ได้พบนางพี่น้องสองนวลหง เจรจาพาทีไมตรีตรง ให้พระองค์อาศัยในอุทยาน21.00 ถึง 22.30 ชีโวยามดีไม่มีแหนง เจ้าเพื่อนแพงโฉมงามทรามสงสาร ปรพคองเคียงเลี้ยงดูพระกุมาร แสรสำราญพระทัยไม่ไคลคลา22.30 ถึง 24.00 ศศิตริตรองไม่นึกแหนง สองเพื่อนแพงปลอบไธ้ให้หรรษา เกษมสรวลชวนชมภิรมยา อยู่ในป่าสำราญบานพระทัย24.00 ถึง 01.30 ศุโกรโอ้ท้าวเธอเศร้าจิต คนึงคิดถึงมารดาน้ำตาไหล ไม่สู้ดียามนี้มักตรอมใจ อุปมัยเหมือนความตามเรื่องราว01.30 ถึง 03.00 ภุมโมเมื่อพระลอเธอพลัดพราก กำจัดจากมารดานิราสถาน เพราะปู่เจ้าเข้าดลกมลมาน อย่าทำการยามนี้ผีคนอง03.00 ถึง 04.30 โสโรโอ้พระลอวรนาถ คิดถึงนุชสุดสวาทเธอทั้งสอง จรจากพารามาหาน้อง ยามนี้ต้องต้นร้ายตอนปลายดี04.30 ถึง 06.00 พุโธพระลอเฉลิมภพ มาประสบพบนางอยู่ปรางค์ศรี สุขเกษมเปรมปราทุกราตรี เป็นยามดีจงจำเอาตำราวันพฤหัสยามกลางวัน06.00 ถึง 07.30 พระครูเรียงความตามนิบาต กุศราชเรืองฤทธิทุกทิศา เกิดในวงพงษ์กษัตริย์ขัติยา เป็นมหาสมมุติวงศ์ผู้ทรงนาม07.30 ถึง 09.00 ภุมมะพระได้เสวยราช ทั้งเปรื่องปราชญ์ฤาเลื่องเรืองสนาม แต่รูปทรงของพระองค์ไม่สู้งาม แต่ว่ายามนี้ดีดังมีมา09.00 ถึง 10.30 สุริชะพระได้มเหสี ชื่อประภาวดีเสน่หา ประคองเคียงเพียงดวงนัยนา ครองพาราเป็นสุขสนุกสบาย10.30 ถึง 12.00 ศุกระประภาวดีหนี ไปบุรีบิตุเรศอันเรืองฉาย กุศราชร้อนใจไม่สบาย เป็นยามร้ายร้อนรนพ้นประมาณ12.00 ถึง 13.30 พุธะยามพระกุศราช ไปตามนาฏถึงประเทศเขตสถาน จนพบองค์นงเยาว์ลำเภาพาน แต่ภูบาลยังมิได้เข้าใกล้นาง13.30 ถึง 15.00 จันเทาท้าวไทพิไรร่ำ ทุกคืนค่ำกำสดสลดหมาง ไม่สู้ดียามนี้ก็เป็นกลาง มักจะร้างแรมรักษ์ประจักษ์ใจ15.00 ถึง 16.30 เสารีกุศราชชนะศึก ก็สมนึกยินดีจะมีไหน ทำสงครามยามนี้จะมีไชย จงจำไว้เป็นอย่างอย่าคลางแคลง16.30 ถึง 18.00 ยามครูบริสุทธิ์พระกุศราช เสวยราชฤาทั่วกลัวแสยง สมดังจิตคิดไว้มิได้แคลง กุศลแต่งให้ดีมีบุญญษยามกลางคืน18.00 ถึง 19.30 ชีโวอุตโมโอฬาร์ล้ำ เวลาค่ำยามนี้ดีหนักหนา ได้เมื่อสุทธนูกุมารา อาชาพาลดเลี้ยวเที่ยวหาเมีย19.30 ถึง 21.00 ศศิได้พบประสบพักตร์ อารีรักร่วมใจจนได้เสีย ไม่อิ่มหนำค่ำเช้าเฝ้าเคล้าเคลีย หาลูกเมียยามนี้ดีสุดใจ21.00 ถึง 22.30 ศุโกรสุทธนูพาคู่ชื่น เสด็จคืนพาราอันผ่องใส อยู่ด้วยประภาเป็นยาใจ ในเวียงไชยชื่นชมภิรมยา22.30 ถึง 24.00 ภุมโมชมชิดพิศวาท ด้วยนางนาฏน้องน้อยเสน่หา เสวยรมณ์ชมแสนสวรรยา ทั้งสองรารื่นเริงบรรเทิงใจ24.00 ถึง 01.30 โสโรเมื่อม้าอาชาชาติ พานางนาฏข้ามเขิมเนินไศล ไปหามารดาด้วยอาลัย แต่ว่าไปไม่ถึงได้กึ่งทาง01.30 ถึง 03.00 พุโธอาศัยอยู่ในป่า พลัดกับม้านุชน้องก็หมองหมาง มีโจรไพรใจกล้ามาลักนาง อย่าเดินทางไปไกลภัยจะมี03.00 ถึง 04.30 ระวินี้นงเยาว์สำเภาแตก ลำบากกายว่ายแวกวารีศรี ห้ามมิให้เดินทางกลางนัทธี เหตุจะมีเหมือนกันดังพรรณา04.30 ถึง 06.00 ชีโวสุริโยอโณภาส อนงค์นาฏเดินไพรไกลหนักหนา ได้พบม้าชื่นชมสมจินดา ก็พักพากันไปดังใจปองวันศุกร์ยามกลางวัน06.00 ถึง 07.30 ศุกระยามมหาสถาผล พระสุทนมาเกิดกำเนิดสนอง เป็นกษัตริย์ฟุ้งเฟื่องอันเรืองรอง ได้ครอบครองสมบัติสวัสดี07.30 ถึง 09.00 พุธะพระได้มะโนเรศ เป็นปิ่นเกษไกรลาศคีริศรี โฉมสำอางค์นางฟ้ากุมารี พระภูมีเชยชมภิรมย์ทรวง09.00 ถึง 10.30 จันเทาเยาวเรศเหตุจะมี พบฤาษีนางสั่งถึงวังหลวง เป็นยามเศร้าโศกาน้ำตาตวง ประดุจดวงชีวิตจะปลิดปลง10.30 ถึง 12.00 เสารีสามีเที่ยวตามหา แสนโศกามาในไพรระหง ถึงอาศรมฤาษีที่กลางดง พระนงลักษณ์ถามไถ่อยู่ไปมา12.00 ถึง 13.30 ยามครูมุนีก็ชี้ช่อง เหมือนทำนองนางสั่งไม่กังขา พระจดจำถ้อยคำแล้วอำลา ยามนี้หนาลำบากด้วยจากกัน13.30 ถึง 15.00 ภุมมะพระไปเหมือนใจหวัง ขึ้นขี่หลังนกใหญ่ข้ามไพรสันฑ์ ถึงไกรลาศยาร์ตเยื้องจรจรัล เข้าเขตขันฑ์เสมาพระธานี15.00 ถึง 16.30 สุริชะมาปะเมื่อนางสรง แล้วให้พระธำรงค์อันเรื่องศรี รู้ว่าอธิบดินทร์ก็ยินดี กินนรีสอดดูพระภูธร16.30 ถึง 18.00 ศุกระพระได้เสวยสุข นิราศทุกข์ภิญโญสโมสร ได้นางคืนชื่นจิตต์สนิทนอน สถาพรพูลสวัสดิ์เป็นอัตรายามกลางคืน18.00 ถึง 19.30 ศุโกรโอฬาร์มหาวิเศษ เหมือนพระเวสสันดรนาถา ครองพิภพสีพีเธอปรีดา ฝูงประชาชนชื่นทุกคืนวัน19.30 ถึง 21.00 ภุมโมยามร้ายให้ขัดขวาง เธอให้ช้างเผือกผู้ตัวขยัน พลเมืองกริ้วโกรธต้องโทษทัณฑ์ ก็ชวนกันปรึกษาว่าไม่ดี21.00 ถึง 22.30 โสโรร้ายได้เมื่อบิดาโกรธ คุมโทษสำทับต้องขับหนี ไม่เอาไว้ให้อยู่ในบุรี ด้วยทำผิดประเพณีแต่บุราณ22.30 ถึง 24.00 พุโธสี่กษัตริย์กำจัดจาก แสนลำบากบุกป่านิราสถาน ละห้อยให้โหยใจในดงดาร ถึงสถานวงกตคีรีราย24.00 ถึง 01.30 ระวิชูชกไปตามขอ สองพระหน่อน้อยนาฏดังมาตร์หมาย ได้แล้วพามาเมืองอันเรืองพราย ฝูงอำมาตย์ทั้งหลายก็จับเอา01.30 ถึง 03.00 ชีโวกรุงสญไชยไถ่พระหลาน ด้วยแสนทรัพย์ศฤงคารให้พราหมณ์เฒ่า เป็นยามดีมีลาภไม่บันเทา จงจดจำเอาตำหรับฉบับครู03.00 ถึง 04.30 ศศิตรวจตราช้างม้าเสด็จ รับพระเวสสันดรนเรนทร์สูรย์ ไพร่พลแห่ห้อมไปพร้อมมูล เสด็จยูรยาตร์สู่บุรีรมย์04.30 ถึง 06.00 ศุโกรพระบิดาราชาภิเษก เป็นองค์เอกกษัตริย์อันสูงสม เแลิมมิ่งมงกุฏอันอุดม เป็นบรมสุโขภิญโญยศวันเสาร์ยามกลางวัน06.00 ถึง 07.30 เสารีมีกำลังดังช้างสาร กำแหงหาญฤทธาอันปรากฏ เมื่อนางอัสมูขีมีพยศ เป็นกำหนดในยามตามเรื่องราว07.30 ถึง 09.00 พระครูยามพบพราหมณ์เอาเป็นผัว จำแลงตัวตุ้งติ้งเป็นหญิงสาว บำเรอรักภักดีไม่มีดาว ทุกค่ำเช้าเชยชิดสนิทนอน09.00 ถึง 10.30 ภุมมะเกิดบุตรอันสุดที่รัก ชื่อบุญลักษณ์เรืองฤทธิมหิศร สุขเกษมเปรมปราสถาพร ยังไม่จรจากสถานของมารดา10.30 ถึง 12.00 สุริชะลักพาบิดาหนี ข้ามคีรีห้วยธารละหานผา ไม่รั้งรอตั้งแต่จะรีบมา ยามหนีหนาพากันหนีดีสุดใจ12.00 ถึง 13.30 ศุกระมาปะแม่น้ำกว้าง ยืนอยู่ข้างมหาชลาไหล เป็นยามดีหนีรอดเปล่าปลอดไป ไม่มีภัยแผ้วพาลสำราญกาย13.30 ถึง 15.00 พุธะนางยักษ์ประจักษ์เหตุ ชลเนตรคลอคลองลงนองสาย ไปตามลูกกับผัวแทบตัวตาย เป็นยามร้ายเร่งจำเอาทำนอง15.00 ถึง 16.30 จันเทานางถึงแก่วินาสน์ โอรสราชทดแทนพระคุณสนอง ไม่สู้ดียามนี้ชี้ทำนอง นางจึงต้องมรณาพิลาลัย16.30 ถึง 18.00 เสารีนี้ได้เมื่อพระลูกรัก เจริญศักดิ์โสภาจะหาไหน ได้ครอบครองบุรีไม่มีภัย สำราญใจทุกวันนิรันดรยามกลางคืน18.00 ถึง 19.30 โสโรหนุมานอันชาญกล้า รับอาสาทรงฤทธิ์มหิศร พบฤาษีกราบก้มประนมกร อาศัยนอนที่ศาลาในราตรี19.30 ถึง 21.00 พุโธหนุมานทยานเหาะ หมายเอาเกาะลงกาอันเรืองศรี ก็เหาะลงตรงราชธานี เป็นยามดีติดสมอารมณ์ลิง21.00 ถึง 22.30 ระวิตริตรองมองเขม่น ก็แลเห็นสีดาพระยาหญิง สังเกตุดูยลแยบคอยแอบอิง เป็นความจริงซื่อสัตย์ต่อภัสดา22.30 ถึง 24.00 ชีโวยอมกายถวายแหวน แต่นางแสนเศร้าสร้อยละห้อยหา24.00 ถึง 01.30 ศศิหนุมานชาญศักดา เข้าฉุดคร่าปั่นป่วนสวนมาลี01.30 ถึง 03.00 ศุโกรฆ่าสหัสสบุตร์ลงม้วยมรณ์ ข่าวขจรฤาชาถึงทศศรี03.00 ถึง 04.30 ภุมโมอินทรชิตเข้าต่อตี จับได้กระบี่ก็มัดมา04.30 ถึง 06.00 โสโรเกือบจะใกล้อรุณรุ่ง หนุมานเผากรุงท้าวยักษา อัฏฐกาลสองสถานรำพรรณมา แม้ยาตราเลือกเดินที่ยามดี ขอบคุนมากมายคราบ
หน้า:
[1]