เรื่อง เด็กช่างรักจิง ตอน 19
ตอนที่ 19 : แค่คำว่ารักผมไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเพราะไม่คิดว่าแม็กจะถามผมแบบนี้ ทำไมแม็กคิดว่าผมไม่รักแม็กเหรอ
“ทำไมแม็กถามแบบนี้”
“ก็ มันน่าถาม ตลอดเวลาที่คบกันมากูไม่เคยได้ยินมึงบอกรักูเลย มีแต่กูที่บอกมึงฝ่ายเดียว ยิ่งวันนี้กูมาเห็นแบบนี้กูยิ่งไม่แน่ใจว่ามึงรักกูจริงเปล่า” คำพูดของแม็กทำให้น้ำตาของผมไหลออกมา ผมกอดแม็กไว้แทนคำตอบ ตอนนี้แม็กปล่อยมือจากคางผมแล้ว แม็กกอดผมตอบ นานเท่าไรจำไม่ได้ที่ผมกับแม็กกอดกัน ผมซบหน้าลงบนอกของแม็ก
“มึงยังไม่ตอบกูเลย มึงรักกูป่าว”
“รัก” ผมพยายามเปล่งเสียงออกมาเพื่อกลบเสียงร้องไห้
“กู ขอบใจในคำตอบของมึงนะ กูมาคิดดูตลอดระยะเวลาที่ผ่านมากูอาจจะบังคับมึงหลาย ๆ เรื่องรวมถึงให้มึงมาอยู่กับกูมากเกินไป มึงอาจจะรำคาญกูบ้างก็ได้” ผมไม่ตอบแต่ส่ายหัวไปมาประมาณว่าไม่ใช่การที่เราได้อยู่กับ แม็กเป็นสิ่งที่ดีที่สุดข
องผมทั้ง ๆ ที่เราไม่คิดเลยว่าจะมาชอบแม็กได้
“กูอยากบอกมึงว่าที่กูทำไปเมื่อกี้กูหวงมึงกูไม่อยากเสียมึงไปให้ใครแต่ก็ลืมคิดไปว่
ามึงก็ต้องมีเพื่อนมีฝูงมีคนรู้จักบ้าง มึงอย่าโกรธกูนะ” ช่างแสนดีอะไรเช่นนี้
“เรา ก็อยากขอโทษแม็กเรื่องเมฆที่เราตอบไปเมื่อกี้เราจะประชดแค่นั้นแหละ จริง ๆ แล้วเราไม่ได้หวังอะไรจากเมฆ ใช่เมฆเป็นคนที่เราเคยชอบ แต่มันก็นานมาแล้ว ตอนนี้เรามีแม็ก คนที่ดีที่สุดสำหรับเรา” ผมกับแม็กล้มตัวลงนอน(แต่ไม่ได้ทำอะไรกันนะ) จนหลับไปตื่นขึ้นมาก็อาหารเย็นผมพาแม็กลงมาทานข้าวแล้วกลับขึ้นไปนอน บนที่นอนผมอยู่ในอ้อมกอดของแม็ก
“มึงว่าเราอยู่ด้วยกันมากไปเปล่า”
“ไม่นี้ ก็อาทิตย์หนึ่ง7วันเอง” แล้วอาทิตย์หนึ่งมันมี 8 วันรึงัย
“นั้นแหละเขาเรียกว่ามาก บางทีถ้าเราอยู่ห่าง ๆ กันบ้าง เราอาจจะคิดถึงกันมากขึ้นนะ หรือมึงว่าไง”
“ไม่รู้สิ แต่เราคิดว่าแบบนี้ก็ดีแล้ว เราอยากให้แม็กอยู่ใกล้ เราแบบนี้แหละ”
“มันก็อาจจะจริงนะ ถ้าเกิดว่าไม่มีกูอยู่ใกล้ ๆ มึงแบบนี้แล้วมึงจะคิดถึงกูมากขึ้นไหม” ผมหันเอามือไปตบปากแม็กเบา ๆ
“พูด อะไร ไม่เป็นศิริมงคล” ไม่มีคำพูดไดไดอีกจนเราทั้ง2หลับ ไปตื่นเช้ามาผมก็ว่าจะหันไปกอดแม็กซักหน่อย หนึ่ง สอง สาม ควับ.....มีแต่ลม ไปไหนอีกละเนี๊ยะ สงสัยลงไปช่วยแม่อีกละซี้ ช่างเอาอกเอาใจนักนะ ผมอาบน้ำแต่งตัวเดินลงไปข้างล่าง มีแต่แม่นี้ แล้วแม็กไปไหน
“แม่เห็นแม็กเปล่าครับ”
“แม็กกลับไปแล้ว”
“กลับไปแล้ว”
“จ๊ะ แม่ถามแม็กบอกว่าลูกรู้แล้วนี้” นี้มันเป็นบ้าอะไร ผมรีบขึ้นไปบนห้องมองดูเสื้อผ้าของแม็กไม่มีจริงๆ ด้วย ต้องรีบกลับซะแล้ว
“แม่ผมกลับละนะครับ”
“ไม่ทานข้าวก่อนละลูก”
“ไม่ละครับแม่ ผมไม่หิว” ผมรีบบึ่งกลับทันทีในใจผมก็คิดว่าแม็กเป็นอะไรรึเปล่าผมพูดอะไรผิดเมื่อคืนหรือเปล่า
มาถึงผมก็ไปที่หอแม็กไม่เห็นมี ไปไหนนะ โง่อีกแล้วไอ้เจตโทรศัพท์มีทำไมไม่โทรวะ ตู๊ด ๆ ๆ
“ว่าไงมึง” เฮ้....แม็กรับแล้ว
“แม็กอยู่ไหน”
“กูอยู่หอเพื่อน”
“กลับมาทำไมไม่บอกเราละ แอบหนีกลับมาได้งัย น้อยใจนะ”
“ไม่มีอะไรก็กูอยากกลับเผื่อมึงอยากอยู่ต่อไง กูไม่อยากรบกวน” แม็กหมายความว่างัยทำไมพูดแบบนั้น
“จะบ้าเหรอแม็ก แม็กอยู่ไหนเราก็จะอยู่ที่นั้น”
“ก็ ดี แต่ก็อย่างที่กูบอกนะ บางทีการที่เราห่าง ๆ กันบ้างมึงอาจจะคิดอะไรได้มากกว่านี้ อีกอย่างถ้าบางทีไม่มีกูมึงอาจจะเจอใครแล้วถูกใจกว่ากูก็ได้ ”
“ทำไมแม็กพูดแบบนี้ เรารักแม็กนะ”
“แค่ นี้นะ กูจะไปกินเหล้า มึงก็กลับไปนอนพักผ่อนนะเหนื่อยมากไหมละขับรถนะ หรือถ้ายังไม่อยากนอนก็ไปหาเพื่อน ๆ มึงบ้างนะ อย่าอยู่คนเดียวละ” ตู๊ด ๆ ๆ สัญญาณถูกตัดไป เรากำลังจะถูกทิ้งเหรอ ไม่จริงมั้งเจตมึงฝันไปแน่ ๆ เมื่อคืนเรายังอยู่ในอ้อมกอดของแม็กอยู่เลยนี้ ตื่น ๆ ไอ้เจตตื่น ๆ จะทำยังไงดี ผมขับรถอย่างไร้อารมร์จนมาถึงคอนโดไอ้วัด
“โอ้ โฮ้วันนี้เป็นอะไรนะ เพื่อนกูถึงมาหากูได้”
“ถ้าคนรักของเราพูดว่าอยู่ห่างกันซักพักหมายถึงอะไรวะ”
“ก็หมายถึงเตรียมตัวเลิกไง ประมาณไฟเหลืองไงให้เตรียมตัวไปได้555”
“ขอบใจ” น้ำตาเอ๊ยไหลลงมาเถอะ ไหลให้มันสะใจ
“เฮ้ย มึงเป็นอะไรกูพูดเล่นทำไมต้องร้องไห้ด้วย” ไอ้วัดเข้ามากอดผมไว้
“แม็กบอกว่าให้กูกับแม็กอยู่ห่าง ๆ กันบ้าง”ตอนนี้ผมกอดไอ้วัดบ้าง
“มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่กูพูดก็ได้นะ เมื่อกี้กูพูดเล่นแค่นั้นเอง”
“มึงไปถามแม็กให้กูหน่อยสิว่าเพราะอะไร”
“จะบ้าเหรอให้กูไปถามมันเกิดมันไม่พอใจเตะกูว่าไง”
“นะนะ มึงโทรถามมันก็ได้นะ”
“ก็ ได้ ก็ได้” อย่างนี้สิเพื่อนรัก ไอ้วัดเดินออกไปโทรหาแม็กที่ระเบียง ส่วนผมนั่งรอที่ห้องใจผมสั่นยิ่งกว่าระฆังวัดซะอีก นานพอควรไอ้วัดก็เดินเข้ามา
“แม็กว่าไง”
“ไม่ว่าอะไรมันบอกว่าอย่าคิดมาก มันบอกว่าให้มึงนอนซะ”
“จะบ้าเหรอ กูจะนอนหลับได้ยังไง หรือว่าแม็กมีแฟนใหม่ มึงว่าไหม มึงว่าไหม” ผมเดินเข้าไปจับแขนไอ้วัดไว้พ้อมกับเขย่าไอ้วัดซะแรง
“มึงเป็นบ้าไปแล้วเหรอไอ้เจต” ผมทรุดตัวลงและร้องไห้หนักกว่าเดิม
“ไปกินเหล้าไหม” ไอ้นี้เอาเหล้ามาล่อกูอีกละ
“ไป” ไอ้วัดพาผมมานั่งกินเหล้าในที่ห่างไกลมาก มันกลัวผมเมาแล้วแอบไปตามหาแม็กรึยังไง
“มึงรักไอ้แม็กมากไหม”
“มากสิ แต่ก่อนกูอาจจะไม่เท่าไรแต่ตอนนี้ก็บอกมึงได้คำเดียวว่ากูรักแม็กมาก”
“ก็ดี”
“มึงหมายความว่าไง”
“ก็ดีไงที่มึกรักมันจริง กูถามมึงหน่อยมึงพามันกลับบ้านไม่ใช่เหรอ”
“ใช่”
“แล้วมึงไปทำอะไรหรือเปล่า” ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
“มึงก็ไม่น่าไปพูดประชดมันเลยนี้หว่า”
“ก็ตอนนั้นกูโมโห มึงว่าแม็กจะทิ้งกูจริง ๆ หรือเปล่า”
“ไม่ หรอกน่ามึงอย่าคิดมาก” มันนะพูดได้สิ มันไม่ได้เป็นเหมือนผมตอนนี้ ผมนั่งคิดเรื่องราวต่าง ๆ มากมายแต่ก็ไม่พ้นว่าจะทำยังไงให้แม็กกลับมาเหมือนเดิม
“มึงรอกูอยู่ตรงนี้นะ”
“มึงจะไปไหน อย่าบกว่าจะไปตามไอ้แม็กนะ”
“เปล่า กูแค่จะโทรมาแค่นั้นเอง” ผมกดโทรศัพท์ไปหาแม็กอีกครั้ง
“มึงมีอะไร” ก็ยังดีที่แม็กยังรับสาย
”เปล่าแค่อยากได้ยินเสียง แม็กอยู่ไหน”
“กูก็อยู่ร้านประจำ”
“เราไปหาได้ไหม”
“อย่าเลยกูอยู่กับเพื่อน มึงอยู่กับไอ้วัดนั้นแหละดีแล้ว”
“แม็กรู้ได้งัยว่าเราอยู่กับวัด” แม็กเงียบไปนิดหน่อย
“อ้าวเมื่อกี้มึงให้ไอ้วัดโทรมาหากูก็เดาว่ามึงก็ต้องมากับไอ้วัด หรือว่าไม่จริง” ก็จริงนะ
“แม็กเรา..” “แม็กเร็วหน่อยเพื่อนรออยู่นะ” นั้นเสียงผู้หญิงนี้
“แค่นี้นะกูจะไปแล้ว”
“แม็ก ๆ ๆ” ตู๊ดๆดๆด เมื่อกี้เสียงผู้หญิงนี้แม็กจะไปไหนไปกับใคร ผมเดินกลับมาที่โต๊ะด้วยกายที่เหมือนไร้วิญญาณ แค่เรื่องเมฆจะทำให้ผมกับแม็กเลิกกันได้เลยเหรอ ไอ้เจตสมน้ำหน้ามึงแล้ว ไม่เจียมตัว มีคนรักที่ดีอยู่แล้วกลับรักษาไว้ไม่ได้
“ว่าไงเรียบร้อย ไหม” ผมส่ายหัวแทนคำตอบ กินเหล้าดีกว่า ผมกินเหล้าไปมากเท่าไรก็ไม่รู้ รู้อย่างเดียวก็เมาจำอะไรไม่ได้ ตื่นมาอีกทีผมก็อยู่ที่หอของไอ้วัดแล้ว ไอ้วัดไปไหนเนี๊ยะ ช่างเถอะ ตื่นมาสิ่งแรกที่ผมคิดได้ก็คือแม็ก แม็กจะอยู่ที่ไหนนะตอนนี้ กำลังทำอะไรนะ และที่สำคัญแม็กจะอยู่กับใครที่จริงคนที่สมควรจะอยู่กับแม็กตอนนี้ต้องเป็น เราสิ ผมไม่ลืมที่จะยกแหวนที่แม็กสวมให้มาดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า และไม่ลืมที่จะจูบที่แหวนวงนั้นเบา ๆ ตอนนี้มันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ยังเป็นตัวแทนของแม็กที่ยังอยู่กับเรา แต่ก็นะไอ้วัดมันไปไหนหรือว่ามันเอาเรามาทิ้งที่คอนโดแล้วแอบไปที่อื่น แล้วมันไปไหนนะ ผมลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว(ชุดเดิม) ปวดหัวจัง นั้น ๆ ไอ้วักมาแล้ว
“มึงไปไหนมา”
“ไปเอาเสื้อที่ซัก มึงจขะไปเรียนไหม”
“ไป”
“งั้นมึงเอาชุดกูไปเปลี่ยนไป ไอ้ซกมกเอ๊ย เหม็นวะ ใส่ชุดเดิม”
“เอ่อ กูเหม็น อย่ามานั่งใกล้กูแล้วกัน”
“ใครอยากนั่งใกล้ ไม่ใช่ไอ้แม็กนี้” แต่ว กำลังไม่คิดถึงทีเดียว มาพูดให้ช้ำใจอีก
“กูขอโทษ”
“ช่างมันเถอะ เดี๋ยวกูไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ” หลังจากนั้นเราทั้ง 2 ก็มาถึงสถาบันการศึกษา
“กูหิวไปกินข้าวก่อนนะ” ผมบอกกับไอ้วัด
“ไป สิ” ผมเดินมาถึงโรงอาหารสายตาก็สอดส่ายหาแต่แม็ก แต่ก็ไม่เจอ ตอนกลางวันมาที่โรงอาหารอีก ก็มามองหาแม็กอีก ก็ไม่เจออีก ตอนเย็นเราไปดักแม็กตรงทางออกดีกว่า ตอนเย็นผมบอกให้ไอ้วัดกลับไปก่อน แล้วตัวผมก็เดินมารอแม็กตรงทางออก รอได้ซักพักแม็กก็ขี่มอไซด์คู่ชีพออกมากับกลุ่มเพื่อน จะเข้าไปทักดีไหมนะ เอานะตัดสินใจแล้ว ผมเดินออกมายืนตรงฟุตบาท แม็กเห็นผมแล้ว แล้วแม็กก็ผ่านไปเลย ฟิ้ว แม็กทำเหมือนไม่มีผมยืนอยู่ตรงนั้น.........ลมเจ้าเอ๊ยเจ้าพัดรักมาจากไหน จงพัดกลับไป เพราะหัวใจข้าร้าวระทม
เหนื่อยเกินไปหรือเปล่า...กับความรักของเรา
ทุกครั้งที่เราเจอะกัน เหมือนต้องมีปากเสียง
และจบด้วยรอยน้ำตา
นับวันยิ่งไม่เข้าใจ ทำอะไรก็ผิด
ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดใจ หาคำตอบไม่เจอ
ก็เลยอยากจะขอให้เราสองคน
ห่างกันไปคงดี
อย่าเจอกันซักพัก
ให้หัวใจได้พักก่อน
เพื่ออะไรจะดี
เพื่อว่าเราทั้งสอง
ได้ลองถามใจให้ลึกซึ้ง
ว่าเราจะยังต้องการกันไหม
ว่ายามเราไกลเราจะคิดถึงหรือว่า
ไม่อยากพบกันอีกเลย
เพราะมันคงดีเสียกว่า
อยู่อย่างทนฝืนใจ
ฉันรู้ว่าเราอดทน
ให้กันมามากพอ
ก็เลยอยากจะขอให้เราสองคน
ห่างกันไปคงดี
อย่าเจอกันซักพัก
ให้หัวใจได้พักก่อน
เพื่ออะไรจะดี
หากว่าเราทั้งสอง
ได้ลองถามใจให้ลึกซึ้ง
ว่าเราจะยังต้องการกันไหม
ว่ายามเราไกลเราจะคิดถึงหรือว่า
ไม่อยากพบกันอีกเลย... จริงๆ ... อืม..อย่าลืมมาเขียนต่อน่ะ... ผมจะติดตามอีกนะครับ จะรอ ชอบมากๆเลย{:5_146:} ให้ฉันรอแล้วได้อะไร ให้มนรอขอมากไปไหม ♥ ให้ฉันรอแล้วได้อะไร ให้มนรอขอมากไปไหม ♥ ขอบคุณมากครับ ผมเอาใจช่วย สู้ๆๆๆๆๆ {:5_119:} ตอบกระทู้ _คิม_ ตั้งกระทู้
ไปด้วยสิ..อยากไปเหมือนกัน อิอิ ขอบคุณมากมายเลยคราฟ ทะเลาะกันบ่อยเกิ๊นนคู่นี้ :lol
ขอบคุณมากนะคร๊าบ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับบ ตอบกระทู้ โอ๊ต ตั้งกระทู้
ผมกอดแม็กไว้แทนคำตอบ ตอนนี้แม็กปล่อยมือจากคางผมแล้ว แม็กกอดผมตอบ นานเท่าไรจำไม่ได้ที่ผมกับแม็กกอดกัน ผมซบหน้าลงบนอกของแม็ก
ยังไงก็โดนเต็มๆครับ ยากจะเอ่ยเลยครับสงสารเจตจัง เอาใจช่วยนะ{:4_94:} ห่างกันบ้างก็ดีเนอะ ขอบคุนคับ{:5_130:} ขอบคุณครับ {:5_135:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
แง แง