กาฝาก ep1 (27/10/61)
"ทำความรู้จักกันไว้ซะทั้งสองคน เพราะหลังจากนี้พวกเราต้องอยู่บ้านหลังเดียวกันแล้ว คิมดูแลน้องด้วยนะลูก""ครับ พ่อ"
"ตี๋ ต่อไปต้องเชื่อฟังพี่คิมนะลูก"
"ครับ น้าปิ๊ก"
"บอกแล้วไงว่าให้เรียกพ่อน่ะ"
"แฮะๆ ขอโทษครับพ่อปิ๊ก"
"ดีๆ คิมพาน้องขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องลูกก่อนนะ เดี๋ยวพ่อจะไปตามป้าจิตให้ขึ้นไปทำความสะอาดห้องนอนน้อง พ่อฝากด้วย"
"ครับ...ตามมาดิ"
"ครับ.."
............
เกือบสองปีแล้วสินะ กับการที่เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ วันนั้นเป็นวันแรกที่ผมรู้จักกับพี่คิมลูกชายแท้ๆของพ่อปิ๊ก แวบแรกที่เห็นบอกได้เลยว่าพี่คิมดูดีสุดๆ ในสายตาผม และผมแอบชื่มชมพี่อยู่ในใจตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ผมชื่อตี๋ แต่ไม่ค่อยมีคนเรียกชื่อนี้กันหรอก เพื่อนในห้องเรียกผมว่าจืด กับ เอ๋อ คงเป็นเพราะไอ้แว่นหนาเตอะที่ประดับอยู่บนหน้านี่แหละที่เป็นที่มาของฉายาพวกนั้น ก็ทำไงได้ล่ะ คนมันสายตาสั้นนี่หว่า
"ชั้นล่ะอิจฉาแกจริงๆนะตี๋ที่ได้อยู่บ้านเดียวกับพี่คิมสุดหล่อของชั้นน่ะ งือออๆ" มนตรี หรือชื่อในวงการ รีชชี่ กำลังเขย่าแขนผมอย่างแรง จนผมต้องขยับแว่นแล้วส่งสายตาดุๆ ไปให้ถึงได้ยอมหยุด
"น่าอิจฉาตรงไหน?"
"เอ้า อย่างน้อยก็ได้ใช้ลมหายใจเดียวกันไงแกรรร ถ้าชั้นเป็นแกนะ ช่วงพี่คิมเผลอๆ ชั้นจะบุกเข้าห้องไปปล้ำซะให้เข็ด คนอะไรเกิดมาหล่อแมนแฮนซั่มขนาดนั้น พ่อเจ้าพระคุณรุนช่องของริชชี่"
"ก็บ้าละ ทำแบบนั้นได้แดกตีนพี่คิมแทนอาหารเย็นแล้วล่ะ 55" ผมขำให้กับความคิดของริชชี่พร้อมกับดันหน้ามันออกจากแขนผม มันเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผมเพราะเข้ามาตอนม.สี่เทอมสองพร้อมกัน และด้วยความที่เข้ามากลางเทอม จึงไม่ค่อยได้มีเพื่อนกับเขาเท่าไหร่ คุยกับอยู่สองคนก็สนิทกันอยู่สองคน แถมพวกเราเป็นพวกพูดน้อยด้วย จึงเสมือนเป็นมุมมืดที่ไม่ค่อยมีใครจะสนใจ แต่ที่จะมาสนใจในตัวผมก็เพียงเพราะผมใช้นามสกุลเดียวกับหนุ่มหล่อของโรงเรียนนั่น แหละคนที่ใครๆ ก็รู้จัก คิม คิมหันต์ ชูสกุล นักฟุตบอลของโรงเรียน ตำแหน่งศูนย์หน้า ที่พกดีกรีความหล่อและฝีเท้าที่หาตัวจับยากมาเป็นตัวเสริมให้เจ้าตัวมีเสน่ห์เหลือล้น
ส่วนผมน่ะเหรอ หน้าเอ๋อๆลักษณะเหมือนคนขี้โรคแบบนี้ใครเหรอจะมามอง แต่ที่ทำให้มีคนรู้จักแวะมาทักทายบ่อยๆ ก็อย่างที่บอกไปนั่นแหละ
"อุ้ย!! คิมหันต์fcลงรูปอีกแล้วแก.... กรี้ดดดดด ห่อหมกบะระเหิ้มเวอร์แกดูๆ !!" ผมหันไปมองหน้าจอไอโฟนของริชชี่ ภาพที่ปรากฏคือเป้ากางเกงของใครซักคนที่ถูกซูมจนภาพเกือบแตก กางเกงผ้าบอลลื่นๆสีขาวมันทาบทับไปกับส่วนกลางลำตัวที่โป่งนูนออกมาทำให้เห็นท่อนลำที่ห้อยหัวลงอย่างชัดเจนและถ้าสังเกตุดีๆก็จะเห็นหัวหยักนูนออกมาด้วย ผมหยิบมือถือของมันมาพร้อมกับเลื่อนนิ้วซูมภาพออก
ภาพเต็มๆของมันคือ ภาพพี่คิมในลักษณะที่กำลังวิ่งหน้าตั้งไปหาลูกบอลที่อยู่ตรงหน้า การวิ่งลู่ลมแบบนั้นทำให้เสื้อผ้ามันแนบตัวและเห็นไอ้นั่นได้ชัด ผมเหลือบไปมองมันอีกครั้ง ใบหน้าหล่อเหลา หุ่นที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ และเป้าที่โป่งนูนเหมือนเจ้ากับเจ้าตัวไม่ได้ใส่กางเกงในแบบนั้น ทำให้ผมรู้สึกถึงอารมณ์บางอย่างที่ปะทุขึ้นมา ผมร้อนและรู้สึกถึงความตื่นตัวของไอ้สิ่งที่อยู่ในกางเกง ผมยื่นมือถือคืนให้เจ้าของด้วยมือสั่นเทา
"อะ..เอาคืนไป"
"กูขอเมนต์แปป... อยากเตะลูกบอลสองใบนั่นจังเลยค่ะ อิอิ แฮชแท็กคิมหันต์ผัวของประชาชน" มีบ่อยที่เพจนี้ชอบลงรูปพี่คิมตอนเป้าตุง แต่ครั้งนี้มันต่างกันออกไป มันเห็นชัดซะจนแทบไม่ต้องจินตนาการเลยแหละ และพูดอย่างไม่เอนเอียงเลยว่า หดยังขนาดนี้ ถ้ามันตื่นตัวจะขนาดใหน " อีตี๋!! มึงดูเมนต์ของอีเอิ๊กดิ อีเหี้ยพิมพ์ซะน่าเกลียด " ริชชี่ยื่นมือถือให้ผมอีกครั้ง
'หลีกค่ะ เมียคิมกำลังมา ผัวคิมขาาาา คิมขาาาา ได้โม๊คสักครั้งจะตั้งใจเลีย อาาา'
และคอมเมนต์อื่นๆ ที่ไม่ได้โฟกัสที่หน้าตาของพี่คิม
'นี่มันตื่นหรือหดคะ พระเจ้า!!'
'ขาที่สาม 55'
'โอ้โห เช็ดน้ำลายแปป แผล่บๆ '
'ผัวของประชาชนที่แท้ทรู'
'อ้าว นี่เขาแข่งยิงปืนใหญ่หรือแข่งฟุตบอลคะ'
'โค้ชคะ น้องลืมใส่เกงในค่ะ '
'อยากเกิดเป็นกางเกงบอลมากกกก'
หลากหลายความเห็นหลังจากที่แอดมินลงภาพไปไม่ถึง 10 นาที ก็คิดดูความฮอตของเค้าละกัน
"อีเอิ๊กนี่ตามตื้อไม่เลิกจริงๆว่ะ ขนาดพี่คิมแหกปากไล่ลั่นโรงอาหารขนาดนั้น ยังหน้าด้านมาตามเต๊าะอีก และดูมันเมนต์ อีกะเทยควายเอ้ย"เวลาพูดถึงเอิ๊กตุ๊ดร่างยักษ์หัวหน้าแก้งค์นางฟ้าหน้าสวยทีไร ริชชี่จะขึ้นทุกที ก็เป็นเพราะว่าพวกเราสองคน ชอบโดนกลุ่มพวกมันแกล้งบ่อยๆ แต่เพราะพวกเราไม่หือไม่อือ ไม่โต้ตอบ มันเลยได้ใจยิ่งแกล้งหนักไปอีก พวกมันนั่งอยู่อีกฝั่งของห้อง ตรงโน้นง่ะ
"อยากเตะลูบอลสองใบนั่นจังเลยค่ะ~~~" หนึ่งในนั้นอ่านเมนต์ของริชชี่ พร้อมกับที่ทุกคนในกลุ่มหันมาทางพวกเราทั้งสองคน รู้สึกตะหงิดๆ ว่าจะมีเรื่องอีกแล้วสิ "รู้สึกว่ามีคนคิดจะแย่งผัวมึงค่ะอีเอิ๊ก แบบนี้ทำยังไงดี ควรตบสั่งสอนมะ" ผมมองเห็นคนพูดแล้วล่ะ อีมอส กะเทยหน้าเทาหลีนั่นเอง อีนี่เป็นตัวยุแหย่ชั้นแม่เลยล่ะ แล้วอีเอิ๊กกะเทยหัวโจกก็เป็นพวกยุขึ้นง่ายซะด้วยสิ
"กูก็ว่างั้น..." พูดจบพวกมันทั้งโขลงก็ลุกมายืนล้อมพวกเราไว้ ก็เหตุการณ์เดิมๆ ของพวกหมาหมู่ ตอนแรกก็กลัว หลังๆ เริ่มรำคาญ " อยากเปิดศึกกับกูเหรออีมนตรี ลบเมนต์มึงออกถ้าไม่อยากเจ็บตัว เดี๋ยวนี้!!!!!!"
"มันมองบนใส่คุณแม่ค่ะ อีนี่มันร้าย ตบมันเลยค่ะ !!!!" ขณะที่หัวโจกกำลังจะทยานเข้ามา ผมก็ลุกขึ้นเอาตัวบังไว้
"เดี๋ยวกูบอกใฟ้มันลบเอง พวกมึงกลับไปได้ละ "
" อุ้ยๆๆๆ เดี๋ยวนี้มีปากมีเสียงด้วยนะอีจืด อีลูกเลี้ยง !!! อีลูกกะหรี่!!!!!"
"โครม!!!!!"
หลังจากนั้นผมไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นบ้าง รู้เพียงแต่ว่าผมไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ ด่าผมน่ะด่าได้ แต่อย่ามายุ่งกับแม่ผม
"อีจืด อีเหี้ย !!!! หน้ากู!!!"
"ปึก!!!!" ผมรู้สึกถึงของแข็งบางอย่างกระทบที่ท้ายทอย แล้วโลกทั้งใบก็ดับวูบไป
..........
"มึงๆ มันตื่นแล้ว" เสียงใครสักคนพูด ผมพยายามปรับสายตาให้เป็นปกติ แต่มันพร่ามัวซะเหลือเกิน อาการปวดหนึบตรงท้สยทอยทำให้ผมร้องซี้ดออกมา ผมอยู่ที่ไหน?
"เดี๋ยวนี้เจ๋งถึงขนาดทำเพื่อนกูหน้าแหกเลยนะอีจืด หึหึ " ผมลุกขึ้นตามแรงกระชากของอีเอิ๊ก "จะก้มกราบตีนพวกกูดีๆ หรือจะให้พวกกูรุมกระทืบเพื่อนมึง เลือกเอา !!" ไม่มีทาง!!! ผมไม่มีทางก้มกราบตีนพวกมันแน่ๆ ผมมีศักดิ์ศรีพอ และก็ไม่มีทางยอมให้ริชชี่โดนยำตีนเช่นกัน
"กูมีข้อเสนออีกข้อ เป็นงานง่ายๆ ที่มีแต่มึงเท่านั้นที่ทำได้ ถ้ามึงรับข้อเสนอ ครั้งนี้กูกับเพื่อนๆจะปล่อยพวกมึงไป ว่าไง??"
"งะ..งานอะไร"
"หึ... กางเกงใน พวกกูอยากได้กางเกงในของพี่มึง ง่ายๆแค่เนี้ยะ"
"พวกมึงจะเอาไปทำไม?"
"เอามาใส่มั้ง ถามโง่ๆนะอีดอก พวกกูก็จะเอามาสูดกลิ่นความเป็นชายของพี่มึงยังไงล่ะ ไม่ได้แตะควยของจริง แค่ได้ดมกลิ่นก็ยังดี ตกลงมึงจะเอาไง โยกโย้เพื่อนมึงจะโดนดี" ผมหันไปมองริชชี่ มันโดนมือปิดปากเอาไว้แน่น น้ำตาคลอ ตัวมันสั่นเทา ผมไม่มีทางเลือก เอาไงเอากัน
"ตกลงกูรับข้อเสนอ ปล่อยกูกับเพื่อนได้แล้ว "
"เอามาให้พวกกูพรุ่งนี้ และอย่าสาระแนเอาเกงในคนอื่นมาให้พวกกูนะถ้ากูรู้พวกมึงเละแน่ ไปได้แล้ว!!"
พวกมันปล่อยผมกับเพื่อนออกมา ริชชี่วิ่งเข้ามาประคองผมไว้
"ยังปวดหัวอยู่ปะมึง กูขอโทษนะ กูน่าจะลบเมนต์ไปตั้งแต่เเรก เรื่องมันจะได้จบๆ กูขอโทษ"
"มันไม่ใช่ความผิดมึงหรอก พวกนั้นจ้องจะหาเรื่องพวกเราอยู่แล้วมึงก็รู้"
"แล้วมึงจะทำตามที่พวกมันบอกจริงเหรอวะ ถ้าพี่คิมจับได้มึงตายแน่"
"ก็ต้องทำอะ กูไม่อยากให้มึงโดนรุมตีนตาย เพราะถ้ามึงตายกูไม่มีเพื่อนคบแล้วนะเว้ย 55"
"ยังขำได้อีกนะมึง ซวยจริงๆเลยวันเนี้ย"
"อืม..โคตรซวย"
...................
ผมแยกกับริชชี่ที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน ในใจกำลังนึกถึงแผนการที่จะเข้าห้องไปขโมยกางเกงใน มันก็ใช่ที่ผมอยู่บ้านเดียวกับพี่คิมแต่เราก็ไม่ได้สนิทกันถึงขนาดเข้าห้องนอนกันได้ คุยกันแต่ละวันยังนับคำได้เลย
ยิ่งเมื่อมันรู้ว่าผมคบเพื่อนตุ๊ด เราสองคนยิ่งห่างเหินกันเรื่อยๆ อยู่บ้านเดียวกันแต่เหมือนคนไม่รู้จักกันซะอย่างนั้น
ผมกลับถึงบ้าน วันนี้พ่อก็ไม่อยู่อีกตามเคย พ่อเป็นผู้บริหารบริษัทแห่งหนึ่ง บินไปนู่นมานี่บ่อย เดือนนึงจะอยู่บ้านแค่ไม่กี่วัน แต่เราก็ไลน์คุยกันตลอด ที่บ้านนอกจากผมกับพี่คิม ยังมีป้าจิตแม่บ้านที่น่ารักกับลุงเสมียนคนสวนที่ทำงานอยู่บ้านหลังนี้มาเนิ่นนาน
"กลับมาแล้วเหรอคะคุณหนู ป้ากำลังจะทำข้าวเย็นเลยค่ะ วันนี้มีแกงฮังเลของโปรดคุณหนูด้วยนะคะ"
" เย้!!!ขอบคุณมากครับป้า เดี๋ยวผมเอาของขึ้นไปเก็บก่อนนะครับ"
"ได้ค่ะ เดี๋ยวเสร็จเเล้วป้าเรียกลงมากินข้าวนะคะ"
"ครับผม" ผมเดินขึ้นห้อง เขวี้ยงกระเป๋าไปยังมุมหนึ่งของห้อง แล้วล้มตัวนอน วันนี้รู้สึกเหนื่อยชอบกลอาการปวดหนึบๆตรงท้ายทอย ก็ยังไม่หายไป ผมมองนาฬิกา 17:35 นาที เวลานี้พี่คิมยังไม่กลับหรอกเพราะตอนเย็นต้องซ้อมบอลต่อ ผมคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนผล็อยหลับไป
....
ตื่นขึ้นมาอีกที ข้างนอกก็มืดซะแล้ว ผมกดมือถือดู 19:26 นาที ผมแนบหูฟังเสียงห้องข้างๆ ได้ยินเสียงกุกกัก พร้อมกับเสียงพี่คิม ดูเหมือกำลังคุยโทรศัะท์อยู่
"เออ กูเห็นรูปแล้วไอ้เหี้ย โค้ชเร่งกูนี่หว่า ลืมใส่แค่วันเดียวเป็นเรื่องจนได้"
"...."
"มีของดีก็ต้องโชว์กันหน่อย แค่นี้เว้ยกูเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำแปป เจอกันๆ"
เสียงพูดคุยเงียบไปแล้ว บทสนทนาเมื่อครู่ ทำให้ผมนึกย้อนไปถึงภาพที่เห็นเมื่อตอนกลางวันอีกครั้ง ฮึก!!! มันแข็งขึ้นมาอีกแล้ว ผมจัดการถอดกางเกงออก แก่นกายขนาดพอตัวเด้งออกมาทันที ผมหลับตาลง นึกถึงภาพพี่ที่ยืนอยู่ข้างหน้า เขาโบกมือเรียกให้ผมไปใกล้ๆผมเริ่มสาวมือเร็วๆ อีกข้างก็ขยี้หัวนมตัวเอง เสียวจัง... พี่คิมบอกให้ผมนั่งยองๆลงตรงหน้า สายตาผมอยู่ระดับควยพอดี มันเหมือนกับในรูปเด๊ะๆ หัวควยทิ่มลงพื้น พร้อมกับรอยหยักขนาดใหญ่ ผมเงยหน้ามอง ส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ พี่คิมพยักหน้า พร้อมกับแอ่นเป้ามาข้างหน้า ปลายควยสัมผัสกับจมูก ผมสูดกลิ่นด้วยความกระหายอยากแล้วก็ฝังหน้าลงไปสัมผัส อา.....ผมเสียวมาก รู้สึกว่าน้ำปริ่มๆตงหัวควย ใกล้แล้วๆ...สักพักควยของพี่ก็ขยายตัวขึ้น มันแข็งและร้อนมากๆ ผมกำลังจะอ้าปากครอบครอง ก็พอดีกับที่ทนไม่ไหวต้องปลดปล่อยออกมา
"อา.....อา.....แฮ่ก....ซี้ดดดดด...พี่คิม...พี่คิม" ผมเผลอกลั้นหายใจตอนแตก ทำให้เหนื่อยเหมือนจะขาดใจตาย หยิบทิชชู่มาซับน้ำที่เลอะมือและท้อง
"คุณหนูคะ กับข้าวเสร็จแล้วค่ะ ลงมาทานได้เลย!" เสียงป้าจิตตะโกนเรียก สักพักผมก็ได้ยินเสียงประตูห้องเปิด และเสียงคนเดินลงบันไดจังหวะนี้แหละ ที่ผมจะเริ่มภารกิจ
ผมค่อยๆ แง้มประตูออกไป พยายามทำให้เบาเสียงมากที่สุด
"แกร๊ก !"โล่งอกพี่ไม่ได้ล็อคประตู ผมควานหาสวิซต์ไฟ ในใจเต้นตึกตัก ไฟในห้องสว่างขึ้น ผมมองหาตระกร้าผ้าเป็นอันดับแรก มันวางอยู่หน้าห้องน้ำ
ผมตรงดิ่งไปยังเป้าหมายทันที โชคดีที่เสื้อผ้ามีไม่เยอะนัก ผมหยิบเสื้อผ้าออกทีละตัว เหงื่อแตกผลั่กพร้อมกับมือที่สั่นเทา ถ้าขืนพี่มาเห็นละก็ จบเห่แน่
ผมหยิบกางเกงนักเรียนที่มีกางเกงในสีขาวซ้อนอยู่ข้างใน พอมาได้เห็นใกล้ๆแบบนี้ ให้ตายสิ น้องผมมันเริ่มแข็งตัวขึ้นมาอีกแล้ว
ผมดึงมันออกมา หวังว่าพี่คงจะไม่ได้สังเกตุนะว่ามีกางเกงในหายไปหนึ่งตัว ผมขึงกางเกงในตรงหน้า พิจารณาดู มึงโชคดีจังเลยเนอะ ที่ได้อยู่ใกล้ความแข็งแกร่งของพี่เค้าน่ะ และไม่ทันได้คิดอะไร ร่างกายมันไปไวกว่าความคิดผมโน้มหน้าเข้าไปใกล้ ใกล้ และกำลังจะถึงเป้ากางเกงในแล้ว...
"แกร๊ก !!!"
"มึงทำเหี้ยอะไร อีตุ๊ด!!!!!!"
...................
มาเปิดเรื่องใหม่จร้า
ฝากน้องตี๋ น้อวคิมให้พี่ๆช่วยดูแลด้วยนะ
เรื่องนี้นานๆ มาทีเด้อ เพราะคนแต่งมีสอบทุกอาทิตย์ ร้องไห้
ปล.คนแต่งชอบนักกีฬา คราวนี้มาเป็นนักฟุตบอล 555
อยากอ่านต่อ ขอบคุณครับ รอติดตามครับ รอติดตามครับ จบเลย ขอบคุณครับ กลับมาแล้วววกรี๊ดสนุกมากติดตามจ้า คิดถึงนักเขียนนะ สนุกมากเมื่อกี้คอมเม้นก่อนอ่าน พออ่านจบแล้ว เรื่องนี้มันดีจริงๆ นักเขียนแต่งดีมากครับน่าติดตาม ขอบคุณครับ เปิดมาน่าสนุกมากกฮะ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ {:5_119:}ขอบคุณครับ{:5_119:} รอติดตามนะครับ ขอบคุณครับ อยากอ่านต่อครับ กรำละ น้องจืดโดนพี่คิมจับได้ เข้าใจผิดแหงๆ เกิดเรื่องชัวร์ ขอบคุณครับ ชอบครับ ติดตามครับ