Lolita Mansion .... 7
“อูยยย..มันจะใหญ่กว่านี้อีกไหม น้าเอก” เสียงน้องรินะครางฮือ ใบหน้าของสาวน้อยวัย 11 บิดไปมาด้วยความอึดอัด ตากลมโตคู่สวยหลับปี๋ แขนเรียวกอดผมไว้แน่นจิกนิ้วมือกับแผ่นหลังผมจนรู้สึกเจ็บเล็กน้อย แม้ร่องหีของน้องรินะจะเคยชินกับควยของผมจากการร่วมรักกันอย่างไม่หยุดทุกวันตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา แต่การฝังควยขนาดเจ็ดนิ้วเข้าสู่ความอบอุ่นในร่างกายของเด็กหญิงที่ยังไม่เติบโตเต็มสาวนั้น ผมเพิ่งทำได้เป็นครั้งแรกหลังจากร่องหีของน้องรินะถูกกระตุ้นให้ขยายตัวรับมาตลอดอาทิตย์ หลังการร่วมรักครั้งแรก น้องรินะเบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่อเห็นควยที่ผมปล่อยกระแสเลือดให้ควยสองนิ้ว
ครึ่งที่เบิกพรหมจรรย์ของน้องรินะ ขยายตัวกลับสู่ขนาดที่แม้จริงหลังจากผมถอนมันออกมาจากร่างน้องรินะ เมื่อผมอธิบายให้น้องรินะฟังถึงคุณลักษณะของควยที่ผิดปกติของผม น้องรินะก็พยายามจะทดลองนำควยยักษ์เข้าสู่ร่างกายด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่เพียงมันเริ่มผ่านแคมน้อยที่ไร้ขนของเด็กหญิง น้องรินะก็ร้องลั่นและต้องยอมยุติเพราะทราบดีว่าถ้าให้มันผ่านเข้าไป ร่องหีเล็กๆ ที่ยังไม่พัฒนาเต็มที่จะต้องฉีกขาดยับเยินแน่นอน การร่วมรักครั้งต่อๆ มาระหว่างผมกับน้องรินะ จึงเป็นการใช้ควยสองนิ้วครึ่งเป็นหลัก และหลังจากการร่วมรักผ่านพ้น น้องรินะจะพยายามปลุกปั้นควยเจ็ดนิ้วเข้าสู่ร่างกายโดยใช้เจลหล่อลื่นเข้าช่วย ทำให้ควยของผมค่อยๆ เคลื่อนเข้าสู่ร่างกายเด็กหญิงได้ทีละน้อย ผมทดลองบังคับขนาดควยให้เพิ่มขึ้นภายในรูหีคับแคบของน้องรินะ โดยแทนที่จะปล่อยกระแสเลือดให้ไหลพุ่งเข้าสู่ควยสองนิ้วจนขยายเต็มที่เป็นเจ็ดนิ้วในคราวเดียว ผมกลับใช้วิธีค่อยๆ ปล่อยกระแสเลือดเป็นจังหวะ แม้จะยากลำบากเพราะต้องทำภายใต้การตอดและดูดรัดของหีที่คับแคบของน้องรินะ แต่หลังจากการ่วมรักต่อเนื่องเป็นสิบๆ ครั้ง และมีน้องรินะเป็นผู้ช่วยที่กระตือรือล้นใคร่ทดลอง ในที่สุดควยของผมก็สามาถขยายต่อเนื่องในรูหีของน้องรินะได้ตามต้องการ การร่วมรักในวันต่อๆ มาผมค่อยๆ เพิ่มขนาดขึ้นที่ละน้อย จนผมสามารถฝังควยที่เต็มขีดความสามารถของมันลงในร่างกายบอบบางงดงามของน้องรินะได้ทั้งหมดในวันนี้ ผมจูบปากน้อยที่ยังคงกัดฟันเพื่อบรรเทาอาการคับแน่น แล้วกระซิบข้างหู “นี่เป็นขนาดเต็มที่ของน้าแล้วล่ะ รินะจังเก่งที่สุดรับได้ทั้งหมดเลย” “พวกพี่ซูกุมิรับควยขนาดนี้เหมือนกันหรือเปล่า น้าเอก” น้องรินะยิ้มรับคำชมผมแล้วถามด้วยน้ำเสียงกระตือรือล้น ผมยิ้มพยักหน้ารับ “รินะจังจะเก่งกว่าพวกพี่ๆ เขาด้วยซ้ำไปนะ” ใบหน้าน้องรินะเป็นเป็นสีชมพูด้วยความดีใจและเริ่มส่ายสะโพกช้าๆ ตอบรับสัญญานเริ่มการกระเด้าของผม ผมอบอุ่นในใจเมื่อตระหนักถึงคำถามของน้องรินะที่แสดงให้เห็นว่าน้องรินะตั้งใจแน่วแน่ที่จะเป็นเมียของผมโดยสมบูรณ์เช่นเดียวกับ น้องซูกุมิ น้องริโฮ น้องทากาโอะและน้องเทนกะ น้ำหล่อลื่นของน้องรินะเริ่มโอบคลุมลำควยผมไว้มากขึ้น จนผมสามารถเพิ่มจังหวะการกระเด้าได้ถี่ขึ้นเรื่อยๆ “อูย..น้าเอก..รินะ สะ สะ เสียววว” น้องรินะครางกระท่อนกระแท่น เมื่อ แท่งควยเต็มความยาวของมันวิ่งเข้าออกหลืบหีน้อยๆ เร็วขึ้นเรื่อยๆ แรงโอบรัดของหีน้องรินะที่กระชับดูดดึงราวกับพยายามจะหยุดแท่งควยเอาไว้ภายในตลอดกาล กระตุ้นให้ความเสียววิ่งมาสะสมที่ปลายควยมากขึ้นทุกขณะ ผมยิ่งเร่งกระเด้าถี่ยิบจนน้องรินะแอ่นตัวขึ้นเป็นวงโค้งราวคันธนู “โอ๊วส์…….” น้องรินะครางยาวเหยียด หลับตาปี๋ ริมฝีปากเม้มสนิท โหนกหีน้อยๆอัดแน่นเข้ากับโหนกควยแล้วเกร็งตัวแน่น ภายในรูหีน้องรินะเกิดแรงดูดตอดเป็นจังหวะอย่างต่อเนื่อง ผมไม่สามารถกลั้นแรงตอดที่ทั้งนุ่มนวลและรัดรึงได้อีกต่อไป น้ำรักทั้งหมดฉีดทะลักเข้าสู่ภายในร่างของน้องรินะ จนเด็กหญิงกระตุกซ้ำแล้วซ้ำเล่าก่อนจะยวบร่างลงกับที่นอนนุ่มหนา โดยมีผมฟุบตามลงไปซบหน้าเข้ากับอกน้อยๆ ที่เต่งตึงนุ่มนวล... น้องรินะกดหัวผมให้แนบกับเต้าทั้งคู่ราวกับจะบังคับให้ผมหลับไปในท่านี้ เสียงน้องรินะแผ่วเบาเหมือนจะรำพึงกับตัวเอง “รินะแทบขาดใจ รักน้าเอกที่สุดเลย” ผมขยับตัวขึ้นมานอนเคียงข้างร่างบอบบางนั้น น้องรินะพลิกตัวตะแคงร่างมาซบท่อนแขนผมลูบไล้มือเรียวเล็กไปมาบนหน้าอก ความเคลื่อนไหวของมือค่อยๆ ช้าลงและหยุดนิ่ง ผมค่อยๆ ผละร่างออกจากน้องรินะโดยระวังไม่ให้รบกวนการหลับไหล แล้วลุกขึ้นบิดร่างคลายความเมื่อยขบ เดินไปที่หน้าต่างกระจกบานใหญ่เต็มผนังของทาวเฮ้าส์ทั้งที่ยังเปลือยอยู่ ผมไม่กังวลว่าภายนอกจะมองเข้ามาเห็น เพราะกระจกทั้งบานฉาบด้วยปรอทสะท้อนแสง อนุญาตให้ผู้อยู่ภายในเท่านั้นที่จะมองออกไปข้างนอกได้ ผมหลับตาสูดลมหายใจลึกๆ ด้วยความสดชื่นในใจคิดไปถึงช่วงเหตุการณ์ตลอด 1 อาทิตย์ที่ผ่านมา หลังจากพี่น้องโทโมโกะย้ายออกไปจากแมนชั่น ท่ามกลางความยินดีของผู้เช่าทุกคน ความสงบก็กลับมาพร้อมบรรยากาศที่แจ่มใสร่าเริง สระน้ำที่เริ่มเปิดบริการกลายเป็นที่สังสรรค์ของสมาชิกแมนชั่น โดยมีน้องรินะเป็นตัวตั้งตัวตีในการสร้างกิจกรรมร่วมของสมาชิก จนทุกคนเอ่ยปากชม ทำเอาผมต้องประเมินความสามารถเมียตัวน้อยของผมเสียใหม่ เพราะสิ่งที่น้องรินะทำสะท้อนให้เห็นศักยภาพที่เกินเด็ก 11 ขวบ และมีแนวโน้มว่าน้องรินะจะเป็นนักประชาสัมพันธ์มือเยี่ยมในวันข้างหน้า น้องโทโมเอะกลายเป็นคู่หูของน้องรินะ แม้เด็กหญิงจะยังคงแสดงตัวเป็นเด็กชาย แต่น้องโทโมเอะก็สดชื่นร่าเริงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ผมแอบยิ้มในใจเมื่อคิดถึงชุดเด็กผู้หญิงที่น้องรินะจัดซื้อมาให้น้องโมโมเอะใส่เวลาทำงานในห้องทำงานผม เพราะทุกชุดที่น้องรินะเลือกให้เป็นชุดกางเกงยืดขาสั้นจู๋และเสื้อยืดสายเดี่ยวแบบเด็กวัยรุ่น ทำให้ผมต้องพบกับรูปร่างของเด็กหญิงวัยแรกสาวในชุดที่เกือบจะเป็นชุดว่ายน้ำทุกวัน โดยเฉพาะเมื่อน้องโทโมเอะเช็ดถูพื้นห้องและหันหลังให้ผม สะโพกที่ส่ายไหวไปมาและพลูหีที่ปรากฏชัดเจนบนกางเกงยืดรัดรูป ทำให้ภาพเปลือยของเด็กหญิงแว่บขึ้นมาในจิตใจผมทุกครั้ง แต่ผมพยายามข่มกลั้นไว้เพราะความสนิทสนมกับยูโกะที่เพิ่มมากขึ้นทุกขณะ การที่ผมฝากท้องไว้กับอาหารของร้านยูโกะ และน้องโทโมเอะก็ทำงานกับผม ทำให้ผมสนิทกับยูโกะมากขึ้นเรื่อยๆ และผมก็มักจะแวะไปนั่งคุยกับยูโกะทุกครั้งที่ผมมีเวลาว่าง บางครั้งผมแอบมองใบหน้าของแม่ม่ายสาววัย 27 ปีคนนี้ด้วยความชื่นชม เพราะแม้จะอยู่ในชุดทำงานครัวและใบหน้าปราศจากการตกแต่งประทินโฉม ก็ยังไม่สามารถปิดบังความสวยของยูโกะได้ ใบหน้านั้นดูอ่อนเยาว์ งดงามราวกับดอกไม้ป่า แต่แววตาเศร้าที่ปรากฏอยู่เป็นนิจ ทำให้มันแปรเป็นความงามที่ลึกลับน่าค้นหา ผมเคยแอบเปิดดูภาพของยูโกะในวัย 14 ปีจากเว็บไซต์รวบรวมภาพไอดอลเก่าของญี่ปุ่น ภาพยูโกะวัย 14 ปีในชุดว่ายน้ำสวยเปล่งปลั่ง และแทบจะไม่ต่างกับยูโกะในวันนี้ นอกจากร่างกายที่เติบโตขึ้นสู่ความเป็นสาวเต็มตัวเท่านั้น ผมแอบคิดเล่นๆ ว่าถ้ายูโกะแต่งชุดนักศึกษาและแต่งหน้าทำผมเสียใหม่ ก็ไม่น่าจะมีใครทราบความจริงว่ายูโกะอายุ 27 ปีและเป็นคุณแม่ลูกหนึ่งแล้ว แต่ถึงอย่างไรรูปลักษณ์ที่ปรากฏปัจจุบันของยูโกะ ก็ทำให้แต่ละวันมีผู้ชายทุกวัยแวะเวียนเข้ามาอุดหนุนและพยายามทำความรู้จักยูโกะไม่ขาดสาย แต่ไม่เคยปรากฏว่ามีผู้ชายคนใดสามารถครอบครองหัวใจของม่ายสาวคนนี้ได้ตลอดมา จะมีแต่เพียงผมที่ยูโกะเต็มใจพูดคุยด้วยครั้งละนานๆ ทำให้ผู้ได้พบเห็นเริ่มร่ำลือถึงความผิดปกติ แต่ความจริงไม่มีใครรู้ว่าเรื่องที่ผมคุยกับยูโกะนั้น แทบทั้งหมดจะเป็นเรื่องของอนาคตของโทโมเอะ โดยไม่มีเรื่องชายหญิงเข้ามาเกี่ยวพันแม้แต่น้อย ผมคิดถึงเหตุการณ์ตลอด 1 อาทิตย์เพลินจนไม่รู้สึกถึงความเคลื่อนไหวของน้องรินะบนเตียง มารู้อีกทีก็เมื่อมีร่างเปลือยน้อยๆ ของน้องรินะเข้ามากอดผมทางด้านหลัง "น้าเอกคิดอะไรอยู่น่ะ" เสียงน้องรินะถามเบาๆ ผมหันร่างกลับมาหาน้องรินะ ร่างเปลือยบอบบางแสนงดงามที่ปรากฏอยู่กลางแสงแดดบ่าย ทำให้หัวใจผมเอ่อล้นไปด้วยความตื้นตันใจที่มีโอกาสครอบครองร่างนางฟ้าตัวน้อยๆ คนนี้ ใบหน้าน้องรินะยังแฝงแววอ่อนระโหยจากการร่วมรัก ทรวงอกงามเริ่มมีขนาดใหญ่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัดหลังจากการร่วมรักต่อเนื่องมาตลอดอาทิตย์ คราบน้ำรักเป็นทางยาวไหลจากร่องหีไปตามลำขาเรียวตรง ผมยิ้มให้น้องรินะแล้วอุ้มร่างน้อยนั้นขึ้นมาในวงแขนแล้วเดินตรงไปห้องน้ำ "อีกแล้วหรือ…." น้องรินะงึมงัม เช้าวันจันทร์ผมเข้าทำงานที่แมนชั่นใหม่หลังจากหยุดไปพักผ่อนเสาร์อาทิตย์กับน้องซูกุมิและน้องริโฮ ที่เชียงราย เกมส์รักนอกสถานที่ในบรรยากาศรีสอร์ทกลางขุนเขา ทำให้ผมกลับมาทำงานด้วยความกระปรี้กระเปร่า แต่เมื่อผมพบน้องโทโมเอะที่กำลังจัดโตะทำงานผมทำให้ผมชะงักไป เพราะใบหน้าของเด็กหญิงมีร่องรอยของการร้องไห้และเมือพบผมก็มีเพียงรอยยิ้มซีดเซียวต้อนรับแทนที่จะเป็นรอยยิ้มกว้างสดใสของวัยแรกแย้มที่ผมเคยเห็นทุกวัน ผมทุดตัวลงนั่งที่โซฟา น้องโทโมเอะยกกาแฟหอมกรุ่นมาวางให้ตรงหน้าแล้วหันตัวจะกลับไปทำงาน ผมรีบหยุดเด็กหญิงไว้ “โทโมเอะจัง มานั่งที่นี่เดี๋ยวนะ น้าอยากถามอะไรหน่อย” น้องโทโมเอะหันกลับมาแล้วลงนั่งข้างๆ ผม ใบหน้ายังคงก้มอยู่ ผมใช้นิ้วแตะคางกลมมนยกขึ้นให้โทโมเอะมองหน้าผมแล้วถาม “โทโมเอะจังเป็นอะไรไป ไม่สบายหรือเปล่า ถ้าไม่สบายก็ไม่ต้องฝืนทำงานนะ” น้องโทโมเอะส่ายหน้า แต่น้ำตาเริ่มไหลออกมาอีก ครู่เดียวก็กลายเป็นสะอึกสะอื้น ผมดึงร่างเด็กหญิงเข้ามาโอบไว้ น้องโทโมเอะกอดเอวผมแน่นและเริ่มร้องไห้โฮไม่หยุด ผมกระชับแขนให้แน่นเข้า "เอ้า ร้องไห้ใหญ่ เป็นอะไรไป บอกน้าสิ" ผมถามเด็กหญิงที่ยังคงสะอื้นอยู่ น้องโทโมเอะพยายามกล้ำกลืนก้อนสะอึกในลำคอแล้วบอกผมด้วยเสียงสั่นเครือ "แม่จะกลับญี่ปุ่นพรุ่งนี้ โทโมเอะต้องกลับไปด้วย โทโมเอะไม่อยากไป ไม่อยากกลับไปทำฟาร์ม โทโมเอะอยากอยู่ที่นี่กับรินะจัง อยากอยู่ทำงานกับน้าเอก" ผมตกตะลึงกับสิ่งที่น้องโทโมเอะบอก เพราะเมื่อวันศุกร์ผมยังคุยกับยูโกะอย่างสนุกสนานที่ร้าน ยูโกะยังวางแผนเรื่องการเปิดแสน็กบาร์ที่สระน้ำให้ผมฟัง ไม่น่าที่แผนทั้งหมดจะเปลี่ยนไปในเวลาเพียงสองวัน ผมดันน้องโทโมเอะออกจากตัว "ไม่ต้องร้องนะ โทโมเอะจังไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องด้านหลังซะ เดี๋ยวน้าจะไปคุยกับยูโกะเอง" น้องโทโมเอะพยักหน้ารับ ผมลุกจากโซฟาด้วยใจหงุดหงิดเล็กน้อย แยกไม่ออกว่าเป็นความรู้สึกเสียดายที่ยูโกะจะจากไป หรือเสียดายที่น้องโทโมเอะจะไม่ได้มาทำงานที่ห้องผมอีกแล้วกันแน่ ร้านอาหารของยูโกะมีป้าย Closed อยู่หน้าร้าน ซึ่งเป็นเรื่องผิดปกติ เพราะที่ผ่านมายูโกะจะปิดร้านเฉพาะวันหยุดเทศกาลยาวๆ ที่ไม่มีผู้พักในแมนชั่นเท่านั้น แต่วันนี้เป็นวันจันทร์เช้า ซึ่งปกติแล้วลูกค้าจะมากันเยอะในช่วงเที่ยง ผมลองจับประตูผลักเข้าไป พบว่าไม่ได้ใส่กุญแจ จึงเดินเข้าไปภายในร้าน สภาพของร้านเงียบสนิท เก้าอี้ทุกตัวถูกคว่ำอยู่บนโต๊ะบรรยากาศเงียบงัน ด้านหลังมีแสงไฟเปิดอยู่ในห้องเล็ก ซึ่งผมทราบดีว่าเป็นห้องทำงานของยูโกะ ผมก้าวตรงไปที่ห้องและเปิดประตูออกโดยไม่จำเป็นต้องส่งเสียงเรียก ยูโกะกำลังนั่งอยู่บนพื้นเสื่อในห้อง เบื้องหน้ามีภาพถ่าย 3-4 ใบวางอยู่ เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิด ยูโกะก็เงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าของยูโกะเต็มไปด้วยน้ำตา เมื่อเห็นว่าเป็นผมก็พยายามลุกขึ้นแต่ผมเดินไปหาแล้วกดไหล่ให้นั่งลงที่เดิม แล้วผมก็นั่งตามอยู่ตรงหน้า ผมเอื้อมมือไปกุมมือยูโกะไว้ มือเรียวบางนั้นสั่นสะท้านเล็กน้อย "ยูโกะจะกลับญี่ปุ่นหรือ โทเอะคุงบอกพี่เมื่อกี้นี้เอง" ยูโกะพยักหน้า น้ำตาหยดลงพื้น ตอบผมด้วยเสียงสั่นเครือ "ยูโกะไม่อยากกลับ แต่ยูโกะต้องกลับไปแต่งงาน " ผมกุมมือยูโกะไว้แน่น แล้วเรื่องราวก็เริ่มพรั่งพรูออกมาจากปากยูโกะ หลังจากยูโกะแต่งงานกับพ่อของโทโมเอะเมื่ออายุ 16 โดยไม่ขออนุญาตจากพ่อแม่ ทำให้พ่อแม่ของยูโกะโกรธและตัดความสัมพันธ์ทางครอบครัวทั้งหมด เนื่องจากพ่อแม่ของยูโกะเป็นเกษตรกรในจังหวัดฮอกไกโดที่อาศัยในหมู่บ้านการเกษตรแบบเก่า และเมื่อยูโฏะเกิดก็ได้หมั้นหมายไว้กับลุกชายเพื่อนบ้านที่สนิทกัน แต่เมื่อยูโกะโตขึ้นและได้เข้าสู่วงการบันเทิง ยูโกะก็พยายามขอให้พ่อแม่ยกเลิกการหมั้นหมายนั้น แต่พ่อแม่ไม่ยินยอมและให้เวลายูโกะในวงการเพียง 3 ปี ก่อนที่จะต้องกลับไปแต่งงาน แต่เมื่อยูโกะเลือกที่จะแต่งงานกับฮิเดะพ่อของโทโมเอะ และพาน้องสาวชื่อคิมิโกะออกจากบ้านมาอยู่ที่โตเกียวด้วย โดยอาศัยเงินที่สะสมไว้พอสมควรจากวงการบันเทิงทำให้พ่อแม่ของยูโกะประกาศตัดขาดกับลูกสาวทั้งสองคน ซึ่งเป็นเรื่องที่ยูโกะเสียใจตลอดมาและพยายามเขียนจดหมายไปปรับความเข้าใจกับพ่อแม่มาโดยตลอดแต่ไม่เคยได้รับการตอบรับ เมื่อวันเสาร์ ยูโกะได้รับจดหมายจากพ่อแม่เป็นครั้งแรก ใจความในจดหมายเป็นการให้อภัยทุกสิ่งที่เกิดขึ้น และขอร้องให้ยูโกะกลับไปที่ฮอกไกโดเพื่อแต่งงานตามพันธะเดิม ซึงพ่อของยูโกะบอกว่าฝ่ายชายไม่รังเกียจที่ยูโกะมีลูกแล้ว และพร้อมจะดูแลโทโมเอะ ความกตัญญูทำให้ยูโกะต้องยอมรับปากและเตรียมเดินทางกลับทั้งที่ยังไม่ต้องการทิ้งกิจการร้านอาหารไปดำเนินชีวิตเป็นเกษตรกรที่ห่างไกลจากความเจริญของเมืองและการศึกษาของโทโมเอะ เนื่องจากชุมชนของหมู่บ้านที่ยูโกะจะต้องไปอยู่เป็นชุมชนที่ไม่ส่งเสริมให้เด็กผู้หญิงเรียนหนังสือมากนัก มุ่งให้ทำงานในพื้นดินของไร่นามากกว่า "ยูโกะต้องกลับไปตามคำขอร้องของพ่อแม่ แต่ยูโกะไม่อยากให้โทโมเอะต้องเติบโตมาในไร่นา แต่ถ้าจะทิ้งโทโมเอะไว้ที่นี่ ยูโกะก็ไม่รู้จักใครที่จะฝากฝังได้" ยูโกะกุมมือผมแน่นเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมระบายความอัดอั้นออกมาอย่างเต็มที่ ผมปล่อยมือจากมือยูโกะ ลูบศีรษะของยูโกะเบาๆ แล้วบอกยูโกะด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ยูโกะลืมพี่ไปได้ยังไง ถ้ายูโกะต้องการพี่จะดูแลโทเอะคุงให้เอง พี่มีทาวเฮ้าส์เล็กๆ ติดกับแมนชั่น โทเอะคุงไปพักที่นั่นได้เป็นเพื่อนรินะจัง พี่จะดูแลความเป็นอยู่ของโทเอะคุงให้ นานเท่าที่ยูโกะต้องการ" ยูโกะลืมตากว้างมองหน้าผมอย่างเหลือเชื่อ เมื่อผมพูดจบลงยูโกะโถมตัวเข้ามาซบหน้าลงกับตักผม ร้องไห้สะอึกสะอื้น ปากพร่ำขอบคุณผมไม่ขาดระยะ ผมโอบหลังยูโกะไว้เบาๆ ผิวกายนุ่มนวลของยูโกะส่งความอบอุ่นผ่านเสื้อฝ้ายบางๆ ที่สวมอยู่ ในใจผมรู้สึกเหมือนว่ากำลังจะขาดอะไรไปจากชีวิต ผมรู้ดีว่าส่วนลึกของผมรู้สึกดีๆ กับหญิงสาวคนนี้ ถ้าผมไม่มีน้องซูกุมิ และน้องๆ ทุกคนที่ผมได้ร่วมรักมา ผมคงไม่รีรอที่จะหาทางรับยูโกะเข้ามาอยู่ในชีวิตอย่างแน่นอน "เดี๋ยวยูโกะไปหาพี่ที่ห้องทำงานหน่อยนะ จะได้บอกเรื่องนี้กับโทเอะคุงด้วยกัน" ผมดันตัวยูโกะให้ลุกขึ้นนั่งแล้วบอก ยูโกะพยักหน้ารับทั้งน้ำตา ผมกลับขึ้นมาที่ห้องทำงานแล้วบอกให้โทโทเอะเปลี่ยนชุดเด็กผุ้หญิงกลับมาใส่ชุดเด็กชายตามปกติ ครู่หนึ่งยูโกะก็เข้ามาในห้องและถือเอกสารมาแฟ้มหนึ่ง ผมนั่งอยู่กับสองแม่ลูกที่โซฟาแล้วอธิบายข้อตกลงของผมกับยูโกะให้น้องโทโทเอะฟัง โทโมเอะโผเข้ากอดยูโกะสะอึกสะอื้น ทำให้ยูโกะต้องปลอบจนสงบลง ยูโกะหันมายิ้มให้ผมแล้วส่งแฟ้มที่ถือติดมาให้ ผมรับไว้ ผมเปิดดูมันเป็นแฟ้มเอกสารสำคัญของน้องโทโมเอะทั้งหมด ตั้งแต่สูติบัตร การตรวจสุขภาพ ไปจนถึงหลักฐานการศึกษา ในเอกสารระบุชัดเจนว่าโทเอะของยูโกะ เป็นเด็กผู้หญิงชื่อโทโมเอะ ผมรับรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่ต้องแกล้งอุทานเพื่อไม่ให้ยูโกะทราบความจริง "โท โทเอะ..เป็นผู้หญิง" ยูโกะหน้าแดง พยักหน้า และเริ่มอธิบายสาเหตุของการแต่งตัวเป็นผู้ชาย (ซึ่งผมทราบดีอยู่แล้ว) หลังจากยูโกะอธิบายจบก็หยิบสมุดบางๆ เล่มหนึ่งออกมาจากกระเป๋าถือแล้วยื่นส่งให้ผม "สมุดอะไรน่ะยูโกะ" ผมถามด้วยความสงสัย ยูโกะยิ้มให้ผมแล้วอธิบาย "นี่เป็นสมุดบัญชีธนาคารของยูโกะ ตลอด 8 ปีที่ยูโกะทำงานมา ยูโกะสะสมเงินไว้ก้อนหนึ่ง ตอนนี้ยูโกะขอมอบทั้งหมดให้พี่เอกเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงดูโทโมเอะ แล้วยูโกะจะพยายามส่งเงินมาเพิ่มเติมเท่าที่ทำได้" ผมมองใบหน้างดงามของยูโกะแล้วถอนใจ ส่งสมุดกลับไปวางไว้ตรงหน้ายูโกะ ที่กำลังมองผมด้วยสายตาสงสัย "ยูโกะเก็บเอาไว้ หรือโอนบัญชีเป็นชื่อโทโมเอะโดยระบุให้เบิกได้เมื่อบรรลุนิติภาวะก็ได้ ระหว่างที่โทโทเอะอยู่กับพี่ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดพี่จะรับผิดชอบเอง พี่จะดูแลโทโมเอะจังเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง และจะส่งให้เรียนไปเท่าที่ความสามารถของโทโทเอะจังจะทำได้ ถ้ายูโกะจะเอาเงินที่เก็บไว้มาให้พี่ นั่นเป็นการดูถูกน้ำใจที่พี่มีให้กับยูโกะและโทโมเอะจังนะ" "พี่เอก…. . " ยูโกะอุทานมองผมอย่างไม่เชื่อหูแล้วโถมตัวเข้ากอดผมแน่น หน้าอกอวบอิ่มสมบูรณ์ของวัยสาวเบียดแนบผมแทบเป็นเนื้อเดียว ผมพยายามสะกดความรู้สึกพลุ่งพล่าน เพราะรู้ดีว่าหญิงสาวคนนี้แม้จะยังไม่ได้แต่งงานกับใคร แต่ก็มัพันธะผูกพันกับชายผู้โชคดีในจังหวัดฮอกไกโดแล้ว ผมประคองใบหน้าของยูโกะไว้ด้วยสองมือ จ้องตาแวววาวคู่นั้นด้วยความรู้สึกผูกพัน "ยูโกะไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ผมตัดสินใจแล้ว " ผมหันไปทางน้องโทโมเอะแล้วสั่งเบาๆ "โทโมเอะจังกลับไปช่วยคุณแม่จัดของเดินทาง เย็นนี้รินะจังจะไปช่วยย้ายของของโทโมเอะมาที่ทาวเฮ้าส์ น้าจะจัดห้องไว้ให้" น้องโทโมเอะพยักหน้า แล้วจูงยูโกะให้ลุกขึ้น ยูโกะโค้งให้ผมด้วยน้ำตา สบตาผมแล้วยิ้มให้ก่อนหันกลับเพื่อออกไปพร้อมน้องโทโมเอะ ผมอาจจะคิดมากก็ได้ที่รู้สึกว่าแววตาของยูโกะเหมือนต้องการจะบอกผมถึงความอาลัยและความผูกพันที่ไม่ต้องการให้ยุติลง ก่อนที่ยูโกะจะเปิดประตูผมนึกอะไรขึ้นมาได้ "ยูโกะ ..เดี๋ยวก่อน" ผมรีบเรียกยูโกะหันกลับมามองผมด้วยแววตาสงสัย "พี่เอกมีอะไรจะสั่งกับยูโกะหรือเปล่า" ผมสั่นหน้าแล้วบอกต่อ "วันนี้หกโมงเย็นยูโกะว่างไหม พี่อยากจะชวนไปหาอะไรทานกัน ถือเป็นการเลี้ยงลาก่อนเดินทางวันพรุ่งนี้ดีไหม" ยูโกะยิ้ม พยักหน้ารับ แล้วออกจากห้องไปพร้อมกับโทโมเอะ ผมยกหูโทรศัพท์สั่งให้ช่างจัดการเตรียมห้องให้โทโมเอะในทาวเฮ้าส์ ตอนเย็นเมื่อน้องรินะเข้ามาหา ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้น้องรินะฟังและขอให้ไปช่วยโทโมเอะเก็บของ น้องรินะกระโดโลดเต้นด้วยความดีใจที่จะมีโทโมเอะอยู่เป็นเพื่อน แล้วรีบไปปฏิบัติตามคำขอ ผมกลับไปที่ทาวเฮ้าส์เพื่ออาบน้ำแต่งตัวเตรียมพายูโกะไปเลี้ยงอำลา หกโมงเย็นมีเสียงเคาะประตูผมถึงกับตกตะลึงเมื่อพบยูโกะรอผมอยู่ที่หน้าห้อง ยูโกะอยู่ในชุดเตรียมไปงานกลางคืนเต็มที่ ชุดราตรีสายเดี่ยวสีดำลำคอประดับด้วยสร้อยไข่มุกเล็กๆ ตัดกับผิวขาวราวจะสะท้อนแสงได้ และดึงความสนใจผู้พบเห็นให้มาอยู่ที่เนินอกอวบอิ่มที่พ้นขอบเสื้อมาเกือบครึ่ง ความนวลเนียนและขนาดของทรวงอกที่สมบูรณ์ของวัยสาวแทบทำให้ผู้พบเห็นไม่สามารถละสายตาได้ ต่ำลงมาเป็นเอวคอดบางที่แนบไปกับชุด ความบางของเนื้อผ้ารัดรึงจนเห็นรอยของสะดือกลมสวยรางๆ สะโพกของยูโกะผายออกแต่ไม่บานเช่นคนที่มีลูกแล้ว ความกลมกลึงและหนั่นแน่นเห็นได้อย่างชัดเจนแม้เพียงสัมผัสด้วยสายตา ช่วงขาขาวที่พ้นชายกระโปรงมาเกินครึ่งขาอ่อน เรียวตรงได้รูป ไปจนจรดปลายเท้าที่อยู่ในรองเท้าสานคู่เล็กๆ ผมเลื่อนสายตากลับมาดูใบหน้าสวยหวานของยูโกะที่มีเครื่องสำอางค์แต่งไว้บางเบา แต่มันก็เพิ่มความเย้ายวนให้กับความงามนี้อีกหลายเท่า เส้นผมที่เคยมัดเป็นมวยเพื่อความสะดวกในการทำงานถูกปล่อยให้ยาวเป็นเส้นตรงเคลียไหล่ เป็นมันดำสะท้อนแสงไฟ ผมเคยบอกแล้วว่ายูโกะเป็นคนสวย แต่ผมไม่คาดฝันว่าม่ายยังสาวคนนี้จะสวยได้ถึงขนาดนี้ ยูโกะยิ้มสดใสเมื่อเห็นผมมีสีหน้าตะลึง "พี่เอกเป็นอะไรไป…" ผมกลืนน้ำลายอย่าลำบากยากเย็น แล้วตอบเหมือนรำพึงกับตัวเอง ราวกับจิตใจไม่อยู่กับตัว "ยูโกะสวยจัง…" ยูโกะยิ้ม คล้องแขนผมไว้และดึงผมไปจากห้อง "ไปเถอะพี่เอก.." ผมสูดกลิ่นน้ำหอมอ่อนจากร่างเบื้องหน้าอย่างชื่นใจ แล้วพายูโกะออกไปจากแมนชั่น เพื่อไปที่ภัตตาคารอาหารฝรั่งเศสริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่ผมจองล่วงหน้าไว้แล้ว ผมพายูโกะกลับมาเกือบตีสอง และมาจอดรดที่ทาวเฮ้าส์แทนที่จะเป็นแมนชั่น เพราะต้องการจะให้ยูโกะได้ดูสถานที่ที่น้องโทโมเอะจะมาอยู่ วันนี้ยูโกะปล่อยใจให้รับความเบิกบานเต็มที่ทั้งจากบรรยากาศร้านอาหารหรูและไนท์คลับที่ผมพายูโกะตระเวนไปฟังดนตรีจากวงดนตรีแจ็สชื่อดัง ความงามของยูโกะทำเอาผู้ที่ได้พบเห็นเหลียวหลัง ความเบิกบานทำให้ยูโกะดูอ่อนเยาว์ราวกับเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่มาเที่ยวพักผ่อนามค่ำคืน แทนที่จะเป็นแม่ของลูกสาววัย 10 ขวบในโลกแห่งความจริง ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันยูโกะกุมมือผมไว้แน่นราวกับไม่ต้องการให้ความสุขนี้จางหายไป ผมพายูโกะขึ้นไปชั้นสองเพื่อไปที่ห้องของโทโทเอะที่ผมได้เตรียมไว้ตรงข้ามห้องนอนใหญ่ น้องรินะโทรมารายงานผมตอนหัวค่ำวันนี้ว่า โทโมเอะย้ายของทั้งหมดมาที่ทาวเฮ้าส์แล้ว และจะนอนที่นั่นเลย โดยยูโกะก็จะมานอนกับโทโมเอะด้วยเป็นคืนสุดท้ายก่อนเดินทางไปญี่ปุ่นในวันพรุ่งนี้ ผมเปิดประตูห้องน้องโทโมเอะเข้าไปพร้อมกับยูโกะแล้วเปิดไฟ ร่างน้องโทโมเอะหลับสนิทเปล่าเปลือยตะแคงอยู่บนเตียง ผมสะดุ้งเมื่อเห็นเนินสะโพกงดงามและพลูหีไร้ขนที่เอิบอิ่มทางด้านหลัง ขณะที่ผมจะปิดไฟยูโกะก็จับมือผมไว้แล้วเดินไปหาน้องโทโมเอะ ก้มหน้าลงจูบหน้าผากน้องโทโทเอะ แล้วดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างเปลือยของเด็กหญิง พร้อมบ่นเบาๆ "โตจนเป็นสาวแล้วยังนอนดิ้นแบบนี้ทุกคืน บอกให้ใส่เสื้อนอนก็ไม่ชอบใส่..คราวหลังพี่เอกช่วยดูแลให้ด้วยนะ" ประโยคหลังยูโกะหันมาบอก ผมยิ้มตอบฝืนๆ ไม่แน่ใจสายตาของยูโกะที่สบตาผมว่าหมายความอย่างไร ผมพยายามสะกดจิตใจและบอกยูโกะ "ดึกแล้ว ยูโกะพักผ่อนเตรียมเดินทางเถอะนะ ห้องน้ำอยู่ทางด้านนี้ ผมจัดเตียงสำรองให้ยูโกะในห้องโทโมเอะแล้ว " แทนที่ยูโกะจะปฏิบัติตาม หญิงสาวกลับเอื้อมมือไปปิดไฟห้องโทโทเอะ แล้วดึงผมออกจากมาจากห้อง ยูโกะจ้องตาผมแน่วแน่แล้วเข้ามากอดผม เงยหน้ากระซิบข้างหู "ยูโกะยังไม่อยากนอน ไม่อยากให้คืนนี้สิ้นสุด พี่เอกจะช่วยสร้างความทรงจำไว้ในใจยูโกะตลอดไปได้ไหม" "ยูโกะ".. ผมอุทานเบาๆ ยูโกะจ้องตาผม แววตานั้นบอกชัดเจนว่ายูโกะต้องการสิ่งใดเพื่อสร้างความทรงจำ ริมฝีปากอวบอิ่มของยูโกะเผยอออกเล็กน้อย ยวนใจจนผมหมดความต้านทาน ผมจูบประกบริมฝีปากนิ่มนั้นทันที ยูโกะสะท้านไปทั้งร่างเมื่อสัมผัสรสจูบ สองแขนกอดผมอัดหน้าอกคู่งามเข้ากับแผ่นอกผมแนบแน่น จนผมรู้สึกถึงหัวนมชูชันที่เริ่มแข็งตัวภายใต้ชุดราตรีบางเบานั้น ผมซูกซอนสิ้นเข้าหาความหอมหวานภายในปากของยูโกะ แม้จะผ่านการแต่งงานและมีลูกแล้ว แต่ยูโกะดูจะขาดประสบการณ์การจูบอย่างสิ้นเชิง ลิ้นอบอุ่นของยูโกะดูเก้กังเมื่อสัมผัสเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นผม แต่เพียงไม่นานนักยูโกะก็เรียนรู้ได้และเริ่มโต้ตอบกับผมอย่างเต็มที่ รสจูบทำให้ร่างของยูโกะเริ่มทรุดตัวลง ผมช้อนแขนเข้าใต้ขาอ่อนนุ่มเนียน อุ้มร่างของยูโกะขึ้นพาตรงไปที่ห้องนอนใหญ่ ยูโกะยังคงแลกลิ้นผม สองแขนโอบรอบคอผมแน่น ผมวางร่างงดงามลงบนเตียง นาทีนี้ผมสลัดความกังวลทุกเรื่องออกจากสมอง ผมแนบร่างลงทาบทับร่างของยูโกะ สองมือปลดเครื่องแต่งกายของตัวเองออกไป ทั้งที่ยังคงจูบอยู่ ยูโกะครวญครางในลำคอไปมาจากอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้า ผมถอนปากออกแล้วเริ่มไซร้ไปตามลงคอ สองมือเกี่ยวสายเดี่ยวเส้นเล็กของชุดราตรีลงมาตามไหล่ ยูโกะบิดกายลอดสองแขนเข้าใต้สายเสื้อ เพื่อให้ผมดึงชุดออกก่อนที่จะวกแขนกลับมาโอบรอบคอผมไว้ ผมดึงชุดเบาบางลงมากองรวมที่เอว หน้าอกอวบสะพรั่งของยูโกะมีเพียงบราไร้สายสีเนื้อเบาบางคาดไว้ ผมฟุบหน้าลงกับร่องอกงาม กดปุ่มสลักด้านหน้าบรา แรงดึงทำให้มันดีดออกไปทางด้านข้าง หน้าอกคู่งามเผยตัวเองอยู่หน้าผมเต็มตา ผมเงยหน้าขึ้นมองมันอย่างตะลึง หน้าอกของยูโกะอวบอิ่มรวมกับผลส้มโอขนาดย่อม แต่ทรงตัวชูชันโดยไม่เคลื่อนคล้อยแม้แต่นิดเดียว ปลายยอดเป็นสีชมพูสดใสราวกับสาวรุ่นแรกแย้ม ปลายชูชันเป็นเม็ดสีชมพูเข้มจัดไหวระริก ผมอดใจไม่ได้ต้องฟุบหน้าลงกับทรวงอกงาม เพื่อพบกับความเต่งตึงที่ไม่มีแนวโน้มว่าจะนุ่มเหลวแบบหน้าอกของหญิงที่ผ่านการมีบุตรมาแล้ว ผมดุนดันปลายยอดสีชมพูในปากไปมา เสียงยูโกะครางกระท่อนกระแท่น "อูยส์ พะ พะ.พี่เอก..ยูโกะเสียว " สองมือยูโกะไขว่คว้ามาตามลำตัวผม เมื่อพบกับแท่งควยที่กำลังแข็งปั๋งก็กุมไว้แน่นราวกับของมีค่า แล้วลูบไล้ไปมาด้วยมือที่สั่นระริก ผมบี้คลึงเต้างามที่แข็งปั๋งอย่างละลานใจ มันส่งแรงสะท้อนตอบสนองราวกับหน้าอกของเด็กวัยรุ่น ผมแอ่นควยกระเด้ามือของน้องยูโกะสองสามครั้ง ทำให้น้องยูโกะเข้าใจและเริ้มกระทอกควยของผมเบาๆ สองมือผมเกี่ยวชุดราตรีที่ยังคงค้างอยู่ที่สะโพกออกไปทางปลายขาพร้อมกางเกงในในคราวเดียว แล้วยกสะโพกดึงควยออกจากมือยูโกะเพื่อนำมันมาประกบกับเนินหี ความหนานุ่มของเส้นขนที่ปกคลุมเนินหีของยูโกะแนบแน่นกับหนอกควยผม แม้จะยังไม่เห็นด้วยตา แต่ผมก็สัมผัสได้ถึงความโหนกนูนของมันที่อัดแน่นอยู่กับร่างผม มือผมควานลงต่ำประกบกับเนินหีอวบอิ่มนูนเนียนด้วยความตื่นเต้น มันโหนกนูนและนุ่มมือแฝงแรงสะท้อนเมื่อบีบคลึงสองแคมอวบ ยูโกะสะดุ้งเมื่อนิ้วผมลากขึ้นไปสัมผัสกับติ่งเสียวที่แข็งตัวรอรับการสัมผัส "โอ๊สว์…บะ บะ เบาหน่อย พี่เอก…ยูโกะ..สะเสียว..ซีดส์…" ผมใช้นิ้วโป้งคลึงติ่งเสียววนเป็นวงกลม นิ้วชี้ไล่ไปมาตามแนวร่องหีที่แนบชิด ยูโกะบิดร่างไปมา น้ำหล่อลื่นไหลออกมาจนเปียกนิ้วผมชุ่ม ผิวขาวผ่องของยูโกะปรากฏสีแดงเรื่อไปทั่ว หัวใจใต้เต้าที่ผมแนบใบหน้าอยู่เต้นถี่ยิบ เป็นสัญญานบอกว่ายูโกะกำลังพร้อมที่จะรับการเย็ด ผมถอนมือออก เลื่อนตัวขึ้นทาบทับร่างงาม หัวควยผมมาจ่ออยู่กับรองหีที่ฉ่ำเยิ้ม ลากขึ้นลงร่องหีไปมาเพื่อบอกให้ยูโกะรู้ว่าการเย็ดกำลังจะเริ่มต้น ผมกระซิบข้างหูยูโกะ "พี่จะเย็ดยูโกะล่ะนะ" ยูโกะจ้องตาผม แล้วพยักหน้ารับ สองมือกอดรอบคอผมแน่น หลับตาปี๋ กัดริมฝีปากแน่นร่างเกร็งตัวราวกับสาวบริสุทธิ์ที่จะรับแท่งควยของชายคนรักเป็นครั้งแรก ผมแปลกใจเล็กน้อยกับท่าทางของยูโกะ แต่ยังคงดันแท่งควยไปข้างหน้าเพื่อเข้าสู่รูหีที่ฉ่ำเยิ้มเบื้องหน้า มันผ่านสองแคมที่รัดรึงอย่างแนบแน่นราวกับจะป้องกันการรุกล้ำ แรงบีบของแคมหีทำให้ผมต้องเพิ่มแรงและส่ายหัวควยเป็นวงไปมาเพื่อสร้างความคุ้นเคย มันค่อยๆ จมลงไปที่ละน้อย ยูโกะร้องออกมา "พะ พี่ เอก..เบาหน่อย..ยูโกะเจ็บ"… ผมผ่อนการบุก มองใบหน้างดงามของยูโกะด้วยความสงสัย ความคับแน่นของรูหียูโกะบีบรัดหัวควยผมราวกับสาวพรหมจรรย์ แต่ยูโกะเป็นหญิงสาวที่แต่งงานมีลูกแล้ว ความคับแน่นแบบนี้ไม่ควรจะมีในหีของยูโกะ ผมจ้องน้ำตาที่ซึมออกมาทางหางตาของยูโกะอย่างแปลกใจ แต่น้องยูโกะกลับพยักหน้าเป็นสัญญานให้ผมเคลื่อนต่อไป ผมออกแรงหัวควยจนจมลงไปในรูหีคับแคบของยูโกะมิดเงี่ยง แต่แทนที่ผมจะสามารถขยับลึกลงไป หัวควยผมก็ไดั้สัมผัสกับบางสิ่ง มันเป็นสิ่งที่หญิงสาวทุกคนมี แต่สำหรับยูโกะสิ่งนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะมีหลงเหลืออยู่ มันเป็นสัมผัสของเยื่อพรหมจรรย์อย่างแน่นอน ผมอ้าปากค้างจ้องตายูโกะที่ประสานสายตาผมแน่วนิ่ง ก่อนที่ผมจะถามอะไรยูโกะก็ยกมือขึ้นปิดปากผม แล้วบอกด้วยเสียงสั่นเครือ "พี่เอกอย่าเพิ่งถาม ยูโกะรักพี่เอกและมีแต่สิ่งนี้ที่ยูโกะจะตอบแทนพี่เอกได้ พี่เอกจำไว้ตลอดไปนะว่ายูโกะขอมอบร่างกายนี้ให้พี่เอกเป็นคนแรก" ยูโกะขยับสองแขนเข้าใต้สะโพกผมแล้วออกแรงดึงเข้าหาตัว พร้อมกับแอ่นสะโพกขึ้นสุดเหยียด แท่งควยของผมผ่านเยื่อพรหมจรรย์จนรู้สึกได้ถึงการฉีกขาดของมันแล้วจมวูบลงไปจนมิด ยูโกะสะท้านเฮือก กัดฟันแน่น น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย แท่งควยผมถูกบีบรัดไว้แน่นสนิทภายในรูหีของแม่ลูกหนึ่งที่ผมเป็นคนทำลายความสาวเป็นคนแรก ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในเมฆหมอกหนาทึบด้วยความสงสัย แต่แท่งควยของผมที่กำลังถูกขมิบตอบจากรูหีพยายามส่งสัญญานให้ผมเคลื่อนไหว ผมก้มตัวลงประกบจูบยูโกะแผ่วเบา แต่ก่อนที่ผมจะถามอะไร ยูโกะก็แทรกลิ้นเข้าเกี่ยวพันกับลิ้นผม สะโพกอวบตึงส่ายไปมาช้าๆ จนผมต้องเริ่มขยับแท่งควยตอบรับและเพิ่มระยะทางการกระเด้าและเพิ่มความถี่ขึ้นเรื่อยๆ ยูโกะหอบเสียงดัง อัดสะโพกรับการกระเด้าของผมอย่างไม่กลัวเกรง ผมก้มลงมองแท่งควยที่เคลื่อนตัวเข้าออกร่องหีเบื้องล่าง มันชุ่มไปด้วยน้ำรักปนเลือดที่หยดลงบนผ้าปูที่นอนเป็นด่างดวง แต่ยุโกะไม่แสดงอาการเจ็บปวดให้เห็น สะโพกโยกขึ้นลงรับการกระเด้าของผมจนความเสียวของผมพุ่งสูงขึ้น น้ำรักกำลังรอเวลาย้ายสถานที่กักเก็บ มันอัดมาที่หัวควยผมจนแทบล้น เสียงยูโกะครางในลำคอ ถอนปากออก ดันกอดศีรษะผมให้ซบอกงาม "พะ.พะ พี่เอก..เร่งเลย ไม่ต้องกลัวยูโกะเจ็บ" ผมอัดสะโพกเข้าไปเป็นครั้งสุดท้าย สายน้ำรักมหาศาลฉีดพุ่งเข้าสู่โพรงหีที่ตอดรับ ยูโกะเกร็งตัวอัดโหนกหีขึ้นบดยี้กับโหนกควยผมไปมา สองมือเกร็งจิกผ้าปูที่นอนแน่น ร่างงามกระตุกเป็นระยะถี่ยิบก่อนค่อยๆ สงบลง ผมพลิกตัวยูโกะมานอนในท่าตะแคงทั้งที่แท่งควยยังฝังตัวอยู่ ยูโกะลืมตาอ่อนระโหยขึ้นสบตาผม ที่กำลังแสดงความสงสัยออกมาอย่างชัดแจ้ง ยูโกะลูบแก้มผมเบาๆ "พี่เอกสงสัยใช่ไหม" ผมพยักหน้าแล้วถาม "ยูโกะไม่เคยเย็ดกับใคร แล้วการแต่งงานกับน้องโทโมเอะมาได้ยังไง" ยูโกะอมยิ้มดันร่างเข้าหาผมจนหน้าอกอวบอิ่มแนบชิดกับร่างผม แล้วกระซิบข้างหูผม "ยูโกะไม่เคยเย็ดกับใคร สามีของยูโกะชื่อฮิเดะ เขาเป็นแฟนน้องคิมิโกะ ได้เสียกันจนน้องคิมิโกะตั้งท้องตอนอายุแค่ 12 ยูโกะเลยเอาทั้งคู่มาอยู่ด้วยที่แฟลตของยูโกะที่โตเกียว แต่บอกทุกคนว่ายูโกะแต่งงานกับฮิเดะ เพื่อไม่ให้ใครรู้เรื่องน้องคิมิโกะ ยูโกะซ่อนน้องคิมิโกะไว้ในแฟลตกับฮิเดะ จนน้องคิมิโกะคลอด ยูโกะทำคลอดให้เองและรับเด็กซึ่งก็คือโทโมเอะจังเป็นลูก เพื่อให้คิมิโกะได้กลับไปเรียนหนังสือต่อได้" ผมตั้งใจฟัง ยูโกะเล่าความลับที่ปิดบังมานานอย่างตั้งใจ อึ้งไปกับความรักที่ยูโกะมีให้น้องสาว ยูโกะยังคงเล่าต่อไป น้ำตาเริ่มซึมออกมาเมื่อคิดถึงความหลัง "ยูโกะตั้งใจว่าเมื่อโทโมเอะอายุ 8 ขวบ น้องคิมิโกะก็จะครบ 20 ยูโกะจะหย่าจากฮิเดะเพื่อให้ครอบครัวของน้องคิมิโกะได้อยู่กันโดยสมบูรณ์ แต่ฮิเดะกับน้องคิมิโกะประสบอุบัติเหตุตายพร้อมกันตอนโทโมเอะอายุ 3 ขวบ ยูโกะจึงต้องหาทางทำอาชีพที่จะเลี้ยงดูโทโทเอะต่อไป ยูโกะไปทำงานที่ร้านอาหารจนได้รู้จัดคุณทวี และได้เดินทางมาอยู่ในไทยจนทุกวันนี้" ผมลูบไล้ร่างกายงดงามที่มีจิตใจสูงส่งอยู่ภายใน จูบแก้มเนียนของยูโกะแล้วถามต่อ "แล้วทำไมยูโกะมอบตัวเองให้พี่..มันไม่คู่ควรเลย" ยูโกะสั่นหน้า..ลูบใบหน้าผมไปมา ด้วยแววตาที่ผมคุ้นเคย ……..แววตาแบบน้องซูกุมิ "ยูโกะรักพี่เอก แต่ยูโกะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ยูโกะต้องกลับไปแต่งงานเพื่อพ่อแม่ แต่ยูโกะไม่ต้องการจะมอบสิ่งที่มีค่าที่สุดของยูโกะให้กับคนที่ยูโกะไม่ได้รัก ขอเพียงพี่เอกจำไว้ว่ายูโกะมอบสิ่งนี้ให้ ยูโกะก็พอใจแล้ว" ผมจูบยูโกะนิ่งนาน "พี่เข้าใจและขอบคุณยูโกะ ถ้ายูโกะแต่งงานไปแล้วมีปัญหาอะไร ขอเพียงบอกมาพี่จะช่วยเหลือยูโกะทุกวิถีทาง ถ้าทนทุกอย่างไม่ได้ขอให้กลับมาที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นฐานะอะไร ผมยินดีที่จะดูแลยูโกะตลอดไป" ยูโกะจูบตอบผม ก่อนพูดเบาๆ "ยูโกะมีเรื่องขอร้องพี่เอกเรื่องหนึ่ง พี่เอกสัญญากับยูโกะก่อนได้ไหมว่าจะทำให้ยูโกะ เพราะถ้าพี่เอกไม่สัญญา ยูโกะก็ไม่กล้าขอจากพี่เอก" ผมพยักหน้าโดยไม่ลังเล.. "พี่สัญญา...ทุกสิ่งที่พี่ทำได้" ยูโกะสบตาผมแน่วนิ่ง "ยูโกะรักโทโมเอะที่สุด ยูโกะจะไม่วางใจเลยถ้าโทโมเอะไม่คนที่รักและหวังดีกับโทโทเอะอย่างจริงใจ ถ้าโทโมเอะพร้อม พี่เอกจะรักโทโมเอะเหมือนที่รักยูโกะได้ไหม" ผมสะดุ้ง..อ้าปากค้าง "ยูโกะจะให้…." ยูโกะพยักหน้าโผเข้ากอดผมกระซิบเบา "ให้โทโมเอะเป็นตัวแทนยูโกะที่นี่นะ พี่เอกรับปากยูโกะแล้วนะ" ผมจ้องตาคู่งามแล้วพยักหน้า ยูโกะกอดผมแน่นขึ้น สะโพกอวบอัดเริ่มส่ายไปมาหยอกล้อแท่งควยของผมที่ยังอยู่ภายใน ทำให้มันแข็งตัวขึ้นมาอีกครั้ง น้องยูโกะซุกหน้าเขากับซอกคอผมแล้วบอกอายๆ "คืนนี้ยูโกะไม่นอนได้ไหมพี่เอก…." ผมกอดร่างงามไว้ พลิกร่างยูโกะให้หงายลงกับเตียง ก้มหน้าลงซบกับเต้างามแล้วพึมพัม "ใครจะปล่อยให้ยูโกะนอนกัน…." .................
ขอบคุณมากครับ
น้ำเยิ้มทุกตอนเลยครับ เยี่ยม
ขอบคุณครับ {:sm-45:}ขอบคุณครับ {:sm-52:}ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]