ครูหนุ่ม (ไตเติ้ล)
“ กริ๊ง.งงงงงง....” เสียงกระดิ่งดังยาวๆ แสดงว่าวันนี้ได้เวลาเลิกโรงเรียนซะแล้วซิครับ ผมเป็นครูบ้านนอกคนหนึ่งที่ได้ทำเรื่องขอย้ายตัวเองกลับมาสอนที่บ้านเกิด ในแถบภาคอีสานตอนล่าง
เมื่อสามปีที่แล้วผมสอบบรรจุครูอัตราจ้างได้ ก็ครูประจำนั่นแหละครับ ทางต้นสังกัดก็ส่งให้ผมไปสอนอยู่ที่จังหวัดเลย อำเภอที่มีภูเขาสูงๆและเป็นที่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่งของประเทศไทย 5555+ ก็สนุกดีครับและก็มีเรื่องเสียวๆอย่างมากมาย
บรรยากาศที่ อำเภอนี้กำลังสบายแทบทั้งปีเลยก็ว่าได้ ยกเว้นหน้าหนาวครับ เพราะมันหนาวจนควยหด หน้าหนาวที่นี่ นอกจากเรื่องการสอนนักเรียน ผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร หนำซ้ำยังมีเรื่องต่างๆนาๆที่ผ่านเข้ามาให้ผมได้เสียวอย่างมิรู้ลืมครับ
ผมอยู่สอนที่นี่ได้สองปี ลุงผู้ใหญ่บ้านที่บ้านผม ท่านก็โทรมาปรึกษาเรื่องครูที่โรงเรียนมีน้อย อยากให้ทำเรื่องย้ายมาสอนที่บ้านเราจะดีมั๊ย...
เพราะมีแต่ครูใหม่ ที่พึ่งสอบบรรจุได้ใหม่เพียงแค่ 4 คน แต่ต้องสอนตั้งแต่ ป.1 ถึง ป.6 และยังไม่มีผู้อำนวยการ อีกทั้งนักเรียนก็มีประมาณ 200 กว่าคน ซึ่งถ้าผมมาสอน ก็เท่ากับเพิ่มครูได้อีก 1 อัตรา
ก็ดีครับ เพราะที่นี่เป็นบ้านเกิดของผม ก็ได้ตอบตกลงผู้ใหญ่ไปว่าผมจะกลับมาสอนที่นี่ ที่บ้านเกิดของผม
เมื่อปีกลายที่ผมเดินทางมารับตำแหน่ง เป็นทั้งครูสอนประจำชั้น ป.5 และ ป.6 ทางสำนักงานการประถมศึกษา ยังได้ตั้งให้ผมเป็น ผู้อำนวยการอีกตำแหน่งนึงครับ
นี่ก็ผ่านมาได้ 1 ปีกับอีก 1 เทอมแล้ว และก็ใกล้ปิดเทอมต้นอีกด้วย งานผมก็ต้องมีเพิ่มมากขึ้นเป็นธรรมดา ทั้งตรวจการบ้านนักเรียน ทั้งตรวจรายงานเรื่องการพัฒนาเด็กๆของครู ประจำรุ่นแรก อ้อ...อีกตำแหน่งที่ผมทำ คือนักการภารโรงด้วยนะครับ 5555+
เกริ่นยาวไปหน่อย เอา...เข้าเรื่องดีกว่าครับ...
“ ลุงเอกคะลุงเอก...” เสียงกังวานไสๆอยู่ข้างหลังผม ในขณะที่ผมปิดประตูห้อง และกำลังก้มลงเก็บหนังสือที่ผมต้องเอากลับไปตรวจต่อที่บ้านพัก
“ ให้หนูช่วยถือหนังสือนะค๊ะ...” เสียงน้องบีมนั่นเอง
“ ดีจ้าบีม...” เธอเข้ามาแบ่งหนังสือไปหลายเล่ม แล้วเธอก็เดินตามผมมา
“ เป็นไงบีม อ่านหนังสือบ้างหรือเปล่าละ ใกล้สอบแล้วนะ” ผมบอกเธอไป เพราะปีนี้มันมีข้อสอบจากส่วนกลางส่งเข้ามาให้นักเรียนตอบ
“ อ่านคะ แต่ก็เข้าใจบ้าน ไม่เข้าใจบ้าง... วันพรุ่งนี้หนูจะเอามาถามลุงนะคะ...” ถึงบ้านผมแล้ว
ส่วนบ้านพักครูผมไม่ได้พักหรอกครับ
บ้านพักครูผมให้ครูรุ่นแรกพักครับ มี 2 หลัง หลังละ 2 คน ก็ลงตัวพอดี
ส่วนผมมีบ้านส่วนตัวครับ ก็อยู่ตรงข้ามกับโรงเรียนนี่แหละ ไม่ได้ไปไหนไกล เพียงแต่อยู่คนละฝั่งถนนเท่านั้นเอง
ผมไขลูกกุญแจเข้าบ้าน “ เข้ามาก่อนซิบีม..”
แล้วเดินไปที่โต๊ะทำงานพร้อมวางหนังสือลงที่นั่น บีมก็ทำตามผม ผมเลี่ยงไปหยิบน้ำเย็นมาให้บีม
“ ขอบคุณคะ...” บีมยกมือไหว้ผมพร้อมรับน้ำเย็นไปดื่ม
“ ตกลงนะคะ พรุ่งนี้วันเสาร์โรงเรียนหยุด หนูจะมาเช้าๆเลย...” บีมเธอยิ้มหวาน และยืนบิดตัวไปมาด้วยความเขิลอายเล็กน้อย ทำให้ใบหน้าเธอแดง
ผมไม่ตอบ แต่เดินมานุ่งลงที่โซฟารับแขกแทน
“ มานั่งคุยกันก่อนซิบีม...” ผมตบมือลงที่โซฟาเบาๆ
ผมตบมือลงที่โซฟาเบาๆ พร้อมเรียกเธอ หลังจากที่บีมนั่งลง การสนทนาก็เริ่มขึ้น
“ เอา...ว่ามา เมื่อกี้เราคุยกันถึงไหน...” ผมถามบีม และแอบชำเรื่องมองร่างเด็กสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามผมไปด้วย
“ หนูบอกว่า พรุ่งนี้วันเสาร์ หนูจะมาหาลุงแต่เช้าเลยนะคะ...” บีมเธอพูดไป แต่สายตาเธอก้มมองลงต่ำ แบบไม่กล้าสบตาผม
“ อื้อ...ก็ดีนะ เออ...บีม...พรุ่งนี้เช้าลุงจะเข้าไปจังหวัดพอดี บีมจะไปกับลุงหรือเปล่าละ...ไปนั่งรถเที่ยวกัน...”
“ ไปคะ...หนูไปด้วย...” บีมเธอแสดงความดีใจ อย่างออกนอกหน้า
ผมเดินเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อ กางเกงใหม่ทันที โดยใส่กางเกงขาสั้นตัวโปรด เป็นแบบบ๊อกเซอร์ พร้อมกับเสื้อยืด
จริงๆแล้วบีมเธอก็มีศักดิ์เป็นหลานผมครับ เพราะแม่เธอ เป็นลูกของน้าสาวผม บ้านก็อยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่ ออกจากบ้านผมไปประมาณ 200 เมตรเท่านั้นเอง
หลังจากที่การสนทนาจบลง ผมก็เดินมาส่งบีมที่บ้านโดยไม่ลืมถือกะปิ น้ำปลามาฝากน้าสาวผมด้วย
“ หวัดดีครับน้าใจ” ผมทักน้าใจทันทีที่เห็นหน้า
“ จ้าหวัดดีพ่อ ผอ.สุดหล่อของน้า...”
เพราะน้าใจ แกเป็นคนคุยสนุก เวลาที่ผมมีปัญหา ก็จะมาปรึกษาแกนี่แหละ และก็จะได้ทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และทางออกของปัญหาปนไปด้วยคราบน้ำตาทุกๆครั้ง
“ พรุ่งนี้เช้าผมจะเข้าจังหวัด และจะชวนบีมไปด้วย น้าใจจะเอาอะไรหรือเปล่าครับ...ผมจะได้ซื้อมาฝาก...”
“ โอ๊ยไม่ต้องหรอกเอก...ของบ้านน้าไม่เคยขาดซักที ดูซิ นี่กะปิ น้ำปลา ในครัวก็ยังเต็มอยู่เลย ไม่ต้องซื้อมานะเอก เปลืองเปล่าๆ...”
แล้วน้าใจก็เดินเอาของไปเข้าครัว
“ บีมเอ๊ย...ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปช่วยลุงเอก...เอ๊ย...” เหมือนน้าใจแกจะคิดอะไรขึ้นได้
“ ไปช่วยครูเอกเตรียมของขึ้นรถซิไป๊....5555+” แล้วแกก็หัวเราะลั่น พร้อมเดินหายเข้าไปในครัว
“ รอหนูเดี๋ยวนะคะ หนูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน...” บีมพูดเบาและหันหน้ามายิ้มให้ผม ก่อนวิ่งหายเข้าไปในห้อง
ผมเดินเลี่ยงออกมาที่ม้านั่งหน้าบ้าน
เมื่อเดือนที่แล้ว เป็นวันคล้ายวันเกิดของน้าใจ ผมซื้อม้านั่งพร้อมโต๊ะมาให้แก 1 ชุด ก็โดนบ่นไปหลายคำครับ ที่แกบ่นนะ เพราะแกอยากให้ผมมีเงินเก็บบ้าง เผื่อเอาไว้ใช้ตอนมีครอบครัว แกว่าอย่างนั้นครับ
“ ลุงเอก...นั่งเหม่อใจลอยอีกแล้ว...ลุงเอก...” บีมเธอจับแขนผมเขย่าเบาๆพร้อมเรียกชื่อผม ครับ...เพราะผมมีศักดิ์เป็นลุงของเธอ ผมจึงให้เธอเรียกผมว่าลุง เพราะมันใกล้ชิดกันดี ดีกว่าคำว่า “ ครู”
ผมหันหน้ากลับมาหาบีม โดยที่ผมยังไม่ได้ลุกขึ้น ได้กลิ่นสบู่ยาสระผม และกลิ่นแป้งเด็กโชยเข้ามา ทำให้ควยแทบลุก
“ โห๋...สาวน้อยที่ไหนนี่ สวยจังเลย...” ผมเอื้อมมือไปบีบไหล่บีมเบา
บีมเธอใส่เสื้อยืดแขนกุดคอวีสีขาว กระโปรงผ้ายืดสีขาว มันชังดูสวยงามจริงๆ
มองลอดเสื้อคอวีเข้าไป เห็นฐานนมตูมๆของเด็กสาวข้างในชัดเจน เต้านมที่กำลังเบ่งบานอวยอูมสมวัย ครับ...เด็กรุ่นนี้ทั้งโรงเรียน ไม่มีใครรู้จักเสื้อซับในหรอกครับ และบางคนยังไม่รู้จักกางเกงในด้วยซ้ำไป...
ผมโน้มคอบีมเข้ามาหาเบาๆ บีมเธอก็ก้มลงมาหาผมโดยไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างได
“ จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ...” ผมจูบเบาๆที่แก้มและหน้าผากบีม พร้อมเลื่อนฝ่ามือลูบไล้เบาๆที่ต้นแขน ขนแขนบีมลุกชูชัน โดยที่ฝ่ามือผมสัมผัสได้ และลูบไล้ผ่านลงไปที่ขอบกระโปรงวันรุ่นที่เธอใส่ก็ไม่เจอขอบ หรือร่องรอยของกางเกงใน
“ อู๊ย...ขนลุก...” บีมครางเบาๆ พร้อมทำตัวสั่นไปมา ตาปรือและหน้าแดง
ลุงก้อลุกง่ายจังครับ สนุกดี ขอบใจจ้า ขอบคุนน่ะ ขอบคุณครับ สนุกดี ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ดี ชอบครับ ขอบคุน ขอบคุณคับ ขอบคุณคับ สนุกครับ ขอบคุณ..ครับ อ่า ขอบคุนครับ
หน้า:
[1]
2