เรื่อง เด็กช่างรักจิง ตอน 30
ตอนที่ 30 : บทพิสูจน์ความรักเริ่มต้นแล้ว“ลูกทำไมแต่งตัวไม่เรียบร้อย” พร้อมกับสายตาที่มองมาที่รอยดูดที่คอของผม
“ไม่มีอะไรครับ แม่มาได้ไง”
“ก็เป็นห่วงก็เลยมาดูซักหน่อย”
“พ่อละฮะมาป่าว”
“ไม่ แม่มาคนเดียว จะไม่ให้แม่เข้าไปข้างในเหรอ” จากสายตาผมรู้ว่าแม่คงอยากเข้ามาในห้องเต็มที่คงอยากดูว่ามีใครอยู่ในห้องหรือเปล่า
“ลืม ไป เข้ามาสิครับ” พอแม่เข้ามาก็ตรงดิ่งไปที่ห้องผมทันที โดยที่ไม่ทันจะพูดอะไร แม่ยื่นหน้าเข้าไปในห้อง ไม่ต้องบอกนะครับว่าแม่จะเห็นอะไรแม็กนอนอยู่บนเตียงท่อนบนไม่มีอะไรที่จะ ปิดบัง ดีที่ท่อนล่างยังมีผ้าห่มไม่งั้นละน้องชายแม็กได้ออกมาคารวะแทน แม่หันมามองผมด้วยสายตาที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน โอ้ยมบาลช่วยนำลมหายใจฉันไปที นั้นแม่จะทำอะไร แม่เดินเข้าไปที่เตียง
“แม็ก ๆ ๆ ลูกตื่นได้แล้ว” แม็กลืมตาขึ้นมองพอเห็นแม่เท่านั้น แม็กดึงผ้าห่มขึ้นมาบังส่วนบนแล้วลักขึ้นนั่ง
“สวัสดีครับ แม่ มาตั้งแต่เมื่อไรครับ”
“ก็ตอนที่ลูกเห็นนี้แหละ ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวแล้วกลับบ้านนะ แม่มีเรื่องจะคุยกับเจต” จะให้มันไปไหน มันอยู่ที่นี้แม่
“ครับ” แม่เดินออกจากห้อง แม็กลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ผมเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุดบ้างแล้วออกมานั่งกับแม่ที่ห้องรับแขกซักพัก แม็กก็ออกจากมา
แล้วเดินออกจากห้องไป ก่อออกไปแม็กหันมามองผม แล้วทำหน้าเศร้า ๆ พอแม็กปิดประตูบทสนทนาก็เริ่มขึ้น
“เจต แม่ไม่คิดเลยนะว่าลูกจะเป็นแบบนี้ ทำไมลูกถึงทำให้แม่ผิดหวัง” พร้อม ๆ กับน้ำตาของแม่ที่ไหลออกมา เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นแม่ร้องไห้ให้กับผม
“ แม่ครับ ผมขอโทษ”
“ขอโทษ เหรอแม่ไม่อยากรับ ถ้าจะให้ดีทุกอย่างต้องจบ ลูกต้องเลิกกับแม็กห้ามติดต่อกันอีก”
“แต่...”
“ไม่มีคำว่าแต่ ถ้าไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงหูพ่อ”
“แม่ครับผมรักแม็กนะครับ”
“ลูกบ้าไปแล้วเหรอ ลูกเป็นผู้ชายนะแล้วแม็กก็เป็นผู้ชายจะรักกันไปได้ยังไง เอางี้เก็บของ”
“ไปไหนครับ”
“แม่จะเอาลูกไปอยู่กับน้าโต” น้าโตก็เป็นตำรวจนะครับ แต่ยศเล็ก ๆ เป็นน้องของของแม่แต่ห่างกันมาก ตอนนี้น้าโตยังอายุ 27 เอง
“ไม่เอาแม่ ผมไม่อยากอยู่กับน้า”
“อย่า ดื้อถ้าเจตไม่อยากเห็นแม่ตาย” แม่ยื่นคำขาด แม่ลุกขึ้นไปในห้องเปิดตู้เสื้อผ้าแน่นอนว่ามันต้องมีชุดของแม็กอยู่ด้วย แม่หยุดนิ่งผมเดินเข้าไปน้ำตาของแม่ไหลออกมาอีกครั้ง ผมก็ร้องไห้ตามผมรู้สึกผิดมากในตอนนี้และก็ปนไปด้วยความเสียใจ เสียใจทั้งแม่รู้และเสียใจที่จะไม่ได้คบกับแม็ก ผมกับแม่เก็บของจนเสร็จ
“แม่ครับ”
“อะไร”
“แล้วห้องนี้ละครับ”
“ทำไม”
“ก็ของของแม็กยังอยู่ในห้องนะครับ”
“มีเบอร์แม็กไหม เดี๋ยวแม่คุยเอง” ผมกดเบอร์ให้แม่ แม่เดินออกไปคุยที่นอกห้อง ซักแป๊ป แม่ก็เข้ามา
“เรียบ ร้อย ต่อไปก็เลิกคบกันได้แล้ว” แม่พาผมมาถึงบ้านน้าโต ผมไหว้น้าโตเสร็จ ก็เอาของขึ้นห้องเลยปล่อยให้น้าโตกับแม่คุยกันใช่สิตอนนี้แหละโอกาสดีโทรไป หาแม็กดีก
ว่า แต่ปรากฏว่าเบอร์ในเครื่องผมที่เป็นเบอร์แม็กถูกลบไปแล้ว แล้วผมก็จำไม่ได้ซะด้วย ไอ้โง่เอ๊ย มึงสับเพร่าจริง ๆ แม็กโทรมาสิแม็กได้โปรดโทรมาสิ ผมมองดูโทรศัพท์ด้วยน้ำตา เออ จริงด้วยเรามีเบอร์ไอ้ไก่นี้บอกให้ไอ้ไก่โทรไปหาแม็กแล้วให้โทรหาเราดีกว่า
“มีไรเหรอเจต”
“ไก่ช่วยโทรไปบอกแม็กให้โทรหาเราด้วยสิ”
“มีอะไรกันทพเลาะกันเหรอ”
“เหอะนา นะโทรไปหน่อย”
“ได้แป๊ปนะ” ผมกดวางสายลง แต่ในใจรอด้วยความกังวลจนมีเบอร์โทรเข้ามา ผมรีบกดรับทันที
“สวัสดีครับ”
“กูเอง”
“แม็ก เรา.....” ผมพูดได้แค่นี้เพราะมันมีแต่น้ำตาและเสียงสะอื้น
“กูเข้าใจดี อย่าร้องไห้สิ กูบอกแล้วไงแฟนกูต้องไม่อ่อนแอ”
“แต่...มันอยากร้อง แม็กเราจะเอายังไงดี”
“พ่อมึงโทรหากู” ไหนแม่บอกจะไม่บอกพ่อไง
“แล้วพ่อว่าไง”
“พ่อมึงบอกกูว่าลูกปืนนะลูกแค่ 10 กว่าบาทให้รักษาชีวิตไว้เถอะ” พ่อกูอย่างโหด
“แม็กจะเลิกกับเราหรือเปล่า”
“กูจะเลิกกับมึงเมื่อกูหมดลมหายใจ” ซึ้ง ๆ จริงแฟนกู
“แล้วเราจะทำยังไงละ”
“มึงจะเลือกใครระหว่างพ่อ แม่ กับกู” อึ้งๆๆๆ
ฝากให้คิดน่ะคับ เป็นคุณ คุณ จะเลือกใคร และขอเหตุผลด้วย ไม่รู้จร๊ เลอกคัย อ๊แต่ ล๊ คน ก้อ สำ คัญ หมด{:5_116:} เฮ้ คิดหนักเลยนะเนี่ย ตัดสินใจไม่ถูกเลย เลือกน้าโต ดีกว่า ขอบคุณมากครับ นี่แหละความรักเพศเดียวกัน เคยเจอมาแล้ว ครั้ง 1บอกได้คำเดียว เศร้ามาก {:5_119:} ตอบกระทู้ โอ๊ต ตั้งกระทู้
อ่านตอนนี้แล้วก็เศร้า
ดีนะที่พ่อแม่เรากับพ่อแม่แฟนเราไม่เป็นแบบนี้ไม่งั้นก็ไม่รู้จะทำยังงัยเหมือนกัน จะทำยังดีละ..จะเลือกใครดีน้า...คิดก่อน... ตอบกระทู้ โอ๊ต ตั้งกระทู้
เลือกทุกคนครับ
ความจริงใจชนะทุกอย่างได้ครับ ขอไม่เลือกใครได้ไหมครับ เศร้าจัง{:5_139:} ขอบคุนคับ{:5_130:} ขอบคุณครับ {:5_135:} เฮ้อออ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ คิดหนักละ ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2