เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 1
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Julio เมื่อ 2019-3-27 10:02สวัสดีเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกคนนะครับ ^_^ ผมได้อ่านเรื่องราวของหลายๆ คนมาก็มากแล้ว เลยอยากจะขอแบ่งปันเรื่องราวที่ตัวเองได้อ่านมา และชอบมากๆ มาแชร์ให้เพื่อนๆ ได้อ่าน ได้สนุกไปด้วยกัน ก่อนอื่นผมต้องขออนุญาตเจ้าของเรื่องที่เอาเรื่องนี้มาลงนะครับ ผมอ่านเรื่องนี้จบมาก็หลายรอบแล้วครับ รู้สึกชอบมาก สนุกดี มีหลากหลายอารมณ์ หลายหลายความรู้สึก และหลายหลายเรื่องราวที่เกิดขึ้น ทั้งนี้ ผมขอยึดชื่อของบุคคลในเรื่องตามแบบต้นฉบับนะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมคัดลอกเก็บไว้จากเว็บหนึ่งที่ปิดไปแล้วนะครับ (ถ้าพี่เจ้าของเรื่องเข้ามาอ่านเจอผมต้องขออนุญาตอีกครั้งนะครับ และผมต้องขอโทษนะครับที่ไม่ได้ให้เครติตกับพี่เจ้าของเรื่อง เนื่องจากจำชื่อไม่ได้ และมันนานมามากแล้วววว) เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า....... Let's go!!!
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 1
ผมชื่อบอลคับ ก็เป็นคนที่เล่นบอลเก่งพอสมควร และผมก็เป็นนักกีฬาโรงเรียนด้วย แต่วันหนึ่งก็เป็นวันที่ผมเสียใจมากที่สุดวันนั้นผมจำได้ดี ผมกำลังจะกลับจากโรงเรียนปกติพ่อผมจะมารอที่หน้าประตู แต่วันนี้ผมเห็นน้าชายของผมรอและทำท่าตื่นเต้นมากผมก็ไม่ถามเพราะนักเรียนกำลังรอคิวออกประตู น้าชายผมก็จับแขนผมตัวน้าสั่นไปหมดเดินขึ้นรถ ผมก็อยากถามแต่ผมก็ไม่กล้าถามอะไรมากปกติไม่กล้าคุยกับน้า แต่น้าก็พูดกับผมคับเสียงน้ายังสั่นอยู่เลย"บอลแกต้องทำใจนะ พ่อแกรถคว่ำเสียชีวิตแล้ว"ผมไม่ยิ้มหรอกครับผมรู้ว่าน้าคงไม่ล้อเล่น แน่ผมรีบถามต่อ"แล้วแม่ล่ะครับ"ผมลุ้นอยากให้น้าตอบผมว่า แม่ไม่เป็นไร หรือทุกอย่างที่พูดล้อเล่น"แม่แกก็ตายแล้วเหมือนกัน โดนรถสิบพ่วงเหยียบซะเละจะไปเหลือได้อย่างไร" พูดจบน้าก็ร้องให้เพราะแม่เป็นพี่สาวคนเดียวของน้า ครอบครัวนี้มีลูกแค่สองคนเอาล่ะคับผมไม่อยากพูดถึงเรื่องเสียใจที่สุดของผมอีก หลังจากที่จัดงานทุกอย่างเสร็จผมก็ต้องย้ายไปอยู่กับยายที่จ.นครพนม ผมต้องฝึกตัวเองหลายอย่างมาก ผมไม่เคยใช้ชีวิตอยู่อีสานเลย แต่ชีวิตก็พลิกมาเป็นเป็นแบบนี้ผมก็ต้องยอมรับส่วนน้าชายของผมก็เป็นทหารอยู่ที่ชลบุรีมาส่งผมไว้กับยายแล้วก็หายไปเลย ผมย้ายมาเรียนที่โรงเรียนในตัวเมืองสมบัติของพ่อที่เหลือให้ผมก็คือมอร์ไซคันหนึ่งที่เก่ามากแล้ว ผมต้องใช้รถมอเตอร์ไซขับไปโรงเรียนทุกวัน บ้านห่างจากโรงเรียน20 กม. วันแรกที่ผมไปโรงเรียนแห่งใหม่นี้ผมตื่นเต้นไม่น้อยเลยทุกคนในห้องเรียนไม่มีคัยคุยกับผมเลย เขาคงไม่อยากยุ่งกับเด็กกรุงเทพมั้ง2 อาทิตย์ผ่านไปแล้วผมยังไม่มีเพื่อนเลย อีกอย่างผมก็ไม่กล้าไปคุยกับคัยกลัวเขาจับได้ว่าเป็นเกย์จึงอยู่แต่คนเดียวผมอยู่ ม.4 /2 การเรียนก็สบายกว่าโรงเรียนเก่ามากครับ เวลาเลิกเรียนผมก็จะขี่รถคันเก่าของผมกลับทุกวันผมพึ่งรู้ตอนนี้เองว่าทำไมพวกวัยรุ่นชอบซิ่งรถ ก็มันสบายใจมากครับ ขี่ไปก็ผ่านสายลมไปพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์วันนี้ผมจึงไม่รีบกลับผมขี่ช้า ๆ มีรถเพื่อนที่โรงเรียนหลายคันขี่แซงผมแล้วก็หันมามองเขาคงมองที่รถมันเก่า ผมมองที่กระจกเห็นรถมอไซคันหนึ่งตามหลังอยู่เป็นนักเรียนแต่ไม่เคยเห็นเขาหรอกไม่นานเขาก็แซงผมไปทันทีผมมองเขาในระยะที่เขาผ่านเขาหล่อมากน่ารักมาก ผมเกิดความรู้สึกที่เคยเกิดเมื่อตอนอยู่ม.ต้น(ไปหลงรักเพื่อนคับ)ผมรู้สึกรักเขาเลยคับ อยากเห็นหน้าให้ชัดๆๆ รีบขับตามแต่โชคร้ายไม่ทัน รู้สึกน้อยใจมากที่ไม่มีโอกาสเห็นเขากลัวว่าเขาจะอยู่คนละโรงเรียนก็กลัว ถ้าเป็นโรงเรียนเดียวกันก็ไม่มีปัญหาอย่างน้อยเห็นหน้าก็ยังดี จิตใจของผมอ่อนแอไปหมดน้ำตาผมไหลผมร้องไห้ทั้งคิดถึงพ่อแม่คิดถึงผู้ชายแปลกหน้าคนนั้น ผมจึงพูดออกมาตามความบ้าของผม"พ่อคับแม่คับ ผมอยากได้ไอ้คนตะกี้ที่ขับรถผ่านเป็นเพื่อนจังเลยคับ" แค่นั้นผมก็เกิดความสบายจัยขึ้นแต่ยังร้องอยู่หลายวันแล้วที่ไม่ได้ร้องไห้คิดถึงพ่อแม่วันนี้ผมเลยร้องซะเลย พอใกล้ถึงทางแวะเข้าซอยบ้านผมก็เห็นรถนายคนนั้นอยู่ข้างหน้าพอดี แต่เขาเข้าโค้งซะก่อนดีจัยมากเลยคับ
ผมเร่งความเร็วเพื่อไปให้ถึง แต่ผมก็ต้องตกใจเมื่อตอนที่ผมจะเข้าโค้งผมได้ยินเสียงรถชนกัน ผมคิดได้อย่างเดียวว่าอย่าเป็นเขาเลย รีบขับไปให้ถึง เห็นรถมอไซพังยับเยิน ผมได้ยินเสียงด่าของสองผัวเมียที่จอดรถเก๋งริมถนน"ไอ้เด็กบ้าเอ้ย ขับรถยังงัยวะ ไม่ดูเลยว่ารถเขาขับสวนมา จะเลี้ยวก็เลี้ยวไม่ดูตาม้าตาเรือ" ผมรู้เลยทันทีว่านายคนนี้ต้องผิดแน่ แต่ผมยังหาเขาไม่เจอเลยเจอแต่รถนอนอยู่ข้างทาง"คุณน้าคับรถเป็นไรมากมั้ย" ผมถามแบบกลัว และจะถามต่อไปว่าเด็กที่ชนไปไหนแกก็ตอบ จนถามไม่ลง"หมด หลายหมื่นโว้ย โน่นท่านไปดูเอาเองสงสัยมันตายแล้วไอ้เด็กโง่" ผมร้องไห้เมื่อได้ยินเสียงดูถูก ผมรีบลงไปตามหาเขาผมเดินหาเพราะข้างถนนนั้นเป็นป่าหญ้าคา"เฮ้ยนายอยู่ไหน เป็นไรมากมั้ย" "อยู่นี่"เสียงเขาตอบเบา ๆๆผมรีบเดินไปตามเสียง แล้วก็เจอเขาเขานั้งพิงก้อนหินอยู่ "เป็นไรนายเจ็บมากมั้ย" ผมวิ่งเข้าหาเขาอย่างลืมตัวว่าไม่สนิทกัน
"เจ็บขาเดินไม่ได้" ผมรีบไปจับดูข้อเท้าเขาบวม คงไปสดุดอะไรสักอย่าง
"นายร้องไห้หรอ เราไม่เป็นไรหรอก" เขาเอามือมาลูบแก้มผม เหมือนจะเช็ดน้ำตาแต่เขาก็กอดคอผมก่อน
"นาย พาเราลุกขึ้นหน่อยดิ" ผมเลยต้องพยุงพาเขาลุกขึ้น เดินไปที่ถนน เขาก็ขอให้ผมพากลับบ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก ทางเดียวกันผมก็ไปส่งเขาถึงบ้าน พ่อแม่เขาเป็นครูสอน รร. ประถม ผมไม่กล้าที่จะอยู่คุยอะไรมากนัก ผมเกรงใจ ตอนที่ผมจะกลับเขามองหน้าเหมือนกับอยากบอกผมว่า คิดถึงนะขอบคุณมาก(ผมเข้าข้างตัวเองมั้ง)
พอกลับถึงบ้านผมก็นอนไม่หลับคิดถึงเขามาก ผมเสียดายที่โอกาสเป็นของผมแล้วผมไม่ทำ เช่น น่าจะถามชื่อเขา เรียนที่ไหน อายุเท่าไหร่ ผมเสียดายมากที่ไม่ถาม ผมกลัวมากกลัวจะไม่เจอเขาอีก ให้ไปหาผมก็ไม่กล้า ก็นอนร้องไห้อีกตามเคย นึกไปทั่วจนเช้ายายมาปลุก
"วันนี้ทำไมตื่นสายล่ะบอล"
"วันหยุดคับยาย ยายมีอะไรหรือคับ ให้ผมช่วยอะไร" ผมถามยาย เพราะยายใจดีมากท่านไม่ค่อยใช้ให้ผมทำงาน
"มี สิลูก ยายอยากให้บอลไปตลาดกับตาหน่อย" ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปกับตา คุณตาผมท่านเป็นคนแก่ที่เก่งท่านขับรถซิ่งมากอดีดเป็นข้าราชการครู พอไปถึงตลาดคุณตาก็ยื่นเงินให้ผมไปทานข้าวหาซื้อของใช้
"ไปซื้อของที่ อยากใด้แล้วมาหาตาที่รถนะ"ตอนนี้ยังเช้าอยู่ ประมาญ 07.30 น. ผมก็ไปเดินตลาด ใจมันก็คิดถึงเขามาก จนแปดนาฬิกาผมก็มาที่รถ คุณตาก็พาผมเดินไปที่ร้านขายรถมอเตอร์ไซ
"อ่ะ อยากได้แบบไหนก็เลือกเอานะ คันนั้นมันเก่าแล้ว เก็บไว้ดูที่บ้าน" ผมตื่นเต้นขึ้นมาหน่อย ก็ไปเดินเลือกเลือกไป
เลือก มาก็ไปเจอนายคนนั้นอีกเขากำลังเดินเข้ามาในร้าน ผมยืนสั่นดีใจ แต่ก็ไม่กล้าทักอยู่ดี เขายังเดินกะโผกกะเผกอยู่ คงยังไม่หายเจ็บผมยืนตัวตรงมองไปที่เขา อยากให้เขาเห็น"อ้าว นายมาซื้อรถหรอ" เขาทักและเดินมาหาผม พ่อแม่เขาก็ยิ้มให้ผม
"อือ นายล่ะ ซื้อรถเหรอ"
"ใช่ คันนั้นมันพังยับเลย"
"แล้วหายเจ็บแล้วหรอ"
"อีกสองวันคงหายดีแระ" พ่อกับแม่เขาก็เรียกให้เขาไปเลือกรถ
"เออ นายช่วยเราเลือกหน่อยดิ นายเอาคันไหนล่ะ"ผมเลยเลือกเอารถคันที่อยู่ตรงหน้า ราคา 53,000 บาท เขาก็เลือกตามพอตอนขากลับคุณตาของผมก็ให้ขับกลับเอง ส่วนเขา
ก็ขับกลับเองเหมือนกัน เราจึงกลับพร้อมกัน เออตอนนี้แหละเราจะถามทุกอย่างที่คาใจ ผมนึกในใจเพราะตอนนี้เวลาเป็นของผมแล้ว
-------------------- จบตอนที่ 1 --------------------
เป็นไงบ้างครับเพื่อนๆ ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยนะครับ รับรองสนุกมากแน่นอนครับ!!!
และขอกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ด้วยนะครับ ^^
ชอบ ขอบคุณครับ {:5_119:}{:5_136:}{:5_123:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เยี่ยม เยี่ยม ขอบคุณครับ {:5_146:}ขอบคุณมากครับ{:5_120:} อ่า น่าติดตาม ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุน สนุกดีครับ {:5_118:} ขอบคุณครับ ดี ขอบคุณครับ สงสัยโชคชะตาพามาเจอกัน