แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Elenai เมื่อ 2020-7-17 13:07
เนื้อหาในตอนที่ 5 ตามลิงค์ http://www.g4guys.com/forum.php?mod=viewthread&tid=123315&fromuid=155129
“บิวพี่มีอะไรอยากจะถามบิวหน่อยได้ไหมครับ” “ค๊าบพี่เติร์ก” เจ้าเติร์กใช้มือขวาจับแขนบิวและพามันไปนั่งที่เก้าอี้ตรงโต๊ะคอมเจ้าเติร์กใช้มือหมุนปรับพนักเก้าอี้ที่เอนลงให้ตั้งขึ้น “พี่เติร์กจะถามอะไรค๊าบ”บิวแหงนมองและทำสายตาแพรวพราวใส่เจ้าเติร์กที่กำลังยืนก้มมองลงมาที่มัน“บิวตอบพี่ตามตรงนะ” เจ้าบิวพยักหน้างึกๆ “บิวจำได้ไหม วันที่บิวมานอนห้องพี่ครั้งแรกน่ะ ตอนเช้าพี่ตื่นมาแล้วมีคราบน้ำเชื้อติดอยู่ตามเสื้อพี่และตามผ้าปูที่นอนน่ะ บิวเป็นคนทำใช่ไหม” สีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขและแววตาอันแพรวพราวของเจ้าบิวค่อยๆเปลี่ยนเป็นความวิตกกังวลขึ้นมาทันทีถึงกระนั้นเจ้าเติร์กมันยังคงยิ่งคำถามกลับไปอีกครั้ง “ใช่ฝีมือบิว ป่าวครับ”เจ้าบิวยังคงนิ่งเงียบ ตัวเริ่มสั่นเทาด้วยความกลัว เมื่อเจ้าเติร์กเห็นเช่นนั้นมันเลยเอื้อมมือซ้ายขึ้นมาจับและลูบหัวเจ้าบิวไปมาพร้อมกับถามกลับย้ำไปด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวล "บิวครับ บิวเป็นคนทำใช่รึป่าว" เจ้าบิวค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเจ้าเติร์ก "ชะ ชะ ใช่ ค๊าบบ บิวเองครับ” มันตอบด้วยน้ำเสียงสั่นๆด้วยความหวาดกลัว“แล้วทำไมบิวถึงทำแบบนั้นกับพี่ล่ะครับ” “บิว ก็บิวตื่นมากลางดึก บิวเห็นกางเกงของพี่เติร์กมีอะไรตุงๆใหญ่ๆอยู่ใต้กางเกงอะค๊าบบิวอยากรู้บิวเลยเปิดดู และบิวเห็นจู๋ของพี่เติร์กมันทั้งใหญ่ยาวและก็มีน้ำใสๆที่มีกลิ่นแปลกๆติดอยู่ที่ตรงปลายหัวอะค๊าบบิวเลยลองชิมดู” “แล้วบิวเลยอมของพี่เลยหรอค๊าบ” “ค๊าบพี่เติร์ก” “แล้วบิวทำแบบนั้นกี่ครั้งแล้วครับ” “บิวเพิ่งเคยทำครั้งแรกครับ ตอนที่นอนห้องพี่เติร์กตอนนั้นอะค๊าบ”เจ้าเติร์กถึงกับอึ้งในคำตอบของเจ้าบิว จนมันพูดและไปต่อไม่ถูกและในระหว่างที่เจ้าเติร์กยืนอ้ำอึ้งอยู่นั้น สายตาเจ้าบิวจับจ้องไปยังเป้ากางเกงเจ้าเติร์กที่กำลังเริ่มตุงนูนๆขึ้นมาเล็กน้อยมันเลยเอื้อมมือไปจับสะโพกเจ้าเติร์กและออกแรงดึงให้ตัวมันที่นั่งบนเก้าอี้ให้เลื่อนเข้าไปตรงตำแหน่งเป้ากางเกงพร้อมกับเอาหน้าของมันซุกเข้าไปทันทีเจ้าเติร์กถึงกับตกใจเล็กน้อย จนถอยหลังไปชนขอบโต๊ะคอมดังตึงงงเบาๆเจ้าบิวยังคงใช้สองมือจับสะโพกเจ้าเติร์กไว้มั่นพร้อมทั้งใช้จมูกสูดหายใจ “ฟืดดดฟาดดด” และเอาปากถูไถเป้ากางเกงไปมา ซึ่งความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่อยู่ในหัวของเจ้าเติร์กทำให้มันพยายามพูดห้ามเจ้าบิวและใช้มือทั้งสองจับงัดหัวเจ้าบิวออกจากเป้ากางเกงของมัน “บิว ไม่เอาครับ พอแล้ว บิวพอก่อนครับ พี่ไม่ทำแล้ว” ยิ่งเจ้าเติร์กออกแรงงัดหัวเจ้าบิวและพูดสั่งให้มันหยุดทำเท่าไหร่มือเจ้าบิวยิ่งจับยึดสะโพกให้แน่นยิ่งกว่าเดิมพร้อมกับใช้ริมฝีปากงับและดุนๆท่อนลำจากภายนอกกางเกงจนท่อนลำเจ้าเติร์กพองตัวนูนเป็นก้อนแข็งจนดันหน้าเจ้าบิวขึ้นมาเสียงพูดเจ้าเติร์กเงียบลงพร้อมกันนั้นสองมือของมันที่พยายามจับงัดหัวเจ้าบิวออกจากเป้ากางเกงก็ค่อยๆคลายลงเช่นกันเมื่อเจ้าเติร์กไม่มีท่าทีขัดขืนเจ้าบิวเลยยิ่งได้ใจใหญ่ มันจึงใช้ใบหน้าและริมฝีปากถูไถเป้ากางเกงไปมา ได้ไม่นานมันจึงถอนหน้าออกมาและแหงนขึ้นมองหน้าเจ้าเติร์กช้าๆมันเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมทั้งทำแววตาที่แฝงไปด้วยความใคร่จ้องเข้ามายังนัยน์ตาของเจ้าบิวทำเอาเจ้าบิวหัวใจเต้นตูมตามและแสดงอาการระริกระรี้เหมือนเด็กน้อยดีใจที่ของเล่นชิ้นใหม่ มันไม่รอช้ามันรีบดึงขากางเกงและกางเกงในเจ้าเติร์กลงไปกองไว้ที่หัวเข่าสายตามันรีบจับจ้องท่อนลำที่แข็งตัวชี้หน้าเจ้าบิวอยู่ ณ ขนาดนี้ เจ้าบิวถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่พร้อมใช้ลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งๆของมันไปมาเจ้าบิวใช้สองมือน้อยๆจับที่โคนท่อนลำที่มีขนเพชรดกดำขึ้นรายล้อมอยู่ และออกแรงดึงหนังหุ้มปลายลงไปจนสุดหัวเงี่ยงมันจ้องมองหัวเห็ดบานๆสีแดงเป็นมันวาวด้วยความพออกพอใจจากนั้นมันจึงค่อยอ้าปากกว้างและเขมือบหัวเห็ดสีแดงเป็นมันวาวนั้นเข้าสู่อุ้งปากน้อยๆของมันอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งออกแรงดูดเบาๆและโยกหัวเข้าๆออกๆไปมา “โอ้ย ซีดดดด อ่าหหหหห” เจ้าเติร์กกระตุกตัวด้วยความเสียวเป็นช่วงๆ “โอวววว บิววววว บะ บะบิวชะชะชะชอบหรอครับ” เจ้าเติร์กพยายามฝืนความเสียวซ่านที่มันกำลังเผชิญโดยกัดฟันพูดถามเจ้าบิวด้วยน้ำเสียงอันสั่นเทา เจ้าบิวขานตอบรับทั้งที่ยังอมหัวท่อนลำไว้คาปาก“อิวออบอ๊าบบบบอี๊เอิร์ก” ทันทีที่สิ้นเสียงมันรีบดูดต่อทันที“จ๊วบบบบ จ๊วบบบบบ” “อ๊ากกกกบิววววว บิววววว เสียวโครตๆเสียว โอววววววววว บิวห่อๆปากให้เล็กลงหน่อยครับ อ่าหหหหหหแบบน้านนนน อ่าหหหห” เสียงครางเจ้าเติร์กทำเอาเจ้าบิวทั้งมีความสุขและพึงพอใจเป็นอย่างถึงที่สุดมันเลยรีบทำตามคำขอของเจ้าเติร์กอย่างว่าง่าย “โอวววว โอวววซีดดดดด โอววว ซีดดดด โอววว” เจ้าเติร์กถึงเสียวซ่านไปทั่วทั้งตัวจนมันกำมือทั้งสองไว้แน่นนิ้วเท้าของมันถึงกับหงิกงอจิกลงกับพื้นห้องพร้อมกับแหงนหน้าขึ้นมองเพดาน และหลับตาซีดปากครางไปทั่วทั้งห้องด้วยความทรมานปนสุขด้วยบิวรู้ด้วยสัญชาติญาณทันทีว่าพี่เติร์กของมันกำลังพอใจกับสิ่งที่มันกำลังทำอย่างถึงที่สุดมันเลยอมให้ลึกกว่าเดิมและออกแรงดูดจนกระพุ้งแก้มของมันบีบรัดท่อนลำไปพร้อมกับแรงดูด“ซีดดดดด อ่าหห ซีดด อ่าหหห เยี่ยมเลย ซีดดโอวววว” เจ้าบิวดูดอยู่ได้นานเกือบ 3 นาทีจู่ๆมันก็หยุดดูดและคายปากออกดื้อๆ เติร์กที่กำลังอยู่ในภวังค์ของความเสียวซ่านอยู่ถึงกับเอ่ยปากถามเจ้าบิว“แฮ่กๆๆ บิว ครับ หยุดทำไมหรอ พี่กำลังเสียวสุดๆเลย” เจ้าบิวใช้มือทั้งสองขึ้นมานวดวนๆที่กรามทั้งสองข้างของมันไปมา“บิวดูดนานๆมัน ปวดต้นคอกับปวดตรงกรามอะค๊าบพี่เติร์ก” เจ้าเติร์กที่ได้ฟังบิวพูดมันถึงกับรู้สึกสงสารบิวขึ้นมาทันทีแต่ด้วยความเงี่ยนและความใคร่ที่กำลังครอบงำมันอยู่ในตอนนี้ทำให้มันนึกถึงฉากในหนังตอนที่ผู้ชายกับผู้หญิงกำลังนอนและสอดใส่กันเจ้าเติร์กถึงปิ๊งไอเดียขึ้นมา “งั้นบิวเอางี้บิวนั่งอยู่เฉยๆนะและห่อปากให้เล็กเข้าไว้เหมือนตะกี้นะ” “ได้ค๊าบพี่เติร์กจะทามไรอะค๊าบ” เจ้าเติร์กยิ้มแต่ไม่ตอบมันใช้สองมือใหญ่ๆจับหัวเจ้าบิวไว้มั่นและเอาท่อนลำใหญ่ๆที่แข็งตัวสอดเข้าปากไปอย่างช้าๆในระหว่างที่หัวเห็ดบานๆเคลื่อนที่ผ่านเข้าไปในอุ้งปากที่เจ้าบิวห่อปากไว้ให้เล็กตามคำสั่งของเจ้าเติร์กเจ้าเติร์กสึกถึงความฟิตแน่นของอุ้งปากและลิ้นสากๆของเจ้าบิวที่ถูไถกับหัวเห็ดที่กำลังสอดเข้าไปทำเอามันรู้สึกเสียวแปล๊บๆอย่างบอกไม่ถูก มันสอดลึกไปได้แค่ครึ่งลำเพราะมันรู้ดีว่าหากลงลึกไปมากกว่านั้นอาจทำให้เจ้าบิวสำลักได้มันเลยค่อยๆถอนท่อนลำคืนกลับมา ส่วนเจ้าบิวเองตั้งแต่ที่ถูกเจ้าเติร์กใช้มือจับล็อกหัวและใช้ท่อนลำสอดเข้ามาในปากเข้ามันมันรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย เพราะมันรู้ว่าขนาดและความยาวของท่อนลำที่กำลังแทรกตัวเข้ามาในอุ้งปากของมันนั้นมันทั้งใหญ่และคับปากจนมันรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เจ้าเติร์กถอนท่อนลำออกมาจนขอบหัวเงี่ยงโผล่พ้นริมฝีปากออกมาเล็กน้อยและมันจึงได้ดันท่อนลำกลับเข้าไปในอุ้งปากเจ้าบิวอีกครั้ง “นั่งนิ่งๆนะบิว ห่อปากไว้แบบนั้นนะ” เจ้าบิวผยักหน้างึกๆและทำตามพี่ชายมันอย่างว่าง่ายจากนั้นเจ้าเติร์กใช้สะโพกโยกดันท่อนลำเข้าและออกจากปากอย่างช้าๆ “ซีดดดด เสียววะอาหหห” และมันก็ค่อยเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้นๆจนเกิดเสียงดังจวบๆๆๆ ในปากของเจ้าบิวบางครั้งเจ้าเติร์กก็เผลอดันท่อนลำเข้าปากลึกเกินไปจนเจ้าบิวถึงกับใช้มือดันสะโพกไว้เพื่อให้พี่ชายรู้ว่าเอาท่อนลำเข้าปากมาลึกเกินไป ยิ่งเจ้าเติร์กทำนานไปความเสียวซ่านก็ยิ่งกระตุ้นให้อารมณ์ของมันพุ่งพล่านจนมันกระเด้าท่อนลำเข้าออกปากเจ้าบิวอย่างรวดเร็วและต่อเนื่องโดยไม่สนว่าเจ้าบิวนั้นจะเป็นยังไง "ซีดดอ่าห“หหห บิว ห่อปากอย่างง้านค๊าบบบ อ๊ากกกกดีมากซีดดด อ่าหหหห เสียวววว อ่าหหหหห” มันยังคงกระเด้าท่อนทำเข้าปากอย่างต่อเนื่องพร้อมสองมือที่จับหัวเจ้าบิวไว้แน่น “อี่เอิร์กอืมอาอาย” เจ้าบิวที่ถูกท่อนลำกระเด้าเข้าปากมันพยายามส่งเสียงพูดบางอย่างออกมาแต่นั้นก็ไม่อาจทำให้เจ้าเติร์กที่อยู่ภายใต้อารมณ์เงี่ยนนั้นได้ยินหรือสนใจแต่อย่างใด“ซีดอาหหหห์ บิว จะออกแล้ว จะออกแล้ว ซีดดดดด” ไม่นานนักเจ้าเติร์กเองรับรู้ถึงน้ำกามที่กำลังพวยพุ่งจากภายในร่างกายขึ้นมาตามท่อนลำอย่างรวดเร็วมันไม่รอช้ามันเลยใช้สองมือที่จับหัวเจ้าบิวไว้นั้นดึงหัวของมันเข้ามาหาตัวของเจ้าเติร์กอย่างรวดเร็วจนใบหน้าและจมูกเจ้าบิวพุ่งเข้ามาแนบชิดกับติดท้องน้อยของเจ้าเติร์ก ทำให้ปลายหัวเห็ดบานๆที่อยู่ในอุ้งปากของเจ้าบิวพุ่งพรวดเข้าลึกไปยังลิ้นไก่ของมันเจ้าบิวถึงกับส่งเสียงร้อง อู้อี้ๆในลำคอ พร้อมกับพยายามดิ้นอย่างสุดกำลังและใช้มือทุบตีไปที่ขาและลำตัวเจ้าเติร์ก “พี่ ขอ โทษ นะบิว อ๊ากกกกกก อาหหหหหห” เจ้าเติร์กกระตุกตัวเกร็งงึกๆปลดปล่อยน้ำกามพวยพุ่งจากปลายท่อนลำเข้าสู่ลำคอของเจ้าบิวปรี๊ดๆ เจ้าบิวดิ้นไปมาพร้อมกับเอานิ้วมือหยิกตามสะโพกและต้นขาเจ้าเติร์ก “อื้ออออออออี่เอิร์กกกกกกอืมมมอี่เอิร์กกอะ” เจ้าเติร์กยังคงกดหัวของมันไว้แน่น น้ำกามที่สองของเจ้าเติร์กยังคงพวยพุ่งปรี๊ดๆจากปลายหัวเห็ดอีกประมาณ 4 ครั้ง จนมันไหลลงคอและเข้าสู่กระเพาะของเจ้าบิวไปจดหมดเมื่อน้ำกามถูกปล่อยจนหมดแล้วเจ้าเติร์กถึงกับถอนหายใจยาวๆด้วยความโล่งพร้อมกับปล่อยมือที่กดหัวเจ้าบิวไว้ออกอย่างช้าๆเจ้าบิวรีบถอนปากและใบหน้าออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับสำลักและไอเสียงดัง แค่กๆๆๆ หลายต่อหลายครั้งจนน้ำตามันคลอเบ้ามันรีบลงจากเก้าอี้และวิ่งตรงไปที่อ่างน้ำในห้องน้ำพร้อมกับพยายามอาจเจียนจนเกิดเสียงดัง “อ๊อกๆๆ”เอาน้ำกามของเจ้าเติร์กที่อยู่ในท้องของมันออกมา แต่ไม่ว่ามันจะพยายามอาเจียนสักเท่าไหร่น้ำกามที่อยู่ในท้องของมันก็ไม่มีทีท่าจะออกมาแต่อย่างใดเจ้าเติร์กเดินเข้ามาพร้อมกับเอามือลูบที่แผ่นหลังของมันไปมา “บิวครับ เป็นไรมากไหม” เจ้าบิวส่ายหัวไปมาพร้อมกับใช้มือทั้งสองตวงน้ำจากก๊อกบ้วนปาก“เห็นไหมพี่บอกแล้วว่าไม่ทำ ไม่ทำ ดื้อนะบิว” เมื่อมันบ้วนปากเสร็จมันจึงรีบหันหน้ามามองเจ้าเติร์กด้วยสีหน้าที่งอน “พี่เติร์กทำไมพี่ทำแบบนี้อะ ตะกี้บิวเกือบจะสำลักตายแล้วนะ” มันพูดพร้อมกับเดินเอามือเข้าไปทุบตัวของเจ้าเติร์กไป 1 ทีด้วยความไม่พอใจ เจ้าเติร์กรีบย่อตัวนั่งลงพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบที่หัวเจ้าบิวไปมา “โอ๋ๆ บิว ไม่งอนพี่นะ พี่ขอโทษที่พี่เองทำแบบนั้นไปพี่พยายามห้ามตัวเองแล้วแต่มันห้ามไม่ได้จริงๆ ไม่เอานะ อย่าทำหน้าแบบนั้นครับ” “แล้วน้ำที่มันพุ่งออกมาจากจู๋พี่เติร์กตะกี้อะ ตอนนี้มันเข้าปากลงท้องบิวไปแล้วบิวจะเป็นอะไรไหมอะพี่เติร์ก” “ไม่เป็นอะไรครับแล้วตอนที่แอบอมของพี่ตอนนั้นน่ะ บิวไม่ได้กินน้ำของพี่หรอ” เจ้าบิวถึงกับส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว “อือออ ตอนนั้นบิวไม่ได้กลืนนะพี่เติร์ก บิวคายมันออกมาแล้วบิวก็เอาเสื้อของบิวกับเสื้อพี่เติร์กเช็ดๆให้มันแห้ง” “อ่อพี่เข้าใจล่ะครับ ว่าทำไมเสื้อของพี่กับของบิวถึงได้มีคราบน้ำเชื้อติดอยู่เยอะมาก”เจ้าบิวยังคงทำหน้าตาพะอืดพะอมและเหมือนจะอ๊วกออกมาเป็นช่วงๆ “แล้วรสชาติของมันเป็นไงบ้างล่ะน้ำเชื้อพี่ที่มันเข้าปากบิวไป “มันก็ มันคาวอะค๊าบ ลื่นๆ รสออกหวานแปล่มๆ” เจ้าเติร์กถึงกับหน้าแดงและยิ้มด้วยความเขินอาย“แล้วบิวชอบไหมล่ะ” “ไม่รู้จิ บิวบอกไม่ถูกมันแปลกๆอะพี่เติร์ก” “งั้นหรอ ฮ่าๆๆ” เจ้าเติร์กใช้มือขยี้หัวเจ้าบิวไปมา “ปะบิวนอนกันเถอะ นี่จะตี 1 แล้วครับเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไปรร.ไม่ทัน” เจ้าเติร์กใช้มือจับแขนเจ้าบิวและเดินนำไปที่เตียง“บิวขึ้นนอนก่อนเลยครับ เดี๋ยวพี่จะไปปิดไฟห้อง” “พี่เติร์กค๊าบ ปิดไฟที่หัวเตียงนะ มันสว่างแสบตาบิวอะค๊าบ” “ก็พี่เห็นบิวกลัวผีนั่นแหละเลยต้องเปิดไว้ให้เวลาบิวมานอนด้วย” เจ้าบิวทำหน้าเบ้ “บิวไม่ได้กลัวสักหน่อย” มันรีบพลิกตัวนอนตะแคงข้างหันหลังให้เจ้าเติร์กทันที เจ้าเติร์กยิ้มและหัวเราะเบาๆมันรีบเดินไปปิดไฟห้องและเดินกลับมาขึ้นเตียงพร้อมกับสอดตัวลงใต้ผ้าห่มที่เจ้าบิวกำลังใช้ห่มทันที เจ้าเติร์กหนุนหมอนนอนอยู่ได้พักใหญ่จู่ๆเจ้าบิวค่อยๆขยับตัวมาโอบกอดตัวเจ้าเติร์กอย่างรวดเร็ว “เอ้ยบิว มากอดพี่ทำไมเนี่ย ปล่อยๆ มันร้อนครับ” “พี่เติร์กขอบิวนอนใกล้ๆพี่นะ” “ไมอะ” “บิวกลัวผีอะค๊าบ” “ฮ่าๆก็ไหนว่าตะกี้ไม่กลัวไม่ใช่หรอ” “ก็ตะกี้มันเปิดไฟนิน่าแต่ตอนนี้มันมืด บิวเริ่มกลัวแล้ว” “งั้นบิวมาหนุนหมอนใบเดียวกับพี่ล่ะกัน แต่ก่อนหน้านั้นบิวปล่อยพี่ก่อน มันร้อนครับ” เจ้าบิวปล่อยมือที่โอบกอดตัวเจ้าเติร์กออกและลงไปนอนข้างๆเจ้าเติร์กในขณะที่เจ้าเติร์กกำลังจะเคลิ้มหลับไปนั้นเองจู่ๆมันก็ต้องลืมตาขึ้นเพราะมันรู้สึกถึงมือของเจ้าบิวค่อยๆสอดเข้าไปทางขากางเกงและล้วงเข้าไปถึงท่อนลำที่ยังแข็งตัวท้วมๆพร้อมกับบีบขยำท่อนลำเล่นเบาๆ “ไม่ทำแล้วบิวพี่จะนอนครับ” เสียงเจ้าเติร์กพูดดังขึ้นมาเจ้าบิวที่คิดว่าพี่ชายของมันหลับไปแล้วถึงกับตกใจรีบชักมือออกพร้อมทั้งหัวเราะคิกคักๆเบาและมันก็กลับลงมานอนอยู่ข้างเจ้าเติร์กเช่นเดิม “เจ้าเติร์กถอนหายใจยาวๆก่อนที่จะหลับตาลงอีกครั้งด้วยความง่วงมันนอนอยู่ได้สักพักในระหว่างที่สติของเจ้าเติร์กกำลังดำดิ่งเข้าสู่ภวังค์นั้นมันรู้สึกถึงอะไรบางอย่างบีบนวดๆที่ท่อนลำเจ้าเติร์กไม่สนใจและยังคงปล่อยสติเข้าสู่ภวังค์ต่อไปไม่นานนักมันเริ่มรู้สึกอุ่นๆที่หัวท่อนลำและค่อยๆเริ่มเสียวขึ้นทีละนิดๆจนมันต้องรีบลืมตาตื่นขึ้น “อืมมมม อะไรเนี่ย” เจ้าเติร์กค่อยๆชันตัวขึ้นมาเล็กน้อยและพยายามทอดสายตาไปเบื้องล่างที่กำลังมีเบาสิ่งที่เคลื่อนไหวไปมาอยู่ระหว่างเขาของมัน “บิว พอ!!!ไม่อมแล้ว” เจ้าบิวมันทำเป็นไม่สนใจและตั้งหน้าตั้งตาใช้ปากอมท่อนลำอย่างต่อเนื่อง “บิว พอแล้ว ซีดดด พอครับ อ่าหหหพี่จะนอน โอว ซีดดดด” เจ้าเติร์กใช้มือดันหัวเจ้าบิวออก“หยุดก่อนบิว โอยยย ยะหยุดก่อน” มันรีบเอาสองมือจับล็อคหัวเจ้าบิวไว้มั่นส่วนเจ้าบิวมันพยายามสู้แรงเจ้าเติร์กโดยการก้มหน้าลงและพยายามงับหัวท่อนลำเข้าปากเจ้าเติร์กรีบดึงกางเกงขึ้นและขดตัวเปลี่ยนเป็นท่านั่งขัดสมาธิทันทีพร้อมกับใช้มือจับตัวเจ้าบิวไว้ “พอก่อนบิว” “ทำไมอะค๊าบพี่เติร์กไม่ชอบที่บิวทำหรอ” “ไม่ใช่แบบนั้นแต่พี่นอนไม่ได้น่ะ” “แล้วทามมายพี่เติร์กถึงนอนไม่ได้อะค๊าบ” “ก็บิวทำเอาพี่เสียวซะขนาดนั้นใครมันจะไปนอนได้” คำพูดเมื่อครู่ทำเอาเจ้า บิวถึงกับยิ้มเอียงอาย“ถ้า ถ้ามันเสียวก็ดีจิ พี่เติร์กจะได้นอนสบายๆไงค๊าบ” “งั้นถ้าให้บิวนอนแล้วพี่จั๊กจี้บิวไปด้วยบิวจะนอนได้ไหมล่ะ” “แฮร่ๆๆ แบบนั้นบิวได้หัวเราะจนตายแน่ๆ” “นั่นแหละ เห็นไหม” “งั้นบิวอมเบาๆไม่ให้พี่เติร์กเสียวก็ได้ค๊าบ” “ไม่เอาอย่าดื้อสิบิว พรุ่งนี้พี่กับบิวต้องไปโรงเรียนนะเห็นไหมดูนาฬิกาสิจะตี 2 แล้ว นอนๆถ้าพูดไม่ฟังแบบนี้งั้นพี่จะให้บิวนอนที่นี่คนเดียวนะ เอาไหมล่ะ” เติร์กทำเสียงเข้มใส่เจ้าบิว “ไม่เอาค๊าบ” น้ำเสียงที่เข้มปนดุของเจ้าเติร์กเล่นเอาเจ้าบิวถึงกับหน้าเหวอไม่เป็นท่ามันเลยรีบคลานกลับขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนกและล้มตัวลงนอนลงอย่างรวดเร็วเจ้าเติร์กนอนตะแครงซ้ายหันหลังให้กับเจ้าบิว และพยายามข่มความรู้สึกของตนเองไว้เพื่อให้ท่อนลำของมันสงบตัวลงจนทั้งสองได้เคลิ้มหลับไป เวลา 6.30 น. เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ที่กำลังชาร์จแบตอยู่บนโต๊ะคอมดังขึ้นเจ้าเติร์กลืมตาตื่นและดันตัวลุกขึ้นนั่งที่ขอบเตียงพร้อมกับบิดยืดตัวไปมาเหมือนทุกครั้งจากนั้นมันจึงลุกขึ้นยืนและเดินตรงไปที่โต๊ะพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดปิดเสียงนาฬิกาปลุก “อืมม เช้าแล้วหรอเนี่ย” เจ้าเติร์กวางโทรศัพท์ลงและใช้มือทั้งสองเปิดผ้าม่านให้แสงสลัวๆยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องจากนั้นมันจึงเดินกลับมาที่เตียงพร้อมกับเรียกปลุกเจ้าบิว “บิวบิวครับ ตื่นๆเช้าแล้ว บิว ตื่น” มันใช้มือเขย่าตัวเจ้าบิวไปมา “ฮืมมมมมม” เจ้าบิวทำเสียงงัวเงียและใช้มือดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงตัวมันและในระหว่างนั้นเองหูของเจ้าเติร์กได้ยินเสียงอาปลื้มและน้าเอมดังขึ้นมาจากชั้นล่างมันเลยเดินผละจากเตียงนอนและลงไปยังชั้นล่าง ทันทีที่เจ้าเติร์กเดินลงบันไดมามันเห็นอาปลื้มนั่งก้มหน้าเขียนบัญชีรายการสั่งของที่โต๊ะกินข้าวและน้าเอมที่กำลังยืนล้างเห็ดหอมอยู่ตรงอ่างล้างจาน “อ้าวน้าเอม อาปลื้ม กลับมาเมื่อไหร่ครับ” น้าเอมกับอาปลื้มถึงกับเงยและหันหน้ามองเจ้าเติร์กพร้อมกัน“เติร์กลูก เพิ่งตื่นหรอน้ากับอาปลื้มเพิ่งกลับเข้าบ้านตอนตี 5 นี้เอง” เจ้าเติร์กเดินตรงมานั่งที่โต๊ะกินข้าวกับอาปลื้ม “โหแล้วทำไมกลับซะเช้าเลยน้าแล้วบอลเป็นไงบ้างครับน้า หมอว่าไงบ้างครับ” น้าเอมทำหน้าเจือนๆ “ตอนแรกหมอบอกว่าน้องเป็นไส้ติ่งอักเสบนะแต่พอไปตรวจละเอียดอีกทีหมอว่าน้องเป็นลำไส้อักเสบน่ะหมอเลยให้ยาและให้น้องนอนดูอาการจนถึงเช้า พอน้องดีขึ้นหมอเลยให้กลับน่ะลูก” อาปลื้มชำเลืองขึ้นมองเจ้าเติร์ก “เดี๋ยวเติร์กไหนอาขอดูหน้าชัดๆหน่อยเอ่อ ดูเติร์กหน้าซีดๆนะ ไปทำไรมาล่ะ” เจ้าเติร์กถึงกับทำหน้าตกใจ “พูดจริงหรออา” “อ้าวถ้าไม่จริงอาจะถามเติร์กทำไมล่ะหึ ไปทำไรมา ไม่สบายหรือป่าว” “ป่าวครับผมสบายดีเมื่อคืนผมคงนอนดึกไปหน่อยครับอาปลื้ม” อาปลื้มก้มหน้าลงเขียนบัญชีรายการสั่งของต่อ “ชวนน้องนอนดึกนะเรา ว่าแต่เติร์กเอาบิวไปนอนที่ห้องด้วย เติร์กนอนได้หรอ บิวมันนอนดิ้นนะ ขนาดอาเวลานอนใกล้บิว อายังชอบโดนมือบิวตีเข้าที่หน้าหลายครั้งล่ะ” เติร์กถึงกับอมยิ้มทันใด “ก็ไม่เห็นดิ้นนะอาปลื้มบิวก็นอนเป็นปกติดีทุกอย่าง” น้าเอมเดินมานั่งที่โต๊ะพร้อมกับยื่นแก้วกาแฟให้อาปลื้ม “ดีแล้วล่ะลูกที่นอนกับบิวได้ วันนี้วันจันทร์ไม่ใช่หรอแล้วบิวตื่นยังลูก นี่จะ 6.47 น. แล้วนะ” “ก่อนจะลงมาผมปลุกไปทีแล้วครับน้าเอม สงสัยท่าจะง่วงเลยนอนต่อ งั้นเดี๋ยวผมขอขึ้นไปอาบน้ำนะครับและรวดปลุกบิวด้วย” “จ๊ะลูก ปะ รีบเลย เออเติร์กลูก ถ้าบิวไม่ยอมตื่นฝากเติร์กบอกบิวว่าวันนี้น้าทำข้าวต้มเห็ดหอมของโปรดบิวรออยู่ข้างล่างนะ” “ครับน้าเอม เอ่อน้าเอมครับ บอลอยู่บนห้องใช่ไหมครับเดี๋ยวผมว่าจะไปดูน้องสักหน่อย” น้าเอมรีบพูดสวนขึ้นมาทันที “อาอาอาเติร์ก ยังก่อนลูกให้น้องได้นอนก่อน เดี๋ยวน้องตื่นครับ วันนี้น้าว่าจะให้บอลหยุดโรงรียน 1 วัน เดี๋ยวเย็นๆค่อยมาคุยกับน้องเอาตอนนี้เติร์กไปจัดการกับตัวเองก่อนปะลูก แล้วก็อย่าลืมปลุกบิวด้วยครับ” เจ้าเติร์กพยักหน้าตอบรับและหันหลังเดินขึ้นไปบันไดไปและเดินตรงไปที่ห้อง ขณะที่เจ้าเติร์กกำลังเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องนั้นจู่ๆเจ้าบิวได้เปิดประตูห้อง ผ่าง ออกอย่างรวดเร็ว เจ้าเติร์กถึงกับผงะตกใจจนถอยหลังออกมาเล็กน้อย “อ้าวบิว พี่ว่ากำลังจะไปปลุกอยู่พอดี บิวตื่นก็ดีแล้วครับวันนี้แม่บิวทำข้าวต้มเห็ดหอมของโปรดของบิวด้วยนะ” เจ้าบิวขยี้ตาไปมาด้วยความง่วงและงัวเงียจากการตื่นนอน “จริงหรอค๊าบพี่เติร์ก แล้วแม่กับพ่อกลับมาตอนไหนครับแล้วบอลล่ะพี่เติร์ก” “พ่อกับแม่บิวเพิ่งมาถึงตอนเช้ามืดน่ะ ส่วนน้องนอนอยู่ในห้องแม่ ถ้าบิวกลับเข้าห้องไปก็อย่าเพิ่งไปกวนน้องให้ตื่นล่ะเดี๋ยวบิวจะโดนแม่กับพ่อว่าเอาบิวเข้าห้องไปแล้วก็รีบไปจัดการอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนเลยนะครับ เข้าใจที่พี่บอกไหมนิ”“ค๊าบพี่เติร์ก” ทันทีที่เจ้าบิวพูดจบมันค่อยๆเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเจ้าเติร์ก “มีไรหรอบิว” เจ้าบิวแหงนมองหน้าพร้อมกับยิ้มหวานก่อนที่จะเอื้อมมือทั้งสองไปจับตรงเป้ากางเกง“เฮ้ยบิว ทำไรน่ะ” เจ้าเติร์กถึงกับรีบเบี่ยงตัวหลบอย่างรวดเร็วพร้อมกับก้าวถอยหลังออกไป “พอเลยๆ มือไวนะไอ้น้องชาย ปาปาปา ไม่ต้องยิ้มเลยบิว ถ้าช้าระวังพี่จะไม่เหลือข้าวต้มเห็ดหอมให้นะ” เจ้าบิวถึงกับทำปากเบ้ใส่เจ้าเติร์ก “ใครจะไปยอมให้พี่เติร์กทำแบบนั้น”เจ้าบิวรีบหันหลังวิ่งกลับเข้าห้องของมันไปทันที “ฮ่าๆๆ ไรวะ พูดแค่นี้ทำเป็นงอนยังกะผู้หญิงซะงั้น” 8.41 น. หลังกิจกรรมเข้าแถวเสร็จสิ้นลง เจ้าเติร์กกับเตอร์กำลังเดินไปหาเคนกับเจนที่นั่งกินข้าวกล่อง7-11 ที่โต๊ะหินอ่อนตรงลานไม้หอม และจู่ๆได้มีเด็กนักเรียนหญิงม.4 สามคนวิ่งตรงเข้ามาหาทั้งสองจากข้างหลังอย่างรวดเร็ว “เออ พี่ ค๊ะ” เจ้าเติร์กกับเตอร์ถึงกับหันไปมองยังต้นเสียงเรียกเตอร์ถึงกับรีบทำเสียงหล่อพูดเสนอตัวและเดินขึ้นมาบังเจ้าเติร์กไว้ “เรียกหาพี่หรอครับน้องสาว” เด็กผู้หญิงคนดังกล่าวเงยหน้ามองเตอร์และส่ายหัวทันที “เอ่อ ขอโทษค่ะพี่ แต่หนูหมายถึงพี่เติร์กน่ะค่ะ” เตอร์ถึงกับหน้าแตกไม่เป็นท่าถึงกระนั้นมันก็ยังตีหน้าเข้มทำฟอร์มเดินหลบเจ้าเติร์กไปอยู่ด้านข้างเติร์กรีบพูดสวนขึ้นมาทันที “มีอะไรหรอครับน้อง……” “แพมค่ะ หนูชื่อแพมค่ะพี่ หนูเรียนอยู่ม.4 สายคณิต-วิทย์เหมือนพี่เลยนะคะ ส่วนสองคนนี้เพื่อนหนูชื่อ เบลล่า กับ ลิลลี่ค่ะเรียนอยู่ห้องศิลป์ – ญี่ปุ่น ค่ะ” เติร์กยิ้มและทำหน้าเจื่อน “เอ่อ พี่ก็ยินดีที่ได้รู้จักน้องทั้งสามคนนะครับว่าแต่น้องมีอะไรหรอวิ่งกันหน้าตั้งมาเชียว” แพมรีบหันไปคุยกับเบลล่าและลิลลี่พร้อมกับซุบซิบเถียงกันไปมา “มึงพูดเลย ไม่เอามึงสิพูด กูไม่กล้า มึงนั่นแหละมึงเลย” “น้องใจเย็นครับ มีธุระอะไรด่วนหรือเปล่าเดี๋ยวพวกพี่รีบจะไปหาเพื่อนที่รออยู่ตรงโน้นน่ะน้อง” แพมรีบหันกลับมา “เอออพี่เติร์กคะ คือแบบว่า คือพวกหนูชอบพี่มากเลยนะคะ แบบพวกหนูเป็น FC พี่เลยค่ะคือหนูกับเพื่อน เอ่อ จะขอถ่ายรูปคู่กับพี่ได้ไหมค่ะ” แพมถึงกับหน้าแดงและหอบหายใจด้วยความตื่นเต้น “นะคะพี่เติร์ก พวกหนูอยากมีรูปคู่กับพี่มากเลยค่ะ” อาการตื่นเต้นของแพมทำให้เจ้าเติร์กถึงกับยิ้มกว้าง “งั้นโอเคครับ แต่พี่ขอแค่คนละรูปนะน้อง พอดีพี่รีบจริงๆครับ นี่ก็จะเข้าเรียนแล้วด้วย” ทันทีที่แพมได้ยินคำตอบ แพมถึงกับกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ “ขอบคุณพี่ ขอบคุณค่ะพี่ มึงๆๆๆเบลล่า ลิลลี่ มาเร็วๆๆ” ทันทีที่นักเรียนทั้งสามได้รูปที่ต้องการแล้วแพม เบลล่าและลิลลี่ ยกมือไหว้ขอบคุณด้วยความดีใจ “ถ้างั้นพี่ขอตัวนะน้อง โชคดีครับ” เตอร์รีบเดินเข้ามาหาเจ้าเติร์ก “แหมหน้าหล่อ Hot แต่เช้าเลยนะมึง” เตอร์พูดพร้อมกับเอาก้อนหินขนาดเล็ก 3 -4 ก้อนที่มันแอบเก็บใต้ต้นไม้มายัดเข้าใส่หลังเสื้อเจ้าเติร์ก “ไอ้เชี่ยเตอร์ ทำไรของมึงวะเนี่ย” “อ้าวกูอุตสาห์หวังดีเอาก้อนหินมาถ่วงไม่ให้มึงลอยยยยยลอยไปในอวกาศไงล่ะมึง ฮ่าๆ” “กวนตีนล่ะมึงเชี่ยเตอร์” เจ้าเติร์กดึงชายเสื้อนักเรียนออกจากกางเกงพร้อมกับสะบัดชายเสื้อให้ก้อนหินดังกล่าวร่วงออกจากเสื้อไประหว่างที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น ครูธีรชาติ ครูฝ่ายปกครองของโรงเรียนได้เดินลงบันไดจากตึกอำนวยการมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับหันไปมองทั้งสองคนและชี้นิ้วไปยังเจ้าเติร์ก “เฮ้ยนายวรภพ เอาชายเสื้อใส่ในกางเกงให้เรียบร้อย” เจ้าเติร์กถึงกับสะดุ้งโย่งกับเสียงของครูธีรชาติ “ผมขอโทษครับจารย์” เติร์กรีบยัดชายเสื้อกลับลงในกางเกงอย่างรวดเร็ว “นายวรินธร นายวรภพ มานี่ก่อน” เตอร์กับเติร์กถึงกับหันมองหน้ากันด้วยความงุนงงและหวาดวิตกก่อนที่จะค่อยๆก้มหน้าเดินตรงเข้าไปหาครูธีรชาติ“เชี้ยเตอร์ มึงหาเรื่องพากูซวยแต่เช้าเลยนะมึง” เติร์กหันไปพูดซุบซิบกับเตอร์ “นายวรินธร นายวรภพพวกเธอรู้ใช่ไหมว่าเดือนหน้านี้ก็จะถึงงาน SAE Meeting ของโรงเรียนแล้ว “รู้ครับอาจารย์” “ตะกี้พวกครูเข้าประชุมกับฝ่ายบริหารและพวกสภานักเรียนแล้วและได้ตกลงกันว่างานในปีนี้จะจัดตีมเป็นแบบ วาบิซาบิกันยังไงครูอยากจะขอแรงให้กลุ่มของพวกเธอทั้ง 6 คนร่วมงานกับพวกสภาเรียนด้วยนะถือว่าช่วยๆเพื่อโรงเรียนไป ไหนๆปีหน้าพวกเธอก็จะจบจากที่นี้ไปกันแล้ว เมื่อตะกี้ครูได้แจ้งให้กับหญิงวีรดาหัวหน้าห้องของพวกเธอไปรอบล่ะ ยังไงฝากไปประสานงานกันให้ดีๆด้วย “ครับ แล้วจะให้พวกผมเริ่มเมื่อไหร่ครับอาจารย์” “ก็เริ่มเตรียมงานเย็นนี้เลยวรภพปีนี้ทางโรงเรียนให้งบจัดงานเยอะมากพวกฝ่ายบริหารเลยอยากให้งานออกมาดีและยิ่งใหญ่สมกับงบที่ให้มา” “ครับอาจารย์” “นี่มันจะเข้าชั่วโมงเรียนแล้วพวกเธอจะไปไหนกันนายวรินธร นายวรภพ” “พวกผมกำลังจะไปเรียกนายรตช กับหญิงศศิวิมลที่นั่งกินข้าวตรงโต๊ะหินอ่อนที่ลานไม้หอมน่ะครับอาจารย์” “ไม่ต้องตามแล้วให้พวกเขาจัดการกันเองโตๆกันแล้ว พวกเธอสองคนรีบกลับขึ้นห้องเรียนได้แล้วอีกสักพักพวกคณะครูฝ่ายปกครองจะออกเดินตรวจกันล่ะ ไปๆ” เตอร์กับเติร์กรีบยกมือไหว้ครูธีรชาติและรีบวิ่งกลับขึ้นห้องเรียนไปอย่างรวดเร็วเมื่อทั้งสองกลับถึงห้องเรียนแป้งที่กำลังยืนคุยกับกลุ่มเพื่อนในห้องได้กวักมือเรียกเตอร์กับเติร์กให้เดินเข้ามา “เอ่อนี่เตอร์ เติร์ก ตะกี้ครูธีรชาติบอกกับกูว่าให้กลุ่มพวกเราช่วยงานพวกสภานักเรียนที่จะให้ทำ…” ไม่ทันที่แป้งจะพูดจบเตอร์รีบพูดสวนขึ้น “กูรู้แล้วตะกี้กูกับไอ้หล่อเพิ่งคุยกับครูธีรชาติมาหยกๆ “อ้าวงั้นหรอถ้าอย่างั้นพวกนายสองคนจะทำยังไงต่อ คือเราไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่เรื่องการวางตีมงานของปีนี้เลย” “แป้ง!!เธออย่าว่าเราอย่างงั้นอย่างงี้นะแต่ไองาน SAE Meeting มันเป็นงานอะไรเหรอ” เตอร์ถึงกับหันไปทำหน้าตากวนๆใส่เจ้าเติร์ก “โห่ ไอ้หน้าหล่อ นี่มึงไม่รู้เรื่องแต่กลับไปตอบตกลงกับครูธีรชาติแบบนั้นน่ะหรอ” “เชี่ยเตอร์ก็มึงไม่เห็นหน้าครูเค้าตอนที่มองมาหรอวะ แม่งจ้องเขม็งอย่างกะจะกินเลือดกินเนื้อกูเป็นมึง มึงจะกล้าตอบปฏิเสธไปหรอวะ” แป้งเดินตรงเข้ามาหาเติร์กพร้อมกับยืนวารสารของโรงเรียนปีที่แล้วให้ดู “จริงสินะ นายเพิ่งย้ายมาใหม่นี่นะ อะนี่ลองดูที่หน้า 13สิ เห็นไหม งาน SAE Meeting ปีที่แล้ว คือมันเป็นงานวิชาการของนักเรียนที่จัดขึ้นทุกปีในโรงเรียนเราน่ะซึ่งพวกนักเรียนในแต่ละสายชั้นจะต้องนำผลงานในกลุ่มของตนเองมานำเสนอเป็นโซนๆไป” เจ้าเติร์กทำหน้างงนิดหน่อย “มันคล้ายๆกับงาน Open house รึป่าวแป้ง” “ก็คล้ายกันนั่นแหละแต่งาน SAE Meeting มันจะสนุกและดีกว่างาน Open house เยอะ” เตอร์เดินเข้ามาตบไหล่เจ้าเติร์กดังปั๊ป “มึงฟังกูสำหรับกูแล้วมันเป็นงานปาร์ตี้ดีๆนี้เองมึงฟังนะเว้ย ตอนเช้าจะเป็นช่วงเวลาของพวกสายวิชาการเคร่งเครียดกันแต่พอช่วงเย็นเท่านั้นแหละไอ้เติร์ก ทั้งเวทีดนตรี งานกินเลี้ยงในหอประชุมแม่งคือช่วงเวลาของพวกสายปล่อยปลดอย่างกูเว้ย 55 มันสสสสส์” แป้งเดินเข้ามาผลักเตอร์ออกไปเบาๆ “เตอร์มึงอย่านอกเรื่องสิ คืองี้นะเติร์กไอ้ตีมวาซาบิไรนั่นน่ะ ถ้าเป็นเติร์ก เติร์กคิดว่าจะออกแบบงานยังไงให้ออกมาดีตะกี้กูกับแป๋มได้ลองไปคุยกับพวกสภานักเรียนมาแล้วพวกน้องเขาก็มืดแปดด้านเหมือนกัน เติร์กนายพอจะรู้จักรายละเอียดของตีมนี้บ้างรึป่าว” เจ้าเติร์กเม้มปากครู่ใหญ่ก่อนที่จะพยักหน้า “อืมมคืองี้แป้งต้องเข้าใจว่า วาบิซาบิ มันคือ สไตล์การตกแต่งแบบเรียบง่ายของประเทศญี่ปุ่นถ้าจะพูดให้เข้าใจง่ายๆก็คือสไตล์วินเทจแบบญี่ปุ่นนั่นแหละ ถ้าจะให้จัดออกมาเป็นงานนะ ถ้าตามความคิดกูกูว่ากูจะจัดเป็นสวนญี่ปุ่นแบบสมัยยุคเอโดะกับตกแต่งภายในหอประชุมกับห้องเรียนให้เป็นแบบห้องของพวกซามูไรหรือไม่ก็ห้องรับรองแขกของโชกุนหรือของพวกเกอิชา อาจต้องใช้การร่างภาพลายเส้นม้วนบนบานประตูไม้และทริคในการออกแบบดีๆนิดหน่อย คร่าวๆก็น่าจะประมาณนี้ มั้งนะ” แป้งกับเตอร์ถึงกับยืนอึ้งทึ่งในความคิดของเจ้าเติร์ก ก่อนที่ทั้งสองจะยกนิ้วทำท่ากดไลค์ “โหเติร์ก สุดยอดอะ นายนี่รู้เยอะและรู้ละเอียดจริงๆ” “แป้ง.....ถ้าจะให้แค่กลุ่มพวกเราช่วยอย่างเดียวคงไม่ไหวมั้ง กูว่าน่าจะดึงพวกสภานักเรียนเก่าปีที่แล้วกับพวกห้องศิลป์ญี่ปุ่นให้มาช่วยทำงานด้วยไม่งั้นกูว่ายังไงก็ไม่ทันวันงาน ถึงจะทันงานแต่งานก็จะออกมาไม่ดี” “อืม เราก็คิดเหมือนนายแหละเติร์ก เดี๋ยวเราจะชวนแป๋มกับเค้กไปชวนพวกไอ้เฟิร์ส พวกไอ้ตี๋ ห้อง 2 กับกลุ่มของพวกยัยหนิงห้อง 3 ดูน่ะ พวกนี้เคยเป็นสภานักเรียนปีที่แล้วอีกอย่างพวกไอ้เฟิร์สมันวาดภาพสวย และมีพรสรรค์ออกแบบงานได้สวยด้วย ไงหลังตอน 5 โมงเย็นไปเจอกันที่ห้องสภานักเรียนนะเติร์ก เตอร์ เอ้ยๆพวกแกครูมาแล้ว” ทันทีที่ครูประจำวิชาเดินขึ้นบันไดมา ทุกๆคนในห้องที่กระจายตัวกันอยู่บ้างก็จับกลุ่มคุยกันรีบวิ่งกลับไปที่โต๊ะเรียนของตนเองอย่างรวดเร็ว 16.54 น. ขณะที่เจ้าเติร์กกำลังยืนฉี่อยู่ที่ห้องน้ำชายหลังโรงเรียนอยู่นั้นมีเด็กนักเรียนชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามายืนฉี่ที่โถฉี่ข้างเจ้าเติร์ก เจ้าเติร์กเองถึงรีบกับหันไปมองเด็กคนดังกล่าวด้วยความตกใจซึ่งเด็กผู้ชายคนดังกล่าวนั้นมีผิวสีขาวเหลือง หุ่นค่อนข้างผอม สูงประมาณ 162ซม. ตัดผมรองทรงสูง หันมามองหน้าเจ้าเติร์กพร้อมกับส่งยิ้มทักทายกลับมาด้วยเช่นกัน เจ้าเติร์กยิ้มพร้อมกับพยักหน้าขานรับเบา 1 ทีก่อนที่จะละสายตาจากเด็กคนดังกล่าวมาจ้องมองผนังปูนที่อยู่ตรงหน้า เด็กคนดังกล่าวค่อยกระเถิบตัวเข้ามาหาเจ้าเติร์กทีละนิดๆพร้อมกับแอบชำเลืองตามองไปยังโถ่ฉี่เป็นระยะๆเจ้าเติร์กคงสังเกตเห็นมันเลยรีบฉี่จนเสร็จพร้อมกับเก็บท่อนลำเข้ากางเกงอย่างรวดเร็วและเดินตรงไปที่อ่างล้างมือระหว่างที่เจ้าเติร์กยืนล้างมือและใช้มือทั้งสองรองน้ำจากก๊อกมาล้างหน้า เด็กคนดังกล่าวเดินมาที่อ่างข้างๆเจ้าเติร์กพร้อมกับเปิดน้ำล้างมือมันทำทีมองกระจกแต่สายตาของมันยังคงแอบแว็บมองเจ้าเติร์กเป็นครั้งๆ เจ้าเติร์กใช้แขนเสื้อขึ้นมาปาดหยดน้ำบนหน้าไปมาและจะเอ่ยปากถามเด็กคนดังกล่าว “ชื่อไรน่ะเรา” เด็กคนดังกล่าวถึงกับสะดุ้งงึกกับเสียงของเจ้าเติร์ก “ผะผม ชื่อ ออโต้ครับ” ออโต้ตัวสั่นๆเทาและค่อยๆหันมาคุยกับเจ้าเติร์ก “ออโต้ อ่าๆ แล้วน้องเรียนอยู่ชั้นไหนล่ะ” “เอิ่ม ผม ผมอยู่ห้องม.1/5 ครับพี่”“อืม แล้วนี่น้องมีธุระไรกับพี่รึป่าวครับ เห็นแอบมองพี่ตั้งแต่มะกี้ล่ะ”ออโต้เริ่มหน้าแดงและก้มหน้าหลบสายตาของเจ้าเติร์ก “ปะปะป่าวนะพี่ คือผม ผมไม่ได้แอบมองพี่สักหน่อย” “โถ่น้องพี่ไม่พูดไม่ใช่ไม่รู้นะ พี่สังเกตน้องแต่ตั้งตอนยืนฉี่ที่โถล่ะ” ออโต้เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับทำหน้าตื่น “พี่เห็นหรอเออ คือ พี่ พี่ พี่อย่าทำไรผมเลยนะ แล้วพี่อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ ผมขอล่ะ” ออโต้ยกมือขึ้นมาไหว้เจ้าเติร์กงักๆ “พอๆน้องไม่ต้องกลัวพี่ขนาดนั้น พี่ไม่ได้จะทำไรน้องหรอก ขอแค่ตอบพี่ตามตรงก็พอว่าน้องแอบมองพี่ทำไม?” “คือผมชื่นชอบพี่อะครับตั้งแต่วันแรกที่ผมเห็นพี่ล่ะ พี่เป็นไอดอลของผมเลยทั้งรูปร่าง หน้าตา การเรียนและชื่อเสียงต่างๆในโรงเรียน คือผมอยากจะรู้จักกับพี่อะครับ” เติร์กเดินเข้าไปตบที่ไหล่ซ้ายของออโต้ “ถ้าออโต้อยากรู้จักพี่ทำไมออโต้ไม่เข้ามาคุยกับพี่ดีๆล่ะที่ออโต้ทำแบบนี้ไม่ดีนะรู้ป่าว ถ้าไปทำกับคนอื่นดีไม่ดีน้องอาจเจ็บตัวเอาได้เป็นผู้ชายต้องมีความกล้าสิน้องถ้าอยากจะรู้จักใครสักคน จำไว้นะน้องอย่าทำแบบนี้อีกล่ะ” คำพูดเจ้าเติร์กได้เปลี่ยนสีหน้าของออโต้ที่กำลังหวาดกลัวค่อยๆกลายเป็นรอยยิ้มขึ้นมาทันที “ครับพี่ ขอบคุณครับ” ออโต้พูดพร้อมกับเอื้อมมือทั้งสองมาจับมือเจ้าเติร์กตรงไหล่ซ้าย พร้อมทั้งสอดนิ้วเข้าไปที่ฝ่ามือและบีบนวดไปมา “อืม มือพี่นี่ก็ใหญ่และนุ่มดีนะครับ” ก่อนที่มันค่อยๆเลื่อนมือขึ้นไปที่แขน เจ้าเติร์กรีบชักมือกลับมาอย่างรวดเร็ว “งั้นถ้า ถ้าน้องไม่มีไรพี่ขอตัวนะพี่มีนัดทำงานกับเพื่อนๆอยู่” เจ้าเติร์กรีบหันหลังก้าวเดินออกจากห้องน้ำชายไปยังตึกอำนวยการทันทีและปล่อยให้ออโต้ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ในห้องน้ำทั้งแบบนั้น ในระหว่างที่เจ้าเติร์กกำลังก้มหน้าก้มตาเดินไปยังตึกเรียน 4 นั้น เตอร์ที่กำลังนั่งตีป้อมอยู่ในศาลาทางไปโรงอาหาร พอมันเห็นเติร์กมันรีบเรียกทักเจ้าเติร์กขึ้นทันใด “ไอ้หน้าหล่อ จะรีบไปไหนวะ แม่งบอกให้กูรอมึงอยู่ตรงนี่ แล้วมึงเสือกลืมกูซะงั้น” “เอ่อโทษทีว่ะเชี่ยเตอร์ พอดีกูแม่งคิดไรไปเรื่อยเปื่อย” เตอร์เดินเข้ามาตบเข้าทีไหล่ขวา “เออๆชั่งมันปะไอ้หน้าหล่อมึงไปส่งกูซื้อไรกินหน้าโรงเรียนหน่อยตีป้อมรอมึงตะกี้แม่งทำท้องกูโครตหิวเลย” เจ้าเติร์กล้วงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูนาฬิกา “นี่มันจะ 5 โมงแล้ว เดี๋ยวก็ไปไม่ทันที่แป้งนัดหรอกมึง” “โถ่ไอ้หน้าหล่อ หน้าโรงเรียนแม่งอยู่ใกล้แค่นี้เองมึงเพื่อนกูป่าววะไปส่งกูหน่อยดิ กูหิวข้าวจริงๆ ถึงเลทนิดหน่อยไงแป้งก็คงฆ่ากูกับมึงตายหรอกปะเร็วส่งกูหน่อย” “เออๆ กูยอมมึงจริงวะเชี่ยเตอร์” เจ้าเติร์กกับเตอร์ที่เดินมาถึงหน้าโรงเรียนมันเห็นพวกไอตี๋กำลังยืนรอซื้อลูกชิ้นทอดตรงรถเข็น “เฮ้ยไอ้ตี๋ ไอ้เอก ไอ้เฟรม ไอ้เบทพวกมึงสั่งให้กูถุงหนึ่งด้วย” เตอร์รีบวิ่งเข้าไปที่รถขายลูกชิ้นทอดอย่างไวโดยมีเจ้าเติร์กเดินตามหลังมาติดๆเจ้าเติร์กชำเลืองสายตามองดูร้านขายของโดยรอบว่ามีอะไรขายบ้าง “ไงตี๋ เอก เบท เฟรม เอ่อๆกูมาส่งไอ้เตอร์หาไรกินน่ะ แล้วพวกมึงมานานยังอืมเหรอ เฮ้ยเชี่ยเตอร์กูคอแห้งวะเดี๋ยวกูไปซื้อน้ำปั่นตรงร้านขายน้ำนั้นนะ พวกมึงจะฝากกูซื้อน้ำปั่นไหม ไม่เอาหรอถ้างั้นเดี๋ยวกูมา มึงเชี่ยเตอร์สั่งให้กูถุงหนึ่งด้วยราดน้ำจิ้มนะ ไม่ต้องแยก” เจ้าเติร์กเดินแยกออกจากกลุ่มไปที่ร้านขายน้ำปั่นมันแหงนมองอ่านป้ายเมนูไปมาสักพัก “ป้าครับกีวีมะนาวโซดาปั่น 1 แก้วใหญ่ครับ” ในระหว่างที่เจ้าเติร์กกำลังยืนรอกีวีมะนาวโซดาปั่นอยู่นั่นเองมีคนบางคนเดินเข้ามาเข้างหลังและใช้นิ้วมือมาสะกิดแขนขวาของเจ้าเติร์กจนมันต้องรีบหันกลับไปมอง “อ้าวเจมส์ ยังไม่กลับหรอ” เจมส์ยิ้มหวานๆให้กับเจ้าเติร์กพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้เจ้าเติร์กโดยที่ในมือยังหิ้วกระเป๋าผ้าใส่หนังสือเรียนอยู่ “สวัสดีครับพี่เติร์ก ผมยังกลับไม่ได้ครับวันนี้พี่เจนบอกให้ผมอยู่ช่วยเตรียมงานที่โรงเรียนกับพวกพี่เติร์กน่ะครับ” “อ่อดีๆ น้อง จะได้ช่วยๆกันให้งานเสร็จทันครับ” “พี่เติร์กซื้อไรกินครับ” “กีวีมะนาวโซดาปั่นน่ะ”“ลองสั่งเจมส์ปั่นดูดิพี่ อร่อยนะพี่” เจ้าเติร์กถึงกับทำหน้าแหยและแหงนขึ้นไปมองป้ายเมนูของร้าน“หึ มีด้วยหรอน้อง ในป้ายไม่มีเขียนไว้นะ เมนูใหม่หรอ” เจมส์ถึงกับอมยิ้มและหัวเราะออกมาเบาๆ“ฮ่าๆพี่ ก็ ซื่อเกิ้นนน มันไม่มีหรอกครับ ผมอำพี่เล่นน่ะพี่นี่ไม่รับมุขผมเลยนะ” “พี่ว่าเจมส์แหละที่ไม่รับมุขพี่พี่รู้อยู่แล้วว่ามันไม่มีขาย พี่ก็แกล้งทำซื่ออำน้องไปงั้นแหละ ฮ่าๆ” “โห โห ผมยอมพี่เลย เออพี่เติร์กผมขอไรพี่อย่างดิ ผมอยากกินไอติมอะพี่ พี่ซื้อเลี้ยงผมหน่อยดิครับ” “ไอติม?มีขายด้วยหรอ” “มีดิพี่นั่นไง” เจมส์ชี้นิ้วไปยังรถไอศกรีมวอลล์ที่จอดขายอยู่ริมตรงฟุตบาต “นะพี่ผมอยากกินไอติมอะพี่เติร์กซื้อเลี้ยงผมหน่อยครับ” เจมส์เดินเข้ามาพร้อมกระพริบตาปิ๊บๆ“โห่ น้อง ตังน้องก็มีนิ ทำไมไม่ซื้อเองล่ะ” “ ก็ค่าชุดที่จะใส่ในงาน SAE Meeting ของห้องผมอะดิพี่ ล่อเอาซะผมเป๋าแฟบเลยดูดิพี่ สภาพไม่ต่างอะไรกับยาจกเลยอะ” เจมส์ล้วงกระเป๋าตังสีม่วงเข้มจากกางเกงนักเรียนขึ้นมาเปิดกางให้เจ้าเติร์กดูเหรียญบาท 4 เหรียญที่ยัดอยู่ตรงซอกกระเป๋าตัง เจ้าเติร์กกวาดสายตามองสำรวจส่วนอื่นๆของกระเป๋าตัง “บัตรอะไรนิน้อง เยอะโครต” เจ้าเติร์กใช้มือหยิบบัตรที่ซ้อนกันเป็นบึกขึ้นในกระเป๋าตังมาดู “เป็นเดอะคอลเล็คเตอร์รึไงน้อง บัตรไรบ้างเนี่ย บัตรส่วนลดเครื่องสำอาง บัตรยืมหนังสือ บัตรสหกรณ์โรงเรียนโอ้เจอของดีเข้าให้แล้ว บัตรประชาชน” เจมส์ถึงกับตกใจและรีบใช้มือรีบคว้าบัตรจากมือของเจ้าเติร์กมาอย่างรวดเร็วแต่เจ้าเติร์กรีบเบี่ยงตัวหลบได้ทันควัน “เฮ้ยพี่เติร์กเอามาพี่ น่าพี่คืนผมเถอะ” เจ้าเติร์กเบี่ยงไปซ้ายทีไปขวาทีเพื่อหลบมือของเจ้าเจมส์ที่พยายามแย่งบัตรจากมือเจ้าเติร์กเจ้าเติร์กรีบเอาบัตรมาชูอ่านอย่างรวดเร็ว “อะไร อะไร ไหนดูบัตรหน่อยสิ เด็กชาย กิตติพันธ์ กวงศิริ โห เจมส์ ทำไมรูปในบัตรกับตัวจริงยังกะคนละคนเลยน้อง” เจมส์รีบกระโดดคว้าบัตรจากมือของเจ้าเติร์กจนมาได้ “พี่เติร์กอะ อย่าพูดงั้นดิผมอายนะรู้ป่าว” เจมสรีบยัดบัตรทั้งหมดดังกล่าวใส่ลงในกระเป๋าตังเช่นเดิม“ก็ตอนประถมผมอ้วนนิน่าพี่ ผมเพิ่งมาเริ่มผอมตอนขึ้นม.1นี่เอง” เจมส์เขินอายเจ้าเติร์กจนแก้มทั้งสองของมันเริ่มเป็นสีแดง “มาเลยพี่เลี้ยงไอติมผมเลย โทษฐานเห็นสิ่งที่ผมไม่อยากให้เห็น” เจ้าเติร์กยิ้มและพยักหน้าเบาๆ “อ่าอ่า ได้ๆ วันนี้จะเลี้ยงเป็นการไถ่โทษให้” เจมส์ยิ้มด้วยความดีใจและเดินนำเจ้าเติร์กไปยังรถขายไอศกรีม “เจมส์มันมีเป็นแบบถ้วย แบบโคนและแบบแท่ง จะเอาอันไหนล่ะน้อง” “พี่เติร์กกินไอติมมันก็ต้องกินเป็นแท่งดิพี่ถึงจะอร่อยยิ่งเป็นแท่งใหญ่ยาวนะพี่ ยิ่งโครตฟินอะ” เจ้าเติร์กถึงกับมองหน้าเจมส์ด้วยความประหลาดใจ “จริงหรอ เพิ่งรู้นะเนี่ย” เจมส์ถึงกับทำหน้าอมยิ้มขึ้นมา “ฮั่นแน่ ทำเป็นไม่รู้ จะอำผมอีกล่ะสิพี่” “ไม่ๆน้องอันนี้พี่พูดจริง ไม่ได้อำ ความรู้ใหม่นะเนี่ย” “ถ้างั้นคราวหลังพี่เติร์กก็ต้องลองดูพี่โครตฟิน” เจมส์พูดพร้อมกับกระพริบตาข้างเดียวใส่เจ้าเติร์กก่อนที่จะหันไปพูดกับคนขายไอศกรีม“พี่ครับมีรสเย็ลลี่สตรอเบอรี่ไหมครับ อันเท่าไหร่พี่ 25 บาทใช่ไหมครับ ” เจ้าเติร์กควักเงินจากกระเป๋าตังและยื่นให้กับคนขายไอศกรีม “เจมส์งั้นพี่ขอตัวไปเอากีวี่มะนาวโซดาก่อนนะ เพราะเดี๋ยวพี่กับเพื่อนๆจะไปรีบประชุมกันที่ห้องสภานักเรียนต่อ” ในขณะที่เจ้าเติร์กกำลังดูดกีวี่มะนาวโซดาด้วยความหิวกระหายอยู่นั้น “ซื้อแก้วใหญ่เลยนะพี่” เจ้าเติร์กหันไปมองเจมส์ที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับถือไอติมในมือ “ฮ่าๆดูทำหน้า อร่อยไหมน้อง” “อร่อยดิครับ ไอติมพี่เติร์กมันก็ต้องอร่อยอยู่แล้ว”เจมส์ยักคิ้วสองทีให้กับเจ้าเติร์กพร้อมกับใช้ลิ้นเลียแท่งไอติมเย็ลลี่สีแดงสดในมือของมันจนเนื้อเย็ลลี่สะท้อนแสงมันวาวก่อนที่มันจะอมแท่งไอติมดังกล่าวเข้าปากไปอย่างรวดเร็ว ไม่ทันไรเตอร์เดินมาตบที่หลังเจ้าเติร์กพร้อมกับยื่นถุงลูกชิ้นทอดใส่มือเจ้าเติร์ก "เห้ยหน้าหล่อ แดกไรวะ ขอกูมั่ง” เตอร์หยิบแก้วในมือของเจ้าเติร์กไปอย่างรวดเร็ว “ไงเจมส์ ซื้อไอติมกินหรอ วันนี้เจนอยู่ช่วยงานพวกพี่นะแล้วเจมส์ล่ะโดนสั่งอยู่ช่วยงานพวกพี่ไหม” เจมส์รีบดึงแท่งไอติมในปากออกอย่างรวดเร็ว “จะเหลือหรอพี่เตอร์” เตอร์หัวเราะเบาๆและพาเจ้าเติร์กเดินกลับเข้าโรงเรียนไปพร้อมกับกลุ่มของไอ้ตี๋โดยมีเจมส์เดินกินไอติมตามหลังมาติดๆ เจ้าเติร์ก เตอร์และกลุ่มของไอ้ตี๋เดินมาถึงหน้าตึกเรียน 4 มันเจอไอ้เฟิร์สกำลังยืนกดโทรศัพท์อยู่ทางขึ้นตึกพอมันเห็นเจ้าเติร์ก เตอร์และกลุ่มของไอ้ตี๋เดินมามันเลยรีบกดวางสายทันที “โถ่ ไอ้ตี๋กูโทรไลน์หามึงตั้ง 10 สาย มึงแม่งไม่ได้ยินเสียงหรอวะ” ไอ้ตี๋ยกมือขึ้นไหว้ไอ้เฟิร์ส “โอ้ขอประทานอภัยครับท่านประธานนักเรียนปีที่แล้ว ข้าน้อยและพระสหายทรงเสด็จหาซื้อเครื่องเสวยมา ขอรับท่านประธานและโทรศัพท์ของกระหม่อมเองก็ทรงสวรรคตเพราะแบตหมดขอรับ โปรดให้อภัยข้าน้อยกับพระสหายด้วยขอรับท่านประธาน” เจ้าเติร์ก เตอร์และกลุ่มของไอ้ตี๋รวมถึงเจมส์ถึงกับหัวเราะเสียงดังยกใหญ่ “ฮ่าๆๆ พอเลยมึงไอ้ตี๋แม่งไม่ต้องย้อนกูเลย พวกมึงรีบขึ้นไปเร็วเลย พวกนั้นรอพวกมึงอยู่" เฟิร์สรีบเดินนำเจ้าเติร์ก เตอร์และกลุ่มของไอ้ตี๋รวมถึงเจมส์ขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็ว (เฟิร์สเด็กศิลป์-จีน หนุ่มล่ำขาวสูง 180 ซม. เป็นลูกครึ่งไทยจีน ตี๋หล่อของโรงเรียนและเคยเป็นหนุ่มฮอตประจำโรงเรียนมาก่อนแต่พอเจ้าเติร์กย้ายเข้ามาเลยทำให้คะแนนความนิยมและความหล่อของมันตกอันดับไปที่อยู่ที่ No.2 ทันที) เวลาเดียวกันนั้นขณะที่ทุกคนกำลังเดินและคุยกันไปตามทางเดินของชั้น 2 ของตึกก่อนถึงห้องสภาเรียน ออโต้เด็กม.1 ที่แอบอยู่หลังต้นไม้ตรงหน้าตึกเรียน 4 ได้หยิบ iPhone x ของมันขึ้นมากดซูมถ่ายรูปเจ้าเติร์กที่กำลังเดินคุยกับเพื่อนๆไว้เป็นช็อตๆ “พี่เติร์กกกกกก” ไว้มาต่อครับ……
เนื้อเรื่องสำหรับตอนที่ 7 ตามลิงค์ http://www.g4guys.com/forum.php?mod=viewthread&tid=124526&fromuid=155129
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-18 17:43:59
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-4-18 18:15:30
โพสต์ 2019-4-18 18:21:54
โพสต์ 2019-4-18 18:57:22
