เรื่องราวของเจ้าเติร์ก 6 (หลงใหล)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Elenai เมื่อ 2020-7-17 13:07เนื้อหาในตอนที่ 5 ตามลิงค์ http://www.g4guys.com/forum.php?mod=viewthread&tid=123315&fromuid=155129
“บิวพี่มีอะไรอยากจะถามบิวหน่อยได้ไหมครับ” “ค๊าบพี่เติร์ก” เจ้าเติร์กใช้มือขวาจับแขนบิวและพามันไปนั่งที่เก้าอี้ตรงโต๊ะคอมเจ้าเติร์กใช้มือหมุนปรับพนักเก้าอี้ที่เอนลงให้ตั้งขึ้น “พี่เติร์กจะถามอะไรค๊าบ”บิวแหงนมองและทำสายตาแพรวพราวใส่เจ้าเติร์กที่กำลังยืนก้มมองลงมาที่มัน“บิวตอบพี่ตามตรงนะ” เจ้าบิวพยักหน้างึกๆ “บิวจำได้ไหม วันที่บิวมานอนห้องพี่ครั้งแรกน่ะตอนเช้าพี่ตื่นมาแล้วมีคราบน้ำเชื้อติดอยู่ตามเสื้อพี่และตามผ้าปูที่นอนน่ะ บิวเป็นคนทำใช่ไหม” สีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขและแววตาอันแพรวพราวของเจ้าบิวค่อยๆเปลี่ยนเป็นความวิตกกังวลขึ้นมาทันทีถึงกระนั้นเจ้าเติร์กมันยังคงยิ่งคำถามกลับไปอีกครั้ง“ใช่ฝีมือบิว ป่าวครับ”เจ้าบิวยังคงนิ่งเงียบ ตัวเริ่มสั่นเทาด้วยความกลัว เมื่อเจ้าเติร์กเห็นเช่นนั้นมันเลยเอื้อมมือซ้ายขึ้นมาจับและลูบหัวเจ้าบิวไปมาพร้อมกับถามกลับย้ำไปด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวล "บิวครับบิวเป็นคนทำใช่รึป่าว" เจ้าบิวค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเจ้าเติร์ก "ชะ ชะ ใช่ ค๊าบบ บิวเองครับ” มันตอบด้วยน้ำเสียงสั่นๆด้วยความหวาดกลัว“แล้วทำไมบิวถึงทำแบบนั้นกับพี่ล่ะครับ” “บิว ก็บิวตื่นมากลางดึก บิวเห็นกางเกงของพี่เติร์กมีอะไรตุงๆใหญ่ๆอยู่ใต้กางเกงอะค๊าบบิวอยากรู้บิวเลยเปิดดู และบิวเห็นจู๋ของพี่เติร์กมันทั้งใหญ่ยาวและก็มีน้ำใสๆที่มีกลิ่นแปลกๆติดอยู่ที่ตรงปลายหัวอะค๊าบบิวเลยลองชิมดู” “แล้วบิวเลยอมของพี่เลยหรอค๊าบ” “ค๊าบพี่เติร์ก” “แล้วบิวทำแบบนั้นกี่ครั้งแล้วครับ”“บิวเพิ่งเคยทำครั้งแรกครับ ตอนที่นอนห้องพี่เติร์กตอนนั้นอะค๊าบ”เจ้าเติร์กถึงกับอึ้งในคำตอบของเจ้าบิว จนมันพูดและไปต่อไม่ถูกและในระหว่างที่เจ้าเติร์กยืนอ้ำอึ้งอยู่นั้น สายตาเจ้าบิวจับจ้องไปยังเป้ากางเกงเจ้าเติร์กที่กำลังเริ่มตุงนูนๆขึ้นมาเล็กน้อยมันเลยเอื้อมมือไปจับสะโพกเจ้าเติร์กและออกแรงดึงให้ตัวมันที่นั่งบนเก้าอี้ให้เลื่อนเข้าไปตรงตำแหน่งเป้ากางเกงพร้อมกับเอาหน้าของมันซุกเข้าไปทันทีเจ้าเติร์กถึงกับตกใจเล็กน้อย จนถอยหลังไปชนขอบโต๊ะคอมดังตึงงงเบาๆเจ้าบิวยังคงใช้สองมือจับสะโพกเจ้าเติร์กไว้มั่นพร้อมทั้งใช้จมูกสูดหายใจ “ฟืดดดฟาดดด” และเอาปากถูไถเป้ากางเกงไปมา ซึ่งความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่อยู่ในหัวของเจ้าเติร์กทำให้มันพยายามพูดห้ามเจ้าบิวและใช้มือทั้งสองจับงัดหัวเจ้าบิวออกจากเป้ากางเกงของมัน “บิว ไม่เอาครับพอแล้ว บิวพอก่อนครับ พี่ไม่ทำแล้ว” ยิ่งเจ้าเติร์กออกแรงงัดหัวเจ้าบิวและพูดสั่งให้มันหยุดทำเท่าไหร่มือเจ้าบิวยิ่งจับยึดสะโพกให้แน่นยิ่งกว่าเดิมพร้อมกับใช้ริมฝีปากงับและดุนๆท่อนลำจากภายนอกกางเกงจนท่อนลำเจ้าเติร์กพองตัวนูนเป็นก้อนแข็งจนดันหน้าเจ้าบิวขึ้นมาเสียงพูดเจ้าเติร์กเงียบลงพร้อมกันนั้นสองมือของมันที่พยายามจับงัดหัวเจ้าบิวออกจากเป้ากางเกงก็ค่อยๆคลายลงเช่นกันเมื่อเจ้าเติร์กไม่มีท่าทีขัดขืนเจ้าบิวเลยยิ่งได้ใจใหญ่ มันจึงใช้ใบหน้าและริมฝีปากถูไถเป้ากางเกงไปมาได้ไม่นานมันจึงถอนหน้าออกมาและแหงนขึ้นมองหน้าเจ้าเติร์กช้าๆมันเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมทั้งทำแววตาที่แฝงไปด้วยความใคร่จ้องเข้ามายังนัยน์ตาของเจ้าบิวทำเอาเจ้าบิวหัวใจเต้นตูมตามและแสดงอาการระริกระรี้เหมือนเด็กน้อยดีใจที่ของเล่นชิ้นใหม่มันไม่รอช้ามันรีบดึงขากางเกงและกางเกงในเจ้าเติร์กลงไปกองไว้ที่หัวเข่าสายตามันรีบจับจ้องท่อนลำที่แข็งตัวชี้หน้าเจ้าบิวอยู่ ณ ขนาดนี้ เจ้าบิวถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่พร้อมใช้ลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งๆของมันไปมาเจ้าบิวใช้สองมือน้อยๆจับที่โคนท่อนลำที่มีขนเพชรดกดำขึ้นรายล้อมอยู่ และออกแรงดึงหนังหุ้มปลายลงไปจนสุดหัวเงี่ยงมันจ้องมองหัวเห็ดบานๆสีแดงเป็นมันวาวด้วยความพออกพอใจจากนั้นมันจึงค่อยอ้าปากกว้างและเขมือบหัวเห็ดสีแดงเป็นมันวาวนั้นเข้าสู่อุ้งปากน้อยๆของมันอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งออกแรงดูดเบาๆและโยกหัวเข้าๆออกๆไปมา “โอ้ย ซีดดดด อ่าหหหหห” เจ้าเติร์กกระตุกตัวด้วยความเสียวเป็นช่วงๆ “โอวววว บิวววววบะ บะบิวชะชะชะชอบหรอครับ” เจ้าเติร์กพยายามฝืนความเสียวซ่านที่มันกำลังเผชิญโดยกัดฟันพูดถามเจ้าบิวด้วยน้ำเสียงอันสั่นเทา เจ้าบิวขานตอบรับทั้งที่ยังอมหัวท่อนลำไว้คาปาก“อิวออบอ๊าบบบบอี๊เอิร์ก” ทันทีที่สิ้นเสียงมันรีบดูดต่อทันที“จ๊วบบบบ จ๊วบบบบบ” “อ๊ากกกกบิวววววบิววววว เสียวโครตๆเสียว โอววววววววว บิวห่อๆปากให้เล็กลงหน่อยครับ อ่าหหหหหหแบบน้านนนน อ่าหหหห”เสียงครางเจ้าเติร์กทำเอาเจ้าบิวทั้งมีความสุขและพึงพอใจเป็นอย่างถึงที่สุดมันเลยรีบทำตามคำขอของเจ้าเติร์กอย่างว่าง่าย “โอวววว โอวววซีดดดดด โอววว ซีดดดด โอววว” เจ้าเติร์กถึงเสียวซ่านไปทั่วทั้งตัวจนมันกำมือทั้งสองไว้แน่นนิ้วเท้าของมันถึงกับหงิกงอจิกลงกับพื้นห้องพร้อมกับแหงนหน้าขึ้นมองเพดาน และหลับตาซีดปากครางไปทั่วทั้งห้องด้วยความทรมานปนสุขด้วยบิวรู้ด้วยสัญชาติญาณทันทีว่าพี่เติร์กของมันกำลังพอใจกับสิ่งที่มันกำลังทำอย่างถึงที่สุดมันเลยอมให้ลึกกว่าเดิมและออกแรงดูดจนกระพุ้งแก้มของมันบีบรัดท่อนลำไปพร้อมกับแรงดูด“ซีดดดดด อ่าหห ซีดด อ่าหหห เยี่ยมเลย ซีดดโอวววว” เจ้าบิวดูดอยู่ได้นานเกือบ 3 นาทีจู่ๆมันก็หยุดดูดและคายปากออกดื้อๆ เติร์กที่กำลังอยู่ในภวังค์ของความเสียวซ่านอยู่ถึงกับเอ่ยปากถามเจ้าบิว“แฮ่กๆๆ บิว ครับ หยุดทำไมหรอ พี่กำลังเสียวสุดๆเลย” เจ้าบิวใช้มือทั้งสองขึ้นมานวดวนๆที่กรามทั้งสองข้างของมันไปมา“บิวดูดนานๆมัน ปวดต้นคอกับปวดตรงกรามอะค๊าบพี่เติร์ก” เจ้าเติร์กที่ได้ฟังบิวพูดมันถึงกับรู้สึกสงสารบิวขึ้นมาทันทีแต่ด้วยความเงี่ยนและความใคร่ที่กำลังครอบงำมันอยู่ในตอนนี้ทำให้มันนึกถึงฉากในหนังตอนที่ผู้ชายกับผู้หญิงกำลังนอนและสอดใส่กันเจ้าเติร์กถึงปิ๊งไอเดียขึ้นมา “งั้นบิวเอางี้บิวนั่งอยู่เฉยๆนะและห่อปากให้เล็กเข้าไว้เหมือนตะกี้นะ” “ได้ค๊าบพี่เติร์กจะทามไรอะค๊าบ” เจ้าเติร์กยิ้มแต่ไม่ตอบมันใช้สองมือใหญ่ๆจับหัวเจ้าบิวไว้มั่นและเอาท่อนลำใหญ่ๆที่แข็งตัวสอดเข้าปากไปอย่างช้าๆในระหว่างที่หัวเห็ดบานๆเคลื่อนที่ผ่านเข้าไปในอุ้งปากที่เจ้าบิวห่อปากไว้ให้เล็กตามคำสั่งของเจ้าเติร์กเจ้าเติร์กสึกถึงความฟิตแน่นของอุ้งปากและลิ้นสากๆของเจ้าบิวที่ถูไถกับหัวเห็ดที่กำลังสอดเข้าไปทำเอามันรู้สึกเสียวแปล๊บๆอย่างบอกไม่ถูก มันสอดลึกไปได้แค่ครึ่งลำเพราะมันรู้ดีว่าหากลงลึกไปมากกว่านั้นอาจทำให้เจ้าบิวสำลักได้มันเลยค่อยๆถอนท่อนลำคืนกลับมา ส่วนเจ้าบิวเองตั้งแต่ที่ถูกเจ้าเติร์กใช้มือจับล็อกหัวและใช้ท่อนลำสอดเข้ามาในปากเข้ามันมันรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย เพราะมันรู้ว่าขนาดและความยาวของท่อนลำที่กำลังแทรกตัวเข้ามาในอุ้งปากของมันนั้นมันทั้งใหญ่และคับปากจนมันรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เจ้าเติร์กถอนท่อนลำออกมาจนขอบหัวเงี่ยงโผล่พ้นริมฝีปากออกมาเล็กน้อยและมันจึงได้ดันท่อนลำกลับเข้าไปในอุ้งปากเจ้าบิวอีกครั้ง “นั่งนิ่งๆนะบิวห่อปากไว้แบบนั้นนะ” เจ้าบิวผยักหน้างึกๆและทำตามพี่ชายมันอย่างว่าง่ายจากนั้นเจ้าเติร์กใช้สะโพกโยกดันท่อนลำเข้าและออกจากปากอย่างช้าๆ “ซีดดดด เสียววะอาหหห” และมันก็ค่อยเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้นๆจนเกิดเสียงดังจวบๆๆๆ ในปากของเจ้าบิวบางครั้งเจ้าเติร์กก็เผลอดันท่อนลำเข้าปากลึกเกินไปจนเจ้าบิวถึงกับใช้มือดันสะโพกไว้เพื่อให้พี่ชายรู้ว่าเอาท่อนลำเข้าปากมาลึกเกินไป ยิ่งเจ้าเติร์กทำนานไปความเสียวซ่านก็ยิ่งกระตุ้นให้อารมณ์ของมันพุ่งพล่านจนมันกระเด้าท่อนลำเข้าออกปากเจ้าบิวอย่างรวดเร็วและต่อเนื่องโดยไม่สนว่าเจ้าบิวนั้นจะเป็นยังไง "ซีดดอ่าห“หหห บิว ห่อปากอย่างง้านค๊าบบบ อ๊ากกกกดีมากซีดดด อ่าหหหห เสียวววว อ่าหหหหห” มันยังคงกระเด้าท่อนทำเข้าปากอย่างต่อเนื่องพร้อมสองมือที่จับหัวเจ้าบิวไว้แน่น “อี่เอิร์กอืมอาอาย” เจ้าบิวที่ถูกท่อนลำกระเด้าเข้าปากมันพยายามส่งเสียงพูดบางอย่างออกมาแต่นั้นก็ไม่อาจทำให้เจ้าเติร์กที่อยู่ภายใต้อารมณ์เงี่ยนนั้นได้ยินหรือสนใจแต่อย่างใด“ซีดอาหหหห์ บิว จะออกแล้ว จะออกแล้ว ซีดดดดด” ไม่นานนักเจ้าเติร์กเองรับรู้ถึงน้ำกามที่กำลังพวยพุ่งจากภายในร่างกายขึ้นมาตามท่อนลำอย่างรวดเร็วมันไม่รอช้ามันเลยใช้สองมือที่จับหัวเจ้าบิวไว้นั้นดึงหัวของมันเข้ามาหาตัวของเจ้าเติร์กอย่างรวดเร็วจนใบหน้าและจมูกเจ้าบิวพุ่งเข้ามาแนบชิดกับติดท้องน้อยของเจ้าเติร์ก ทำให้ปลายหัวเห็ดบานๆที่อยู่ในอุ้งปากของเจ้าบิวพุ่งพรวดเข้าลึกไปยังลิ้นไก่ของมันเจ้าบิวถึงกับส่งเสียงร้อง อู้อี้ๆในลำคอ พร้อมกับพยายามดิ้นอย่างสุดกำลังและใช้มือทุบตีไปที่ขาและลำตัวเจ้าเติร์ก “พี่ ขอ โทษ นะบิว อ๊ากกกกกก อาหหหหหห” เจ้าเติร์กกระตุกตัวเกร็งงึกๆปลดปล่อยน้ำกามพวยพุ่งจากปลายท่อนลำเข้าสู่ลำคอของเจ้าบิวปรี๊ดๆ เจ้าบิวดิ้นไปมาพร้อมกับเอานิ้วมือหยิกตามสะโพกและต้นขาเจ้าเติร์ก“อื้ออออออออี่เอิร์กกกกกกอืมมมอี่เอิร์กกอะ” เจ้าเติร์กยังคงกดหัวของมันไว้แน่น น้ำกามที่สองของเจ้าเติร์กยังคงพวยพุ่งปรี๊ดๆจากปลายหัวเห็ดอีกประมาณ 4 ครั้ง จนมันไหลลงคอและเข้าสู่กระเพาะของเจ้าบิวไปจดหมดเมื่อน้ำกามถูกปล่อยจนหมดแล้วเจ้าเติร์กถึงกับถอนหายใจยาวๆด้วยความโล่งพร้อมกับปล่อยมือที่กดหัวเจ้าบิวไว้ออกอย่างช้าๆเจ้าบิวรีบถอนปากและใบหน้าออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับสำลักและไอเสียงดัง แค่กๆๆๆ หลายต่อหลายครั้งจนน้ำตามันคลอเบ้ามันรีบลงจากเก้าอี้และวิ่งตรงไปที่อ่างน้ำในห้องน้ำพร้อมกับพยายามอาจเจียนจนเกิดเสียงดัง “อ๊อกๆๆ”เอาน้ำกามของเจ้าเติร์กที่อยู่ในท้องของมันออกมา แต่ไม่ว่ามันจะพยายามอาเจียนสักเท่าไหร่น้ำกามที่อยู่ในท้องของมันก็ไม่มีทีท่าจะออกมาแต่อย่างใดเจ้าเติร์กเดินเข้ามาพร้อมกับเอามือลูบที่แผ่นหลังของมันไปมา “บิวครับ เป็นไรมากไหม” เจ้าบิวส่ายหัวไปมาพร้อมกับใช้มือทั้งสองตวงน้ำจากก๊อกบ้วนปาก“เห็นไหมพี่บอกแล้วว่าไม่ทำ ไม่ทำ ดื้อนะบิว” เมื่อมันบ้วนปากเสร็จมันจึงรีบหันหน้ามามองเจ้าเติร์กด้วยสีหน้าที่งอน “พี่เติร์กทำไมพี่ทำแบบนี้อะ ตะกี้บิวเกือบจะสำลักตายแล้วนะ” มันพูดพร้อมกับเดินเอามือเข้าไปทุบตัวของเจ้าเติร์กไป 1 ทีด้วยความไม่พอใจ เจ้าเติร์กรีบย่อตัวนั่งลงพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบที่หัวเจ้าบิวไปมา “โอ๋ๆ บิว ไม่งอนพี่นะ พี่ขอโทษที่พี่เองทำแบบนั้นไปพี่พยายามห้ามตัวเองแล้วแต่มันห้ามไม่ได้จริงๆ ไม่เอานะ อย่าทำหน้าแบบนั้นครับ” “แล้วน้ำที่มันพุ่งออกมาจากจู๋พี่เติร์กตะกี้อะ ตอนนี้มันเข้าปากลงท้องบิวไปแล้วบิวจะเป็นอะไรไหมอะพี่เติร์ก” “ไม่เป็นอะไรครับแล้วตอนที่แอบอมของพี่ตอนนั้นน่ะ บิวไม่ได้กินน้ำของพี่หรอ” เจ้าบิวถึงกับส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว “อือออ ตอนนั้นบิวไม่ได้กลืนนะพี่เติร์ก บิวคายมันออกมาแล้วบิวก็เอาเสื้อของบิวกับเสื้อพี่เติร์กเช็ดๆให้มันแห้ง” “อ่อพี่เข้าใจล่ะครับ ว่าทำไมเสื้อของพี่กับของบิวถึงได้มีคราบน้ำเชื้อติดอยู่เยอะมาก”เจ้าบิวยังคงทำหน้าตาพะอืดพะอมและเหมือนจะอ๊วกออกมาเป็นช่วงๆ“แล้วรสชาติของมันเป็นไงบ้างล่ะน้ำเชื้อพี่ที่มันเข้าปากบิวไป “มันก็มันคาวอะค๊าบ ลื่นๆ รสออกหวานแปล่มๆ” เจ้าเติร์กถึงกับหน้าแดงและยิ้มด้วยความเขินอาย“แล้วบิวชอบไหมล่ะ” “ไม่รู้จิ บิวบอกไม่ถูกมันแปลกๆอะพี่เติร์ก” “งั้นหรอ ฮ่าๆๆ” เจ้าเติร์กใช้มือขยี้หัวเจ้าบิวไปมา “ปะบิวนอนกันเถอะ นี่จะตี 1 แล้วครับเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไปรร.ไม่ทัน” เจ้าเติร์กใช้มือจับแขนเจ้าบิวและเดินนำไปที่เตียง“บิวขึ้นนอนก่อนเลยครับ เดี๋ยวพี่จะไปปิดไฟห้อง” “พี่เติร์กค๊าบ ปิดไฟที่หัวเตียงนะ มันสว่างแสบตาบิวอะค๊าบ” “ก็พี่เห็นบิวกลัวผีนั่นแหละเลยต้องเปิดไว้ให้เวลาบิวมานอนด้วย” เจ้าบิวทำหน้าเบ้ “บิวไม่ได้กลัวสักหน่อย” มันรีบพลิกตัวนอนตะแคงข้างหันหลังให้เจ้าเติร์กทันที เจ้าเติร์กยิ้มและหัวเราะเบาๆมันรีบเดินไปปิดไฟห้องและเดินกลับมาขึ้นเตียงพร้อมกับสอดตัวลงใต้ผ้าห่มที่เจ้าบิวกำลังใช้ห่มทันทีเจ้าเติร์กหนุนหมอนนอนอยู่ได้พักใหญ่จู่ๆเจ้าบิวค่อยๆขยับตัวมาโอบกอดตัวเจ้าเติร์กอย่างรวดเร็ว “เอ้ยบิว มากอดพี่ทำไมเนี่ย ปล่อยๆ มันร้อนครับ” “พี่เติร์กขอบิวนอนใกล้ๆพี่นะ” “ไมอะ” “บิวกลัวผีอะค๊าบ”“ฮ่าๆก็ไหนว่าตะกี้ไม่กลัวไม่ใช่หรอ” “ก็ตะกี้มันเปิดไฟนิน่าแต่ตอนนี้มันมืด บิวเริ่มกลัวแล้ว” “งั้นบิวมาหนุนหมอนใบเดียวกับพี่ล่ะกันแต่ก่อนหน้านั้นบิวปล่อยพี่ก่อน มันร้อนครับ” เจ้าบิวปล่อยมือที่โอบกอดตัวเจ้าเติร์กออกและลงไปนอนข้างๆเจ้าเติร์กในขณะที่เจ้าเติร์กกำลังจะเคลิ้มหลับไปนั้นเองจู่ๆมันก็ต้องลืมตาขึ้นเพราะมันรู้สึกถึงมือของเจ้าบิวค่อยๆสอดเข้าไปทางขากางเกงและล้วงเข้าไปถึงท่อนลำที่ยังแข็งตัวท้วมๆพร้อมกับบีบขยำท่อนลำเล่นเบาๆ “ไม่ทำแล้วบิวพี่จะนอนครับ” เสียงเจ้าเติร์กพูดดังขึ้นมาเจ้าบิวที่คิดว่าพี่ชายของมันหลับไปแล้วถึงกับตกใจรีบชักมือออกพร้อมทั้งหัวเราะคิกคักๆเบาและมันก็กลับลงมานอนอยู่ข้างเจ้าเติร์กเช่นเดิม “เจ้าเติร์กถอนหายใจยาวๆก่อนที่จะหลับตาลงอีกครั้งด้วยความง่วงมันนอนอยู่ได้สักพักในระหว่างที่สติของเจ้าเติร์กกำลังดำดิ่งเข้าสู่ภวังค์นั้นมันรู้สึกถึงอะไรบางอย่างบีบนวดๆที่ท่อนลำเจ้าเติร์กไม่สนใจและยังคงปล่อยสติเข้าสู่ภวังค์ต่อไปไม่นานนักมันเริ่มรู้สึกอุ่นๆที่หัวท่อนลำและค่อยๆเริ่มเสียวขึ้นทีละนิดๆจนมันต้องรีบลืมตาตื่นขึ้น “อืมมมม อะไรเนี่ย” เจ้าเติร์กค่อยๆชันตัวขึ้นมาเล็กน้อยและพยายามทอดสายตาไปเบื้องล่างที่กำลังมีเบาสิ่งที่เคลื่อนไหวไปมาอยู่ระหว่างเขาของมัน “บิว พอ!!!ไม่อมแล้ว” เจ้าบิวมันทำเป็นไม่สนใจและตั้งหน้าตั้งตาใช้ปากอมท่อนลำอย่างต่อเนื่อง “บิว พอแล้ว ซีดดด พอครับ อ่าหหหพี่จะนอน โอวซีดดดด” เจ้าเติร์กใช้มือดันหัวเจ้าบิวออก“หยุดก่อนบิว โอยยย ยะหยุดก่อน” มันรีบเอาสองมือจับล็อคหัวเจ้าบิวไว้มั่นส่วนเจ้าบิวมันพยายามสู้แรงเจ้าเติร์กโดยการก้มหน้าลงและพยายามงับหัวท่อนลำเข้าปากเจ้าเติร์กรีบดึงกางเกงขึ้นและขดตัวเปลี่ยนเป็นท่านั่งขัดสมาธิทันทีพร้อมกับใช้มือจับตัวเจ้าบิวไว้ “พอก่อนบิว” “ทำไมอะค๊าบพี่เติร์กไม่ชอบที่บิวทำหรอ” “ไม่ใช่แบบนั้นแต่พี่นอนไม่ได้น่ะ” “แล้วทามมายพี่เติร์กถึงนอนไม่ได้อะค๊าบ” “ก็บิวทำเอาพี่เสียวซะขนาดนั้นใครมันจะไปนอนได้” คำพูดเมื่อครู่ทำเอาเจ้า บิวถึงกับยิ้มเอียงอาย“ถ้าถ้ามันเสียวก็ดีจิพี่เติร์กจะได้นอนสบายๆไงค๊าบ” “งั้นถ้าให้บิวนอนแล้วพี่จั๊กจี้บิวไปด้วยบิวจะนอนได้ไหมล่ะ” “แฮร่ๆๆ แบบนั้นบิวได้หัวเราะจนตายแน่ๆ” “นั่นแหละ เห็นไหม” “งั้นบิวอมเบาๆไม่ให้พี่เติร์กเสียวก็ได้ค๊าบ” “ไม่เอาอย่าดื้อสิบิว พรุ่งนี้พี่กับบิวต้องไปโรงเรียนนะเห็นไหมดูนาฬิกาสิจะตี 2 แล้ว นอนๆถ้าพูดไม่ฟังแบบนี้งั้นพี่จะให้บิวนอนที่นี่คนเดียวนะ เอาไหมล่ะ”เติร์กทำเสียงเข้มใส่เจ้าบิว “ไม่เอาค๊าบ” น้ำเสียงที่เข้มปนดุของเจ้าเติร์กเล่นเอาเจ้าบิวถึงกับหน้าเหวอไม่เป็นท่ามันเลยรีบคลานกลับขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนกและล้มตัวลงนอนลงอย่างรวดเร็วเจ้าเติร์กนอนตะแครงซ้ายหันหลังให้กับเจ้าบิว และพยายามข่มความรู้สึกของตนเองไว้เพื่อให้ท่อนลำของมันสงบตัวลงจนทั้งสองได้เคลิ้มหลับไป เวลา 6.30 น. เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ที่กำลังชาร์จแบตอยู่บนโต๊ะคอมดังขึ้นเจ้าเติร์กลืมตาตื่นและดันตัวลุกขึ้นนั่งที่ขอบเตียงพร้อมกับบิดยืดตัวไปมาเหมือนทุกครั้งจากนั้นมันจึงลุกขึ้นยืนและเดินตรงไปที่โต๊ะพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดปิดเสียงนาฬิกาปลุก “อืมม เช้าแล้วหรอเนี่ย” เจ้าเติร์กวางโทรศัพท์ลงและใช้มือทั้งสองเปิดผ้าม่านให้แสงสลัวๆยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องจากนั้นมันจึงเดินกลับมาที่เตียงพร้อมกับเรียกปลุกเจ้าบิว “บิวบิวครับ ตื่นๆเช้าแล้ว บิว ตื่น” มันใช้มือเขย่าตัวเจ้าบิวไปมา “ฮืมมมมมม” เจ้าบิวทำเสียงงัวเงียและใช้มือดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงตัวมันและในระหว่างนั้นเองหูของเจ้าเติร์กได้ยินเสียงอาปลื้มและน้าเอมดังขึ้นมาจากชั้นล่างมันเลยเดินผละจากเตียงนอนและลงไปยังชั้นล่าง ทันทีที่เจ้าเติร์กเดินลงบันไดมามันเห็นอาปลื้มนั่งก้มหน้าเขียนบัญชีรายการสั่งของที่โต๊ะกินข้าวและน้าเอมที่กำลังยืนล้างเห็ดหอมอยู่ตรงอ่างล้างจาน “อ้าวน้าเอม อาปลื้ม กลับมาเมื่อไหร่ครับ” น้าเอมกับอาปลื้มถึงกับเงยและหันหน้ามองเจ้าเติร์กพร้อมกัน“เติร์กลูก เพิ่งตื่นหรอน้ากับอาปลื้มเพิ่งกลับเข้าบ้านตอนตี 5 นี้เอง”เจ้าเติร์กเดินตรงมานั่งที่โต๊ะกินข้าวกับอาปลื้ม “โหแล้วทำไมกลับซะเช้าเลยน้าแล้วบอลเป็นไงบ้างครับน้า หมอว่าไงบ้างครับ” น้าเอมทำหน้าเจือนๆ “ตอนแรกหมอบอกว่าน้องเป็นไส้ติ่งอักเสบนะแต่พอไปตรวจละเอียดอีกทีหมอว่าน้องเป็นลำไส้อักเสบน่ะหมอเลยให้ยาและให้น้องนอนดูอาการจนถึงเช้า พอน้องดีขึ้นหมอเลยให้กลับน่ะลูก” อาปลื้มชำเลืองขึ้นมองเจ้าเติร์ก “เดี๋ยวเติร์กไหนอาขอดูหน้าชัดๆหน่อยเอ่อ ดูเติร์กหน้าซีดๆนะ ไปทำไรมาล่ะ” เจ้าเติร์กถึงกับทำหน้าตกใจ “พูดจริงหรออา” “อ้าวถ้าไม่จริงอาจะถามเติร์กทำไมล่ะหึไปทำไรมา ไม่สบายหรือป่าว” “ป่าวครับผมสบายดีเมื่อคืนผมคงนอนดึกไปหน่อยครับอาปลื้ม” อาปลื้มก้มหน้าลงเขียนบัญชีรายการสั่งของต่อ “ชวนน้องนอนดึกนะเรา ว่าแต่เติร์กเอาบิวไปนอนที่ห้องด้วยเติร์กนอนได้หรอ บิวมันนอนดิ้นนะ ขนาดอาเวลานอนใกล้บิว อายังชอบโดนมือบิวตีเข้าที่หน้าหลายครั้งล่ะ” เติร์กถึงกับอมยิ้มทันใด “ก็ไม่เห็นดิ้นนะอาปลื้มบิวก็นอนเป็นปกติดีทุกอย่าง” น้าเอมเดินมานั่งที่โต๊ะพร้อมกับยื่นแก้วกาแฟให้อาปลื้ม “ดีแล้วล่ะลูกที่นอนกับบิวได้ วันนี้วันจันทร์ไม่ใช่หรอแล้วบิวตื่นยังลูก นี่จะ 6.47 น. แล้วนะ”“ก่อนจะลงมาผมปลุกไปทีแล้วครับน้าเอมสงสัยท่าจะง่วงเลยนอนต่อ งั้นเดี๋ยวผมขอขึ้นไปอาบน้ำนะครับและรวดปลุกบิวด้วย” “จ๊ะลูก ปะ รีบเลย เออเติร์กลูก ถ้าบิวไม่ยอมตื่นฝากเติร์กบอกบิวว่าวันนี้น้าทำข้าวต้มเห็ดหอมของโปรดบิวรออยู่ข้างล่างนะ” “ครับน้าเอม เอ่อน้าเอมครับ บอลอยู่บนห้องใช่ไหมครับเดี๋ยวผมว่าจะไปดูน้องสักหน่อย” น้าเอมรีบพูดสวนขึ้นมาทันที “อาอาอาเติร์ก ยังก่อนลูกให้น้องได้นอนก่อน เดี๋ยวน้องตื่นครับ วันนี้น้าว่าจะให้บอลหยุดโรงรียน 1 วัน เดี๋ยวเย็นๆค่อยมาคุยกับน้องเอาตอนนี้เติร์กไปจัดการกับตัวเองก่อนปะลูก แล้วก็อย่าลืมปลุกบิวด้วยครับ” เจ้าเติร์กพยักหน้าตอบรับและหันหลังเดินขึ้นไปบันไดไปและเดินตรงไปที่ห้อง ขณะที่เจ้าเติร์กกำลังเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องนั้นจู่ๆเจ้าบิวได้เปิดประตูห้อง ผ่าง ออกอย่างรวดเร็ว เจ้าเติร์กถึงกับผงะตกใจจนถอยหลังออกมาเล็กน้อย “อ้าวบิว พี่ว่ากำลังจะไปปลุกอยู่พอดี บิวตื่นก็ดีแล้วครับวันนี้แม่บิวทำข้าวต้มเห็ดหอมของโปรดของบิวด้วยนะ” เจ้าบิวขยี้ตาไปมาด้วยความง่วงและงัวเงียจากการตื่นนอน “จริงหรอค๊าบพี่เติร์ก แล้วแม่กับพ่อกลับมาตอนไหนครับแล้วบอลล่ะพี่เติร์ก” “พ่อกับแม่บิวเพิ่งมาถึงตอนเช้ามืดน่ะ ส่วนน้องนอนอยู่ในห้องแม่ ถ้าบิวกลับเข้าห้องไปก็อย่าเพิ่งไปกวนน้องให้ตื่นล่ะเดี๋ยวบิวจะโดนแม่กับพ่อว่าเอาบิวเข้าห้องไปแล้วก็รีบไปจัดการอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนเลยนะครับ เข้าใจที่พี่บอกไหมนิ”“ค๊าบพี่เติร์ก” ทันทีที่เจ้าบิวพูดจบมันค่อยๆเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเจ้าเติร์ก “มีไรหรอบิว” เจ้าบิวแหงนมองหน้าพร้อมกับยิ้มหวานก่อนที่จะเอื้อมมือทั้งสองไปจับตรงเป้ากางเกง“เฮ้ยบิว ทำไรน่ะ” เจ้าเติร์กถึงกับรีบเบี่ยงตัวหลบอย่างรวดเร็วพร้อมกับก้าวถอยหลังออกไป “พอเลยๆ มือไวนะไอ้น้องชาย ปาปาปา ไม่ต้องยิ้มเลยบิว ถ้าช้าระวังพี่จะไม่เหลือข้าวต้มเห็ดหอมให้นะ” เจ้าบิวถึงกับทำปากเบ้ใส่เจ้าเติร์ก “ใครจะไปยอมให้พี่เติร์กทำแบบนั้น”เจ้าบิวรีบหันหลังวิ่งกลับเข้าห้องของมันไปทันที “ฮ่าๆๆ ไรวะ พูดแค่นี้ทำเป็นงอนยังกะผู้หญิงซะงั้น” 8.41 น. หลังกิจกรรมเข้าแถวเสร็จสิ้นลง เจ้าเติร์กกับเตอร์กำลังเดินไปหาเคนกับเจนที่นั่งกินข้าวกล่อง7-11 ที่โต๊ะหินอ่อนตรงลานไม้หอม และจู่ๆได้มีเด็กนักเรียนหญิงม.4 สามคนวิ่งตรงเข้ามาหาทั้งสองจากข้างหลังอย่างรวดเร็ว “เออ พี่ ค๊ะ”เจ้าเติร์กกับเตอร์ถึงกับหันไปมองยังต้นเสียงเรียกเตอร์ถึงกับรีบทำเสียงหล่อพูดเสนอตัวและเดินขึ้นมาบังเจ้าเติร์กไว้ “เรียกหาพี่หรอครับน้องสาว” เด็กผู้หญิงคนดังกล่าวเงยหน้ามองเตอร์และส่ายหัวทันที “เอ่อ ขอโทษค่ะพี่ แต่หนูหมายถึงพี่เติร์กน่ะค่ะ” เตอร์ถึงกับหน้าแตกไม่เป็นท่าถึงกระนั้นมันก็ยังตีหน้าเข้มทำฟอร์มเดินหลบเจ้าเติร์กไปอยู่ด้านข้างเติร์กรีบพูดสวนขึ้นมาทันที “มีอะไรหรอครับน้อง……” “แพมค่ะ หนูชื่อแพมค่ะพี่ หนูเรียนอยู่ม.4 สายคณิต-วิทย์เหมือนพี่เลยนะคะ ส่วนสองคนนี้เพื่อนหนูชื่อ เบลล่า กับ ลิลลี่ค่ะเรียนอยู่ห้องศิลป์ – ญี่ปุ่น ค่ะ” เติร์กยิ้มและทำหน้าเจื่อน “เอ่อ พี่ก็ยินดีที่ได้รู้จักน้องทั้งสามคนนะครับว่าแต่น้องมีอะไรหรอวิ่งกันหน้าตั้งมาเชียว” แพมรีบหันไปคุยกับเบลล่าและลิลลี่พร้อมกับซุบซิบเถียงกันไปมา “มึงพูดเลยไม่เอามึงสิพูด กูไม่กล้ามึงนั่นแหละมึงเลย”“น้องใจเย็นครับ มีธุระอะไรด่วนหรือเปล่าเดี๋ยวพวกพี่รีบจะไปหาเพื่อนที่รออยู่ตรงโน้นน่ะน้อง” แพมรีบหันกลับมา “เอออพี่เติร์กคะ คือแบบว่า คือพวกหนูชอบพี่มากเลยนะคะ แบบพวกหนูเป็น FC พี่เลยค่ะคือหนูกับเพื่อน เอ่อ จะขอถ่ายรูปคู่กับพี่ได้ไหมค่ะ” แพมถึงกับหน้าแดงและหอบหายใจด้วยความตื่นเต้น “นะคะพี่เติร์ก พวกหนูอยากมีรูปคู่กับพี่มากเลยค่ะ” อาการตื่นเต้นของแพมทำให้เจ้าเติร์กถึงกับยิ้มกว้าง “งั้นโอเคครับ แต่พี่ขอแค่คนละรูปนะน้อง พอดีพี่รีบจริงๆครับนี่ก็จะเข้าเรียนแล้วด้วย” ทันทีที่แพมได้ยินคำตอบแพมถึงกับกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ “ขอบคุณพี่ ขอบคุณค่ะพี่ มึงๆๆๆเบลล่า ลิลลี่ มาเร็วๆๆ”ทันทีที่นักเรียนทั้งสามได้รูปที่ต้องการแล้วแพม เบลล่าและลิลลี่ยกมือไหว้ขอบคุณด้วยความดีใจ “ถ้างั้นพี่ขอตัวนะน้อง โชคดีครับ” เตอร์รีบเดินเข้ามาหาเจ้าเติร์ก“แหมหน้าหล่อ Hot แต่เช้าเลยนะมึง” เตอร์พูดพร้อมกับเอาก้อนหินขนาดเล็ก 3 -4 ก้อนที่มันแอบเก็บใต้ต้นไม้มายัดเข้าใส่หลังเสื้อเจ้าเติร์ก “ไอ้เชี่ยเตอร์ ทำไรของมึงวะเนี่ย” “อ้าวกูอุตสาห์หวังดีเอาก้อนหินมาถ่วงไม่ให้มึงลอยยยยยลอยไปในอวกาศไงล่ะมึง ฮ่าๆ” “กวนตีนล่ะมึงเชี่ยเตอร์” เจ้าเติร์กดึงชายเสื้อนักเรียนออกจากกางเกงพร้อมกับสะบัดชายเสื้อให้ก้อนหินดังกล่าวร่วงออกจากเสื้อไประหว่างที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น ครูธีรชาติ ครูฝ่ายปกครองของโรงเรียนได้เดินลงบันไดจากตึกอำนวยการมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับหันไปมองทั้งสองคนและชี้นิ้วไปยังเจ้าเติร์ก “เฮ้ยนายวรภพเอาชายเสื้อใส่ในกางเกงให้เรียบร้อย” เจ้าเติร์กถึงกับสะดุ้งโย่งกับเสียงของครูธีรชาติ “ผมขอโทษครับจารย์” เติร์กรีบยัดชายเสื้อกลับลงในกางเกงอย่างรวดเร็ว “นายวรินธร นายวรภพ มานี่ก่อน”เตอร์กับเติร์กถึงกับหันมองหน้ากันด้วยความงุนงงและหวาดวิตกก่อนที่จะค่อยๆก้มหน้าเดินตรงเข้าไปหาครูธีรชาติ“เชี้ยเตอร์ มึงหาเรื่องพากูซวยแต่เช้าเลยนะมึง” เติร์กหันไปพูดซุบซิบกับเตอร์ “นายวรินธร นายวรภพพวกเธอรู้ใช่ไหมว่าเดือนหน้านี้ก็จะถึงงาน SAE Meeting ของโรงเรียนแล้ว “รู้ครับอาจารย์” “ตะกี้พวกครูเข้าประชุมกับฝ่ายบริหารและพวกสภานักเรียนแล้วและได้ตกลงกันว่างานในปีนี้จะจัดตีมเป็นแบบ วาบิซาบิกันยังไงครูอยากจะขอแรงให้กลุ่มของพวกเธอทั้ง 6 คนร่วมงานกับพวกสภาเรียนด้วยนะถือว่าช่วยๆเพื่อโรงเรียนไป ไหนๆปีหน้าพวกเธอก็จะจบจากที่นี้ไปกันแล้ว เมื่อตะกี้ครูได้แจ้งให้กับหญิงวีรดาหัวหน้าห้องของพวกเธอไปรอบล่ะ ยังไงฝากไปประสานงานกันให้ดีๆด้วย “ครับ แล้วจะให้พวกผมเริ่มเมื่อไหร่ครับอาจารย์” “ก็เริ่มเตรียมงานเย็นนี้เลยวรภพปีนี้ทางโรงเรียนให้งบจัดงานเยอะมากพวกฝ่ายบริหารเลยอยากให้งานออกมาดีและยิ่งใหญ่สมกับงบที่ให้มา” “ครับอาจารย์” “นี่มันจะเข้าชั่วโมงเรียนแล้วพวกเธอจะไปไหนกันนายวรินธร นายวรภพ” “พวกผมกำลังจะไปเรียกนายรตช กับหญิงศศิวิมลที่นั่งกินข้าวตรงโต๊ะหินอ่อนที่ลานไม้หอมน่ะครับอาจารย์” “ไม่ต้องตามแล้วให้พวกเขาจัดการกันเองโตๆกันแล้ว พวกเธอสองคนรีบกลับขึ้นห้องเรียนได้แล้วอีกสักพักพวกคณะครูฝ่ายปกครองจะออกเดินตรวจกันล่ะ ไปๆ” เตอร์กับเติร์กรีบยกมือไหว้ครูธีรชาติและรีบวิ่งกลับขึ้นห้องเรียนไปอย่างรวดเร็วเมื่อทั้งสองกลับถึงห้องเรียนแป้งที่กำลังยืนคุยกับกลุ่มเพื่อนในห้องได้กวักมือเรียกเตอร์กับเติร์กให้เดินเข้ามา “เอ่อนี่เตอร์ เติร์ก ตะกี้ครูธีรชาติบอกกับกูว่าให้กลุ่มพวกเราช่วยงานพวกสภานักเรียนที่จะให้ทำ…” ไม่ทันที่แป้งจะพูดจบเตอร์รีบพูดสวนขึ้น “กูรู้แล้วตะกี้กูกับไอ้หล่อเพิ่งคุยกับครูธีรชาติมาหยกๆ “อ้าวงั้นหรอถ้าอย่างั้นพวกนายสองคนจะทำยังไงต่อ คือเราไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่เรื่องการวางตีมงานของปีนี้เลย”“แป้ง!!เธออย่าว่าเราอย่างงั้นอย่างงี้นะแต่ไองาน SAE Meeting มันเป็นงานอะไรเหรอ”เตอร์ถึงกับหันไปทำหน้าตากวนๆใส่เจ้าเติร์ก “โห่ ไอ้หน้าหล่อ นี่มึงไม่รู้เรื่องแต่กลับไปตอบตกลงกับครูธีรชาติแบบนั้นน่ะหรอ” “เชี่ยเตอร์ก็มึงไม่เห็นหน้าครูเค้าตอนที่มองมาหรอวะ แม่งจ้องเขม็งอย่างกะจะกินเลือดกินเนื้อกูเป็นมึง มึงจะกล้าตอบปฏิเสธไปหรอวะ” แป้งเดินตรงเข้ามาหาเติร์กพร้อมกับยืนวารสารของโรงเรียนปีที่แล้วให้ดู “จริงสินะ นายเพิ่งย้ายมาใหม่นี่นะ อะนี่ลองดูที่หน้า 13สิเห็นไหม งาน SAE Meeting ปีที่แล้ว คือมันเป็นงานวิชาการของนักเรียนที่จัดขึ้นทุกปีในโรงเรียนเราน่ะซึ่งพวกนักเรียนในแต่ละสายชั้นจะต้องนำผลงานในกลุ่มของตนเองมานำเสนอเป็นโซนๆไป” เจ้าเติร์กทำหน้างงนิดหน่อย “มันคล้ายๆกับงาน Open house รึป่าวแป้ง” “ก็คล้ายกันนั่นแหละแต่งาน SAE Meeting มันจะสนุกและดีกว่างาน Open house เยอะ”เตอร์เดินเข้ามาตบไหล่เจ้าเติร์กดังปั๊ป “มึงฟังกูสำหรับกูแล้วมันเป็นงานปาร์ตี้ดีๆนี้เองมึงฟังนะเว้ย ตอนเช้าจะเป็นช่วงเวลาของพวกสายวิชาการเคร่งเครียดกันแต่พอช่วงเย็นเท่านั้นแหละไอ้เติร์ก ทั้งเวทีดนตรี งานกินเลี้ยงในหอประชุมแม่งคือช่วงเวลาของพวกสายปล่อยปลดอย่างกูเว้ย 55 มันสสสสส์”แป้งเดินเข้ามาผลักเตอร์ออกไปเบาๆ “เตอร์มึงอย่านอกเรื่องสิ คืองี้นะเติร์กไอ้ตีมวาซาบิไรนั่นน่ะ ถ้าเป็นเติร์ก เติร์กคิดว่าจะออกแบบงานยังไงให้ออกมาดีตะกี้กูกับแป๋มได้ลองไปคุยกับพวกสภานักเรียนมาแล้วพวกน้องเขาก็มืดแปดด้านเหมือนกัน เติร์กนายพอจะรู้จักรายละเอียดของตีมนี้บ้างรึป่าว” เจ้าเติร์กเม้มปากครู่ใหญ่ก่อนที่จะพยักหน้า “อืมมคืองี้แป้งต้องเข้าใจว่า วาบิซาบิ มันคือ สไตล์การตกแต่งแบบเรียบง่ายของประเทศญี่ปุ่นถ้าจะพูดให้เข้าใจง่ายๆก็คือสไตล์วินเทจแบบญี่ปุ่นนั่นแหละ ถ้าจะให้จัดออกมาเป็นงานนะ ถ้าตามความคิดกูกูว่ากูจะจัดเป็นสวนญี่ปุ่นแบบสมัยยุคเอโดะกับตกแต่งภายในหอประชุมกับห้องเรียนให้เป็นแบบห้องของพวกซามูไรหรือไม่ก็ห้องรับรองแขกของโชกุนหรือของพวกเกอิชา อาจต้องใช้การร่างภาพลายเส้นม้วนบนบานประตูไม้และทริคในการออกแบบดีๆนิดหน่อย คร่าวๆก็น่าจะประมาณนี้ มั้งนะ” แป้งกับเตอร์ถึงกับยืนอึ้งทึ่งในความคิดของเจ้าเติร์ก ก่อนที่ทั้งสองจะยกนิ้วทำท่ากดไลค์ “โหเติร์ก สุดยอดอะ นายนี่รู้เยอะและรู้ละเอียดจริงๆ” “แป้ง.....ถ้าจะให้แค่กลุ่มพวกเราช่วยอย่างเดียวคงไม่ไหวมั้ง กูว่าน่าจะดึงพวกสภานักเรียนเก่าปีที่แล้วกับพวกห้องศิลป์ญี่ปุ่นให้มาช่วยทำงานด้วยไม่งั้นกูว่ายังไงก็ไม่ทันวันงาน ถึงจะทันงานแต่งานก็จะออกมาไม่ดี” “อืม เราก็คิดเหมือนนายแหละเติร์ก เดี๋ยวเราจะชวนแป๋มกับเค้กไปชวนพวกไอ้เฟิร์ส พวกไอ้ตี๋ ห้อง 2 กับกลุ่มของพวกยัยหนิงห้อง 3 ดูน่ะ พวกนี้เคยเป็นสภานักเรียนปีที่แล้วอีกอย่างพวกไอ้เฟิร์สมันวาดภาพสวย และมีพรสรรค์ออกแบบงานได้สวยด้วย ไงหลังตอน 5 โมงเย็นไปเจอกันที่ห้องสภานักเรียนนะเติร์ก เตอร์ เอ้ยๆพวกแกครูมาแล้ว” ทันทีที่ครูประจำวิชาเดินขึ้นบันไดมา ทุกๆคนในห้องที่กระจายตัวกันอยู่บ้างก็จับกลุ่มคุยกันรีบวิ่งกลับไปที่โต๊ะเรียนของตนเองอย่างรวดเร็ว 16.54 น.ขณะที่เจ้าเติร์กกำลังยืนฉี่อยู่ที่ห้องน้ำชายหลังโรงเรียนอยู่นั้นมีเด็กนักเรียนชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามายืนฉี่ที่โถฉี่ข้างเจ้าเติร์ก เจ้าเติร์กเองถึงรีบกับหันไปมองเด็กคนดังกล่าวด้วยความตกใจซึ่งเด็กผู้ชายคนดังกล่าวนั้นมีผิวสีขาวเหลือง หุ่นค่อนข้างผอม สูงประมาณ 162ซม. ตัดผมรองทรงสูง หันมามองหน้าเจ้าเติร์กพร้อมกับส่งยิ้มทักทายกลับมาด้วยเช่นกันเจ้าเติร์กยิ้มพร้อมกับพยักหน้าขานรับเบา 1 ทีก่อนที่จะละสายตาจากเด็กคนดังกล่าวมาจ้องมองผนังปูนที่อยู่ตรงหน้า เด็กคนดังกล่าวค่อยกระเถิบตัวเข้ามาหาเจ้าเติร์กทีละนิดๆพร้อมกับแอบชำเลืองตามองไปยังโถ่ฉี่เป็นระยะๆเจ้าเติร์กคงสังเกตเห็นมันเลยรีบฉี่จนเสร็จพร้อมกับเก็บท่อนลำเข้ากางเกงอย่างรวดเร็วและเดินตรงไปที่อ่างล้างมือระหว่างที่เจ้าเติร์กยืนล้างมือและใช้มือทั้งสองรองน้ำจากก๊อกมาล้างหน้า เด็กคนดังกล่าวเดินมาที่อ่างข้างๆเจ้าเติร์กพร้อมกับเปิดน้ำล้างมือมันทำทีมองกระจกแต่สายตาของมันยังคงแอบแว็บมองเจ้าเติร์กเป็นครั้งๆ เจ้าเติร์กใช้แขนเสื้อขึ้นมาปาดหยดน้ำบนหน้าไปมาและจะเอ่ยปากถามเด็กคนดังกล่าว “ชื่อไรน่ะเรา” เด็กคนดังกล่าวถึงกับสะดุ้งงึกกับเสียงของเจ้าเติร์ก “ผะผม ชื่อ ออโต้ครับ” ออโต้ตัวสั่นๆเทาและค่อยๆหันมาคุยกับเจ้าเติร์ก “ออโต้ อ่าๆ แล้วน้องเรียนอยู่ชั้นไหนล่ะ” “เอิ่ม ผม ผมอยู่ห้องม.1/5 ครับพี่”“อืม แล้วนี่น้องมีธุระไรกับพี่รึป่าวครับ เห็นแอบมองพี่ตั้งแต่มะกี้ล่ะ”ออโต้เริ่มหน้าแดงและก้มหน้าหลบสายตาของเจ้าเติร์ก “ปะปะป่าวนะพี่ คือผม ผมไม่ได้แอบมองพี่สักหน่อย”“โถ่น้องพี่ไม่พูดไม่ใช่ไม่รู้นะ พี่สังเกตน้องแต่ตั้งตอนยืนฉี่ที่โถล่ะ” ออโต้เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับทำหน้าตื่น “พี่เห็นหรอเออ คือ พี่ พี่ พี่อย่าทำไรผมเลยนะ แล้วพี่อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ ผมขอล่ะ” ออโต้ยกมือขึ้นมาไหว้เจ้าเติร์กงักๆ “พอๆน้องไม่ต้องกลัวพี่ขนาดนั้น พี่ไม่ได้จะทำไรน้องหรอก ขอแค่ตอบพี่ตามตรงก็พอว่าน้องแอบมองพี่ทำไม?” “คือผมชื่นชอบพี่อะครับตั้งแต่วันแรกที่ผมเห็นพี่ล่ะ พี่เป็นไอดอลของผมเลยทั้งรูปร่าง หน้าตา การเรียนและชื่อเสียงต่างๆในโรงเรียน คือผมอยากจะรู้จักกับพี่อะครับ” เติร์กเดินเข้าไปตบที่ไหล่ซ้ายของออโต้ “ถ้าออโต้อยากรู้จักพี่ทำไมออโต้ไม่เข้ามาคุยกับพี่ดีๆล่ะที่ออโต้ทำแบบนี้ไม่ดีนะรู้ป่าว ถ้าไปทำกับคนอื่นดีไม่ดีน้องอาจเจ็บตัวเอาได้เป็นผู้ชายต้องมีความกล้าสิน้องถ้าอยากจะรู้จักใครสักคน จำไว้นะน้องอย่าทำแบบนี้อีกล่ะ” คำพูดเจ้าเติร์กได้เปลี่ยนสีหน้าของออโต้ที่กำลังหวาดกลัวค่อยๆกลายเป็นรอยยิ้มขึ้นมาทันที “ครับพี่ ขอบคุณครับ” ออโต้พูดพร้อมกับเอื้อมมือทั้งสองมาจับมือเจ้าเติร์กตรงไหล่ซ้าย พร้อมทั้งสอดนิ้วเข้าไปที่ฝ่ามือและบีบนวดไปมา “อืม มือพี่นี่ก็ใหญ่และนุ่มดีนะครับ” ก่อนที่มันค่อยๆเลื่อนมือขึ้นไปที่แขน เจ้าเติร์กรีบชักมือกลับมาอย่างรวดเร็ว “งั้นถ้า ถ้าน้องไม่มีไรพี่ขอตัวนะพี่มีนัดทำงานกับเพื่อนๆอยู่” เจ้าเติร์กรีบหันหลังก้าวเดินออกจากห้องน้ำชายไปยังตึกอำนวยการทันทีและปล่อยให้ออโต้ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ในห้องน้ำทั้งแบบนั้นในระหว่างที่เจ้าเติร์กกำลังก้มหน้าก้มตาเดินไปยังตึกเรียน 4 นั้น เตอร์ที่กำลังนั่งตีป้อมอยู่ในศาลาทางไปโรงอาหาร พอมันเห็นเติร์กมันรีบเรียกทักเจ้าเติร์กขึ้นทันใด “ไอ้หน้าหล่อ จะรีบไปไหนวะ แม่งบอกให้กูรอมึงอยู่ตรงนี่ แล้วมึงเสือกลืมกูซะงั้น” “เอ่อโทษทีว่ะเชี่ยเตอร์ พอดีกูแม่งคิดไรไปเรื่อยเปื่อย” เตอร์เดินเข้ามาตบเข้าทีไหล่ขวา “เออๆชั่งมันปะไอ้หน้าหล่อมึงไปส่งกูซื้อไรกินหน้าโรงเรียนหน่อยตีป้อมรอมึงตะกี้แม่งทำท้องกูโครตหิวเลย” เจ้าเติร์กล้วงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูนาฬิกา “นี่มันจะ 5 โมงแล้ว เดี๋ยวก็ไปไม่ทันที่แป้งนัดหรอกมึง” “โถ่ไอ้หน้าหล่อ หน้าโรงเรียนแม่งอยู่ใกล้แค่นี้เองมึงเพื่อนกูป่าววะไปส่งกูหน่อยดิ กูหิวข้าวจริงๆถึงเลทนิดหน่อยไงแป้งก็คงฆ่ากูกับมึงตายหรอกปะเร็วส่งกูหน่อย” “เออๆ กูยอมมึงจริงวะเชี่ยเตอร์” เจ้าเติร์กกับเตอร์ที่เดินมาถึงหน้าโรงเรียนมันเห็นพวกไอตี๋กำลังยืนรอซื้อลูกชิ้นทอดตรงรถเข็น “เฮ้ยไอ้ตี๋ ไอ้เอก ไอ้เฟรม ไอ้เบทพวกมึงสั่งให้กูถุงหนึ่งด้วย” เตอร์รีบวิ่งเข้าไปที่รถขายลูกชิ้นทอดอย่างไวโดยมีเจ้าเติร์กเดินตามหลังมาติดๆเจ้าเติร์กชำเลืองสายตามองดูร้านขายของโดยรอบว่ามีอะไรขายบ้าง “ไงตี๋ เอก เบท เฟรม เอ่อๆกูมาส่งไอ้เตอร์หาไรกินน่ะ แล้วพวกมึงมานานยังอืมเหรอเฮ้ยเชี่ยเตอร์กูคอแห้งวะเดี๋ยวกูไปซื้อน้ำปั่นตรงร้านขายน้ำนั้นนะ พวกมึงจะฝากกูซื้อน้ำปั่นไหม ไม่เอาหรอถ้างั้นเดี๋ยวกูมามึงเชี่ยเตอร์สั่งให้กูถุงหนึ่งด้วยราดน้ำจิ้มนะ ไม่ต้องแยก”เจ้าเติร์กเดินแยกออกจากกลุ่มไปที่ร้านขายน้ำปั่นมันแหงนมองอ่านป้ายเมนูไปมาสักพัก “ป้าครับกีวีมะนาวโซดาปั่น 1 แก้วใหญ่ครับ” ในระหว่างที่เจ้าเติร์กกำลังยืนรอกีวีมะนาวโซดาปั่นอยู่นั่นเองมีคนบางคนเดินเข้ามาเข้างหลังและใช้นิ้วมือมาสะกิดแขนขวาของเจ้าเติร์กจนมันต้องรีบหันกลับไปมอง “อ้าวเจมส์ ยังไม่กลับหรอ” เจมส์ยิ้มหวานๆให้กับเจ้าเติร์กพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้เจ้าเติร์กโดยที่ในมือยังหิ้วกระเป๋าผ้าใส่หนังสือเรียนอยู่ “สวัสดีครับพี่เติร์ก ผมยังกลับไม่ได้ครับวันนี้พี่เจนบอกให้ผมอยู่ช่วยเตรียมงานที่โรงเรียนกับพวกพี่เติร์กน่ะครับ” “อ่อดีๆ น้อง จะได้ช่วยๆกันให้งานเสร็จทันครับ” “พี่เติร์กซื้อไรกินครับ” “กีวีมะนาวโซดาปั่นน่ะ”“ลองสั่งเจมส์ปั่นดูดิพี่ อร่อยนะพี่” เจ้าเติร์กถึงกับทำหน้าแหยและแหงนขึ้นไปมองป้ายเมนูของร้าน“หึ มีด้วยหรอน้อง ในป้ายไม่มีเขียนไว้นะ เมนูใหม่หรอ”เจมส์ถึงกับอมยิ้มและหัวเราะออกมาเบาๆ“ฮ่าๆพี่ ก็ ซื่อเกิ้นนน มันไม่มีหรอกครับ ผมอำพี่เล่นน่ะพี่นี่ไม่รับมุขผมเลยนะ” “พี่ว่าเจมส์แหละที่ไม่รับมุขพี่พี่รู้อยู่แล้วว่ามันไม่มีขาย พี่ก็แกล้งทำซื่ออำน้องไปงั้นแหละ ฮ่าๆ”“โห โห ผมยอมพี่เลย เออพี่เติร์กผมขอไรพี่อย่างดิ ผมอยากกินไอติมอะพี่ พี่ซื้อเลี้ยงผมหน่อยดิครับ”“ไอติม?มีขายด้วยหรอ” “มีดิพี่นั่นไง” เจมส์ชี้นิ้วไปยังรถไอศกรีมวอลล์ที่จอดขายอยู่ริมตรงฟุตบาต “นะพี่ผมอยากกินไอติมอะพี่เติร์กซื้อเลี้ยงผมหน่อยครับ” เจมส์เดินเข้ามาพร้อมกระพริบตาปิ๊บๆ“โห่ น้อง ตังน้องก็มีนิ ทำไมไม่ซื้อเองล่ะ” “ ก็ค่าชุดที่จะใส่ในงาน SAE Meetingของห้องผมอะดิพี่ ล่อเอาซะผมเป๋าแฟบเลยดูดิพี่ สภาพไม่ต่างอะไรกับยาจกเลยอะ” เจมส์ล้วงกระเป๋าตังสีม่วงเข้มจากกางเกงนักเรียนขึ้นมาเปิดกางให้เจ้าเติร์กดูเหรียญบาท 4 เหรียญที่ยัดอยู่ตรงซอกกระเป๋าตัง เจ้าเติร์กกวาดสายตามองสำรวจส่วนอื่นๆของกระเป๋าตัง “บัตรอะไรนิน้อง เยอะโครต” เจ้าเติร์กใช้มือหยิบบัตรที่ซ้อนกันเป็นบึกขึ้นในกระเป๋าตังมาดู “เป็นเดอะคอลเล็คเตอร์รึไงน้องบัตรไรบ้างเนี่ย บัตรส่วนลดเครื่องสำอางบัตรยืมหนังสือ บัตรสหกรณ์โรงเรียนโอ้เจอของดีเข้าให้แล้ว บัตรประชาชน” เจมส์ถึงกับตกใจและรีบใช้มือรีบคว้าบัตรจากมือของเจ้าเติร์กมาอย่างรวดเร็วแต่เจ้าเติร์กรีบเบี่ยงตัวหลบได้ทันควัน “เฮ้ยพี่เติร์กเอามาพี่ น่าพี่คืนผมเถอะ”เจ้าเติร์กเบี่ยงไปซ้ายทีไปขวาทีเพื่อหลบมือของเจ้าเจมส์ที่พยายามแย่งบัตรจากมือเจ้าเติร์กเจ้าเติร์กรีบเอาบัตรมาชูอ่านอย่างรวดเร็ว “อะไร อะไร ไหนดูบัตรหน่อยสิ เด็กชาย กิตติพันธ์ กวงศิริโห เจมส์ ทำไมรูปในบัตรกับตัวจริงยังกะคนละคนเลยน้อง” เจมส์รีบกระโดดคว้าบัตรจากมือของเจ้าเติร์กจนมาได้ “พี่เติร์กอะ อย่าพูดงั้นดิผมอายนะรู้ป่าว” เจมสรีบยัดบัตรทั้งหมดดังกล่าวใส่ลงในกระเป๋าตังเช่นเดิม“ก็ตอนประถมผมอ้วนนิน่าพี่ ผมเพิ่งมาเริ่มผอมตอนขึ้นม.1นี่เอง” เจมส์เขินอายเจ้าเติร์กจนแก้มทั้งสองของมันเริ่มเป็นสีแดง “มาเลยพี่เลี้ยงไอติมผมเลย โทษฐานเห็นสิ่งที่ผมไม่อยากให้เห็น” เจ้าเติร์กยิ้มและพยักหน้าเบาๆ “อ่าอ่า ได้ๆ วันนี้จะเลี้ยงเป็นการไถ่โทษให้” เจมส์ยิ้มด้วยความดีใจและเดินนำเจ้าเติร์กไปยังรถขายไอศกรีม “เจมส์มันมีเป็นแบบถ้วย แบบโคนและแบบแท่ง จะเอาอันไหนล่ะน้อง”“พี่เติร์กกินไอติมมันก็ต้องกินเป็นแท่งดิพี่ถึงจะอร่อยยิ่งเป็นแท่งใหญ่ยาวนะพี่ ยิ่งโครตฟินอะ” เจ้าเติร์กถึงกับมองหน้าเจมส์ด้วยความประหลาดใจ “จริงหรอ เพิ่งรู้นะเนี่ย”เจมส์ถึงกับทำหน้าอมยิ้มขึ้นมา “ฮั่นแน่ ทำเป็นไม่รู้ จะอำผมอีกล่ะสิพี่”“ไม่ๆน้องอันนี้พี่พูดจริง ไม่ได้อำ ความรู้ใหม่นะเนี่ย” “ถ้างั้นคราวหลังพี่เติร์กก็ต้องลองดูพี่โครตฟิน” เจมส์พูดพร้อมกับกระพริบตาข้างเดียวใส่เจ้าเติร์กก่อนที่จะหันไปพูดกับคนขายไอศกรีม“พี่ครับมีรสเย็ลลี่สตรอเบอรี่ไหมครับอันเท่าไหร่พี่ 25 บาทใช่ไหมครับ ” เจ้าเติร์กควักเงินจากกระเป๋าตังและยื่นให้กับคนขายไอศกรีม “เจมส์งั้นพี่ขอตัวไปเอากีวี่มะนาวโซดาก่อนนะ เพราะเดี๋ยวพี่กับเพื่อนๆจะไปรีบประชุมกันที่ห้องสภานักเรียนต่อ” ในขณะที่เจ้าเติร์กกำลังดูดกีวี่มะนาวโซดาด้วยความหิวกระหายอยู่นั้น “ซื้อแก้วใหญ่เลยนะพี่”เจ้าเติร์กหันไปมองเจมส์ที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับถือไอติมในมือ “ฮ่าๆดูทำหน้า อร่อยไหมน้อง” “อร่อยดิครับ ไอติมพี่เติร์กมันก็ต้องอร่อยอยู่แล้ว”เจมส์ยักคิ้วสองทีให้กับเจ้าเติร์กพร้อมกับใช้ลิ้นเลียแท่งไอติมเย็ลลี่สีแดงสดในมือของมันจนเนื้อเย็ลลี่สะท้อนแสงมันวาวก่อนที่มันจะอมแท่งไอติมดังกล่าวเข้าปากไปอย่างรวดเร็วไม่ทันไรเตอร์เดินมาตบที่หลังเจ้าเติร์กพร้อมกับยื่นถุงลูกชิ้นทอดใส่มือเจ้าเติร์ก "เห้ยหน้าหล่อ แดกไรวะ ขอกูมั่ง” เตอร์หยิบแก้วในมือของเจ้าเติร์กไปอย่างรวดเร็ว “ไงเจมส์ ซื้อไอติมกินหรอ วันนี้เจนอยู่ช่วยงานพวกพี่นะแล้วเจมส์ล่ะโดนสั่งอยู่ช่วยงานพวกพี่ไหม” เจมส์รีบดึงแท่งไอติมในปากออกอย่างรวดเร็ว “จะเหลือหรอพี่เตอร์” เตอร์หัวเราะเบาๆและพาเจ้าเติร์กเดินกลับเข้าโรงเรียนไปพร้อมกับกลุ่มของไอ้ตี๋โดยมีเจมส์เดินกินไอติมตามหลังมาติดๆเจ้าเติร์กเตอร์และกลุ่มของไอ้ตี๋เดินมาถึงหน้าตึกเรียน 4 มันเจอไอ้เฟิร์สกำลังยืนกดโทรศัพท์อยู่ทางขึ้นตึกพอมันเห็นเจ้าเติร์ก เตอร์และกลุ่มของไอ้ตี๋เดินมามันเลยรีบกดวางสายทันที “โถ่ ไอ้ตี๋กูโทรไลน์หามึงตั้ง 10 สาย มึงแม่งไม่ได้ยินเสียงหรอวะ” ไอ้ตี๋ยกมือขึ้นไหว้ไอ้เฟิร์ส “โอ้ขอประทานอภัยครับท่านประธานนักเรียนปีที่แล้ว ข้าน้อยและพระสหายทรงเสด็จหาซื้อเครื่องเสวยมา ขอรับท่านประธานและโทรศัพท์ของกระหม่อมเองก็ทรงสวรรคตเพราะแบตหมดขอรับ โปรดให้อภัยข้าน้อยกับพระสหายด้วยขอรับท่านประธาน” เจ้าเติร์ก เตอร์และกลุ่มของไอ้ตี๋รวมถึงเจมส์ถึงกับหัวเราะเสียงดังยกใหญ่ “ฮ่าๆๆ พอเลยมึงไอ้ตี๋แม่งไม่ต้องย้อนกูเลย พวกมึงรีบขึ้นไปเร็วเลย พวกนั้นรอพวกมึงอยู่" เฟิร์สรีบเดินนำเจ้าเติร์ก เตอร์และกลุ่มของไอ้ตี๋รวมถึงเจมส์ขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็ว(เฟิร์สเด็กศิลป์-จีน หนุ่มล่ำขาวสูง 180 ซม. เป็นลูกครึ่งไทยจีน ตี๋หล่อของโรงเรียนและเคยเป็นหนุ่มฮอตประจำโรงเรียนมาก่อนแต่พอเจ้าเติร์กย้ายเข้ามาเลยทำให้คะแนนความนิยมและความหล่อของมันตกอันดับไปที่อยู่ที่ No.2 ทันที)เวลาเดียวกันนั้นขณะที่ทุกคนกำลังเดินและคุยกันไปตามทางเดินของชั้น 2 ของตึกก่อนถึงห้องสภาเรียนออโต้เด็กม.1 ที่แอบอยู่หลังต้นไม้ตรงหน้าตึกเรียน 4 ได้หยิบ iPhone x ของมันขึ้นมากดซูมถ่ายรูปเจ้าเติร์กที่กำลังเดินคุยกับเพื่อนๆไว้เป็นช็อตๆ “พี่เติร์กกกกกก” ไว้มาต่อครับ……
เนื้อเรื่องสำหรับตอนที่ 7 ตามลิงค์http://www.g4guys.com/forum.php?mod=viewthread&tid=124526&fromuid=155129
กรี้ดดดดดมาแล้ว คิดถึงควยพี่เติร์ก คิดถึงมากครับ มาต่อสักที อยากอ่านตอนต่อไปอีกจะแย่แล้ว ยาวดี สมใจคนรอครับ
สนุกมาก ขอบคุรครับ ขอบคุณนะครับ สนุกมากเลยครับ ขอบคุณมากนะครับ ชอบชอบมาก{:5_130:} ขอบคุณครับ เสียวสุดยอด คิดถึงน้องเติร์กสุดหล่อควยใหญ่จัง คริๆ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากเลยครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบณครับ