เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 19
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Julio เมื่อ 2019-4-19 13:32เรื่องของเบนซ์ตอนที่ 19ครับคืนนั้นทั้งคนผมนอนกอดนอนลูบทุกสิ่งอย่างที่เป็นของเบนซ์ผมรักเบนซ์มาก เมื่อก่อนผมอาจจะยังไม่ไว้ใจเบนซ์ขนาดนี้แต่ตอนนี้ผมได้มาเห็นทุกอย่างที่อยู่ในห้องเขามันเป็นหลักฐานว่าเบนซ์รักผมมากเหมือนที่ผมรักเบนซ์ผมต้องหวนไปคิดเรื่องที่ผ่านมาคิดแล้วคิดอีกจนสว่างผมรีบล้างหน้าล้างตาไปนั่งรอพ่อกับแม่ที่หน้าบ้านหวังว่าตอนเช้าท่านคงจะไปเยี่ยมเบนซ์ก่อนจะไปสอนที่โรงเรียน
“อ้าวบอลลูกตื่นแต่เช้าเลยนะลูก”
“ครับผมนอนไม่หลับเลย อยากไปเยี่ยมเบนซ์ใจจะขาดแล้ว”
“งั้นเราก็ไปกันเลยพ่อกับแม่ก็นอนไม่หลับทั้งคืน”
พ่อกับแม่ก็พาผมนั่งรถไปที่โรงพยาบาลเมื่อไปถึงคุณหมอก็ให้เยี่ยมเลยครับผมเดินตามพ่อกับแม่เข้าไปที่ห้องมองเห็นเบนซ์นอนนิ่งเงียบ ในตัวของเบนซ์ถูกพันด้วยผ้าไปทั้งตัวยังเหลือมือที่ยังไม่ได้พันคุณหมอก็เดินมา
“อาการคนไข้ไม่คืบหน้าขาหักทั้งสองข้างกระดูกแขนแตก โชคดีอวัยวะภายในไม่ได้เป็นอะไร จะอาการหนักก็มีเพียงสมองเท่านั้นเห็นทีจะต้องผ่าตัด ญาติว่าไงครับ” แม่กับพ่อจ้องตากัน “เอาเลยครับหมอ ผมพร้อมแล้ว”
“แต่ถ้าผ่าตัดแล้วก็มีเปอร์เซ็นรอด 50/50 นะครับ”หมอกล่าวก่อนที่จะหยิบเอาเอกสารมาให้เซ็นยินยอม
“ผมเชื่อว่าลูกผมต้องหาย” แล้วพ่อก็เซ็นเอกสารนั้นคุณหมอก็เดินออกจากห้องไป
“บอลพ่อกับแม่ต้องไปสอนลูกกลับบ้านนะลูก ตอนเย็นเราค่อยมาใหม่”
“ไม่ครับผมจะเฝ้าดูเบนซ์อยู่ที่นี่ครับ”
“จะดีหรือลูกไม่ไปนอนพักผ่อนที่บ้านก่อนดูลูกสิตัวซูบผอมไปหมดแล้ว”แม่ดูเป็นห่วงผมมาก
“กลับไปบ้านผมก็นอนไม่หลับครับผมจะอยู่นี่แหละ”
“แม่งั้นเอาตังค์ให้บอลไว้ไปทานข้าวด้วยสิ”พ่อบอกแม่
“ไม่เป็นครับ ผมพอมีเงินอยู่ครับ” ผมรีบบอกท่านเพราะในตัวผมมีเงินอยู่ห้าหมื่นกว่าบาทเงินเก็บผมตั้งแต่แม่กับพ่อยังไม่ตายพี่กอร์ฟให้บ้างคุณปู่ให้บ้างและเงินที่แบ่งกะเบนซ์ตอนเราขายเสื้อผ้าบ้างผมเก็บมันเอาไว้ตลอด ผมยกให้ท่านดู
“ถึง มีลูกก็ต้องรับเงินนี่เอาไว้มันเป็นเงินของเบนซ์ที่เก็บหอมรอมริบมาตั้งแต่เด็กบอลเก็บรักษาไว้แทนแม่ที” แม่ร้องไห้เมื่อต้องพูดถึงเบนซ์ผมก็จำต้องรับเงินนั้นมาดูแลมีตั้งแต่แบงค์ 20 ถึงแบงค์พันเบนซ์เบนซ์เป็นคนขยันมากเป็นเด็กดีแต่ไม่รู้ทำไมเบนซ์ถึงต้องมาเป็นแบบนี้ จากนั้นผมก็ไปตั้งหลักนั่งที่เก้าอี้ด้านหน้าห้องICU
“บอลลูกต้องทานข้าวบ้างนะ เวลาเบนซ์ฟื้นมาจะได้มีคนดูแล”
“ครับ”ผมพยักหน้ารับเมื่อท่านไปแล้วผมก็นั่งซึมก่อนๆที่จะไปหาอะไรกินแล้วหมอก็เริ่มทำการผ่าตัดผมเฝ้าอธิฐานให้เบนซ์หายจนผ่าตัดเรียบร้อยหมอก็เดินมาถามผม
“หนูเป็นญาติคนไข้ชื่อ รัชนนท์ ใช่ไหมจ๊ะ”
“ครับ” ผมรีบยืนขึ้นตอบ
“ดีใจด้วยนะ อาการของคนไข้ดีมาก อาจจะฟื้นภายในสี่ชั่วโมงนี้”ผมดีใจมากไ ม่มีอะไรจะดีใจเท่าได้ยินคำนี้ผมรีบค้นหาเบอร์มือถือของแม่จนในที่สุดผมก็ไปเจอในสมุดบันทึกเล่มเล็กๆของเบนซ์ที่ผมนำติดกระเป๋ามาด้วยผมรีบวิ่งออกไปโทรแม่ดีจัยมากไม่นานท่านรีบกลับมารอคอยว่าเบนซ์จะฟื้นเมื่อไหร่ไม่นานเมื่อถึงเวลาที่หมอบอก เบนซ์ก็กระดิกตัวได้ตอนนี้หมอเอาผ้าที่พันศรีษะออกจนหมดแล้วผมเห็นหน้าของเบนซ์แล้วผมดีใจในใบหน้ามีแผลเต็มไปหมดผมของเบนซ์ก็ตัดจนโล้น เบนซ์ขยับตัวได้แต่ตาเบนซ์ยังไม่ลืมแม่เรียกชื่อเบนซ์ด้วยความดีใจ“เบนซ์เบนซ์ลูกแม่ ได้ยินแม่มั้ยลูก” พ่อวิ่งไปตามหมอเมื่อเบนซ์ฟื้น ไม่นานหมอก็มาแล้วหมอก็เอายามาให้ทานและทดสอบอยู่หลายอย่างมากแล้วหมอก็กล่าว
“ยินดีด้วยการผ่าตัดให้ผลได้เต็มร้อยคนไข้อาการทางสมองปกติครับยังเหลือแต่แขนกับขาคงใช้เวลาไม่ต่ำกว่าห้าเดือนจะหายดี”
“แล้วลูกดิฉันจะพูดได้ลืมตามองเห็นได้ไหมคะ” แม่ถามหมอด้วยความกังวล
“ได้ครับอีกซักครู่ใหญ่ ๆตอนนี้คนไข้ยังคงปรับตัวไม่ได้”หมอก็เดินจากไปผมดีใจมากครับที่คำอธิฐานของผมเป็นความจริง
“บอลต่อไปนี้เบนซ์จะอยู่กับบอลต่อไปนะลูก”พ่อก็กอดผมดีใจที่อาการของเบนซ์มีท่าทีดีขึ้นพ่อกับแม่และผมก็นั่งมองดูอาการเบนซ์อย่างไม่ละสายตาจนในที่สุดเบนซ์ก็พูดคำแรกได้“แม่ครับ”เบนซ์พูดได้ แต่เสียงสั่นมากตายังไม่ลืม“อะไรลูกเบนซ์เป็นไงบ้างลูก เบนซ์” แม่ตื่นเต้นทำไรไม่ถูก
“แม่ ผม...บอล” เบนซ์คงจะพูดลำบากแต่ผมดีใจมากที่เบนซ์เอ่ยชื่อผมเป็นคนที่สอง
“บอล บอล ผมอยากไปหาบอล” เบนซ์เริ่มพูดได้ชัดขึ้นแต่ช้ามาก
“บอลอยู่ข้างๆนี่ เบนซ์ลูก เบนซ์ลืมตามองดูสิลูก”ผมรีบเดินไปอีกฝั่งหนึ่งของเตียงแล้วผมก็จับมือเบนซ์ เบนซ์ค่อยลืมตาดูผม
“เบนซ์เราอยู่นี่” ผมก้มลงไปพูดใกล้กับใบหน้าของเบนซ์
“บอล นายมาเมื่อไหร่” เบนซ์เอ่ยถามผมอย่างน่าชื่นใจนัก
“เรามาได้3วันนี้แล้ว” เบนซ์พยายามจะเอามือมากอดผมแต่เขาขยับแขนได้ข้างเดียวผมเลยกอดเขาแทน
“บอลนายอย่าไปจากเราอีกนะเราไม่ให้นายไปนะ”เป็นคำพูดที่ผมอยากได้ยินที่สุด
“ไม่ เราไม่ไปแล้วเราจะอยู่กับเบนซ์”ผมพูดซ้ำอยู่หลายทีจากนั้นเบนซ์ต้องพักผ่อนเบนซ์นอนหลับอีกครั้งส่วนผมสบายใจขึ้นมากแล้ว วันนี้ตรงกับวันเสาร์ผมก็ไปยืนสบายใจที่ระเบียงด้านหน้าโรงพยาบาลมองดูผู้คนเข้ามากันมากมายแล้วผมก็นึกขึ้นได้เลยเดินไปหาแม่
“แม่ครับ ผมขอคืนเงินให้แม่ดูแลต่อนะครับ”ผมยื่นเงินของเบนซ์ให้แม่
“อย่า เลยลูกเก็บรักษาเอาไว้ให้เบนซ์แทนแม่ วันนี้ธนาคารเปิดครึ่งวันลูกเอาเงินไปเปิดบัญชีสิลูกรีบไปนะเดี๋ยวจะไม่ทันธนาคารจะปิดก่อนผมก็รีบไปธนาคารแล้วเอาเงินเบนซ์เข้าฝากธนาคารเงินผมก็ฝากเหมือนกัน เงินสองคนรวมกันได้แสนกว่าบาทครับผมก็เอาบัญชีมาให้แม่ดู
“อ้าวเงินเบนซ์แค่หกหมื่นเองนะลูกทำไมยอดมันเพิ่ม”
“เงินผมด้วยครับ”
“ลูกสองคนรวมกันมีมากว่าแม่ซะอีก” แม่เริ่มหัวเราะดีใจท่านเริ่มสบาย ใจขึ้นมากแล้ว ผมก็มองดูเบนซ์เขายังคงหลับอยู่ผมก็เลยเดินออกไปนั่งพักที่เก้าอี้หน้าห้องแล้วก็หลับไปตื่นมาอีกทีก็ตอนที่แม่มาปลุกว่าเบนซ์เรียกผมก็เข้าไปคุยกับเบนซ์อาทิตย์ต่อมาพี่กอร์ฟก็ขับรถมาตามผมกลับบ้าน ผมอึดอัดมากครับ ไม่รู้จะตัดสินใจอย่างไร
“บอลคุณปู่ให้กลับเลยนะ” พี่กอร์ฟยังไม่เลิกพูดเคี้ยวเข็ญ
“พี่ผมไม่กลับไปแล้วผมจะอยู่กับเบนซ์ที่นี่”
“นี่น้องบ้าไปแล้วหรือพ่อแม่เขาก็มีปล่อยเขาดูแลกันเองสิเบนซ์เป็นแค่เพื่อนนะถ้าอยากมาจริง ๆ วันหยุดพี่ว่างพี่พาน้องมาก็ได้”
“ไม่พี่เบนซ์ไม่ได้เป็นเพื่อนผมอย่างเดียวเบนซ์เป็นแฟนผม”พี่กอร์ฟไม่ตอบอะไรทั้งสิ้นคงจะงงกับสิ่งที่ได้ยิน
“สรุปบอลเป็นเกย์หรือ”
“ครับผมรักเบนซ์ ผมไม่อยากไปไหน”
“แล้วเรื่องเรียนล่ะ จะเอาไง”พี่ก็เปลี่ยนเรื่องพูด
“ผมไม่รู้คับผมไม่รู้จะทำอย่างไร”
“พี่ก็ตัดสินใจให้น้องไม่ได้นะ เราทิ้งเบนซ์ไม่ได้จริง ๆ หรือ”
“ไม่ได้ครับ”
“อือถ้างั้นพี่จะไปคุยกับคุณปู่ให้ย้ายน้องมาเรียนที่โรงเรียนที่นี่”
“ขอบคุณครับพี่” ผมค่อยโล่งอกผมมั่นใจว่าพี่กอร์ฟต้องพูดได้ เพราะพี่กอร์ฟเป็นหลานรักของคุณปู่เห็นป้าว่าคนที่หน้าตาเหมือนคุณปู่ที่สุดก็มีผมกับพี่กอร์ฟนี่แหละนิสัยก็เหมือนกันมากด้วยท่านเลยรักผมสองคนกว่าหลานคนอื่นเมื่อผมคุยกับพี่กอร์ฟเรียบร้อยพี่กอร์ฟก็กลับก่อนจะกลับพี่กอร์ฟอยากเล่นเสียวกับผมอีกแต่ผมก็หาเรื่องว่าผมไม่มีอารมณ์พี่แกก็เลยกลับบ้านเลยก่อนกลับพี่กอร์ฟก็ให้เงินผมสามพันบาทบอกให้ผมเอาไว้ใช้ ผมอึดอัดใจมากที่พี่กอร์ฟไม่ยอมเลิกที่จะมีเซกส์กับผมพี่กอร์ฟไม่สนใจเลยว่าผมมีอะไรกับเบนซ์ผมนั่งคิดว่าเจอกันคราวหน้าผมจะเอายังไงถึงจะหยุดเรื่องนี้ได้
-------------------- จบตอนที่ 19 --------------------
กลับมาแล้วคร้าฟฟฟ!!!
คิดถึงเพื่อนๆ จังเลย แบร่ๆ :P
จากนี้ไป ผมจะค่อยๆ ทยอยอัพลงให้เรื่อยๆ นะครับ :D
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เย้
ขอบคุณคับ ขอบคุณมากครับ คู่กันแล้วไม่แคล้วกัน
ยังอีกยาวเลย ขอบคุณ_ครับ ขอบคุณครับบ ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ยิ่งอ่านยิ่งเพลินอ่ะ มาเล่ามาเร็ว ๆ นะ ขอบคุณครับ ช่วงนี้ไม่สนุกเลย ดีใจจังที่เบนซ์ฟื้นแล้ว แต่ทำไมพี่กอล์ฟยังมาป้วนเปี้ยนกับบอลเนี่ย ขนาดบอกไปชัดๆแล้ว
หน้า:
[1]
2