เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 20
เรื่องของเบนซ์ตอนที่ 20หนึ่งอาทิตย์ต่อมาพี่กอร์ฟก็เดินทางมาอีก“บอลบอลต้องกลับไปคุยที่บ้านเราก่อน พี่รับรองว่าบอลต้องได้มาอยู่ที่นี่อีกแน่นอนแต่คุณปู่กับคุณแม่ท่านอยากคุยด้วย บอลต้องไปกับพี่วันนี้” ครับยังไงผมก็ต้องไปผมรีบเข้าไปหาเบนซ์พี่กอร์ฟก็ตามเข้าไปด้วย“เบนซ์เราจะกลับบ้านเราจะไปขอคุณปู่เราจะไปย้ายมาอยู่กับนายที่นี่นายไม่ว่าเรานะนะเราไปไม่นานเดี๋ยวเราก็มา”
“หวัดดีพี่กอร์ฟ”เบนซ์ยังไม่ตอบเรื่องที่ผมจะไป
“เป็นไงบ้างเบนซ์”
“ครับ ก็แย่หน่อยนอนเป็นเจ้าโรงบาลอยู่งี้แหละพี่ไม่รู้เมื่อไหร่จะเดินได้”ผมกอดเบนซ์ผมสงสารยามที่เขาพูดเมื่อเพื่อนหรือใครมาเยี่ยม
“เดี๋ยวก็หายแล้วบอลจะมาดูแลแล้วนี่นายโชคดีมากที่นายมีบอล”
“ทำไมครับพี่” เบนซ์คงจะยังจำที่ผมเคยบอกว่าผมเคยมีไรกับพี่กอร์ฟเบนซ์คงจะคิดว่าพี่กอร์ฟหึงมั้ง
“ก็นายมัดใจน้องเราซะอยู่หมัดเลยนี่” พี่กอร์ฟก็พูดท่าทางจะน้อยใจ
“พี่ครับผมรักบอลมากนะ บอลคงบอกเรื่องเราแล้วใช่ใหม” เบนซ์มองมาทางผมแล้วผมก็ตอบยืนยันอีกที
“เราบอกพี่กอร์ฟหมดแล้วนะเบนซ์” เบนซ์ก็หันไปคุยกับกอร์ฟต่อ
“พี่ครับพี่ต้องการอะไรจากผมไหมครับ” เบนซ์ถามพี่กอร์ฟอย่างตั้งใจเหมือนเบนซ์จะไม่แคร์เรื่องพี่กอร์ฟอีกต่อไป
“เบนซ์พี่ขอบอลให้เป็นเหมือนเดิมกับพี่ได้มั้ย นะพี่ตัดใจไม่ได้จริงๆโอเคพี่จะไม่แย่งบอลไปตลอดเวลาหรอกแต่พี่ขอให้พี่ได้ทำเหมือนเดิมได้ไหม”พี่กอร์ฟก้มหน้าเหมือนลุ้นคำตอบจากเบนซ์เราสามคนเงียบไม่มีใครพูดอะไรผมก็กอดเบนซ์อยู่เบนซ์หอมแก้มผม เหมือนจะบอกผมว่าเบนซ์เข้าใจที่พี่กอร์ฟขอ
“ได้พี่ผมยอมขอเพียงพี่ไม่แย่งบอลไปจากผมให้พี่คิดเหมือนบอลเป็นน้องของพี่เหมือนเดิมและพี่ต้องให้เราอยู่ด้วยกัน” เบนซ์พูดออกมาผมเองก็งงพูดอะไรไม่ออก
“ขอบคุณเบนซ์มากนะที่เข้าใจพี่อยากให้เบนซ์รู้ว่าเบนซ์เป็นเหมือนน้องชายพี่อีกคนพี่จะไม่คิดอื่นไกลนอกเหนือคำว่าน้องเด็ดขาดพี่สัญญา แต่วันนี้พี่จะพาบอลไปคุยกับคุณปู่เพื่อขอบอลย้ายมาอยู่ที่นี่พี่ขอนะ แล้วเบนซ์อย่าคิดมากจนนอนไม่หลับล่ะไม่เกินสองวันหรอกพี่จะพาบอลมาส่ง”เบนซ์ยิ้มเหมือนดีใจ แขนเบนซ์เริ่มขยับได้แล้วเบนซ์ก็กอดผมแน่นเลย “ขอบคุณครับพี่พี่ต้องช่วยให้บอลมาอยู่กับผมนะครับ” เบนซ์พูดย้ำอีกครั้ง
“ได้สิพี่สัญญาพี่เข้าใจนะว่าเบนซ์รักบอลแค่ไหนพี่ดีใจมากที่เบนซ์ไม่รังเกลียดบอลมีคนรักน้องบอลของพี่พี่ก็ดีใจแล้วแล้วเราอย่าหึงพี่ล่ะที่พี่ทำไปไม่ใช่พี่รักบอลเหมือนที่เบนซ์รักนะพี่ทำเพราะพี่รักน้องคนนี้มากแค่นั้นจิงๆ” ผมก็ยังไม่เข้าใจจนทุกวันนี้ว่าที่พี่กอร์ฟทำกับผมเพราะไม่ได้รักมันมีด้วยหรือครั บ มีเซกส์โดยไม่ได้รัก
“สองคนคุยกันก่อนนะพี่ไปห้องน้ำก่อน” พี่กอร์ฟก็เดินไป
“เบนซ์ทำไมเบนซ์ถึงพูดแบบนี้” ผมไม่อยากนอกใจเบนซ์
“บอลนายคิดดูนะเรารักนายรักที่บริสุทธิ์เราไม่ได้รักเพื่อหวังเซกส์อย่างเดียวพี่กอร์ฟเขาเป็นพี่ชายนายเขามีสิทธิในตัวนายนะอีกอย่างเราเป็นผู้ชายกันทั้งคู่มันไม่เสียหายหรอกเราทำใจได้มีแฟนหน้าตาดีก็อย่างนี้แหละแต่อย่าไปมีอะไรกับคนอื่นนะเราขอถึงอย่างไรเบนซ์ก็หึงบอลอยู่นะแต่สำหรับพี่กอร์ฟเรารู้สึกไม่หึงเลยไม่รู้ทำไมเหมือนแกเป็นพี่ชายเราจริงๆ” ครับที่เบนซ์พูดไม่ได้เหมือนที่ผมคิดเลย ทีเบนซ์บอกว่ามีอะไรกับน้าโจผมหึงมากและไม่ต้องการให้เบนซ์มีอะไรกับน้าโจอีก
“เบนซ์จะคิดถึงเรามั้ยเราไปสองวัน” ผมถามลองใจเขา
“คิดถึงสิ แต่ก็ต้องแลกกับการที่นายจะมาอยู่กับเราต่อไป เราจะต้องอดทนให้ได้ไปเถอะเรารักนายนะรักมากด้วย”นานแล้วที่เบนซ์ไม่ได้บอกรักผม
“เรารักนายมากนะเราจะต้องกลับมาดูแลนาย” ผมหอมเบนซ์แล้วพี่กอร์ฟก็เดินมา
“ไปกันยังบอล”พี่กอร์ฟเดินมาก็ถามแล้วเดินมาทางเบนซ์
“หายเร็วๆนะคนดีแล้วพี่จะพาบอลมาส่งไม่เกินวันอังคารนี้”ผมก็เห็นภาพที่พี่กอร์ฟเคยทำเป็นครั้งแรกพี่กอร์ฟหอมและจูบที่หน้าผากของเบนซ์และกอดด้วยพอพี่กอร์ฟจะเงยขึ้นเบนซ์ก็หอมพี่กอร์ฟช่างเป็นภาพที่อบอุ่นมากคับ“ครับพี่แล้วอย่าลืมมาเยี่ยมน้องคนนี้บ่อย ๆ นะครับ” เบนซ์ทำได้ใงผมมองไปแล้วผมมีความสุขครับพี่กอร์ฟเดินออกไปก่อน เบนซ์หันหน้ามาถามผม
“นายหึงเรามั้ยล่ะ ที่เราทำบบนี้” เบนซ์ถามผมแววตาเบนซ์เจ้าเล่ห์มากครับ
“ไม่เราดีใจมากกว่า ถ้าเป็นคนอื่นไม่ได้นะ” ผมตอบตามความในใจที่ออกมาจากใจของผม
“ก็นี่แหละใจเราล่ะ เราเห็นพี่กอร์ฟหอมนายเราก็มีความรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน”เบนซ์ยิ้มให้ผมอย่างสุขใจ
“งั้นไปนะคนดี” อื้อ..พี่กอร์ฟหอมเบนซ์อีกครั้งผมก็ตามไปกับพี่กอร์ฟ ขณะที่เรานั่งรถกลับนั้นพี่กอร์ฟชมเบนซ์มาตอลดทางครับพี่กอร์ฟก็ไม่ยอมพูดเรื่องเซกส์กับผมจนถึงบ้าน
“อ้าวไม่พาผมไปบ้านคุณปู่หรอครับพี่” ผมถามเพราะผมเริ่มงงกลัวว่าพี่กอร์ฟจะหลอกผม กลัวไม่เหมือนที่ตกลงกันไว้
“ตกใจหรอ เดี๋ยวตอนเช้าพี่จะไปรับท่านที่บ้าน กลัวพี่หลอกหรอ”พี่กอร์ฟรู้ทันทุกอย่างครับ
“คุณปู่จะมาคุยที่นี่ที่บ้านคุยไม่สะดวก”ผมก็เลยไปอาบน้ำแต่ตัวพร้อมกับพี่กอร์ฟคราวนี้ผมต้องเป็นที่ระบายอารมณ์ของพี่กอร์ฟเหมือนที่ผ่านๆมา จบจากการเล่นเสียวก็สว่างพอดีพี่กอร์ฟก็ใส่เสื้อผ้าแล้วเดินทางไปรับคุณปู่มาที่บ้านคุณปู่มาถึงก็เป็นเวลาทานอาหารเช้าพอดีผมก็ต้องร่วมทานอาหารกับทุกคนผมอายมากที่วันนี้ผมต้องมาที่บ้านนี้อีกครั้งผมดูเหมือนเด็กไม่ดีเหมือนเด็ก ที่เอาแต่ใจแต่ผมก็ต้องทำเพราะว่าเป็นหนทางเดียวที่ผมมีความสุขเมื่อทานอาหารเสร็จเรียบร้อย เสียงดุๆของคุณปู่ก็ถามผม
“ว่าไงบอลหลานตัดสินใจว่าไง” ผมก้มหน้าแล้วตอบอย่างอายๆ
“ผมอยากกลับไปอยู่ที่บ้านครับ” ไม่มีเสียงค้านใดๆจากทุกคน
สักพักก็มีผู้ชายสองคนแต่งตัวดีมากเดินเข้ามาไหว้คุณปู่คุณป้าแล้วก็เอาเอกสารออกมาหลายฉบับผมก็เลยรู้เรื่องเมื่อท่านคุยกันที่แท้วันนี้ท่านเอาสมบัติมายกให้ผมนั่นเอง
“บอลเดือนละสามพันบาทหลานพอใช้ไหม” ปู่ถามผมหลังจากที่ท่านว่าข้อตกลงกับชายทั้งสองแล้ว
“พอครับ”ผมตอบท่านด้วยความเกรงใจ
“งั้นก็ให้เบิกเดือนละสามพันบาท อายุ 18 เป็นต้นไปก็ให้เบิกได้เดือนละเท่าไหร่ดีกอร์ฟ”คุณปู่คุยกับชายทั้งสองแล้วก็ถามความเห็นจากพี่กอร์ฟ
“แปดพันบาทครับ ถึงจะพอใช้” พี่กอร์ฟบอกให้คุณปู่ทราบ
“พอหรอกอร์ฟ” ปู่ย้อนถาม
“พอครับน้องบอลใช้เงินประหยัดกว่าผมเยอะครับ” ปู่ยิ้มให้ผมแล้วท่านก็เซ็นเอกสารแล้วผมก็ได้เซ็นแต่ไม่รู้ว่าเอกสารอะไร
“พ่อคะแล้วเรื่องที่อยู่ล่ะคะ เห็นว่าตายายไม่ให้อยู่แล้ว” ผมเกือบร้องไห้น้อยใจ รู้สึกอายคุณปู่กับคุณป้ามากที่เมื่อก่อนเคยบอกท่านว่าคุณตาคุณยายใจดีกับผมมากแต่ตอนนี้ความจริงมันปรากฏแล้ว
“ก็ยังเหลือเงินอีกก้อนหนึ่งแกเอาไปซื้อบ้านให้หลานก็แล้วกันไปจัดการให้เสร็จซะเร็วๆ เลยนะ เอาหลังใหญ่ ๆ น่าอยู่หน่อยล่ะ บางทีฉันเบื่อที่นี่มาก ๆฉันจะไปอยู่กับบอล” ผมดีใจมากที่ได้ยินคำนี้
“บอลหลานแน่ใจหรือว่าหลานจะใช้ชีวิตอยู่คนเดียวได้”
“แน่ใจครับคุณปู่” ผมตอบอย่างมั่นใจ
“คุณตาครับ บอลมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งเขาเป็นคนดีมากตลอดที่อยู่โน่นก็มีแต่เพื่อนคนนั้นที่ดูแลบอลครับ”พี่กอร์ฟช่วยพูดเปิดทาง
“ใช่คนที่ว่าไม่สบายหรือเปล่าลูก”
“ครับ” แล้วเรื่องเบนซ์ก็ถูกเล่าอย่างละเอียดให้คุณปู่ฟังตอนนี้ชายทั้งสองก็ไปคุยกับคุณป้าที่ห้องรับแขกอีกห้องหนึ่งนานมากส่วนคุณปู่ท่านก็อบรมสั่งสอนผมท่านว่าผมเป็นคนดี แต่ขาดอยู่อย่างเดียวคือผมไม่ค่อยจะเด็ดเดี่ยวขาดการตัดสินใจที่แน่วแน่จริงของท่านผมมาอยู่กับท่านไม่ถึงสองเดือนแต่ท่านรู้เรื่องของผมผมกราบท่านอย่างซึ้งใจผมก็เริ่มไม่กลัวท่าน ผมจึงถามท่านเรื่องพ่อกับแม่ทำไมพ่อกับแม่ถึงหนีออกจากบ้าน
“พ่อแม่หนูไม่ได้ทะเลาะกับปู่หรอกไปทะเลาะกับอาน้องชายน้องสาวเขาเองพ่อหนูไม่ถูกกับสองคนนั่นมาตั้งแต่ยังเด็กแล้วสุดท้ายคงทนไม่ได้เลยหนีออกจากบ้านไปเลยกลับมาอีกทีก็บอลนั่นแหละแต่บอลดีกว่าพ่อเอ็งเยอะนะ” ผมอยากรู้ว่าผมดีกว่าพ่อตรงไหนเลยตั้งหน้ารอฟัง
“ดีกว่าพ่อหรือ ก็ตรงที่มีความอดทนอยู่กับสิ่งนั้นๆ นิสัยเหมือนปู่เปรี้ยบเลย”ผมก็ยิ้มได้ครับไม่นานคุณป้าก็เดินมา
“บอลดีใจด้วยนะ ตอนนี้บอลเป็นเศรษฐีแล้วเป็นอาเสี่ยตัวน้อยๆ แล้ว”คุณป้าก็มานั่งข้างผมแล้วอบรมสั่งสอนผมอีก
“ป้าก็ยังไม่รู้ว่าป้าจะได้อยู่กับบอลนานแค่ไหนแต่บอลจำไว้นะว่าเงินทอง เราจะมีมากมีน้อยมันไม่สำคัญนะลูกความสุขมันไม่ได้อยู่ที่เงินอย่างเดียวเงินที่เป็นของบอลสมบัติทุกอย่างที่คุณปู่ยกให้หลานต้องใช้อย่างละมัดระวังนะจ๊ะวันเวลาที่ผ่านมาคงสอนบอลให้รู้นะว่าความสำคัญในการใช้ชีวิตมันขึ้นอยู่กับอะไร”ผมก็เข้าใจที่ป้าพูดและผมก็สัญญากับตัวเองว่าผมรักษาใช้เงินอย่างระมัดระวัง
“บอล”ป้าเรียกผม
“อยากได้รถสีอะไรจ๊ะ”
“ตอนนี้ไม่รู้สิครับ ไว้ผมมีตังค์ก่อนผมคงคิดได้” ผมยิ้มเขินที่ป้าถามเรื่องรถ ขนผมลุกไปทั้งตัวเกิดมาผมยังไม่เคยคิดเรื่องรถเลย
“อ้าวหนูลืมหรอกหรือว่าหนูมีเงินแล้วเป็นเสี่ยน้อยแล้วนะ” ผมลืมไปว่าผมได้สมบัติแล้ว
“ไม่เอาได้มั้ยครับป้าผมอยากได้มอไซครับ”ผมตอบตามที่ต้องการเพราะตอนนี้ผมไม่มีรถมอไซเหมือนก่อน
“ไม่ได้เห็นมั้ยล่ะเบนซ์อ่ะ เอารถยนต์ดีแล้ว” พี่กอร์ฟหันมาดุผม
“เอารถยนต์ดีกว่าปู่ว่ามันปลอดภัยดีกว่านะบอล”
“ช่ายครับผมยังไม่เป็นไรเลย บอลเหมือนผมไม่ประมาทครับแม่”
“ว่าไงเอาสีอะไรบอล ป้าจะได้จัดการซะตอนนี้เลย”
“เอาสีดำครับ” แล้วความโลภผมก็เริ่มเกิดขึ้น “ผมอยากได้รถบิ๊กอั๊พครับ”
“เอามาทำไมเอารถปิ๊กอั๊พ เอาแบบเหมือนพี่กอร์ฟไม่ดีกว่าหรือบอล”ท่าป้าจะไม่ยอม
“อยากเอามาค้าขายครับ” ผมก้มหน้าแล้วตอบ
“ใช่แม่น้องบอลขายของเก่งจะตายครับ”
“ตัวแค่นี้รู้จักค้าขายหรอ” ปู่หันมาแล้วหัวเราะ
“ก็พึ่งมาเป็นนี่แหละครับเบนซ์สอนผมครับ”
“อ๋อตาคนนั้นมันเก่งหลายอย่างนะ” ปู่ก็เดินไปเข้าห้องน้ำผมกับพี่กอร์ฟก็เลยเดินไปหน้าบ้านหลังจากที่ป้าออกจากบ้านไปแล้ว
-------------------- จบตอนที่ 20 -------------------
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ บร้ะ
ขอบคุณคับ ขอบคุณมากครับ ครอบครัวในฝันกำลังจะมาละครับ _ขอบคุณ ขอบคุณครับบ ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดี ดีจัง
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2