เขามา(ถูก)ชักว่าวข้างๆหลุมผมครับ (ตอน 1)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย wuna เมื่อ 2019-7-7 07:09ดูซีรี่ยส์แล้วอิน อยากเขียนแฟนฟิคครับ ไม่เคยเขียนมาก่อนเลย ตอนแรกยังไม่มีอะไร เชิญ ติชมได้เลยนะครับมีสิบตอนจบครับ
สารบัญ
ตอน 1
ตอน 2
ตอน 3
ตอน 4
ตอน 5
ตอน 6
ตอน 7
ตอน 8
ตอน 9
ตอน 10 อวสาน
ผมชื่อเมษครับ ผมตายมานานแล้วด้วยโรคหัวใจตั้งแต่ตอนที่อายุเพียงยี่สิบสองปี
ตอนนี้ผมก็เป็นแค่วิญญาณที่ยังวนเวียนอยู่ที่ฮวงซุ้ยในสุสานแห่งหนึ่ง
ตัวผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ได้ไปเกิดใหม่กับเขาเสียที
ได้แต่อยู่อย่างเหงาๆไปวันๆ มีเพียงเสียงเพลงจากเครื่องเล่นเทปที่ติดตัวมาด้วยตอนที่ตายเป็นเพื่อนเท่านั้น
จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อหลายปีก่อนก็มีใครคนหนึ่งมาทำให้ผมกลับมารู้สึกมีชีวิตชีวาอีกครั้ง เด็กคนนั้นชื่อว่าธัน
เขาเป็นเด็กน่ารักแบบตี๋ๆคนหนึ่งที่มาไหว้หลุมศพข้างๆผมพร้อมกับพ่อของเขา แล้วก็ถือโอกาสในช่วงว่างมาวิ่งเล่นหน้าหลุมร้างๆของผม อายุของเจ้าตี๋น้อยน่าจะสักเก้าหรือสิบขวบได้
เริ่มแรกผมก็มองดูเขาเฉยๆอ่ะนะ ถ้าเขาไม่หันกลับไปถามพ่อว่าทำไมพี่ชายที่หลุมข้างๆถึงไม่มีใครมาไหว้เลย
นั่นทำให้ผมหูผึ่ง เด็กนี่มองเห็นผมงั้นเหรอ?
ระหว่างที่ผมสงสัย พ่อของเขาก็ตอบมาว่าญาติของผมอาจจะไม่ว่างหรือไม่ก็มาไปแล้วก็ได้
เจ้าตี๋น้อยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะขอธูปจากพ่อ
แล้วหยิบลูกอมฮาร์ทบีทรสสตอเบอรี่ในกระเป๋ากางเกงออกมาไหว้ที่หน้าฮวงซุ้ยของผม
ผมเดินลงมาหยิบวิญญาณฮาร์ทบีทขึ้นมาแกะกิน แล้วบอกขอบใจเขา
แต่เด็กชายเพียงแค่ยิ้ม ไม่ได้โต้ตอบอะไรกลับมา
ผมคิดว่าคงเป็นเรื่องบังเอิญ เจ้าตี๋อาจจะอ่านภาษาจีนที่ป้ายหลุมออกเลยรู้เพศและอายุของผมก็ได้
แต่ผมก็ยังโบกมือบ๊ายบายเขาเมื่อหลุมข้างๆไหว้เสร็จและกำลังเก็บของกลับบ้าน
พร้อมกับบอกว่า ปีหน้าขอเป็นช็อกโกแลตแล้วกันนะ พี่ชอบกินของหวาน
แม้เด็กน้อยจะหันมามองแต่เขาก็ยังคงไม่โต้ตอบอะไรกลับมา
ถึงทั้งหมดอาจจะเป็นแค่ความบังเอิญแต่มันก็ทำให้ผมมีความหวังและมีอะไรให้คิดบ้างไปตลอดทั้งปีเลยล่ะ
หนึ่งปีผ่านไป ในที่สุดก็ถึงวันที่ผมรอคอย ผมมองดูธันช่วยพ่อของเขายกของไหว้มาวางทีหลุมข้างๆ
เขาโตขึ้นและยังดูร่าเริงเหมือนเคย ผมคิดว่าเขามองมาและยิ้มให้ผมนะ แต่หลังจากที่หลุมข้างๆจุดประทัดลาของไหว้แล้ว
ใจผมก็เริ่มจะห่อเหี่ยว เรื่องทั้งหมดคงจะเป็นแค่สิ่งที่ผมคิดไปเองท่านั้น
ทว่าก่อนจะเก็บของกลับบ้าน เจ้าตี๋ก็หยิบธูปและช็อกโกแลตคิทแคทออกจากกระเป๋า แล้วเอามาไหว้ที่หน้าหลุมผม
นั่นทำให้ผมรู้สึกมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง ผมคว้าวิญญาณคิทแคทมาถือและบอกเขาว่า
"ขอบใจมากนะ นายมองเห็นพี่จริงๆใช่ไหม หรือได้ยินเสียงของพี่ใช่ไหม?"
เด็กตี๋ยังคงยิ้มให้อากาศตรงหน้า ไม่สบตาหรือตอบอะไรเลยจนผมใจแป้วไปพักนึง
เมื่อเขาหันไปช่วยพ่อที่เรียกให้ช่วยยกของไหว้กลับ ผมได้แต่ตะโกนบอกว่า “ปีหน้าขอเป็นเนื้อสัตว์บ้างนะ พี่ไม่ได้กินนานแล้ว”
ถึงจะเห็นเฉพาะข้างหลังแต่ผมคิดว่าเขาพยักหน้านิดๆนะ แค่นี้ผมก็มีเรื่องให้มโนไปอีกปีแล้วล่ะ
ขอบคุณครับ. ขอบคุณมากเลยครับ รอครับ ชอบครับ ติดตามครับ ติดตามครับ {:5_119:} ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} ขอบคุณครับ รอติดตาม น่าสนใจๆ รอติดตามครับ ขอบคุณครับ รอตามอ่าน ยิ่งอ่านยิ่งเพลินอ่ะ มาเล่ามาเร็ว ๆ นะ ขอบคุณครับ รออ่านต่อจ้า น่าสนุกดีนะครับ 555 ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ไม่ได้ดูซีรีย์นี้ แต่เรื่องน่าติดตาม แต่คงจะเศร้าน่าดูเลย เพราะคนกับวิญญาณคงใช้ชีวิตด้วยกันไม่ได้อยู่แล้ว