แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Elenai เมื่อ 2020-7-12 22:30
เนื้อหาในตอนที่ 7 ตามลิงค์ http://www.g4guys.com/forum.php? ... 4526&fromuid=155129
พี่เติร์ก!!” “ครับ มีรึป่าวบอลทำไมทำหน้าตาอย่างงั้นล่ะ” บอลจ้องเขม็งและเริ่มทำหน้างอใส่เจ้าเติร์ก“เป็นอะไรครับบอล หืมม” เจ้าเติร์กค่อยๆย่อตัวนั่งชันเข่าพร้อมกับยกมื้อขึ้นไปลูบหัวบอลเบาๆ “บอล ปวดท้องอะกัฟพี่เติร์ก” “ปวดท้อง??บอลจะอึหรอ” บอลส่ายหน้าไปมาและใช้ชี้นิ้วไปที่ท้องน้อยของมัน“ม่ายคัฟ บอลปวดตรงนี้อะ ปวดเหมือนเมื่อคืนก่อนเลยอะคัฟ” เจ้าเติร์กถึงกับเปลี่ยนสีหน้าด้วยความตื่นตกใจ “งั้นเดี๋ยวเราลงไปหาพ่อกับแม่กัน บอลพอเดินไหวไหมครับถ้าไม่ไหวเดี๋ยวพี่อุ้ม” บอลส่ายหัวไปมา “ บอลไหวอยู่คัฟพี่เติร์ก” “งั้นลงไปข้างล่างกันนะ มะค่อยเดินนะบอล ถ้าเกินไม่ไหวบอลบอกพี่นะครับ” บอลพยักหน้าขานรับและเดินตามหลังเจ้าเติร์กออกจากห้องลงไปยังชั้นล่าง ทันทีที่ทั้งสองเดินลงมาถึงชั้นล่างน้าเอมที่กำลังยืนชงกาแฟให้กับอาปลื้มนั้นหันมาทักทายทั้งสองตามปกติ “เติร์กลูก? ยังไม่เปลี่ยนชุดอีกหรอแล้วนั่นน้องเป็นอะไรน่ะ ทำไมดูสีหน้าไม่สู้ดีเลย” “น้าเอม!! บอลปวดท้องอีกแล้วครับน้า” น้าเอมทำหน้าตื่นตระหนกพร้อมกับรีบวางขวดกาแฟในมือลงอย่างรวดเร็ว“งั้นเติร์กพาน้องไปนั่งที่โซฟาหน้าทีวีก่อนลูก ให้น้องนั่งนิ่งๆนะ” “ครับน้า ปะบอลเราไปนั่งที่โซฟากันก่อนเนาะ” ไม่นานนักน้าเอมเดินตรงเข้ามาหาทั้งสองพร้อมด้วยกระเป๋าน้ำร้อนสีฟ้าและผ้าขนหนูผืนบางๆสีขาวที่ถืออยู่ในมือ น้าเอมบอกให้เจ้าเติร์กถลกชายเสื้อตรงหน้าท้องขึ้นพร้อมกับวางผ้าขนหนูและกระเป๋าน้ำร้อนลงไปที่หน้าท้องของบอลอย่างช้าๆ อาการปวดท้องของบอลที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นทำเอามันถึงกับน้ำตาคลอเบ้าถึงกระนั้นเจ้าบอลมันก็พยายามยิ้มสู้เพื่อให้เจ้าเติร์กกับน้าเอมไม่วิตกกังวลกับมันไปมากกว่านี้เจ้าเติร์กมองรอยยิ้มของบอลด้วยความเอ็นดูมันเลยเอื้อมมือขวาของไปปาดน้ำตาบนใบหน้าของบอลไปมา “บอลครับ บอลเก่งมากเลยครับที่อดทนได้ขนาดนี้ถ้าเป็นคนอื่นนี่คงร้องไห้งอแงไปนานแล้ว” บอลยิ้มและยกมือทำท่าOK ให้กับทั้งสองคน ทำเอาเติร์กกับน้าเอมถึงกับหัวเราะขึ้นพร้อมกัน “เติร์กลูกเติร์กเอาถุงยาของน้องไว้ไหนลูก น้าจำได้ว่ามียาน้ำแก้ปวดท้องขวดสีขาวอยู่ในถุงน่ะ” “เอ่อออผมวางว้ที่โต๊ะข้างเตียงบนห้องผมครับน้าเอมเดี๋ยวผมขึ้นไปเอาแปปครับ” เจ้าเติร์กรีบวิ่งขึ้นบันไดกลับไปบนห้องอย่างรวดเร็วไม่นานนักเจ้าเติร์กกลับลงมาพร้อมกับถุงยาสีขาวในมือ “ขวดนี้ใช่ไหมครับน้า”เจ้าเติร์กหยิบขวดยาขึ้นมาถุงและยื่นให้กับน้าเอม “จ๊ะลูก มะเติร์กค่อยๆประคองน้องนะ เดี๋ยวน้าจะเป็นคนป้อนยาน้องเอง “ครับน้า” เวลา 11.50 น. ขณะที่เจ้าเติร์กกับกลุ่มเพื่อนของมันกำลังเดินไปยังโรงอาหารนั้นเจ้าเติร์กที่เดินคุยกับเตอร์และเคนอยู่นั้นสายตาของมันได้เหลือบไปเห็นเฟิร์สกับเจตกำลังยืนล้างมือด้วยกันสองคนที่อ่างล้างมือ“เฮ้ยเชี่ยเตอร์ เคน เดี๋ยวกูไปคุยกับไอ้เฟิร์สแปป” “เห้ยแดกข้าวก่อนดิ หน้าหล่อเดี่ยวค่อยคุยกับมัน” “นั่นสิไอ้เติร์กช้าล่ะคนต่อคิวเยอะนะมึง” “เออน่า พวกมึงสองคนไปก่อนเลย เสร็จแล้วเดี๋ยวกูตามไป” “เออๆ แล้ววันนี้มึงจะแดกไรวะหน้าหล่อ เกิดมึงมาช้ากูจะได้สั่งเผื่อมึงไว้ให้ “เออขอบใจมึงมากว่ะเชี่ยเตอร์ อืมมมขอกูคิดแปปอืมมมม” “เฮ้ยไอ้หน้าหล่อเร็วววววดิวะ เดี๋ยวแถวแม่งก็ยาวกันพอดีเร็วๆๆๆๆ” “เออๆๆ จะรีบไรนักหนาวะ งั้นกูเอาเมนูเดียวกับมึงล่ะกันเชี่ยเตอร์” เตอร์รีบหันไปมองเคนและหัวเราะขึ้นมา “ฮ่าๆแกล้งมึงให้หัวเสียนิแม่งก็หนุกดีว่ะ มึงว่าปะไอ้เคน” เจ้าเติร์กถึงกับส่ายหน้าไปมาเบาๆ “พวกมึงสองคนนี่นับวันยิ่งแม่งชอบกวนตีนใส่กูนะ ปะ ปะเห็นปะมึงดูเจนยืนเท้าสะเอวรอพวกมึงสองคนอยู่โน่นน่ะ พวกมึงรีบเลยเดี๋ยวเจ้แกของขึ้นล่ะก็นะ….” เจ้าเติร์กเดินแยกตัวออกมาจากทั้งสองและเดินตรงปรี่เข้าไปหาเฟิร์สกับเจตทันที “ไอ้เฟิร์ส ไอ้เจต กินไรยังวะพวกมึง”เสียงตะโกนของเจ้าเติร์กทำเอาทั้งคู่หันมามองที่ต้นเสียง “ไง ไอ้เติร์ก พวกกูกินแล้ว วันนี้กู ไอ้เจต และไอ้เวฟ ห่อข้าวมา เลยพากันนั่งกินกันห้องตั้งแต่คาบ 3 ล่ะ” “อ้าวแล้วพวกมึงไม่โดนครูประจำวิชาเค้าว่าให้หรอไง?” “วันนี้คาบ 3 วิชาสังคม ครูเขาไม่เข้าน่ะ พวกกูเลยแมวไม่อยู่หนูร่าเริง” “อืมมมม ว่าแต่มึงไอ้เฟิร์ส เมื่อคืนมึงเป็นไรของมึงวะ เห็นบอกว่าไม่ค่อยสบาย เป็นไรวะมึง” เจตที่ได้ยินเจ้าเติร์กเอ่ยถามมันถึงกับทำหน้างงและหันมามองเฟิร์สด้วยความสงสัย “จริงหรอ? เป็นไรวะไอ้เฟิร์ส” เฟิร์สที่ถูกทั้งสองจ้องเขม็ง มันถึงกับสายตาล็อกแล๊กขึ้นมา “เอ่อ กูปวดมวนๆท้องน่ะ กูรู้สึกไม่ค่อยดีเลยอยากกลับไปพักผ่อน กูเลยรีบกลับก่อน” “โห่ยยแล้วมึงไม่บอกกูล่ะวะ กูก็นึกว่ามึงเป็นอะไรมาก เล่นพรวดพลาดกลับไปทั้งแบบนั้นทำเอากูกับน้องตกใจซะแทบแย่” “เออโทษทีวะไอ้เติร์กแล้ววันนี้มึงได้เอางานที่วาดค้างไว้เมื่อคืนมาด้วยรึป่าว” “เอ่อเอามาดิกูเอาทั้งกระบอกใส่แบบของมึงมาด้วยนั่นแหละ ไงวันนี้พวกเราก็ได้อยู่เย็นกันอยู่แล้วไงกูจะเอาไปให้มึงที่ห้องศิลปะล่ะกัน เดี๋ยวไงกูไปหาไรลงท้องก่อน เจอกันตอนเย็นพวกมึง” “เอ่อๆ เจอกัน” หลังจากที่เจ้าเติร์กเดินจากไปเจตมันรีบหันไปมองหน้าเฟิร์สยกใหญ่พร้อมกับใช้มือตบเข้าที่แขนซ้ายของเฟิร์สเบาๆ “เห้ยไอ้เฟิร์สตกลงนี่มึงไปทำไรมากันแน่วะเมื่อคืนมึงออกจากบ้านไอ้เติร์กมาหากูที่บ้านก็ตั้ง 4 ทุ่มกว่าแล้วกูก็ไม่เห็นมึงจะเป็นอย่างที่มึงบอกไอ้เติร์กไปสักอย่าง มึงมีไรปิดบังอยู่รึป่าววววะ” “ป่าววววกูปวดจริงๆที่กูไปหามึงซะดึกดื่นเพราะกูปวดหนักกลางทางเลยต้องการเข้าห้องน้ำด่วน แค่นั้น!!” เจตถึงกับชักสีหน้ายิ้มหร่า “โถ่ถถไอ้เฟิร์สนี่กูสนิทและรู้จักกับมึงมาตั้งแต่สมัยอนุบาลนะ ทำไมกูจะไม่รู้วะ ว่าเมื่อคืนมึงเข้าไปว่าวในห้องน้ำ” เฟิร์สถึงกับรีบยกมือขึ้นมาตบเข้าที่หัวของเจตเบาๆ “มั่วล่ะมึง ว่าวห่าอะไรวะ” “อ๋อหรอออ ถ้างั้นมึงเข้าไปทำไรในห้องน้ำกูวะตั้งเกือบชั่วโมง ปกติกูสังเกตมึงเข้าห้องน้ำทุกครั้งไม่ว่าจะขี้เยี่ยวรึอาบน้ำ อย่างมากก็แค่ 10 นาทีแหละวะ มึงว่าว ก็บอกมาเหอะจะปิดกูไปทำไมวะ” เฟิร์สถึงกับเงียบไปชั่วขณะ “โห่หหห อึ้งแดกเลยสิมึง…..ไงมึง ว่าวจริงป่าว” ขณะเดียวกันนั้นเองเจ้าเติร์กที่เดินมาถึงโรงอาหารที่มีนักเรียนกระจัดกระจายอยู่เป็นจำนวนมากกระนั้นมันพยายามกวาดสายตามองหาพรรคพวกของมันไม่นานนักเสียงเรียกของเตอร์กับเคนดังแทรกกับเสียงคุยของคนอื่นๆโดยรอบ “หน้าหล่อทางนี้โว้ยยยยย ทางนี้”เจ้าเติร์กมองหาต้นเสียงอยู่พักใหญ่จนมันเห็นเตอร์กับเคนที่กำลังยืนโบกมือให้กับมันอยู่ที่โต๊ะยาวฝั่งขวามือห่างจากตัวของมันไป 8 เมตร เจ้าเติร์กเลยรีบเดินเข้าไปหาทั้งสองอย่างรวดเร็วและในระหว่างที่เติร์กมันกำลังเดินไปนั้นสายตาของนักเรียนหญิงและกระเทยทั้งม.ต้นและม.ปลาย ต่างพากันจับจองมาที่มัน บ้างก็แอบชำเลืองสายตามองบางก็ยิ้มให้เจ้าเติร์กด้วยความเขินอายและปลื้มปิติทำเอาเจ้าเติร์กถึงกับประหม่าจนมันต้องเร่งจังหวะก้าวเดินให้เร็วขึ้น “เชี่ยเตอร์ เคน นั่งนานยังวะแล้วพวกเจน แป้ง กับแป๋มไปไหนละ?” “เอ่อพวกกูเพิ่งมานั่งตะกี้เอง วันนี้พวกยัย 3 สาวจรัสฟ้าไปนั่งจับกลุ่มคุยเรื่องงานที่จะทำกันต่อตอนเย็นกับพวกผู้หญิงห้อง 2 กับห้อง 7 น่ะ กูกับไอ้เคนเลยขอแยกตัวมานั่งตรงนี้” “อืมๆ แล้วมึงล่ะไอ้เคน วันนี้ไม่ไปนั่งกินข้าวกับเจนเดี๋ยวไม่โดนเจนงอนอีกรึไง” เคนยิ้มพร้อมกับส่ายหัว“อืออออ งอนก็งอนเหอะ จะให้กูไปนั่งเป็นเดือนถูกกลุ่มดาวล้อมอย่างงั้นกูไม่ไหวว่ะ แล้วพวกผู้หญิงห้อง 7 กูกับไอ้เตอร์ไม่ค่อยสนิทคุ้นเคยกันมากเท่าไหร่วันนี้เลยขอผ่านว่ะ” “อืมมแต่ก็ดีอย่างนานๆครั้งพวกเรา 3 หนุ่มจะได้นั่งด้วยกันแบบชิลๆ ว่าแต่มึงเชี่ยเตอร์สั่งไรให้กูกินวะ” เตอร์ยิ้มด้วยมุมปากและเลื่อนจานข้าวที่อยู่ข้างๆจานของมันไปยังตรงหน้าของเจ้าเติร์ก “วันนี้เมนูสุขภาพว่ะ” ทันทีที่ได้เห็นกับข้าวในจานเจ้าเติร์กถึงกับชักสีหน้าเซ็งๆขึ้นทันที “โถ่ไอ้…..เชี่ยเตอร์ มึงจะกวนตีนกูไปถึงไหนวะ” เตอร์กับเคนถึงกับหัวเราะขึ้นมา “อ้าว อ้าว หน้าหล่อ นี่กูไม่ได้แกล้งนะวันนี้กูกับไอ้เคนเกิดรักสุขภาพขึ้นมาเลยสั่งหมูผัดพริกหยวกกินกัน ก็มึงพูดเองว่าเอาเมนูเดียวกับกู กูเลยจัดให้ตามคำขอไง เอ้ากินๆพริกหยวกดีต่อสุขภาพนะมึง” เจ้าเติร์กยิ้มเจื่อนๆให้ทั้งสอง “อืม ดีต่อสุขภาพ แล้วกูจะกินไงเนี่ยมึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบกินพริกหยวก แล้วมึงจะสั่งมาทำแป๊ะ!! เฮ้ออออดูดิ๊ถ้าจะไปซื้อใหม่กว่ากูจะได้กินก็เข้าเรียนกันพอดี” ระหว่างที่เจ้าเติร์กกำลังกรุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปนั้น เจมส์ที่เดินถือจานข้าวมันตรงเข้ามาทักทายทั้งสามพร้อมกับขอนั่งร่วมวงด้วย “ขอบคุณครับพี่เติร์ก พี่เคน พี่เตอร์หืมมมวันนี้พวกพี่กินเหมือนกันทั้งสามคนเลยนะครับ พี่เติร์กเป็นไรพี่ดูพี่เครียดๆนะ” “อ๋อ ไม่มีไรหรอกเจมส์แค่เซ็งๆกับผู้หวังดีนิดหน่อยน่ะน้อง” เจมส์ถึงกับทำหน้างุนงง “เอออออ ไรอะพี่เติร์ก พูดซะงงเลย” “ก็เชี่ยเตอร์แม่งสั่งหมูผัดพริกหยวกมาให้พี่นี่ดิมันก็รู้ว่าพี่ไม่กินพริกหยวก” “อ้าวพี่เติร์กไม่ชอบพริกหยวกหรอ?”เจ้าเติร์กทำหน้าแหยพร้อมกับส่ายหัวไปมา “ไม่เลยน้องถือเป็นสิ่งมีชีวิตที่พี่ไม่ถูกชะโฉลกมาตั้งแต่เด็กล่ะ เฮ้อ” เจมส์มองไปที่จานข้าวเจ้าเติร์กและหันกลับไปมองร้านค้าที่เต็มไปด้วยแถวนักเรียนยาวเหยียด “อื้มมมมมงั้น งั้น พี่เติร์กแลกจานข้าวกับผมมะ ของผมเป็นปลาดอลลี่ผัดฉ่า พี่กินได้ไหมครับ” “เอ้ยยยไม่เปนไรไม่เป็นไร เจมส์กินเหอะ พี่มีขนมปังอยู่ในกระเป๋าที่ห้องเรียนเดี๋ยวค่อยไปกิน” “เอาน่าพี่เติร์ก ผมชอบพริกหยวกครับพี่มะมะแลกๆ” เจมส์รีบสลับจานของมันกับเจ้าเติร์กอย่างรวดเร็วทันทีที่มันได้จานของเจ้าเติร์กมามันเลยรีบหยิบช้อนตักข้าวในจานใส่ปากทันใด เตอร์กับเคนที่นั่งมองอยู่ถึงกับหันไปมองกันพร้อมกับอมยิ้มและพยักหน้าใส่กันเบาๆทำเอาเจ้าเติร์กถึงมองทั้งสองด้วยความสงสัย “ไรวะพวกมึง” “ป่าววววว มึงรีบกินเหอะ เจมส์เขาอุตสาห์แลกจานข้าวกับมึงแล้ว อย่าทำเสียน้ำใจน้องเขาดิมึง” เติร์กถึงกับคิ้วขมวด “มีไรน่าขำรึไงวะไอ้เคน ไอ้เตอร์?” ระหว่างที่ทั้ง 4 คนกำลังนั่งทานข้าวกันอยู่นั้นเสียงแชทในมือถือของเตอร์ดังขึ้นมา เตอร์รีบล้วงออกมาจากกระเป๋ากางเกงและเอาขึ้นมาเปิดดู “เห้ยไอ้เคน ไอ้เติร์ก ไอ้ตี๋ทักแชทมาชวนพวกเราเล่นบาสที่โรงยิมตอนเที่ยงนี้ว่ะมันว่าวันนี้นัดดวลแข่งกับพวกไอ้ก้องห้อง 6/6 น่ะ พวกมึงสองคนจะไปไหม” เคนถึงกับวางช้อนและคว้าโทรศัพท์จากมือของเตอร์มาดู “ไหนกูขออ่านดิ๊ โห่ ไอ้ก้อง นี่แม่งตัวกีฬาบาสของโรงเรียนไม่ใช่หรอวะแม่งกีฬาสีปีที่แล้วทีมกูปะทะกับทีมมัน แม่งเล่นเอาทีมกูแพ้ซะราบคาบแถมยังเจ็บตัวอีกต่างห่าง จะไหวหรอพวกมึง ว่าไงวะไอ้เติร์ก” “กูไปว่ะ ได้แข่งกับตัวกีฬาบาสของโรงเรียน กูว่าน่าสนุกและท้าทายดีออก เจมส์สนใจลงทีมกับพวกพี่ไหมน้อง” เจมส์รีบส่ายหัวทันที “อ๊ะอ่าถ้าเล่นบาสล่ะผมขอผ่านครับพี่เติร์กหุ่นอย่างผมนี่โดนพวกพี่ก้องวิ่งชนคงได้ช้ำในไปหลายวันเลยแหละ” “งั้นมึงพิมพ์ตอบไอ้ตี๋ไปเลยเชี่ยเตอร์ บอกว่าเดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วจะตามไป” “อ่าโอเค เรียบร้อย เอ่อจริงดิ กูว่าจะถามพวกมึงเมื่อวานล่ะ งาน SAE Meeting ปีนี้ช่วงปาร์ตี้ตอนเย็นกูว่าจะเอา Glenfiddich อายุ 20 ปี ของพ่อกูมาให้พวกมึงได้ลิ้มลองกันว่ะ พวกมึงสนใจอยากลองชิมกันหน่อยไหมวะ” เคนที่ได้ยินถึงกับทำตาโตด้วยความอึ้ง “โหโหนี่มึงพูดจริงหรอวะไอ้เตอร์ ถ้าจริงนี่กูขอบอกเลยว่ามึงใจปล้ำมาก เอาๆๆกูไม่ขัดข้อง มึงล่ะไอ้เติร์กสนป่าววว” “เดี๋ยวก่อนพวกมึง ไอ Glenfiddich นี่มันวิสกี้ราคาแพงโครตๆไม่ใช่หรอวะ มึงเอามาให้พวกกูกินแล้วพ่อมึงจะไม่ว่าไรหรอ เชี่ยเตอร์” “สุดยอดหน้าหล่อแม่งรู้จักของดีซะด้วย พ่อกูไม่ว่าหรอก น้ากูที่อังกฤษเพิ่งส่งมาให้พ่อกูตั้งหลายขวดเอาน่าอย่าคิดเล็กคิดน้อยเลยมึง ของดีๆแบบนี้ถ้ามึงไม่ใช่เพื่อนสนิทกูจริงๆกูไม่ชวนแดกหรอก ว่าไงสนไหมไอ้เติร์ก” “เอ่อๆ ขอบใจมึงล่วงหน้าล่ะกัน” เตอร์ยิ้มก่อนที่จะหันกลับไปที่เจมส์ “เจมส์ล่ะ สักหน่อยไหม” เคนถึงกับรีบเอามือไปตบหัวของเตอร์เบาๆ “ไอ้นี่ก็ แม่งชวนเด็กเสียคนนะมึงเดี๋ยวแม่งก็โดนเจนเล่นเอาหรอก” “อะไม่เป็นไรพี่เคนผมก็อยากกินครับพี่เตอร์ แล้วพวกพี่อย่าบอกพี่เจนให้รู้นะ ว่าผมกิน ไม่งั้นผมโดนพ่อกับแม่เอาตายแน่ๆ” เจ้าเติร์กรีบหันไปมองเจมส์ด้วยใบหน้ากวนๆ“ฮ่าๆ เห็นนิ่งๆเนิร์ดๆแบบนี่ก็เอาการนะน้อง” “แน่สิพี่เติร์ก แม่น้ำที่สงบนิ่งถ้าไม่ลงหยั่งดูก็ไม่รู้ หรอกว่ามันไหลเร็วและเร้าใจแค่ไหน!!” เจ้าเติร์ก เตอร์และเคนถึงกับอุทานขึ้นพร้อมกัน “โหหห โครตเฉียบบบบ” เวลา 12.10 น. หลังจากที่ทั้ง 4 คนทานข้าวเสร็จแล้วเจ้าเติร์ก เตอร์ และเคน ได้แยกตัวจากเจมส์ไปเล่นบาสที่โรงยิมตามคำเชิญชวนของไอ้ตี๋ส่วนเจมส์ที่ตอนแรกมันตัดสินใจจะไปนั่งดูเติร์กแข่งบาสแต่จู่ๆมันเกิดเปลี่ยนใจกระทันหันและขอตัวกลับขึ้นห้องเรียนไปอย่างรวดเร็วในระหว่างที่เจ้าเติร์ก เคน กับเตอร์กำลังเดินคุยกันไปยังโรงยิมนั้น “ไอ้เติร์กกูมีไรถามมึงหน่อย” “ถามไรเชี่ยเตอร์คงไม่เอาคำถามโลกแตกมาถามกูเหมือนทุกครั้งอีกนะ” “เออป่าวๆ คืองี้ตะกี้ตอนที่นั่งกินข้าวน่ะ กูสังเกตเห็นเด็กผู้ชายม.ต้นคนหนึ่งรูปร่างค่อนข้างผอมๆผิวสีขาวออกเหลืองๆ ตัวค่อนข้างเล็ก ตัดผมรองทรงสูง ชอบแอบมองมาที่มึงตลอดเลยตั้งมึงนั่งกินข้าวยังมึงลุก ใครหรอวะหน้าหล่อ คนรู้จักมึงหรอ” เจ้าเติร์กกรุนคิดและทำหน้างง “ไม่รู้ดิวะ เชี่ยเตอร์ ถ้าเด็กม.ต้นที่กูสนิทจริงๆก็เห็นจะมีแต่น้องเจนล่ะวะ ทำไมหรอ” “ป่าวๆกูแค่เห็นน้องเขามองมึงไม่วางตาเลยขนาดกูจ้องกลับไปตั้งนานน้องเขายังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ” “ช่างเถอะเชี่ยเตอร์ปะรีบเหอะไอ้ตี๋จะได้ไม่รอนาน” ขณะเดียวกันเจมส์ที่กำลังเดินกลับไปยังห้องเรียนได้มีเสียงเพื่อนของมันตะโกนเรียกมันขึ้นมา “อีเจมส์มึงง ทางนี่ มานี่ก่อนเร็วว” เจมส์รีบหันไปมองที่เพื่อนของมัน2 คน ที่นั่งกวักมือเรียกให้มันไปหาที่โต๊ะหินอ่อนใต้ถุนอาคารเรียน “เอ่อ ดิวกูว่าจะไปหามึงอยู่พอดี ทำไรน่ะ” ดิวยื่นโทรศัพท์ที่มีภาพแอบถ่ายเจ้าเติร์กตอนยิ้มให้เจมส์ดู “มึงดูเจมส์พี่เค้าหล่อไหม อ้ายยยย ยิ้มโคตรฟินนนน ว่าที่ผัวกู อ้ายยย” ดิวระริกระรี้ตัวความขวยเขิน จนแคทเพื่อนของมันที่นั่งด้วยกันถึงกับเอ่ยปากแซว “อีดิว มึงเก็บอาการหน่อย อายคนอื่นเค้า” “อีแคท ดอกกกทอมอย่างมึงจะมาเข้าใจความรู้สึกที่กูมีให้กับสามีกูได้ไง มึงไปฟินกับพี่ลูกตาล ม.5 โน่น จะได้ไม่ต้องมาแย่งผัวกูดอกกกก อะอร้ายยย อีเจมส์มึงรู้จักกับพี่เขาไม่ใช่หรอมึงจีบพี่เค้าให้กูหน่อยดิ กูอยากอวดผัวหล่อ” เจมส์ได้แต่ยิ้มๆและยื่นโทรศัพท์คืนให้กับดิว “อีเจมส์เย็นวันนี้เดี๋ยวกูกับอีแคทจะพามึงไปนั่งชิลที่ร้านบาบีคิวเปิดใหม่ตรงข้างโรงเรียนนี้ บอกเลยมึงนอกจากอร่อยแล้ว ผู้ชายยก็หล่อน่ากินมาก” แคทรีบพูดแซวขึ้นมา“อ่าวแล้วพี่เติร์กสุดหล่อของมึงล่ะไปไหนล่ะ” “อีห่านี่มันอาหารตายามสำรอง พี่เติร์กนั่นอาหารตาหลักของกูอยู่แล้วอีแคท ว่าไงมึงอีเจมส์ไปนั่งเป็นชะนีส่องผู้ชายกับกูไหม” “ไม่ล่ะวันนี้กูว่าจะอยู่ช่วยงานรร. อีกอย่างมึงสองคนก็รู้ว่ากูไม่กินพริกหยวกที่เสียบรวมกับเนื้อบนไม้บาบีคิวด้วย” “เฮ้ฮฮฮอีเจมส์กูกับอีแคทไม่รู้จะว่าไงกับมึงล่ะ มึงไม่ได้เป็นสภานักเรียน แล้วมึงจะไปหาเหาใส่หัวให้ลำบากทำไมวะดอกก พี่สาวมึงก็เหมือนกันจะไปกลัวมันทำไมนักหนายะ มึงก็มีมือมีตีนมีปากนิอีห่า ถ้าเป็นกูนี่จะตบพี่มึงให้คว่ำเลยอิดอกกก” “ดิว แคท ถามหน่อย พวกมึงพอรู้ไหมว่าเหล้ายี่ห้ออะไรที่กินแล้วเมาเร็วๆบ้าง” ดิวกับแคทหันมองหน้ากันด้วยความสงสัย “ไม่รู้นะแต่ไม่ว่ากินเหล้าอะไร กินเยอะๆไปก็เมาทั้งนั้นแหละ” “ใช่ๆกูก็ว่าเหมือนอิแคทพูดนั่นแหละแดกๆไปก็เมาเอง ว่าแต่มึงอีเจมส์ แดกเหล้าเป็นด้วยหรอยะ ไหนว่ากินแล้วอ้วกตลอด” “ป่าวๆ พี่เจนกูแค่ฝากมาถามเฉยๆนะ เห็นว่าจะซื้อมาทำการทดลอง” “ดอกกกวิชาห่าไรวะให้ทดลองแดกเหล้า” “เจมส์ๆ คือฉันกับดิวก็ไม่ได้รอบรู้เรื่องเหล้ามากเท่าไหร่นะแต่ฉันแนะนำให้ แกลองไปถาม พี่พาร์ท ดู” “พี่พาร์ท ใครหรอแคท” “พี่พาร์ทห้อง ม.4/5 ไงเห็นเพื่อนกูบอกว่าพี่เขาลูกเจ้าของร้านเหล้าในตัวเมืองนี้ พี่แกชำนาญเรื่องเหล้าเบียร์มากบางทีพี่พาร์ทก็แอบเอามาขายให้กับพี่พวกรุ่นพี่ม.ปลายในโรงเรียนด้วย กูว่าแกน่าจะลองไปปรึกษาพี่เค้าดูนะพี่เค้าน่าจะให้คำตอบมึงได้ดีกว่าฉันกับอีดิว” เจมส์ถึงกับยิ้มออกมาด้วยความดีอกดีใจ “จริงหรอ งั้นรบกวนพวกมึงช่วยพากูไปหาพี่พาร์ทหน่อยดิ นะนะ กูอยากรู้มาก เผื่อจะได้ซื้อไว้ด้วย!!” ณ โรงยิม ขณะที่เจ้าเติร์กเตอร์ เคน ตี๋และเอกกำลังยืนเปลี่ยนชุดนักเรียนเป็นชุดเล่นบาสอยู่นั้น “มองไรเหรอวะไอ้เอก” “ตะกี้กูเหมือนเหมือนมีคนแอบมองพวกเราอยู่หลังพุ่มไม้ข้างประตูทางเข้าตรงนั้นน่ะเห็นแวบๆ” เจ้าเติร์กมันเลยเดินออกไปดูตรงพุ่มไม้ดังกล่าว “ไหนวะไม่เห็นมี มึงอำกูป่าววะ ตาฝาดป่าวว” “แต่กูเห็นจริงๆนะเติร์ก” ไม่ทันใดไอ้ก้องกับพวกของมันตะโกนเสียงกังวานข้ามฝั่งมายังพวกเจ้าเติร์กที่กำลังเปลี่ยนชุดอยู่ “เฮ้ยเสร็จยังวะพวกมึง จะให้พวกกูรอจนโรงเรียนเข้าเลยรึไง มามา ป๊อดรึไงวะ” “มาเถอะไอ้เอก มึงพาดเสื้อไว้ดีๆอย่ากองไว้แบบนั้นเดี๋ยวเสื้อจะยับและเปื้อนเอา นี่นี่มึงพาดไว้แบบกู มึงก็เอามาพาดไว้ใกล้ๆกับเสื้อกูก็ได้ ปะเร็ว” เอกรีบเอื้อมมือไปสะกิดที่ไหล่เจ้าเติร์กพร้อมกับชี้ไปที่อัฒจันทร์ “เติร์ก เติร์ก ดูดิ๊คนเยอะมากสงสัยท่าจะมาดูมึงแน่นอน” ทั้งสองทีมเดินไปยังกลางสนามบาส ก้องเดินถือลูกบาสเข้ามาพร้อมกับยักคิ้วใส่ไอ้ตี๋“ทีมของมึงจะยอมแพ้ตอนนี้ยังทันนะไอ้ตี๋” “เพ้อไรวะไอ้ก้องทีมมึงนั่นแหละระวังไว้ให้ดีเหอะ” “ฮ่าๆ ได้งั้น 3 ควอเตอร์ต่อเกมจับเวลา ทีมไหนได้แต้มมากกว่าถือว่าชนะ” 30 นาทีผ่านไปหลังการแข่งบาสจบลงทีมเจ้าเติร์กกับทีมของก้องทำแต้มเสมอกัน เลยทำให้ต้องแข่งกันต่ออีกรอบแต่ระหว่างนั้นเสียงออดของโรงเรียนได้ดังขึ้นเลยทำให้ต่างฝ่ายต่างหยุดชะงักและพาแยกย้าย ไอ้ตี๋เดินเข้ามากอดคอเติร์กที่เดินกำลังไปยังอัฒจันทร์ “เยี่ยมๆไม่เชื่อเลยว่าตัวสูงใหญ่อย่างมึงจะเลี้ยงลูกบาสหลบพวกไอ้ก้องได้พลิ้วมาก” พร้อมกันนั้นเตอร์ได้เดินมาตบเข้าที่หลังของเจ้าเติร์กดังปับ “ไอ้หน้าหล่อ ชอตมึงตอนดั๊งค์ลูกบาสลงห่วงเล่นเอาพวกที่มาดูการแข่งวันนี้กรี๊ดกร๊าดกันยกใหญ่ เด็ดมากมึงงงงได้ใจกูเลย ปะรีบเหอะ เปลี่ยนเสื้อๆเดี๋ยวขึ้นคาบบ่ายไม่ทัน” เจ้าเติร์กยิ้มให้กับทั้งสองและเดินไปหาเอกที่กำลังยืนเปลี่ยนชุดอยู่ “ไงไอ้เอก ตะกี้โดนไอ้ซี วิ่งชน เป็นไรมากไหมวะ” “กูไม่เป็นไรโดนชนแค่นี้ไม่เท่าไหร่ แต่มึงก็สุดยอดเลยวะ เล่นเอาไอ้ก้องถึงกับหัวร้อนช่วงท้ายเกม มีไรหรอเติร์ก หาไรวะมึง” เอกมองดูเจ้าเติร์กที่ก้มหน้าหันมองไปมาบริเวณจุดที่มันพาดเสื้อไว้ “ไอ้เอกมึงเห็นเสื้อนักเรียนกูไหมวะ กูเอาพาดตรงนี้แม่งใครมาเอาไปวะ” “อ้าวกูก็นึกว่ามึงเอาไปแล้ว ตอนกูมาเอาเสื้อก็ไม่เห็นมีเสื้อของมึงพาดอยู่เลยนะ” เจ้าเติร์กรีบหันไปหาเตอร์ที่ยืนคุยกับไอ้ตี๋และเพื่อนของมัน “เห้ย เชี่ยเตอร์ มึงเอาเสื้อกูไปรึป่าว” “ไรนะไอ้หน้าหล่อ” “มึงเอาเสื้อนักเรียนกูไปรึป่าวเชี่ยเตอร์ ที่กูพาดไว้ตรงนี้อะ” “ป่าว กูจะเอาไปตอนไหนล่ะ ตะกี้กูก็เพิ่งเดินมาพร้อมกับมึงไม่ใช่หรอวะมึงไว้ลืมที่รึป่าววะไอ้หน้าหล่อ เฮ้ยไอ้ตี๋ ไอ้เคน พวกมึงเห็นเสื้อนักเรียนไอ้เติร์กไหมวะเสื้อของมันแม่งหายว่ะ เฮ้ยไอ้ก้องพวกมึงได้เอาเสื้อนักเรียนของไอ้เติร์กไปไหมวะ” ทันใดเอ็มเพื่อนของก้องวิ่งตรงเข้ามา “พวกกูไม่แน่ใจนะแต่ตะกี้ตอนแข่งบาสกูเห็นเด็กนักเรียนม.ต้นผู้ชายตัวค่อนข้างเล็กหน่อย เดินถือโทรศัพท์สีเหลืองมาด้วย กูเห็นมันมานั่งตรงที่มึงพาดชุดไว้นะแต่กูก็ไม่ได้เอะใจไรน่ะ นึกว่าเป็นพวกเด็กมานั่งดูพวกเราเฉยๆ” เจ้าเติร์กถึงกับทำสีหน้าเคร่งเครียด “เฮ้อ แล้วกูจะทำไงล่ะเนี่ย โรงยิมมีกล้องวงจรปิดไหมวะเชี่ยเตอร์” “เคยมี 3 จุดแต่เห็นไอ้เฟิร์สบอกว่าโรงเรียนเพิ่งถอดทุกตัวเอาไปซ่อมเมื่อเดือนที่แล้ว เห้ย มึงใจเย็นก่อนหน้าหล่อ ไงมึงก็ใส่เสื้อแขนสั้นขาวซับในมาอยู่แล้วนิมึงใส่นั่นขึ้นเรียนไปก่อนถ้าครูถามเดี๋ยวกูกับไอ้เคนจะช่วยมึงบอกเหตุผลให้ครูเขาฟัง” “เฮ้อ ซวยเลยกู ใครเอาเสื้อกูไปกันวะ” เวลา 17.30 น. ขณะที่เจ้าเติร์ก กับไอ้เฟรมกำลังยกบานประตูเลื่อนกระดาษที่วาดและลงสีแล้วมาตากนอกห้องศิลปะอยู่นั้นเองเฟิร์สที่กำลังกลับจากตึกวิทย์ มันตรงเข้ามาทักเจ้าเติร์ก “ไอ้เติร์กตะกี้กูเพิ่งไปคุยกับน้องเฟอร์ประธานนักเรียนมา พวกสภานักเรียนว่าจะทำห้องกระจกสะท้อนกับห้องโชว์รูปปั้นเพิ่มน่ะ พวกน้องๆสภาเลยอยากให้กูกับมึงไปออกแบบห้องที่ว่าเพิ่มอีกสองห้องน่ะ” “อืมฟังแล้วเข้าท่าดีว่ะกูว่างานนี่ท่านะอลังการโคตร” “ก็นะงบได้มาตั้งเยอะถ้างั้นวันเสาร์ที่จะถึงนี้กูเข้าไปทำงานที่ว่าบ้านมึงนะ มึงสะดวกไหมล่ะ” “วันเสาร์หรอ คิดว่าคงไม่มีไรนะ แล้วทำไมไม่ออกแบบวันนี้ให้เสร็จไปเลยล่ะ งานอื่นๆเดี๋ยวให้พวกไอ้ตี๋กับพวกมึงแบ่งกันทำก็ได้” “ไม่ๆเอาให้เสร็จทีละดิงานไอ้เติร์ก อันเก่ายังแม่งไม่เสร็จเลยอีกอย่างแบบที่เพิ่มมาใหม่นี้พวกรุ่นน้องสภากับพวกฝ่ายสถานที่อยากได้รายละเอียดหลายๆมุมด้วยจะได้ทำห้องออกมาให้มันสวยๆไง กูเลยนัดเอางานนี้ไปไว้วันเสาร์ มึงเข้าใจยัง” “เอ่อๆ แล้วจะเข้ามากี่โมงวะ” “สัก 10 โมงครึ่งล่ะกันไอ้เติร์ก” เช้าวันเสาร์ที่ 7 เดือน กรกฏาคม เวลา 10.32 น. เฟิร์สขับรถเข้ามาจอดโรงรถหลังบ้านเจ้าเติร์กตามที่นัดหมายเฟิร์สถอดหมวกกันน๊อคออกมันสะบัดหน้าไปมาพร้อมกับใช้มือเสยผมที่ยุ่งๆบนหัวของมันให้จัดทรงมันยืนรอเจ้าเติร์กได้พักใหญ่มันเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรไลน์หาเจ้าเติร์ก “ฮัลโหลไอ้เติร์กอยู่ไหนวะ กูรอมึงอยู่หลังบ้านแล้วเนี่ย” “เออโทษทีวะไอ้เฟิร์สวันนี้อาปลื้มให้กูขับรถไปส่งของที่ร้านให้ลูกค้าแถวๆนอกเมืองน่ะ กูคงกลับถึงร้านตอนเที่ยงๆไงมึงขึ้นไปทำงานบนห้องกูได้เลยกูบอกน้าเอมกับอาปลื้มไว้แล้วว่าวันนี้มึงจะมานั่งทำงานที่ห้อง ไงกูจะรีบเคลียร์ตรงนี้ให้เสร็จไวๆ ขนมกูซื้อไว้ในตู้เย็นนะ มึงเอาขึ้นไปกินได้เลยและก็ไอ้เฟิร์ส มึงอย่าทำห้องกูรกล่ะ” “เอ่อมึงรีบๆล่ะกัน” หลังบทสนทนาจบลงเฟิร์สเลยเดินขึ้นไปบนบ้านพร้อมกับยกมือไหว้ทักทายอาปลื้มกับน้าเอมที่กำลังนั่งเขียนบัญชีสั่งของที่โต๊ะทำงานตรงทางขึ้นหน้าบ้านอย่างคุ้นเคย เมื่อมันขึ้นมาถึงบนห้องเจ้าเติร์กแล้ว เฟิร์สรีบวางกระเป๋าเป้ของมันลงที่โต๊ะคอมจากนั้นมันจึงเดินไปยกโต๊ะญี่ปุ่นมาตั้งไว้ตรงกลางห้องหลังจากนั้นมันจึงเดินไปหยิบลำโพงบูธที่อยู่โต๊ะข้างหัวเตียงของเจ้าเติร์กมาเชื่อมเข้ากับโทรศัพท์ของมันและเปิดเพลงฟังชิลๆ พร้อมกันนั้นมันหยิบกระดาษ 100 ปอนด์และเลย์ถุงใหญ่จากในกระเป๋าเป้ขึ้นมานั่งร่างภาพลงบนกระดาษไปพลางหยิบขนมใส่ปากไปพลาง ในระหว่างที่มันกำลังเพลิดเพลินและจดจ่ออยู่กับงานของมันอยู่นั้นเองเสียงเคาะประตูห้อง ก๊อกๆๆๆ ดังขึ้น 4 ที เฟิร์สรีบวางงานตรงหน้าและลุกเดินไปเปิดประตูอย่างรวดเร็ว ซึ่งคนที่มาเคาะก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเจ้าบอลนั่นเองที่ยืนถือหุ่นยนต์กันดั้มพร้อมกับยิ้มทักทายเฟิร์สอย่างเป็นมิตร “ไงตัวเล็ก ไปไงมาไงเนี่ย” “พี่เฟิร์ส พี่เล่นเป็นเพื่อนกับผมหน่อยจิคัฟ” “พี่บิวล่ะบอลไม่เล่นด้วยกันหรอ” “พี่บิวออกไปกับพี่เติร์กแต่ตั้งเช้าแล้วคัฟพี่เฟิร์สมาเล่นกับผมหน่อยนะคัฟ” บอลเดินเข้าไปจับขากางเกงเฟิร์สพร้อมกับดึงเขย่าไปมา“แต่พี่ทำงานอยู่นะบอล ไว้พี่ทำงานเสร็จก่อนดีไหมแล้วค่อยเล่นกัน” “งั้นบอลขอไปนั่งดูพี่เฟิร์สวาดรูปนะคัฟ นะพี่นะ” “อ่า อ่า โอเคๆ มะ เข้ามาก่อน”บอลมันเดินตรงไปนั่งยังเบาะที่เฟิร์สใช้นั่งทำงาน “น่ะ ไม่ทันไรมาแย่งนั่งเบาะของพี่ซะล่ะ” บอลทำหน้ากวนใส่เฟิร์ส“ไม่ได้แย่งซะหน่อย อันนี้เบาะประจำของบอลคัฟฟเห็นไหมมีปลาฉลามด้วย นี่นี่” “อ่า ฮ่าๆ พี่ขอโทษครับตัวเล็ก” เฟิร์สเดินไปหยิบเบาะผ้าลายแมวสีม่วงอ่อนที่ซ้อนๆกันอยู่ข้างตู้มานั่งที่โต๊ะ บอลก้มดูเบาะที่เฟิร์สเอามานั่ง “อันนี้เบาะนั่งของพี่บิวคัฟ” “นี่จำได้ทุกอันเลยรึไงว่าอันไหนเป็นของใคร” “จำได้แค่บางอันคัฟของในห้องส่วนมากพี่เติร์กจะซื้อมาเองคัฟ” เฟิร์สได้แต่ยิ้มและพยักหน้าเบาๆให้กับบอล “กินขนมไหมพี่ซื้อไว้ในกระเป๋าเยอะเลย” เฟิร์สหยิบกระเป๋าเป้ที่อยู่ข้างตัวมันมาเปิดให้บอลดูข้างในทันทีที่บอลเห็นซองขนมเล็กๆที่อัดอยู่ในกระเป๋าเป็นจำนวนมาก ทำเอามันถึงกับตะลึง “ว้าวววววเยอะจังเลยพี่เฟิร์ส ขนมเยอะแยะเต็มไปหมดเลยยย” บอลใช้มือหยิบถุงขนมออกมากองๆไว้ “มีช็อกแลตด้วย นี่นี่นี่” บอลหยิบช็อกแลตแท่งขึ้นมายื่นใส่หน้าเฟิร์สทำเอาเฟิร์สถึงกับต้องเบี่ยงหน้าหลบ “เอ้ยๆใจเย็นจะโดนหน้าพี่แล้ว แล้วที่รื้อๆออกมานิ อยากกินไรล่ะ ชอบอันไหนหยิบเอาเลย” บอลมันก้มหน้ามองดูกองขนมที่มารื้อๆออกมา“พี่เฟิร์สไม่มีเย็ลลี่หรอ” “เหมือนจะไม่มีนะคือพี่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ พี่เลยไม่ได้ซื้อมา บอลชอบเย็ลลี่หรอ?” “คัฟ มันนุ่มๆหยุ่นๆดีและก็หวานด้วย บอลชอบเย็ลลี่รสผลไม้ที่เป็นรูปหมีอะคัฟ” “อืมงั้นบอลกินช็อกแลตก่อนนะ” บอลมองหน้าเฟิร์สพร้อมกับกรุ่นคิดไปสักพัก “พี่เฟิร์สบอลเห็นพี่เติร์กซื้อขนมไว้ในตู้เย็นตอนเช้าด้วยนะเดี๋ยวบอลลงไปเอามาให้พี่เฟิร์สนะคัฟ” “เดี๋ยวๆเอาแค่ที่บอลอยากกินขึ้นมาก็พอ ของพี่มีแล้วนี่ไง อันอื่นๆพี่จะได้เอาไว้กินเล่นตอนที่พี่เติร์กกลับมาน่ะ” บอลยิ้มด้วยความดีใจ มันรีบวิ่งออกจากห้องลงไปยังชั้นล่างอย่างรวดเร็วไม่นานนั้นบอลวิ่งกลับเข้ามาพร้อมถือปีโป้ซองใหญ่ๆมาวางที่ตรงหน้าเฟิร์ส “นี่เจอแล้ว อันนี้บอลก็ชอบกินคัฟฟ” บอลพูดพร้อมกับฉีกเอาปีโป้ออกมาจากซอง พี่เฟิร์สกินไหม” “ตามสบายเลยน้อง ของพี่มีล่ะ” บอลขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆเฟิร์สพร้อมกับหยิบปีโป้จากซองขึ้นมาแกะกินทีละอันๆบอลนั่งดูเฟิร์สทำงานได้พักใหญ่ จู่ๆเฟิร์สที่นั่งๆอยู่มันได้ลุกขึ้นยืนและบิดยืดตัวด้วยความเมื่อยล้า “พี่เฟิร์ส ทำไมตัวใหญ่อะคัฟฟ ตัวสูงใหญ่เหมือนพี่เติร์กเลย” “พี่ชอบออกกำลังกายน่ะ และก็ตอนเด็กๆชอบดื่มนมเยอะด้วยเลยตัวสูง” “แล้วบอลจะตัวสูงเหมือนแบบพี่เฟิร์สพี่เติร์กได้ไหมอ่า” เฟิร์สย่อตัวนั่งลงพร้อมเอามือมายีๆหัวบอล“ได้สิไอ้ตัวเล็กถ้าดูแลตัวเองดีๆและหมั่นออกกำลังกายบ่อยๆ ชอบหุ่นนายแบบรึไงบอล” “คัฟฟมันดูเท่ห์เหมือนกับฮีโร่ในทีวีเลยคัฟ บอลอยากตัวใหญ่ๆจะได้เอาไว้ปราบเหล่าร้าย” เฟิร์สถึงกับอมยิ้มขึ้นมา “โหยยย ฮีโร่ซะด้วยพี่จะได้เห็นไหมเนี่ย” “รอดูเลยคัฟ พี่เฟิร์สมีกล้ามหน้าท้องกับที่ขาเหมือนพี่เติร์กไหมอ่า” “มีดิบอล เห็นแบบนี้พี่ก็ฟิตหุ่นแข่งกับเติร์กน้า” “อยากเห็น บอลดูได้ไหมอ่า” “มะได้ๆ ระวังจะอึ้ง” เฟิร์สลุกเดินไปนั่งที่ขอบเตียงพร้อมกับเรียกบอลเข้าไปหาจากนั้นเฟิร์สมันจึงถอดเสื้อยืดกีฬาที่มันสวมมาออกไปกองไว้ที่เตียงเผยให้เห็นสรีระร่างกายอันกำยำ ผิวขาวเนียน หัวนมสีชมพูอ่อน แลช่วงท้องที่เริ่มมีซิกแพคนูนขึ้นมาเล็กน้อยบอลถึงกับจ้องมองด้วยความตกตะลึง “เป็นไงบอลบอกแล้วระวังจะอึ้งแบบนี้พี่กับพี่เติร์กบอลว่าหุ่นใครดูดีกว่ากัน” บอลไม่ตอบแต่มันค่อยๆเอื้อมมือไปจิ้มๆแถวหน้าท้องของเฟิร์ส “ไงแน่นดีใช่ป่าว ไหนบอลลองต่อยหน้าท้องของพี่แรงๆเลยดิ๊” เจ้าบอลถึงกับทำหน้าด้วยความประหลาดใจ“ต่อยไมอะ ต่อยแล้วพี่เฟิร์สไม่เจ็บหรอคัฟ” “ไม่เป็นไร มะมะลองต่อยมาเลย เล็งกล้ามตรงหน้าท้องนะ” เฟิร์สพยักหน้าพร้อมกับเกร็งหน้าท้องจนซิกแพคนูนเห็นได้ชัดและทำหน้าตาทางเชิญชวนให้บอลทำตามที่มันบอก เมื่อเห็นเช่นนั้นบอลเลยกำมือไว้แน่นและชกเข้าไปที่หน้าท้องอย่างแรงจนเกิดเป็นเสียงดังปั๊กกก “เจ็บไหมอะพี่” “ไม่เลยบอล ไม่เจ็บเลยสักนิด นี่แรงสุดแล้วหรอ” บอลพยักหน้าด้วยความทึ่ง “คัฟบอลชกไปเต็มแรงเลยอะ สุดยอดเลยพี่เฟิร์ส ยังกะฮีโร่ในหนังเลยคัฟ โดนชกตั้งแรงแต่ไม่เป็นไรเลย” บอลรีบเดินเข้าไปหาเฟิร์สพร้อมกับเอามือลูบจับบริเวณหน้าท้องไปมา “บอลอยากเท่ห์เหมือนพี่เฟิร์สอะคัฟ” ระหว่างนั้นจมูกของบอลรับรู้ถึงนั้นกลิ่นโรออนของเฟิร์สที่โชยขึ้นมา เจ้าบอลถึงกับสุดหายใจเข้ายาวๆดัง ฟืดดดดดดด “กลิ่นน้ำหอมพี่เฟิร์สหอมจังคัฟ รู้สึกสดชื่นดี หอมกว่าของแม่บอลอีก” เจ้าบอลขยับตัวพร้อมกับก้มหัวเอาจมูกไปแนบชิดกับหน้าท้องของเฟิร์สเล่นเอาเฟิร์สถึงกับสะดุ้งขึ้นมา “เฮ้ยบอล ดมใกล้ไปล่ะ” บอลเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้กับเฟิร์ส “หอมดีอะบอลชอบน้ำหอมกลิ่นนี้จังเลย พี่เฟิร์สใช้น้ำหอมไรอะเดี๋ยวบอลได้จะบอกให้พี่เติร์กกับแม่ซื้อใช้มั่ง “เอิ่มมันเป็นสเปร์ยโรออนของผู้ชายน่ะบอล มันหอมขนาดนั้นเลยหรอ” “คัฟหอมสดชื่นดี” “งั้นบอลลองดมดูอีกรอบดิ๊” บอลรีบทำตามอย่างว่าง่ายด้วยทั้งสองมือที่สัมผัสตัวและจมูกที่ดอมดมผิวกายเฟิร์สอย่างแนบชิดทำเอาใจเฟิร์สเริ่มร่ำส่ำระส่าย “บอลลองขยับขึ้นมาดมตรงที่หัวนมของพี่หน่อยซิไงหอมดีไหม บอลลองเอาจมูกถูๆไปมาซิครับ อ่าหหห อย่างงั้นครับ ไหมบอลลองกลับไปดมที่หน้าท้องพี่อีกรอบซิ ขยับลงไปอีกครับ ลงไปอีก” บอลขยับหัวลงต่ำไปยังท้องน้อยจนจมูกเกือบของมันเกือบถึงขอบกางเกงในสีน้ำเงินที่โผล่พ้นขอบกางเกงวอร์มของเฟิร์สขึ้นมา เฟิร์สปล่อยให้บอลดมอยู่ได้สักพักมันจึงเอามือทั้งสองจับหัวเจ้าบอลออกพร้อมกับหยิบเสื้อที่มันถอดไว้บนเตียงขึ้นมาใส่ทันที “บอล พี่มีเกมอยากให้บอลเล่นดูน่ะ บอลอยากเล่นไหม” บอลยิ้มและรีบพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น “เล่นๆๆๆ เล่นคัฟเกมไรอะพี่เฟิร์ส” “เกมนี้มีข้อแม้ว่ารู้กันเฉพาะบอลกับพี่เท่านั้นนะ ห้ามบอลบอกให้ใครฟังแม้แต่คนเดียวไม่งั้นบอลจะไม่ได้เล่นเกมนี้กับพี่อีก สัญญากับพี่ได้ไหมถ้าจะเล่นเกมนี้กับพี่” บอลทำหน้างง “แล้วมันสนุกไหมอ่า” เฟิร์สยิ้มมุมปาก “ต้องสนุกแน่นอน” “งั้นบอลจะเล่นคัฟห้ามบอลบอกใครใช่ไหมอะพี่” “ใช่บอล งั้นบอลไปล๊อกประตูห้องก่อนครับเดี๋ยวมีใครมาเห็น” บอลรีบลุกลงจากเตียงมันเดินไปกดล๊อกลูกบิดประตูและกลับมานั่งยังขอบเตียงเช่นเดิม “ไหนอ่าพี่ เกมไรคัฟ” “เกมนี้มีชื่อว่า มันคืออะไร กติกาง่ายๆพี่จะปิดตาของบอลไว้นะ และพี่จะมีขนมที่กินได้ 2 – 3 อย่างให้บอลลงชิมดูจากนั้นพี่จะถามว่ามันคืออะไรและขนมชิ้นไหนที่บอลชอบมากที่สุด “ตอนกินบอลเปิดตาดูได้ไหมอะพี่เฟิร์ส” “ไม่ได้ถ้าเปิดตาก่อนบอลก็รู้สิว่ามันคืออะไร เอานะพร้อมยังบอล” “คัฟพี่เฟิร์ส” เฟิร์สเดินไปหยิบผ้าเช็ดขนหนูผืนเล็กสีขาวที่พาดตรงอยู่หน้าห้องน้ำมา “พี่ขอปิดตาบอลนะ อะ หลับตาก่อนครับถ้าพี่มัดแน่นไปบอกนะ เอาล่ะตอนนี้พี่ชูกี่นิ้วครับ” เฟิร์สชู มือทั้ง 5 นิ้วให้บอลดู “อื้มมม สองนิ้วคัฟฟ” “อ่าโอเคแสดงว่าพี่ปิดตาบอลสนิทล่ะ งั้นเริ่มเล่นเกมกันเลยนะ เวลาจะชิมให้บอลเลียชิมรสก่อนนะ จากนั้นค่อยๆอม และเคี้ยวนะ อะขนมชิ้นที่ 1” เฟิร์สหยิบปีโป้จากถุงขึ้นมาแกะออกจากนั้นจึงค่อยๆยื่นให้ปากของบอล “ทำตามที่พี่บอกนะ เลียชิมรสก่อนจากนั้นค่อยๆอม และเคี้ยว อ่า โอเค ขนมชิ้นแรกคืออะไรเอ่ย” “ปีโป้คัฟพี่เฟิร์สบอลจำรสชาติได้” “เก่งมากเลยครับ งั้นขนมชิ้นที่ 2นะ” เฟิร์สแกะลูกอมรสเปรี้ยวจี๊ดออกจากซอง และยื่นใส่ปากบอล ทันที่ที่ลูกอมเข้าปากบอลถึงกับทำหน้าแหยและรีบคายลูกอมออกอย่างรวดเร็ว “แหวะมันเปรี้ยวอะพี่เฟิร์ส ไรเนี่ย” เฟิร์สถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ “งั้นขนมชิ้นสุดท้ายนะ ขนมอันนี้แค่ชิมรสกับอมนะไม่ต้องเคี้ยว เข้าใจที่พี่บอกไหมบอล” บอลรีบพยักหน้างึกๆ “งั้นรอพี่แกะขนมแปปนะ” เฟิร์สค่อยๆดึงขอบกางเกงวอร์มลงและควักเอาท่อนลำที่แข็งตัวรออยู่แล้วออกมาจากนั้นมันจึงแกะเอาช็อตโกแลตแท่งออกจากห่อมันเอามือบี้ๆช็อตโกแลตให้เละและเอามาป้ายทาๆบริเวณหัว K ของมันจนหัว K มนๆสีชมพูอ่อนของมันเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเข้ม “อ่าบอล ค่อยๆชิม ช้าๆนะอย่ารีบ” เฟิร์สจับท่อนลำและยื่นหัวK ไปที่ปากของบอล ทันทีที่หัว K มาสัมผัสกับริมฝีปากของมันบอลมันเลยค่อยๆเอาเลียหัว K ตามที่เฟิร์สได้บอกไว้ก่อนหน้า “อ่า แบบนั้นแหละครับดีมากเลย ค่อยๆเลียไปนะบอล” ลิ้นอันน้อยๆสากๆของบอลที่เลียปลายหัว K เฟิร์สขึ้นๆลงๆทำเอาเฟิร์สถึงกับเสียวจี๊ดจนขนลุกซู่ซ่าไปทั่วทั้งตัว “อืออออ คราวนี้ลองเลียไปทั่วๆครับ เลียวนๆเป็นวงกลม อึยยยยยแบบนั้นครับ อ่าหห” เจ้าบอลใช้ลิ้นเลียทั่วทั้งหัว K มันเลียลงไปถึงจนหัวเงี่ยงจนหัว K เฟิร์สเยิ้มไปด้วยน้ำลายเป็นมันวาว “คราวนี้บอล ต้องอ้าปากกว้างนะครับก่อนจะอมเข้าไปขนมชิ้นนี้มันใหญ่มาก อาจคับปากบอลหน่อย อมเท่าที่บอลอมได้นะ” บอลพยักหน้าเบาๆพร้อมกับอ้าปากกว้างเขมือบหัว K ใหญ่ๆของเฟิร์สเข้าปากไปครึ่งหัว “ดันหัวลงมอีกบอล ดันเข้ามาลึกๆจะได้ลิ้มรสชาติความอร่อยให้เต็มที่ไง” บอลทำตามที่เฟิร์สบอกอย่างว่าง่ายมันพยายามดันหัวจนปากของอมลึกลงไปถึงหัวเงี่ยง “แบบนั้นบอลดีครับ คราวนี้ลองดูดๆหน่อยซิทำเหมือนบอลดูดขวดนมอะครับ” บอลมันออกแรงดูดๆหัวKที่อยู่ในปาก จนแก้มมันตอบลีบทำให้เกิดเสียงดังจ๊วบ ทำเอาเฟิร์สเสียวซ่านไปทั่วทั้งตัวบอลดูดอยู่ได้สักพักจนรสหวานของช็อกโกแลตค่อยๆจางลง มันเลยค่อยๆคายท่อนลำออกจากปากพร้อมทำปากจั๊บๆๆ ท่อนลำของเฟิร์สถึงกับกระตุกงึกๆ “ไงบอล ชิมพอแล้วหรอ ต่อสิครับ” เฟิร์สพูดน้ำเสียงสั่นๆ “มันไม่หวานแล้วอะ มันคือไรอะพี่เฟิร์ส ทำไมอันใหญ่จังเลย” “มันคือขนมหายากนะบอล รสชาติมันเป็นไงบ้าง” “มันหยุ่นๆลื่นๆยังไงไม่รู้อะพี่เฟิร์สบอลไม่เคยกิน” “แล้วบอลชอบไหมล่ะครับ” “ไม่รู้อะพี่เฟิร์ส บอลไม่เคยกิน มันแปลกๆอะคัฟ” “งั้นบอลอยากรู้ไหมว่ามันคือไร” “คัฟอยากรู้คัฟ” “งั้นบอลต้องชิมต่อนะจะได้รู้ว่ามันคือไรไง” “บอลเมื่อยปากอะพี่เฟิร์สเวลาอมค้างไว้นานๆ” “งั้นเดี๋ยวพี่สอนวิธีอมที่ไม่เมื่อยปากให้นะ บอล จะได้อมนานๆไงครับ” บอลพยักขานรับหน้าเบาๆ เฟิร์สมันเลยเอาท่อนลำที่แข็งโด่ใหญ่ๆนั้นไปจ่อที่ปากของบอลอีกครั้ง “ต่อเลยครับคราวนี้บอลต้องอมจนกว่าพี่จะบอกให้หยุดนะ ถึงได้รู้ว่ามันคือไร” บอลค่อยๆอ้าปากอมหัว K เข้าปากต่อทันที “ทำตามที่พี่บอกนะจะได้อมนานๆ บอลต้องอมแบบนี้ครับ” เฟิร์สเอื้อมมือไปจับหัวเจ้าบอลพร้อมกับออกแรงกดและดันหัวเข้าออกเข้าออกไปมาช้าๆ “ผงกหัวเข้าออกแบบนี้นะบอล ตอนอมบอลต้องดูดเบาๆครับ ไม่ต้องดูดแรงมาก ถ้าดูดแรงมันจะเมื่อยปากเร็ว อะทำตามที่พี่บอกครับ” บอลค่อยผงกหัวเข้าออกช้าๆพร้อมกับดูดตามที่เฟิร์สว่า “ซีดดดด แบบนั้นครับ เก่งมากบอลทำแบบนั้นไปเรื่อยนะบอล โอ่ววว ซูดดดด โอ่วววว อ่าหหหห อ่าหหหหอะอย่าโดนฟันครับ อ่าหหหห ซูดดดโอ่ววว”เสียงซีดปากด้วยความเสียวของเฟิร์สทำให้บอลมันหยุดอมและถอนปากออกมา “พี่เฟิร์สเป็นไรอะคัฟฟ ทำไมทำเสียงแปลกๆ พี่เป็นไรอะคัฟ” บอลยกมือขึ้นมาพยายามแกะผ้าที่ปิดตาออกเฟิร์สถึงกับรีบเอามือคว้าจับมือทั้งสองของบอลไว้มั่น “เดี๋ยวๆบอลอย่างเพิ่งเอาผ้าครับ อมต่อเลยนะ อย่าสนใจเสียงพี่เลย นะบอล อมต่อ อมต่อ บอลอมเก่งมากเลยไงพี่เลยทำเสียงแบบนั้น อมต่อเลยนะบอล” บอลทำสีหน้าด้วยความสงสัยได้ชั่วครู่แต่ด้วยความอยากรู้มันเลยตัดสินใจอ้าปากอมให้เฟิร์สต่อทันที “นั่นแหละบอลทำแบบนั้นครับ ดันหัวเข้าออกช้าๆนะ ระวังฟันด้วย อ่าหหหแบบน้านแหละ อ่าซีดดดด โอ่วววว ซูดดดดดโอ่ววววว กะกะเก่งมากบอล พะพี่ โอ่วววว อืมมมมม โอ่ววววโครตเลย อ่าหหหห ซูดดดโอ่วววว” ความเสียวแผ่ซ่านขึ้นไปยังหัวและลงไปถึงปลายตีนของเฟิร์ส มันค่อยๆหายใจถี่และแรงขึ้นๆพร้อมกับเสียงครางไม่เป็นภาษาออกจากปากออกมาเป็นช่วงๆ ไม่นานนักบอลค่อยๆเร่งจังหวะเร็วขึ้นๆพร้อมกับแรงดูดหน่วงที่ค่อยๆเพิ่มขึ้น หัว K ของเฟิร์สขยายใหญ่จนตึงคับปากเจ้าบอลกระนั้นเจ้าบอลมันก็ไม่ลดละแต่ยังคงตั้งใจดูดอมหัวKให้กับเฟิร์สต่อไปเรื่อยๆ “อืมมม อืมมม โอ่วววอ่าหหห ชอบไหมบอลลล อร่อยไหมครับอืมมซูดดดโอ่วววอร่อยไหมบอล” บอลที่อมๆอยู่รีบพยักหน้าตอบรับเฟิร์สงึกๆ เสียงจ๊วบจ๊าบ ดังถี่ขึ้นเรื่อยพร้อมกับเสียงครางจากปากเฟิร์สทั้งน้ำลายและน้ำเงี่ยนไหลเยิ้มออกจากริมฝีปากของบอล ไหลอาบไปทั่วทั้งท่อนลำ “โอ๊ยบอลซีดดดดดทำไมเก่งแบบนี้ซูดดดดดซูดดด โอ้ยยยยโอ่ววววว สะสะสุดยอดเลยบอล อ่าหหหอ่าหหหหห” ไม่นานนักเฟิร์สมันค่อยๆเริ่มเกร็งตัวขึ้นทีละนิดๆมันรับรู้ได้ถึงน้ำเชื้อที่ค่อยไหลออกมาจากภายในมันเลยรีบใช้มือทั้งสองจับหัวของเจ้าบอลไว้มั่น “หยุดก่อนบอลหยุดก่อน” มันหอบหายใจด้วยความเหนื่อยและพยายามควบคุมสติเพื่อไม่ให้แตกในปากของเจ้าบอลเพราะเฟิร์สกลัวบอลจะรู้ว่ามันกำลังอม K อยู่ “บะบะบอลครับ นั่งรอพี่ก่อนนะ เดี๋ยวพี่มา” เฟิร์สรีบพาตัวมันดิ่งเข้าไปยังตู้อาบน้ำมันรีบถอดกางเกงวอร์มออกพาดไว้พร้อมกับเปิดฝักบัวแรงสุด จนเกิดเสียงน้ำดังซ่าซ่าไปทั่วห้องน้ำ จากนั้นมันจึงค่อยเอามือซ้ายพิงผนังและเอามือขวาจับท่อนลำที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดขึ้นมาและแข็งตัวเต็มที่จนเห็นหัวมนๆสีแดงสดที่บานใหญ่อย่างชัดเจน มันค่อยสาวชักรัวๆและนึกถึงความเสียวตอนเมื่อครู่วนไปมาอยู่ในหัวแม้ว่าเสียงน้ำเสียงน้ำจากฝักบัวจะดังแค่ไหน แตเสียงของมือที่กระทบกันลำตัวดังปั๊บๆๆๆๆๆ พร้อมกับเสียงซี๊ดซาดๆๆ ยังคงดังเล็ดให้พอได้ยิน มันชักอยู่ได้ไม่นาน เฟิร์สก็กระตุกเกร็งตัวปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นๆจากปลายท่อนลำของมันพุ่งกระฉูดเป็นสายพรวดๆ 6 ครั้ง ไปติดกับผนังกระเบื้องเป็นจำนวนมาก เมื่อน้ำเชื้อถูกปลดปล่อยออกจนหมดแล้ว ท่อนลำของมันค่อยๆลดขนาดลงมาลีละนิดๆ เฟิร์สหอบหายใจดั่งคนเพิ่งออกกำลังกายมาหมาดๆ เมื่ออารมณ์ทางเพศของมันค่อยๆสงบลงมันจึงรีบหยิบฝักบัวมาฉีดล้างน้ำเชื้อที่ติดอยู่กับผนังออกไปจนหมด เมื่อทำความสะอาดจนหมดเฟิร์สค่อยหยิบผ้าเช็ดตัวของเติร์กที่พาดตากไว้ในนั้นมาเช็ดตามลำตัวที่เปียกน้ำจนแห้งจนนั้นมันจึงหยิบกางเกงที่มันพาดไว้มาสบัดๆและสวมใส่ ก่อนที่จะหันไปเลื่อนเปิดประตูตู้อาบน้ำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่มันก็ต้องตกใจอีกครั้งเพราะเมื่อมันเลื่อนประตูตู้อาบน้ำออกมา มันก็เจอกับเจ้าบอลที่ยืนทำหน้างงอยู่หน้าตู้อาบน้ำ ทำเอาเฟิร์สถึงกับยืนนิ่งทำไรไม่ถูก “พี่เฟิร์สทำไรอะ ตะกี้บอลได้ยินพี่เฟิร์สทำเสียงแปลกในนั้นด้วยนะ” “เอิ่มมมคือพี่” บอลมันค่อยๆกวาดสายมองเฟิร์สว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเฟิร์สจนตาของมันสังเกตเห็นท่อนลำของเฟิร์สที่ยังลำตุงๆอยู่บริเวณเป้ากางเกง ในขณะเดียวกันนั้นเอง ณ ร้านโยมิ เจมส์ที่กำลังยืนรอจ่ายตังที่แคชเชียร์มันกรุ่นคิดถึงบทสนทนาที่มันพูดกับพาร์ท “เหล้าที่กินแล้วเมาเร็วๆหรอ มีสิน้อง จะเอาแรงแค่ไหน เมาแบบไม่รู้ตัว เมาแบบเคลิ้มหรือเมาแบบเสียสาว ชอบแบบไหน” “เอาแบบที่เมาและเคลิ้มครับพี่พาร์ท” “ฮึ หน้าน้องดูเหมือนคนไม่กินเหล้านะกินของแรงๆแบบนั้นไปจะไหวหรอ เหล้าที่น้องจะซื้อไปไม่ใช่เหล้ากระจอกๆที่วางขายทั่วไปนะแต่มันเป็นเหล้าพิเศษสูตรเฉพาะของร้านพี่เท่านั้น ถ้าคออ่อนๆเจอเข้าล่ะก็มีหงายหลังก่อนครึ่งขวดแน่นอน” “ผมจะซื้อครับพี่พาร์ทขอเหล้าสูตรเมาเร็วและเคลิ้มครับ ขอ 1 ขวดใหญ่เลย” “เอางี้พี่มีสูตรพิเศษนำเสนอ เหล้าเตกีล่าหมักกับสมุนไพรโด่ไม่รู้ล้ม นอกจากเมาแล้ว ไอ้นั่นก็ยังคึกคักด้วย สนไหมสินค้าขายดีน้อง ราคาโปรโมชั่น ขวด 2,500” “โห่พี่แพงไปไหมตั้ง 2,500” “นี่สินค้าขายดีนะน้องอย่าได้พลาด ถ้าจะเอาเตรียมเงินไว้เลยน้อง จ่ายเมื่อไหร่รับของไปเมื่อนั้น” เจมส์กรุ่นคิดพักใหญ่ถึงกับอุทานออกมา “โอยยจะหาเงินจากไหนมาเพิ่มเนี่ย เงินในบัญชีก็ไม่พอจ่ายเฮ้อ” เจมส์หิ้วของเดินออกไปหน้าร้านเพื่อจะขับรถกลับบ้านและมันก็เหลือบไปเห็นเด็กชายม.ต้นเสื้อสีส้มคนหนึ่งที่นั่งกดโทรศัพท์สีเหลืองอยู่ที่ป้ายรถเมล์ “เอ่อโทษนะน้อง นั่นใช่ iphone X หรือป่าว” เด็กคนดังกล่าวหันมองมองเจมส์ “ใช่แล้วพี่อันนี้พ่อซื้อให้ผมเป็นของขวัญวันเกิดครับ” “ดีจังเลยน้อง ว่าแต่เคสสวยดีนะน้อง สีเหลืองสดดี” “ครับพี่ขอบคุณครับ” “งั้นพี่ไปก่อนนะน้องพกโทรศัพท์ราคาแพงแบบนั้นระวังด้วยล่ะน้อง” เจมส์เดินกลับไปที่รถและขับออกไปทันที เด็กคนดังกล่าว มองด้วยความสงสัยว่าคนมะกี้เป็นใคร ได้ไม่นานมันเลยละความสนใจและเดินตรงไปยังแม่ค้าที่ขายเครปญี่ปุ่นตรงริมฟุตบาต “ป้าครับ ร้านสรุกิจพรรณไม้จากนี้ไปอยู่ไกลไหมครับป้า” “อ๋อไม่ไกลหรอกหนู เดินไปอีก 500 เมตร และเลี้ยวขวาตรงร้านหนังสือซีเอ็ดนั้นก็ถึงแล้ว สังเกตหน้าร้านจะมีต้นไม้วางขายอยู่เต็มไปหมด จะไปซื้อต้นไม้หรอหนู” “ครับป้า ขอบคุณครับ” เด็กคนดังกล่าวเดินออกมาพร้อมกับเอา iphone X ขึ้นมากดสไลด์ดูรูปเจ้าเติร์กที่ถูกแอบถ่ายไว้ในเครื่อง มันก้มดูและอมยิ้มด้วยความชื่นอกชื่นใจ “พี่เติร์กกกกกกของผม”
ไว้มาต่อครับ…………….
เนื้อหาตอนต่อไปตามลิงค์ http://www.g4guys.com/forum.php? ... 5844&fromuid=155129
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-5-16 23:06:53
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-5-16 23:31:40
โพสต์ 2019-5-17 05:01:35
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2019-5-17 08:01:25
