New Recorded พ่อ(ของ)ผม: Special Chapter 3: รับน้อง [END]
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของกิจกรรม คือการขึ้นภูกระดึง พิสูจน์ความอดทน ผมกับพี่แสงขับรถล่วงหน้ามาถึงก่อนแล้ว จึงนั่งรออยู่ข้างล่าง รอมาพร้อมกันแล้วค่อยขึ้น ด้วยความที่ไม่รู้ว่าจะทำอะไร ผมจึงชวนพี่แสงดูหนังNetflix ผ่านไอแพด ทุกอย่างควรจะดูปกติ ถ้าไม่ติดที่ว่าคนข้าง ๆ คอยกอด คอยหอม ไม่สนใจหนังข้างหน้าเลย“พี่แสง! เดี๋ยวคนอื่นก็เห็นหรอก”
“เห็นแล้วไง ดีสะอีก เรามีเจ้าของแล้วนะ”
คนหน้าด้านหน้าทนไม่สนอะไรทั้งนั้น กอดหอมผมเป็นว่าเล่นทำเอาผมไม่มีสมาธิดูแม้แต่น้อย เวลาผ่านไปสักพักพวกเพื่อน ๆ น้อง ๆ พี่ ๆ ก็มาถึงสถานที่เรียบร้อยแล้ว ผมกับพี่แสงก็ออกไปต้อนรับ ก่อนจะจัดการแบกเป้ สะพายขึ้นไปข้างบนกัน โดยแบ่งเป็นกลุ่ม คละ ๆ กันไป มีแค่ผมอีกตามเคย พี่แสงไม่ยอมให้ไปกับใครอื่นนอกจากเขาเอง อีกอย่างผมก็ไม่ขัด และสนับสนุน กูดูสิครับ ร่างกายยังปวดอยู่เลย แถมยังมีแต่รอยแดงตามตัวอีก ดีแค่ไหนแล้วที่พี่แสงอนุญาตแต่ต้องแลกกับไปกับเขาแค่สองคนก็ถือว่าโอเค เพราะยังไงก็เดินพร้อมกันทุกคนอยู่แล้ว พี่แสงอาสาแบกกระเป๋าให้ผม ผมก็ไม่ขัดศรัทธา เพราะใครล่ะครับที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้
ดูเหมือนระยะทางจะไกลน่าดูสำหรับผม เหงื่อออกจนเสื้อชุ่มไปหมด ขาก็เริ่มไม่ไหว ในขณะที่คนข้าง ๆ เดินเฉย ๆ ปกติ มองนก มองวิว มองต้นไม้เพลิน อารมณ์ดี สัมภาระที่แบกอยู่ราวกับเป็นหมอนนิ่ม ๆ อยู่ไม่กี่ใบ
“ไหวไหมเรา”
ยังจะกล้าถาม เห็นเหงื่อ เห็นความสั่นของลำตัวไหมครับ ถ้าร่างกายผมแข็งแรงปกติก็ไหวหรอก แต่เมื่อคืนเล่นใส่ไม่ยั้งแบบนั้น น่าเจ็บใจ
“งั้นพักก่อนละกัน”
พี่แสงพูดขึ้นพร้อมกับจูงมือผมไปนั่งแถวโขดหินก้อนจะยื่นน้ำมาให้ผม แต่ผมกินแค่นิดเดียวก็ถูกดึงออกทันที
“อย่ากินเยอะ เดี๋ยวจุก”
“แต่...”
“เอาไว้ค่อยไปกินน้ำพ่อข้างบน เดี๋ยวจะป้อนให้อิ่มเลย”
พี่แสงกระซิบบอกผมเบา ๆ ความร้อนแล่นทั่วบริเวณใบหน้าผม เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ต่างเดินขึ้นไปข้างบน แซวผมใหญ่ ถ้าผมร่างกายแข็งแรงขึ้นไหวไปนานแล้ว ก็เพราะคนข้าง ๆ เนี่ยล่ะ นั่งยิ้มแป้น ทักทายคนในคณะเป็นว่าเล่น อยากแก้แค้นแต่ไม่รู้จะทำยังไงดี
ใช้เวลาหลายชั่วโมงสำหรับผม การเดินทางครั้งนี้เป็นการฝึกความอดทน แต่กลับรู้สึกสงบสุข มีความุข อิ่มเอมกับธรรมชาติ ได้เห็นคนพื้นที่ ตายายที่เดินขึ้นเป็นประจำ ผมนี่ยังอึ้งเลย สภาพแบบหกสิบกว่าเจ็ดสิบกว่าเดินขึ้นมาได้ ยกนิ้วให้เลย ผมกับพี่แสงนั่งพักเป็นจุด ๆ ที่ไว้สำหรับนักท่องเที่ยวเดินขึ้นเดินลง พี่แสงหยอกล้อกับผมตลอด ลวนลามหอมแก้ม เพราะไม่มีคนในคณะเดินตามหลังผมเลย ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่ใช่ว่าห้ามไม่ได้นะครับ แต่คือผมไม่มีแรง นั่งพักเหนื่อย มีพัดเป็นของคู่กาย มีพี่แสงเป็นฮีโร่นั่งพัดให้ไม่รู้จักเหนื่อย
พอผมกับพี่แสงมาถึงจุดยอด ผมนี่น้ำตาคลอเลย นานมากกว่าจะถึง พอขึ้นมาก็ไม่เห็นคนในคณะแล้ว น่าจะไปพักผ่อน เล่นสนุกกันมั้ง ผมกับพี่แสงมาถ่ายรูปที่ป้ายบอกว่าเป็นคนพิชิต พี่แสงพาผมมาที่พักที่จองเอาไว้ แต่ที่แปลกคือเป็นเต็นท์ ไม่ใช่ห้องพักแบบคราวก่อน หลังจากกางเต็นท์เสร็จ ผมกับพี่แสงก็ไปเล่นน้ำที่น้ำตก ดูเหมือนว่าที่นี่จะเป็นที่นิยม มีผู้คนมากมายเล่นกันสนุกสนาน ผมได้แค่นั่งเล่นเอาเท้าจุ่มน้ำเอง ไม่กล้าถอดเสื้อ กลัวคนเห็นรอยแดง มีแต่พี่แสงถอดเสื้อผ้า เหลือกางเกงขาสั้น โชว์มัดกล้ามทำเอาหนุ่มสาวต่างมองน้ำลายหก ผมเห็นก็ยิ่งอารมณ์เสีย ดูเหมือนเจ้าตัวจะรู้ พลางเอามือลูบหน้าท้องตัวเองเชิงยั่ว ผมนี่ได้แต่กัดฟันกรอด
“มาคนเดียวเหรอคะ”
เสียงผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อยเดินเข้ามาหาพี่แสง ถามอย่างสงสัย แววตาเจ้าเล่ห์
“มากับเมียครับ”
อยากจะร้องดัง ๆ ให้ใครต่อใครได้รู้ทั่วกัน สะใจเป็นบ้า ผู้หญิงคนนั้นหน้าเจื่อนไปเลย ผมมองอย่างสะใจ แต่จู่ ๆ คนตัวใหญ่ก็เดินมาทางผม โอบกอดอย่างเป็นเจ้าของ แล้วก็นั่งตักO_O
“พพี่แสง...อื้มม!!!”
ผมโดนคนตัวใหญ่จูบปิดปากอย่างไม่ทันตั้งตัว มือไม้พยายามผลักคนเอาแต่ใจออก แต่ก็โดนรวบไว้ที่หน้าอกอีกฝ่ายก่อนจะค่อย ๆ เคลิ้มไปกับลิ้นหวานที่สอดเข้ามาข้างใน รู้สึกตัวอีกทีคนเอาแต่ใจก็ถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ผมมองไปรอบ ๆ ผู้หญิงคนนั้นไม่อยู่แล้ว มีแต่สายตารอบข้างมองมาอย่างอึ้ง ๆ ยิ้ม ๆ บางคนก็หยิบมือถือมาถ่ายรูป พี่แสงทำบ้าไรเนี่ย!
“พี่ทำบ้าไรเนี่ย!!!”
ผมผลักคนเจ้าเล่ห์ออกก่อนจะรีบเดินออกไปทันที
“สน สนครับ”
เสียงคนทำเป็นทองไม่รู้ร้อนเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดี คนอะไรน่าหมั่นไส้ที่สุด พอตามมาทันเจ้าตัวก็รวบตัวผมจากข้างหลัง ทำมาเป็นออดอ้อน
“ไม่ต้องเลย”
“โอ๋ ๆ อย่างอนสิครับเมีย”
“ก็เพราะใครล่ะ ทำอะไรไม่รู้จักอายบ้างเลย ผมจะไปอาบน้ำแล้ว เชิญเล่นน้ำโชว์สาวไปเลย”
ผมสะบัดตัวหนีออกไปทันที คนบ้าอะไรลามกไม่เลือกสถานที่ โชคดีนะที่มาข้างนอก บนภูอย่างนี้ ไม่งั้นมีหวังผมเสร็จพี่แสงไปไม่รู้กี่รอบแล้ว จู่ ๆ ก็รู้สึกตัวลอยเหมือนตัวเองมีวิชาตัวเบา แต่ไม่เลย พี่แสงที่วิ่งมาและช้อนตัวผมอุ้มขึ้นมาแนบอกทันทีก่อนจะมองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“เดี๋ยวผัวอาบให้ละกัน”
ผมพยายามดิ้น ขัดขืน ผลักออกแต่ก็ไม่เป็นผล คนเจ้าเล่ห์กลับหัวเราะอารมณ์ดี
ผมโดนพี่แสงอุ้มมาถึงเต็นท์ก่อนจะบังคับให้ผมนั่งเฉย ๆ ไม่งั้นโดนดี ผมไม่มีสิทธิ์มีเสียง จากนั้นก็ถูกอุ้มอีกรอบ พาเข้าห้องน้ำ โชคดีที่ตอนนี้คนส่วนใหญ่ไปเที่ยวน้ำตกกัน คนไม่เยอะมากจึงไม่เป็นที่สังเกต เพราะส่วนใหญ่ก็จะอยู่ในเต็นท์ ไม่ก็ไปถ่ายรูปเล่นรอบ ๆ ที่พัก พอเข้ามาข้างใน พี่แสงก็ปล่อยตัวผมลง จัดการล็อคประตูและรีบเข้ามาจูบผม ถอดเสื้อผ้าผมออกจนผมไม่ทันตั้งตัว
“พพี่แสง”
“ชู่ว์ อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวข้างนอกก็ได้ยินพอดี รีบทำดีกว่า ซี๊ดด”
พี่แสงกระซิบ ใช้ลิ้นเลียสอดเข้าไปในหูจนผมเสียว เกิดอารมณ์ มือถูกจับไปวางตรงควยที่นูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด พี่แสงไม่พูดพร่ำทำเพลง ถอดกางเกงตัวเองออก บีบสบู่เหลวที่นำมาชโลมทั่วลำ จากนั้นก็จับผมชิดผนัง หลังชนฝา ช้อนขาข้างหนึ่งและใส่ควยลำใหญ่เข้ามาพรวดเดียวทำเอาผมจุกและร้องออกมา แต่ถูกปิดเสียงด้วยปากพี่แสง คนตัวใหญ่คลึงสะโพกเป็นวงกลมก่อนจะเริ่มขยับสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะ ถึงเสียงจะไม่ได้เกิดขึ้น แต่คนตัวใหญ่ก็กระแทกเข้ามาอย่างเร็ว สลับช้า บ้างก็หมันวน ปากที่ถูกปิดทำให้ไม่สามารถส่งเสียงได้ มีเพียงความเสียวซ่านที่อยากจะปลดปล่อยออกมาเรื่อย ๆ จนในที่สุดผมก็แพ้พ่าย ปลอดปล่อยออกมา และพี่แสงเองก็ตามมาติด ๆ เราสองคนต่างหอบเหนื่อย แต่พี่แสงก็ยังไม่ปล่อยให้ผมเป็นอิสระ ยิ้มให้ผมอย่างรักใคร่ก่อนจะจูบปากอย่างดูดดื่มจนรู้สึกปากตัวเองบวมเจ่อ
หลังจากที่ผมกับพี่แสงอาบน้ำเสร็จก็มานั่งทานอาหารที่ผมลืมสนิท ก็ทำไงได้ครับ มันภูมิใจ อิ่มใจที่เดินมาถึงได้นี่นา ผมกับพี่แสงทานอาหารกันราวกับคู่รัก พอทานเสร็จก็เดินเล่นถ่ายรูปไปเรื่อย ๆ จนตกเย็นเจ้าต่อก็โทรบอกผมให้มาทานหมูกระทะ ทำกิจกรรม ผมกับพี่แสงจึงไปร่วมนั่งทานด้วยกัน ผมแทบไม่ต้องทำอะไรเลย มีพี่แสงที่ดูแล คอยตัก คอยคีบอาหารให้ จนเพื่อน ๆ แซวกันใหญ่ว่านี่พ่อหรือแฟน ผมหันไปมองต่อ มันก็มองมาอย่างยิ้ม ๆ ไม่ได้พูดอะไร แปลกที่เดี๋ยวนี้ไม่เห็นต้า ได้ข่าวแว่ว ๆ มาว่ามันกลับบ้านก่อนหลังจากเที่ยวที่วัดป่าภูก้อนเสร็จ มันคงจะอาย ขายขี้หน้า ก็แน่ล่ะสิครับ ยุ่งกับใครไม่ยุ่ง มายุ่งกับพี่แสงของผม ต่อมันบอกว่า ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ยุ่งกับมันเลย ก็ถือว่าดีแล้วที่ไม่มีใครคบคนแย่ ๆ แบบนั้น
หลังจากทานอาหารเสร็จ ทุกคนต่างพักผ่อน บางคนนั่งดื่มต่อ บางคนก็ออกไปถ่ายรูปวิวตอนกลางคืน พี่แสงชวนชวนผมมานั่งที่หน้าผาตอนที่ทุกคนหลับไปหมดแล้ว ผมนั่งตักพี่แสงมีผ้าห่มคลุมและพี่แสงกอดเอาไว้ทำให้อากาศหนาวยามค่ำคืนกลับอบอุ่น ผมมองท้องฟ้าถึงแม้จะไม่มีดาวมากมาย แต่พอลมพัดผ่าน มีเสียงนกขับร้องกลับทำให้เป็นบรรยากาศที่ไม่อยากจะลุกเดินออกไป
“คราวหลังมาอีกดีไหม มากันแค่สองคน”
พี่แสงเอ่ยเสียงเรียบ จุมพิตที่ขมับผมเบา ๆ ผมเองก็หันไปมอง ส่งยิ้มและพยักหน้าให้
“ครับ มากันแค่สองคน”
มันเป็นความรู้สึกที่มีความสุขมากเลยนะครับ ได้มาสถานที่แห่งนี้ เหมือนได้ฝึกความอดทน ช่วยเหลือ ดูแลซึ่งกันและกัน พวกเราไม่รู้หรอกครับว่าวันต่อไปจะเป็นยังไง จะทะเลาะกันกี่ครั้ง แต่ผมมั่นใจว่าผมกับพี่แสงต้องผ่านไปได้ ผมจะเชื่อใจไว้ใจพี่แสงมากขึ้น ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่ผิด แต่มันก็คือความรัก และความรักก็เป็นสิ่งที่สวยงาม ผมเชื่ออย่างนั้นตั้งแต่พี่แสงเริ่มพิสูจน์ตัวเอง ทำให้ผมมีความสุขมากขึ้น ถ้าผมเรียนจบไป ผมก็จะทำงานใกล้บ้าน ไม่อยากจากพี่แสงไปไหน ถึงอายุจะห่างกันมาก แต่ผมก็สัญญาว่าพี่แสงจะเป็นคนที่ผมรักคนเดียวตลอดไป
ทั้งสองต่างมองหน้าซึ่งกันและกัน ผ่านแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักก่อนจะตระกองจูบอย่างดูดดื่มท่ามกลางแสงดาว สายลม และผืนป่าแห่งนี้ ให้เป็นสักขีพยาน ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ หัวใจทั้งสองจะคงเป็นหนึ่งเดียวกัน ไม่ว่าจะมีอุปสรรคอะไรขวางกั้น แต่สุดท้ายความเชื่อใจซึ่งกันและกันจะช่วยปัดเป่าอุปสรรคทั้งหมดออกไป หัวใจที่ว่างเปล่า ไร้คู่ครองมาแสนนานของแสง ตอนนี้กลับได้เจ้าของหัวใจคนใหม่ เจ้าตัวเล็กที่ตนเลี้ยงดูมาตั้งแต่เกิด เจ้าของดวงใจที่ตนสาบานว่าจะรักดั่งชีวิต เขาไม่เคยปรารถนาใครเท่านี้มาก่อนในชีวิต สนเองก็เช่นกัน ไม่คิดไม่ฝันว่าวันหนึ่งตนจะได้พบกับคนที่ใช่ คนที่นำทั้งความทุกข์อันขมขื่น และความสุขอันหอมหวานมาให้จนเขาแทบจะหลงลืมทุกสิ่งอย่าง ทั้งสองอยากจะให้เวลาหยุด หยุดตรงนี้ตรงที่พวกเขามีกันและกัน มีความสุขที่ไม่เคยได้ลิ้มลอง เสียงหัวใจบรรเลงอย่างเปี่ยมล้นยิ่งกว่าครั้งไหน พลางอ้อนวอนต่อดาวบนฟ้า ขอให้ตนได้อยู่กับคนรักแบบนี้ตราบนานเท่านาน.
----------------------------------------------------------------------------END----------------------------------------------------------------------
จบแล้วนะครับ ที่มาแต่งเรื่องนี้ต่อ เพราะรู้สึกมันยังไม่ complete 555555 นั่งอ่านไป คือมั่นใจอยู่อย่างหนึ่ง สน ยังไงก็ต้องหวาดกลัวอยู่ลึก ๆ ว่า พ่อแสงอาจจะนอกใจอีก เพราะพ่อแสงเองก็เจ้าเล่ห์ใช่ย่อย แต่รายนั้นก็สำนึกผิด พิสูจน์ตัวเองเป็นปี ไม่รักจริง คงไม่ทำ จึงอยากจะให้complete เพราะถ้าอยู่ไป หวาดระแวงไปมันจะมีปัญหา เลยตัดสินใจเขียนต่อ หวังว่าจะชอบนะครับ เรื่อง "ทาสรัก" ก็กำลังคิดอยู่ เพราะมันขาดบางตอนที่อยากจะใส่ไป ขอดูเวลาก่อน ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ติชมได้เสมอนะครับ
ขอบคุนมากนะครับ ขอบคุณครับ สนุกมากเลยครับ ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ แฮปปี้เอนดิ้งงงงง ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องดีๆที่เอาให้อ่าน ขอบคุณครับ จบแบบมีความสุข {:5_119:}ขอบคุณครับ{:5_136:}ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ สนุกมากครับ ขอบคุณมากครับผม จบซึ้งชอบมาก ขอบคุณอยากให้มีภาคพิเศษอีก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ