ผมหยุดการกระหน่ำเด้าเอาไว้...แล้วจัดท่าให้พี่วิทนอนคว่ำลงไป แล้วผมก็เริ่มการเย็ดอีกครั้ง... ผมชักควยหัวดอกเห็ดของผมออกมาทั้งลำแล้วก็ดัน พรวด! กลับเข้าไปใหม่แบบแรงๆจนมิดด้ามรวดเดียว โอ้ย!!! เสียงพี่วิทร้องออกมาพร้อมกับการเชิดหน้าสูงขึ้นเพราะความจุก...รูสวาทพี่วิทมันบีบรัดลำควยผมตุบๆๆๆ ในขณะที่เสียบคาไว้ ( แม่งรูพี่วิทนี่เอามันส์ดีชิปหายคิดในใจ )...
ผมเปลี่ยนใจจับพี่วิทนอนหงายให้ได้เห็นหน้ากันชัดๆ... ตำรวจหนุ่มรูปหล่อ มาดเท่ห์ที่สาวๆ หลายคนหมายปอง ตอนนี้กำลังหมดสภาพเพราะโดนการเย็ดที่รอบจัดของผม ทำเอาพี่วิทเราน่าสงสารมาก น้ำตาแกเนี่ย คลอเบ้าเลย
... ผมมองหน้าพี่วิทที่บิดเบี้ยวเพราะความเสียวกระสันจนต้องส่ายไปมาแล้วมันก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ผมได้ดีมากๆ...ผมจับขาข้างหนึ่งของพี่วิทพาดบ่าแล้วก็ทำการกระหน่ำกระแทกแบบไม่ยังเป็นชุดสุดท้าย ดัง ตับ!! ๆๆๆๆๆๆๆ ตามจังหวะเสียงดนตรีที่ดังลั่นห้อง ผมร้องออกมาแบบไม่เป็นภาษาเพราะความเสียว ซีดดดด โอ้ววววว ซีดดดดด อ้าาาาา พี่วิทเองก็เม้มริมฝีปาก ตามองจ้องมาดูท่อนเนื้อที่กระหน่ำรัวแบบไม่ยั้งของผม มือหนึ่งก็สาวควยลำอวบอ้วนของตัวเองขึ้นลงๆๆแบบไม่ยังมือไปด้วยเหมือนกัน
( มันเป็นภาพการชักว่าวของพี่วิทที่น่าดูสุดๆ ) ปากแกก็ร้องคราง ซีดดดด อ้าาาา ซีดดดด ไม่นานนัก ควยของพี่วิทก็พ่นน้ำกระฉูด ปรี๊ด!! เป็นสายลอยออกมากลางอากาศแล้วพุ่งมาตกอยู่บนหน้าท้องของผม น้ำพี่วิทฉีดออกมาแรงมากคับ...ภาพที่เห็นและความรู้สึกที่ได้รับมันทำเอาผมเสียวจนร่างกระตุกสัมผัสได้ถึงน้ำเสียวที่กำลังวิ่งผ่านมาตามท่อจึงต้องชักควยของตัวเองออกมาสาวข้างนอก...ชักไม่ถึงสองทีควยผมก็พ่นน้ำเสียวที่มีสีขาวขุ่นๆพุ่งปรี๊ด! ปรี๊ด! เสร็จตามพี่วิทไปติดๆ....
( พี่วิทบอกว่า...หากไม่ใช่เป็นเพราะเรากินอยู่ด้วยกัน พี่วิทจะไม่เชื่อเลยว่านี่คือการเย็ดครั้งแรกของผม แม่ง! เอาเก่งกว่ากูอีก 55555 )
ผมเชื่อน๊ะครับว่าเรื่องใต้สะดือเนี่ยมันต่างก็ซ่อนอยู่ภายใตจิตสำนึกและมีอยู่ในสัญชาติยานการสืบพันธ์ุของสัตว์โลกทุกตนอยู่แล้วไม่ต้องมามีใครสอนให้ยุ่งยากหรอก....อันนี้คุณว่าจริงมั๊ย??
เขียนความทรงจำในตอนนี้เสร็จแล้วผมก็เงี่ยนอยากเย็ดขึ้นมาจริงๆ แล้วล่ะซิคับ ขอตัวน๊ะครับ.......
ผมขับรถออกมาจากบ้านไอ้นนท์ด้วยชุดที่ใส่เพื่อเตรียมจะนอน...ผมรีบออกมาจากบ้านก่อนพี่วิทแล้วก็รีบสตาร์ทเครื่องขับออกมาก่อน ( ก็คนมันไม่อยากคุยนี่คับ ตอนนั้นอารมณ์น้อยใจในเรื่องเมื่อตอนกลางวันของผมกับพี่แกมันกลับมาพุ่งปรี๊ดดด! หลังจากเห็นหน้าแกอีกทีเมื่อตะกี๊ )...
ส่วนบรรยากาศของสองข้างทางที่รถผมกำลังขับอยู่นั้น...มันเต็มไปด้วยต้นหญ้าและต้นไม้ที่ใหญ่บ้างเล็กบ้างปนๆกันและมันก็มืดมากๆด้วย จะสว่างหน่อยก็เวลาที่มีรถวิงสวนทางมาและไฟที่ส่องสว่างออกมาจากเสาไฟฟ้าบางต้นก็เท่านั้น ( กลัวผีเหมือนกันแต่อารมณ์โกรธของผมมันมากกว่า)...
ผมขับรถเร็วมากไม่ได้คับเพราะรู้สึกว่ามันหนาวและเย็นสุดๆ ยิ่งขับเร็วลมยิ่งปะทะเร็วหนาวมันเข้าไปอีก( ตอนนั้นจำได้ว่าอยากจะขับรถเร็วๆกะจะหนีให้พ้นพี่วิทที่กำลังจะตามมา จะหลบเข้าซอยระหว่างทางมันก็น่ากลัวและอันตรายเกินไป อีกอย่างผมไม่คุ้นทางแถวนั้นด้วยมันเป็นป่าซะส่วนใหญ่ ขามาน่ะตอนกลางวันแต่ขากลับน่ะ กลางคืน บรรยากาศข้างทางที่นี่มันคนละเรื่องเลยจริง ตอนนั้นผมเลยได้แต่ขับช้าๆเรื่อยๆไปก่อนก่ะว่าไปถึงใกล้ๆที่ๆมีบ้านคนแล้วค่อยคิดเรื่องหนีอีกที )
ไม่นานนักผมก็เห็นว่ามีแสงไฟดวงใหญ่จากไฟหน้ารถยนต์สาดสว่างมาจากทางด้านหลังของมอไซต์และก็ได้ยิน...ปี๊น! ปี๊น! เสียงบีบแตรรถยนต์ที่ดังขึ้นในขณะที่ผมกำลังบิดคันเร่งมอไซต์อยู่แล้วรถตำรวจของพี่วิทก็เร่งความเร็วขับแซงไปพร้อมกับได้ยินเสียงที่ตะโกนบอกผมว่า...โอหยุดรถก่อน!...ของพี่วิทที่ดังขึ้นมา...ทีแรกกะว่าจะขับหนีแต่ผมหนาวจนสั่นแล้วตอนนั้นกะว่าจะจอดรถหาเสื้อมาใส่อีกตัวแต่ไม่มีเพื่อนเลยไม่กล้าจอด
พอผมเห็นพี่วิทก็เลยตัดสินใจค่อยๆชะลอรถให้มันหยุดต่อท้ายกับรถตำรวจของพี่วิทที่เบรคจอดอยู่ข้างทางแล้วก็รีบค้นหาเสื้อผ้าในกระเป๋าตัวเองพลางมองรถตำรวจไปด้วย...ส่วนพี่วิทแกรีบเปิดประตูฝั่งคนขับแล้วก้าวออกมาจากรถเดินดุ่มมาหาผมที่กำลังนั่งอยู่บนเบาะมอไซต์ด้วยความเร่งรีบ
...พี่โทรบอกคุณป้าว่าหาตัวโอเจอแล้วกำลังจะพาไปส่งแต่แกอยากคุยกับโอก่อนพี่เลยบอกเดี๋ยวจะโทรกลับ...พี่วิทพูดขึ้น
....ผมเนี่ยไม่มองไม่ตอบไม่พูด (งอล)เพราะกำลังก้มหน้าตั้งใจหาเสื้อผ้าในกระเป๋าอยู่...จนในที่สุดก็เจอกับเสื้อหนาๆตัวหนึ่ง...แต่ไม่ทันแล้วคับ เพราะอยู่ๆเสื้อแจ็คเก็ทตัวหนี่งมันก็หล่นลงมาคลุมทับตัวผม... หนาวมั๊ย? เสียงพี่วิทพูด... ผมเงยหน้าขึ้นพร้อมกับอ้าปากกะจะตอบว่า...ไม่ต่องมายุ่งโว๊ย! แต่มันผิดคาดคับ ภาพตรงหน้าผมนั้นมันเป็นรอยยิ้มน่ารักๆของพี่วิทที่ผมอยากจะเจอเมื่อตอนกลางวันนี้... ผมเขินว่ะ! ไม่รู้จะทำไง ก็เลยก้มหน้าลงไปเหมือนเดิม...
แล้วก็ตอบพี่วิทว่า ไม่! สั้นๆ... โออยากคุยกับคุณแม่ก่อนมั๊ย? ( พี่วิทถามผมด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง ) ตอนนั้นผมเริ่มจะใจอ่อนลงบ้างแล้วเลยตอบพี่วิทไปว่า... "ผมยังไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้นน่ะ" ( เสียงเนี่ยสั่นเครือเพราะความหนาวไปหมดคือตอนนั้นมันหนาวจริงๆคับยิ่งพอจอดรถแล้วมันยิ่งเย็นเข้าไปใหญ่นั่นขนาดมีแจ็คเก็ทพี่วิทคลุมแล้วน๊ะนั่นน่ะ ) อ้าว! โอหนาวมากหรอ? เสียงพี่วิทพูดขึ้นพร้อมๆกับถอดเสื้อแจ็คเก็ทที่ตัวเองใส่ทับเสื้อตำรวจอยู่ออกแล้วเอามาคลุมทับให้กับผมอีกตัว
( โอ๊ย! กูโกรธอยู่น๊ะโว้ยๆ ผมเตือนสติตัวเองในใจ ห้ามใจอ่อนๆ ) เลยคิดสนุกขึ้นมาได้ว่า...เอาว่ะถ้าหากกูลองทำเป็นหนาวไม่หายแล้ว ถ้าเกิดพี่วิทเข้ามากอดกู กูก็จะคุยด้วยและหายโกรธ หากพี่วิทไม่กอด กูก็จะใส่เสื้อที่หาเจอในกระเป๋าแล้วขับรถหนีแล้วก็จะไม่พูดอะไร...มันยิ่งกว่าในละครน้ำเน่าอีกคับหากเขียนให้อ่านกันไปก็จะหาว่าผมเนี่ยขี้โม้เขียนเข้าข้างตัวเองแต่อันนี้จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่น๊ะคับ...
|