หมวดวิท กับ น้องโอ กระทู้ที่ 19
หมดแล้วครับ คนเขียน เนียนไว้เท่านี้
มันกำลังนั่งคุยกับเพื่อนๆนักเลงของมันบนเบาะมอไซต์ข้างทางพอดีคับจำได้ว่า มีมอไซต์อยู่สามคัน แต่จำนวนคนน่าจะ 5-6 นี่แหละคับ ดูเยอะอยู่เหมือนกันคับตอนนั้นผมเองไม่ทันได้นับ...ผมก็ทำเป็นไม่สนใจไอ้แซมคับเฉยๆทำเป็นไม่เห็นมัน ( ก็เพื่อหลีกเลียงการมีเรื่องน่ะคับ ) แต่พอผมเดินไปใกล้เกือบจะผ่านอยู่แล้ว...มันก็เรียกผมว่า...เฮ้ยไอ้โอ!!! มึงจะเดินไปไหนว่ะ??? แวะคุยกันกับพวกกูก่อนดิ!!! น้ำเสียงกับคำพูดมันคนล่ะแนวเลยคับ ฟังดูแล้วมันชวนหาเรื่องสุดๆ ผมทำเป็นไม่ได้ยินคับรีบเดินผ่านมันและไม่สนใจมองกลับไปหาพวกมันด้วย...ไม่นานผมก็ได้ยินเสียงสตาร์ทมอไซต์ดังมาจากข้างหลังแล้วก็เสียงเบิ้ลรถมาจอด ขวางหน้าผมเอาไว้...ไอ้แซมคับมันมาจอดดักผม...มึงจะไปไหนว่ะไอ้โอ!!!กูคุยด้วยมึงไม่ได้ยินรึไง??? มันถามผม...ผมเลยตอบว่า กูรีบว่ะ!!!ไม่มีอารมณ์ตอบมึง!!! กูจะเดินไปเรื่อยๆมึงมีปัญหามั๊ย?? ผมเองก็มีอารมณ์โกรธอยู่เหมือนกัน มันเดือดน่ะคับ ก็คนกำลังเครียดๆเดินเพื่อผ่อนคลายพวกมันก็มาทำให้เสียบรรยากาศหมด...
...ไอ้ แซมพูดว่า..กูน่ะไม่มีปัญหาหรอกโว้ย! แต่พี่กูน่ะมี!...พอสิ้นคำพูดของไอ้แซม ทันใดนั้นผมก็ได้ยินเสียงดัง..ตุ๊บ!!!!!!!!!!และผมก็มึนๆๆๆๆๆมากๆคับ ผมโดนขวดเบียร์ตีเข้าที่หัวจากด้านหลังคับ.มันมึนไปพักหนึ่ง พอผมตั้งสติได้ผมก็รีบหันหลังกลับไป ถีบไอ้คนที่ใช้ขวดตีหัวผม. ในมือมันถือขวดเบียร์คับ ( โชคดีมากที่ขวดเบียร์ไม่แตกไม่งั้นผมแย่แน่ ) ผมโดนรุมตีคับ เป็นเพราะมึนๆอยู่เลยสู้เขาไม่ไหว โดนไปก็สองสามหมัดแต่ว่าพวกมันไม่เป็นมวยคับเจอกับผมก็เจ็บกันไม่น้อย...วัยรุ่นทะเลาะกันไม่มีใครกล้าเข้ามาห้ามคับ...ผมจนมุมพวกไอ้แซมมากกว่าคับ...ตาเหลือบเห็นหนึ่งในพวกมันหยิบมีดออกมาจากใต้เบาะมอไซต์...ผมใจไม่ดีแล้วคับ.. แต่ก็ต้องสู้...ไม่นานคับเสียงรถหวอตำรวจดังขึ้นและจอด...พี่วิทเห็นว่าผม โดนรุมดีอยู่แกก็รีบวิ่งเข้ามากอดผมแล้วดึงเข้าหาตัว (ผมซึ้งมากคับ ตอนนั้นน้ำตาไหลเลยไม่ใช่เพราะเจ็บน๊ะคับแต่มันซึ้งเพราะพี่เขามาช่วยในตอนที่ผมเกือบแย่แล้ว จริงๆพี่วิทมาทันน่ะคับ ไม่งั้นโดนแทง )...ส่วนตำรวจคนอื่นๆก็รีบวิ่งเข้าควบคุมตัวพวกไอ้แซมไปที่โรงพัก ได้ตัวไอ้แซมกับพวกอีก 3 ที่เหลือก็หนีกันไปได้...
พอถึงโรงพักเหล่า ตำรวจที่เขารู้จักกันกับผมก็พากันถามว่า...เป็นอะไรน้อง?มีเรื่องอะไรกัน?เข้ามาช่วยดูผมใหญ่เอากล่องยามาด้วยนี่คือความน่ารักของ พี่ๆเขาจริงๆคับ ไอ้แซมและพวกโดนข้อหาทำร้ายร่างกาย และ พยายามฆ่าคับ โดนควบคุมตัวในคุก รอรับการประกันตัว. ส่วนผมเองไม่โดนข้อหาอะไรคับ จะมีก็แต่เขียนบันทึกประจำวันไว้เท่านั้นเอง...
...พี่วิทถามผมว่าไปหา หมอมั๊ย? ผมบอกพี่ผมไม่เป็นไรต่อยกันบนเวทีเจ็บกว่านี้ผมยังทนได้...อ้าวว??ทนได้แล้วทำไมเมื่อตะกี๊เห็นร้องไห้เหมือนผู้หญิงเลย...พี่วิทถาม( ผมสะอึกครับ นึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี๊ หากพี่วิทมาไม่ทันไม่รู้ผมจะเป็นไง มันทำเอาผมพูดไม่ออกมันสะอื้นอยู่ข้างในน่ะคับ ) พี่วิทถามว่า โอ เป็นอะไรคับ? ผมส่ายหน้าเพราะมันพูดไม่ออก..อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา... งั้นไม่ต้องตอบพี่ก็ได้!!! พี่ล้อเล่นน๊ะคับ ขอโทษๆปะๆกลับบ้านกัน เด่วพี่พากลับบ้านน๊ะคับผมรีบเช็ดน้ำตาออก แล้วรีบเดินตามหลังพี่วิท...
ช่วงเวลาของการนั่งซ้อนท้ายมอไซต์กับพี่วิทในวันนั้น...ผมอยากจะสวมกอดเอว พี่วิทแน่นๆ จนใจแทบจะขาดเพราะรู้สึกรักพี่วิทขึ้นมากๆที่ช่วยปกป้องผมเมื่อกี๊...แต่ก็ทำไม่ได้เพราะ กลัว!กลัว! คนเห็นแล้วรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน...ผมต้องอดใจรอจนถึงบ้าน
พอถึงบ้าน...ผมรีบลงจากรถแล้วรีบเปิดประตูเข้าไปรอพี่วิทในบ้าน...พี่วิ ทเห็นท่าทางผมแปลกๆเลยรีบเดินตามเข้าไป...ผมไปยืนรออยู่ตรงกลางของตัวบ้านโดยยืนหันหน้าออกไปทางประตู ไม่นานผมก็เห็นร่างของวีรบุรุษรูปหล่อของผมเดินตามผมเข้ามาในบ้านด้วยใบหน้างงๆผมไม่พูดอะไรคับรีบโน้มตัวเข้ากอดพี่วิทแน่นในทันที พร้อมกับพูดว่าขอบคุณพี่วิทมากน๊ะคับที่มาช่วยผม ผมกลัวน่ะคับเมื่อกี๊หากผมถูกมีดแทงแล้วตายไปผมกลัวว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก... น้ำตามันกลับมาอีกครั้งคับ...คิดมากน่ะพี่ต้องปกป้องคนที่พี่รักอยู่แล้วล่ะคับไม่ต้องขอบคุณพี่ก็ได้...พี่วิทพูดพร้อมกับกอดผมแน่นแล้วก็จูบที่หน้าผากของ ผม...(นี่คือช่วงเวลาที่ทำให้ผมเองรักพี่วิทสุดหัวใจเลยคับ )..ปะๆอย่าคิดมากทีหลังก็ระวังตัวล่ะคับอย่ามีเรื่องกับพวกนักเลง..พี่วิ ทพูดว่าแล้วแกก็รีบไปอาบน้ำเพราะเย็นนี้ต้องไปทานข้าวที่บ้านผม...( สอบถามทีหลังเรื่องที่พี่วิทและเพื่อนตำรวจไปกันทันเวลา ก็เพราะได้รับแจ้งจากพลเมืองดีว่ามีวัยรุ่นกำลังจะตีกัน พี่วิทเลยรีบออกไปดูน่ะคับ )
ขอบคุณครับ คับขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. ตอน18อยู่ไหนครับ น่าติดตามอีกแล้วครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณที่ลงเรื่องให้อ่านคับ ขอบคุณครับ น่ารัก ขอบคุณครับ{:5_137:} ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ สนุกมากๆ ขอบคุณมากครับ
หน้า:
[1]