ด้วยว่าเรานั้นเป็นชายเช่นกัน
พระพายแผ่วแว่วผ่านราวร้านจิตเมื่อหวนคิดถึงคู่เขาเคล้าเคลียอยู่
ได้แต่มองไม่กล้าคิดเพียงพิศดู
มิอาจบอกให้เธอรู้ความในใจ
ด้วยว่าเรานั้นเป็นชายเช่นกัน
ยากจะฝันถึงหนทางข้างหน้าได้
แม้จะรักแต่ก็รู้ยากเพียงไร
ที่จะทำให้เธอนั้นหันมามอง
เหตุใดหนอตัวเราช่างเขลานัก
ทั้งที่รักแต่กลับเชื่อเพียงสมอง
ไม่เคยใช้หัวใจตนใตร่ตรอง
ท้ายสุดต้องมานั่งเศร้าเพราะเราเอง
โคตรโดนมากเลยคราฟ ขอบคุนมากมายคราบ ซึ้งมากๆเรยนะคับ ! โดนมากครับผม โดนมากครับผม ขอบคุนมากกคับ
หน้า:
[1]