<ถ้าคนรอบข้างเค้าไม่ชอบเกย์ ตอนจบ> วันจบการศึกษา
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Mayjimkiv เมื่อ 2020-2-14 07:42วันจบกันศึกษา หรือที่ทุกคนเรียกกันว่าวันปัจฉิม ก็น่าจะเป็นวันที่มีความสุข แต่คงไม่ใช่กับทุกคน
หลังจากที่ได้ไปตั้งเตนท์ดูดาวกัน อ้นกับพอชก็กลายเป็นมากกว่าเพื่อน อาจจะเป็นเพื่อนชุบแป้งทอด หรือเพื่อนพิเศษใสไข่ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือผมจะบอกว่าเขาสนิทกันมาก เหมือนมีแค่กันและกันที่เข้าใจกัน แม้คนรอบข้างจะมองเขาเป็นตัวประหลาด แต่พอชไม่สนอะไรแล้ว ขอแค่สักคนที่เข้าใจ ที่เหลือจะว่าอะไรก็ไม่แคร์ จนกระทั่ง......
1 เดือนก่อน
เย็นวันหนึ่งหลังโรงเรียนเลิก พอชกับอ้นตกลงจะไปเดินเที่ยวห้างกัน อ้นก็กำลังรอพอชมารับ อยู่บริเวณหน้าโรงเรียน รออยู่พักหนึ่ง ก็มีคนแปลกหน้า สวมหมวกกันน็อคขับมอไซมาจุดที่อ้นนั่งรอ ควักปืนออกมาแล้วกระหน่ำยิงไปที่อ้น 3-4 นัด!!! แล้วขับรถหนีไป อ้นถูกยิง แต่ไม่ถูกจุดสำคัญ นอกจากอ้นก็มีเด็กม.3 อีกคนชื่อ น้องนาย ถูกยิงที่แขน พอชก็ขับรถมาถึงพอดี ทั้ง 2 ถูกส่งเข้าโรงพยาบาลในทันที น้องนายอาการปกติไม่สาหัส แต่อ้นเสียเลืิดมาก ต้องใช้เลือดด่วน แต่
อ้นเลือด o rh- ซึ่งทางโรงพยาบาลไม่มีเก็บไว้ในคลังครับ และ เมื่อ 2 ปีก่อนอ้นเคยเข้าโรงพยาบาลเพราะอุบัติเหตุรถล้ม และเคยรับการถ่ายเลือดจาก rh+ ไปแล้ว เพราะตอนนั้นหาเลือดไม่ได้ ทำให้ครั้งนี้ อ้นต้องหาเลือด rh- เท่านั้น(รายละเอียด เดี๋ยวอธิบายท้ายตอนนะ) คุณหมอบอกเรื่องเลือดกับพอช พอชก็นึกถึง ตาล (อดีต)เพื่อนสนิท ที่มีเลือด o rh- เหมือนกัน พอชรีบโทรศัพท์หาตาล แต่..... ไม่รับ สายที่สอง ก็ไม่รับ สายแล้วสายเล่า ก็ไม่รับ พอชโทรศัพท์อยู่หน้าห้องฉุกเฉินทั้งน้ำตา ภาวนาให้ตาลรับ........ แต่ก็ ไม่รับ พอชโทรแล้วโทรเล่า จนในที่สุด คุณหมอก็รั้งอ้นไว้ไม่อยู่ อ้น เสียชีวิต.......
งานศพของอ้นถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย เพื่อนๆรุ่นเดียวกันก็ไม่ค่อยมาเท่าใหร่ ไม่กี่วัน ร่างไร้วิญญาณของอ้นก็ถูกเผา เหลือแค่ความทรงจำของใครไม่กี่คน...
ทางด้านคนร้าย ตำรวจตามจับได้แต่เพราะเป็นลูกของผู้มีอิทธิพล จึงไม่สามารถทำอะไรได้ จึงได้แต่เก็บความแค้นไว้
วันจบการศึกษา พอชก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม เป็นคนที่คนอื่นๆไม่ยอมรับ เสียงต่างๆไม่ว่าจะเป็นเสียงหัวเราะ ซุบซิบนินทา ดังขึ้นทุกที่ที่พอชไป
หลังจบช่วงพิธีการ ก็จะเป็นช่วงที่ปล่อยฟรี เป็นช่วงที่ให้น้องๆได้เอาดอกไม้ ลูกอม ขนม ไปให้รุ่นพี่ที่ชอบพอชแม้จะตัวเตี้ยแค่ 165 เซน แต่ก็จัดเป็นคนหน้าตาดีพอตัว พอชยังจำได้ดี ว่าตอนจบม.3 นั้นได้ทั้งดอกไม้ ลูกอม จดหมายบอกชอบ ต่างๆนาๆจนแทบจะต้องวิ่งหนี แต่พอมาปีนี้ แม้แต่คนมาอวยพรสักคนก็ไม่มี จนจบงาน ทุกคนก็แยกย้ายกลับบ้าน
ช่วงเย็นวันนั้น ทุกๆคนใน 6/1 นัดกันไปทานอาหารที่ร้านชื่อดัง โดยมีครูที่ปรึกษาเป็นคนเลี้ยง โดยนัดเวลากัน6โมงเย็นคนที่ไม่รู้ทางให้มาที่โรงเรียนก่อนแล้วครูจะพาขึ้นรถยนต์ไป
17:30 น. คนที่ไม่รู้จักร้านก็มารวมตัวกัน ซึ่งก็มีครึ่งห้องได้ รถครูขนเที่ยวเดียวไม่หมด ทำให้ผู้ชายกับพอชต้องรอรอบ 2 ระหว่างรอ พอชออกไปเข้าห้องน้ำ และเดินเที่ยวรอบๆโรงเรียน เดินไปเรื่อยๆ "วันนี้คงอยู่ที่นี่วันสุดท้าย" พอชพึมพำเบาๆ แล้วเดินไปแถวๆห้องพละ วนไปหอประชุม สนามบาส ตึกต่างๆ โรงอาหาร แล้วสุดท้ายก็มานั่งที่โต๊ะหินอ่อน ทันใดนั้น ก็มีมือเย็นๆ แตะที่ไหล่พอช!!! พอชสะดุ้ง ยังไม่ทันหันไป ก็มีเสียงเล็กๆของเด็กผู้ชายคนนึงดังขึ้นมา "ทำไรอ่ะ" พอชหันหน้าไปมองแล้วโล่งใจทันที สิ่งที่เห็นเป็นเด็กประมาณ ม.3 สูงพอๆกับพอช "เชี้ยยย ตกใจหมด มาทำอะไรแถวนี้เนี่ย" เด็กคนนั้นไม่ตอบ เพียงแค่จับคอเสื้อที่เป็นเสื้อสั่งพิเศษของเด็กห้องพละเบาๆ "อ่อ เด็กห้องพละเหรอ เอ๊ะ หน้าคุ้นๆ น้องนายนิ แขนหายแล้วเหรอ" พอชถาม "หายอะไรพี่ นายนั่นแฝดผม ผมชื่อนินครับ" แล้วเสียงโทรศัพท์ของพอชก็ดังขึ้น
พอช:โหล
ตาล:อยู่ใหน เค้าจะไปกันแล้ว มึงจะไปใหม เวลาถ่ายรูปคนจะได้ครบๆ
พอช:(กูมีค่าแค่ให้คนครบเวลาถ่ายรูปเหรอวะ<นึกในใจ>)เออๆ กูรู้จักร้านละ เดะตามไป
ตาล:รู้แล้วก็อย่าทำให้คนอื่นรอดิวะ เสียเวลา <<ตี๊ด>>
นิน:พี่จะไปแล้วเหรอ
พอช:เปล่า พี่ไม่ไปแล้วล่ะ
นิน:อ้าว ทำไมงั้นอ่ะพี่ แล้วคนอื่นเค้าไม่อะไรเหรอ
พอช:ไม่หรอก
นิน:ทำไมอ่ะ...
พอช:ช่างมันเหอะ แล้วน้องอ่ะ มาทำไรทำไมไม่นอน
นิน:อ๋อ ผมเบื่อๆอ่ะ เลยมาเดินเล่น แล้วเจอพี่พอดี ผมได้ยินมาว่าตอนนั้นพี่เรียกนถพยาบาลให้นาย ผมเลยว่าจะมาขอบคุณ
พอช:พี่เป็นเกย์นะ
นิน:............ แล้ว?.........
พอช:เดี๋ยวเพื่อนน้องมาเห็นก็เอาไปล้อหรอก
นิน:เด็กห้องพละอ่ะไม่ล้อใครหรอกพี่ ห้องพละเค้ารู้กัน
พอช:หะ ยังไงอ่ะ
นิน:ผมจะเล่าให้ฟังก็ได้ แต่พี่ห้ามไปบอกใครนะ ผมเห็นพี่ก็เป็นเกย์นะ ผมถึงเล่าอ่ะ
ตอนนินกับนายเข้าม.1 มีครูจากห้องพละชื่อครูเอก มาทาบทามให้ไปเล่นกีฬา นายเล่นบอล ส่วนนินเล่นบาส เรื่องเกิดที่วันหนึ่ง หลังเล่นบาสกับเด็กห้องพละเสร็จ ครูเอกก็พานินเข้าไปในห้องมืดๆ พอเข้าไปครูเอกก็บอกว่าให้ลองชุดบาสของทีมโดยให้ถอดลองในห้องเลย จะได้ไปสั่งตัดให้ แล้วก็บอกว่าห้องมืดๆไม่มีใครเห็นหรอก ตอนนั้นนินยังไม่รู้ประสีประสา ก็เลยทำตาม นินถอดเสื้อกางเกงนักเรียนออก แล้วรับเสื้อจากครูเอกมา แต่ตอนที่ยื่นมือไปเอาเสื้อ ครูก็จับแขนนินแล้วดึงตัวนินเข้าไปหาครูเค้า ครูเค้าดึงนินเข้าไปกอด หอมแก้มนิน เอามือมาลูบก้นนิน นินก็ร้องให้คนมาช่วย แต่ไม่มีใครได้ยิน จนครูเค้ามาจูบปากนิน เอาลิ้นแยงเข้ามา ดูดปากนิน ทำแบบนั้นอยู่นาน จนในที่สุด ครูก็เอาปากออก แล้วมาดูดคว_ผมแทน ตอนแรกนินก็ไม่ยอม แต่ก็คงขัดขืนอะไรไม่ได้ เลยยอมๆไป ตอนนั้นผมยังไม่เคยชักว่าว ครูดูดเท่าใหร่ก็ไม่ยอมแตก ครูเลยจับนินนอนคว่ำ แล้วนินก็ได้ยินเสียงครูถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก แล้วไม่นาน ครูก็ลงมานอนทับผมโดยที่ตัวเปลือยเปล่า ตัวครูกับนินแนบเนื้อกัน แล้วครูก็มาเลียตรงใบหูนิน ชอนใชลิ้นเข้าไปในหูนิน บอกว่ารักนินกับนายมาก แล้วก็เอาคว_ของแก ดันเข้ามาที่ก้นของนิน ตอนแรกมันก็ไม่เข้า แต่สักพัก เหมือนเหงื่อของเรา 2 คน จะเริ่มชุ่ม แล้วครูก็แทงเข้ามาที่ก้นนิน จนมันไหลเข้าไปเรื่อยๆ นินก็ร้องออกมา ขอให้ครูเอาออก แต่ครูก็ไม่ฟังครูแทงเข้ามาจนสุดลำ ตอนนั้นนินเจ็บมาก จากนั้น ครูก็เริ่มซอยเข้าออกเข้าออก ครูเริ่มซอยเร็วขึ้น จนไม่นานครูก็หยุด แล้วก็มีน้ำอุ่นๆไหลเข้ามาเลอะเต็มหว่างขาผมไปหมด แล้วเค้าก็แต่งตัวแล้วออกห้องไป ผมเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่คนอื่นๆ เค้าก็บอกว่า เด็กห้องพละโดนมาหมดทุกคนแล้ว แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะครูเค้าก็ดูแลดีมาตลอด หลังจากวันนั้น นายก็ถูกครูพาไปทำแบบเดียวกัน นินก็ไม่รู้นะว่านายโดนอะไรบ้าง แต่ทุกคนก็ไม่มีใครซีเรียสเรื่องนี้กันหรอกครับ นี่มันตั้งยุคสมัยใหนแล้ว
(ถ้าเป็นโลกจริงคงไม่เล่าละเอียดขนาดนี้หรอก แต่ขอแต่งเติมเพื่อความบันเทิงนะครับ)
พอชที่ได้ยินก็รู้สึกโล่งใจ ที่รู้ว่ายังมีคนที่ไม่แคร์กับเรื่องอะไรแบบนี้
พอช:แล้วนินอ่ะ เป็นเกย์รึเปล่าเราอ่ะ
นิน โห่พี่ ผมไม่ได้เป็น แค่ไม่ได้รังเกียจ ไม่ได้แปลว่าเป็นสักหน่อย แต่นายอาจจะเป็นก็ได้นะพี่ มันชอบไปเล่นเกมส์ที่ร้านอ่ะ แต่มันเล่นฟรีนะ แลกกับให้เจ้าของร้านอ่ะ โม๊คให้ พี่สนใจมันเหรอ?
พอช:เดี๋ยวๆ ยังไม่ทันพูดอะไรเลย
นิน:ช้าหมด อดนะพี่ นายมันยิ่งมีคนมาชอบเยอะด้วย
พอช:เออๆ ช่างมันเหอะ แล้ว 2 คนเรา จบม.3แล้วจะเรียนต่อที่นี่เหรอ
นิน:ใช่ครับ แล้ว.....
นาย:นิน อยู่นี่เอง หาตั้งนาน
นิน:เอ้า ไงนาย นี่พี่พอชนะ ที่พาไปส่งโรงบาลอ่ะ
นาย:อ๋อ สวัสดีครับ ผมชื่อนายครับ อายุ 15 เป็นแฝดพี่ของนิน
นิน นาย อายุ 15 สูง 165 ทั้งคู่ หน้าตาดีทั้งคู่ นินเล่นบาส นายเล่นบอล หน้าตาเหมือนกัน อยู่ห้องเดียวกัน และเป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ ทั้งรุ่นเดียวกันและคนที่แก่กว่า นิสัยขี้เล่นทั้งคู่
หลังจากทำความรู้จักกันเล็กน้อย นินกับนายก็กลับบ้านกัน ส่วนพอชก็ ไปหาข้าวกินร้านอื่นครับ ไม่แคร์เพื่อนแล้ว เพื่อนไม่เห็นคุณค่า.....คิดเพียงว่า ตาล กับคนที่ฆ่าอ้น มันต้องชดใช้
พอช:ฮัลโหลๆ ผมเป็นผู้ว่าจ้างนะครับ พรุ่งนี้ก็ลงมือได้เลยครับ...
จบครับบบ พอชจะทำอะไรตาล นินกับนายจะโผล่มาทำไม พอชโทรไปหาใคร โปรดติดตามซีซั่นหน้า เริ่มออนแอร์สัปดาห์หน้าครับบบ
Tip.คนที่มีเลือด rh- มีประมาณ 0.3% ในไทย กรุ๊ปนี้ต้องรับเลือดจาก rh- เหมือนกันเท่านั้น แต่กรณีฉุกเฉินสามารถให้เลือด rh+ แทนได้ แต่ได้ครั้งเดียวเพื่อไม่ให้ร่างกายเกิดการต่อต้าน เป็นผลทำให้เม็ดแดงถูกทำลาย ส่งผลต่อชีวิตได้ กรณีอ้น เคยได้เลือด rh+ ไปแล้ว ทำให้รับอีกไม่ได้ครับ
ปล.ถึงจะเค้าโครงจากเรื่องจริง แต่เรื่องจริงไม่มีใครตายนะครับ โปรดรับชมเพื่อความบันเทิง
ปล.2ขอเสียงคนติดตามผมทุกเรื่องหน่อยครับ ผมอยากจะครอสโอเวอร์ 555
ขอบคุณมากๆครับ ชอบๆ{:5_135:}{:5_135:}{:5_135:} บางทีก็แอบคิดในใจ กูแต่งอะไรให้คนอื่นอ่านเนี่ย =_= ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุนน๊า จบละค้างเลย มาต่อไวๆล่ะ ขอบคุนคับ ขอบคุณครับ จบซะที
เรียนไปก็ไม่มีความสุข ตามต่อ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ตกใจนึกว่ามีตายจริง สงสัยจะอินจัด5555 ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอคุณครั ขอบคุณครับ