|
เร่ร่อน3
3 ]' A H( l8 P' O8 ]/ I
* X1 K) Q+ ^2 E$ ^; h
. c0 ?8 L( k% o% h
% J: }; u& g6 ?4 m1 R6 ~; oฟุบ. n; @- k3 ]6 h8 Q
S$ x/ N: I6 w: w( H. E, e" i
5 V2 b$ z/ |0 h8 v. P0 Z# xผมทิ้งตัวนอนหงายแผ่ลงบนเตียงอย่างหมดแรง ไม่ไหว ถ้ามีงานยักษ์เข้ามาแบบนี้บ่อยๆผมตายแน่ สี่วันมานี้ผมแทบจะกลายร่างเป็นไส้เดือนมุดดินหนีอย่างเดียว แต่คงเป็นไส้เดือนที่โชคร้ายที่สุดนอกจากจะมุดดินหลบไม่ได้แล้วยังโดนปูนโบกทับจนซี้แหงแก๋พอจะชอนไชหนีไปอีกครั้งก็โดนตามมาโบกทับอยู่ร่ำไป
' j9 _4 P, D* n3 G" S
8 b+ W) J7 ~ {( l+ F: v* n* @
; A7 M& c5 V c$ `, \2 nคงเป็นเพราะงานนี้เป็นงานหนักงานแรกหลังจากผมเรียนจบมามันเลยหนักหนาสาหัสเป็นพิเศษหวังว่าอีกไม่นานคงจะปรับตัวทดเวลาบาดเจ็บได้& X9 d: f# p0 q# i
2 h" }7 h* L! _1 B5 n& \; ]6 T( W& G* s
ทุกวันนี้ก็พยายามทดแล้วทดอีก ถ้าเป็นวิชาเลขก็ทดจนนับนิ้วไม่ไหว ต้องตื่นตีห้าเพื่อไปถึงที่ทำงานตอนหกโมงเช้านั่งสุมหัวทำงานกับทีมอีกห้าคน พอบ่ายโมงคอมเพลนงานกับหัวหน้า แล้วกลับมาสุมหัวทำงานกันต่อถึงห้าทุ่มเที่ยงคืนหรือเข้าเช้าวันใหม่เลยก็มี) C4 U/ x. P% S+ h
0 v5 v, A- \7 Q6 r+ i- D; a( _
0 F+ X$ r: @- Q4 @* Aไม่ได้แวะไปไหนเลยนอกจากที่ทำงานกับคอนโด หมดแรงจริงๆแม้แต่อาหารของชายจรจัดผมก็ไม่ได้เอาไปให้เขามาหลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างหวังว่าเขาจะเอาตัวรอดได้เหมือนอย่างก่อนหน้าที่จะเจอผม8 K7 `3 |! C) q) J
" q- {* C5 Z6 i$ J/ Z5 d. j8 t5 H1 J! i- b: W: f3 H9 }7 ^- W
อย่างเช่นวันนี้ผมก็กลับมาถึงห้องตอนห้าทุ่มสิบนาที0 p+ {: F; \, K5 d
5 ]' `/ q- j+ J6 {+ |5 g
9 k1 Y! H# D3 ?* C) s# q3 z- J* mเพิ่งตระหนักเอาตอนนี้เองว่าการนอนแผ่บนเตียงมองเพดานห้องเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดแล้วT^T' f+ s z; W) ^% v
6 z* E! _/ ^" X% o9 p$ i$ O$ J3 Z* _9 N# G# n! _7 n
นอนนิ่งสักพักผมก็ยันตัวลูกขึ้นเดินโงนเงนเข้าห้องน้ำ กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาไปเที่ยงคืนแล้ว เฮ้อเหนื่อยชะมัด ขอนอนเอาแรงเรียกลมปราณสักหน่อยเหอะ
- r+ y, |5 o8 M3 b p/ o/ G" J- Q: z7 X+ z0 f
) w( [; S% L9 B7 a& uหัวถึงหมอนปุ๊บสมองผมก็เหมือนสับคัทเอาท์ลงทุกอย่างดิบสนิทด่ำดิ่งเข้าความมืดสนิทแม้แต่ฝันก็ไม่มี5 z) Q8 C# ^: \4 W. Z8 i- e
( n6 n- R2 H Y8 U. g( ?
& Y. V2 m: m$ C' Q# Mเช้านี้เป็นอีกวันที่ผมตื่นตั้งแต่ตีห้าลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงานเหมือนสี่วันที่ผ่านมา แต่วันนี้ผมรู้สึกสดชื่นมากกว่าเดิม แน่สิ งานใกล้เสร็จแล้วเหลือเก็บรายละเอียดอีกนิดเดียวคาดว่าวันนี้คงเสร็จ...และเสร็จทันเวลาเลิกงานปกติซะด้วย
# X: J/ W8 G; y# `2 B) o! G! F/ ~4 N8 o$ H% G$ Y
9 Y; G& a& P* y9 ~
“ไอ้เล็ก”
; }/ Z, S G7 j: R* f+ x; a0 O/ @( p7 v
8 m! P2 C Q0 K4 E; [7 ~
“ว่าไงครับพี่มิ่ง” ผมละจากสิ่งที่เขียนเงยหน้าขึ้นมอง/ [0 k: a1 q+ ]% b; x( s1 Q
! W5 Z- I. ^0 d7 }9 }, K l1 ]! h9 @7 j% ^
พี่มิ่งเป็นหัวเรือของงานนี้ก่อนจะถึงมือหัวหน้างานทุกอย่างจะต้องผ่านพี่มิ่งก่อน ถ้างานดีพี่แกก็ได้หน้าไปแต่ถ้างานบรรลัยพี่แกก็รับเละเหมือนกัน/ ^7 }% g0 ~! C& s
; H* H5 J% l: V" H J( S5 c V# p$ a4 s
พี่มิ่งเลยเป็นผู้ชายสองบุคลิก เวลาปกติก็เฮฮาปาร์ตี้ขี้เล่นมีมุมกวนประสาท(กวนตีน)แต่ถ้าเป็นเรื่องงาน อื้อหืออย่าให้พูด มาเฟียชิดขวายากูซ่าชิดซ้ายบัวขาวที่ว่าหน้าโหดนักหนายังเทียบไม่ติดฝุ่น
( x' G' g8 f+ a) B2 b7 B; f" q% l) s4 V. h: ]; K, q0 X
5 q4 D( q; X# b8 F. E& l
แต่เพื่อนร่วมงานทุกคนต่างนับถือจากใจจริงกับความเก่งกาจทั้งเรื่องงานและการจัดการคนของพี่มิ่ง พี่เขาคือแบบอย่างของผมเลยล่ะ เมื่อผมอายุยี่สิบแปดผมอยากเป็นให้ได้เหมือนพี่เขาในตอนนี้3 M9 o, ^/ }2 C
" ^( i; s( |$ L' S# h
0 u0 t3 M# D! k“ออกไปกินข้าวกันเที่ยงแล้ว”3 X6 l: n, C0 n W2 O, U: H
+ D S4 V6 r T
/ S' _9 ]9 {+ K; r u- t' K“อ้าว แล้วงาน...” มองงานล้านแปดที่กองตรงหน้าเป็นเชิงถามว่าจะเอายังไงกับมัน มาแปลกแฮะทำมาชวนกินข้าวเมื่อวานแค่ขอไปเข้าห้องน้ำยังจะเขมือบหัวผมอยู่เลย2 m6 f: _( Q- @3 Q9 U6 e: N! R
' y, W$ `6 ~1 O2 X$ v& j' O3 g# A- E: }! O4 \5 a( O! @& O) ?
“พี่ส่งให้ลูกค้าไปแล้วทุกอย่างโอเค” พี่มิ่งยิ้มร่ายิ่งให้ผมงงหนักเข้าไปใหญ่ * T2 z8 X) c2 z _, i$ c8 n$ x3 q [
% t+ I* h8 K* _( L
$ A8 N- k9 m( k% \อะไรคือส่งงานให้ลูกค้าไปแล้ว0 P6 U" [4 ?" w% y
5 M! N! ?/ j2 C+ Y- Q1 i1 Q2 s
" E+ Q% T; z0 m+ ^; I7 ^
แล้วที่ผมปั่นหัวฟูอยู่มันคืออะไร(วะ)8 F( r; v, T6 T% ^ S& d
M4 R$ q1 k- b( y& x! z
; T; o' b# V2 z1 _- b) a% Bเหมือนพี่มิ่งจะเข้าใจหน้าตาหมางงของผมเลยส่งมือข้ามโต๊ะมาตบไหล่สองทีหัวเราะร่าเหมือนมันเป็นเรื่องตลกมากก่อนตอบ( H+ m' S6 ~! a/ a
8 d; j! O% z% p. m3 \! w
8 z, H1 Y4 q1 [- C9 [“อ้อ ที่มึงทำน่ะเป็นสรุปงานที่ต้องส่งให้หัวหน้า...” อ่อ...ผมพยักหน้าเข้าใจ ถือเป็นงานด่วนเหมือนกันสินะ...ผมกำลังจะคิดแบบนั้นถ้าไม่ใช่เพราะรอยยิ้มเจ้าเล่ห์(ผมยังมีความเคารพเลยหลีกเลี่ยงคำว่าชั่วร้าย)พร้อมกับประโยคตีแสกหน้า “...ศุกร์หน้าว่ะ ฮ่าๆ”+ H# h7 d, N0 m" }) j
/ _+ u0 m! P+ q' C, R: q! z+ k/ t
1 K% `8 b# A9 W/ iผมโยนปากกาลงบนโต๊ะทันที3 E# I& k! e# j3 z4 T: V
7 A# O$ X& z+ J2 I& Q$ r9 }/ @- m0 f% M( `* W$ ~
“อ้าวพี่แกล้งผมหรอ”, R' X2 j' ]% a' p1 b4 a
; C, {8 @( k$ [. e
- G3 _: M/ T8 c- C) P“ฮ่าๆก็เห็นท่าทางมุ่งมันตั้งใจแล้วไม่อยากขัดจังหวะ ช่างอุทิศตนเหลือเกินนะปุญมนัสก๊ากกกกกกก”
* [7 G( m- Z/ U
3 w( x! P0 ~. y$ B3 t8 T( a/ ?' s, Z2 D
7 @- | S4 s- G W. u; ~ไอ้พี่เวร!!7 ^0 B4 [) \3 |2 _) S5 m
+ W/ {- p* ]( L; l, L w8 S
* b/ m8 `) Z4 F5 d% dถ้าไม่ติดว่าแต่งงานแล้วจะแช่งให้อาภัพรักทั้งชาติไปเลยชิ!! s Q: O0 l1 ^; d
$ B# y4 o/ u5 o8 j3 k$ S0 P3 D' n
% }" P5 A: R& Z: R8 B* l/ K“ไปยังพี่ อ้าว เป็นไรหน้าเป็นตูด” ไอ้ปอนด์เดินเข้ามาเรียกพี่มิ่งก่อนหันมาทักผม สี่วันมานี้ไอ้ปอนด์ไปกลับกับผมแล้วผมก็หมายหัวเอาไว้แล้วว่าวันนี้จะทิ้งให้มันกลับเอง!! ทำหน้ากวนตีนดีนัก ฮึ่ย! ทำไมทุกคนต้องรุมแกล้งผมด้วยนะ" u+ O% T* G% m0 D8 o. k% Y
1 R: g& f( T4 |! V5 p" m1 q4 h: a
' K4 S. ?6 k: O7 Z6 B$ Q: ^* K
6 {; [$ ^' j3 S P' ]+ I0 {
% ` s7 l$ e2 e3 p5 kเสร็จจากมื้อกลางวันที่เหมือนเหมือนงานฉลองกลายๆที่งานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีผมก็อดเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันไม่ได้ ยังไม่ทันจะได้แกล้งไอ้ปอนด์โดยการให้มันเดินกลับเลยเหมือนมันจะจับรังสีฆาตกรจากผมได้ดันเรียกพิณมารับซะงั้น ฝากไว้ก่อนเถอะ!
; Z1 N: n+ p6 s& @7 g5 w) \% N3 w/ O8 O$ l
" p, w. E- }9 cนี่ยังไม่นับเรื่องที่ทุกคนรู้หมดว่าวันนี้ได้หยุดครึ่งวัน
6 A- s6 d, p% ~- G
/ l' \9 ~+ j: Q, |4 N' D
5 E Z( |! V; }( n! R) U5 B, rแต่ผมไม่รู้!!" Z' C) ]: z& x
/ l( _: G) e$ g# ~% }
3 r' D# p5 T( J S+ b6 B
เคืองเว้ย!
/ r& |3 r- _2 T6 J3 a
2 s. p, u$ r1 l6 z4 p$ x% D. _$ y" e& j' w+ c2 m) }
ใจเย็นปุญมนัสนายคือคนจิตใจดีผู้มีเมตตาอย่าให้สัตว์โลกมาดึงจิตใจนายให้ต่ำลง หายใจเข้าออกช้าๆ อืม อย่างนั้นแหละ
+ N7 Y( Q2 ~+ e0 \( j, J0 c; w, n' F4 n2 v4 [" k
]) F( R7 m, [; C% k0 N
“ทำหน้าอะไรของมึง”, e1 g9 o" A9 n6 v& a
0 f2 z. l" V& Y/ n$ X& a) k- C1 y
; t9 {3 q, @# Z7 W“ช่างผมเหอะ”
- u6 Z1 F5 U' U" j
7 B. s7 m$ l5 }$ T, v' A4 u4 x, C+ n# H; J7 m, e; R
ผมสะบัดหน้าใส่พี่มิ่งก่อนเดินแยกออกมาจากหน้าร้านอาหาร วันนี้ผมจะโกรธทุกคน!! โดนว่าสาวแตกก็ช่างมันไม่อย่างนั้นผมจะโดนแกล้งแบบนี้อยู่ร่ำไป ผมไม่ชอบให้ใครมามองผมเป็นตัวตลกนะ!!& D! M; s: b6 Z. O. h
. q7 Y5 Y+ r% }5 V- |
/ G! S" ~$ o% B0 l( z, `* H
เอิ่ม...ความจริงผมก็ไม่ได้คิดมากขนาดนั้นหรอก ออกจะไม่คิดอะไรเลยด้วยซ้ำแค่ทำท่าให้ดูเยอะไปงั้นแหละ พวกพี่มิ่งรู้ถึงข้อนี้ดีถึงไม่สนใจท่าทีของผมเลย วันไหนงอนจริงขึ้นมาแล้วจะรู้สึก!+ `( X+ j, W& l* p& Y
+ w- ` P; S& k8 [8 J9 k% q; j
; z' \) G0 R0 Tเมื่อควบคุมสติได้แล้วผมก็ขับรถกลับคอนโด ถึงห้องก็ถอดชุดทำงานออกเหลือแค่บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้ามสีขาวกระโจนขึ้นเตียงนอนหลับเพื่อฟื้นฟูร่างกายอันอ่อนเพลียของตัวเอง: X1 T9 c" f: r3 F
8 e: x2 T" f, ^
6 z9 J, p1 u* m7 Q" P6 Fกว่าจะตื่นขึ้นมาอีกทีก็ปาเข้าไปหกโมงเย็น โอ้โหตั้งแต่บ่ายโมงจนถึงตอนนี้ผมหลับไปกี่ชั่วโมงเนี่ย แต่ดูจากอาการของตัวเองถึงจะหลับไปร่วมสี่ชั่วโมงแต่ร่างกายพร้อมจะชัทดาวน์ต่อ เพลียจัดจริงๆ8 d+ _" L4 G2 X8 C o& @: T# ]
U% d K2 s& C
9 L' F. A4 ~1 x4 X. eไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยกลับมานอนยาวตอนกลางคืนทีเดียวแล้วกัน' Q' ]# D \5 m' J: I
: f) ]& V$ U3 B
$ r c) @- z Z/ H. ]7 A+ I
คิดได้เช่นนั้นผมจึงลุกเข้าไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นขึ้นก่อนผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดลำลองเสื้อยืดขาสั้นก่อนหยิบกุญแจห้องกับกระเป๋าสตางค์ออกจากห้องเดินไปสั่งข้าวกล่องที่ร้านอาหารตามสั่งเจ้าประจำแล้วข้ามถนนเพื่อไปเซเว่นเหมือนทุกครั้ง
; w8 z* b9 p( J8 g7 S
- O. g2 B2 `1 u) a" r9 M
% {* I q6 D2 G- d. `8 Jกลับมาแล้ววิถีชีวิตที่ผมคุ้นเคย คิดถึงเธอจัง T^T
# @5 v( f% }0 U; s' H9 f& W4 Y: A9 t- W0 H" H& W
$ d9 m2 E o7 B5 n+ F) f2 kแล้วก็เป็นเหมือนเคยในกิจวัตรประจำวันที่ไม่ได้ทำมาหลายวันเมื่อผมได้ข้าวกล่องก็เดินทะลุซอยผ้าที่บรรดาแขกขาวแขกดำเจ้าของร้านจำหน้าผมได้แล้วเพื่อเลี้ยวตรงไปยังตรอกอับแสง หวังว่าจะยังจำผมได้นะ
/ L, W, I4 U# q4 Z% L: R
: \/ s4 u/ v- `: N, ?+ k) p5 U
; ?+ y. K' y; [9 e* R6 m Y" g% cผมเอากล่องข้าววางไว้ปากทางเข้าพร้อมน้ำหนึ่งขวดอ้อ นมจืดอีกหนึ่งกล่องของน้องหมาก่อนส่งเสียงเข้าไป4 e% K2 I5 B+ s5 x5 U) ^ N" `
/ W$ @( q9 P4 u3 O9 |" g) g' T% z
. [1 B/ f8 X: r* I& j2 c“นาย!ฉันเอาข้าวมาให้”
; a" C$ F. u7 r1 |
~, g/ _, R& E9 Q0 }/ `
* r1 ?) O Q F# C" _9 ^2 yเงียบ
- y2 x4 q0 K6 f- E9 ?- P& a! K
1 t% b# T9 T! y4 r! L* h0 |% j
+ g& e5 R! r1 i0 d. v“นาย!จำฉันได้หรือเปล่า เอาข้าวมาให้แล้วนะ!”9 [9 b! N4 W) T( c) Y: X5 A
y- R, m- F2 p+ d- C
1 W9 `$ B1 n) a- Z \4 n& o* P
ยังเงียบ2 Z- h+ `* p5 I* D/ e1 R
! ^1 ?3 a X1 H2 J. }0 w. F: e2 }
( g) ~# N' }! q2 R' |& w
ผมเริ่มเอะใจทุกครั้งก็เงียบแต่ไม่ไร้การเคลื่อนไหวแบบนี้
. w6 j. [7 Y" P- S, Q( I/ A
( ]7 s" a; y* _/ d3 [) H
( h7 E/ p8 J+ l) _" mผมควักโทรศัพท์มือถือออกมาก่อนเปิดโปรแกรมไฟฉายและส่องแสงเข้าไปในตรอกมืดอับ& Q& N. a* Z/ v+ @
! P! c* Q1 i7 R" k
$ F4 J& \# b. Q; ?4 B& Fว่างเปล่า$ P) f9 Q" e) G- P: X
5 \- P2 u+ `4 d; ?2 N$ ?
( ~9 ?7 N3 G0 v0 n0 a* \' Y
ไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่เลย ทั้งคน ทั้งน้องหมา/ h; H8 t' O6 K
) l. R) Z B$ O& x$ s& W8 O, a8 Q
Z% E' F* I5 F* Fผมลดมือที่ถืออุปกรณ์ส่องแสงลงข้างตัว พยายามคิดในแง่ดีเอาน่า...แกหายไปตั้งหลายวันนะคนเล็ก ถ้าเขามามัวรอแกมีหวังอดนานอยู่ในตรอกนี้แน่ ที่เอาน้องหมาไปด้วยก็คงกลัวว่ามันจะเดินหายไปที่อื่น
. J9 L1 I4 I# c) j8 ?
2 B6 m6 _5 r1 w& T( o- r
. W5 Q9 P2 ` c% k$ L5 ~( bเดี๋ยวเขากลับมาเห็นอาหารที่เราวางไว้ให้คงรู้เองแหละ
* r( b* ]. ^; G' I; e6 H7 o3 j) j. E5 J. a
" ], ` y2 J* G' p* Q
เดี๋ยวพรุ่งนี้คงเจอกันเหมือนเดิม
+ d* M- Y6 N9 \" L# L. L$ ^+ k7 S' `0 u* V$ D3 X
2 S2 _ g& d1 O0 O
' C* Y* G/ K, `/ q7 I/ q% @) S$ i* ^! c# l
เย็นวันรุ่งขึ้นเมื่อผมกลับมาจากที่ทำงานผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาซื้อข้าวตามปกติ ก่อนเดินไปเส้นทางคุ้นเคยเพื่อไปตรอกเดิมแต่เพียงแค่เลี้ยวพ้นซอยผ้ากล่องข้าวขวดน้ำเปล่าหรือแม้แต่กล่องนมที่ผมวางไว้เมื่อวานยังอยู่ที่เดิมบ่งบอกว่าไม่มีใครหยิบมัน...และบอกเป็นนัยว่าเขาไม่ได้กลับมา
9 f" z, c0 G' [8 e* {2 o V1 B1 ?9 Y j: P* U+ M) q
2 [3 g; i# c' e% c( lหรือไม่อยู่แล้ว...
) T6 I. V9 r2 O% o* d6 Y) u: W( [# C* q# H6 t% a2 z
" b( r4 o( Z" Z; cผมเดินเข้าไปใกล้เพื่อดูให้แน่ชัด ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งที่ผมเห็นก่อนหน้านี้ยังเหมือนเดิม ถุงพลาสติกหูหิ้วที่บรรจุบรรดากล่องข้าวขวดน้ำและนมไว้กระพือพัดโยกตามแรงลมที่พัดมาเอื่อยๆส่งเสียงก๊อบแก๊บดังแว่วเข้ามาในหู เสียงเสียดสีกันเหมือนทำนองดนตรีเพี้ยนดังหยุบหยับรำคาญหูเสียดแทงเข้ามาในอกเหมือนมันกำลังส่งเสียงเยาะเย้ยผมอยู่& o. D. q G5 l* L' y/ W
: e2 D$ S, i+ _( O. M. B% C2 {& m1 |" N4 e4 O5 ?# [
ทั้งที่มันเป็นเรื่องปกติของคนเร่ร่อนที่มักจะอยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง เหมือนอย่างสองวันก่อนผมคุยกับแม่ทางโทรศัพท์แม่ยังบอกเลยว่าลุงเร่ร่อนที่แม่เคยช่วยไว้เมื่อปีก่อนแล้วหายตัวไปกลับมาแล้ว แม่ถามลุงว่าหายไปไหนมาตั้งหนึ่งปีลุงบอกแม่ว่า ‘ลุงเดินไปกรุงเทพฯมาไปอยู่ที่โน่นได้พักหนึ่งแต่ติดม๊อบลุงกลัวเลยกลับมาที่ระยอง’. ~1 [3 u/ `, n& m& w
/ C. }) N1 I) N$ i4 ^
. p1 a5 P7 s! U
อยากจะถามแม่เหลือเกินว่าพอแม่เอาของไปให้ลุงแล้วไม่เจอแม่รู้สึกอะไรหรือเปล่าแต่ก็เห็นแม่ยังอยู่ปกติสุขดี- `/ s; e$ k; ]' E' G
* q; p& o5 G! U* \: X, b3 p
1 i! g0 ?" |2 U4 s
แล้วทำไมใจผมต้องโหวงแบบนี้ด้วยล่ะรู้สึกเหมือนว่าหัวใจตัวเองเป็นนาฬิกาลูกตุ้มแกว่งไปไกวมาจะหลุดจากขั้วเสียให้ได้
) r' H9 d8 X r7 C3 `5 f
' }! o! N7 M* ?) o9 A- M8 E2 \7 ~) b
อาจเป็นเพราะผมไม่ได้มองเขาเป็นแค่ชายเร่ร่อน หกวันที่เจอกันกับอีกสี่วันที่ไม่ได้เห็นหน้ามันเหมือนกับเขาเป็น‘เพื่อน’ ของผมอีกคนไปแล้ว" o/ s" W6 i8 L+ b4 W+ E
7 W/ ~2 G4 y3 w d" Z' x. S# Q: ~
0 P; X% w+ \/ R0 T" _“ยายครับ” ผมเดินไปยังตึกแถวห้องที่เป็นเจ้าของผนังด้านหนึ่งของตรอกทางตันที่ชายเร่ร่อนเคยอาศัยอยู่ พอดีเห็นยายเจ้าของบ้านนอนดูโทรทัศน์บนเก้าอี้ไม้โยกแถมเปิดประตูเหล็กบ้านพับเอาไว้เลยเดินเข้าไปเรียกด้วยเสียงสุภาพ' |, e( C: `* u8 E
1 F6 U$ K) V# K: K: p3 h
8 V( ]1 G$ Z9 d
“ว่าไงพ่อหนุ่ม” คุณยายหันมาพลางลุกนั่งตัวตรงผมเลยถามเข้าประเด็นทันที
/ m3 u. X5 _6 U* D p$ Z. Z" H! t, m; s' {3 `5 R- [
7 h) Z# N1 s5 l5 J' A8 k“เอ่อ ยายเห็นผู้ชายตัวสูงๆประมาณนี้บ้างมั้ยครับ” ผมทำมือกะขนาดให้ดู “ผมยุ่งๆหน้าตามอมแมม ใส่เสื้อสีดำ ไม่สิบางทีเขาก็ใส่แจ๊คเก็ตสีแดง อ้อ มีน้องหมาเบ้าตาดำข้างหนึ่งด้วยนะครับ” 6 I2 @7 Y* }8 s0 `/ `) s
, U- r( Y, y/ F+ H- x% e
1 B8 X; U1 _( o1 Lผมอธิบายอย่างกระตือรือร้นยายทำท่านึกชั่วแวบหนึ่งก่อนโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว
# l3 @. @: C) r4 A. D. x9 G3 Z
# J! a t: [- _" H% Y$ Q# n% ^0 Q$ j
“อ๋อ!!ยายจำได้แล้ว ไอ้คนบ้าน่ะหรอ ยายไล่ไปแล้ว”
3 A7 _5 B7 I( F8 P, K
+ y6 w# n6 U- ~% v6 ^, |
+ y4 t/ A6 k8 kใจผมกระตุกวูบ & T; b7 h2 L! [4 c" U8 }. H* ?
9 j3 o* C" N3 o8 j
) ?1 O1 x7 Q( v0 }% o' K) e
“อะอะไรนะครับยาย ไล่งั้นหรอ...” เสียงผมแผ่วหวิว4 N- V J" J# s l* Y" ^5 n
" D: H3 D/ I5 V
' h1 ?; h" n) b+ p/ ]8 H2 I“ใช่น่ะสิ!! มันมาจากไหนไม่รู้มาแย่งข้าวหมาบ้านยายกิน ขนาดข้าวบูดขยำกระดูกมันก็ยังแย่ง บ๊ะ! ยิ่งมารู้ว่ามันแอบซุกหัวนอนอยู่ข้างบ้านเลยรีบให้ลูกชายเอาไม้ไล่ตีมันไปกลัวว่าวันดีคืนดีจะมาขโมยของในบ้าน ท่าทางอย่างนี้ไว้ใจไม่ได้หรอก!”" M! O) ]) E; T' I. X
" K _" G3 e. Q+ t* t5 W+ W4 @4 c) \; v" c: e
ผมพูดอะไรไม่ออก ทุกคำพูดของยายเหมือนตะปูที่แทงจี้อยู่ตรงหัวใจส่วนน้ำเสียงเปรียบดังค้อนที่ตอกย้ำๆให้มันลึกจมหายเข้าไปยังก้อนเนื้อที่เต้นแผ่วลง
$ M: r( y$ E1 H: C; w) e0 z
% b; N) @" d" E' Z
# P* w+ c! n& zตอกมิดหายไปจนมองไม่เห็นแต่ยังทิ่มแทงใจให้เจ็บปวด- Q; Q2 a3 y3 J7 w9 Y* e/ q4 L# t
) |# k' ?$ @; V% a$ k) z% \8 f" { ^" p6 F: i3 ?5 y
สมองผมเบลอไปชั่วขณะก่อนพยายามตั้งสติและเริ่มออกเดินตามหาชายเร่ร่อนทั่วบริเวณเท่าที่จะหาได้และคาดว่าเขาจะไปอาศัยอยู่ทั้งในตรอกซอกซอยเล็กใหญ่ สวนสาธารณะ วัด ลานจอดรถหรือแม้แต่ที่ที่ผมเจอเขาครั้งแรกแต่ก็ไม่มีวี่แววเลย* `0 R; r9 b! ^
& U, B O/ a8 k4 d _6 W9 g4 w4 v; F- a& m" _* j! J% @
จวบจนสามทุ่มขาผมเริ่มล้าและท้องเริ่มหิวจึงตัดใจเดินกลับคอนโด ตลอดเวลาที่ทานข้าว อาบน้ำหรือทำภารกิจส่วนตัวอื่นๆในสมองผมมักจะคิดวนเวียนอยู่แต่ว่า
% }% `! t! }8 b7 E2 ?, g5 o3 U
- h3 f5 g) D0 d) E! B
% c+ l" D# }$ h‘เขาไปไหน’ 3 p2 H, J; {& ?! f6 H8 \
6 V. o8 U! ]! f
$ G. E( R! d- I- M. z: L% P6 Q
‘จะอยู่ยังไง’ K0 B8 \* B# g6 O" l
, t/ r% P" c" L V" o( q
6 b9 J% h8 x7 K0 M‘จะโดนใครไล่ตีอีกมั้ย’
. ~, Z$ ^8 w: o1 e
7 c" g4 u0 V7 T/ ^; N' W3 |6 m& h& }; _; d# ^
และ3 p3 j: h) E* Z' n h% V
0 Y% Q: G* F5 e
) @$ W r; P1 Q& `4 |
‘ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเอง...’
: _- x, R+ n: K* `/ A( c) ~+ Z, B, t) U* @% [
1 |$ b ^! D" _6 b" M; b/ z
ครืดดดด ครืดดดด. y8 E; a- k2 q' {
9 {$ ]" U5 M3 ?
o3 n! a0 ?, lเสียงโทรศัพท์มือถือสั่นครูดกับโต๊ะเรียกสติผมที่นั่งเหม่อลอยบนโซฟาเดินมารับสายด้วยร่างกายเอื่อยเฉื่อยแต่เมื่อเห็นชื่อปรากฏของคนปลายสายน้ำตาที่ไม่คิดจะไหลก็รื้นขึ้นเต็มหน่วยตา. _3 ^1 x6 x t, h! a) A% A @
5 u7 o' t% B- Z A+ q( W
2 o( y; ?% u7 w2 Q
“มะแม่...”7 {" }1 j9 A2 i1 T8 j2 X- `, g
% \& g; Y. h1 C5 X5 B& g
" G& X2 P s* ~# c[คนเล็กเป็นอะไรลูกร้องไห้ทำไม]( w# R; D$ v* B: F8 n9 f! r8 I( A3 P
: _0 _8 v/ ^. {5 l( U9 g
, E/ }" O. a5 V' q* r# w
สิ่งที่อัดอั้นในใจพรั่งพรูออกไปแค่ได้ยินเสียงผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลก ผมเล่าเรื่องกระทบจิตใจในวันนี้ให้แม่ฟังด้วยเสียงสะอื้น ถ้าแม่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ได้มาแค่เสียงผมคงโผกอดท่านไปแล้ว / w! y3 s+ J7 D* R5 N0 z7 ?
& ]- o: N5 v0 S6 ^$ G* s' X" P0 e2 P/ U& U
ไม่รู้ว่าแม่จะฟังรู้เรื่องมั้ยผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นแค่อยากได้ที่พักพิงและคำปลอบโยนที่จะทำให้ความรู้สึกผิดในใจทุเลาเบาบางลง5 z5 J( j* r; F$ F
5 I9 U* r" k" ^/ b% y
% b4 v( G! c7 g3 G; `. T
[คนเล็กอย่าคิดมากสิลูกทุกคนเกิดมามีกรรมด้วยกันหมด คิดเสียว่าเป็นกรรมที่เขาต้องใช้นะลูกนะ]
8 {2 b [4 n5 K- Z
& r( G9 n y! v; ]# ]* |# M& a- @1 B5 G. R; X z. ?8 Y7 Y/ s4 l
“ตะแต่เพราะผม...”
: R: t/ T+ T$ Q6 D9 l. f% i
8 E! f4 v# I* i, p- \
* v% o7 H4 k! c l[ลูกของแม่ทำดีที่สุดแล้วเชื่อแม่นะ]
9 I- {3 r: J% X% P! e5 u( l
* @! d* R; ~. @6 j7 D; t: _' Q9 y3 _& P) P [! E/ i
“ครับ”
6 F; P& \- `" l/ a
4 B& E1 u. g+ U) |1 X8 m: Q5 s; G" e- J
แม่ปลอบผมอีกสองสามประโยคถึงวางสายไปถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแต่ไม่ได้รู้สึกผิดน้อยลงเลยยังไงผมก็ยังคิดว่าเป็นเพราะผมอยู่ดี0 }* i4 q4 S& q; u6 `
2 }6 u: `- P2 `9 h1 Z: u
W0 L* {6 U' A0 Vคนที่ช่วยเหลือเขา...และทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
2 F8 R% c6 n: Z& ^2 k% o3 [, J) _- }
* ^8 B6 O! g1 {+ B; K9 b( T1 n' {( M4 {" r; O1 \# e; u
ตื่นเช้ามาตาผมบวมมากคงเป็นเพราะเมื่อวานร้องไห้หนักไปหน่อยสู้ๆปุญมนัสแกต้องผ่านมันไปให้ได้ ; V2 W1 F9 Z2 |# B' t) P Z
$ O2 n# k8 M" a4 u) _; g
; N m, l* u$ B+ U0 y8 H# Gผมต้องหาเขาให้เจอ
9 D8 o- `2 S0 S% N# A! \, u* O) u( u& D: W9 \( U, M8 C
, F) \- b4 v* D& P/ E4 H
ผมไม่สามารถปล่อยผ่านไปอย่างที่แม่บอกได้
S, U p; j! P: Z! ]
# }' D7 d( Q9 u& E3 _+ B, }. M# _' V3 b. [
อย่างที่ผมบอกไปตั้งแต่ต้น...เขาไม่ใช่แค่ ‘ชายเร่ร่อน’ และเขาคือ‘เพื่อนของผม’
& b3 \+ u6 w& f7 e% }
- V# |# u, p/ z+ e# Z$ b# y$ U
; Q4 {2 B2 R8 C! H9 z C C' U" g
เที่ยงของวันนี้ผมต้องออกมาพบลูกค้ากับพี่มิ่งเลยต้องตบหน้าตัวเองเรียกขวัญกำลังใจกักเก็บความห่อเหี่ยวไว้ข้างในดึงความสดใสมั่นใจเข้ามาแทนที่ ไม่อย่างนั้นนอกจากลูกค้าจะไม่เชื่อถือข้อสำคัญจะโดนพี่มิ่งเตะโด่งตกสะพานเดชาเอาได้
1 m2 H% i4 ^" |$ G# n% F
; Y) t! N3 ~8 |: W) W% w% o$ [( F" ^8 G: |1 S8 U& `
เอ้อ ขอนอกเรื่องหน่อยพูดถึงสะพานเดชา นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมได้ขับรถข้ามสะพานแห่งนี้เพราะส่วนมากจะวนเวียนอยู่แถวในเมืองมากกว่า ครั้งแรกตอนย้ายข้าวของจากกรุงเทพฯมาทำงานที่นี่ ได้ยินว่าเป็นอีกหนึ่งสัญลักษณ์ของจังหวัดนครสวรรค์แต่ผมอยากจะบอกว่ารถมันติดบรรลัยมาก อยากจะบอกผู้เกี่ยวข้องว่าควรมีมาตรการมาปรับปรุงมันบ้างก็ดี แบบเอกลักษณ์คงไว้แต่ช่วยจัดการไอ้ถนนคอขวดนี่ทีเถอะขนาดผมนานๆมาทีนะแล้วคนที่ต้องผ่านมันทุกวันล่ะ บ้าตายกันพอดี
( w& H0 i: w/ d3 P3 v: |* t+ p- i; L4 D
- ^4 T a p [$ F6 Q l; pนั่งบ่นไปผมก็มาถึงร้านอาหารอีสานแซ่บอีหลีซึ่งอยู่เยื้องกับแมคโคร พี่มิ่งบอกนัดกับลูกค้าไว้ร้านนี้นั่งรอได้ประมาณสิบห้านาทีลูกค้าก็ก็มา พี่มิ่งเป็นคนคุยรายละเอียดทั้งหมดผมมีหน้าที่แค่คอยส่งเอกสารและทำตามที่พี่มิ่งสั่งให้เท่านั้น% u/ m' a# [1 W
1 Y! h- a' ]3 r" [# l1 p* m8 A. P
( ?% S) r7 e' hและการพบลูกค้าก็ผ่านไปด้วยดี เรากลับเข้าเมืองกันมาอีกครั้ง พี่มิ่งบอกไม่ต้องเข้าบริษัทแล้วกลับบ้านได้เลย ทุกวันนี้ผมยังสงสัยว่าตกลงพี่มิ่งเป็นเจ้าของบริษัทหรือเปล่าถึงได้มีอำนาจการตัดสินใจไปเสียหมด แต่เอาเถอะเชื่อพี่มิ่งไม่เคยมีปัญหา (เพราะถ้ามีพี่เขาจะเป็นคนรับกระสุนแทนเองทั้งหมดฮา)9 o$ J& Q1 A/ K% j$ N
3 Y- ~+ Y) l* u0 Z4 n
' F- ~$ D! p" yผมให้พี่มิ่งส่งผมหน้าร้านขายอาหารตามสั่งผมกะว่าจะข้ามถนนไปเซเว่นซะหน่อย( B) I3 Y* N0 @6 H
$ m4 Z) V$ B l
- E$ }, M4 W6 z* I( r- P
กึก- |! {- d; B9 X# K4 M) \+ t
3 ?0 l8 v( n" P" y2 E* k) E/ |+ Y' z. }& k% B
ทันทีที่ผมลงจากรถมายืนเทียบริมถนนเตรียมข้าม สายตาผมที่กวาดมองรถซ้ายขวาต้องหยุดอยู่หน้าเซเว่นฝั่งตรงข้าม
$ G$ D) |5 y) K- o- g
$ A P# \* A% Q
; E' N3 D$ ]9 ]9 U0 i/ {1 Iตรงนั้น...หน้าเซเว่นที่มีเครื่องชั่งน้ำหนักหยอดเหรียญตั้งอยู่ ข้างๆกันมีผู้ชายรูปร่างคุ้นเคยนั่งยองๆหันข้าง มือฉวยหยิบแฮมเบอเกอร์ที่มีเด็กกัดกินเหลือไว้แล้วทิ้งลงในถังขยะมากินราวกับเป็นอาหารเลิศรส
y( u: S# Q) R& P1 L0 W- I/ B/ e% T6 U2 ]% u6 K$ Q# p
0 N* a7 i- T7 B9 _- Eชายเร่ร่อน!!9 U) V5 e- ~4 `/ J1 G4 {/ ^
" ^( Q. G- S- A8 o0 I5 _8 i
9 c3 P1 ` Y r+ W, [6 F& A; K) |ผมละสายตาชั่ววินาทีมามองถนนเพื่อรีบข้ามไปหาเขาให้เร็วที่สุด มาถึงเส้นแบ่งสีขาวที่กั้นระหว่างทางรถสวนผมหันกลับไปมองเขาอีกครั้งแต่ก็หายไปแล้ว...) o1 x: D! v# N" M0 Z' |
# y$ |, h. p3 s1 G0 Y8 E% r
+ G/ U: B% M/ r- x0 Q
หายไปแล้วงั้นหรอ...) r. F0 S! L m$ W( `
3 l2 G: R# K a4 G2 ?3 O9 d5 `
8 `4 c% Z- L6 Wไม่!! ผมจะไม่พลาดอีก!!6 U# Z, `! f* K9 p5 ]
6 u6 z* m3 X8 g! |7 x$ f. p$ \5 U% j }
ผมรีบข้ามถนนอย่างรวดเร็วไปหยุดหมุนคว้างหน้าเซเว่นกวาดตามองหาจนทั่วไม่เจอเลยวิ่งไปดูรอบๆอย่างกระวนกระวาย
3 R! k$ {# ~- r- c8 Z
1 [, H" C! Y' ?
& K0 F2 n2 W; L- j9 mไม่มี...นี่ก็ไม่มี...ทางนั้นก็ไม่เจอ% f: p( B) M8 U% C' l" S$ W+ |
0 W, e! l0 D4 p" a8 h" q& Y
9 G5 G2 B& z" zตัดสินใจวิ่งเข้าไปถามพนักงานเซเว่นที่ถูพื้นตรงประตูทางเข้าอยู่แล้วก็ได้คำตอบเดิมซ้ำๆ! ?& Y* P* _% t; C) [5 D
7 o5 \, e Y {' w* \* ]
8 k; m" a0 m& Y! d/ S$ w3 d4 A
ไล่ไปแล้ว...ลูกค้ากลัว2 E- B# L- F9 i# \
$ {1 h8 q! n; B9 f. k: j( m* P
- B8 H3 @+ \8 g$ D7 |
ฮะๆ ค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกหนึ่งตัว...
' Z% j& }& U% x7 Z9 X: q, ?, Y3 @ U1 r% ~
9 h8 @0 R* h& _- J4 r) M9 L
! D: m/ `' g2 c2 ~! ^; t4 |
: o! H( M/ K' q/ ]0 Zผมเดินเอื่อยเฉื่อยไปบนทางฟุตบาทไม่อยากกลับห้องหัวใจมันหนักอึ้งเกินไปที่จะไปอยู่ในสถานที่เงียบสงบคนเดียว" q) X0 p; N- @( V3 r. h( C
( y4 |) g9 K5 U( Z2 T6 a! C( z+ ^( m+ J. r) E1 t7 k' T
ขาทั้งสองข้างพาผมเดินมาถึงหนองสมบุญ สวนธารณะขนาดใหญ่ใจกลางเมือง นั่งลงตรงริมหนองเหม่อมองออกไปไกลให้สายตามองเห็นสิ่งต่างๆรอบตัว ไม่อยากจดจ่ออยู่กับความคิดตัวเอง
4 @$ |9 J ^+ k' u$ n+ i/ g; J4 W2 V: o5 X; L( m
+ T* J9 [0 Z" A L
ผมนั่งอยู่แบบนั้นจนท้องฟ้าขึ้นแถบสีส้มทองจึงยันตัวลุกขึ้นเอาล่ะ เข้มแข็งไว้คนเล็ก นายทำดีที่สุดแล้วจำที่แม่บอกไม่ได้หรือไง
$ a0 j6 D5 e! j/ `4 I1 R( k" r) ]% u- ^3 `2 \
, u& N7 m5 [5 o. Q/ Hผมตัดสินใจเดินอ้อมไปอีกทางแทนที่จะเดินทางตรงกลับห้องตัวเอง การได้เห็นสิ่งต่างๆแปลกใหม่รอบตัวทำให้ผมผ่อนคลายขึ้น บ้านเรือนที่ปลูกสร้างรูปแบบเดียวกับตึกแถวด้านหน้าแต่วัสดุที่ใช้สร้างเป็นไม้กระดานแผ่นดูแล้วคงสร้างมาหลายสิบปีเพราะดูทรุดโทรมมาก คนที่อาศัยอยู่มีไม่มากเหมือนตึกแถวด้านหน้าที่ใช้ทำการค้า มีป้ายไวนิลประกาศขายบ้านติดไว้หลายหลังคงเพราะใช้ทำการค้าไม่รุ่งเรืองเหมือนสมัยก่อนแล้ว
& J" B; p Q% M' g" M
* d' B+ _, {0 x# E
' ]' B; q5 z* t2 S* Kบ๊อก บ๊อก
j1 ^; M4 m7 n
# {% l( O* q0 W4 Q6 {" \
2 X5 j6 {( t. k; g* Lเสียงเห่าแหลมเล็กแบบนี้เป็นของลูกหมาไม่ผิดเพี้ยนแต่จะเป็นลูกหมาจากที่ไหนและของใคร...* S/ c; M3 A' M. t4 {9 ~( t
5 h# A; F' u0 A4 Y. Q
4 r) s4 N, j) s; }2 e& V- hผมสนใจขึ้นมาทันทีหันขวับเดินฉับเข้าไปยังบ้านไม้หลังหนึ่งที่ประตูไม้แบบบานพับปิดงับไว้เฉยๆไม่ได้ล็อก ส่งเสียงพึมพำขอโทษและขออนุญาตเจ้าของบ้านไปด้วย
$ V9 i7 P/ x) b& M
m, M% w4 G4 q' T8 W4 \' O( T! W5 v% H/ W/ s" Q
เอ เหมือนผมจะได้ยินเสียงมาจากทางนี้นี่นาหรือไม่ใช่...
+ m, x$ d4 f; t: V6 C0 R1 b1 s
( F v; M1 L |2 k" E
บ๊อก1 b; v! V$ O @1 l7 K+ L/ A
I. ~5 X) ^5 R
* b2 o+ v' v5 h. A6 W) Xตึกๆๆ; g, l6 Z& J! K' ?' h; {% A
% P6 _' M( `$ |2 b
1 G4 A7 m9 G7 D/ r' Q+ q
ผมวิ่งขึ้นบันไดไม้ผุอย่างลืมตัวว่าต้องระวังว่ามันจะหักขอเถอะ ขอให้ใช่อย่างที่คิด
" C6 t* \9 Z, ^" \# P, O6 E8 d0 B$ ]- _% X5 U9 K9 D: V
2 l6 u% u% ~. t8 mบ๊อก
; O( s: q5 T; H, _5 `! e! `& d' p
( E7 Z; g3 E7 d$ F. ~ f1 ^, E+ z6 c' X5 u, y# [9 M1 v2 I
ชะใช่...ใช่จริงๆด้วย
Z$ G5 K# h7 B
; r" G, S& g0 n9 q& U
) F' N. |# s' g. |“น้องหมา!!!” ผมวิ่งเข้าไปหาแต่ไม่สามารถคว้าเอาไว้ได้ น้องหมาเข้าไปติดอยู่หลังตู้ไม้เก่าหลังใหญ่ผมลองยื่นมือเข้าไปแล้วแต่มือผมใหญ่เกินไปไม่สามารถยื่นเข้าไปได้ เสียงครางหงิงๆช่างน่าสงสารอดนึกถึงเจ้าของมันไม่ได้ เขาจะตามหามันหรือเปล่าหรือจะทิ้งน้องหมาอย่างที่ผมทิ้งเขา
: A" n9 G0 x- K# g1 ]% ~- F1 I1 ~. D2 J( D; F0 j7 F
+ c- Z: ?; Q3 q( u* `. t1 _คิดไปถึงว่าถ้าเขาอยู่ตรงนี้คงเลื่อนตู้นี้ออกอย่างง่ายดายไม่ใช่ผมคนไม่เอาไหนที่ออกแรงเท่าไหร่ตู้หลังนี้ก็ไม่มีวี่แววจะขยับเลยสักนิด x9 E' Z) o3 W) D5 k, m% S( k
- Z. t4 @0 n: j9 G L
5 F. ^8 ]! s1 ^" Z
บ้าชะมัด!!7 z& e1 V0 @% S4 A v" O) P; \0 g! z
! I1 ]2 @6 Q5 q" u, f4 e+ j
7 B" `6 s% `5 y( f- T+ H0 |& R& \, Q
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”
* I' G, S. p1 F! ~0 ~. r- B& p q, D. c8 Y; Q. z8 ~
T6 O/ Q9 O5 k* i- s# q! W Q4 N“ไฟไหม้!ไฟไหม้ๆหนีเร็ว”
8 [0 j5 h# M. L2 A' \3 S/ M
* F- d2 z, D( G! _" H; x4 L% E/ r' A7 Z
เสียงอึกทึกด้านนอกเรียกให้ผมละจากการเลื่อนตู้วิ่งไปเปิดหน้าต่างชั้นสองมองลงไป ภาพมุมสูงที่เห็นคือความโกลาหลที่ทำให้ผมมึนงงชั่วขณะเสียงหวีดร้อง คนวิ่งวนสาละวนวุ่นวาย ทั้งวิ่งตัวเปล่าหอบลูกหอบหลาน แบกข้าวของเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างคนต่างกระเสือกกระสนเอาตัวรอด
7 Y$ G3 O" p- [) K2 ?6 a
! r1 g* b3 l P7 |5 H0 k& [: i; o( _7 T0 `( K5 n
แล้วทุกอย่างก็กระจ่างแจ้งเมื่อกลุ่มควันลอยเข้ามาอบอวลทั่วบริเวณไอความร้อนสัมผัสโดนผิวจนต้องเบี่ยงตัวหนี และที่สำคัญลมพัดพากลุ่มไฟก้อนใหญ่โหมกระพือมาถึงบ้านหลังนี้แล้ว!!
$ A$ V+ V" n5 D. X
, s' C' y" W' d- c9 n' f6 W T7 Q2 F
“แค่กๆ” ผมเริ่มสำลักควันไฟจึงดึงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมามัดปิดจมูกไว้ รีบวิ่งกลับไปยังตู้หลังใหญ่ที่กักขังน้องหมาเอาไว้ไม่!! ผมจะไม่ทิ้งมันเด็ดขาด ผมมีชีวิตรักชีวิตยังไงน้องหมาก็เช่นกัน!!
. Z0 [; P; m. ?7 [2 c& T. x L; y# J8 i
7 I$ m# J1 M0 Y3 J% H6 N2 o) Yผมไม่สามารถทิ้งมันไว้ให้โดนไฟคอกตายได้!!
/ f3 s5 @) d$ D* F+ b1 ^! q/ o# P' `2 q* y/ U
2 ]; u" Z% ]- A3 Nผมออกแรงดันตู้อีกครั้งและก็เหมือนเดิมมันไม่ขยับ น้องหมาเริ่มออกแรงดิ้นและร้องครางหงิงมากขึ้น มันคงรู้ว่าอันตรายกำลังจะมาถึงตัว ผมเริ่มมองหาตัวช่วยอื่นเห็นไม้กระดานที่นำมาสร้างเป็นผนังบ้านด้านหนึ่งหลุดออกจากแผ่นอื่นห้อยลงมาผมไม่ลังเลเลยที่จะไปดึงมันให้หลุดออกมาทั้งหมด ออกแรงดึงสุดกำลังจนตัวเองล้มลงก้นจ้ำเบ้าจากแรงกระชาก แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลามาสนเรื่องเจ็บไม่เจ็บ ผมรีบลุกขึ้นเอาหัวไม้ด้านหนึ่งกดกับผนังจับอีกด้านมั่นแล้วออกแรงงัดสุดแรง
9 u+ O K. |. R2 u
" b8 a) d& N& y8 V8 n0 k- ?& g9 N% ~7 u8 y
เปาะ!!6 b+ d) r9 i- e% `6 |6 C D g
' I$ f ]0 V- {% Z8 L# z: z
8 c$ z! }* a/ p# ~' N2 l
อะไรมันจะซวยแบบนี้!! ไม้หักเป็นสองท่อน!! ที่โชคร้ายไปกว่านั้น! ตู้ขยับออกไปไม่ถึงสามมิลด้วยซ้ำอะไรมันจะเหนียวติดแน่นทนทานขนาดนี้!!
6 x1 m5 c- w* \3 O) W. a
) b _* B1 P2 n) H( z% s3 W( Y% R: t& f, ?
พึ่บ!!
8 P+ W |' N9 F K% ^
0 r. N8 P! Y$ O! ^$ L$ ]0 n
9 U3 E: ~0 k- V% C: T `“โอ๊ย แค่กๆ” ไฟลามไหม้ไปครึ่งหนึ่งของบ้านหลังที่ผมอยู่แล้ว ลมพัดแรงเมื่อครู่พาไอร้อนลวกผิวผม อากาศเริ่มน้อยลงรู้ได้จากการหายใจที่ไม่ค่อยสะดวกนัก5 |* A4 y! R& Y3 y0 O/ p
7 b8 c# S9 I# c8 Q _& T6 C
, ^7 W4 V$ m6 G* f1 }, O
ต้องรีบแล้ว!!
5 k9 ?! V! g! T5 h# ]& y" W
1 t! _* D2 t1 |2 a1 N7 j8 o# H$ M7 k
เหลือทางสุดท้ายแล้วล่ะ!! ต้องโค่นตู้นี้ซะ!ถึงจะเสี่ยงที่น้องหมาจะเจ็บตัวแต่ก็ดีกว่าตายกันอยู่ในนี้!!
; J& y A8 r# D/ i
6 e- D0 m7 B3 z0 n% R; U0 D9 Q/ v9 G3 i7 B
“ช่วยด้วยมีคนติดอยู่ในนี้!!” ผมตะโกนสุดเสียงพลางพยายามงัดตู้จากด้านหลังเพื่อให้มันล้มคว่ำหน้าลงไป น้องหมาก็พยายามช่วยเหลือตัวเองเต็มที่ด้วยการออกแรงดิ้น เสียงครางหงิงเงียบไปคงเพราะสำลักควันไฟเหมือนผม: A1 }3 e8 _, A. M' [" Y9 _% ~
* w0 z0 Q2 o) L
0 Q# R5 _9 W, u ^$ B$ q1 _ปึง!!
/ b d! O# m+ `- x; J- I
0 h' g0 O/ D/ @" B1 k- z, \" w
: ^. k7 j, B, e/ ?/ O6 gสำเร็จ!!, R8 m8 e4 N3 n5 s
$ w; N, O ]3 ?' [- d" N
( ~: n u% |0 q! d2 ^; R/ k" R! w! |ทำไมไม่โค่นมันตั้งแต่แรกวะ!
9 n5 |+ h4 R8 A4 ^- N, C( c3 ]" ^6 @) J7 L$ o3 \ t& T5 E
9 w' t6 v5 d# l4 v1 [3 `. \น้องหมาโดนขาตู้กระแทกจนกระเด็นติดผนังนิ่งไปชั่วอึดใจก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาหาผมที่กระโจนเข้าไปอุ้มมันเหมือนกัน ผมอุ้มมันไว้ในอ้อมแขนก่อนหมุนตัวกลับไปทางบันไดเพื่อออกไปจากที่นี่ แต่ก่อนจะก้าวลงบันไดสายตาผมก็เหลือบเห็นคานไม้ที่เต็มไปด้วยไฟเพลิงสีแดงกำลังจะตกลงมา ผมก้าวถอยหลังหนีแต่กลับสะดุดกับทางต่างระดับจนล้มลงไป อ้อมกอดผมกระชับน้องหมาแน่นหลับตาปี๋
+ `. F! a" c }# P( L+ {+ K X' C$ I% o
& Q/ N$ e4 `2 R6 ^' n8 N3 g
ไม่พ้น...โดน ต้องโดนแน่ๆ
" A- I5 v2 b; i$ o
2 p- }1 _5 z% `1 P" K3 B9 b; h" y9 d1 T$ Y$ |+ w% W) P
“อ๊ากกก”
9 T0 r4 R7 M) Z) k& O/ ]' | [5 M$ P
$ k8 P6 k" @3 y# `' R* Fปั่ก! Y! u. L! D' R E% Z+ U
/ U7 P; ]' v! U. D- M6 l @/ g
X' Z+ g! x# {+ \0 Uผมรู้สึกถึงของหนักหล่นทับแต่ไม่เจ็บไม่ร้อนลืมตาโพลงขึ้นมองก็เจอกับคนที่ตามหามาตลอด! G n' L) ?! J" { Q8 S. @
5 g# a1 Y- y) G+ x+ u$ S4 t4 w$ E. i9 |" {! w: j+ R
ชายเร่ร่อน!! เจอแล้ว ฉันเจอนายแล้ว!!; }8 r0 \. ?# X; h! I; p4 j
0 P6 E o; W' _1 X$ ?0 t4 ? j( U y r+ P# I$ Q. U
ผมคลี่ยิ้มออกมา แต่...!!4 b$ ~3 S( F- e5 r! A
3 ~5 W- H) X" |5 w( r% j
. y0 U; N9 s: }' O# b8 ~คนเล็ก! นี่ไม่ใช่เวลาจะมาดีใจนะโว้ยยย
3 B* y0 G9 i0 S3 H9 Y( u! |3 N# i( r9 F/ x3 X5 g
1 B( D5 R3 r0 h( D- `/ N
ทำไมต้องมาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ!!* R- `3 E7 S3 h4 [1 w& v6 J
) w7 T" F8 ^: Y5 m, Q3 e- P, q3 H% p
- W7 c! Y {9 e1 H* M' ?6 D
“นาย!เป็นไงบ้าง”
! E4 K8 A& B1 e+ @; _7 D1 k' v
. \& i" f8 D' |6 S% w# F9 u1 c: @1 _$ j0 D4 @1 b
“ไม่เป็นไร รีบไปเถอะ” เขาพูดพลางลุกขึ้นทำหน้าเหยเก ไม้ที่เต็มไปด้วยเปลวไฟนั่นตกทับลงบนแผ่นหลังเขาผมเห็น!! แล้วก็เห็นด้วยว่าเขาปัดมันออกไปด้วยมือเปล่า!!# N! y3 x) b% X b5 K
, m% l [/ C# F6 B' H- f
! f/ U1 n' @7 eทำได้ยังไงกัน!!* K) L+ z8 a) D2 Y+ e+ g
, \2 o7 k% x9 H0 S
, m& w t2 _! n2 h; ^
เขาลุกขึ้นยืนพลางประคองผมขึ้นด้วย ขมวดคิ้วยืนมองบันไดที่พังทรุดลงไปต่อหน้าต่อตาอย่างครุ่นคิด บันไดพังงั้นหรอ...แล้วเราจะลงไปชั้นล่างกันได้ยังไงล่ะ!
- j4 a8 t5 m4 N; C0 w9 S4 y6 Y3 s, W( C$ Q8 n5 M7 r
3 \0 m# y+ s0 ~$ q1 i* j1 G, u “ขึ้นมา” ในระหว่างที่ผมกำลังแตกตื่นเขาก็ย่อตัวลงจับตัวผมให้ขึ้นไปบนแผ่นหลังกว้างของเขาให้มือหนึ่งกอดกระชับไหล่เขาเอาไว้ส่วนอีกข้างส่งเสียงบอกให้ผมอุ้มน้องหมาดีๆ ท่อนแขนทั้งสองข้างเกี่ยวช้อนกระชับต้นขาผมแน่นก่อนผมจะถามว่าเขาจะทำอะไรร่างสูงก็เอ่ยแทรกซะก่อน “จับดีๆล่ะ”* {1 `4 U7 Z8 {9 {5 W# x
9 B. W- S: r/ N9 O, _! r2 V2 l
* v( j- j, V! l
ฟุบ
3 X7 A4 ~& ?+ J' w" q) e I* z9 j: ` K
( l/ a' E% V7 M$ q8 F- z3 i
ผมยังไม่เข้าใจในสิ่งเขาพูดชายเร่ร่อนก็กระโดดลงมาจากชั้นสองที่สูงประมาณสิบฟุต...สะสิบฟุต...บ้าไปแล้ว!!เขาทำได้ยังไง!! & }1 L+ Q# H/ g0 f* j- {% v
/ m' N- F% v+ \% l$ M) q5 H/ ]' B) v+ O: b1 I, p e4 W: c. V
หัวใจผมแทบวายเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะเผชิญกับความหวาดเสียวขั้นสุดยอดถ้าผมรอดจากเหตุการณ์นี้ไปเครื่องเล่นไหนที่ว่าแน่ผมคงไม่หวั่นอีกแล้ว
/ J1 K& p4 v6 A7 e
% y: u, L4 _' M& I% b& @ R) M
N, D8 W, |, D! \+ b6 M; Yตึกๆ; n4 v4 D2 O( s6 r
2 }9 c J1 o( w
" }* u7 ?! w$ V" Tผมรู้สึกได้ว่าเขาออกแรงวิ่งนั่นหมายความว่าเราลงมายืนบนพื้นได้อย่างปลอดภัย จบจากตรงนี้ผมคงต้องถามเขาว่าไปเรียนวิชาตัวเบามาจากไหนผมจะได้ไปเรียนบ้าง แต่ตอนนี้สติผมเหมือนล่องลอยคงเพราะจากการขาดอากาศหายใจ หมดเรี่ยวแรงมือที่เกาะเกี่ยวรอบคอเริ่มหลุดออก อีกข้างที่กระชับกอดน้องหมาเริ่มอ่อนแรงลง) h5 K0 c8 H" G# m K# w
7 p9 n+ ?2 F3 [2 L
' X3 B) X) M- G5 m# g. C6 W
ก่อนทุกอย่างจะวูบไป
) ]' j2 ^3 ~2 i! J/ }3 b4 e% f1 z7 J3 B& X
; Q4 `/ ]! A; y5 H
+ K6 A" r7 e' }* h6 q6 z# t; j& v6 q D8 f; g) w
' P, z) n/ z8 h0 J
“เล็ก ไอ้เล็ก” เสียงเรียกอันน่ารำคาญทำให้ผมค่อยๆปรือตาขึ้นใบหน้าแรกที่เห็นลอยอยู่ตรงหน้าเป็นไอ้ปอนด์ หน้าตามันตลกชะมัด. H, Q. b( v; g4 g) w1 U
; h) G+ W1 H$ |9 N; Y' z. F7 D: o( w& t3 [( @$ p7 R
“อย่าบอกที่บ้านกูนะ” ผมส่งเสียงแหบแห้งออกไปคงไม่ถามว่าที่นี่ที่ไหนหรือผมเป็นอะไรไป เพราะสิ่งที่เผชิญมามันบอกในตัวมันเองอยู่แล้ว แต่ห่วงที่สุดคงเป็นเรื่องที่บ้านถ้ารู้กันนะรับรองได้โดนสั่งย้ายด่วนแน่
7 g. P: J) [1 { N/ W$ H( l5 I, P- m u
: s* L0 E! k3 n* p: W6 k5 }8 `% |0 Gผมยังไม่อยากกลับระยอง!!
F1 X6 q3 _% |9 o! _+ H
. T8 D" f! D5 Y. L) {2 ^; a7 v. ~) G" X9 w
“เออๆกูรู้แล้วมึงเป็นไงบ้างให้ตามหมอมั้ย” มันถามอย่างกระตือรือร้น
- a- {( I* U# t& i0 Y2 T
' A, }- c3 m3 A+ h, h0 w: P
+ g% r9 g( a" r0 ?( l- ~+ d“ไม่ต้องๆกูโอเคเออมึง...แล้วชายเร่ร่อนล่ะ” ผมถามตรงประเด็นที่อยากรู้& N( C/ z5 U' Z( N; K3 v `
' ~3 }) w' f" s: z5 U: [$ T0 D2 w, H
“มึงถามถึงมันทำไม! มึงยังกลัวอยู่หรอ ไม่ต้องกลัวแล้วนะ มีชาวบ้านไปช่วยมึงทันก่อนจะโดนไอ้บ้านั่นทำร้าย มันสารเลวมากทั้งที่มึงเป็นคนให้ข้าวให้น้ำแท้ๆยังจะมาทำเลวกับมึงอีก คนที่ไปช่วยมึงไว้บอกว่ามันกำลังจับมึงแก้ผ้าวิปริตที่สุด! นี่มันคงทำร้ายมึงจนสลบไปใช่มั้ยสมน้ำหน้าโดนรุมสกัมไปคงเละอยู่ คงได้ไปโรคจิตในคุกอีกนาน!!”; u2 v7 L& m" e- o1 w) M, N4 O6 d; ^
" @7 Q% V a5 j! u
/ T4 h6 v5 r* Z6 A“มะมึงว่าอะไรนะ...ขะเขา...” ไปกันใหญ่แล้วระหว่างที่ผมสลบไปเกิดเรื่องร้ายขึ้นขนาดนี้เชียวหรือ!' z6 }; h9 D! s9 U# j- v& D
0 O; h2 {' o& i. U! Q
# |" `+ Y" `8 i& g: U2 [; z: ~6 t
“พวกกูจับมันเข้าไปนอนในซังเตแล้วรับรองมันมาทำอะไรมึงไม่ได้อีกแน่นอน!!”6 ]7 ~: g$ ~6 C) y
4 Q4 i! l7 `' n& W$ G) L/ m5 a$ y8 O
2 B5 t& O* |+ @) j0 N+ }; g$ I, E( [' e! l, a& X }
ฮะๆค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกแล้ว...จนได้แต่ภาวนาว่าพื้นที่ที่ตอกลงไปมันจะหมดลงเสียที 7 E$ p) B, i/ p; |- [- G& C: r" n
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-4 21:11:27
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-4 21:37:30
โพสต์ 2020-4-5 02:08:20
โพสต์ 2020-4-5 03:02:27
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-5 07:54:15
