|
เร่ร่อน57 J M6 k3 `$ C/ m9 R* ~5 d
- a0 a7 ~& Z! T, r8 f- V1 E+ d. |* f% O! J
4 U1 B7 M0 v& J" ]0 Z+ i6 l
แอ๊ดดดด, \3 x6 n2 u( p* R4 C
) ?1 m" I( ~/ I" q2 M) {. X' p5 B" k6 G- ~4 _
เอิ่ม...
1 Q0 q S* b" Y! y
8 |, E# c5 X! e. B+ i9 r3 e! [; P0 S& }! v: p2 |" ^
สถานการณ์น่ากลัวขั้นสิบ
1 [6 j: ~( s8 k2 p$ Y
# Q' e( D. Y9 d9 V% ?3 L
6 v; U- ^5 c0 J) h1 B, W+ Rหลังจากเคลียร์กับไอ้ปอนด์เรียบร้อยและมันก็รับปากแล้วว่าจะไม่บอกเรื่องนี้ให้ครอบครัวผมรู้ ขนาดไอ้ปอนด์ยังไม่เข้าใจจนต้องอธิบายกันยืดยาวขนาดนี้ไม่ต้องคิดเลยว่าครอบครัวผมจะคัดค้านเรื่องนี้แบบหัวชนฝาขนาดไหน เอาเป็นว่าผมแค่ให้เขามาอยู่ด้วยชั่วคราว(บอกคนอื่นแบบนี้)เมื่อเขาสามารถตั้งตัวได้ผมจะให้ย้ายไปอยู่ที่อื่น- i" B# l/ @/ f2 e
# I/ [6 n, \# c. E6 w p! F
% P4 }- c9 n. I. E9 M- w
แต่จะให้ปล่อยไปเป็นชายเร่ร่อนให้คนอื่นรังเกียจอีกผมทำไม่ได้" K" P8 t' n& z6 u0 ?
, ?4 F" Z1 X% E8 b8 r
9 }( c' d8 O5 r; ?3 \) Z3 E
กลับมาที่สถานการณ์น่ากลัวขั้นสิบของผมดีกว่า ผมกลับมาห้องตัวเองโดยที่ในมือมีเสื้อผ้ามาหนึ่งชุดและเมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปก็ได้เรื่องเลย...
# u$ R; z% D7 Y. `. D+ j
0 J! ~4 `/ ~' H0 J
3 ^7 a2 s. C# {6 h. Z6 r2 M! N5 y5 hชายเร่ร่อนที่ผมให้ไปอาบน้ำเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วโดยผมกำชับว่าอาบหลายๆรอบเอาให้สะอาดหอมฟุ้งไม่ต้องกลัวเปลืองแชมพูสบู่อะไรทั้งสิ้นพร้อมทั้งหยิบแปรงสีฟันด้ามใหม่ให้เขาแปรงฟันด้วย ซึ่งเขาก็พยักหน้าเข้าใจเอาผ้าขนหนูสีน้ำเงินผืนใหม่(ของผม)พาดบ่าพร้อมอุ้มน้องหมาเข้าไปด้วยกัน9 K& p4 D1 d8 ]3 ~6 d
3 C$ R; @) }' N$ V# s8 F$ L$ G/ w7 |
และตอนนี้เขาก็อาบน้ำเสร็จแล้วและน่าจะเสร็จนานแล้วด้วยเพราะดูจากผิวกายแห้งน้ำของเขา แต่มันจะไม่เป็นปัญหาเลยถ้าเขาไม่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนั่งพิงประตูกระจกที่กั้นระหว่างส่วนห้องกับระเบียง แขนข้างหนึ่งเหยียดตรงวางพาดบนขาข้างเดียวกันที่ชันขึ้น มืออีกข้างลูบบนตัวน้องหมาที่นอนหมอบหลับตาอยู่บนต้นขาที่เหยียดยาวบนพื้น เสี้ยวหน้าด้านข้างสะท้อนกับแสงยามเย็นให้ดวงตาคมเฉี่ยวที่เหม่อมองไปด้านนอกดูเข้มแวววาวขึ้น
+ m+ {6 I% n( o5 H9 h/ k, `, \. H' x- ?. X/ ?
- u& c/ z& [0 j, H0 W3 p
ผมทรงรังนกกระจอกเต็มไปด้วยบรรดาฝุ่นคราบสกปรกถูกชะล้างออกไปจนหมดสิ้น บัดนี้เหลือเพียงเส้นผมสีดำสนิทเงางามถูกเสยไปด้านหลังเปิดเปลือยใบหน้าคมเข้ม7 S6 d7 c2 K+ M0 _( Q) c
& K2 O5 |$ S0 U& A0 D+ k5 `) `! J" K5 e, f' D4 V6 k6 C) I
ฮะฮอตเป็นบ้า!!!! L0 } u$ y$ u' G
- a+ o T; d! Z( O8 b
% P$ P7 ?4 S2 [0 n( qมือไม้อ่อนจนเสื้อผ้าในมือแทบร่วง!!7 P" b. w7 V2 k" J1 p, U
`) U' a" o6 ~0 _2 w
$ B. v+ ~4 ]9 E+ n
“นาย” ผมบังคับเสียงไม่ให้สั่นขณะเอ่ยเรียก- I; J& i6 @# R0 q4 x4 x% `
9 b3 K7 d" u+ y* @; l! ^( U" r- Y1 M# F
6 m& y2 y: `" y0 |( v4 T& uเขาหันกลับมาตามเสียงเรียกใบหน้าเสี้ยวเดียวที่ผมเห็นในคราแรกตอนนี้ผมเห็นมันชัดถนัดตา; V3 L* U1 \! S' K! }5 C% D
" p6 w9 @; V; ]" y/ h8 A" X
/ u4 c- M$ M! D# C/ Y1 e: Y: hหล่อเลิศอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย!!
6 ?7 Q# w' T& Q" |9 R" T& g* V. R; {7 j
% h, }# L- @& A/ [
“เสื้อผ้า” ผมยื่นของในมือไปให้ซึ่งเขาก็ค่อยๆหยิบน้องหมาไปไว้บนพื้นข้างๆก่อนยันตัวลุกขึ้นและเดินเข้ามาหา ส่งมือมารับเสื้อกางเกงแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง
3 q. ^. u! j- c5 Y" b, J% H8 j1 D' A& W) p" w4 g
: X/ l1 V: i) W3 r) `( S7 C2 P“นี่!ไม่ต้องใส่เสื้อนะเดี๋ยวจะทายาให้!” นึกได้ผมก็ตะโกนบอกไล่หลังเสี้ยวนาทีเขาก็ออกมา...สภาพไม่ต่างจากเมื่อกี้เท่าไหร่" q( Y- y1 C l2 y' H
( W, B2 g* J$ a' T) \2 F) e' i6 ]! Q4 E1 ~
แค่เปลี่ยนที่ปกปิดส่วนล่างจากผ้าเช็ดตัวสีน้ำเงินเป็นกางเกงขาสั้นยางยืดสีขาวแทน. [' c2 a% F8 A4 d& H0 n& ]* [
1 ]6 B+ |1 K* I: T. Y
1 q% X9 t# C4 R% Q6 J; e9 ~/ m6 Cมันตัดกันจนทำให้ผิวเนื้อสีน้ำผึ้งของเขาโดดเด่นกระแทกตาให้ฝ้าฟางเข้าไปกันใหญ่
! i2 ], t3 L/ p
8 m! G0 y9 Z! ]9 v" j7 |" X. b8 m! m2 W h3 [2 F
ผมหลุบตาลงต่ำ กลั้นใจมองนานไม่ได้จริงๆ สีผิวตรงมือและเท้าทั้งสองข้างรวมถึงบริเวณลำคอขึ้นไปบนใบหน้ามีสีดำคล้ำกร้านแดดตรงข้ามกับส่วนในร่มผ้าที่ไม่ได้ขาวเหมือนหยวกแต่กลับเป็นผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียนรับกับกล้ามเนื้อสมส่วนได้รูป ซิกแพ๊คบริเวณหน้าท้องหกลูกเรียงตัวสวยรับกับเอวทรงวีเชฟที่ขอบกางเกงเกาะไว้หมิ่นเหม่ ประดับด้วยไรขนอ่อนใต้สะดือเรียงยาวหายเข้าไปใต้ร่มผ้า
) r T% W% {! a5 W1 ~6 I3 W4 I: D9 T4 S+ V* T M
* Q+ z: x+ q U9 J* X6 V+ jอย่างถ้าเอามือไปลูบคงไม่เจอไขมันหยุ่นมือคงรู้สึกได้ถึง...
! I2 E8 ]+ [. L+ [% F
' q6 _8 B/ X! _* \, K2 f
0 ^+ @: m* b! y( _9 ^: Iอ๊ากกกกกกกกกกผมไม่ใช่ปุญมนัสผู้มีจิตใจใสสะอาดอีกแล้ว ผมมันหื่นลามกจิตใจสกปรกที่สุด T^T0 c# n$ ~& `8 c9 d1 w: A( }9 z
+ V3 `8 V3 {( u6 E/ ]8 K3 s
/ c. W$ M6 p& a2 |8 G) Z" z0 J: V“เสื้อมันเล็กไปผมใส่ไม่ได้” เสียงทุ้มเหมือนระฆังเรียกสติที่แตกกระเจิงกลับมาอีกครั้ง ผมรับเสื้อคืนมาพร้อมทั้งบอกให้เขาไปนั่งบนโซฟาเพื่อที่จะได้ทายาให้
~5 z9 D3 L6 Q; T0 e* w$ K4 B2 x4 @8 W( r& c7 @! F
) H( |! ?/ a' R5 zใช่!! ผมควรมุ่งประเด็นไปที่รอยฟกช้ำตามตัวเขาสิไม่ใช่รูปร่างหน้าตาเอ็กซ์แตกของเขา0 B1 |: ^# G$ B: h( t" @
6 V4 \/ |- N6 v' T2 J/ \, t
/ s! x3 @# g Y' W% L' C. {
" v- r* f2 r; j- ]- f/ Hฮืออออ เอ็กซ์แตกบ้าบออะไรของแกเล่าคนเล็ก!!5 g6 G7 j$ m1 B
4 }" j( V7 |$ E* M6 O
$ L0 Y' o' o# O# ^2 r" `! B3 Z9 n; l
6 [* j+ d& [3 A; a
“หะหันหลังสิ” เขาทำตามแล้วผมก็เริ่มทายาบนแผ่นหลังของเขาเป็นส่วนแรก มันดีต่อผมด้วยที่จะไม่ลวนลามร่างกายเขาทางความคิดมากไปกว่านี้ แต่แผ่นหลังเขากว้างน่าซบจัง T^T
2 ]5 B: C6 t6 ^0 D% M6 R8 r5 F( p; u5 d
% B. q/ T( c6 x% Jหยุด! หื่น! เดี๋ยว! นี้!
1 i) u; s6 w! W$ r7 D, z) C2 X/ ^8 B* H
0 d6 l& B j9 k7 J: m( [
ผมหมุนเปิดฝาหลอดยาก่อนบีบลงบนนิ้วแล้วลงแรงทาอย่างแผ่วเบา รอยฟกช้ำเริ่มเขียวคาดว่ามันต้องเริ่มปวดหนึบหนับแล้วแน่นอน นั่นทำให้หัวใจผมเหี่ยวเฉาขึ้นมาทันที ความฟุ้งซ่านก่อนหน้านี้มลายหายหมดสิ้น
7 q! V0 E8 u6 k
7 ~8 v/ Y3 O: m
* v/ n, d0 m% R4 w“เจ็บมากมั้ย” เขาส่ายหัว นั่นทำให้ผมรู้สึกเคืองขึ้นมานิดเป็นคนเหล็กหรือไงเจ็บก็พูดมาสิ!
) ]# p" L% S P7 |% ^; O; }! T! }; D+ g0 y8 Q: g. d+ e2 u, ]
* M7 ]) T O9 `+ Z9 ?
ฮือออ แท้จริงแล้วผมเป็นคนบ้าใช่มั้ยถึงอารมณ์แปรปรวนเยี่ยงสตรีมีประจำเดือนแบบนี้T^T
, i1 @; F8 @; W5 z, a: O# l. T. [6 }
& b- y4 w6 K; l( A: M& _0 ?& e“เสร็จแล้วหันหน้ามา” ผมทายาบริเวณเอวข้างขวาเป็นที่สุดท้ายก่อนจับเขาหันหน้ามา
1 p: t t" J" y; X! G
' X! H& k+ f" c: [% k" }" q, e
, a, q8 q* n$ C, z6 U“เดี๋ยวผมทาต่อเอง” เขาส่งมือมาดึงหลอดยา
, M. b. Q) a7 R7 ~/ ^' @( s
. A/ D, n: Y+ _
4 g- \3 B$ D0 t0 \1 r" y- @“เดี๋ยวทาให้” ผมชักมือหลบก่อนลงมือทายาไล่จากใบหน้าเขาลงมา เมื่อถึงบริเวณหน้าอกนิ้วผมชะงักนิ่งเมื่อสายตาปะทะเข้ากับรอยแผลเป็นยาวประมาณสิบเซนฯตวัดเฉียงขึ้นสี่สิบห้าองศาบริเวณหน้าอกด้านซ้ายเหนือหัวนมสีน้ำตาลเข้ม' c! W. n- Q2 G# @9 R& o
, z2 T$ y$ S( s5 B5 B
( o% g: |' |5 m9 |' Hตรงตำแหน่งหัวใจพอดี. h& \- D' T' S
" z3 S+ f8 W$ d2 ~6 a/ y7 g5 m
5 E, |1 A3 p8 i+ w( b9 x qเมื่อครู่ผมมองไม่ชัดเห็นเพียงแวบๆนึกว่ารอยแผลที่ได้จากการรุมสกัมเหมือนส่วนอื่นๆ
+ N$ V7 @+ x; s8 r
o: y2 K" I& x0 x2 l- r* W [/ ^* d& o
“รอยแผลเป็นนี่...”
9 C* @4 ~, l9 v5 P# W5 m2 t/ h. ]$ C. N% _( d( Z
4 b; R' c4 \* G7 j) W6 D p2 ^$ @
สายตาเขาปรายมองตามนิ้วมือที่ลูบไล้สัมผัสมันอยู่
9 d3 o9 ~: j. |' D: O+ V; {) n; U4 M) ~3 i
- [; |0 d5 G1 f1 V; M% E“ไม่รู้สิ” เขาตอบเสียงเรียบ
q. ^1 H3 c" ?
" W- @% N. m" O/ E; y& U" Y, _7 k2 S) `; Q4 K4 k+ I
“หืม” ผมเลิกคิ้วสงสัยอะไรคือรอยแผลเป็นเหมือนโดนฟันมาแบบนี้บอกว่าไม่รู้
2 q( o: `9 b) P3 v0 q9 I( t9 {1 K8 q3 w& F$ \
4 {8 u7 @5 t& c
อย่ามาอำว่ามีมาแต่กำเนิดเหมือนปานอะไรเถือกนี้นะผมไล่กลับท่อระบายน้ำจริงๆอ่ะ
- J( R! l3 Y- [8 U \* r: ^
" L! X6 K3 k0 H+ _% u
5 t; \' w: R0 U- s+ `9 G" w) L“ผมไม่รู้ว่ามันมาได้ยังไง” นั่นไงล่ะ!!* b+ S4 {# p) S+ m' T7 F/ S
; }. L$ _- P6 C* _& b) l, U
6 @# x" y1 H, b o
ผมเงยหน้าขึ้นสบตาเขาแต่มันก็ว่างเปล่าดุจเดิมไม่ได้มีอาการหลุกหลิกเหมือนกับว่าที่เขาบอกว่าไม่รู้คือไม่รู้จริงๆ ไม่ได้ต้องการปิดบังแต่อย่างใด# f W+ D$ \$ ], @
3 c4 ?6 y1 h, G# S/ V6 Z6 C& ^" m. o) A. t! N& K9 z/ n5 v
ผมเริ่มลงนิ้วบนรอยช้ำต่อ8 L. Y, C1 O4 o' c, T7 Y' z
" K9 c& @; ^) S! a$ T
- h% U& ~1 P: \& z& T
“เอาล่ะ ในเมื่อเรามาอยู่ด้วยกันแล้วฉันถามเรื่องส่วนตัวนายได้ใช่มั้ย” ผมเกริ่นนำ อย่างที่ไอ้ปอนด์บอกผมควรรู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวเขาบ้าง...ไม่มากก็น้อย8 @! @+ u' f/ J. r, m
* H! }) E0 @6 a0 L
. L5 F3 v! v f w8 vเขาพยักหน้า2 i3 W! t. }" O/ Z! C
. P# j }" _6 m, K6 W2 l
3 q; s6 d0 _' ?/ y“นายชื่ออะไร” นี่แหละ สิ่งแรกที่ผมควรรู้เอาแต่เรียกนายๆกับชายเร่ร่อนอยู่ตลอด คราวนี้จะได้เรียกชื่อถูกแต่คำตอบของเขาทำเอาผมแทบหงายท้องตึงตกโซฟา* X) O4 h- ]7 b+ N0 t
9 H+ t7 w6 H3 ]7 p) N7 F1 B! a
+ p4 m* b6 l# [6 o; K
“ผมไม่รู้” - n( \" ?% c7 Y8 F' L i7 ?6 Z
& Q; Q) A* l0 q5 ^
$ |# p1 B% V# ~' S6 C M6 _$ y“นายไม่รู้จักชื่อตัวเอง!!”: W* P& O J7 l7 S e2 O
! }& v5 c3 w% R% m" [! w3 \0 j9 p" O
* i, b) u" g( c$ s& m, R, E
ได้โปรด...อย่าส่ายหน้า...8 Z& t, `( e8 w7 u
6 V- b' w9 W k5 ~' i+ c
x- u- ]3 W9 w. l1 Z
บอกว่าอย่าส่ายหน้าไง!!
) ~7 Q3 o ~! I5 d
0 k/ d: e/ r1 E! }( o* Z* b F$ w" o6 t. T M2 A
เดี๋ยวร้องไห้ใส่เลยนี่!8 n9 P, W! m1 h5 [* y
8 X; I3 H' n' [0 c% ]7 V4 _( T
$ [4 a" o: N. O! O+ O* _มันไม่ธรรมดาแล้วนะ!
. r" R6 U ?" m% p9 B) G; D
6 z. f. A% F3 {9 ^# u
( o& G/ q; J) O8 M dโอเค เอาล่ะตั้งสตินะคนเล็ก
& v" ~" r. W6 q. Y
* z7 U. P* v% T- u( x6 b |6 D$ ]7 Y
“โอเค...โอเค งั้นฉันเปลี่ยนคำถามใหม่ นายรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองบ้าง” ผมยกมือกุมขมับพลางจ้องหน้าเขาอย่างจริงจังยาเยอหยุดทาไปทันที ซึ่งเขาก็จ้องตอบผมอย่างมั่นคงก่อนจะ...ส่ายหน้าช้าๆ0 A/ R; Z) B8 w
" f T0 Y4 U0 U$ _' w
) ?# {9 O/ p/ K/ N; l+ Cโอ้มายก็อด!! บอกผมทีว่าเขาล้อเล่น!' {3 s: p' x9 H1 m
0 L/ Q4 q2 g. {, j8 B+ R% a# |" [
+ n6 i8 G- t; M% ^. C“นายจะบอกว่านายไม่รู้ว่านายเป็นใครอย่างนั้นหรอ”3 H, }1 c, O3 k5 ~/ B- F5 \: c
! Q1 T" w: |9 L2 X+ b q- X2 H
. i1 g. V. p; a/ U( {" i# Xเขาพยักหน้า0 @" \) e4 j' z1 W0 ?4 o: y: l
! ~& Q: x. {3 H; p) E+ |9 ]
: ^, n8 z& e9 S* _4 y- Q) mง่ะ พยักหน้าไปก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิดแย่ลงกว่าเดิมอีก 1 n$ u, f, r/ S, b4 T# {1 A
- l7 b* ] I N) f! K% E- S6 d
/ |0 W% ?, h7 N" D+ |) L! q
“นายความจำเสื่อม!!”
- E H. Z8 H5 N4 x) l/ k6 J ~0 Q, h' R4 N6 a2 \. c) Q
/ c7 u5 Q+ [- K( C0 iผมลุกพรวดขึ้นยืนพลางชี้หน้าเขา รู้สึกได้เลยว่านิ้วตัวเองสั่นจนชี้ผิดชี้ถูกไปหมด มันจะละครหลังข่าวเกินไปแล้ว! หวังว่าคงไม่ใช่ทายาทพันล้านโดนลอบทำร้ายเพราะแย่งมรดกกันจนต้องหนีหัวซุกหัวซุนเข้าไปในป่าแล้วจนมุมกระโดดหน้าผาลงมาศีรษะกระแทกหินจนความจำเสื่อมหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นผมจะเอาเรื่องไปส่งทางผู้จัดให้ทำเป็นละคร
" W& |2 S; v9 J" w3 ?# I+ Y9 T- g( [$ O4 x# A: Y
; n% n6 i! R m4 j! Y: n
แต่มันก็ตลาดเกินไปคงไม่มีใครอยากได้หรอก เอ๊ะ!ผมกำลังนอกเรื่องไปไกลแล้วหรือเปล่า T^T
^+ s5 ]0 }% @3 ]. O4 a! l5 U& h9 U% O3 Q e4 i7 P. ~' z3 c
' P. Z9 \1 z8 y6 f. v; Z' ^5 h) \5 V: k“ถ้าการที่ผมจำอะไรเกี่ยวกับตัวเองไม่ได้เลยเรียกว่าความจำเสื่อมก็คงจะเป็นแบบนั้น”: A. z1 d: k5 O& | w9 H+ o" e8 T- S
) F3 j0 p8 K( }" j. e
) w/ H* Y4 N$ [( k! o. v* sขอบใจที่ช่วยเรียกสติกลับมาแต่ประโยคที่นายยืนยันมันทำให้สติฉันกระเจิงอีกรอบอย่างดีเยี่ยมเลยล่ะ
3 o- I8 b" Z0 d- v) A, [' g( R! N% R& y8 P' b
3 j( k* Y7 f1 |' w6 d' N“โอ๊ยยย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!” ผมสบถขึ้นพลางทิ้งร่างลงบนโซฟาอีกรอบ ศีรษะเอนพิงพนักพร้อมกับเอาสองมือปิดหน้าตัวเองอย่างเครียดจัด
& d& G+ f2 w! j( ]$ Y6 m8 J" u. f0 I/ U
, o7 f; h' |4 M, r- Q* H$ [$ [ความเงียบเข้าปกคลุมนับสิบนาทีก่อนที่อีกฝ่ายจะทำลายความเงียบ
- s" p3 v! E: Y; F0 _ }4 K) [5 u, R" B0 U6 J/ C
3 K) U# W8 O* t“ผมคงทำให้คุณลำบากใจอยากให้ผมไปก็ได้นะ ผมเข้าใจ” ผมพรวดนั่งตัวตรงมือจิกหมอนอิงแน่นแล้วโพล่งพรวดออกไปทันที8 `) n5 N0 o1 j
p) S1 }3 e8 r! ^1 Q( G5 d
- @8 P( d- r' D“ไม่ได้เครียดเรื่องที่นายกังวลหรอกน่า แล้วยิ่งรู้แบบนี้ยิ่งปล่อยไปไม่ได้ใหญ่” ผมถอนหายใจอีกเฮือก “ช่วยเล่าเรื่องที่นายพอจะรู้ให้ฟังได้ไหม”
9 t% J0 Y3 n# b2 i: v4 ]# _* W6 p0 L% X" s0 s- a! b8 o5 t9 p
% u# w4 P, o0 p3 y1 N; \: ~เขาพยักหน้าขมวดคิ้วเหมือนพยายามนึกสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วขยับปากเล่าออกมาช้าๆ
; D2 R3 B7 s3 v+ w& j* x0 h6 \6 C3 y5 P! u9 T, \% d# w+ ?
% v/ G o' W9 G w7 q' H! ]# t$ ?“ผมจำได้แค่ว่า...รู้สึกตัวขึ้นมาบนก้อนหญ้าอะไรสักอย่าง ลอยตามกระแสน้ำมาติดกับบ้านสังกะสีกลางน้ำของชาวบ้านแล้ว...” เขาหรี่ตาโคลงหัวเหมือนกำลังเค้นความคิด เปล่งเสียงเป็นคำกระท่อนกระแท่นออกมา “ผมก็ขึ้นมาบนบ้าน...โดนไล่ตี...โดนน้ำคาวปลาสาดไล่...วิ่งหนีมาหยุดอยู่ที่ตรอกนั่น...รู้สึกหิว...เจ็บ...หนาว...”: W; t( s/ A7 N4 d
8 @6 d: d2 A5 ]: K& u) p
( U$ E7 N7 A" T5 v. }* X2 }เล่ามาถึงตรงนี้น้ำตาผมก็คลอหน่วยเต็มดวงตา ปลายนิ้วโป้งยื่นมาไล้หางตาปาดน้ำตาออกให้อย่างอ่อนโยน ผมต้องเป็นคนปลอบเขาไม่ใช่หรอทำไมเป็นเขาต้องมาปลอบผมแทนล่ะ
) n% G7 ?* x1 K# e8 |! C) S# R3 C. l c, U z1 j
2 ~! y" l6 h' s2 d- f6 E“นั่นคือสิ่งที่ผมรับรู้แค่นี้...ก่อนหน้านั้นผมจำไม่ได้เลย”
$ o7 ~+ m1 [2 L- [6 Q: j* k1 Q2 N6 B) J* {5 ?4 } d, P
7 l/ n" ]4 |' _& Yนี่สินะที่มาของแววตาว่างเปล่า...เพราะไม่รู้...ไม่รู้เลย% ^0 {# T+ c4 D" j
. W# I. n, D" Q7 ]2 F. ?
0 K/ D# Q( R$ n; L" n6 E' Z. Yจากที่ฟังผมประมวลเรื่องราวได้ว่าบางอย่างทำให้เขามาหมดสติอยู่บนผักตบชวา(ก้อนหญ้าของเขานั่นแหละ)ลอยมาตามแม่น้ำเจ้าพระยาแล้วมาติดกับบ้านของชาวบ้านหาปลาเข้า0 t5 E+ Y8 z2 i* M8 c
* D" V4 x' y4 d9 g. f
2 a5 b8 w3 E; p( f% o( V
ส่วนเรื่องราวก่อนหน้านั้นผมคิดว่ามันคงเลือนหายไปเพราะเหตุการณ์เลวร้ายบางอย่างที่เกิดขึ้นซึ่งเราก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร) W- K- X* S& V9 B3 [9 M& P6 @
# W+ P, t7 w( T
& u p9 |! D' }" h5 W/ Y$ g( B) V) H5 {: Q“นายจำใครไม่ได้เลยหรอ”9 B- V; C$ Y. o5 w# `
7 I# [. B6 M1 g' j/ h- M' F6 f% c. o$ p& B8 H% k; D
“ใบหน้าเดียวที่ผมจำได้ขึ้นใจคือคุณ...คนเดียว” น้ำเสียงแผ่วเบาแต่เน้นย้ำชัดเจนทุกคำ เอิ่มก็เข้าใจนะว่าเขาตอบคำถามผม แต่มันรู้สึกหน้าร้อนวูบวาบยังไงไม่รู้# I- M: h6 U. k; K
" K# p: M* _, G- x. K/ B/ X8 O7 g+ M+ v( Q" ?$ N
“เอ่อ...ไม่มีอะไรที่จะยืนยันตัวตนนายได้บ้างหรออย่างเช่น บัตรประชาชน ใบขับขี่ หรือบัตรอะไรสักอย่างก็ได้” ผมถามอย่างหวังว่าเขาจะมีของสำคัญติดตัวมาบ้างนอกจากเสื้อผ้าเก่าโทรมชุดเดียวที่ผมเห็น) z. S4 x3 T7 l3 r; V4 i$ o
. z1 x5 t, U, I2 H5 ]& |0 y+ Y6 ]
% B; I) t& w- V4 h+ a
“ผมไม่มีอย่างที่คุณว่ามาสักอย่าง” ใจแป้วเลยมั้ยล่ะ “เอ๊ะ...” อุทานแค่นั้นเขาก็ลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทำให้ผมตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง$ s1 T/ _5 P8 x- J) _# D3 D
/ a& w/ a B3 o2 M$ d
" `1 n6 F& U0 Y) N
แต่แล้วเขาก็ออกมาพร้อมกับเสื้อสูทสีดำตัวเก่าตัวเดียวที่เขามี(ไม่นับแจ๊คเก็ตสีแดงที่ผมซื้อให้เขานะ) เอามันมาทำไมอย่าบอกนะว่ามันมีลายแทงอยู่ตามเนื้อผ้า 8 C5 _' T! Y5 d% _. T, A; T
7 Z% P3 T5 b. c: p) u3 C
. Y) Q; A4 a) G) O* H& \% T รู้สึกมั้ยว่าวันนี้ผมเพ้อเจ้อไปมากมาย $ G0 _9 d) i, Z
# K3 ^% z. {4 Q3 N* k Z( g. A- @2 H
: `6 q3 g0 Q( g6 E- ~* [# E+ C0 M; fฟุบ. B- m2 M! a+ g. _ d
1 Q0 a5 ]8 J2 z3 [) J/ i) e+ u/ S. T# c0 ]# R
เขานั่งลงข้างผมดังเดิมก่อนล้วงเข้าไปด้านในของเสื้อสูทหยิบบางอย่างออกมา แค่เห็นสันปกก็ทำเอาผมตื่นเต้นจนนั่งไม่ติดที่ เขายื่นมันมาตรงหน้าผมก่อนบอก) K6 Q2 J A0 o6 [* t8 h
- ]0 I2 W4 A' z; T* V6 I
% H& P% ^# @8 T$ ?- a1 i1 g# C
“นี่เป็นสิ่งเดียวที่ติดตัวผมมา” หนังสือหน้าปกสีแดงมีอักษรสีทองหนึ่งตัวเด่นใหญ่อยู่กึ่งกลางหน้ากระดาษที่ถ้าให้ผมทายน่าจะเป็นภาษาจีน ผมรีบหยิบมันขึ้นมาเปิดดูด้านในสิ่งแรกที่เห็นคือตัวหนังสือภาษาจีน(น่าจะใช่)สีดำมากมายเต็มหน้ากระดาษสีเหลืองค่อนไปทางน้ำตาลที่บ่งบอกว่ามันเป็นหนังสือที่เก่ามากแล้ว
: o v5 @/ V5 F9 @7 |& ?; z/ Y* X0 G7 T3 }3 h
* v, a9 o; R) y$ Q9 T& K- } A o0 Oดูๆไปเหมือนพวกคัมภีร์วิทยายุทธ์ในหนังจีนกำลังภายในที่ผมเคยดู" u& y8 j1 c% ~8 X% s) a0 y
- ^: _) C2 ` s `* R
: G- `( y% R. C4 y1 {& j, y `2 G
บางหน้ามีอักษรสีทองนูนเด่นขึ้นต่างจากอักษรสีดำเมื่อเอามือไปลูบจะรู้สึกถึงความไม่สม่ำเสมอของเนื้อกระดาษ
5 f7 ^; e5 V8 m: ?' a3 }% O! J# \; @
* s' [2 X- `6 h& e' g“มีทั้งหมดสองร้อยหน้า...” ผมพลิกดูตัวเลขมุมล่างขวาหน้าสุดท้าย ก่อนปิดหนังสือลงและเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาที่จ้องมองมาหนังสือเล่มนี้อยู่เช่นกัน “นายอ่านออกมั้ย”" E6 R) t- q2 j8 J& o
% f" W8 u% Z3 Q1 q: x, i) B! X
* }; f4 Y0 X6 h“อืม” เขาพยักหน้าก่อนชี้ไปที่ตัวอักษรสีทองตัวใหญ่บนปก“อ่านว่า ‘ เจิ้ง’ ”) G; p0 T5 s( A' t1 J9 a F
3 n' {: Z2 d) r( e0 k
2 k z! W2 z6 v/ D+ E‘เจิ้ง’ งั้นหรอ...แล้วมันคืออะไรล่ะ!3 |' P# e% i# e) P
3 P' [+ R3 ^8 `8 ~( w* b2 n
' c4 A% V0 |: D* z$ m1 b" ?% M/ q gอักษรตัวเดียวบนหน้าปกควรเป็นชื่อเรื่องหรือบ่งบอกความสำคัญของหนังสือเล่มนั้นๆไม่ใช่หรือ แล้วไอ้คำว่า ‘เจิ้ง’ คำเดียวมันช่วยสื่ออะไรตรงไหนได้
- `# W1 i/ c+ n
$ l, Y8 u( @' ~8 ?' \2 g2 w1 I( S' ~6 n5 o( L0 D
เหมือนเขาจะรู้ว่าผมคิดอะไรเลยพูดสวนดักคอขึ้นมาว่าตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกันเฮ้อ เซ็งเลย
8 |0 c- ~% c7 U T, b: e! e. ~: p7 `6 V [) R5 s; X
! @' J. S. E! E) |
“แล้วด้านในล่ะ” ผมจึงเบนความสนใจไปที่ตัวหนังสือมากมายด้านในแทนลายตาจนตาลายแบบนี้คงต้องบอกอะไรบ้างล่ะ
5 h3 f: p- @( W5 @5 A7 G6 x4 D% T( \/ I* E
6 r9 Q4 a. w3 S8 W2 V [ x1 M
เขาเพ่งมองไปที่หัวเรื่องของหน้าแรกพลางค่อยๆออกเสียง0 n+ s7 q$ l/ I0 L& K2 |" `6 v
# R2 i) N# _' D; Z+ y
6 r( E2 o# `4 ]: S) [
“จี ฟ่าน”3 s* [, E G/ K) o+ W
$ `6 V8 K6 I+ ? e
& h) W7 J4 n9 ~4 P9 |8 X“แปลภาษาไทยได้มั้ย เอาภาษาไทยสิ” ผมพูดเสียงตื่นเต้น เขาเงยหน้าขึ้นมองผมแวบหนึ่งก่อนกลับไปเพ่งอ่านประโยคนั้นต่อแล้วอ่านออกมาเป็นภาษาที่ผมเข้าใจ
$ B" t1 Z5 W; @3 a2 i9 T! x6 Z4 B6 J! v+ g
' T9 p# _6 g8 c+ s“ข้าวมันไก่”
* E+ O8 H1 E0 B: u1 s5 y# J& s4 D8 Z1 D$ |; A) w8 H
6 M6 F% r/ i( S$ C7 V+ _" C7 i3 M
ห๊า!!!!!!!!!!!!
9 N0 \/ b+ @. A, Q7 {# w4 t/ J1 ]8 {0 P7 S2 R! ^/ w
8 _+ s+ \- H4 c' H! _; Z
ข้าวมันไก่!!: e* @: H2 E' @
% a# J, S6 q6 v, r2 _( x5 O
, ~4 i5 w3 u$ C6 s
อะไรคือพิมพ์เป็นภาษาจีนแต่แปลออกมาได้ว่าข้าวมันไก่!!!
0 i; Z, u0 J' w' w) G, [
- w( m' B- T+ p3 i) G) w; ?$ y7 _ m1 Q+ z# ^% A
“นายแปลถูกแน่นะ ลองอ่านใหม่สิ” ผมคะยั้นคะยอ เขาเลยก้มลงไปดูอีกครั้ง “คิดว่าถูกนะ ถึงผมจะจำอะไรไม่ได้แต่ผมก็อ่านและแปลได้ไม่ผิดแน่”8 {6 e) m# d+ x/ Y7 _1 M
& u8 z5 l# b4 C1 p3 m1 i6 i0 F* I# m
โอยยยย ลมจะจับ: M M& |6 @' x: V5 s* J; D. o, r: v7 i
/ h, h* r$ A; @6 V$ t$ v
. }; l0 [# r0 P- X% [- Cนอกจากนี้หน้าอื่นๆยังมี ข้าวหน้าเป็ด ข้าวหมูแดง หมูกรอบสารพัดอาหารจานเดียว ไหนจะบรรดาเมนูก๋วยเตี๋ยวสารพัดเส้นอีก สรุปคือมันเป็นหนังสือเมนูอาหารไทยแปลเป็นจีน!
: K0 P c# U% h/ t% X
( i+ i, Z. V8 m8 x; u# ?* ` E. j7 Q; x% n& A% T- u
“ผมมีอีกอย่างจะให้คุณดู”
1 a6 C" l% }1 ^0 ]; h4 \/ w8 Y9 E' s
- X( l: j& `$ m. a) W& U3 |
; R+ f& N( ~4 S4 H: A“อะไรหรอ”* h) a$ F ?' J6 N& p( q) t$ Z7 }
* Q w$ n( ~1 b
( C3 [" e0 N+ w4 Zเขาไม่ตอบแต่ลุกเข้าไปในครัวพร้อมกับหนังสือคัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ ผมรีบลุกเดินตามเข้าไปทันเห็นเขาเปิดก๊อกน้ำใส่ซิงค์ล้างจานจนเต็มก่อนเอาหนังสือในมือจุ่มลงไป
9 t0 @) x- l- @7 ~/ U' _3 {) K# p4 c: _. S0 _
1 B2 ?0 h; v* U6 ]0 b J0 K- z7 O
ผมยืนมองมันตาค้าง
/ U6 R7 l/ @# n4 d3 a. Y
: Q0 s6 w& o- |" ]! @ u( M$ {. y+ Z4 U) r/ i2 l4 G
“เฮ้ย!! เดี๋ยวก็เปียกหมดหรอก” ผมรีบหยิบขึ้นมาสะบัดๆ สีกระดาษมันก็ดูเปื่อยอยู่แล้วโดยน้ำเข้าไปอีกงืออ ตัวหนังสือจะหายไปมั้ยอ่ะ ไอ้บ้าทำอะไรเนี่ย!1 s0 A- u7 [' b6 i! C1 S; y
/ J* l! k2 u& t, |' j8 k& [
$ u9 \: D9 e8 S4 z' aเอ๊ะ!
9 e' L$ L) V" c. c. J# s9 [) u5 j1 q& H0 d8 P o+ |
* x; ^( Z$ ~3 m1 P+ j: B
แต่ผมสะบัดอยู่พักหนึ่งเพิ่งมาสังเกตว่าไม่มีน้ำสักหยดตกลงพื้น ขมวดคิ้วอย่างสงสัย มองหนังสือทีหนึ่งก่อนแหงนหน้าไปมองเขาที่พยักหน้ากลับมา แล้วกลับมามองหนังสืออีกครั้งจับหน้าปกดูไม่เปียก ด้านในก็ไม่เปียก ตัวอักษรยังปกติหมึกไม่ซึมไม่หายอย่างที่ผมตกใจ
6 V6 J; V8 d X! l) N( |, f: A! ]
9 O Z2 j& _) O C
9 J) d& V: _7 G0 T5 w: Nไม่น่าเชื่อ!! สภาพหนังสือเหมือนผ่านมาร้อยมืออยู่มาร้อยปีไม่กล้าจับแรงด้วยซ้ำ แต่มันไม่เป็นอะไรเลยทนทานได้ประหนึ่งกระเบื้องตราห้าห่วงทั้งที่แช่อยู่ในน้ำเกือบสองนาที เฮ้ย เป็นไปได้
" `) S' K2 ]0 f2 C% W6 i S
* E) O5 F4 P! F/ J/ i
0 O2 Z' b+ V, g2 T2 q: j“อย่างที่เห็น” เขายักไหล่พลางดึงผมเดินกลับมานั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่นอีกครั้ง
5 c- o0 n8 i7 B v/ K- H1 G4 }
' b, h y9 N$ H3 p/ ~, R1 M& j8 |
ถ้าหนังสือเล่มนี้เป็นสิ่งที่บอกตัวตนผู้ชายคนนี้คงไม่พ้นเชฟกระทะทองเป็นแน่แท้ฮือ แล้วมันจะเป็นไปได้ยังไงเล่า!& K4 V9 a' j: o' N8 y% I
* Y( ?/ U$ b: V" F$ K* q; N Y0 {1 _8 h% u+ x+ | A- V
หรือว่าเป็นไปได้ C+ i% j/ j/ P
- Q* v, ^* M( \1 c" O/ w% n+ E! f+ n9 q+ z
“หรือว่านายจะเป็นเชฟ”
; U i, a% B7 `+ E% ^ ~7 b) y) s+ H) E. S: `% {% d
2 R3 X- q7 Y1 N8 u+ F- y! w: y
“ที่เอากระทะตีหัวตัวเองจนความจำเสื่อมอย่างนั้นใช่มั้ย”
4 Z0 j0 c: q0 i8 N/ A
% C1 X# `5 l! T8 S. ~( Z8 s
6 W2 ?# P6 C9 c) p2 R( Bอย่ามาเล่นมุกหน้าตายตอนนี้ได้มั้ย! ผมจริงจังนะ!0 F# U+ I$ y* ?% }- K/ K
- x( j+ ~3 K s1 |
+ R7 m" p7 a% V8 a3 b( I1 x
“ขอโทษ...ผมแค่ไม่อยากให้คุณเครียด” เขาบอกอย่างสำนึกผิดเมื่อเห็นหน้ายุ่งคิ้วขมวดของผมหงอยเลยผมไม่ได้โกรธอะไรเขาสักหน่อย
: J A- Q, O3 }8 l1 z
+ e9 z: X& U. T4 e8 K8 D+ Q0 `" _$ G" M) ?9 G+ @) c; S. I
“อืม ฉันคงคิดมากไปจริงๆ คาดเดาไปก็ใช่ว่ามันจะถูกต้องปวดหัวเปล่าๆ” ผมเอนหลังพิงพนักโซฟาอย่างผ่อนคลายขึ้นเริ่มปลงตกกับตัวเอง อย่างว่าคิดไปตอนนี้ก็ไม่มีอะไรกระจ่างขึ้นสิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องทำ ณ ตอนนี้คือ...
" D4 r$ j- k5 D1 e2 W6 {7 v8 |, y' [
8 b* G7 P8 ^0 r7 [
“มาตั้งชื่อให้นายดีกว่า!”
2 {; w1 [. L( a3 E& Y* v
! [+ O" V$ a+ J2 W* D5 b, M
* b8 v, y d! Z; l“หืม...ตั้งชื่อ?”
1 n5 S$ a% z* w$ }6 A( M* Q9 I0 w& s- {( _7 F- u. w- f! x
2 S w5 ?8 M0 a# V. D“แน่นอนสิ ก็นายไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ชื่ออะไรเพราะฉะนั้นมาตั้งชื่อกันดีกว่า” ผมรู้สึกกระดี๊กระด๊าขึ้นมาทันที ส่วนเจ้าตัวถึงท่าทียังคงนิ่งเฉยแต่แววตาประกายขึ้นชั่วแวบหนึ่งทำให้รู้ว่าเขาก็สนใจเหมือนกัน& K+ o% ^% f0 U$ _0 t1 S0 ~- U5 M1 c
* T& U8 X2 e4 A+ U
( L7 A7 w; X7 ]$ z3 H6 ?“แล้วจะให้ผมชื่ออะไร”; O+ ]1 o9 {5 u6 K& `
% I( p% b- i9 B. z- j
9 o! p- k' n5 q s“อืมมมม” ผมเท้าคางตั้งศอกบนหมอนอิงเอานิ้วชี้เคาะแก้มอย่างครุ่นคิดชื่ออะไรดีน้า ชื่ออะไรดี...
8 W3 B2 q* b4 J2 Y# R2 f" Q2 `" @8 r4 j! I6 Z
a' ^4 r; r: o“เรียกผมนายเหมือนเดิมก็ได้นะ”2 F( j* u% Y b5 v4 x9 e# A$ W
: f; c- K7 V' ~) R' ^% R! b
7 W7 s* w4 F( q- _4 @1 O“บ้าหรอไม่เอา!” เรื่องอะไรล่ะ ผมอยากให้เขามีชื่อมากกว่า1 n, R8 o, \4 W' k0 W) C* c4 e( \5 u
4 I- q* j4 J" c d# v D$ u( [
& X# O( u; Z y( h- K# t“บ๊อก”
& n0 n0 |' \/ d' ]5 C) E. A3 {4 C# Q" u0 H
% h7 A+ T. |$ G0 }
ปุบ
, o- N! \. |+ J, |, p& S8 M
4 S* I4 T$ V, P3 ?( c F. U. x3 f0 [- |5 O
เจ้าน้องหมาที่คงตื่นเพราะเสียงเราสองคนกระโดดเอาสองขงหน้าขึ้นมาบนโซฟาพลางกระดิกหางและส่งเสียงเหมือนอยากขึ้นมานั่งด้วย# `0 {1 s1 n I
$ n6 @+ A$ |+ S) w! G
4 N# G+ g0 C8 w; }% r6 wผมยิ้มกว้างพลางอุ้มมันขึ้นมานั่งตักแล้วลูบหัวมันเล่นเบาๆ. g s1 c9 s0 C' G5 w; ?
! c. q. Y6 L7 S$ P
7 ]- O# y7 k; d# I9 u/ W0 e
“น้องหมาก็ต้องมีชื่อนี่เนอะ”
" d0 O0 N8 J- r, I6 w3 @$ i
( ^; j% k$ V2 a" P
7 R# Z# F7 w3 Y8 V6 Cน้องหมา ชายเร่ร่อนตอนนี้มาอาศัยอยู่กับผมซึ่งชื่อคนเล็ก เจ้าน้องหมาตัวน้อยกับลูกพี่ตัวโตหน้าแบบนี้ ตาแบบนี้ รูปร่างแบบนี้
5 `5 }& X! W0 f- ]
8 n: z9 S( x6 U/ K; q! f6 r" u2 B! x: x
ผมมองคนสลับหมา หมาสลับคน
. e8 U/ {4 w. l; Q# B( J" c' G$ o) M# J8 \: k: k6 W
" E; ~( v1 n9 t9 z$ f& ^
นึกออกแล้ว!!!
& a7 x. o6 u, u1 O7 `, V2 v
5 e2 u0 Q% P. g2 i
$ n z* l5 Z+ N: s“ฉันรู้แล้วว่าจะให้นายชื่ออะไร”. ]+ s6 Z/ @: R; g7 e' W8 b
# x. G5 E l0 C- Q* k" C1 Y2 } j& ]0 x; t. j4 k5 ?
“...” เขาขยับตัวสองสามทีผมยิ้มกริ่มอย่างถูกใจก่อนประกาศก้อง2 l! K$ c0 S6 ?/ `/ @7 h: K: }
$ n' S5 x. w0 n& i% _2 d
$ g- S2 P' u) s' i. c" d“ต่อไปฉันจะเรียกนายว่า‘ตี๋ใหญ่’ ส่วนน้องหมาชื่อ‘ตี๋น้อย’ เป็นไงชอบมั้ย!”
) L# `5 T3 z+ j
: V2 \( v$ H O$ V
5 x* C% |. `1 H9 x6 Z0 T$ @เขานิ่งไปนิดก่อนพยักหน้า8 {) s( i) H- s# ]) r% j
: E+ z3 o) m+ O/ r
9 Y6 d7 w$ h6 B, y/ G& E8 a/ V/ e
แต่ไม่พูด2 F3 y3 V, H7 W; H
" [, e& u2 c- N0 O9 V0 N+ J
4 b$ p8 Z3 K2 K% U“เอ้า!ว่าไงชอบหรือไม่ชอบ”
$ q# C% L4 V! O' M0 q( N9 t+ y1 x
; D6 a; e2 d* N/ f: ~' [& o! _
“ชอบคุณตั้งให้ผมชอบทั้งนั้นแหละ”( y3 d# R8 f" `) ?- y
' _: [! p: ~5 L& w7 P, B+ |
, @5 j5 J: u( ~1 B7 ?พอพูดเข้าก็ยืดยาวไปนะ เล่นเอาเขินเลย!
! ^( A) Q6 R1 x! V! P% [% L( I
% q/ `% U) U" c! w5 O……………………………………………………………………………………….. T5 p" ?0 @2 d" L6 ]
+ v) I6 `7 U: Q
2 b# T0 Q0 M/ `! J$ q! L
# y7 j7 c, W& h1 x( ~ R/ t0 _“ใหญ่...ฉันไปทำงานก่อนนะ” ผมตะโกนบอกคนในห้องน้ำเขาโผล่หน้าออกมาก่อนพยักหน้าให้- F; X3 b) q' h; F8 C
1 M% [) n7 e+ V) k9 A. J$ U* p Y! e4 a9 K) j
ดูท่าแล้วอยากออกมาส่งผมหน้าประตูแต่ตัวเองก็เปียกม่อล่อกม่อแลกเกินกว่าจะย่ำออกมา0 f* M# k5 q, \8 l
. B' `- f2 Q+ i0 O7 y+ t9 `& P$ \" W& b0 o
ผมเปิดประตูห้องออกไปก่อนปิดแล้วเดินตรงไปยังลิฟท์ลงไปที่จอดรถชั้นหนึ่งผมยิ้มแย้มแจ่มใสอารมณ์ดีไปตลอดทาง, j! l# @, C2 x5 t6 N* A @) H
$ B5 g; o5 }: y+ {/ v' l5 Z. Z2 L( X
สาเหตุคงเป็นเพรา ‘ตี๋ใหญ่’ ที่เรียกสองพยางค์มันขัดลิ้นเลยตัดทอนเหลือคำว่า ‘ใหญ่’ พยางค์เดียว
6 w V7 Q: U3 ?: H9 E4 e- K
; A6 N' R7 [4 \" v9 g9 x! I. s4 }2 W h4 X3 E+ } c& y0 i
สามวันที่ใหญ่มาอยู่กับผมความโก๊ะ(ตี๋ใหญ่)ของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆหาเรื่องให้ผมขำกับความเปิ่นแบบนิ่งๆสไตล์เขาอยู่ได้ทุกวัน 8 d, t2 e/ J9 b
+ K0 I8 p: m q9 M& \& O
( i3 S4 T% Q. I1 [5 @" V" ]! [
เริ่มแรกจากการพยายามทำงานบ้านที่ท่าจับไม้กวาดไม้ถูดูเงอะๆงะๆอย่างดูก็รู้ว่าทำไม่เป็น แต่เขาก็พยายามทำจนสามารถทำให้ห้องขนาดร้อยสี่สิบตารางเมตรสะอาดขึ้นมาได้
1 b$ h9 M/ I: a/ C/ _$ X& k0 y1 h$ [) D- G0 [4 O9 M/ J6 `
% l& X- [8 H+ V$ T( I# W8 F7 Vอย่างเช้านี้ใหญ่ก็ลุกมาชงโอวัลตินเคียงคู่กับขนมปังปิ้งให้ผม ก่อนจับเจ้าตี๋น้อยอาบน้ำจนตัวเองก็เปียกไปทั่วตัวด้วยอย่างที่เห็น แล้วคาดว่าจะพยายามขัดห้องน้ำต่อ สายข่าวรายงานมาว่าเขาไปกระซิบถามวิธีขัดห้องน้ำจากพิณมาเมื่อวานเย็น
# W1 |, l# q1 k: a
2 u% @) t; A- W; D6 ^( d& E# a( W1 t8 j1 }+ l( a
ซึ่งผมบอกไปแล้วว่าไม่ต้องทำผมจ้างแม่บ้านประจำอยู่แล้ว เขาบอกว่าให้งอมืองอเท้านั่งเกาะผมไปวันๆเขาทำไม่ได้ อย่างน้อยก็ช่วยผมประหยัดค่าแม่บ้านก็ยังดี% ~0 N; k7 q) A, ?
& ]" l5 d2 G6 S: f; E# z2 n( p, w+ `, S3 t& A" L
เอาเถอะ เขาสบายใจก็ปล่อยเขาทำไป
! D- I# j4 e& _# t. p
m6 ]4 i- ~/ s- I( I/ T5 h) ^! q5 q: S o: F
ลงให้ติดๆกันเลยครับ3ตอน1 y1 D7 I; t7 x# ]( b; {
& d7 _4 l: P; s/ @1 s5 q
1 S0 `8 A: Y9 F5 d) J) ^ |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-4 21:13:23
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-4 22:04:10
โพสต์ 2020-4-5 02:30:21
โพสต์ 2020-4-5 03:18:35
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-5 08:01:44
