The Past moment 4 (เจ็บใจ)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Elenai เมื่อ 2020-7-27 22:33เนื้อหาในตอนที่ 3 ตามลิงค์ http://www.g4guys.com/forum.php?mod=viewthread&tid=138073&fromuid=155129
ความไร้เดียงสาและความน่ารักนั้นหากอยู่ในเด็กน้อยมันก็อาจเป็นอะไรที่ดูดีและไม่มีพิษภัยอะไร นั่นทำให้บางคนถึงกับชื่นชอบและหลงใหลไปกับมันอย่างไม่รู้ตัว แต่ในบางกรณีความไร้เดียงสาและความน่ารักเหล่านี้มันก็มักจะถูกเด็กบางคนใช้เป็นสิ่งซ้อนเร้นหรือตบตาความร้ายกาจได้ดีเช่นเดียวกัน หากเหนือกว่านั้นมันก็อาจใช้ล่อลวงหรือใช้เป็นข้อต่อรองเพื่อยกเว้นการกระทำอันงี่เง่าต่างๆให้พ้นผิด และการที่เรารู้ไม่เท่าทันหรือมองออกแต่ทำอะไรไม่ได้มันก็ทำให้เรานั้นได้แต่เก็บความเจ็บช้ำใจไปหวนคิดด้วยความขุ่นเขืองอยู่ทุกคืนวันก็เป็นได้ วันพฤหัสบดีที่ 17 สิงหาคมในขณะที่โอลาฟกับลูกเกตุเพื่อนรุ่นพี่ในชมรมกำลังง่วนอยู่กับการเก็บพวกกล้อง/เลนส์และเครื่องฉายโปรเจ๊คเตอร์อยู่นั้น ยูโรที่ทำงานในห้องเก็บแฟ้มภาพทันทีที่เห็นโอลาฟกับลูกเกตุผ่านกระจกประตูบานเลื่อนมันเลยรีบเดินออกไปหาทั้งคู่ “โอลาฟโทษนะที่มาขัดจังหวะ พี่ขอคุยไรด้วยหน่อย” โอลาฟกับลูกเกตุหันไปมองยูโรด้วยสีหน้าตื่นตกใจทั้งคู่ “ครับ?? พี่ยูโรจะคุยไรกับผมอะ”“พี่ว่าเดี๋ยวเราไปยืนคุยกันตรงโน้นดีกว่า”“แต่ผมกับพี่ลูกเกตุยังเก็บของไม่เสร็จเลยนะครับ”ลูกเกตุที่เห็นสายตาของยูโรจ้องมองมา มันรีบยิ้มรับด้วยความเกรงใจก่อนจะหันพูดกับโอลาฟ “น้องโอลาฟไม่เป็นไร ของที่ต้องเก็บเหลือนิดเดียวเอง เดี๋ยวพี่จัดการเองได้”“แต่พี่ลูกเกตุครับ….คือ…”“เอาน่าน้อง พี่บอกว่าจัดการได้ก็คือจัดการได้ น้องรีบๆเถอะให้พี่ยูโรรอนานๆแบบนั้นไม่ดีนะ”“แหมน้องลูกเกตุพี่ไม่รบกวนนานหรอกมะโอลาฟไปตรงโน้นกัน” ยูโรพูดพร้อมเดินนำไปโอลาฟยังมุมห้อง“พี่ยูโร…มีเรื่องไรอะครับ”“โอลาฟเย็นนี้ไปกับพี่นะ” โอลาฟถึงกับยืนทำหน้างงด้วยความสงสัย “ไป?? พี่ยูโรจะพาผมไปไหนอะ”“คืองี้ เมื่อวานงานร้านกาแฟที่อยู่นอกเมืองเค้าโทรมาติดต่อให้พี่ไปช่วยถ่ายรูปโปรโมทร้านเค้าน่ะ เพราะทางเจ้าของร้านบอกว่าเห็นเพจที่พี่ทำมีแต่รูปดีๆและคนติดตามเยอะเค้าเลยสนใจอยากให้พี่ช่วยเอารูปร้านไปลงเพจน่ะ”“อืมมก็ดีนะพี่ยูโร จริงๆรูปที่พี่เอาลงเพจมันก็ดีอย่างที่เค้าว่านั่นแหละ ขนาดเพื่อนๆในก๊กผมยังชอบกันเลย แต่งานนี้ทำไมพี่ยูโรต้องเอาผมพ่วงไปด้วยล่ะครับ ปกติแล้วเวลาพี่รับงานนอกพี่ก็มักจะลุยเดี่ยวอยู่แล้วนิน่า” “เอ้…นั่นสินะโอลาฟ ดูท่าช่วงนี้พี่รู้สึกเหงาๆอะเลยอยากพาคนไปด้วย”“โห่พี่ยูโร ฮ่าๆ ตลกล่ะ อย่างพี่นี่นะเหงา”“เอ๊าโอลาฟ พี่ก็คนนะทำไมจะเหงาไม่ได้ล่ะ”“ฮ่าๆ ไม่ใช่ล่ะพี่ยูโร ฮ่าๆ”“แหมน้องโอลาฟก็….ไม่อินกับมุขพี่หน่อยรึไง อ่าๆเข้าเรื่องกัน ที่พี่อยากให้น้องไปด้วยเนี่ยเพราะทางเจ้าของร้านเค้าอยากได้วีดีโอรีวิวสไตน์วัยทีนแบบสั้นๆสำหรับใช้โปรโมทประกอบด้วยน่ะ พี่ก็เลยอยากให้โอลาฟไปดูหน้างานกับพี่ด้วยกันเผื่อโอลาฟได้ไอเดียเจ๋งๆติดกลับมาด้วย”“อืมมมมฟังจากที่พี่พูดแล้วเหมือนงานนี้ดูท่าจะจัดเต็มเลยนะเนี่ยยทำไมพี่ยูโรไม่เอาพี่เรนโบว์ไปอะครับ ผมว่าเรื่องทำวิดีโอแนวรีวิวไรพวกนี้ พี่เรนโบว์ดูเหมือนทำสวยกว่าของผมอีกนะครับ” “ไม่อะโอลาฟถึงเรนโบว์มันเก่งก็จริงแต่มันชอบเรื่องมากเวลาไปทำงานกับพี่ แถมยังชอบบ่นเรื่องไม่เป็นเรื่องด้วย”“แต่ผมเองก็เรื่องมากและขี้บ่นเหมือนกันนะพี่ยูโร”“พี่ว่ายังไงก็ดีกว่าไปคู่กับเรนโบว์อะเนาะโอลาฟอีกอย่างเวลาพี่ทำงานกับโอลาฟพี่เองก็รู้สึกสบายใจมากกว่าด้วย”“โห่ ทำไมฟังแล้วเหมือนผมกลายเป็นคนสำคัญยังไงก็ไม่รู้แหะ”“เอาเป็นว่าโอลาฟไปกับพี่นะ…นะครับโอลาฟ”ยูโรพูดพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนให้กับโอลาฟ “ดูทำหน้าเข้าให้ ยังกะเด็กน้อยเลยเนาะพี่ยูโร”“ฮ่าๆ ไม่เห็นเหรอว่าทุกวันนี้เด็กน้อยมาอาศัยร่างพี่อยู่นะรู้ป่าว”“หรอออออ สงสัยคงเป็นเด็กน้อยจอมขี้อ้อนล่ะสิท่า”“ฮ่าๆๆ สรุปจะไปไหมอะเรา”“อื้มมมม”“อื้มมมนี่หมายถึง”“อื้มมก็หมายถึงก็ไปไงพี่”ยูโรถึงกับยิ้มร่าออกมาด้วยความดีใจ“โอเคงั้นเดี๋ยวหลังเลิกเรียนมาเจอกันที่หน้าห้องชมรมนะโอลาฟ”เวลา 17.14 น. “ขณะที่โอลาฟยื่นเหม่อมองบรรยากาศรอบๆร้านกาแฟอยู่นั่นเอง ยูโรที่อยู่บริเวณลานตั้งโต๊ะด้านนอกห่างจากจุดที่โอลาฟยืนอยู่ไม่ไกล ทันทีที่มันเห็นโอลาฟตรงหน้ายูโรมันรีบเอ่ยปากเรียก “โอลาฟ โอลาฟ ทำไรน่ะ เดินถ่ายทั่วแล้วเหรอ”โอลาฟหันไปมองยูโรด้วยสีหน้าสีตกใจเล็กน้อย “เอิ่มปะป่าวพี่ยูโร ผมแค่ กำลังมองหามุมถ่ายจ๊าบๆน่ะ”“พี่ว่าโอลาฟไม่ใช้เวลานานไปหน่อยเหรอในการมองหา พี่เห็นน้องยืนอยู่ตรงนั่นเกือบ 10 นาทีเลยนะ”“งั้นเหรอพี่ ฮ่าๆผมก็แค่…รอฟิลลิ่งน่ะ”“หืมมม ถ้างั้นพี่ว่าน้องมาช่วยพี่จัดพร๊อพถ่ายรูปตรงนี้ดีกว่าบางทีฟิลลิ่งในหัวได้อาจมาเร็วขึ้นนะ”“หืมมทำมาเป็นพูด จริงๆก็อยากให้ผมไปช่วยอะดิ”“ฮ่าๆ โป๊ะเช่ะเอาไปเลย 10 แต้ม…มานี่เร็ว”“คร้าบบบบลูกพี่ยูโรผมไปช่วยก็ได้คร้าบบบ” โอลาฟรีบเดินตรงเข้าไปหายูโรทันที “โอลาฟ หามุมถ่ายเก็บวีดีโอเจ๋งๆได้เยอะป่าว”“ก็เยอะนะพี่แต่ผมว่าจะถ่ายหลายๆมุมเก็บไว้ก่อน เสร็จแล้วตอนจะเข้าโปรแกรมค่อยไปคัดทีหลังว่าจะใช้อันไหนบ้าง”“รอบคอบดีเนาะ ทีเรนโบวมันไม่เห็นคิดแบบน้องบ้างเลยแต่ก็ดีแล้วล่ะปีหน้าพี่จะให้โอลาฟขึ้นแทนที่มัน” “ผมว่าแบบนั้นไม่ดีมั้งพี่ยูโรแค่เรื่องที่ผมได้ขึ้นมาเป็นผู้ช่วยนี่ก็เกือบจะดราม่ากันแล้วนะครับ” “ไม่หรอก ถึงยังไงปีหน้าพวกพี่ขึ้นม.6 ก็ต้องได้ลงจากตำแหน่งกันอยู่ดี”“อ่าว งั้นแบบนี้พี่ยูโรก็ต้อง…”“ก็นั่นแหละครับ อย่างที่โอลาฟคิด แต่ไม่ต้องห่วงถึงยังไงก็พี่ไม่ย้ายชมรมไปหรอก เพราะยังมีคนที่พี่ต้องเป็นไกด์ไลน์ให้อยู่”โอลาฟถึงกับแอบหันไปอมยิ้ม“หั้นแน่มีแอบหันไปอมยิ้มด้วยแหะ”“ป่าว!!ไม่ใช่นะพี่ผมแค่จะจามเลยหันรีบหันหน้าไปทางอื่น” “หรอออ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าคนเราเวลาจามต้องทำหน้าอมยิ้มด้วย”โอลาฟถึงกับทำหน้าอายๆ “มันก็….แล้วนี่พี่จะจัดพร๊อพแบบไหนอะ ผมจะได้เซตถูก”“แหมๆๆรีบเฉไฉไปเรื่องอื่นเลยนะโอลาฟ” โอลาฟมันยิ้มด้วยความเอียงอายยิ่งกว่าเก่า “ถ้าพี่ไม่บอกงั้นเดี๋ยวผมจะไปเดินถ่ายหน้าร้านนะ”โอลาฟรีบเดินหนีจนยูโรต้องรีบพุ่งตัวมาคว้าแขนไว้ทันควัน “เดี๋ยวๆโอลาฟจะรีบไปไหนน่ะโอ๋ๆ นี่งอนพี่เหรอเนี่ย”“ป่าวสักหน่อยยย”“ถ้าป่าวงั้นจะรีบเดินหนีพี่ทำไมล่ะ”“ก็ผมเห็นพี่ไม่ยักจะให้ผมช่วยทำไรเลย ผมก็เลย…”“อ่าๆ จะบอกล่ะ เดี๋ยวโอลาฟไปเอาน้ำแข็งแห้งในถังเหล็กนั่น ไปใส่น้ำแล้ววางตามจุดที่พี่มาร์คไว้นะ”โอลาฟทำตามยูโรอย่างว่าง่ายจนยูโรได้ภาพที่ต้องการและในระหว่างที่ยูโรกำลังนั่งเช็ครูปอยู่นั้นโอลาฟมันเดินมานั่งข้างยูโร“ไหนพี่ผมขอดูหน่อยครับ ว่าถ่ายออกมาเป็นไงมั่ง” ยูโรหันไปยิ้มใส่โอลาฟก่อนจะส่งกล้องให้กับมือ “อะนี่ ลองคอมเม้นต์ซิว่าเป็นไงมั่ง”โอลาฟรับกล้องมาพร้อมกับรีบกดดูรูปทำให้ยูโรมีโอกาสได้จ้องมองใบหน้าขาวเนียนของโอลาฟจากด้านข้างก่อนมันจะยิ้มขึ้นมาด้วยความชื่นใจ จนโอลาฟหันมองหน้ายูโรด้วยความประหลาดใจ “ไรอะพี่ยูโร จู่ๆก็ยิ้มขึ้นมาซะงั้น”“ป่าวไม่มีไรหรอกโอลาฟ พี่แค่นึกไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ”โอลาฟจ้องมองใบหน้ายูโรด้วยความสงสัยชั่วครู่ก่อนจะหันกลับไปก้มมองภาพในกล้องทันใด“โอลาฟพี่ถามไรหน่อยดิทำไมถึงชอบไปช่วยงานห้องสภาบ่อยจัง ทั้งที่น้องเองก็ไม่ได้เป็นสภานักเรียนสักหน่อย”“มันก็นิดหนึ่งพี่ ก็ผมเคยได้ยินพวกพี่เฟิร์สบอกว่าที่ห้องสภามันมีงานเล็กๆน้อยๆให้ทำอยู่ตลอดนิน่า เวลาผมว่างๆผมก็เลยไปช่วยพี่เค้าไง”“อืมม แต่ฝ่ายพี่อยู่ก็มีงานเล็กๆน้อยๆให้ทำอยู่ตลอดเหมือนกันนะโอลาฟ ทำไมพี่ไม่เห็นน้องมาช่วยบ้างล่ะครับ”“ก็พี่เรนโบว์เคยบอกผมว่าฝ่ายของพี่มีคนช่วยงานเยอะอยู่แล้ว ขืนผมไปช่วยอีกคนเดี๋ยวก็โดนคนอื่นว่าทำไรข้ามหน้าข้ามตาเค้าอีก แล้วช่วงหลังๆที่ห้องสภาก็ไม่ค่อยมีคนไปช่วยงานเยอะเหมือนแต่ก่อนด้วย ผมก็เลย…”ยูโรมันส่ายหัวด้วยความไม่ชอบใจทันที “บางอย่างน้องก็อย่าไปเชื่อเรนโบว์มันซะทุกเรื่องรู้ป่าวว่าเรนโบว์น่ะมันชอบโดนงานที่ชมรมไปช่วยงานสภานักเรียนบ่อยมาก พี่เองก็บอกมันเตือนมันหลายต่อหลายครั้ง เฮ้อเอาเถอะพูดไปก็ใจขุ่นเคืองเปล่าๆ ว่าแต่รูปที่พี่ถ่ายโอลาฟคิดว่าไง” โอลาฟมันรีบก้มไปมองดูรูปจากกล้องอีกครั้ง “มันก็…เพอร์เฟคแล้วครับแสงใช้ได้เลย…ถ้าเรื่องถ่ายรูปนี่ผมไม่กล้าเถียงพี่อะครับ ขนาดร้านกาแฟมีชื่อแบบนี้เค้ายังจ้างให้พี่มาถ่ายรูปโปรโมทเลย” ยูโรถึงกับยิ้มด้วยความภูมิใจ “เอ่อพี่ยูโร ทำไมพี่เฟิร์สถึงได้เป็นประธานนักเรียนล่ะครับ”“นึกไงถึงถามเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะโอลาฟ”“ก็ผมเคยได้ยินคนอื่นๆเค้าพูดกันว่าพี่บิ๊กที่อยู่ ม.5/2 ดูเหมาะสมเป็นประธานนักเรียนมากกว่า”“โห พี่ก็นึกว่าเรื่องดราม่านี้จะหมดไปแล้วซะอีก”โอลาฟมันชักสีหน้าตื่นรู้ด้วยความสงสัย “เรื่องเป็นไงอะพี่ เล่าให้ผมฟังหน่อย”“ก็เมื่อปีที่แล้วช่วงที่พวกไอ้เฟิร์สได้เป็นประธานนักเรียนใหม่ๆ ไอ้บิ๊กเองได้เป็นรองประธาน ตอนแรกๆทุกอย่างก็ราบรื่นดี นโยบายต่างๆที่พวกไอ้เฟิร์สวางแผนกันไว้ก็สำเร็จทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องห้องคลินิกภาษาที่กำลังจะทุบทิ้งแต่ก็ถูกไอ้เฟิร์สเสนอนโยบายให้ทางโรงเรียนเห็นความสำคัญและรักษาห้องคลินิกภาษาไว้ แต่พอนานวันเข้าไอ้บิ๊กเองก็เริ่มทำงานเกินหน้าที่ ทำงานนอกคำสั่ง แถมยังยุให้คนอื่นในทีมสภาไม่ชอบไอ้เฟิร์ส จนเมื่องานปิจฉัมปีที่แล้วไอ้บิ๊กที่คิดว่าตัวเองแน่ มันดันไปจุ่นจ้านวุ่นวายหน้าที่คนอื่นมากเกินไปจนทีมสภาแตกคอกันสุดท้ายพอเรื่องร้อนถึงครูฝ่ายปกครองไอ้เฟิร์สมันเลยออกหน้ารับแทนไอ้บิ๊กว่าเป็นความผิดของมันเอง และขอให้เพื่อนๆในทีมสภาตอนนั้นไม่เอาเรื่องไอ้บิ๊ก ไอ้บิ๊กมันเลยลอยหน้าไปส่วนไอ้เฟิร์สก็เสียเครดิตตัวเองโดนนินทาเป็นว่าเล่น แต่ก็อย่างว่ามันหน้าตาหล่อแบบนั้นนักเรียนส่วนใหญ่ก็ไม่ถือโทษมันสักเท่าไหร่” “ฟังแบบนี้แล้วก็สงสารพี่เฟิร์สเหมือนกันเนาะพี่ยูโร ออกหน้ารับความผิดของคนอื่นแถมยังยอมเสียชื่อตัวเองอีกแล้วพี่บิ๊กล่ะครับทุกวันนี้ผมไม่เคยเห็นพี่เค้าไปช่วยงานที่ห้องสภาเลย” “ไอ้บิ๊กมันไม่กล้าไปหรอกโอลาฟเพราะพวกพี่และไอ้เฟิร์สรวมถึงคนอื่นๆรวมหัวแบนมันจนมันต้องถอนตัวออกจากสภานักเรียนไป ทุกวันนี้ก็ต่างคนต่างอยู่ไม่เกี่ยวข้องกันอีก เพราะแบบนี้แหละคนอื่นที่เขาไม่รู้ความจริงเรื่องนี้ ก็ยังคงชื่นชมไอ้บิ๊กว่าทำงานเก่งและเด่นกว่าไอ้เฟิร์ส” “อืมมมงี้นี่เองแล้วพี่เฟิร์สเค้าหล่อและฮอตแบบนี้มาตั้งแต่ม.ต้นแล้วเหรอครับ”“ไม่หรอกตอนม.ต้น หน้าตามันก็งั้นๆมีดีอย่างเดียวก็ที่ผิวมันขาวออร่า แต่พอขึ้นม.4 มาหน้าตาและความหล่อมันเริ่มออกบวกกับมันเริ่มเล่นกล้ามออกกำลัง มันก็เลยเริ่มมีชื่อตั้งแต่นั้นมาน่ะ”โอลาฟถึงกับยกนิ้วกดไลด์ให้กับยูโร “สุดยอดเลยพี่ยูโรพี่นี่รู้ละเอียดจริงๆครับ”“พี่ว่าโอลาฟดูสนใจเรื่องไอ้เฟิร์สเอามากๆนะ นี่คิดไรกับมันอยู่รึป่าว”“ป่าวพี่ยูโร ผมก็แค่อยากรู้เรื่องของพี่เฟิร์สที่เป็นคนดังของโรงเรียนเท่านั้นเอง”“พี่ว่าคงไม่แค่นั้นหรอกมั้งน้องถามจริงน้องชอบไอ้เฟิร์สหรอ” คำถามดังกล่าวทำให้โอลาฟทำหน้าอึ้งไปชั่วขณะ“พูดอะไรน่ะพี่ยูโรก็พี่เฟิร์สเค้าออกจากหล่อและฮอตซะขนาดนั้นเป็นใครใครจะไม่ชอบบ้างล่ะพี่”ยูโรถึงกับทำหน้าเหวอก่อนที่มันจะถอนหายใจอย่างแผ่วเบาพร้อมกับรีบหยิบเอากล้องจากมือของโอลาฟไปทันทีโดยไม่พูดไม่จา และเดินไปยืนตั้งกล้องถ่ายพร๊อพที่มันจัดไว้บนโต๊ะอีกครั้ง โอลาฟถึงกับมองตามด้วยความงุนงงกับการกระทำดังกล่าวของมัน จนเวลาล่วงเลยไปหลังจากที่ทั้งสองทำงานกันจนเสร็จสิ้น ยูโรมันเดินตรงไปหาโอลาฟที่นั่งรอมันอยู่ในรถเก๋ง“อะนี่ครับน้อง” ยูโรยืนแบงค์พันให้กับโอลาฟ “ไรอะพี่ เงินค่าไรน่ะ”“ค่าล่วงเวลาไง งานนี้พี่จะไม่ยอมให้โอลาฟเหนื่อยฟรีๆแน่นอน อะเอาไป 2,500 ก่อนส่วนถ้าอัพรูปกับวีดีโอลงเพจเสร็จเมื่อไหร่ ทางร้านเค้าจะจ่ายอีกครึ่งหนึ่งให้แล้วถ้าได้เงินมาแล้วพี่จะจ่ายเพิ่มให้อีก 2,500”“โหพี่เงินเยอะไปไหมผมว่าพี่ยูโรเก็บไว้เหอะ นี่มันงานพี่นะแถมกล้องและอุปกรณ์ที่ใช้ก็ของพี่เองทั้งหมดเลยด้วย”“เอาน่าโอลาฟรับไว้เถอะพี่เองก็เต็มใจให้น้องอยู่แล้ว ถือซะว่าเก็บไว้เป็นค่าขนมหรือค่าจิปาถะอื่นๆก็ได้” ยูโรพูดพร้อมพับและยัดเงินใส่กระเป๋าเสื้อของโอลาฟ“เอ่อโอลาฟเดี๋ยวทางขานี้กลับมีหมู่บ้านเล็กๆอยู่ แล้ววันนี้เค้ามีตลาดนัดด้วย โอลาฟสนใจไปเดินเที่ยวหาไรกินด้วยกันกับพี่ไหม ถือว่าเลี้ยงฉลองงานวันนี้ด้วย ไปด้วยกันนะ”โอลาฟล้วงเอาโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงนักเรียนขึ้นมากดดูเวลาเมื่อมันเห็นว่ายังไม่ค่ำมากมันเลยตอบตกลง เวลา 18.20 น. ณ ตลาดนัดชุมชน ระหว่างที่ยูโรกำลังยืนดูโอลาฟเลือกเสื้อยืดอยู่นั้นจู่ๆเตอร์กับเคนทั้งสองเดินมากอดคอยูโรจากทางด้านหลังทำเอายูโรถึงกับสะดุ้งตกใจ “ไงวะไอ้ยูโรมาเตร็ดเตร่ไรแถวนี้วะมึง” “นั่นดิวะอย่างที่ไอ้เตอร์พูด ปกติมึงไม่ค่อยมาแถวนี้เลยนี่หว่า”“โห่ยไอ้เตอร์ ไอ้เคนมาไม่ซุ่มไม่ให้เสียงทำเอากูตกใจหมด”โอลาฟมันได้ยินยูโร เตอร์และเคน คุยกันเสียงดังจาวๆถึงกับหันไปมองด้วยความสงสัยก่อนจะรีบยกมือขึ้นไหว้ทันใด “อ้าวพี่เตอร์ พี่เคน หวัดดีครับ ไปไงมาไงนิครับพวกพี่สองคน” “หวัดดีเว้ยโอลาฟอ้อกูเข้าใจล่ะไอ้ยูโร ที่แท้มึงก็พาเด็กของมึงมาเที่ยวนี่เองไม่พามาเดทไกลไปหน่อยเหรอวะ”“พูดไรของมึงเนี่ยไอ้เตอร์ เดทเดิลอะไรวันนี้กูกับโอลาฟมาถ่ายงานร้านกาแฟแถวนี้เว้ย เจ้าของร้านเค้าจ้างกูให้ช่วยโปรโมทร้านลงเพจน่ะ พองานเสร็จกูก็เลยพาน้องเค้ามาเที่ยวนี่ไง ไหนๆมันก็เป็นทางกลับอยู่แล้ว”เคนที่ยืนอยู่ข้างๆใช้มือตบเข้าที่ไหล่ขวายูโร“สุดยอดว่ะมึง แบบนี้คงได้กะตังค์หลายบาทแน่เจ๋งว่ะ อายุแค่นี้มึงก็หาเลี้ยงตัวเองได้ล่ะ”“แล้วนี่พวกมึงสองคนล่ะมาไง”“ก็เอารถมาดิวะถามแปลกๆเนาะมึง ฮ่าๆ”“นี่มึงจะตอบกูดีๆให้ชื่นใจสักวันไม่ได้รึไงวะไอ้เตอร์”“ก็กูเป็นแบบนี้แล้วทำไงได้ ฮ่าๆ”“ยูโร มึงอย่าไปฟังไอ้เตอร์มากเว้ยเดี๋ยวประสาทแดกเปล่าๆ วันนี้ไอ้เตอร์กับกูมาเที่ยวบ้านไอ้เจตน่ะขากลับกูก็เลยแวะเที่ยวเดินหาไรกินเหมือนกับมึงนั่นแหละ แต่มึงมานี่ก็ดีล่ะพอดีกูมีญาติสนิทคนหนึ่งและเค้าก็เคยช่วยเหลือกูไว้มาก แต่ช่วยนี้ชีวิตเขาขาลงลุงเค้าเลยต้องมาขายไอติมผัดอยู่ตลาดนัดนี้น่ะ กูก็เลยอยากให้มึงช่วยไปเอารูปร้านลุงเค้าไปลงเพจให้หน่อยน่ะ นะนะไอ้ยูโรถือว่าช่วยกูตอบแทนเค้าหน่อย”“ไอ้เคน จริงๆเรื่องแบบนี้มึงควรปรึกษากูก่อนนะเว้ย เพราะการที่กูจะเอารูปลงเพจนั่นมันต้องสอดคล้องกับสตรอรี่หลักของเพจกูด้วยหากกูไปรับปากเค้าแล้วเกิดกูเอารูปลงเพจไม่ได้ กูนี่แหละที่จะรู้สึกแย่สุดๆ”“เอาน่ามึง กูเชื่อว่ายังไงเรื่องนี้มึงต้องหาทางแก้ได้แน่ ช่วยลุงเค้าหน่อยเหอะมึง ตอนนี้ลุงเค้าก็ตัวคนเดียวแล้วด้วย”โอลาฟที่เห็นเคนขอร้องยกใหญ่ถึงกับรีบพูดเสริมอีกแรง “พี่ยูโรครับ ลุงเค้าน่าสงสารนะ ผมเองก็ขอร้องด้วยอีกคนครับ”ยูโรเห็นแววอ้อนวอนโอลาฟจ้องมาทำให้มันใจอ่อนลงทันที “อะได้ๆ แต่อุปกรณ์ที่ต้องใช้ตอนนี้อยู่บนรถกูนะ โอลาฟมาช่วยพี่”ทันทีที่ยูโรพูดจู่ๆเคนรีบแทรกขึ้นมา “เดี๋ยวๆ โอลาฟไม่ต้องในเมื่อพี่เป็นคนหางานให้มัน ยังไงซะก็เป็นพี่ที่ต้องช่วย เรื่องนี้พี่ขอจัดการกับยูโรเอง ส่วนมึงไอ้เตอร์ อยู่เป็นเพื่อนกับน้องโอลาฟก่อนเว้ย”“เอ๊าไอ้เคน ทำไมมึงมาผลักภาระให้กูดื้อๆซะงั้น” เคนถึงกับทำตาเขม็งใส่เตอร์ “ไอ้เตอร์นี่มึงเพื่อนกูป่าววะ ถ้าใช่มึงห้ามบ่นและทำตามอย่างว่าง่าย เหมือนเวลาที่มึงจะยืมตังกู เข้าใจ้…”เตอร์มันอึ้งในคำพูดของเคน “เอ่อๆ งั้นมึงกับไอ้ยูไรจะไปทำไรก็รีบเลย เดี๋ยวกูอยู่กับโอลาฟเอง” หลังเคนและยูโรเดินจากไป โอลาฟมันหยิบเสื้อยืดที่แขวนบนราวและหันไปหาเตอร์ที่ยืนอยู่ข้างมัน “พี่เตอร์ พี่ว่าเสื้อตัวนี่เป็นไงมั่ง ดูเข้ากับผมป่าวพี่”เตอร์หันมองโอลาฟที่ยังคงยืนถือเสื้อโชว์ให้มันดู “พี่ว่าถ้าน้องจะถามความคิดเห็นเรื่องเสื้อผ้า พี่ว่าน้องคิดผิดแล้วล่ะพอดีพี่ไม่มีเซ้นต์เรื่องพวกนี้เท่าไหร่น่ะ เอาจริงๆเสื้อผ้า สำหรับผู้ชายมีไรก็ใส่ๆได้หมด ขืนแต่งตัวเนียบบ่อยๆเดี๋ยวจะถูกหาว่าเป็นตุ๊ดนะรู้ป่าว” “แหมพี่เตอร์ก็พูดเกินไป ผู้ชายแมนๆแต่งตัวดีๆก็มีอยู่ถมเถนะพี่”“’งั้นก็เอาที่น้องสบายใจล่ะกันเอ่อโอลาฟไอ้ยูโรมันบอกยังว่าเสาร์นี้เป็นวันเกิดไอ้เฟิร์ส” “อ๋อพี่ยูโรบอกผมแล้วครับ ที่จะไปจัดบ้านสวนของพี่เบทกันใช่ปะครับ”“เอ่อๆ ดีล่ะน้องรู้ป่าวว่าปกติไอ้เฟิร์สน่ะมันแทบจะไม่จัดงานวันเกิดวันเลยนะ แต่ปีนี้เดือนเกิดกับวันดันตรงกันเปะ มันเลยเป็นอย่างที่พวกพี่ๆจะไปกันนั่นแหละ”“โห รู้สึกโชคดีไงไม่รู้แหะพี่เตอร์ สงสัยแบบนี้คนท่าจะไปเยอะนะครับ”“ตรงกันข้ามเลยแหละโอลาฟเห็นแบบนั้นไอ้เฟิร์สมันก็เป็นคนที่มีโลกส่วนตัวพอประมาณนะมันเลยชวนแค่พวกเพื่อนที่สนิทๆไปแค่นั้น”“ผมสงสัยแล้วทำไมต้องไปจัดไปบ้านพี่เบทด้วยล่ะพี่เตอร์ ถ้าจัดที่บ้านพี่เฟิร์สจะไม่ง่ายกว่าหรอ”“มันก็อยากจัดนะแต่ติดตรงที่ว่าแม่กับย่าของไอ้เฟิร์สไม่ชอบความวุ่นวายเท่าไหร่เวลามีคนไปบ้านมัน อีกอย่างแม่กับย่าของมันไม่ชอบให้มันดื่มเหล้าด้วย มันก็เลยตัดปัญหาแต่ต้นลม” “งี้นี่เอง..แล้วนี่พี่เตอร์มีของขวัญให้พี่เฟิร์สป่าวครับ”“โถ่ๆๆโอลาฟนี่เห็นพวกพี่เป็นเด็กกันรึไง ระดับนี่ไม่ต้องมีหรอกของขงของขวัญ แค่ไปกับตัวและหัวใจพร้อมที่จะไปแดกข้าวฟรีก็พอแล้วน้อง” “ก็พี่เตอร์สนิทกับพี่เฟิร์สนี่น่าถึงทำแบบนั้นได้แต่ผมนี่ซิพี่ แถมยังไม่ใช่คนในกลุ่มของพี่เค้าด้วยขืนไม่มีไรติดไม้ติดมือไป มันยังไงๆไม่รู้อะครับ”“คิดมากน่าโอลาฟ อย่างไอ้เฟิร์สมันไม่เรื่องมากหรอกกับของแบบนี้ แค่เดินไปพูดอวยพรให้มันแค่นี้มันก็ดีใจแล้ว”“แต่ถึงยังงั้นมันก็ต้องมีของไรสักอย่างติดมือไปอยู่ดีอะครับผมว่าถ้าเอาเป็นตุ๊กตาจะเวิร์ดไหมพี่เตอร์” เตอร์ถึงกับยิ้มและขำเบาๆ “ฮ่าๆๆ ถ้าเป็นตุ๊กตา พี่ว่าโอลาฟซื้อให้ตัวเองจะดีกว่าเยอะ”“งั้นผมควรเอาไรดีอะพี่เตอร์”เตอร์ถึงกับถอนหายใจสั้น “เฮ้อ น้องนี่ก็ดึงดันใช่ย่อยนะถ้าจะเอาไรให้มัน อื้มมมมม คิดยากแหะเออนึกออกล่ะเห็นมันเคยบ่นๆให้ฟังว่าอยากได้เซตพู่กันจีนอันใหม่มาแทนของเก่า แต่ราคามันค่อนข้างแพง มันเลยตัดใจไม่ซื้อเหมือนมันจะเก็บเงินเอาไปใช้อย่างอื่นแทน”“โอเคงั้นผมเอานี่แหละ ง่ายดี พี่เตอร์เองก็ไม่ต้องไปบอกใครให้รู้นะ ถือว่าผมขอ”“ได้ๆแต่แลกกับน้ำปั่น 1 แก้วนะเป็นค่าปิดปาก”“โห่พี่เตอร์อะ…” เวลา 20.49 น. โอลาฟสวมชุดนอนแขนสั้นลายเขียวอ่อนมันนั่งอยู่บนเตียงโดยมีโน๊ตบุ๊คคู่ใจวางตรงหน้าพร้อมง่วนอยู่กับการเสิร์ชหาร้านขายเซตพู่กันจีนที่มันต้องการ “เอ้ มีร้านขายเยอะเหมือนกันนะเนี่ย แต่จะเอาร้านไหนดีเนี่ย เลือกไม่ถูกเลยแหะ”โอลาฟนั่งครุ่นคิดสีหน้าบึ้งตึงอยู่พักใหญ่“เอาร้านนี่ก็ได้วะ อยู่ในเมืองนี่เอง แถมของที่อยากได้ยังมีหลายราคาด้วย อืมมมตัวนี้ก็น่าสนใจแหะมีที่ฝนหมึกแถมมาให้ด้วย ราคาก็…1,890 บาท อืมมมแพงเอาเรื่องนะเนี่ย แต่ไม่เป็นไรไหนๆก็ซื้อให้พี่เฟิร์สทั้งทีเอาร้านนี่แหละ” เมื่อตัดสินใจได้โอลาฟมันรีบกดแคปที่อยู่ของร้านไว้“เอ้อออเลือกได้สักทีแต่ถ้าจะให้แค่ของอย่างเดียวมันก็ยังดูงั้นๆอื้มมเคยได้ยินเจมส์เล่าว่าตอนวันเกิดพี่โฟรเหมือนมันจะให้ช่อดอกไม้…ช่อดอกไม้!!จริงสินะแบบนี้ถ้าให้คู่กับของขวัญวันเกิดเราด้วยคงต้องเวิร์คแน่นอน ดีล่ะหวังว่าในเมืองคงมีร้านขายดอกไม้นะ”โอลาฟมันยิ้มด้วยความตื่นเต้นก่อนจะรีบก้มไปพิมพ์เสิร์ชหาร้านขายดอกไม้ที่ว่า จนมันเจอชื่อร้านขายดอกไม้ร้านหนึ่งขึ้นมาพร้อมเบอร์โทรศัพท์ “ร้านสรุกิจพรรณไม้?? ชื่อไม่คุ้นหูเลยแหะ” ด้วยความสงสัยโอลาฟมันเลยกดเข้าดูรูปในเพจของร้าน จนมันเห็นสภาพของร้านค้าและสินค้าต่างๆมากมาย ทำโอลาฟที่นั่งดูอยู่นั้นถึงกับทึ่ง “สุดยอดดดดดร้านใหญ่เวอร์ แถมมีพวกพรรณไม้และเครื่องเกษตรภัณฑ์เยอะโคตรไอ้หย๋า อยู่ห่างจากบ้านเราไป 2 กม.เองไม่น่าชื่อว่าจะมีร้านแบบนี้อยู่แถวนี้ด้วยเส้นผมบังภูเขาจริงๆดูดิมีทั้งดอกไม้เมืองร้อนและหนาวขายเยอะมากกกกลองโทรสอบถามดีกว่า แต่จะโทรเบอร์ไหนเนี่ย ดันมีสองเบอร์ซะด้วย อืมมมมโทรเบอร์สองล่ะกันเลขสวยดี”โอลาฟไม่รอช้ามันรีบหยิบเอาโทรศัพท์มากดโทรสอบถามไปยังร้านที่ว่าทันทีโอลาฟ - สวัสดีครับนี่ร้านสุรกิจพรรณไม้ใช่ไหมครับร้านค้า - ฮัลโหลครับ เอิ่มมม ไม่ใช่ครับผม นี่ร้านสุรศักดิ์พรรณไม้ครับอยู่เชียงใหม่โอลาฟ - อ้าว แต่ผมโทรมาตามเบอร์ของร้านที่อยู่ในเพจเลยนะครับร้านค้า - อ๋อๆ ผมเข้าใจล่ะครับดูท่าอาปลื้มเจ้าร้านสุรกิจพรรณไม้คงไม่ได้ลบเบอร์ร้านที่เชียงใหม่ออกไปแน่นอนเลยเนี่ยย นี่แสดงว่าคุณลูกค้าเอาเบอร์ที่สองโทรเข้ามาใช่ไหมครับโอลาฟ - ใช่ครับ ผมเอาเบอร์ที่สองโทรมา ก็ผมเห็นมันมีสองเบอร์ ผมเลยไม่รู้จะโทรเบอร์ไหนด้วย ที่ผมเลือกโทรมาเบอร์นี้ก็เพราะเห็นเลขมันสวยดีร้านค้า - แบบนั้นเองเหรอครับ ฮ่าๆ คุณลูกค้านี่เป็นคนร่าเริงดีนะครับเอิ่มมเดี๋ยวไงรบกวนให้คุณลูกค้าช่วยโทรไปเบอร์แรกนะครับ ส่วนปัญหาเรื่องการโทรมาผิดแบบนี้ไงผมจะช่วยประสานกับอาปลื้มเจ้าของร้านสุรกิจพรรณไม้ให้แก้ไขอีกทีครับโอลาฟ - ครับผมเอ่อขอโทษครับ ไหนๆผมก็โทรมาแล้ว ผมขอปรึกษาอะไรหน่อยได้ไหมครับร้านค้า - ได้ครับ คุณลูกค้าต้องการจะสอบถามอะไรเพิ่มเติมครับโอลาฟ - คือพอดี ผมอยากจะซื้อดอกไม้สดเป็นของขวัญวันเกิดรุ่นพี่คนหนึ่งน่ะครับ แต่ผมไม้รู้ว่าจะเลือกดอกอะไรให้พี่รุ่นเค้าดีคุณพอจะมีคำแนะนำดีๆอะไรให้ผมไหมครับร้านค้า - อืมมม เดี๋ยวคุณลูกค้าช่วยถือสายรอสักครู่นะครับ พอดีผมเป็นลูกชายเจ้าของร้าน ผมยังไม่ชำนาญเรื่องดอกไม้เท่าไหร่ ขอเวลาสักครู่ครับ……….มาล่ะครับขอโทษครับที่ให้รออยากทราบว่ารุ่นพี่ที่คุณลูกค้าต้องการซื้อดอกไม้สดให้ เค้าเกิดวันอะไรครับโอลาฟ -แปปนะครับ เอิมมมมม วัน วันเสาร์ครับ เกิดวันเสาร์ร้านค้า- เกิดวันเสาร์นะครับ….งั้นผมแนะนำให้คุณลูกค้าเลือกดอกลิลลี่ครับโอลาฟ - ทำไมถึงเป็นดอกลิลลี่ล่ะครับ รบกวนช่วยบอกรายละเอียดผมหน่อยครับร้านค้า - มันเป็นดอกไม้ที่ถูกกำหนดให้สำหรับคนเกิดวันเสาร์น่ะครับ อีกทั้งมันยังสื่อความหมายในเรื่องของรักครั้งแรก รักที่บริสุทธิ์ ต่อผู้ให้ได้ดี มันจึงเหมาะสมกับคนเกิดวันเสาร์ที่มีนิสัยจริงจังและซีเรียส และเวลาจะรักใครก็จะรักได้ยากหน่อย ผมจึงคิดว่าดอกลิลลี่น่าจะเหมาะสมที่สุดครับคุณลูกค้าโอลาฟ - หืมมม ผมว่าคุณน่าจะไปทำอาชีพดูดวง ทำนายชะตาชีวิตเสริมด้วยท่าจะรุ่งนะครับรู้ละเอียดโคตรร้านค้า - ฮ่าๆ ขอบคุณครับที่ชม แต่ผมอ่านจากในคู่มือน่ะครับคุณลูกค้าโอลาฟ - ฮ่าๆ งี้นี่เองแล้วแบบนี้ที่ร้าน เออออ สุรกิจพรรณไม้จะมีดอกลิลลี่ด้วยรึป่าวครับร้านค้า - มีแน่นอนครับคุณลูกค้า เพราะพ่อผมส่งออเดอร์ดอกไม้สดเมืองหนาวไปเมื่อวันอังคารที่ผ่านมาน่ะครับ ป่านนี้ของคงถึงที่ร้านโน้นนานแล้ว ยังไงถ้าคุณลูกค้าสนใจรบกวนไปหาซื้อพร้อมสอบถามราคาได้ที่ร้านเลยครับโอลาฟ - โอเคครับ ขอบคุณครับสำหรับคำปรึกษา ไว้พรุ่งนี้เลิกเรียนแล้วผมจะลองเข้าไปดูตามที่คุณบอกนะครับร้านค้า - ยินดีครับ ยังไงผมก็ขอเป็นตัวแทนร้านสุรกิจพรรณไม้ เพื่อกล่าวคำขอบคุณคุณลูกค้าที่เลือกใช้บริการร้านในเครือของเราครับขอขอบคุณอีกครั้งและขอให้คุณลูกค้าโชคดีกับรุ่นพี่ที่ชื่นชอบครับ วันศุกร์ที่ 18 สิงหาคมหลังเลิกเรียนโอลาฟไม่รอช้ามันรีบแยกตัวจากเพื่อนในก๊กและขับมอเตอร์ไซค์ไปยังร้านขายพู่กันจีนเมื่อได้ของที่ต้องการมันเลยดิ่งตรงมายังร้านสุรกิจพรรณไม้ต่อ ทันทีที่มาถึงมันจอดรถไว้หน้าร้านพร้อมกับยืนมองบรรยากาศร้านอยู่พักใหญ่มันถึงกับนึกขึ้นในใจ “สุดยอดดร้านใหญ่จริงๆแถมมีต้นไม้ดอกไม้ขายเยอะมาก มุมสวนด้านในก็จัดได้แนวจริงๆ โครตสวย”ระหว่างที่มันฟินกับบรรยากาศของร้านนั่นเองจู่ๆชายคนงานสวมเสื้อยืดคอปกสีเทาเข้มที่มีโลโก้ร้านติดด้านหลังเดินมาไถ่ถาม “หวัดน้อง อยากให้พี่ช่วยอะไรรึป่าว” “โทษครับพี่พอดีผมเห็นบรรยากาศร้านมันสวยดีก็งานมองเพลินไปหน่อยคือผมอยากได้ดอกลิลลี่สักช่อน่ะครับ”คนงานคนดังกล่าวยืนนิ่งอยู่พักใหญ่ก่อนที่จะหันไปมองเจ้าของร้านที่นั่งเช็คบัญชีอยู่โต๊ะด้านใน“เฮียปลื้มครับ เฮีย ดอกลิลลี่จากเชียงใหม่ที่ส่งมาเมื่อวาน เฮียให้ไอ้หลินกับไอ้เดชขนออกจากห้องพักความชื้นรึยังครับเฮีย พอดีมีลูกค้ามาถามซื้อน่ะครับ” “ยังเลย ยังเลยไอ้เต้ เหมือนเฮียยังไม่ได้ส่งให้ขนออกมาเลยวันนี้ไงมึงพาลูกค้าเข้ามาด้านในร้านก่อนดิ” “ครับเฮีย ปะน้องเดี๋ยวตามพี่มาด้านในก่อนครับเดินดีๆระวังพื้นลื่นนะน้องพอดีพี่พึ่งปิดหัวพ่นหมอกไอน้ำไปเมื่อกี้”เต้คนงานที่ร้านพาโอลาฟไปหาเฮียปลื้มที่โต๊ะทำงานโอลาฟรีบยกมือขึ้นไหว้“หวัดดีครับ คือผมอยากได้ดอกลิลลี่สักช่ออะครับ”“ดอกลิลลี่เหรอแล้วนี่น้องต้องการช่อขนาดไหนครับขอทราบจำนวนดอกและสีครับ”เฮียปลื้มพูดพร้อมกับยืนใบรายการชนิดไม้ดอกให้โอลาฟเปิดดู “เอออ ผมอยากได้สัก 18 ดอก ขอเป็นสีขาวทั้งหมดเลยครับไม่ทราบว่าทางร้านมีบริการจัดส่งให้ไหมครับพอดีว่าผมต้องใช้วันเสาร์ตอนค่ำๆน่ะครับ”“คนงานเค้าอยู่ถึง 6 โมงน่ะ เฮียขอเป็นส่งตอน 5 โมงเย็นได้ไหม”“ได้ครับเฮีย”“โอเค 18 ดอกสีขาวล้วนๆเดี๋ยวช่วยกรอกชื่อเบอร์โทรศัพท์และปลายทางในใบจัดส่งนี้ด้วยครับ”“เอ่อคือที่ๆผมจะให้ไปส่งเป็นบ้านของรุ่นพี่เค้าน่ะครับ ผมเลยไม่ทราบที่อยู่เดี๋ยวไงผมแอดไลน์ทางร้านไปนะครับถ้าทางร้านจะออกไปส่งเมื่อไหร่ผมจะส่งโลเคชั่นไปให้ครับ” “ได้ครับเอาตามที่น้องสะดวกล่ะกัน…..อืมมมค่าดอกลิลลี่สด บวกค่าแต่งช่อที่น้องเลือกไว้และค่าจัดส่งปลายทางทั้งหมด 780 บาทครับ” หลังเคลียร์เรื่องช่อดอกไม้เสร็จโอลาฟที่กำลังจะลุกและหันหลังเดินกลับไปยังหน้าร้าน ทันใดนั้นเองมีเด็กชายวิ่งแจ้นจากหน้าร้านพุ่งตรงเข้ามาอย่างรวดเร็วและชนเข้ากับตัวของโอลาฟจังๆจนเด็กคนดังกล่าวล้มลงไปนั่งกับพื้น โอลาฟถึงกับตกใจใหญ่แต่กระนั้นมันรีบก้มเอามือพยุงร่างเด็กชายคนดังกล่าวให้ลุกขึ้นมา เฮียปลื้มที่เห็นเหตุการณ์ดังกล่าวถึงกับรีบลุกขึ้นมาดูพร้อมกับต่อว่า “บิว!!! อีกแล้วนะ!! พ่อบอกบิวกี่ครั้งแล้วว่าอย่าวิ่งอย่าวิ่งเวลาจะเข้าบ้าน เห็นไหมน่ะเจ็บตัวเลย แถมยังทำลูกค้าเค้าเดือนร้อนไปด้วยเป็นอะไรมากไหมครับน้อง”“ผมไม่เป็นไรครับเฮียแต่ผมเป็นห่วงน้องคนนี้มากกว่าผมเห็นล้มลงไปแรงมาก ไม่รู้เจ็บตรงไหนรึป่าวนะ”บิวที่ตั้งสติได้ถึงกับรีบยกมือขอโทษโอลาฟทันใด“พี่ค๊าบผมขอโทษค๊าบบ ผมโทษนะค๊าบบ”โอลาฟยิ้มและก้มมองด้วยความเอ็นดู“พี่ไม่เป็นอะไรหรอก น้องไม่เจ็บตัวอะไรมากก็ดีแล้วล่ะ คราวหลังก็ระวังๆหน่อยนะครับ” ระหว่างนั้นแม่ของบิวได้ออกมาจากห้องน้ำ “พี่ปลื้มเกิดไรขึ้นน่ะเอมได้ยินเสียงพี่เอ๊ะอะโวยวาย”“จะอะไรซะอีกล่ะเอมก็ไอ้เจ้าบิวลูกเราน่ะสิ วิ่งเข้าร้านจนชนเข้ากับลูกค้าดีนะที่ไม่เป็นอะไรกันมาก”“แย่จังเลยนะบิวดูซิน่ะเสื้อก็เปื้อนหมดแล้วมานี่เลยบิวไปถอดเสื้อแล้วมาอาบน้ำกับน้องตอนนี้เลย”โอลาฟเห็นทุกอย่างกลับเป็นปกติมันเลยยกมือไหว้อำลาทุกคน “งั้นเดี๋ยวผมขอตัวกลับนะครับเฮีย บิวพี่ไปนะครับ คราวหลังก็อย่าวิ่งเข้ามาแบบนี้อีกนะครับ”เจ้าบิวได้แต่พยักหน้าด้วยความรู้สึกผิดก่อนที่มันจะโบกมือบ้ายบ่ายให้กับโอลาฟ วันที่เสาร์ที่19 เดือนสิงหาคม เวลา 15.20 น.รถเก๋ง Honda Civic สีเทาของยูโรพร้อมโอลาฟที่นั่งมาด้วยกันขับมาถึงยังบ้านสวนของเบทสถานที่ที่ใช้จัดงานวันเกิดเฟิร์สโดยบ้านสวนดังกล่าวมพื้นที่กว้างเกือบ 2 ไร่ และมีรั้วไม้ไผ่หนาสูงเกือบเมตรครึ่งล้อมรอบเขตสวน ส่วนพื้นที่ภายในเต็มไปด้วยไม้ยืนต้นไม้พุ่มและไม้ล้มลุกนาๆชนิด ที่ถูกปลูกไว้ตามโซนต่างๆกระจายโดยรอบประจวบกับพื้นที่ดังกล่าวอยู่ติดกับทุ่งนาและห่างจากหมู่บ้านในบริเวณไม่มากเลยทำให้บรรยากาศค่อนข้างจะสงบและร่มรื่นเป็นอย่างมากทำให้โอลาฟที่นั่งอยู่ด้านในรถถึงกับหันมองไปมองด้วยความตื่นเต้นจนยูโรรีบเอ่ยปากแซว“ยึกยักๆใหญ่เลยนะโอลาฟทำยังกะเด็กน้อยเพิ่งเข้าเมืองครั้งแรก”“พี่ยูโรสุดยอดเลยอะบ้านสวนพี่เบทตั้งแต่พี่ขับรถผ่านประตูเข้ามาเหมือนยังกับหลุดเข้ามาอีกโลกน่ะครับ ดูดิพี่ยูโรมีต้นไม้ใหญ่ปลูกเรียงรายกันอยู่สองข้างถนนที่รถเรากำลังวิ่งอยู่ด้วยได้ฟิลบ้านสวนเต็มๆ”ยูโรถึงกับหัวเราะในคำพูดบวกกับน้ำเสียงที่ตื่นเต้นของโอลาฟ“ฮ่าๆ พี่เห็นฟิลลิ่งโอลาฟแบบนี้แล้วทำให้นึกถึงตัวเองยังไงก็ไม่รู้แหะอะแฮ่ม ที่เห็นอยู่สองข้างทางนี้คือต้นลำไยและต้นทุเรียนที่ปลูกเรียงรายกันไปเกือบสุดทางโดยอายุแต่ละต้นนั้นก็ไม่ต่ำกว่า 20 ปีนะครับออกผลด้กดกทุกปีหากท่านประสงค์จะเดินเข้าชมสวนหน้าบ้านนี้แนะนำให้สวมหมวกกันน็อคเข้าชมด้วยเพราะอาจมีลูกระเบิดหนามร่วงหล่นใส่ศีรษะของท่านแบบไม่รู้ตัวและเนื่องจากสวนแห่งนี้เป็นสวนที่ใช้ปุ๋ยแบบเกษตรอินทรีย์ซะส่วนใหญ่ดังนั้นหากท่านผู้ชมจะเดินเหินไปไหนกรุณามองทางให้ดีๆด้วยนะครับไม่เช่นท่านอาจเหยียบโดนกับระเบิดขี้วัวเข้าจังๆอีกทั้งสวนแห่งนี้ยังเต็มไปด้วยป่ากล้วยนาๆพันธุ์หากตกดึกและโชคดีท่านอาจเจอบริการพิเศษนางสาวต้นกล้วยมานอนเป็นเพื่อนยามค่ำคืนแก้เหงา”โอลาฟรีบหันมองยูโรพร้อมหัวเราะยกใหญ่“ฮ่าๆๆอินเนอร์ได้อะพี่ยูโร ผมว่าแบบนี้พี่ไม่ต้องเป็นมันละตากล้องนิดูท่างานไกด์นำเที่ยวดูเหมาะกับพี่กว่าเยอะ” ไม่นานนักรถของยูโรแล่นมาจอดยังตัวบ้านไม้ครึ่งปูนสองชั้นที่ตั้งอยู่กลางสวน“ทำไมดูคนน้อยจังพี่ยูโร”“นั่นสิสงสัยคงอยู่กันในบ้านมั้ง เอาเถอะเดี๋ยวช่วยพี่ขนกล่องเบียร์พวกนี้ลงรถก่อน”โอลาฟหันไปมองกล่องเบียร์ไฮเนเก้น 8 กล่องที่ซ้อนอยู่หันเบาะ “ผมว่าบางทีพี่ยูโรก็ซื้อมาเยอะไปหน่อยนะเบียร์เยอะแบบนี้จะกินกันหมดเหรอครับ” “นี่ยังน้อยไปด้วยซ้ำโอลาฟพวกไอ้เฟิร์สเห็นแบบนั้นน่ะพวกมันก็มันคอเหล้าคอเบียร์กันทั้งนั้นนะรู้ป่าว”“สงสารตับของพวกพี่ๆเค้าจังเลยครับแล้วพี่ยูโรล่ะสายคอเหล้าเบียร์เหมือนที่ว่าไหม”“นิดหน่อยน้องสไตน์วัยกลัดก็ต้องมีกันบ้าง แต่มันก็นานๆครั้งไม่เป็นไรหรอกโอลาฟล่ะดื่มเป็นไหมเนี่ย”“ขอผ่านนนนครับพี่ยูโรขมจะตายดื่มเข้าไปได้ไงก็ไม่รู้…” ระหว่างที่โอลาฟพูดกับยูโรอยู่นั้นหูมันได้ยินเสียงดังเจี้ยวจ๊าวจากใต้ต้นมะขามฝั่งทางเหนือของบ้านมันเลยหันไปมองยังต้นเสียงซึ่งมันเห็นเด็กประถมชาย 2 คนและหญิงอีก 7 คน เล่นกระโดดหนังยางกันไปมา “ชอบเล่นอะไรแบบนั้นด้วยเหรอโอลาฟ”“ป่าวพี่ยูโรผมแค่ไม่ยักกะรู้ว่าเด็กแถวนี้เค้าก็เล่นอะไรกันแบบนี้ด้วย”“หืมก็ยังดีกว่าเล่นโทรศัพท์อะนะ เล่นแบบนั้นยังได้กระโดดได้ออกกำลังไปในตัว”“แหมมพูดอวยซะขนาดนั้นงั้นก็แสดงว่าพี่ยูโรเองสินะที่ชอบเล่นกระโดดหนังยาง”“ป่าวววพี่ก็แค่พูดไปตามหลักและเหตุผล”ระหว่างนั้นไอ้เวฟที่ที่อยู่ในห้องครัวทันทีที่มันได้ยินเสียงของยูโรมันถึงกับรีบเดินออกจากหลังครัวหลังบ้านและตรงไปหาทั้งสอง“ไอ้ยูโร มาถึงนานยังวะแล้วนั่นทำไมมึงไม่พาน้องเค้าเข้ามาในบ้านก่อนล่ะ จะชวนน้องเค้ายืนอาบแดดรึไง” “ไอ้เวฟ!!มึงมานี่ก็ดีล่ะ มาช่วยกูกับโอลาฟยกกล่องน้ำข้าวพวกนี้หน่อยเว้ยรอบนี่ถือว่ากูเลี้ยงเบียร์เยอะสุดแล้วนะ”“อย่าบ่นเว้ยถ้าจะโทษมึงก็โทษตัวเองที่จับฉลากได้เป็นคนเลี้ยงเบียร์ในงาน ฮ่าๆ” หลังยกเบียร์ไปเก็บในครัวเสร็จ เวฟมันเลยพาทั้งสองไปนั่งคุยเล่นกันในตัวบ้านพร้อมกับคนอื่นๆที่มาถึงก่อนหน้าเกือบ 10 คน ซึ่งบทสนทนาก็มีทั้งเรื่องของกินในงานเหล้าเบียร์ที่ซื้อมา เรื่องเพื่อนๆที่โรงเรียนและเรื่องผู้หญิง ซึ่งโอลาฟที่อยู่ในวงสนทนามันได้แต่นั่งกินขนมพร้อมสวมบทเป็นผู้ฟังที่ดีเพราะตัวของมันเองก็ไม่รู้ว่าจะหาเรื่องอะไรมาคุยเสริมกับคนอื่นๆดีถึงกระนั้นตัวของมันที่สวมบทเป็นผู้ฟังกลับรู้สึกชอบใจที่ได้แวบมองใบหน้าหล่อๆของเฟิร์สตรงหน้าอยู่ตลอดเวลา“โอลาฟกินถั่วปากอ้าหน่อยไหมอร่อยนะ” ยูโรยื่นซองถั่วปากอ้าที่ซื้อมาจาก 7-11 ให้กับโอลาฟ ที่นั่งอยู่ข้างๆมัน “ไม่อะพี่ยูโร ผมล่อปลาเส้นกับขนมขาไก่ไปซะตั้งเยอะตอนนี้ผมคอแห้งอยากกินน้ำมากกว่า” “งั้นเหรอ จะเอาน้ำไรล่ะอัดลมหรือน้ำเปล่า”ยูโรพูดพร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้นทำให้โอลาฟที่เห็นรีบเอามือมาจับแขนของยูโรไว้มั่น“จะไปไหนอะพี่ยูโร” “ก็โอลาฟบ่นว่าคอแห้งไม่ใช่เหรอ”“เอ้ยไม่เป็นไรพี่ยูโรเดี๋ยวผมลุกไปตักเองดีกว่าครับ ขืนให้พี่ไปตักให้ผมแบบนี้มันยังไงๆไม่รู้อะพี่ยูโรนั่งกินต่อเถอะ แล้วพี่ยูโรคอแห้งไหมล่ะเดี๋ยวผมจะได้เอามาเผื่อ”“ขี้เกรงใจนะเราเอาเหอะพี่ไม่หิวเพิ่งดื่มไปก่อนหน้าเมื่อกี้กับไอ้เจต” “หืมมล่อซะตั้งแต่ก่อนค่ำเลยนะพี่น่ะ” ไม่นานนักกลุ่มของเด็กที่เล่นกระโดดหนังยางอยู่ใต้ต้นมะขามได้วิ่งกรู่มายังตู้แช่ไอติมและเครื่องดื่มที่อยู่ข้างบ้านจนเฟิร์สที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่หันไปพูดกับเคนและเบท “ไอ้เคนไอ้เบท พวกมึงไปดูดิว่าเด็กพวกนั้นมาทำไรกันเสียงดังข้างบ้านน่ะ”“สงสัยท่าจะมาหาไอติมเย็นๆกินกันอีกแน่นอนเฮ้ยไอ้เคนมึงมากับกูดิมะ” เบทรีบดึงมือเคนให้ลุกตามมันไปยังตู้แช่ไอติมข้างบ้านพร้อมกับต่อว่าให้กับพวกเด็กยกใหญ่จนกลุ่มเด็กคนดังกล่าววิ่งหนีไป“เห็นไหมกูบอกมึงแล้วไอ้เคนว่าอย่าเพิ่งเอาไอติมให้พวกเด็กๆกิน ไงล่ะมึงเห็นปะ พากันได้ใจวกกลับมาอีกดูท่ากูคงต้องหากุญแจมาล็อกตู้ซะล่ะ ไม่งั้นมีหวังหมดก่อนถึงปาร์ตี้เย็นแน่ๆ”“โทษวะไอ้เบทก็เด็กพวกนั้นน่าเอ็นดูกันทั้งนั้นเลยนี่หว่าทำไงได้วะ”“ถ้ามึงเดินหนีซะก็จบแล้ว เห็นเด็กประถมแล้วขี้ใจอ่อนนะมึงอะไอ้เคน” เคนมันได้แต่หัวเราะและเดินกลับเข้าไปหาคนอื่นๆด้านในพร้อมกันนั้นโอลาฟมันเดินสวนออกมาพร้อมแก้วน้ำในมือ “มีเรื่องอะไรเหรอพี่เบท เสียงดังไปถึงข้างในเลยครับ”“ไม่มีไรหรอกโอลาฟพอดีพี่มาไล่เด็กๆพวกนั้นไม่ให้มาขโมยกินไอติมในตู้นี้น่ะสิ” โอลาฟถึงกับหันมองตามเบทที่ยังคงยืนมองกลุ่มเด็กที่เล่นกันอยู่ลานดินใต้ต้นมะขาม“แล้วเด็กพวกนี้มาจากไหนกันอะพี่เบท”“ก็เพื่อนๆของไอ้โดนัทที่เป็นลูกของญาติห่างๆทางฝ่ายพ่อน่ะสิ พอดีบ้านมันอยู่ในละแวกนี้น่ะมันเลยชอบมาเล่นที่นี่อยู่บ่อยๆจนเข้านอกออกได้เลยอย่างวันนี้มันก็ชวนเพื่อนๆของมันมาเล่นด้วย”“ถึงว่าตอนแรกผมก็แปลกใจอยู่เหมือนกันว่าทำไมถึงมีเด็กมาอยู่แถวนี้ด้วยทั้งที่คนมางานวันนี้มาแต่พวกรุ่นพี่กันทั้งนั้น” “แล้วโอลาฟล่ะนึกไงถึงมางานวันเกิดไอ้เฟิร์สแถมยังไม่มีเพื่อนรุ่นเดียวกันมาด้วยสักคน”“ก็พี่ยูโรชวนผมมานิครับอีกอย่างผมก็ช่วยงานสภาพี่เฟิร์สอยู่บ่อยๆ ผมก็เลยอยากมาอวยพรพี่เค้าด้วย อันที่จริงผมก็ชวนเจมส์น้องของพี่เจนมาด้วยนะครับแต่พอดีวันนี้ที่บ้านของเจมส์ไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน มันก็เลยมาด้วยไม่ได้ ว่าแต่โดนัทนี่คนไหนเหรอครับพี่เบท”“โดนัทน่ะเหรอ!!นั่นไงคนนั่นแหละ”เบทพูดพร้อมชี้นิ้วไปยังเด็กผู้ชายตัวสูง130 ซม. หุ่นค่อนข้างผอม ผิวเหลืองสวมเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นลายดิจิมอนสีเขียวพร้อมยืนคุยกับเด็กผู้หญิงที่อยู่ดวยกัน 2-3 คนโอลาฟมองพร้อมสังเกตท่าทางของโดนัทเวลาคุยทั้งมือไม้ การเดินที่ดูอ้อนแอ้นชอบกล บวกกับคำพูด “ตัวเธอออ, ม่ายช่ายนะจ๊ะ” ที่ฟังดูผิดจริตเด็กผู้ชายทั่วไปมันยืนมองอยู่พักใหญ่ก่อนจะหันมาคุยกับเบท “พี่เบท อย่าว่าผมงั้นงี้นะแต่ถามจริง น้องโดนัทนั่นแมนรึป่าวน่ะ”เบทหันมายิ้มใส่โอลาฟ “แล้วโอลาฟเห็นว่ายังไงล่ะ” โอลาฟถึงกับยกมือขึ้นมาพนมไว้กลางอก “พี่เบทอย่าว่าผมนะอันนี้พูดตามที่ตาเห็นนะผมว่าไม่ใช่อะท่าทางออกไปทางสาวๆเลยแหละ”“ ฮ่าๆ ไม่ใช่แค่ท่าทางอย่างเดียวนะโอลาฟ นิสัยก็ด้วยพี่นี่โคตรหมั่นไส้อยากเตะมันมากเวลาเห็นมันมาเล่นที่บ้าน นี่ขนาด ป.3 เองนะ วันข้างหน้าต่อไปนี่คงไม่ต้องพูดถึงเลยแหละ”“หืมมป.3แต่ทำไมดูตัวเล็กจังพี่ส่วนสูงกับอายุดูไม่สมส่วนกันเลยนะครับ”“เห็นแม่มันบอกว่ามันไม่ชอบกินข้าวเพราะมัวแต่ติดเล่นแต่ก็เอาเถอะ ขอแค่ไม่มารบกวนพวกพี่ๆก็พอล่ะ ปะโอลาฟเข้าไปข้างในเถอะ” 30 นาทีผ่านไปเบทเจ้าของสถานที่ชวนทุกคนไปใส่ข่ายดักปลาในสระที่อยู่สวนหลังบ้านซึ่งทุกคนที่ได้ยินไม่รอช้ารีบพากันไปยังสวนหลังบ้านที่มีสระเลี้ยงปลาขนาดใหญ่ตั้งอยู่ทันทีเมื่อทุกคนไปถึงสระหลังบ้านเบทที่เดินนำทุกคนอยู่นั้นจู่ๆมันได้หันตัวมาบอกกับทุกคน “เดี๋ยวก่อนพวกมึงกูขอถามในที่นี้ใครเคยใส่ข่ายดักปลามาแล้วบ้าง”ทุกคนถึงกับหันมองกันไปมาก่อนที่เคน เตอร์ ยูโร เจตและเฟิร์สจะยกมือขึ้น “โอเค มีไอ้เคนไอ้เตอร์ ไอ้ยูโร ไอ้เจต ว่าแต่มึงไอ้เฟิร์สลูกคุณหนูอย่างมึงนี่เคยใส่แหดักปลาด้วยเหรอวะ”“ป่าวหรอกไอ้เบทกูก็แค่อยากลงไปแช่น้ำในสระเล่นเฉยๆน่ะ ตอนนี้แม่งร้อนว่ะ”“แต่น้ำในสระไม่สะอาดนะเว้ย ผิวขาวๆดูน่าบอบบางอย่างมึงจะทนได้เหรอวะไอ้เฟิร์ส ฮ่าๆ” “โถ่ไอ้เบทแค่นี้จิ๊บๆเว้ยเดี๋ยวเชื้อโรคในสระเจอความขาวหล่อของกูก็กระเจิงหมดแหละฮ่าๆๆ”“เอ่อๆ ถ้าผื่นคันขึ้นตามตัวมึงอย่ามาว่าให้กูละกัน” โอลาฟที่ยืนฟังอยู่นั้นมันเดินไปสะกิดยูโร“ พี่ยูโรข่ายดักปลามันคืออะไรอะ”“เห็นนั้นไหมโอลาฟไอ้ที่มันเป็นตาข่ายใสๆมัดห้อยอยู่เสาไม้ข้างสระน่ะเวลาจะใช้งานก็กางออกคล้ายเนตเวลาเราเล่นวอลเลย์แล้วก็ใช้คนประมาณ 3-4 คนช่วยลากจากสระฝั่งนี้ไปยังฝั่งโน่นถ้ามีปลาโชคร้ายมาโดนก็จะติดตัวข่ายทันทีน่ะ เดี๋ยวโอลาฟดูพวกพี่ทำก็เข้าใจเองว่าใช้งานยังไง”“อืมมมแล้วพี่ยูโรทำเป็นด้วยเหรอครับ”“เอ๊าเห็นอย่างงี้พี่ก็ติดดินนะน้องไม่ได้ทำตัวหรูๆเหมือนใครบางคน”“หืมมมใครบางคนที่ว่านี่หมายถึงผมสินะ”“ป๊าววววพี่ไม่ได้ว่าใครทั้งนั้นอย่าเพิ่งร้อนตัวสิโอลาฟ ฮ่าๆ” “ฮะฮ่าๆแต่ผมร้อนเนื้อร้อนตัวอยู่พอดีอะครับ ว่าจะลงไปแช่น้ำเหมือนพี่เฟิร์สสักหน่อย”“จะลงเอาจริงเหรอน้ำในสระมันสกปรกนะน้อง”“ไม่ใช่ปัญหาเลยพี่ เห็นอย่างงี้ผมก็ทนทึกนะไม่ได้ขี้เก๊กเหมือนใครบางคน”“นี่พี่ไม่ได้ขี้เก๊กสักหน่อย”“ป๊าวววผมแค่พูดลอยๆน่ะพี่ก็อย่าเพิ่งร้อนตัวซิครับ” ระหว่างนั้นเบทมันเลยบอกให้คนที่จะลงสระถอดเสื้อจนเหลือแต่กางเกงขาสั้นทันทีที่มันเหลือบไปเห็นโอลาเดินลงสระไปพร้อมกับคนอื่นๆ “โอลาฟเดี๋ยวๆๆนั่นจะลงสระด้วยเหรอ”“ใช่ครับพี่เบทผมก็อยากลงไปแช่น้ำเล่นเหมือนกันน่ะครับ” “แต่สระนี้มันมีบางจุดเป็นหลุมค่อนข้างลึกนะ ถ้าจะลงแช่น้ำเล่นจริงๆแนะนำให้เล่นแถวนี้จะดีกว่าแล้วอย่าเผลอไปเล่นเพลินจนถึงกลางสระล่ะ” โอลาฟมันพยักหน้าตกลงก่อนจะมองผิวน้ำที่เป็นสีน้ำตาลขุ่นๆพร้อมกลิ่นโคลนในน้ำลอยโชยขึ้นมาหน่อย มันค่อยๆเดินลงสระจนระดับน้ำสูงขึ้นมาถึงอก “โหยยดี๊ดีน้ำเย้นเย็น สบายตัวจังแหะ” มันบ่นพรึมพรำพร้อมกับหันไปมองคนอื่นๆที่เดินลงไปอยู่เกือบกึ่งกลางสระสายตาของโอลาฟกวาดมองผิวกายท่อนบนของแต่ละคนพร้อมนึกในใจ “ไม่น่าเชื่อว่าเราจะได้มาเจออะไรแบบนี้ด้วยได้แช่น้ำเย็นๆแถมยังได้เห็นกลุ่มรุ่นพี่เปลือยท่อนบนอยู่ตรงหน้าโดยเฉพาะพี่เฟิร์สผิวใต้ร่มผ้ามันช่างขาวเนียนได้ใจเรามากกกกถ้าอีดิวมันได้มาเจออะไรแบบนี้เหมือนเราสงสัยมันคงได้กรี๊ดกร๊าดดปรอทแตกแน่นอน แต่ก็ดีแล้วล่ะที่ขยับเข้าความใกล้ชิดแถมยังได้เห็นอะไรดีๆจากพี่เฟิร์สอีกด้วยไม่เสียแรงที่อุตสาห์ทุ่มสุดตัว ดูท่าวันนี้เราคงจะได้เจออะไรที่มันคาดไม่ถึงแน่นอน”ยิ่งนึกโอลาฟก็ยิ่งตื่นเต้นดีใจจนมันที่นั่งแช่น้ำเล่นอยู่นั้นเผลอฮัมเพลงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวไม่นานนักเสียงของเตอร์ร้องขึ้นมาด้วยความดีใจ “เย้ดเข้พวกมึงปลาติดมาเยอะเลยวะมีแต่ตัวใหญ่ทั้งนั้น แถมเป็นปลาทับทิมด้วย กูว่าเย็นนี้คงได้อิ่มปลาเผาแน่เลยว่ะ…เห้ยไอ้เจต ไอ้เฟิร์ส มึงอยู่หัวท้ายช่วยดึงเชือกขึ้นไปบนฝั่งหน่อยเว้ย”โอลาฟเห็นเฟิร์สเดินขึ้นจากน้ำมาบนฝั่งไม่ไกลจากมันทำให้สายตาของมันได้โฟกัสผิวกายท่อนบนขาวๆ มีกล้ามตามแขนและหน้าท้องหน่อยๆพร้อมหัวนมสีชมพูอ่อนที่ติดกับผิวขาวของหน้าอกอย่างชัดเจน ก่อนที่เฟิร์สจะจับเชือกและหันตัวไปทางอื่นทำให้เห็นแผ่นหลังอันเกลี้ยงกลาไร้สิวพร้อมกางเกงขาสั้นที่เปียกน้ำจนไปติดกับก้นใหญ่ๆงอนขึ้นนิดๆของมันภาพดังกล่าวทำโอลาฟจ้องตาไม่กระพริบยิ่งจ้องนานเท่าไหร่ก็เสมือนมีมนต์สะกดให้อยากเอาฝ่ายมือไปจับลูบคลำทั่วทั้งตัวให้รู้แล้วรู้รอดกันไปข้าง และด้วยความรู้สึกที่ว่าทำให้โอลาฟค่อยๆเดินลุยน้ำไปทางเฟิร์สที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากมันสายตาของมันจับจ้องแต่ผิวกายของเฟิร์สเพียงอย่างเดียวและนึกในใจไปพลาง “โอววพี่เฟิร์ส แค่มองพี่จากด้านหลังในสภาพนี้ มันช่างเซ๊กซี่จนใจผมระเหิดหายไปหมดแล้วครับ”แต่ทันใดนั้นเองตัวของมันที่เดินๆอยู่นั้นก็จมผลุบลงไปใต้น้ำอย่างรวดเร็ว โอลาฟมันทั้งตกใจและสติหลุดทันทีเลยทำให้มันดิ้นรนตะเกียกตะกายตัวของมันให้โพล่พ้นจากผิวน้ำไปมาพร้อมกันนั้นหูของมันได้ยินเสียงตะโกนแว่วๆ “เห้ยยๆๆโอลาฟจมน้ำโอลาฟจมน้ำ”ยูโรที่ได้ยินเสียงเอกและคนอื่นๆที่เหลือจากบนฝั่งร้องตะโกนมันถึงกับรีบมองหาและว่ายพุ่งตัวเข้าไปหาโอลาฟพร้อมคว้าตัวออกแรงดึงโอลาฟขึ้นมาอย่างรวดเร็วยูโรรีบอุ้มโอลาฟขึ้นมานั่งบนฝั่งโอลาฟตัวสั่นหน้าซีดเผือกด้วยความตกใจจนยูโรต้องเอามือตีไปที่ใบหน้าเบาๆหลายต่อหลายที “โอลาฟๆๆๆได้ยินพี่ไหม โอลาฟ” เมื่อตั้งสติได้โอลาฟมันเลยหันมองโดยรอบซึ่งมันเห็นสายทุกคนต่างจ้องมองมาที่มัน “มีไรน่ะพี่ยูโร” “ยังจะถามอีก นี่ไม่รู้เหรอว่าตะกี้ตัวเองจมน้ำน่ะ” โอลาฟทำหน้างงไปชั่วขณะ “อืมมผมจะได้ล่ะครับเหมือนมีอะไรเป็นหลุมบ่ออยู่ใต้น้ำ” โอลาฟพูดไม่ทันจบยูโรรีบพูดสวนขึ้นมา “ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว พี่ว่าโอลาฟขึ้นฝั่งไปอยู่กับพวกพี่ๆข้างบนดีกว่านะรู้ป่าวว่าโอลาฟทำพี่ตกใจมากแค่ไหน เกิดโอลาฟเป็นไรไปพี่….ปะปะขึ้นไปเช็ดตัวบนข้างบนดีกว่าไอ้เอกไอ้เวฟ พวกมึงมาพาโอลาฟขึ้นไปนั่งรอข้างบนหน่อยเว้ย” หลังเหตุการณ์ที่ทำให้ทุกคนตื่นตกใจกลับสู่ภาวะปกติเฟิร์ส เบทเจต ยูโร เคนและเตอร์ที่อยู่ในสระจึงกลับไปง่วนในการจับปลาต่อไม่นานนักกลุ่มของเด็กที่เล่นกันใต้ต้นมะขามเริ่มทยอยกลับบ้านจนเหลือแต่โดนัทมันเลยเดินมานั่งอยู่ข้างๆ เอก กับ เวฟ ตรงเก้าอี้ไม้บริเวณขอบสระ เลยทำให้โอลาฟที่นั่งอยู่ได้พูดคุยกับโดนัท“เล่นกับเพื่อนๆจนเบื่อแล้วเหรอโดนัท”ด้วยความที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกโดนัทถึงกับมองโอลาฟด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เพื่อนกลับหมดแล้วไม่มีใครเล่นด้วย”“พี่ชื่อโอลาฟนะแล้วโดนัทไม่กลับบ้านเหรอ นี่ก็ใกล้ค่ำแล้วนะ”“ไม่กลับพี่เบทบอกว่าวันนี้มีงานผมเลยจะค้างที่นี่”“อ๋อ แล้วโดนัทเรียนอยู่ป.ไรแล้วล่ะ”“ผมอยู่ป.3”“แล้วเล่นกระโดดหนังยางกับเพื่อนๆสนุกไหมโดนัท” “สนุกครับ” ระหว่างที่คุยกันเจตกับเฟิร์สที่อยู่ในสระทั้งสองเดินขึ้นจากน้ำมาช่วยกันดึงเชือกด้านบนทำให้แสงแดดที่ส่องกระทบกับผิวกายทั่วร่างเฟิร์สได้สะท้อนจนผิวดูขาวเด่นจนมองเห็นแต่ไกล ประจวบกับ เฟิร์สมันยืนหันมาทางที่โอลาฟนั่งอยู่จึงทำให้เลยมันเห็นกางเกงบอลขาสั้นสีน้ำเงินที่เปียกจนหดไปติดกับเป้ากางเกงที่นูนตุงออกมาหน่อยๆโอลาฟถึงกับจ้องไม่วางตาพร้อมนึกในใจ “โอ้แม่เจ้าแช่น้ำเย็นแบบนั้นขนาดหดตัวยังมองเห็นเลยชัดเลยแล้วถ้าแข็งแบบสุดๆนี่มันจะขนาดไหนนะ โอ้ยอยากเห็น” ขณะเดียวกันสายตาของมันก็เหลือบไปเห็นโดนัทจ้องตาโตไปยังเฟิร์สอย่างไม่วางตาเช่นเดียวกันมันมองค้างอยู่แบบนั้นก่อนมันจะเม้มเลียปากเป็นช่วงๆ 20 นาทีผ่านไปทุกคนพากันขึ้นจากสระและเดินกลับไปยังตัวบ้าน จู่ๆเฟิร์สมันเดินเข้ามาจับไหล่โอลาฟ“เมื่อเกิดไรขึ้นโอลาฟ แล้วเป็นไรมากป่าว”โอลาฟหันไปมองและยิ้มด้วยความดีใจ“ผมไม่เป็นไรครับพี่เฟิร์ส ผมผิดเองที่ไม่ระวังตอนอยู่ในสระ”“ดีแล้วที่ไม่เป็นไรมาก” เฟิร์สมันเอามือบีบและเขย่าไหล่ขวาเบาๆก่อนจะเดินนำโอลาฟไปแต่ทันใดนั้น “หายสตั้นจากการฝึกดำน้ำรึยังโอลาฟ”โอลาฟตกใจกับเสียงพูดที่มาจากด้านหลังจนต้องหันไปมอง“พี่ยูโร!! ผมไม่เป็นไรแล้วครับตะกี้ขอบคุณพี่ยูโรนะครับที่ช่วยผมไว้”“อื้มมมคราวหน้าเลี้ยงขนมพี่ด้วยนะ”“โห่พี่ยูโรอะ…ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ” ระหว่างนั้นโดนัทที่เดินตามหลังโอลาฟยูโรอยู่ไม่ไกลจู่ๆมันเร่งจังหวะก้าวพุ่งตรงไปหาเฟิร์สจนทันก่อนจะทำทีเดินตามตีคู่อยู่ข้างๆจนเฟิร์สหันมองโดนัทด้วยความสงสัยซึ่งการกระทำดังกล่าวทำให้โอลาฟที่มองจากด้านหลังรู้สึกไม่ชอบใจโดนัทขึ้นมาทันที” เวลา 18.45 น. เฟิร์สเดินออกกำลังกายอยู่ตรงถนนที่ทอดเข้ามายังตัวบ้านกลางสวนเส้นที่โอลาฟกับยูโรนั่งรถกันเข้ามาขณะที่เฟิร์สกำลังก้มตัวทำท่ายืดกล้ามเนื้ออยู่นั่นเอง โอลาฟมันเดินตรงเข้ามาพร้อมของบางสิ่งที่ซ่อนไว้ด้านหลัง“ไงโอลาฟมาออกกำลังเป็นเพื่อนพี่เหรอ”“แค่ผมเดินมานี่ก็เหมือนออกกำลังกายไปในตัวล่ะพี่เฟิร์ส อืมมมทำไมพี่เฟิร์สมาออกกำลังกายคนเดียวอะไม่ชวนคนอื่นๆมาด้วย”“ชวนมาแล้วแต่พวกมันบอกว่าขี้เกียจกันก็เลยตามสภาพที่เห็นนี่แหละโอลาฟ” “ดีเนาะที่พี่ดูแลตัวเองดีแบบนี้”“นิดหนึ่งน้อง ปกติวันนี้ถ้าไม่ได้จัดวะนเกิดพี่คงเล่นบอลอยู่สนามหญ้าเทียมโน่นแล้วแหละว่าแต่ทำไรน่ะพี่เห็นน้องเอามือไปไว้ข้างหลังตั้งแต่เมื่อกี้ล่ะ” เฟิร์สมองโอลาฟด้วยความสงสัยโอลาฟมันอมยิ้มจนหน้าแดงพร้อมบิดตัวไปมาก่อนจะค่อยๆเอาบางสิ่งที่ซ่อนไว้ด้านหลังออกมายื่นให้กับเฟิร์ส“พี่เฟิร์สครับ แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะ ขอให้พี่มีสุขภาพร่างกายแข็งแรงและมีความสุขมากๆ”เฟิร์สมันถึงกับยืนเหวอไปชั่วขณะก่อนที่มันจะยื่นมือไปรับเอากล่องของขวัญสีฟ้าอ่อนพร้อมกับช่อดอกลิลลี่สีขาว “โอลาฟ อย่าบอกนะว่า…”“ก็ของขวัญวันเกิดพี่เฟิร์สไง วันนี้วันเกิดของพี่นิน่าผมก็เลยมีของอยากให้พี่น่ะครับ”เฟิร์สมันยังคงมองช่อดอกไม้และพลิกดูห่อของขวัญไปมา“อืมมขอบใจนะโอลาฟรู้ป่าวว่าน้องเป็นคนแรกนะที่เอาของขวัญพร้อมช่อดอกไม้ให้พี่แบบนี้น่ะเพราะวันเกิดปีที่แล้วนี่มีแต่คนให้ตุ๊กตากับกรอบรูปโดยเฉพาะตุ๊กตานี่แหละได้มาเยอะจนเอาไว้ในห้องไม่ได้เลย”“ขนาดนั้นเชียวแล้วพี่เฟิร์สทำไงกับมันอะ”“ก็มีเก็บใส่ตู้ไว้บ้างตัวสองตัวส่วนที่เหลือโดนแม่กับย่าเอาไปบริจาคให้คนอื่นหมด”“โห่ เป็นผมไม่ยอมอะพี่ถ้าเล่นมาเอาของขวัญวันเกิดไปบริจาคนะ” “แต่ดีแล้วล่ะที่เอาไปบริจาคมันก็ยังดีกว่าโดนเอาไปทิ้งขยะอะนะจริงๆพี่ก็ไม่ค่อยชอบตุ๊กตาเท่าไหร่หรอกโอลาฟ”“ทำไมอะครับ”“พี่เป็นภูมิแพ้ฝุ่นน่ะตั้งแต่เด็กล่ะ เวลาเจอฝุ่นเยอะๆทีไรงานเข้าตลอดยิ่งตุ๊กตาก็รู้ๆอยู่ว่าเป็นคลังสะสมฝุ่นชั้นดี”“ก็เอาใส่ตู้โชว์ไว้ก็ได้นิครับ”“ฮ่าๆรู้ป่าวว่าแต่ละตัวที่พี่ได้มาไซต์ไม่ต่ำกว่าเมตรครึ่งนะขืนเก็บใส่ตู้อย่างที่น้องว่าถึงมี 10 ตู้ก็คงไม่พออะ”ไม่ทันไรเฟิร์สที่พูดๆอยู่ได้แกะกล่องของขวัญออกทันใดจนโอลาฟที่เห็นต้องเอ่ยปากปราม “พี่เฟิร์สไปแกะทีหลังก็ได้นิครับ ไม่เห็นต้องรีบแกะตอนนี้เลย”เฟิร์สมันได้แต่ยิ้มๆ “เอาน่าน้อง สไตน์พี่มันพวกวัยรุ่นใจร้อนอยู่แล้วไม่ช้าก็เร็วยังไงก็ต้องแกะอยู่ดี…อะเดี๋ยวถือช่อดอกไม้ให้พี่แปป…อะไรอยู่ข้างในเนี่ย” โอลาฟถือช่อดอกไม้พร้อมทำหน้าบูดหน่อยๆ“ไม่มีความโรแมนติกเลยนะพี่อะ” เมื่อเฟิร์สหยิบเอาของในกล่องออกมาได้มันถึงกับตาสายตาลุกวาว “ไอยะ!! ไอยะ!!นี่มัน เซตพู่กันจีนนิน้องแถมยี่ห้อนี้แพงซะด้วยนะ นี่น้องจะให้พี่จริงเหรอ”โอลาฟชักสีหน้าตื่นเต้นไปพร้อมกับเฟิร์ส“จริงครับ ถ้าไม่ให้พี่แล้วจะให้ใครล่ะ”“มันแบบว่า…คาดไม่ถึงเลยแหะ นี่รู้ได้ไงว่าพี่อยากได้เซตพู่กันจีนยี่ห้อนี้มาก”“เซ้นต์มั้งพี่”“สุดยอดดเลย น้องนี่เลือกของขวัญเหมือนรู้ใจกันจริงๆ”“แล้วพี่เฟิร์สชอบไหมครับ”เฟิร์สถึงกับเดินมากอดคอโอลาฟด้วยความดีใจใหญ่“รีเอ็กชั่นซะขนาดนี้คงไม่ดีใจมั้งน้องถ้ามีคนรู้ใจอย่างน้องอีกสักสิบคนนี่คงดีเนาะ” โอลาฟมันได้ยืนตัวแข็งทื่อด้วยความเขินและดีใจสุดๆในขณะเดียวที่ห้องนั่งเล่นใต้ถุนบ้าน“ไอ้ยูโรยืนเหม่อมองไรแถวนี้วะ” ยูโรที่ยืนมองหน้าต่างอยู่ถึงกับตกใจกับเสียงพูดของใครบางคน“ไอ้เอก!! ก็นึกว่าใครกูแค่มองดูไรไปเรื่อยน่ะ เห็นบรรยากาศรอบนอกตอนค่ำๆมันร่มรื่นดี”“เอ่อๆถ้ามึงว่างนักก็มาช่วยกูกับไอ้เตอร์ ไอ้เคน ตั้งโต๊ะตั้งเตาเตรียมย่างปลาดีกว่าอีกสักพักจะเริ่มโซโล่กันล่ะ”ก่อนที่ยูโรจะเดินตามหลังเอกไปนั้นมันรีบหันไปยังหน้าต่างบานเดิมอีกครั้งพร้อมเพ่งมองเฟิร์สที่กำลังเดินกอดคอเข้ามากับโอลาฟจนกระทั้งเวลา 20.10 น.ที่ทุกคนเริ่มต้นกินเลี้ยงฉลองวันเกิดให้กับเฟิร์ส ซึ่งบรรยากาศของงานวันเกิดก็ผิดกับที่โอลาฟคิดไว้เป็นอย่างมากเพราะในภาพมโนคติของมันคงเป็นงานที่ยิ่งใหญ่ ประดับด้วยแสงสีสวยงามตระการตาพร้อมเค้กสีขาวก้อนโตแสนอร่อยอันเป็นซิกเนเจอร์ของงานวางโชว์อยู่แลส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วอีกทั้งผู้คนที่มาร่วมงานทั้งหลายรวมถึงเฟิร์สที่เป็นเจ้าของวันเกิดต่างเต้นระบำไปทั่วลานหลังบ้านกันอย่างสนุกสุดเหวี่ยงเหมือนงานวันเกิดหรูๆของเพื่อนคนอื่นที่เคยไปร่วมมา แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้ามันคือความเรียบง่ายในแบบของกลุ่มผู้ชายวัยรุ่น โดยการนั่งจับกลุ่มล้อมวงกินเบียร์บนแคร่ไม้สักอันใหญ่พร้อมกับแกล้มที่มีทั้งกับข้าวและขนมขบเคี้ยวจัดใส่จานวางอยู่กลางวงเป็นจำนวนมากประกอบกับเสียงเพลงจากลำโพงบูลทูธที่ต่อจากโทรศัพท์เปิดคลอเพื่อสร้างอัตถรสในระหว่างการดื่มกิน ทำให้โอลาฟที่นั่งดื่มน้ำส้มแฟนต้าอยู่ในวงถึงกับนึกในใจ “นี่มันงานวันเกิดอะไรวะเนี่ยย สภาพมันไม่ต่างจากวงเหล้าชัดๆแถมยังไม่มีเค้กและเพลงอวยพรอีกด้วยโอ๊ยยเกิดมาเพิ่งเคยพบเคยเจอ” ทันใดนั้นเตอร์ที่นั่งข้างมันเอามือมาสะกิดพร้อมยื่นแก้วเบียร์ที่เพิ่งเทใหม่ๆจนเป็นฟองขาวอยู่เต็มด้านในให้กับโอลาฟ “สักหน่อยดิโอลาฟ อยู่ม.2 แล้วแต่มัวมานั่งดื่มน้ำอัดลมแบบนั้นแล้วเมื่อไหร่จะโตเป็นผู้ใหญ่สักทีเอ้าดื่มนี่ดีกว่า แม่งอร่อยกว่าน้ำส้มซ่าๆนั่นเยอะ”โอลาฟได้แต่ทำสีหน้าเจือนๆ “พี่เตอร์ ผมไม่ดื่มครับ ผมเคยดื่มแล้วและมันรสชาติยังไงไม่รู้อะผมว่าพี่เตอร์เอาให้คนอื่นดีกว่า”“ไรวะโอลาฟถ้าเกรงใจพี่อยู่ล่ะก็ถึงจุดๆนี้ไม่ต้องเกรงใจแล้วล่ะดื่มๆไม่ถ้าไม่กล้าตุ๊ดนะเว้ย”เตอร์พูดพร้อมพยายามจะยัดแก้วเบียร์ใส่มือโอลาฟจนยูโรที่นั่งกับเจตและเฟิร์สตรงหน้าเอ่ยปากต่อว่า “พอแล้วไอ้เตอร์น้องเค้าบอกว่าไม่ดื่มมึงก็ยังจะไปเซ้าซี้อยู่อีกนะ….โอลาฟไม่ต้องไปใส่ใจคำพูดไอ้เตอร์นะเวลาดื่มเหล้ามันชอบนิสัยแบบนี้แหละ” เตอร์ชักสีหน้าไม่พอใจหน่อยๆขึ้นมา “ไรวะแค่ชวนดื่มนิดดื่มหน่อยทำเป็นเรื่องไปได้”เตอร์หันมองไปมาครู่ใหญ่จนมันเห็นโดนัทนั่งเคี้ยวขนมอยู่ข้างเบท“งั้นโดนัท สนใจลองหน่อยไหมน้ำข้าวสีทองนี่อร่อยนะ”เบทที่ได้ยินถึงกับต่อว่าขึ้นอีกคน “เห้ยๆไอ้เตอร์อย่านะเว้ย น้องกูเป็นเด็กนะอย่าลืม จะหาเรื่องให้มันใจแตกรึไงวะ” “ไอ้เบท ยำหมูยอยังเหลืออยู่ในห้องครัวอีกไหมวะ”“ไม่มีแล้วว่ะไอ้เคนพวกมึงนี่ก็สายผลาญกับแกล้มเกิ้นนนน มะมะเอาชามเหล็กมานี่ เดี๋ยวกูเข้าครัวไปทำให้อีกรอบ” เบทมันรับชามเหล็กจากเคนและลุกเดินออกไปทุกคนถึงกับร้องตะโกนแซวตามหลัง “ฝากด้วยนะครับเชฟเบท” หลังเบทลุกเดินไปแล้วเลยทำให้ที่ของมันที่อยู่ข้างเฟิร์สว่างลงเลยทำให้โดนัทมันสบโอกาสรีบขยับไปนั่งตัวติดเฟิร์สอย่างรวดเร็วก่อนที่มันจะเงยหน้าขึ้นมองเฟิร์สพร้อมรอยยิ้มส่วนเฟิร์สเองก็หันมองมองโดนัมด้วยความเป็นมิตรและเอ็นดู “ว่าไงโดนัทขยับมาแย่งที่ของไอ้เบทแบบนี้ระวังจะโดนมันเตะก้นเอานะ”“ก็มาซิครับ ผมไม่กัวหรอก”ทุกคนในวงถึงกับหัวเราะชอบใจในคำพูดโดนัทยกเว้นโอลาฟที่ยิ้มด้วยความจำใจแต่กลับรู้สึกหมั่นไส้โดนัทอย่างถึงขีดสุดจนมันพูดขึ้นในใจ “อึยยยยยที่ตรงนั้นทำไมต้องเป็นไอ้เด็กโดนัทนั่นด้วยที่ได้ไปนั่งทำไมถึงไม่เป็นเราอึยยยยย”ไม่นานนักโดนัทเห็นปริมาณเบียร์ในแก้วที่อยู่ในมือเฟิร์ส]fเหลือก้นแก้วมันเลยเอื้อมมือไปหยิบขวดไฮเนเก้นตรงหน้าขึ้นมา“พี่เฟิร์สครับเบียร์ในแก้วของพี่จะหมดแย้วอะให้ผมเติมให้นะ”เฟิร์สถึงกับหันมองโดนัทที่ยังคงนั่งแหงนมองมันพร้อมขวดไฮเนเก้นในมือ “ไม่เป็นไรโดนัท เดี๋ยวพี่รินเองได้โดนัทก็นั่งกินกับแกล้มหรือขนมพวกนี้ให้อิ่มๆเถอะ”โดนัทถึงกับทำท่าโยเยพร้อมส่งสายตาออดอ้อนเฟิร์สไปมา “มิได้มิได้ ให้โดนัทเทให้นะโดนัทอยากให้พี่เฟิร์สมีความสุขอะ” เฟิร์สที่ได้ยินคำพูดดังกล่าวถึงกับใจอ่อนจนมันยื่นแก้วไปตรงหน้าโดนัทส่วนโดนัทเองไม่รอช้ามันรีบเทเบียร์จากขวดใส่แก้วอย่างรวดเร็วจนเฟิร์สถึงกับเอ่ยปากชม “เก่งนะเนี่ยเทเร็วแต่ไม่ยักกะล้นแก้วแหะ”โดนัทมันได้แต่ยิ้มหวาน “ดื่มเยอะๆเลยนะพี่เฟิร์สสเดี๋ยวโดนัทจะคอยเทให้พี่เฟิร์สเองอิอิ” เวฟที่นั่งอยู่ห่างจากเฟิร์สไม่มากทันทีทีมันเห็นโดนัทบริการเฟิร์สยกใหญ่มันถึงกับแซวยกใหญ่ “แหมๆไอ้เฟิร์สได้ทีใช้แรงงานเด็กเลยนะมึงอะ”“ป่าวเว้ยยไอ้เวฟอันนี้น้องโดนัทเค้าเต็มใจทำให้กูเลยนะเว้ย อิจฉากูอะดิ”“หรอองั้นโดนัทเทให้พี่บ้างดิไหนๆก็บริการให้ไอ้เฟิร์สทั้งที”เวฟยื่นแก้วไปทางโดนัทแต่โดนัทมันได้แต่ส่ายหน้าพร้อมทำปากจู๋ “ม่ายเอา โดนัทบริการแค่พี่เฟิร์สคนเดียวเท่านั้น” เวฟถึงกับหัวเราะกับท่าทีและคำพูดของโดนัท “ฮ่าๆๆไอ้เฟิร์สดูท่าโดนัทจะหลงเสน่ห์มึงเข้าจังๆแล้วล่ะ ระวังนะเว้ยย”“ก็นะทำไงได้เกิดมาหล่อก็งี้แหละขนาดเด็กน้อยแบบนี้ยังชอบกูเลย ดูท่ากูคงได้มี fc ที่เป็นเด็กประถมคนแรกล่ะวะ ฮ่าๆ” ทุกคนในวงกินเลี้ยงต่างพูดคุยหัวเราะเสียงดังไปทั่วบริเวณเว้นเสียแต่โอลาฟที่นั่งเงียบทำหน้าบูดและพยายามส่งสายตาเขม่นไปยังโดนัทที่ยังคอยวอแวอยู่กับเฟิร์สจนกระทั่งยูโรมันเดินอ้อมมาสะกิดตัวโอลาฟ“เป็นไรรึป่าวโอลาฟอยากกลับบ้านรึยังไง ดูทำหน้าเข้าให้”“พี่ยูโร! ป่าวครับไม่ใช่แบบนั้นผมแค่แน่นท้องน่ะสงสัยจะกินเยอะไปหน่อยเดี๋ยวผมขอไปห้องน้ำ”โอลาฟพูดและรีบลุกขึ้นเดินออกจากวงกินเลี้ยงด้วยความร้อนรุมทั้งกายใจจนมันเดินมาถึงรถของยูโรที่จอดไว้ลานหน้าบ้าน “ไอ้เด็กเชี้ยยย นี่มันชักจะมากเกินไปแล้วนะ อึยยยอยากจะจับเอาเบียร์ทั้งกล่องเทกรอกปากแม่งงง”โอลาฟถึงกับเดินวนไปมาแถวนั้นเพื่อสงบอารมณ์ตัวเองไว้เพราะนี่ถือเป็นครั้งที่โอลาฟถูกยั่วโมโหโดยเด็กน้อยเมื่อโอลาฟเริ่มใจเย็นลงมันเลยเดินย้อนกลับไปยังวงกินเลี้ยงแต่ในระหว่างทางเบทที่ยืนอยู่ปากประตูห้องครัวได้ตะโกนเรียก“โอลาฟมานี่ก่อน” “มีไรอะครับเบท”“ว่างป่าว…พอดีพี่มีเรื่องอยากให้ช่วยน่ะ”“ครับพี่เบทจะให้ผมทำไรอะ”“คืองี้ พอดีมันมีเนื้อหมูเหลือในตู้เย็นเยอะมากพี่เลยว่าจะทำหมูมะนาวของโปรดไอ้เฟิร์สเอาใจมันหน่อย ไหนๆก็วันเกิดมันทั้งทีแต่พี่บอกตรงๆว่าตอนนี้อยากได้ลูกมือมาช่วยมากเห็นปะว่ายำหมูยอชามใหญ่นี้พี่จัดการเองทั้งหมดเลยคนเดียวถ้าไม่ว่าไรโอลาฟทำน้ำยำนะ ส่วนพี่จะเอาหมูมาลวกและหั่น” ระหว่างที่โอลาฟกำลังเตรียมเครื่องทำน้ำยำอยู่นั้นจุ่ๆมันหันไปเห็นเหล้าขวดใหญ่ที่เพิ่งถูกเปิดกินไปเล็กน้อยตั้งอยู่ข้างเตาไมโครเวฟ“นี่เหล้าไรอะพี่เบททำไมยี่ห้อนี้ไม่คุ้นตาเลย”“ไหนเหรอ??อ้อหมายถึง cardhu นั่นน่ะเหรอ ก็ไม่แปลกนะมันเป็นเหล้านอกที่พวกพี่รวมเงินตั้งใจซื้อให้ไอ้เฟิร์สเป็นเซอร์ไพร์ทเพราะเห็นมันบ่นว่าอยากลองกรึ๊บสักครั้ง”“อ่าวแต่ที่ผมเห็นมันถูกคนมาเปิดกินไปแล้วนะครับ”เบทถึงกับทำหน้าเซ็งๆ “ก็นะจะใครซะอีกล่ะถ้าไม่ใช่ไอ้เฟิร์สไม่มีล่ะเซอร์ไพร์ทไรที่ว่า แม่งหูตามันก็ดีเกิ้นนนขนาดพี่เอามาซ่อนไว้ในครัวแม่งยังเสือกมาเจอก่อนซะได้” “ดีจังเลยเนาะที่พี่เฟิร์สมีแต่คนรักคนชอบแบบนี้”“ก็พวกพี่เป็นเพื่อนกับมันมาตั้งแต่ม.1 แล้วมีไรก็ช่วยเหลือกันมาตลอดจำไว้นะความเป็นเพื่อนแท้มันก็เริ่มจากความจริงใจและการให้ความสำคัญนั่นแหละ” 10 นาทีผ่านไปเบทและโอลาฟถือชามเหล็กอันใหญ่เดินตรงไปหาทุกคนที่ยังคงนั่งดื่มกินกันอย่างเพลิดเพลิน“มาแล้วเว้ยพวกมึงรอบนี้กูยำให้เต็มชามเลยว่ะกินให้ขี้แตกกันไปข้างส่วนที่โอลาฟถืออยู่นี่สำหรับมึงเว้ยไอ้เฟิร์สหมูมะนาวฝีมือน้องโอลาฟ”เฟิร์สมันยกนิ้วกดไลด์ให้โอลาฟ “เจ๋งเป้งว่ะ พี่ก็เคยได้ยินไอ้ยูโรเล่าให้ฟังอยู่บ้างนะว่าน้องชอบทำกับข้าวดูท่าต้องอร่อยแน่นอน” โอลาฟมันยิ้มด้วยความดีใจก่อนที่มันจะสังเกตุเห็นโดนัทหยิบขนมขนมขาไก่ใส่ปากอยู่บนตักเฟิร์ส ทำเอามันถึงกับร้อนรุ้มขึ้นอีกครั้งจนมันนึกอยากจะเอาหมูมะนาวในชามที่ถืออยู่เทใส่หัวของโดนัทแต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ความคิดที่ปกปิดด้วยรอยยิ้ม“โดนัทเดี๋ยวลงจากตักพี่ก่อนนะครับพี่อยากจะนั่งกินหมูมะนาวของโปรดสบายๆสักหน่อย”โดนัททำหน้าเบ้ด้วยความขุ่นเคือง “ไม่เอาอะพี่เฟิร์สโดนัทชอบนั่งบนตักพี่อะเดี๋ยวโดนัทนั่งกินนั่งป้อนให้พี่เฟิร์สด้วยก็ได้”โอลาฟที่ยืนฟังอยู่ข้างๆมันไม่รอช้ารีบเข้าไปอุ้มตัวโดนัทออกมา “โดนัทอย่าไปกวนพี่เฟิร์สซิ นี่มันวันเกิดของพี่เฟิร์สนะปล่อยให้พี่เฟิร์สเค้าได้ทำตามสบายๆบ้าง” ระหว่างที่พูดโอลาฟรีบแทรกตัวไปนั่งอยู่ข้างเฟิร์สพร้อมกับเอาตัวโดนัทที่อุ้มมานั่งไว้ข้างมันแทน“ตามสบายเลยพี่เฟิร์ส ส่วนโดนัทเดี๋ยวผมดูแลให้เองครับ” โอลาฟยิ้มด้วยความสะใจก่อนจะพูดขึ้นในหัว “ต้องอย่างงี้ซี้” จนกระทั้งเวลา 21.44น. ทุกคนนั่งกินดื่มจนเกือบจะได้ที่เอกมันเลยเอากีตาร์มานั่งดีดร้องเพลงพร้อมกับทุกคนและตบท้ายด้วยเจตชักชวนทุกคนให้เล่นเกมส์ Truth or dare ที่เคยเล่นกันเป็นประจำหากได้มาปาร์ตี้พร้อมเพรียงกัน และก่อนที่ทุกคนจะเริ่มเล่นเจตหันไปบอกโอลาฟและโดนัทที่นั่งด้วยกัน “พี่ว่าโอลาฟกับโดนัทคงไม่รู้จักเกมส์นี้แน่นอนฟังนะกติกาง่ายๆพวกพี่แตะละคนรวมถึงพวกน้องๆจะมีสิทธิ์ถามเรื่องราวต่างๆจากใครก็ได้ในนี้แต่ก่อนถามต้องพูดว่า Truth or dare ก่อนเสมอแล้วค่อยถาม….” หลังอธิบายกติกาจนทั้งสองเข้าใจเกมส์จึงเริ่มต้นขึ้นโดยทุกคนให้เฟิร์สเป็นคนแรกที่เริ่มเกมส์และวนไปตามเข็มนาฬิกาจนถึงคิวเวฟ เวฟมันชี้ไปที่ยูโร “ไอ้ยูโร Truth ordare” “Truth”“มึงเคยคิดอยากจะมีแฟนไหมวะและถ้ามีมึงชอบผู้หญิงแบบไหน”ยูโรถึงกับชำเลืองไปยังโอลาฟครู่หนึ่ง “อยากดิใครมันจะไม่อยากมีบ้างวะเพียงแต่กูมัวไปโฟกัสกิจกรรมมากไปหน่อยส่วนถ้าว่าชอบผู้หญิงแบบไหนก็คงจะเป็นผู้หญิงที่คุยสนุกคุยได้ทุกเรื่องเหมือนเป็นเพื่อนรักกันอยู่ด้วยแล้วสบายใจ ถึงแม้ว่าจะมีให้ห่วงๆอยู่บ้างแต่ถึงไงก็เป็นคนที่อยากจะดูแลไปตลอดน่ะ” ทุกคนถึงกับโห่ร้องและปรบมือแซวยูโรกันยกใหญ่ไม่นานนักก็วนมาถึงคิวของโดนัท มันไม่รอช้ารีบชี้ไปยังเฟิร์ส “พี่เฟิร์ส Truth or dare”“Truth”“พี่เฟิร์สเคยมีอะไรกับใครรึยังครับ”ทุกคนในวงถึงกับหันไปมองโดนัทด้วยความทึ่งจนบรรยากาศที่คึกคักในตอนแรกเงียบกริปไปชั่วขณะโอลาฟที่นั่งข้างถึงกับอุทานในใจ “เชี่ยยยย ต้องด้านเบอร์ไหนเนี่ยยยถึงถามไรแบบนี้ได้” ทุกคนนิ่งเงียบอยู่ไม่นานเสียงหัวเราะจึงค่อยดังขึ้นพร้อมเสียงปรบมือด้วยความชอบใจในความกล้าของโดนัทเคนที่นั่งอยู่อีกฝั่งถึงกับรีบเดินอ้อมมาโอบไหล่โดนัทไว้มั่น “ฮ่าๆสุดยอดโดนัท สุดยอดดเลย ดูท่าคงจะเป็นคำถามสุดพิเศษในงานเลยแหละเห้ยไอ้เฟิร์สโกหกเด็กบาปหนักกว่าโกหกผู้ใหญ่นะเว้ยฮ่าๆพวกกูรอฟังมึงอยู่ว่ะ” เฟิร์สมันก้มหน้าก้มตาเทเบียร์ใส่แก้วและยกดื่มรวดเดียวจนหมด “ก็ได้มาถึงจุดๆนี้กล้าถามก็ต้องกล้าตอบดิว่ะ”เสียงของทุกคนๆค่อยเงียบลงพร้อมกับสายตาทั้งหลายจ้องไปที่ตัวมัน “กู…ยัง…ซิงงงงงโว้ยยยยยแฟนก็ไม่มีแล้วกูจะไปเย็ดใครที่ไหนได้ล่ะวะ”“อ้าวแล้วที่มึงบอกกูว่าได้กับรุ่นพี่ชื่อพี่มิ้นที่เป็นเพื่อนของพี่เฟิร์นสรุปคือ….”“ฮ่าๆโทษทีวะไอ้เอกตอนนั้นกูพูดอวยตัวเองเยอะไปหน่อยว่ะอย่างพี่มิ้นถ้ากูได้กับพี่เค้าจริงๆก็คงจะเฟี้ยวสุดๆไปเลยวะแม่งโครตสวยยนมใหญ่ใช่ย่อย ว้าพูดแล้วอยากขยำเล่นให้หนำใจซะจริงๆ ว่าแต่โดนัท….ไม่น่าเชื่อว่าตัวแค่นี้จะกล้าถามไรแบบนี้ด้วยคงไม่ใช่ว่าโดนไอ้พวกนี้หลอกให้มาถามหรอกนะ”โดนัทมันได้แต่ยิ้มเอียงอายและส่ายหัว “ไม่ใช่จร้า” ซึ่งนั่นก็ทำให้ทุกคนได้แต่หัวเราะในท่าทีและคำพูดของมันแต่ด้วยความที่มันเป็นเด็กประถมทุกคนเลยไม่ได้คิดอะไรมากหลังสิ้นสุดเกมส์ทุกคนยังคงนั่งคุยนั่งดื่มกันต่อจนเวลาล่วงเลยไปถึง 5 ทุ่มกว่าๆ ทุกคนเลยพากันแยกย้ายกันไปอาบน้ำและพักผ่อน ในระหว่างที่โอลาฟนั่งเขี่ยโทรศัพท์เล่นรอคิวอาบน้ำอยู่หน้าห้องครัว และทันใดนั้นมันเห็นดันไปโดนัทเดินถือบางอย่างออกมาจากตัวบ้านมันทำท่าด้อมๆมองไปมาก่อนจะรีบเดินอ้อมไปยังอีกฝั่งของบ้านด้วยความสงสัยบวกความอยากรู้โอลาฟไม่รอช้ารีบเดินตามโดนัทไปทันทีโดนัทมันเดินเข้าไปยังดงกล้วยที่อยู่ใกล้ๆแถวนั้นโอลาฟมันเลยลดฝีเท้าและย่องไปแอบอยู่ตรงพุ่มไม้ใกล้เคียงพร้อมย่อตัวนั่งลงและจ้องมองไปที่มันผ่านพุ่มไม้ซึ่งแสงจากหลอดไฟนีออนจากตัวบ้านที่ส่องมายังดงกล้วยเป็นแสงสลัวๆทำให้มันเห็นโดนัทเอาบางสิ่งในมือขึ้นมากางออกตรงหน้าก่อนที่จะได้ยินเสียงสูดลมหายใจเข้าออกยาวๆพร้อมกับเสียงพูดพึมพํา โอลาฟพยายามเพ่งมองจนมันแน่ใจว่าสิ่งที่อยู่ในมือของโดนัทนั่นคือกางเกงในสีดำขอบขาวที่มันกำลังดมอยู่โอลาฟฟันธงทันทีว่าต้องเป็นกางเกงในของเฟิร์สที่มันแอบขโมยมาแน่นอนโดนัททั้งดมและมาเอากอดจนพอใจก่อนที่มันจะม้วนเก็บและวิ่งกลับไปยังตัวบ้านอย่างรวดเร็วเวลา 00.12 น. โอลาฟเดินเอาชุดที่ที่มันใส่มาผึ่งยังราวตากผ้านอกบ้าน “อ้าวโอลาฟยังไม่นอนอีกเหรอ” โอลาฟตกใจจนหันไปมองยังต้นเสียงซึ่งนั่นก็คือเฟิร์สที่ยืนเช็ดผมยุ่งๆที่เปียกน้ำเป็นกลีบไปมา “พี่เฟิร์ส!ผมพึ่งอาบน้ำเสร็จครับ ผมนึกว่าพี่หลับไปแล้วนะเนี่ย” “จะหลับได้ไงพี่ก็เพิ่งอาบน้ำเสร็จมาเหมือนกัน ดูผมพี่ซิเนี่ย”“พี่เฟิร์สนี่ขนาดหลังอาบน้ำเสร็จยังดูหล่อดูดีอยู่ตลอดเลยนะครับผมนี่อิจฉาพี่จริงๆเลย”“ฮ่าๆขนาดนั้นเชียว โอลาฟเองอีกหน่อยขึ้นม.ปลายก็อาจหล่อไม่แพ้พี่ก็ได้นะดูจากโครงหน้าก็มีความเป็นไปได้สูง หากดูแลตัวเองดีๆล่ะก็พี่ว่าตัวน้องผอมไปหน่อยถ้าตัวหนาขึ้นมาอีกนิดคงดูดีไม่น้อย”“นอกจากพี่ยูโรก็มีพี่เฟิร์สอีกคนนี่แหละที่พูดกับผมแบบนี้ฟังแล้วมีความมั่นใจขึ้นมาเลยครับ” “โอลาฟก็ลองไปทำๆดูนะของแบบนี้มันต้องใช้เวลา เอาล่ะพี่ไปนอนนะเจอกันพรุ่งนี้”“อะเอ่อเดี๋ยวก่อนพี่เฟิร์สรอผมแปปหนึ่งครับ”โอลาฟมันรีบวิ่งไปยังห้องครัวพร้อมกับหยิบสปอนเซอร์ในตู้เย็นออกมามันมองซ้ายขวาก่อนจะหมุนเปิดฝาพร้อมทั้งแกะเอาผงจากแคปซูลไวอาก้าที่มันขโมยมาจากดิวในครั้งนั้นเทใส่ลงในขวดสปอนเซอร์ก่อนจะปิดฝาเขย่าไปมา“ผมมาล่ะพี่เฟิร์สอะนี่ครับ”เฟิร์สยืนมองขวดสปอนเซอร์ที่โอลาฟยื่นให้ด้วยความงุนงง “สปอนเซอร์?? จะให้พี่ดื่มเหรอ” “ใช่ครับ ผมเคยได้ยินมาว่ามันมีน้ำตาลและสารอะไรไม่รู้ที่ช่วยกล่อมให้นอนสบายด้วยยิ่งพี่ดื่มเบียร์ไปเยอะแบบนี้ตื่นเช้ามาจะได้สดชื่นไงครับ”“หืมมมระดับพี่ยิ่งมีแอลกอฮอล์ในเลือดเยอะยิ่งนอนสบายกว่านะพี่ว่าโอลาฟนั่นแหละที่ควรดื่มมากกว่า”“ผมเออผมก็ดื่มไปก่อนหน้านี่แล้วครับผมว่าพี่ลองจิบนิดๆก่อนนอนสักหน่อยก็ยังดี”“อ่าๆ ได้ๆไม่ใช่ดื่มแล้วดีดทั้งคืนหรอกนะ” เฟิร์สรับขวดสปอนเซอร์จากโอลาฟมาในขณะที่มันกำลังจะบิดเปิดฝาขวด “พี่เฟิร์สสสพี่เจตเรียกครับ” โดนัทมันเดินตรงเข้ามาจับมือเฟิร์สและพยายามดึงให้เดินตามมันไป “เดี๋ยวๆโดนัท จะพาพี่ไปไหนเนี่ย” “ก็พี่เจตบอกให้ผมมาตามพี่เฟิร์สไปที่ห้องน่ะผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พี่เค้าบอกว่าให้ผมรีบๆพาพี่เฟิร์สมาเร็วๆ”โดนัทพูดพร้อมทั้งออกแรงดึงยิ่งกว่าเก่าจนเฟิร์สที่ยืนอยู่เกือบล้ม “โดนัทอย่างดึงแบบนั้น โอลาฟๆฝากถือขวดสปอนเซอร์นี่หน่อย” เฟิร์สรีบยื่นขวดสปอนเซอร์ให้โอลาฟถือก่อนที่มันจะโดนโดนัทดึงตัวไป โอลาฟมองตามหลังด้วยความโกรธและไม่พอใจเป็นอย่างจริง “โถ่เว้ย ไอ้เด็กเวรนั่น แม่งมาขัดจังหวะซะได้พี่เฟิร์สอุตสาห์จะดื่มแล้วแท้ๆโถ่เว้ยจะทำไงดีล่ะเนี่ย ขืนเราไปคะยั้นคะยอแบบเมื่อกี้อีกคงโดนสงสัยแน่นอน ฮืมมมเสียดายไวอาก้าจังรู้งี้ไม่ใส่ลงไปหมดเร็วเดียวก็ดี”โอลาฟทำหน้าเซ็งก่อนจะเอาสปอนเซอร์ในมือไปวางไว้กับขวดเบียร์บนโต๊ะและเดินตามทั้งคู่ไปและเมื่อไปถึงห้องมันเห็นทุกคนนั่งแย้งนั่งแซวกันว่าใครจะนอนตรงไหนกับใครจนกระทั้งเบทและเอกเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับขวดเหล้า cardhu พร้อมลังโซดาและกระติกน้ำแข็ง ทำเอาทุกคนที่ได้เห็นถึงกับดีใจจนนั่งล้อมวงกินกันต่อในห้องไปทั้งอย่างงั้นไม่นานนักโอลาฟเริ่มรู้สึกง่วงมันเลยแยกตัวไปนอนใกล้กับริมหน้าต่างก่อนจะผลอยหลับไปซึ่ง ณ ห้วงความคิดกึ่งความฝัช่วงมันนอนหลับสบายๆอยู่นั้นได้มีเสียงหนึ่งแล่นเข้ามาในหัว “โหยยยนอนเป็นหมาเลยนะพวกมึงคออ่อนจังวะไอ้ยูโร ไอ้ยูโรเว้ย มึงนอนที่กูอยู่ มึงลุกไปนอนที่มึงดิวะ ไอ้ยูโร ไอ้เบทไอ้เตอร์ ว้าาาไอ้ห่าพวกนี้ดูท่าเมาหลับลึกไปแล้วจริง….แม่งงกูมานอนตรงนี้ก็ได้วะ….หื้มมมมเสียงดังกันจังเลยทำไรอะพี่…...อ๋อโดนัทโทษๆที่ทำให้ตื่นไม่มีไรหรอกกลับไปนอนเหอะ…..หื้มมมผมขอไปนอนข้างพี่ได้ไหมอะ นอนตรงโน้นมันร้อนเหม็นเหล้าด้วย….นอนดิ้นไหมล่ะแล้วยังนอนฉี่ราดอยู่รึป่าว….ไม่แล้วครับ…อืมมมแต่ตรงนี้มันจะเบียดกันหน่อยนะ ระวังเหยียบขาพี่โอลาฟ….” บทสนทนาดังกล่าวเงียบลงและจางหายไปจากห้วงความคิดโอลาฟที่คิดว่าคงเป็นเสียงที่มันคิดไปเอง มันเลยไม่สนใจและดำดิ่งลงสู่ภวังค์ เวลา 02.34 น.โอลาฟลืมตาตื่นตกใจจากเสียงกรนของคนในห้องที่ดังขึ้นเป็นช่วงๆมันเลยใช้แขนทั้งสองค่อยๆชันตัวนั่งด้วยอาการสะลืมสะลือมันขยี้ตาอยู่พักใหญ่จนสายตาเริ่มปรับชินกับแสงสลัวจากภายนอกที่ส่องเข้ามามันเลยหันมองซ้ายขวาไปมาพร้อมหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดดูเวลา “ตีสองอยู่นิน่านึกว่าเช้าแล้ว…พี่ยูโรนี่ก็หลับดีจัง”โอลาฟมันหันมองขวาและก้มจะไปสะกิดยูโรแต่มันก็ต้องตกใจอีกครั้งเพราะคนที่นอนอยู่ฝั่งขวามือกลับไม่ใช่ยูโรแต่เป็นหนุ่มหน้าขาวตี๋หล่อเฟิร์สคนที่มันแอบปลื้มและชอบมาตั้งแต่แรกเห็นนอนห่มผ้าอยู่ข้างมันโอลาฟถึงกับไม่นึกไม่ฝันและทำไรไม่ถูก ณ ขณะนั้น “พี่เฟิร์สพี่เฟิร์สมานอนอยู่นี่ได้ไงเนี่ยยแล้วพี่ยูโรล่ะ” โอลาฟรีบมองไปยังฝั่งซ้ายที่มีคนอื่นนอนเรียงเป็นแถวจนมันเห็นยูโรนอนขวดตัวอยู่ข้างไอ้เวฟห่างจากมันไม่ไกลมันพยายามนึกถามตัวเองด้วยความสงสัยก่อนที่มันจะรีบหันไปสนใจเฟิร์สที่นอนอยู่ข้างมัน โอลาฟจ้องมองหน้าหล่อของเฟิร์สด้วยความปลื้มปิติยินดีอย่างถึงที่สุด “ขนาดห้องมืดสลัวแบบนี้ยังบดบังความหล่อของพี่ไม่ได้เลยจริงๆ” มันจ้องและกวาดสายตาจากบนลงล่างจากล่างขึ้นบนไปมาพร้อมนึกในใจ “โอ้สวรรค์ขอบคุณที่ยังเห็นอกเห็นใจผมคนนี้แถมยังให้พบเจอประสบการณ์อันแสนมหัศจรรย์นี้ด้วยถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่มันก็มันก็….” รู้สึกตัวอีกทีมือของโอลาฟก็ไปทาบอยู่บนหน้าแผ่นอกเฟิร์สซะแล้ว“หืมมมหน้าอกพี่เค้าแน่นใช้ได้เลย” มันค่อยเอื้อมมือลูบไล้ไปยังหน้าท้อง “โหซิกแพคนี้ก็แน่นใช้ได้แหะจริงๆเราเองอยากขอจับหลายครั้งแหละแต่ไม่กล้าสักที หูยยยถือว่าครั้งนี้โชคดีจริงๆโอลาฟมันเลยก้มไปสูดกลิ่นกายจากตัวเฟิร์สที่นอนอยู่ซึ่งกลิ่นสบู่อ่อนๆดังกล่าวทำให้มันรู้สึกกระชุ่มกระชวยอย่างบอกไม่ถูก “นี่สินะที่เค้าว่าแค่ได้กลิ่นคนที่เราชอบก็มีความสุขไปเกือบครึ่ง” มันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาแต่ทันใดนั้นมันก็ต้องตกใจรอบสามอีกครั้งเมื่อมันเห็นคนเสื้อชมพูอ่อนนอนตะแคงหันหลังห่มผ้าอยู่ข้างเฟิร์สอีกฝั่งซึ่งโอลาฟมันจำสีเสื้อได้และรู้ทันทีว่าคือโดนัท “อ่าวเห้ย!!ไอ้เด็กนี่มันมานอนตรงนี้ได้ไงวะ เห้อออแม่งจะเป็นมารผจญเราไปถึงไหนกัน.....อึยยยถ้าจะข้ามไปอุ้มมันออกมาเกิดเราทำพี่เฟิร์สหรือโดนัทตื่นก่อนเดี๋ยวก็อดฟินกันพอดี” ระหว่างที่มันครุ่นคิดอยู่นั้นสายตามันไปสะดุดกับบางสิ่งใต้ผ้าห่มเบื้องล่างที่นูนขึ้นมาหน่อยๆมันทำให้โอลาฟที่ครุ่นคิดอยู่เบนความสนใจไปจดจ่อกับสิ่งตรงหน้าอย่างรวดเร็ว และนั่นก็ได้จุดประกายสัญชาตญาณและราคะที่หลับไหลภายในให้ตื่นขึ้นจนมือไม้รวมถึงเนื้อตัวของมันสั่นชาอย่างควบคุมไม่ได้มันพยายามสงบจิตและข่มความรู้สึกดังกล่าวว่าใจเย็นๆอย่ารีบร้อนแต่ด้วยภาพตรงหน้ารวมถึงโอกาสที่เหมาะเจาะเช่นนี้ มันได้อุทานเป็นคำพูดในหัวขึ้นทันทีว่า มึงอยากทำไรก็รีบทำโอกาสแบบนี้หาได้ยากยิ่ง ดังวกวนไปมาโอลาฟมันเอื้อมเอานิ้วชี้ไปแตะๆตรงจุดที่ว่าด้วยความกล้าๆกลัวๆหลายต่อหลายทีและเมื่อเฟิร์สมันยังคงนอนนิ่งกรนอยู่เบาๆเลยทำให้มันมั่นใจว่าเฟิร์สจะไม่ตื่นขึ้นมากลางคันแน่นอนโอลาฟเลยสอดมือทั้งสองเข้าไปยังใต้กางเกงยืดขาสั้นของเฟิร์สอย่างเบามือ “อูยยยไม่จับไม่รู้นะนี่ว่าพี่เค้าไม่ใส่กกน.ตอนนอนด้วยมิน่าล่ะมันถึงได้นูนเด่นแบบนั้น” ชั่วอึดใจฝ่ามือทั้งสองของมันคว้ามับเข้าไปที่ท่อนลำภายใน “ได้จับแล้วเว้ยได้จับควยพี่เฟิร์สสุดหล่อของโรงเรียนแล้วเว้ยยย โอ้ยฟินนนนทำไมเราโชคดีแบบนี้โหหขนาดยังแข็งไม่สุดยังเกือบเต็มอุ้งมือเราเลย อืมมมอูยยยอุ่นจังเลยควยพี่เนี่ยยยแถมพวงไข่ของพี่ก็ใหญ่ด้วย ไหนจะขนที่อยู่รอบๆนี่อีก” โอลาฟบีบคลำถุงไข่และท่อนลำด้วยความสุขเร้าใจตื่นเต้นจนสุดจะบรรยาย ไม่นานนักท่อนลำอ่อนดังกล่าวมันค่อยๆแข็งสู้มือโอลาฟขึ้นทีละนิดจนผ้าห่มที่คลุมอยู่นูนชี้โด่ยิ่งกว่าเก่าโอลาฟมันเลยหันมองซ้ายขวาอีกครั้งพร้อมกับเช็คว่าเฟิร์สยังนอนหลับสนิท และเมื่อทุกอย่างยังเป็นปกติมันเลยรวมความกล้ารีบก้มไปสูดดมกลิ่นอันน่าเย้ายวนจากเป้ากางเกงดังกล่าวพร้อมใช้สองมือนวดคลำราวกับว่ามันเป็นสิ่งล้ำค่าที่ไม่อยากพรากจากยิ่งสัมผัสท่อนลำแข็งๆยิ่งสูดดมกลิ่นของท่อนลำผ่านเนื้อผ้าบางๆตรงหน้า มันก็ยิ่งกระตุ้นให้โอลาฟอยากจะรุกคืบไปต่อจนสุดทางของความฟินเวอร์ครั้งนี้มันเลยตัดสินใจจะเอานิ้วเกี่ยวถลกผ้าห่มและขอบกางเกงยืดขาสั้นลงพร้อมกันเพื่อจะชมชิมท่อนลำหนุ่มสุดหล่ออย่างเฟิร์สคนนี้ให้หนำใจ แต่ไม่ทันที่มันจะได้ลงมือทำไรโดนัทที่นอนตะแคงหันหลังให้มันจู่ๆมันค่อยๆขยับพลิกตัวมาอยู่ในท่านอนหงายโอลาฟถึงกับตกใจจนรีบปล่อยและชักสองมือออกจากกางเกงพร้อมล้มตัวลงไปนอนนิ่ง หัวใจมันเต้นสั่นระรัวด้วยความตื่นตระหนกถึงกระนั้นมันก็ยังคงก้มมองท่อนลำเฟิร์สเบื้องล่างที่ยังคงนูนตึงอยู่ใต้ผ้าห่มด้วยความหงุดหงิดและเสียดาย มันนอนนิ่งอยู่พักใหญ่พร้อมแอบชันตัวขึ้นมานิดๆเพื่อเช็คโดนัทว่ามันหลับสนิทอยู่จนแน่ใจโอลาฟมันเลยจะชันตัวลุกขึ้นมานั่งอีกครั้งแต่จู่ๆเฟิร์สมันดันพลิกตัวนอนตะแคงหันไปทางโดนัทซะอย่างงั้นโอลาฟได้ยินเสียงหายใจเข้ายาวๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงกรนเบาๆในเวลาต่อมา ในตอนนี้ความตื่นเต้นได้หักล้างความง่วงไปจนหมดสิ้นมันได้แต่นอนนิ่งด้วยความไม่รู้ว่าจะเอาไงต่อดีเพราะหากจะใช้มือจับพลิกตัวเฟิร์สในมาอยู่ในท่าหงายเช่นเดิมมันก็กลัวว่าจะทำให้เฟิร์สตื่นแต่หากว่ามันเอื้อมมือไปจับท่อนลำจากอีกฝั่งแล้วเกิดโดนัทตื่นมาเจอและโวยวายเรื่องอาจแย่ยิ่งกว่ามันนอนคิดอยู่นมนานแต่ด้วยราคะอันแรงกล้ามันเลยยอมเสี่ยงที่จะลองดึงตัวให้เฟิร์สมาอยู่ในท่านอนหงายอีกครั้งโอลาฟเลยหันตะแคงตัวไปทางเฟิร์สเพื่อจะเอื้อมมือไปจับเอว และทันใดนั้นสายตามันก็เหลือบไปเห็นภาพสะท้อนฝั่งที่เฟิร์สมันหันตะแคงไปซึ่งมีลักษณะคล้ายภาพมุมเฉียงปรากฏบนแผ่นกระจกดำทึบตรงหน้าต่างห่างจากจุดที่สามคนนอนไปไม่มากโดยกระจกได้สะท้อนภาพโดนัทนอนหงายมันก้มมองและเอามือซ้ายจับลูบๆไปยังท่อนลำเฟิร์สมันนูนเด่นขึ้นมาอย่างพอใจโอลาฟที่นอนอยู่อีกฝั่งถึงกับอ้ำอึงทำไรไม่ถูกมันรู้สึกชาสลับกับความวูบวาบไปทั่วร่างโดนัทมันยังคงนอนลูบจับเล่นไปมาอยู่แบบนั้นและเมื่อเห็นว่าเฟิร์สไม่มีทีท่าจะตื่นมาง่ายๆมันเลยค่อยๆตะแคงตัวหันมายังตัวเฟิร์สก่อนจะขยับถอยลงล่างจนใบหน้าของมันตรงกับท่อนลำนูนๆที่อยู่ใต้ผ่าห่มโดนัทใช้สองมือจับไปยังท่อนลำและบีบนวเล่นไปมาอย่างเบามือ ซึ่งโอลาฟที่นอนมองอยู่อีกฝั่งเกิดความคิดขึ้นว่าจะปลุกเฟิร์สให้ตื่นหรือจะลุกขึ้นไปนั่งเพื่อให้โดนัทสะดุ้งตกใจดีรึป่าว แต่ก็มีอีกความคิดหนึ่งแทรกเข้ามาว่าควรนิ่งรอเพราะมันเองก็อยากเห็นท่อนลำใหญ่ๆใต้กางเกงด้วยสองตาทั้งความอยาก/ความตื่นเต้นที่สะสมอย่างแรงกล้าเลยทำให้มันเลือกที่จะนิ่งรอดูมันเลยสงบจิตให้มากที่สุดพร้อมเพ่งสายตาไปยังภาพสะท้อนบนกระจก โดนัทมันยังคงบีบเล่นอยู่แบบนั้นจนท่อนลำใต้ผ้ามันแข็งใหญ่ชี้โด่จนเกือบจะโดนหน้ามันหัวเราะคิกๆเบาๆ ก่อนที่มันจะดึงผ้าห่มลงนิดหน่อยและใช้นิ้วจากสองมันเกี่ยวไปยังขอบกางเกงยืดขาสั้นแล้วดึงลงและแล้วภาพที่ทั้งโดนัทและโอลาฟต่างเฝ้ามองได้ปรากฏแก่สายตาทั้งสองทำให้โอลาฟได้เห็นรีบอุทานและพูดขึ้นในหัวทันที “โอ้แม่เจ้าเป็นลำที่ตรงและสวยมากก จากตรงนี้หากเพ่งดีๆดูท่าพี่เฟิร์สยังคงซิงอย่างปากว่าแหะ หนังหุ้มตรงหัวเปิดออกนิดเดียวเองโอ้ยอยากเห็นหัวที่อยู่ด้านในจังเลย”แต่เหมือนโชคชะตาจะรับฟังเพราะโดนัทจ้องมองท่อนลำใหญ่ๆตรงหน้าได้เพียงชั่วครู่จู่ๆมันเอาสองมือดึงร่นหนังหุ้มปลายลงช้าๆพร้อมคอยเงยหน้าชำเลืองมองเฟิร์สไปพลางจนท้ายที่สุด ปลายหัวมนๆใหญ่ๆของเฟิร์สได้โผล่พ้นจากหนังหุ้มซึ่งมันทำให้ทั้งสองกับนิ่งสตั้นกับภาพตรงหน้าโดยเฉพาะโอลาฟที่อุทานขึ้นในใจต่อ “สุดยอดดด นี่น่ะเหรอควยพี่เฟิร์สสุดหล่อที่เราเฝ้าใฝ่ฝันโอ้แม่งงตรงหัวมนสวยได้ใจจริงๆ สีของหัวมนๆนั่นก็เป็นสีชมพูอ่อนที่สดจนอยากเอาเข้าปากมากแถมมยาวใช้ได้เลยไม่รู้กี่นิ้ววะนั่น นี่มันยิ่งกว่าของไอ้พี่ลีฟซะอีกดีไม่ดีอาจเหนือกว่าพี่เซ้นต์ด้วยซ้ำพี่เฟิร์สนี่มันน่านักเชียววแค่ความหล่อของพี่นี่ก็สะกดให้ผมหลงซะจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้วและยังได้มาเห็นว่าควยน่าหม่ำซะขนาดนี้ โอ้ยยยยอยากสลับตัวกับไอ้เด็กโดนัทซะเหลือเกิ้นนน” ขณะที่มันคิดๆอยู่หูของมันได้ยินเสียงสูดลมหายใจฟืดฟาดๆมันเลยเบนความสนใจไปยังตาทั้งสองซึ่งตอนนี้มันเห็นโดนัทเอาจมูกดมๆปลายหัวคอยักและลงไปถึงพวงไข่ มันเอาหน้าสูดดมและถูไปมาอยู่แบบนั้นจนพอใจมันเลยถอนหน้าออกมาและขยับตัวไปใกล้อีกนิดก่อนจะเอาผ้าห่มผืนบางๆที่มันดึงลงก่อนหน้าจับขึ้นมาคลุมโปงตัวมันเองพร้อมกับท่อนล่างของเฟิร์สโอลาฟถึงกับเสียดายและบ่นในใจ“มันจะเอาผ้าห่มมาคลุมทำเตี่ยไรวะ” และทันใดนั่นมันได้ยินเหมือนเสียงลิ้นที่เลียไปมาดังแผล่บๆๆอยู่ใต้ผ้าห่ม“เชี่ยยเอ้ยยยนึกว่าจะแค่จับเล่นๆอย่างเดียวไม่น่าเชื่อว่าเด็กแบบนี้แม่งกล้าทำด้วย ไม่นะพี่เฟิร์ส ม่ายยยย”ไม่ทันไรหัวโดนัทใต้ผ้าห่มก็เริ่มขยับเข้าออกไปมาช้าๆโอลาฟปรี๊ดดดในใจจนกำมือไว้แน่นแต่มันก็ได้แต่นอนนิ่งด้วยความวิตกหากว่ามันทำอะไรจนเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาทำให้มันเลยได้แต่นอนมองอยู่อย่างนั้นเฟิร์สยังคงหลับสนิทโดยไม่รู้ว่าตัวเองกำลังถูกโดนัทแอบช่วงชิงความบริสุทธิ์อยู่ ณ เบื้องล่าง โดนัทตั้งตาดูดเข้าออกเป็นว่าเล่นจนเริ่มมีเสียงจ๊วบจ๊าบของริมฝีปากที่บีบตัวรัดหัวมนๆไปมาเสียงดูดจ๊วบจ๊าบที่อยู่ใต้ผ้าห่มทำโอลาฟที่นอนฟังเริ่มมีอารมณ์ร่วมครุกรุ่นผสมกับความเจ็บใจโดนัทนอนดูดอยู่เกือบ 5 นาทีมันเลยเปิดผ้าห่มออกพร้อมกับเอามือมาบีบนวดกรามมันไปมาและพูดขึ้นเบาๆ “เมื่อยจุงงงแต่สนุกปากสนุกลิ้นม๊วกก”ซึ่งทันทีที่มันเปิดผ้าห่มออกทำให้โอลาฟได้เห็นท่อนลำที่แข็งใหญ่จนเห็นเลือดปูดโปนชี้โด่ไปยังหน้าโดนัทที่ยังคงนอนบีบนวดกรามและจ้องมันอย่างจดจ่อ หัวมนๆที่เพิ่งหลุดจากอุ้งปากเปลี่ยนเป็นสีแดงสดและเยิ้มไปด้วยน้ำลายเคลือบบางๆจนเป็นมันวาวเป็นภาพที่ทำใจโอลาฟวาบบบหวิวไปเลยทันที เมื่อหายเมื่อยกรามแล้วโดนัทเลยเงยหน้ามองและยิ้มให้กับเฟิร์สที่ยังคงหลับปุ๋ยมันเลียริมฝีปากไปมาและใช้มือจับตรงท่อนลำโน้มจ่อมายังริมปากอีกครั้งก่อนจะเอามืออีกข้างดึงผ้าห่มมาคลุมและดูดดื่มต่อราวกับเป็นไอติมแท่งโปรดดด มันทำนานเกือบ 12 นาทีจนมันผละตัวออกมานอนแผ่ด้วยความเมื่อยล้าโดนัทเลยดึงกางเกงขึ้นมาสวมปิดท่อนลำใหญ่ยักษ์น่าดูดดื่มไว้จนกว่ามันจะหายเมื่อยแล้วค่อยย้อนกลับไปทำอีกที ในตอนนี้โอลาฟที่อยู่อีกฝั่งเริ่มคิดหาทางจะทำไงต่อดีที่มันจะได้มีโอกาสแบบโดนัทบ้างซึ่งมันคิดอยู่นานพอตัวจนเฟิร์สพลิกตัวมาอยู่ในท่านอนหงาย “เยี่ยมมมแบบนี้ไอ้เด็กโดนัทนั่นก็กินไม่ได้ล่ะแบบนี้หาโอกาสทำได้ง่ายหน่อย” จู่ๆเฟิร์สที่นอนๆอยู่มันตื่นแล้วลุกขึ้นนั่งทำเอาโอลาฟและโดนัทที่อยู่คนละฝั่งของมันต้องรีบหลับตาปี๋“ฮืมมมมแม่งงงมึนหัวโครตตว่ะ ปกติกินเยอะก็ไม่เคยเป็นนิน่าฮืมมม”เฟิร์สมันเลยลุกขึ้นเดินเซไปมาหน่อยๆก่อนออกจากห้องไป“เอาแล้วไงพี่เฟิร์สดันตื่นซะได้แล้วแบบนี้จะทำไงดีเนี่ยย โอ๊ยยทำไมรอบนี้กูถึงไม่เด็ดเดี่ยววะ นี่กูจะไปคิดกลัวไรนักหน๋าวะ”ระหว่างโอลาฟง่วนอยู่กับความคิดและการชั่งใจอยู่นั้นโดนัทค่อยๆลุกและเดินออกจากห้องไปอีกคน มันเดินวนในตัวบ้านจนเหลือบไปเห็นเฟิร์สนั่งอยู่ที่โต๊ะไม้ข้างบ้านที่อยู่ใกล้กับห้องครัวคนเดียวพร้อมกับก้มมองไรบางอย่างโดนัทไม่รอช้ามันเลยทำทีเดินเข้าไป “พี่เฟิร์สสมานั่งทำไรอยู่คนเดียวอะ”เฟิร์สที่นั่งๆอยู่มันตกใจจนรีบแหงนหน้าขึ้นมา “เอ้ยยย!! โดนัท!! มาทำไรน่ะไม่หลับไม่นอน”“ก็พี่เฟิร์สนั่นแหละทำผมตกใจตื่นและผมเห็นพี่เฟิร์สเดินออกไปคนเดียวผมเป็นห่วงเลยต้องตามมา”“พี่ไม่เป็นไรหรอกแค่ปวดหัวหน่อยๆเดี๋ยวสักพักก็ดีขึ้นล่ะโดนัทไปนอนเถอะเดี๋ยวพี่ขอนั่งตรงที่โอกาสโล่งๆนี้สักหน่อย”ระหว่างที่เฟิร์สพูดกับมันโดนัทสังเกตเห็นใบหน้าเฟิร์สเป็นสีแดงอ่อนๆ มันเลยไปยกเก้าอี้มานั่งข้างตัวเฟิร์สและมองชำเลืองตามองไปยังเป้ากางเกงนูน“พี่เฟิร์สหน้าแดงจุงง เหมือนแก้มลิงเลยย”เฟิร์สนั่งใช้มือเสยผมยุ่งๆบนหัวไปมา“งั้นเลยเหรอ ดูท่าพี่คงเดิมเยอะจริงๆ ทำเอาปวดหัวตุบเลย”“แล้วพี่เฟิร์สทำไมต้องดื่มเยอะๆล่ะครับในเมื่อรู้ว่าดื่มเยอะแล้วต้องเป็นอย่างงี้”“นั่นสิ สงสัยคงติดลมมั้ง อีกหน่อยโตขึ้นจะรู้เองว่าดื่มจนติดลมแล้วจะเป็นไง”“แล้วต้องทำไงพี่เฟิร์สถึงจะหายล่ะครับผมอยากให้พี่จะได้กลับไปนอนต่อไวๆ” “แหมๆๆมีเป็นห่วงกันด้วยพี่ว่าโดนัทนั่นแหละรีบกลับไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวพี่หาไรดื่มให้หัวโล่งๆแล้วค่อยตามไป”โดนัทที่ได้ยินแบบนั้นมันเลยจะลุกไปหาน้ำเย็นมาให้เฟิร์สแต่ทันใดนั้นสายตามันเหลือบไปเห็นขวดสปอนเซอร์ที่วางอยู่กับขวดเบียร์โดนัทมันเลยคว้าขวดสปอนเซอร์ที่ว่าไปยื่นให้กับเฟิร์ส “พี่เฟิร์สอะนี่ครับผมเคยได้ยินพี่เบทกับพ่อพูดว่ามันบำรุงร่างกาย ผมว่ามันน่าจะช่วยพี่เฟิร์สได้” “อืมมมสปอนเซอร์ ไปเอามาจากไหนนิครับ” “ผมเห็นมันวางอยู่กับขวดเบียร์นี้อะครับดูแล้วเหมือนยังไม่ได้ถูกเปิดกันเลยด้วย” เฟิร์สนึกขึ้นได้ทันทีว่าเป็นของโอลาฟที่จะให้มันดื่มก่อนจะไปนอน“อ๋อๆ งั้นเหรอไงก็ขอบใจมากโดนัทดูท่าดื่มแล้วแล้วคงสดชื่นจนนอนสบายแน่ๆ ฮ่าๆ” เฟิร์สไม่รอช้ารีบเปิดและยกขวดดื่มอึกๆๆจนหมดโดนัทถึงกับปรบมือให้เบาๆ “ว้าวดื่มรวดเดียวด้วย สุดยอดจุงงพี่เฟิร์สทีนี้หายปวดหัวยังครับ”“ใจเย็นดิ มันไม่ได้ดื่มปุ๊บแล้วหายปั๊บสักหน่อยนะโดนัท”ไม่ถึง 3 นาทีเจ้าสิ่งที่ผสมในเครื่องดื่มที่มันดื่มเข้าไปเริ่มสำแดงเดชกระตุ้นหัวใจเร่งการบีบตัวจนเลือดพุ่งพล่านไปทั่วร่างเฟิร์สที่นั่งๆอยู่สัมผัสถึงความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่างจนท่อนลำของมันเริ่มตื่นตัวผงาด“เห้ยนี่มันอะไรน่ะ ทำไมไอ้ตรงนั้นมันถึง…” เฟิร์สนึกในใจและพยายามชิดขาทั้งสองเพื่อบีบไม่ให้ท่อนลำผงาดชี้ขึ้นมามันหันไปมองโดนัทที่กำลังยืนก้มมองเล็บมือสองข้าง“โดนัทพี่ว่าน้องไปนอนเถอะครับพี่ไม่เป็นไรล่ะ”“พี่เฟิร์สไม่เป็นไรแน่นะทำไมหน้าพี่ดูแดงกว่าเมื่อกี้อีก แถมตัวยังสั่นๆด้วย”“ไม่มีไรหรอกพี่แค่ แค่หนาวน่ะ”ยิ่งพูดท่อนลำมันก็ยิ่งแข็งตัวขึ้นเรื่อยๆพร้อมทั้งความรู้สึกงุ่นง่านที่เริ่มก่อตัว“หนาวหรอแต่ผมว่าออกจะร้อนนะอืมมมพี่เฟิร์สผมปวดฉี่อะพี่ช่วยไปส่งผมฉี่หน่อยครับ ฉี่เสร็จผมก็จะไปนอนล่ะ”“ห้องน้ำก็อยู่ในตัวบ้านนี่เองพี่ว่าโดนัทไปเองคนเดียวยังได้เลย” “ไม่เอา ห้องน้ำในบ้านมันเหม็นผมไม่ค่อยอยากเข้าเท่าไหร่แต่ผมมีที่ฉี่ประจำอยู่ใกล้นี่เองครับ พี่เฟิร์สช่วยเดินไปส่งผมหน่อยนะนะนะ”โดนัทเดินเข้ามาทำตาพริบๆทำหน้าออดอ้อนจนเฟิร์สรู้สึกรำคาญเลยตอบตกลงมันบอกให้โดนัทเดินนำหน้าไปส่วนเฟิร์สที่เดินตามหลังมันทำทีเดินเอามือบังและกดท่อนลำของตัวเองไว้ไม่นานนักทั้งสองเดินมาเขตสวนกล้วยที่ประจำของโดนัท“ถึงแล้วครับ พี่เฟิร์สช่วยส่องไฟฉายมาตรงนี้หน่อยครับผมจะไปยืนฉี่ตรงนั้น”“อืมๆเร็วล่ะ”ระหว่างที่เฟิร์สยืนส่องไฟฉายให้กับโดนัทอยู่นั้น “พี่เฟิร์สถามหน่อยจิทำไมเวลาโตมาตรงนั้นต้องมีขนด้วยครับ” เฟิร์สหันมองด้วยความตกใจ “พี่ว่าเรื่องแบบนี้ถึงเวลาโดนัทก็รู้เองแหละครับอย่าถามพี่เลย”“แต่ผมอยากรู้อะ บอกผมหน่อยนะ ผมสงสัยนานแล้ว” โดนัทยิงคำถาม18+ ต่างๆให้กับเฟิร์สจนเฟิร์สเริ่มสนใจและเดินไปคุยกับมันอย่างถูกคอเมื่อเป็นเช่นนั้นโดนัทมันเลยโฟกัสบทสนทนาเกี่ยวกับเรือนร่างเฟิร์สไปต่างๆนาๆด้วยความสนใจ“พี่เฟิร์ส…ผมฟังพี่พูดเรื่องตรงนั้นของพี่แล้วผมอยากเห็นจังเลยครับผมขอดูได้ไหม”เฟิร์สทำหน้าเจือนและส่ายหัวทันที“ไม่ดีมั้งโดนัทแค่พี่เล่าเรื่องแบบนี้ให้น้องฟังก็อายจะแย่แล้ว”“ไม่ต้องอายหรอกมีแค่ผมกับพี่สองคน ถึงพี่จะเอามือบังไว้ ผมก็แอบเห็นนะว่าตรงนั้นของพี่มันแข็ง” “อย่าเลยปะพี่ว่าเรากลับกันเถอะ”“นะครับขอดูแปปเดียว ปิดไฟฉายเลยก็ได้ถ้าพี่อาย นะนะนะนะนะ”โดนัททำเสียงระเส่าอ้อนวอนอยู่พักใหญ่ “อืมๆๆ แต่ดูแปปเดียวนะขอปิดไฟฉายแค่ครั้งนี้นะ”เมือเฟิร์สปิดไฟฉายโทรศัพท์ลงจนความมืดบดบังตัวและสายตาของทั้งสองโดนัทไม่รอช้ารีบคว้าไปที่ขอบกางเกงด้วยความดีใจก่อนจะดึงมันลงพร้อมกับใช้มืออีกข้างคว้ามัดท่อนลำไว้“โหหหมันแข็งแน่นยังกะท่อนไม้เลย แถมยาวเหมือนที่พี่บอกจริงด้วย”โดนัทพูดพร้อมกับออกแรงร่นหนังหุ้มปลาย “โอ๊ยๆๆอย่าลอกมันลงครับพี่เจ็บ” “อื้มมแต่ผมลอกลงสุดแล้วอะพี่ ผมขอโทษครับ”“พอยังพี่ว่าดูแปปเดียวไม่ใช่เหรอ”“ก็มันมืดอะขออีกนิดครับอีกนิดพี่เฟิร์ส”ขณะที่มันกำลังคิดทบทวนถึงสิ่งที่มันทำอยู่ตอนนี้จู่ๆมันสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆบริเวณตรงหัวท่อนลำ มันเลยจะเอ่ยปากถามโดนัทว่าทำอะไรแต่ไม่ทันไร จ๊วบบบบบบเสียงดูดพร้อมกับความรู้สึกอุ่นวาบจากปลายหัวลงไปถึงคอยัก เฟิร์สสะดุ้งตกใจจนมันดิ้นไปมันและเอามือผลักตัวโดนัทออก “เห้ยโดนัทจะทำไรน่ะ……เห้ยยยปล่อยยยปล่อยยเว้ย”โดนัทใช้มือและแขนขวาจับรัดขาเฟิร์สและเอามืออีกข้างขับท่อนลำไว้มั่นพร้อมออกแรงดูดอย่างต่อเนื่อง“พอแล้วเว้ยยโดนัท อย่าทำมันสกปรก อย่าทำดิได้ยินไหม”แรงดูดและปลายลิ้นที่เลียตวัดไปทั่วปลายหัวมนๆที่อยู่ในอุ้งปากโดนัททำให้เฟิร์สรู้สึกถึงความเสียวอย่างที่มันไม่เคยสัมผัสมาก่อน“อ่าหหหหห พอแล้ว โดนัทททพี่ไม่ชอบไรอย่างงี้หยุดดด หยุดดดด อ่าหหหหห” น้ำเสียงอันดุดันเมื่อก่อนค่อยๆระเส่าอ่อนลงพร้อมกับเรี่ยวแรงโดนัทมันยังคงดูดอย่างหิวกระหาย จ๊วบๆๆๆ พร้อมละเลงลิ้นประกอบการดูดดื่ม จนอาการต่อต้านขัดขืนของเฟิร์สค่อยๆหยุดชักงักลง“ซีดดดดดดนี่มันอะไรวะเนี่ยยยความเสียวนี่มัน อ่าหหหห อ่าหหหห เสียววสัดดดดด”โดนัทที่เห็นว่าเฟิร์สมีอารรมณ์ร่วมมันเลยขยับอมให้ลึกไปเกือบครึ่งลำพร้อมเร่งจังหวะสูบเข้าออกเร็วและช้าสลับกันกับการสากลิ้นไปมาตามหัวเงี่ยงและเส้นสองสลึงค์เฟิร์สมันเสียวจนร้อนซ่านผ่าวๆไปทั้งตัว มันกัดฟังครางด้วยความทรมาณปนสุขอย่างที่มันไม่เคยมาถึงจุดนี้จนมันเผลอถอยไปผิงกับต้นกล้วยพร้อมกับตัวโดนัทที่ขยับตามมันไปทั้งๆที่ปากของมันยังคงดูดเข้าออกอยู่แบบนั้น โดนัทพยายามห่อปากให้เล็กลงเพื่อสร้างความเสียวซ่านปรนเปรอเฟิร์สอย่างสุดความสามารถ “อ๊ากกกโครตเสียวสัดดดด” ไม่นานนักเฟิร์สเกร็งกระตุกตัวปล่อยน้ำเชื้อที่กักเก็บมาหลายวันเข้าสู่อุ้งปากเป็นของรางวัลตอบแทนกับความเสียวที่กระทำไป เฟิร์สใช้มือจับหัวโดนัทไว้มั่นจนมันฉีดพ่นของเหลวจากท่อนลำจนหมดสิ้น เฟิร์สที่หอบหายใจด้วยความเหนื่อยมันได้ถึงเสียงกลืนลงคออึกใหญ่จากโดนัทก่อนที่มันจะเดินพุ่งตัวเข้ามาครอบปากใส่ท่อนลำที่ยังแข็งชี้โด่ท้าทายมันเฟิร์สถึงกับต้องเอามือมันจับรั้งหัวไว้ “พอก่อน แฮ่กๆๆนี่โดนัทไม่เหนื่อยบ้างเหรอ….” โอลาฟมันยืนแอบมองและฟังทั้งสองอยู่ไปไม่ไกลมันถึงกับทรุดตัวลงด้วยความริษยาและเสียใจกับสิ่งที่มันอยากทำแต่ไม่ได้ทำมันถึงกับน้ำตาอาบแก้มทั้งสองก่อนที่มันจะค่อยๆเดินจากออกตรงนั้นกลับมายังห้องนอนมันร้องไห้ด้วยน้ำเสียงที่แผดเบาไม่นานนักมันได้ยินเสียงเฟิร์สกับโดนัทเดินเข้ามาด้วยกันโอลาฟมันเลยรีบเช็ดน้ำตาและทำเป็นนอนนิ่งเฟิร์สกับโดนัทเดินเข้ามาโน้นตัวลงนอนที่เดิมก่อนที่โดนัทจะสะกิดให้เฟิร์สหันตะแคงไปทางมัน“พี่จะนอนแล้วโดนัท พรุ่งนี้ค่อยคุย”“สนุกจุงงงเบยยยยโดนัทช๊อบชอบ”“พี่เองก็เพิ่งรู้ว่าเวลาโดนอมมันรู้สึกอย่างงี้นี่เองแถมยังเสียวยิ่งกว่าใช้มือชักเองซะอีก แถมที่ต้องประหลาดใจยิ่งกว่าคือเด็กประถมอย่างโดนัทใช้ปากได้เก่งมาก พี่ไม่เคยคาดฝันเลยว่าปากของเด็กจะทำให้พี่เสียวจนเกือบตาย”โดนัทถึงกับหัวเราะคิกคักๆด้วยความชอบใจ "พี่เฟิร์สโดนัทอยากอมต่ออีกอะ ไอติมของพี่เฟิร์สมันใหญ่แน่นปากมาก ตรงส่วนหัวมนๆเวลาอมแล้วฟินปากดี แถมน้ำที่ออกมาก็รสชาติแปลกๆดีด้วย โดนัทอยากนอนอมมันไปถึงเช้าเลย"เฟิร์สที่เพิ่งผ่านความเสียวจากอุ้งปากในครั้งแรกของชีวิตมันเลยพยักหน้าตอบตกลงโดนัทมันยิ้มด้วยความดีใจก่อนที่จะหันไปนอนตะแคงมุดลงไปใต้ผ้าห่มอีกครั้ง “อึดจริงๆเลยพี่เฟิร์ส ไอติมของพี่ขนาดเพิ่งโดนผมอมไปแล้วตะกี้ มันยังแข็งใหญ่จนเกือบจะชนหน้าผมอยู่เลย”สิ้นเสียงพูดโดนัทเลยครอบปากลงไปอีกครั้งและเอามือขวาเอื้อมไปจับล็อกเอวเฟิร์สไม่ให้พลิกหนี โอลาฟมันได้แต่นอนฟังเสียงจ๊วบจ๊าบของโดนัทที่นอนดูดเล่นไปพร้อมกับเสียงครางเบาๆของเฟิร์สที่สร้างความเจ็บและบอบชำจนโอลาฟอยากให้เหตุการณ์ครั้งนี้คือความฝันอันเลวร้ายของมันไป และมันเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว เวลา 07.25 น.โอลาฟมันตื่นตกใจจนรีบชันตัวลุกขึ้นมานั่งมองโดยรอบซึ่งในห้องเหลือเพียงแค่มันกับโดนัทที่ยังคงนอนอยู่มันเลยหันไปมองโดนัทที่ยังคงหลับปุ๋ยและมันก็สังเกตเห็นคราบแห้งขาวๆเป็นวาวเลอะอยู่รอบๆปากโดนัทซึ่งนั่นยิ่งตรอกย้ำความเจ็บใจ ขุ่นเคืองในเมื่อคืนให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง มันนั่งมองตาเขม็งอยู่พักใหญ่จนมันรีบลุกและเดินหนีออกไปจากห้องและมันเห็นทุกคนกำลังช่วยกันเก็บกวาดสถานที่โอลาฟกวาดมองหาเฟิร์สจนเห็นมันกำลังยืนคุยกับเอกและเคนอยู่ตรงทางเดินไปสวนหลังบ้านไม่นานนักยูโรที่กำลังกวาดเศษขยะทันทีมันเห็นโอลาฟยืนมองทุกคนอยู่มันเลยเดินเข้าไปทัก “ไงท่านชายตื่นแล้วเหรอเมื่อคืนหลับสบายไหม”โอลาฟทำหน้าบูดใส่ยูโร “ไม่รู้…”พร้อมกับเดินย้อนกลับเข้าไปในตัวบ้านซึ่งนั่นทำเอายูโรยืนงงเป็นไก่ตาแตก “เป็นไรของเค้าเนี่ย”
ไว้มาต่อครับเนื้อหาตอนที่ 5 ตามลิงค์ http://www.g4guys.com/forum.php?mod=viewthread&tid=140220&fromuid=155129
ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} น่าสงสารโอลาฟ เฟิร์สนี่เสร็จเด็กตลอดเลยดีจริงๆ หวังว่าน้องโอลาฟจะมีโอกาสบ้าง ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากเลยครับ ขอบคุณ ขอบคุณมากเลยนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สุดยอดเลยครับ ขอบคุณมากมาย ขอบคุณมากครับ ขอบคุนคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สงสารโอลาฟโดนเด็กปาดหน้าเค้กได้ลงคอ หวังว่าครั้งหน้าโอลาฟจะจัดการเฟิร์สได้สำเร็จ แอบคิดถึงพี่เติร์กด้วยครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณ เฟิร์สไม่น่าเสร็จโดนัทเลย น่าให้โอลาฟอมให้ อิอิ{:5_138:}{:5_138:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ