ช่วยด้วย! ผมได้แฟน ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอนที่ 2 ไอ้เด็กปัญญาอ่อน [Copy]
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Hyourinmaru14 เมื่อ 2020-6-1 13:23หลังจากที่มันล็อคแขนทั้ง2ข้างของผมแล้วก็หน้าผมถอดสีขนาดนั้น พร้อมทั้งน้ำเสียงที่พูดเบาลงมันก้อพูดขึ้นว่า
“ กลัวเหรอ”มือมันเริ่มปล่อยจากการล็อคแขน ช้อนเข้ามาในเสื้อผมบี้หัวนม คางก้อซบอยู่ที่ต้นคอผมรู้แล้วคับว่ามันต้องการอะไรแต่ผมกลัวว่ามันจะพาเพื่อนมาเพิ่มอ่ะดิผมเลยคิดว่าต้องออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด
“เฮ้ย เดี๋ยวสิลงจากรถก่อนดิอยากได้อะไรก็บอกกันเดี๋ยวให้”ผมล่อให้มันลงจากรถ
“จริงดิ ”
ผมพามันเดินออกห่างจากรถประมาณ20 เมตรเดินไปเรื่อยๆ ผมหยุดยืนนิ่งๆแล้วพูดว่า
“หิวน้ำว่ะ รอแป๊บ ไปกินน้ำใต้เบาะรถก่อน” ผมทำตัวปกติเดินมาที่รถ เสียบกุญแจสั่นมากเลยครับสตาร์ทเครื่องได้ออกตัวทันที ผมมองไปข้างหลังมันวิ่งตามมาเร็วมากช่วงทางเลี้ยวผมผ่อนเครื่องเล็กน้อยมันคว้าปลายเสื้อผมได้ครับแต่หลุดมือมันวิ่งตามมาอีกใกล้จะถึงตัวรถแล้วครับครั้งนี้มันไม่ใช้มือคว้าแต่เอาขาข้างนึงกระโดดถีบเข้ามาที่ท้ายรถ รถผมล้มครับ(ตายแน่กู) ในสภาพที่รถยังทับที่ขาผมอยู่
“กูซ้อมบอลทุกวัน วิ่งแค่นี้เรื่องเล็กน้อยมึงคิดว่ากูจะเชื่อมึงเหรอ” สีหน้าเริ่มเอาจริง
“เอ่อ... น้อง...” พูดไม่ทันจบ
“กูไม่มีพี่ มึงอย่ามาเรียกกูว่าน้อง” ผมเงียบไม่รู้ว่าจะพูดรัย อยากบอกว่าช่วงนั้นกลัวมากๆคับ
“กูไม่อยากเป็นน้องมึง เป็นผัวมึงแทนได้ป่ะ”(ไอ้บ้าหนิ สงสัยมันประสาท ไม่สมประกอบ แม่ง กูไม่รู้จักมึงเลย ไม่เคยคุยกัน)แต่ผมทำหน้าเงียบๆไว้
“กูชื่อปอ มึงเรียกชื่อกูก็พอ” (ขอบคุณที่บอกชื่อ)
“กูขอแค่เบอร์มึงมึงจะให้กูป่าว”ตอนนั้นถ้าไม่ให้ผมคงไม่รอด
“เออๆให้ๆ ” ผมให้เบอร์มันมั่วๆคับ “087-..........” ก้อว่ากันไป
ผมไม่คิดว่ามันจะโทรตอนนั้นคับมันโทรไปติดใครก้อไม่รู้ไอ้คนรับปลายเสียงด่ามันมาด้วยมันมองมาที่ผมยกตีนจะกระทืบรถผม
“เอ้ยๆๆ กูให้จริงแล้วๆนี่มือถือกู เบอร์ 08...................”มันโทรอีก เครื่องผมสั่น
“เห็นไหมๆ” ผมโชว์ให้มันดู ช่วงนี้คิดว่ามันอยากได้อะไรก้อให้มันไปก่อนเดี๋ยวเบอร์แปลกโทรไปก้อไม่รับไม่เห็นเป็นไร
จากนั้นมันก็ค่อยๆยกรถผมขึ้น มองหน้าผมตลอด
“ไปส่งกูที่หน้าปากซอย กูจะไปซ้อมบอล” (กูรุ่นพี่มึงนะ มาพูดมึงๆกูๆ กับกูอยู่ได้)
จากนั้นมันก้อโทรหาเพื่อนมันและพูดเรื่องของมันมาเรื่อยคับผมไม่ได้พูดไม่ได้ถามมันเลย ฟังๆดูก็พอจะรู้ว่ามันเป็นนักฟุตบอลวิทยาลัยเรียน ปวส.ช่างยนต์ ดูๆตัวก้อน่าจะเท่ากันกับผมคับแต่ตัวมันจะหนากว่าเล็กน้อย ขาวกว่าหน้าตาก้อดีกว่า และเลวกว่ามาก ดูมันขาใหญ่ๆสงสัยมันวิ่งทุกวันมั้งคับ
ถึงหน้าปากซอย
“เดี๋ยวมึงเป็นเพื่อนกูก่อนเดี๋ยวเพื่อนกูมารับก่อนแล้วมึงค่อยไป” สีหน้าปกติ พูดปกติ
“เออ” คำแรกที่ผมพูดตั้งแต่ขี่มา
“มึงเอาปากมาป่ะ”
“มึงเห็นป่ะล่ะ”ที่กล้าพูดแบบนี้เพราะออกมาหน้าปากซอย อยู่ในแหล่งชุมชน ผมไม่ชอบมันไม่อยากรู้จักมันเลยคับ ไม่เคยรู้จักแล้วมาพูดมึงๆกูๆ ยิ่งอายุเป็นน้องด้วยซ้ำ
“ปากดีให้ตลอดเถอะมึง เพื่อนกูมาโน่นแล้วคืนนี้เดี๋ยวกูโทรไป มึงรับโทร-สับ ด้วยล่ะ”
“เออ”(กูคงรับอยู่หรอกไอ้เด็กเปรต)
ผมกลับบ้านทำตัวปกติคับ เพราะไม่คิดว่าจะไปถนนเส้นนั้นอีกรึว่านานๆไปหาเพื่อนครั้งก้อจะไปช่วงเช้าๆโลกคงไม่กลมมาเจอกันหรอกมั้ง
3 ทุ่ม เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น (มึงแน่ไอ้ปอ กูจะรับทำไมล่ะ)ก็เห็นความพยายามของมันนะเกือบ 10สาย จากนั้นก้อมีเสียงข้อความเข้า ผมเปิดอ่าน
“มึงจะรับดีๆไหม” ไอ้ปอส่งข้อความมาครับผมอ่านแล้วก็เฉยๆ เสียงข้อความมาอีกครั้ง
“พรุ่งนี้มึงเจอกูแน่” อยากจะหัวเราะมึงจะเจอกูตอนไหนว่ะ
ผมตื่นแต่เช้าทุกวันครับประมาณ 6โมงวันนี้ผมไม่ออกไปไหน ทำภารกิจส่วนตัวเสร็จมานั่งเล่นหน้าบ้าน
“ทีมีเพื่อนมาหา ”แม่ผมร้องบอกจากหน้าบ้านแล้วเดินเข้าบ้าน
“คร๊าบบ”ผมตอบเสียงแม่
“ใครว่ะ มาหาแต่เช้าเชียว”เดินบ่นออกไปประตูหน้าบ้าน
ผมอึ้งคับตกใจมากๆ ไอ้เด็กเมื่อวานนี่หว่า มันใส่กางเกงยีนต์กะเสื้อสีน้ำตาลเข้ม
“มึงมาที่นี่ได้ไง” ผมพูดเสียงดังแต่สั่นๆ
“กูบอกมึงแล้วเมื่อคืนทำไมมึงไม่รับ” มันพูดเรียบๆ เย็นชา
“เห้ย ถามจิง มึงมาบ้านกูได้ไง”
“เมื่อวานกูไม่ได้ไปซ้อมบอล กูตามมึงมา”
“มึงต้องการอะไรกูบอกตามตรงกูกลัว” (มึงเป็นโรคจิตแน่ๆ)
“ทีพาเพื่อนเข้ามาคุยในบ้านสิ” เสียงแม่ผมเรียก
“แม่มึงชวนลูกเขยเข้าบ้านแล้ว ไปสิ”ทำหน้าตาเฉย ไม่มียางอาย
มันนั่งลงโซฟา กินน้ำ ผมถามมันอีกครั้ง
“มึงต้องการอะไร”เสียงเบาๆ
“มึงถามตรงกูก้อจะตอบตรง ๆกูอยากให้มึงมาเป็นแฟนกู” ผมอึ้งมากครับ แทบไม่รู้จักกันเลย
“กูรู้นะว่ามึงเป็นเกย์กูเห็นมึงมองกูตลอดเมื่อวาน” (มึงรู้ว่ากูมองแสดงว่ามึงก็มองกูเหมือนกัน)ผมรีบพามันไปหน้าบ้าน แล้วไล่มันไป กลัวใครจะได้ยิน
“เอ่อๆ กูกลับก็ได้ แต่มึงต้องรับโทร-สับทุกครั้งที่กูโทรมาไม่งั้นกูจะมาบ้านมึง”
“เออ” ผมตอบแบบแก้ผ้าเอาหน้ารอด
ไปยังไม่ถึงชั่วโมง มันโทรมาอีกแล้วคับ (เอ้ยไอ้บ้าหนิมันบ้าแน่เลยว่ะ) ผมรับโทรศัพท์
“เออมีรัย”
“มึงพูดให้เหมือนแฟนชาวบ้านเค้าหน่อยได้ไหมว่ะ”
“มีอะไร” ผมเน้นเสียงทุกคำ
“เอ่อๆ วันนี้กูไปซ้อมบอลมึงไปกะกูนะ”
“ปอ มึงจะบ้าเหรอกูมีสิ่งที่กูต้องทำมากมายกูไม่ได้อยู่เฉยๆ” อารมณ์เสียอีกแล้ว
“กูจะพามึงไปออกกำลังกายก่อน ไปวิ่งตำหนักน้ำ มึงเคยออกกำลังกายรึป่าวเนี้ย”
“มึงว่ากูเป็นใคร กูนักแบตฯ เก่าสมันกูเรียนกูซ้อมทุกวัน”
“เออๆ ก็มึงไม่ได้เรียนแล้วหนิหว่ามึงก็ไม่ได้ออกแล้ว … เดี๋ยวกูรอหน้าบ้านมึง 4โมงครึ่ง ” มันวางสายไปเลยครับ (ไอ้ห่าหนิสันดานเลวไร้มารยาท)
4โมงครึ่งเปะเลยครับมันมารอหน้าบ้านมันเตรียมตัวมาดี ชุดนักกีฬา ใส่ร้องเท้าผ้าใบ เอาสตาร์สมาด้วย มีผ้าเช็ดตัวห้อยคอกะขวดน้ำ ผมก็ติดสอยห้อยตามมันไปด้วย (หวังว่ามันคงจะหายบ้าแล้วเลิกตามผมในเร็ววัน)เพิ่งจะคุยกันเมื่อวานแต่มันทำตัวเหมือนสนิทกับผมมากๆ
สวนตำหนักน้ำ
“ทีมึงว่า วิ่งกี่รอบดี”(มึงเรียกต้นหน้าตาเฉยเลยเหรอ)
“กูรุ่นพี่มึงนะ มึงเรียกให้เกียรติกูหน่อยดิ”
“ทำไมมึงแก่กว่ากูกี่ปี”
“3 ปี ”
“มึงดูคู่เคนกะหน่อยดิ เค้าห่างกันกี่ปีแล้วเค้าเรียกกันพี่ไหม”(ขอพาดพิงดารานะ มันพูดจริงๆ)
ผมเบื่อไอ้นี่มาก ไม่รู้จะพูดยังไงตรงข้ามกับที่ผมตั้งไว้ทุกอย่าง ผมอยากคุยกับคนที่สุภาพ อารมณ์ดี กวนตีนหน่อยๆ ทะลึ่งนิดๆที่สำคัญไม่ใช่รุ่นน้องฟังมันพร่ำมาเรื่อยๆวิ่งไปประมาณ 3 รอบ
“กูไม่ไหวแล้ว กูนั่งก่อน” ผมไม่ไหวจิงๆ
“อะไรว่ะเหงื่อกูยังไม่ออกเลย”
“ไอ้ที่เปียกทั่วตัวผมเผ้ายังกะโดนสาดน้ำสงกรานต์ มันเรียกอะไรว่ะมึงอย่ามาเว่อร์”
“เอ่อๆ งั้นกูจะไปแตะบอลแล้ว มึงไปดูกูนะ”เตะแถวๆนั้นแหละครับ สนามกีฬาจังหวัด
ผมก็ไปนั่งดูไม่อยากดูมันหรอกดูนักบอลคนอื่น(ปกติผมชอบดูบอลครับแต่ต้องเป็นบอลไทยนะ ถึงไทยไม่ค่อยเก่งแต่มันก้ออยู่ในสายเลือด)ช่วงที่มันแบ่งทีมเตะกัน ทีมไอ้ปอได้ถอดเสื้อ (แม่ง หุ่นดีนี่หว่า มีซิคแพคด้วยข้างในเสื้อมันขาวมากๆครับ ผมนึกว่าจะเท่าข้างนอกเพราะข้างนอกมันก็ถือว่าขาวแล้วสงสัยมันตากแดดบ่อย)
เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่า ผมไม่ไหวแล้วคับจะให้มานั่งรอคนคงเคยใช่ไหมครับ หงุดหงิดมากๆ (ไม่เป็นไรหรอกมั้งมันไม่เห็นก็คงรู้ว่าเรากลับแล้ว)ผมเลยตัดสินใจนั่งรถสองแถวกลับบ้านถึงบ้านก็กินข้าว อาบน้ำ ดูทีวี กำลังจะนอน 4 ทุ่มแล้วครับเสียงหมาเห่าหน้าบ้าน พ่อผมลงมาดู (ผมรู้สึกหนาวๆร้อนๆยังไงไม่รู้)
“ที เพื่อนมาหา ” ผมมองออกนอกหน้าต่าง เห็นพ่อผมมีสีหน้างงๆคงไม่เคยเห็นมัน
“ไม่เป็นไรครับพ่อ เดี๋ยวผมเข้าไปหาทีเอง ”(กูว่าแล้วเชียวต้องเป็นมัน เห้ยมึงขึ้นมาเลยเหรอ)
“ก๊อกๆๆ” ผมเปิดประตูทำหน้าเฉี่อยๆผมเห็นมันในสภาพเหงื่อท่วมตัว มันเข้ามา ปิดและล็อคประตู
“ทำไมมึงมาก่อนกู ” สีหน้าเคร่งเครียด (งานเข้าแล้วกู)
“ก็กูคิดว่า มึงไม่เห็นกูแล้วมึงคงรู้ว่ากูกลับ ”
“มึงเอาอะไรคิดมึงรู้ไหมกูเดินหามึงเป็นช.ม. ในสวนนั้นมีกูคนเดียว”
“กูขอโทษ ” ทั้งๆที่ผมไม่จำเป็นต้องขอโทษมันด้วยซ้ำ แต่เห็นมันอารมณ์ไม่ดี
“ มึงหลอกกูหลายครั้งแล้วนะ”
“ อ้าว ” (เมื่อไหร่ว่ะ)
“คราวนี้กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่” มันถอดเสื้อออก
“ เฮ้ยนี่มันบ้านกูนะ”
“มึงกล้า มึงก็แหกปากร้องดิ บ้านมึงจะได้รู้ ” มันผลักผมไปเตียงนอนแรงมาก แล้วเข้ามาประกบเลียที่คอ
“ไอ้ปอ มึงอย่ามาบ้า นี่มันบ้านกู ถ้าใครรู้เข้า กูตายแน่ ” ผมเอามือดึงผมมันขึ้น
มันใช้มือข้างเดียวรวมมือผมสองข้างไว้บนหัวแล้วเอามืออีกข้างบีบกระพุ้งแก้มผม (เจ็บแก้มมาก)
“กูบอกมึงแล้วเดี๋ยวมึงเจอดีมึงจะได้ไม่กล้าขัดกู ”
ผมดิ้นเอาตัวรอดไม่ได้ทำให้เหมือนในหนังในละครหลังข่าวหลอกนะคับ แต่ผมกลัวคิดว่ามันบ้าแล้วแน่ มันคงจะทำรุนแรงกับผม)แต่ไม่เป็นผลแรงมันเยอะกว่าผมมาก ตัวหนากว่านิดหน่อยแต่มันออกกำลังทุกวันมั้ง (มึงถ้ากูลุกขึ้นได้กูสู้มึงได้แน่)
มือที่มันบีบปากผมเปลี่ยนมาปลดกระดุมเสื้อผมและปากมันก็ทั้งดูดทั้งเลียที่คอและหน้าอกผม (ให้ก็ให้ว่ะ ไม่มีไรเสียหายหนิ จากนั้นผมก้อปล่อยเลยตามเลยไอ้ปอก็ทั้งดูดทั้งเลีย ทั่วหน้า หู คอ นมได้ใจใหญ่เลยครับจากที่มีอารมณ์เกียจก็เริ่มเสียวๆมีอารมณ์ทางเพศขึ้นมาแล้วจิ)
. .
คนเขียน....ตอนหน้ามาติดตามนะครับว่าลีลารักของไอ้เด็กปอบนเตียง มันจะเท่ากับปากดีของมันไหมยังไงก็เด็ก 19เหมือนเดิม
ปล.ให้ความคิดเห็นหน่อยนะคับด้านจิตมันปกติป่าว
ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} มันมากๆคับ {:4_98:} น่าติดตามความเสียว ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ ทรามใจวัยรุ่น ขอบคุณครับ สนุกดี ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ{:5_119:} ขอบคุณมากคับ {:5_120:}ขอบคุณครับ{:5_119:} ขอบคุณ ขอบคุณมากคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2