เป็นเพื่อนเดือนคณะ16 ค่ายอาสา1 เจอหน้าโย
ช่วย กดไลก์ กดแชร์เพจ พี่หมีไบstory ด้วยนะครับhttps://www.facebook.com/%E0%B8% ... ry-110069177374977/**** อ่านทุกเมนต์นะครับ ชอบอย่างไร คิดอย่างไรเมนต์ได้ มากกว่าคำว่าขอบคุณนะครับ***********
เป็นเพื่อนเดือนคณะ16 ค่ายอาสา1เจอหน้าโย รถเราออกจากมหาลัยช่วงเช้าร้องรำทำเพลงกันไปเรื่อยผมนั่งข้างจิ๊บโบกับคิวนั่งข้างกันผมร้องคาราโอเกะบ้างตามคำเรียกร้อง แต่มันก็ไม่ได้เพราะอะไร เพราะผมอ่อนด้อยด้านเสียงร้องเพลงอยู่แล้ว เพิ่งรู้ว่าคนที่มาก็จ่ายเงินค่ามาร่วมทัวร์ด้วย แม้จะเป็นค่ายอาสาเงินก็เอาไปทำบุญกับโรงเรียนและชุมชนนั้น ในรถเรามีประมาณ 30 คน รวมทีมอาสา “ไหนใครเป็น FC พี่วอนบ้างคะยกมือหน่อย” พิธีกรในรถพูด และมีคนยกมือแล้ว โห่ฮา ลั่นรถผมกำลังจะหลับก็ตื่นกันเลยทีเดียว “พี่วอนมีอะไรคุยไหมคะ”เธอยื่นไมค์มาให้ผมอีกแล้ว ผมก็ลุกหน้าง่วง ๆทำหลายคนที่เห็นแอบยิ้ม “ขอบคุณนะครับขอบคุณแทนโยแล้วก็เพื่อนทุกคนด้วย”ผมบอก กลายเป็นผมต้องคุยอีกนาน กว่าจะได้กลับมานั่ง “ฮอทจริง ๆ”ไอ้จิ๊บกัด ผมแค่ยิ้ม ๆ แล้วก็นอน หลับไปนานมากครับ ตื่นมาอีกที ก็ใกล้ถึงโรงเรียนอยู่ในจังหวัดกาญจนบุรี เกือบถึงชายแดน เราถึงโรงเรียนกันช่วงเที่ยงของวันนั้น เป็นโรงเรียนเล็ก ๆ มีอาคารไม้ชั้นเดียวสองหลังอาคารไม่เหมือนเล้าไก่ เอาไว้เก็บของ บริเวณโรงเรียนกว่า ด้านหลังเป็นเนินเขาและเป็นป่า มีเด็กๆ แต่งชุดนักเรียนยืนเข้าแถว รอต้อนรับเราอยู่ ทั้งโรงเรียนมีเด็กไม่ถึง 50 คน ครูชาวบ้านรถตู้มหาวิทยาลัยมาก่อนแล้วท่านคณบดีมารอก่อนแล้ว “ยินดีต้อนรับครับ”ครูผู้ชายคนหนึ่งยิ้มแล้วกล่าวทักทายเรา ตอนเราลงรถ ทางโรงเรียน จัดที่พักให้เรา อยู่ชายอาคารหนึ่ง หญิงอาคารหนึ่ง เราเก็บของเสร็จ ก็ไปรวมกันที่อาคารสร้างใหม่(จากเงินมหาลัยที่รับบริจาคโครงการนี้)มันเป็นอาคารปูน หอประชุม โปร่ง ด้วยงบประมาณ สามแสนบาทถือว่าเป็นประโยชน์กับโรงเรียนและหมู่บ้านมากเพราะจะสามารถใช้อาคารนี้ทำกิจกรรมอย่างอื่นได้มาก พิธีการส่งมอบ กล่าวเปิดเสร็จสิ้น ก็เป็นการกินเลี้ยง เรากินเลี้ยงจากกับข้าวที่ชาวบ้านร่วมใจกันทำ แล้วก็เอามากินเลี้ยงกันกลุ่มผม นั่งกินข้าวกับ ครูที่โรงเรียนนั้น ทั้งโรงเรียนมีครู 3 คน เป็น หญิงคนหนึ่ง และเป็นผู้ชาย 2 คน คนแรกชื่อครู แดง อายุ 50 ต้น ๆ อีกคนครู ไก่ อายุ 25เพิ่งบรรจุ ได้ไม่นาน ส่วนครูผู้หญิง ชื่อครูกุ้ง อายุ ใกล้เกษียณทุกคนเรียกกันว่า ป้ากุ้ง ครูทั้งสองคนคุยสนุกมาก เรากินข้าวกันไป คุยกันไปส่วนผอเป็นผู้หญิง ดูใจดี มาก คนในหมู่บ้าน เกือบทั้งหมดเรียก ผอ ว่าแม่นก ๆ กัน เรากำลังคุยกันสนุกคนเริ่มแยกย้ายกันกลับบ้านแล้ว เพราะ พิธีจบลงแล้ว ส่วนพวกที่มาด้วยกันกับเราก็แยกย้ายกันไป เดินเล่นบ้าง อาบน้ำ ทำธุระส่วนตัวบ้างคณบดีท่านกินข้าวเสร็จก็รีบกลับ คงเหลือแต่กลุ่มเรา 4 คน อ.วิน อ.ก้อยแล้วก็ฝั่งเจ้าภาพ “พวกคุณกินเหล้ากันไหม”ครูแดงถาม “ก็กินครับแต่มันได้เหรอ”อ.วิน ถามเพราะเห็นเป็น โรงเรียน “งานเทศกาลได้ครับ”ครูแดงพูดพลางลุกไปหยิบเบียร์จากถังน้ำแข็งในห้องมาเปิดรินแจกกัน เดินทางมาเหนื่อย ๆได้เบียร์สักหน่อย สวรรค์ชัด ๆ จริง ๆ เวลาล่วงเลยวันนี้ไม่มีกิจกรรมอะไรกันมาก งานมีทแอนกรีด จะเริ่มคืนพรุ่งนี้ซึ่งพรุ่งนี้กลางวัน กลุ่มสตาร์ฟจะขอประชุมกับเรา เรื่องงาน วันนี้เลยว่างนั่งกินเบียร์กันไปยาว ๆ แต่ก็ไม่หักโหมกิน จิบ ๆ เน้นคุยกันซะมากกว่า “รถใครมาน่ะ”ครูไก่หันมองรถที่กำลังเลี้ยวเข้ามาจอดตรงวงของเรา เราหันตาม ใจผมก็ตกอยู่ที่ตาตุ่ม“รถโย” รถจอดแล้วผมมองไม่คลาดสายตา จิ๊บก็มองผมไม่คลาดสายตาเหมือนกัน มือจิ๊บ จับมือผมแน่น ใต้โต๊ะ ผมโกหกทุกคนแม้แต่ตัวเองว่าผมโอเค แต่จริง ๆ ผมก็ไม่รู้ ว่าผมโอเคไหมผมไม่รู้จริง ๆ โยลงมาจากรถเป็นครั้งแรกในรอบเป็นเดือน ที่ผมได้เห็นโย โยเดินลงมาสวัสดี อ.วิน อ.ก้อยและทุกคนในโต๊ะ จนผมคนสุดท้าย เราสบตากัน สายตา ของโยบอกไม่ถูกมันเหมือนมีหลายเรื่อง หลายคำ ซ่อนอยู่ในนั้น “สบายดีนะ”โยทักผมเหมือนคนไกล “อืมสบายดี”ผมตอบได้แค่นั้น ทุกคนในโต๊ะ เงียบกริบ มันเป็น บรรยากาศตึงเครียดจริง ๆ “กินอะไรมายังโย”คิวถามน่าจะลดความตึงเครียดไปได้ “กินมาแล้วเบียร์ดีกว่า”โยลงนั่งข้าง ๆ โบ คิวจัดการรินเบียร์ให้ โยนั่งกิน “ไปไหนมาวะ”โบถาม “ไปส่งคนที่สุวรรณภูมิมาพอส่งเสร็จก็รีบมาเลยเนี่ย” โยบอก “แฟนเหรอน้อง”ครูไก่แซวเพราะในวงเราเริ่มสนิทกันแล้ว “ครับพอดีแฟนผมเขาต้องไปทำงานที่ ต่างประเทศน่ะครับ”โยยิ้ม แต่มันทำให้ทั้งวงเงียบทุกคนแอบมองหน้าผม แบบไม่ให้ผมรู้ แต่ผมก็รู้ โดยเฉพาะจิ๊บ จับมือผมแน่นจนผมเจ็บ “พรุ่งนี้ประชุมกับทีมตอนหลังกินข้าวเที่ยงนะ”ผมบอกโย “อ่อขอบคุณ”โยตอบ และยิ้มให้ “คนมาครบทีมแล้วเอ้า ชน ปิดงาน ที่เกินคาดฝัน”ผมยกแก้วขึ้น “อ้าวชนสิรออะไร”อ.ก้อยเหล้าเข้าปากแล้ว เปลี่ยนร่างเป็นเจ้ก้อยเรียบร้อยทุกคนยก ขึ้นชน แล้วเฮกันเราเลยเล่าเรื่องหนังสั้นให้ครู ทั้งสองคน ฟัง พร้อมเปิดให้ดู (อวดซะงั้น) “เหมือนหนังจริงๆ มืออาชีพเลยนะครับ ไม่เหมือนงานนักศึกษาเลย”ครูไก่ พูดชมไม่ขาดปากเล่นเอาพวกเราลอยกันเลยทีเดียว “ดูสองคนแสดงดีนะเหมือนแฟนกันจริง ๆ เลย”ครูแดงเสริม บ้าง ผมกับโยมองหน้ากัน เรายิ้มให้กันเป็นครั้งแรกจริง ๆ หลังจากเกิดเรื่องที่เรายิ้มให้กัน งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราสุราก็ต้องมีวันเลิกวง เรากินกันจนเย็น แล้วก็เลยขอตัวไปจัดการภาระกิจส่วนตัว เราเดินจากที่นั่งกินเหล้าไปที่อาคารเรียนที่เราพัก ผมเดินมากับจิ๊บ คิวโบ อ.วิน อ.ก้อยเดินนำไปก่อนร้องเพลงกันเฮฮาส่วนโย ขับรถไปจอดหน้าอาคารเรียน “มึงโอเคนะ”จิ๊บถาม “โอสิวะ”ผมฝืนยิ้ม “มึงก็ยังโกหกกูไม่ได้อยู่ดี”จิ๊บมองหน้าผม “เออเดี๋ยวก็โอ กูมีมึงอยู่ข้าง ๆ ไม่ใช่เหรอ”ผมยิ้มให้อีกที “มีอะไรก็บอกนะ”จิ๊บพูดเราเดินมาถึงทางแยกระหว่างอาคารพอดี เราหันหลังแยกกันไปที่พักตัวเองผมหันหลังกลับไป “จิ๊บ!!”ผมเรียกมัน จิ๊บหันมา “ขอบคุณนะ”มันเป็นคำขอบคุณจากใจจากเพื่อน ถึงเพื่อน จิ๊บยิ้มแล้วเดินไป ................................................... ทางโรงเรียนให้ห้องเรียนเป็นที่พักเรา4 ห้อง ผู้ชายที่พักก็ตกห้องละ 4 – 5 คน พวกผมพักกันห้องเดียวกัน มี ผม คิว อ.วินแล้วก็โยเราปูที่นอนคนละมุม ผมนอนกับ คิวส่วน โย นอนกับ อ.วิน ผมจัดของเสร็จก็ไปอาบน้ำ มันเป็นห้องน้ำโรงเรียนที่มีเป็นห้อง ๆ แถว ๆ ทางโรงเรียนต่อฝักบัวให้เราใช้อาบน้ำอย่างดี สักพักห้องข้าง ๆ ก็มีเสียงคน เข้ามาอาบ เสียงเปิดน้ำผมก็อาบไปไม่สนใจ “ไอ้วอนใช่ไหม”เสียงโยเสียงจากห้องข้าง ๆ “เออ”ผมตอบสั้นๆ แต่ใจก็สั่นเหมือนเดิม “วอนกูกับมึง ยังเป็นเพื่อนกันไหม”โยถาม ก้อนเดิมจุกที่คอผมพยามทำเสียงให้ปรกติ “เป็นสิวะเหมือนเดิมแหละ แค่กูเห็นมึงยุ่ง ๆ กูก็ยุ่ง ๆ เลยไม่ได้เจอกัน”ผมบอก “เห็นอยู่ๆ มึงย้ายของไป” โยส่งเสียงมา “ก็เห็นมึงมีแฟนกูอยู่อาจไม่สะดวกไง”ผมกลั้นความรู้สึกตอบไป “มึงรู้ทุกอย่างแล้วใช่ไหม”โยถาม “อือใช่ ทุกอย่างแล้ว เท่าที่คนอื่นรู้”ผมพูด “วอนกูขอโทษ”โยเสียงเบาผมเปิดประตูออกมาทั้งๆ ที่ร่างกายเปียกน้ำเปลือยเปล่า โยเปิดประตูมาเหมือนกัน ร่างโยก็เปลือยเปล่าตัวเปียกพราวด้วยหยดน้ำ“กูอธิบายได้นะ”โยยืนตรงหน้าผม“ไม่ต้องหรอกมึงไม่ได้ผิดอะไรนี่ ไม่เห็นต้องอธิบาย”ผมพูดไป“แต่....”“กูโอเคโย กูโอเคแล้ว”ผมยิ้มให้“เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมใช่ไหม”โยถาม“ใช่เราเป็นเพื่อนกัน”ผมตอบไป “เพื่อนกัน” เพื่อนกัน แต่ไม่เหมือนเดิมมันมีเสียงเพียงในความรู้สึกของผมเท่านั้นผมเข้าไปในห้องน้ำหยิบผ้าเช็ดนุ่งตัวกับเครื่องอาบน้ำ แล้วเดินออกมา โยเข้ามากอดผมจากด้านหลัง ท่อนของมันแข็ง กำลังถูร่องก้นผม“กูคิดถึงมึงวอน”มันกระซิบข้างหู และเริ่มไซร้คอผมผมดิ้นตัวออก“กูขอก่อนแล้วกันกูไม่มีอารมณ์ว่ะ”ผมบอกโย แล้วเดินหนีจากตรงนั้นไป ทิ้งโยไว้ด้านหลังโดยไม่หันมามองคืนนั้นผมนอนไม่หลับทั้งคืน จนเช้า “ไงมึงเป็นหมีแพนด้าเลย นอนไม่หลับล่ะสิ”จิ๊บทัก แล้วมานั่งข้างผม ผมชงกาแฟแล้วมานั่งกินกาแฟ ที่แท่น เสาธงของโรงเรียน “เรื่องไอ้โยใช่ไหม”จิ๊บถามสั้น ๆ ผมไม่ตอบเรากินกาแฟจนหมดแก้ว “ไปกับกูหน่อยสิ”ผมลุกชวนจิ๊บ “ไปไหนวะ”มันถามแต่ก็ลุกตาม “กูอยากเมาว่ะ”ผมพูดแล้วออกเดินไปหน้าโรงเรียนผมจำได้ว่า มันมีร้านขายของอยู่ จิ๊บวิ่งตาม จนถึงร้าน แล้วบอกว่าให้ผมรออยู่หน้าร้าน มันเข้าไปจัดให้ ผมเชื่อมัน (ก็ไม่รู้ทำไมถึงเชื่อมัน) มันเข้าไปสักพักก็ออกมาพร้อมถุงใบหนึ่ง “ไปๆ ไปเมากัน”จิ๊บบอก แล้วเดินนำผม มันไม่ได้เดินกลับโรงเรียนมันเดินไปตามถนนหน้าโรงเรียน ผ่านตลาด (มีร้านไม่กี่ร้าน ไม่เกิน 200 เมตร) “มึงจะไปไหนเนี่ย”ผมถามมันตอนเดินตามมัน “ไปแก้เครียดไง”จิ๊บหันมายิ้ม “พี่วอนนี่พี่วอน พี่จิ๊บ” น้องนักศึกษาสามคน ซื้อขนมอยู่ที่รถเข็น ตรงตลาด “ไปไหนกันคะ”น้อง ๆ ถาม “ไปเปล่าๆ ตามมา ๆ”จิ๊บตะโกนเรียก สามสาว รีบจ่ายเงินค่าขนม แล้ววิ่งตามมา “อะไรมึงเนี่ยอีจิ๊บ”ผมเริ่มงง แล้วก็ไม่ใช่อารมณ์ ที่จะให้มันมาแกล้งด้วย มันไม่พูดอะไรเดินนำไป แล้วก็คุยกับน้อง ๆ สามสาวไปตามทาง ที่เลี้ยวตรงสุดตลาด ผมเดินตามไปห่างๆ (อารมณ์คนไม่อยากยุ่งอยากเจอกับใครมันยังเสือกทำแบบนี้อีก) มันเดินไปเรื่อย ๆจนถึงที่หมายของมัน “วัด” “มึงมาทำไมเนี่ย”ผมถามมัน มันก็ยังยิ้ม “มาเหอะน่า”แล้วมันก็จูงมึงผมเข้าไปในโบสถ์ วัดต่างจังหวัดน่ารักตรงที่เงียบสงบ ไม่มีที่ขายดอกไม้ธูปเทียนอะไรทั้งสิ้น ไม่มีคนเฝ้า จิ๊บ พาเดินเข้าโบสถ์แล้วหยิบธูปเทียนออกมาจากถุง จุดแจกทุกคน ผมรับมา งง ๆ แต่ก็ตั้งใจไหวพระกราบพระประธานในโบสถ์ “ไปๆ”กราบเสร็จ จิ๊บก็ลุกขึ้น จูงมือผม ออกมาจากโบสถ์ น้อง ๆ ก็ตามมาแถมช่วยจิ๊บถึงของอีกต่างหาก จิ๊บเดินไปที่กุฏิพระพาผมมา แล้วก้มลงกราบเรียบร้อย “มาทำบุญกันค่ะ”จิ๊บบอกหลวงพ่อ ท่านรับของถวายเสร็จตามพิธี “โอกาสอะไรล่ะ”หลวงพ่อถาม “วันเกิดน่ะคะแล้วก็มีเรื่องไม่ค่อยสบายใจด้วย”จิ๊บพนมมือบอก “อ่อคนเรา พอไม่สบายใจ ก็พึ่งพระ นะ”ผมเงยหน้ามอง “เอาๆ ก็ยังดี ที่นึกถึงพระ ดีกว่านึกถึงอบายมุข”ท่านเทศน์เล่นเอาผมสะอึก “โชคดีแล้วกันนะโยมคนเรา อะไรปล่อยได้ เฉยได้ มันดีทั้งนั้น” ก่อน เราจะลา หลวงพ่อ เทศน์อีกประโยค เราลงจากกุฎิมา “อีจิ๊บวันนี้วันเกิดแกเหรอ ไม่ใช่นี่”ผมยังงง “นี่แกเพี้ยนจนลืมวันเกิดตัวเองเลยเหรอ”จิ๊บหัวเราะ “เอ้า”จิ๊บยื่นกล่องของขวัญกล่องเล็กๆ มาให้ผมรับมา จริงสิวันนี้วันเกิดผม “วันเกิดพี่วอนเหรอคะเนี่ยสุขสันต์วันเกิดนะคะ ดีใจจังที่ได้มาทำบุญวันเกิดกับพี่วอน”น้อง ๆ เข้ามากอดแขนผมยิ้ม น้องเขาอวยพรเรียบร้อยแล้วก็ขอแยกตัวไป เราเดินกลับจากวัดช้า ๆ “ขอบคุณนะ”ผมบอกจิ๊บเบาๆ “เบื่อแล้วว่ะคำขอบคุณ เปลี่ยนคำขอบคุณ เป็นวอนของชั้นคนเดิมกลับมาดีกว่า”จิ๊บหัวเราะ “แล้วกูจะพยายามนะ”ผมบอกกับมัน “กูจะรอ”.................................(จบตอน16)........................................................................................................... งานคืนนี้นะคะกิจกรรมเป็นงานเลี้ยง แล้วก็ตอบคำถาม จากสมาชิกที่มานะคะ แล้วก็ คอนเซปก็สบาย ๆประมาณเหมือนเพื่อนคุยกันมากกว่า พี่วอนกับพี่โย น่าจะถูกถามเยอะหน่อยนะคะ โดยเฉพาะ เรื่องที่ว่า เป็นแฟนกันจริง ๆหรือเปล่า พวกหนูยังอยากรู้เลย ค่ะ
เพื่อน ๆ นักอ่านที่รักครับ
ขอบคุณที่ติดตามกันนะครับ ผมจำได้ว่า ไม่เคยเขียนเรื่อง ไหนรวดเดียวยาวขนาดนี้ ขอบคุณที่ติดตามกันนะครับ
ใครจะเป็นอย่างไร ขอให้อ่านถึงตอนจบนะครับ
ตอนนี้อาจไม่ถึงใจ ใคร (สำหรับคนที่รอฉากเซ็กส์)ก็ขออภัยด้วย
คละ ๆ กันไปนะครับ ไม่ว่ากันนะครับพูดคุย แสดงความเห็นได้ ผมอย่างทุกเมนต์นะครับ
หรืออยาคุย แบบมากกว่านี้ คุยได้ใน เพจFB พี่หมีไบstory นะครับ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามครับ อ่านมาเรื่อยๆ อยากให้คนแต่งเขียนตอนพิเศษ ของโยกับน้าเอกจัง จิ๊บเสียสละทุกอย่างจริงๆ อยากเห็นหน้าตัสระครอะค่ะ ขอบคุณครับ ดราม่ายาวจัง ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. สุดยอดเลยครับ แบบนี้เราว่าสมจริงดีนะ
อารมณ์วอนถ้ายังมีอะไรกับโยลงก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว ขอบคุณครับ อยากฟังคำอธิบายของโย โยมีอะไรในใจทำไมไม่พูดนะ ขอบคุณครับ{:5_119:} เบาๆเครียดๆกับการเจอนะ วันแรกที่เจอโย วอนทำได้ดีมาก กัดฟันต่อไปอย่าใจอ่อนนะวอน เห็นด้วยกับเพื่อนสมาชิกที่อยากให้คนแต่งแต่งตอนพิเศษของโยกับเอกสักตอนสองตอน ขอบคุณครับ วอน ต้องตัดใจนะ อย่าไปยอม "เพื่อนกัน (แต่ไม่)เหมือนเดิม" คือความรู้สึกที่มีความเหมือนจริงครับ เยี่ยมมากครับ
ขอบคุณครับ