เป็นเพื่อนเดือนคณะ21 เมื่อโยกลับมา
ช่วย กดไลก์ กดแชร์เพจ พี่หมีไบstory ด้วยนะครับhttps://www.facebook.com/%E0%B8% ... ry-110069177374977/**** อ่านทุกเมนต์นะครับ ชอบอย่างไร คิดอย่างไรเมนต์ได้ มากกว่าคำว่าขอบคุณนะครับ*******
เป็นเพื่อนเดือนคณะ21 เมื่อโยกลับมา “มึงจะเอายังไงกับสมุดเล่มนี้”จิ๊บถามในมือผมถือสมุดของน้าเอก เรานั่งอยู่เบาะหลัง ให้คิวขับรถ โบนั่ง หน้าคู่กันไปผมกับจิ๊บจะได้นอนก่อน แล้วผลัดขับตอนกลางคืน เราเพิ่งออกมาจากรีสอร์ทได้ไม่ไกล “ให้โยดูไหม”จิ๊บถามผมไม่พูดอะไร เปิดกระจกรถ แล้วเอาสมุดเล่มนั้นโยนข้างทาง “ไอ้เหี้ยวอนมึงทำอะไร”จิ๊บโวยวาย “ช่างมันเหอะจิ๊บช่างมัน”ผมพูดแค่นั้น จิ๊บดูหัวเสียแล้วไม่พูดกับผมอีก เอาแต่นั่งกดโทรศัพท์ไปนานเลย เราผลัดกันขับไปจนถึงกรุงเทพ ผมวนส่ง คิว กับโบแล้ว จิ๊บบอกว่า ขอไปนอนเล่นที่คอนโดผมก่อนเพราะยังไม่อยากกลับไปอยู่คนเดียว ผมจอดรถเสร็จ เราสองคนช่วยกันขนของฝากมาเต็มถึงขั้นต้องขอยืมรถเข็นของคนงาน เราเดินเอาลำไยจากสวนจิ๊บ แจกไปทั่ว มันเป็นการแลกรอยยิ้มจากคนทั่วไป “วอน”เสียงเรียกผมจากข้างหลัง ก่อนที่ผมจะขึ้นไปข้างบน ผมหันไปตามเสียง โย!!!! “ขอคุยด้วยได้ไหม”โยพูดจิ๊บกำลังแจกลำไยให้เจ้าหน้าที่นิติ พอมาเห็น หน้าจิ๊บเสีย จิ๊บเดินมาข้างๆ ผม “วอนเรากลับก่อนแล้วกันนะ”จิ๊บพูดสั้น ๆ เดินไปหยิบกระเป๋าในรถผมแล้วให้มอไซด์รับจ้างไปส่งที่คอนโด ผมมองจิ๊บกลับไปแล้วหันมามองหน้าโย บอกตัวเองให้ทำใจให้นิ่งเข้าไว้ “มีอะไรคุยมาสิ”ผมเสียงนิ่ง “ไปคุยกันข้างบนได้ไหม”โยบอกผมพาโยมาทีห้องผม “ห้องสวยนะ”โยมองไปรอบเป็นครั้งแรกที่ โยมาห้องนี้ ผมนิ่ง “กูเลิกกับเอกแล้วนะ”โยบอก ผมนั่งมองหน้ามัน “ทำไมล่ะ”ผมอดถามไม่ได้ “กูไม่รู้แต่แค่รู้สึกว่า มันไม่ใช่”โยบอก “น้าเอกไม่ใช่กูก็ไม่ใช่ มึงคงต้องไปหาคนที่ใช่แหละมั้ง”ผมกัดมัน โยนิ่งหน้าเครียด ผมเดินออกมาสูบบุหรี่ระงับอารมณ์ ที่ระเบียง โยเดินตามมา “วอนกูอยากขอโทษ”โยบอก “มึงขอโทษกูไปแล้วช่างมึงเหอะ”ผมเริ่มโกรธ “กูขอโทษที่กูไม่รู้ใจตัวเอง” โยเริ่มน้ำตาคลอ เสียงเครือ “กลับมาคบกับกูได้ไหม”โยโพล่งออกมามันเป็นคำที่ผมอยากได้ยินที่สุด แต่เวลานี้มันไม่ใช่ “มึงแค่เหงา”ผมสวนกลับไป “เปล่ากูแค่เพิ่งรู้ว่า กูต้องมีมึง” โยตาแข็ง แน่วแน่ “ถ้าเป็นก่อนหน้านี้กูคงดีใจมากนะโย แต่มันไม่ใช่แล้วว่ะ”ผมบอกไม่มองหน้ามัน “วอนกูขอร้อง กูรู้ใจตัวเองแล้วว่ากูต้องมากมึงในชีวิต”โยขยับเข้ามายืนใกล้ผมมือจับแขนผมไว้สองข้าง “กูขอร้องกูขอร้อง” โย น้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม ผมไม่เคยเห็นน้ำตามัน นี่เป็นครั้งแรกมันทรุดลงคุกเข่าตรงหน้าผม “กลับมาเถอะ”โยเงยหน้าขึ้นมามองผมผมมองด้วยสายตานิ่ง ความรู้สึกมันเกินจะบอกถูกจริง ๆ แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดโยเอาปาก จูบที่เป้ากางเกงผม รูดซิบ งัดท่อนผมออกมา “มึงจะทำอะไรไอ้โย”ผมตะโกน โยไม่ฟัง เอาปากครอบท่อนผมเข้าไปสุดคอ มันต้องคายมาสำลักแล้วมันก็อมต่อ ท่อนผมโดนฟันมันสะดุ้งเป็นพัก ๆ มันยังรูดปากกับท่อนผมอยู่ โยไม่เคยดูดท่อนใครมันมีแต่ท่อนให้คนอื่นดูด มันเป็นความตกใจ แล้วตามมาด้วยความเสียวโยยังดูดทั้งน้ำตา “พอเถอะ”ผมจับตัวโยขึ้น “ทั้งชีวิต กูยอมพี่กูคนเดียว ถ้าอีกคนกูจะยอมมึง”โยพูด ผมไม่รู้จะพูดอะไรเลย “กูยอมกูขอแค่มึงกลับมา” โยขอร้อง พร้อมเข้ามาจูบผม รสจูบที่คุ้นเคยรสจูบที่คิดถึงมันกลับมาแล้ว เราจูบกันเนินนาน ตัวเราสองคน ไปที่เตียง โยถอดเสื้อออกนอนลงบนเตียง มองหน้าผม “วอนกูยอมเพื่อมึง” โยมอง ผมก็ทนต่อเสียงหัวใจเรียกร้องไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ผมถอดเสื้อผ้าออกหมดท่อนผมแข็งพร้อม ตั้งแต่โยดูดแล้ว ผมจัดการถอดกางเกง และกางเกงในโยออกหมดแล้วเข้าไปนอนกอดนัวกับโยอีกที เราจูบกันอีกครั้ง ตัวแนบตัว ท่อนถูกัน มันแข็งพร้อมทั้งสองคน ผมหอมแก้มไซร้ซอกหู “มึงแน่ใจนะ”ผมถามอีกทีเพราะโยไม่เคยได้รับ ตั้งแต่โตมา โยพยักหน้า ผมไล่ลิ้นไปที่หน้าอกโยมันเหมือนรสที่คุ้นเคย แต่มันมีความตื่นเต้น เพิ่มขึ้น หน้าอกหัวนม ถึงหน้าท้องแล้วก็ลงไปถึงท่อนของโย ผมดูดเลีย ท่อนของโยเหมือนคิดถึง แต่คราวนี้ดูดจนหายคิดถึง ผมก็ไล่ลงที่ที่พวงไข่โย จับโยแหกขา กว้าง โยร่วมมือจับขาตัวเองไว้เงยหน้ามองเพดานผมจัดการไปถึงรูตูดโย มันปิดสนิท ผมจัดการจูบเลีย ดูดให้ชุ่ม ถึงรูตูดโยจะชุ่มไปด้วยน้ำลายผมแต่มันก็คงจะเจ็บอยู่ดี ผมหยิบเจล มาจัดการกับท่อนผมมากเป็นพิเศษ และรูของโย พร้อมแล้ว ผมจ่อท่อนที่รูโยกดเข้าไปช้า ๆ มันแทบเข้าไม่ได้จริง ๆ พอหัวเริ่มแทรกเข้าไปได้นิดหน่อย ผมก็ค่อยๆกดเข้าไปช้า ๆ สลับกับหยุดแช่ ผมโน้มตัวลงกอดโย โยกัดฟันแน่น ผมกดท่อนเข้าไปอีกหัวมันเริ่มเข้าไปแล้ว “โอ้ยวอน กูเจ็บ โอ้ย”โยร้องลั่น แต่เวลานี้ผมไม่หยุดแล้วผมยังกดเข้าไปช้า ๆสลับหยุดเหมือนเดิม “อ้าโอ้ยย ทำไมมันเจ็บอย่างนี้ อ้าวอน กูเจ็บอ้า”โยยังร้องกับฟันแน่นตัวเกรงจิกขาตัวเอง แน่น ผมยังกดเข้าไป หัวมันเข้าไปหมดแล้ว ตอนนี้ก็ลำผมกดเข้าไปช้า ๆ โยยังร้องลั่น ผมกดเข้าไปจนสุด จนได้โยหน้าบอกไม่ถูก ผมเข้าไปไซร้คอหอมแก้มจูบโยวนไปอีกรอบ “อย่าเกรงสิจะได้ไม่เจ็บ” ผมกระซิบ โยพยามไม่เกรง ผมเริ่มขยับเอว ช้า ๆโยเชิดหน้ากัดฟันแน่นผมไม่หยุดเริ่มขยับเอวเร็วขึ้น แรงขึ้น รูโยมันดูด ตอดรัดแน่นมาก ถึงจะมีเจลก็ไม่ได้ทำให้ลื่นมากเลย เพราะมันแน่นมากจริง ๆผมใช้เวลาขยับเอวช้าบ้าง หยุดบ้าง เร่งจังหวะบ้าง “โอ้ยอ้าวอน อ้า” มันเปลี่ยนจากเสียงร้องเริ่มเป็นเสียงคราง แสดงว่า มันพร้อมแล้วผมเร่งแรงกระแทกท่อนเข้าไปที่รูตูดไอ้โยไม่ยั้ง ไม่น่าเชื่อ ว่าวันนี้ ผมจะได้เย็ดไอ้โย คนที่เย็ดผม และเย็ดคนอื่นมาตลอด “อ้า ๆ ๆไอ้วอน อ้า ๆ ๆ กูเสียว อ้า”โยร้อง มันคงไม่เจ็บแล้ว ผมจับมันเปลี่ยนท่ามาเป็นท่าหมา คลานอยู่บนเตียง ผมกดเข้าไปจากด้านหลังอีกครั้ง มันร้องอีกครั้งแล้วเริ่มกระแทก เร็ว แรงขึ้น จนโยไม่มีแรงคลาน ทิ้งตัวลง นอนคว่ำบนเตียง ผมจัดการท่านั้น กระแทกเน้น ๆ เสียงเนื้อกระทบกันดัง”ป๊าบ ๆ ๆ”ไม่หยุดมันเหมือนทุกความรู้สึก ส่งผ่านท่อนผม ไปสู่โย ผมจับโยกลับมานอนท่าเดิมอีกครั้ง เพราะอยากเห็นหน้าโยตอนที่ผมแตกใส่ ท่าพร้อมผมจัดการกดท่อนลงไปอีกครั้ง คราวนี้ผมกดทีเดียวมิด แล้วกระแทกไม่ยั้ง “อ้า ๆๆๆๆโอ้ว ๆ ๆอ้า ๆ ๆกูจะแตกแล้ว อ้ากูจะแตกแล้ว กูแตกแล้ว อ้า”ผมร้องลั่น ก่อนปล่อยน้ำออกมาเต็มรูโยมองไปโยน้ำแตกเลอะ เต็มหน้าท้องมันเหมือนกัน ผมชักท่อนออกมา น้ำผมไหลออกมาปนกับเลือดสี แดงเลอะที่นอน โยนอนหมดแรง หลับตาพริ้มผมทำความสะอาดให้โย เหมือนเดิม แล้วเราก็กอดกัน หลับไป .......................................................... กาแฟของโยพร้อมแล้ว ผมเดินออกมากินกาแฟสูบบุหรี่ ที่ระเบียงโยมากอดจากด้านหลังผม หอมแก้มผม “เมื่อคืนเป็นไงวอน”โยดูน่ารักขึ้น ผมยิ้มและจูบแทนคำตอบ “เป็นแฟนเรานะ”โยถอนปากออกจากจูบ แล้วถามคำถามที่ผมอยากได้ยินมาแสนนาน “โย”ผมเรียกชื่อโยเบาๆ เอาตัวออกมาจากอ้อมกอดโย “เราเจ็บมามากแล้วเราเจ็บจนเห็นอะไรหลายอย่างแล้ว เราเปลี่ยนไปแล้ว”ผมเสียงเรียบ เมื่อคืนผมคิดแล้วหัวใจเถียงกับหัวใจแล้ว จนได้คำตอบ “โยเราเป็นเพื่อนกันเถอะ กลับมาเป็นเพื่อนกัน เหมือนเดิม”ผมตอบออกไปหัวใจร้องไห้แต่ก็คิดมาดีแล้ว เพราะมันจะได้ไม่เจ็บเหมือนที่ผ่านมา “ทำไมล่ะวะทำไม มึงรักกูไม่ใช่เหรอ”โยโวยวาย “รักแต่กูก็ต้องรักตัวเอง นะโย กูเจ็บอีกเพราะมึงไม่ไหวแล้ว”ผมตอบ มันไม่มีอะไรอีกแล้ว ไม่มีคำพูด ไม่มีอะไรต่อ “เออเพื่อนก็เพื่อน อย่างน้อย กูก็ยังอยู่ในชีวิตมึง”โยพูด น้ำตาคลอ “ใช่เพื่อนรัก”.........................................(จบตอน21)........................................................................................................................................................................................................................................................................................ “เออ เจ้ติดเลี้ยงเหล้าผมมื้อนึงนะ”เสียงจากสายโทรศัพท์ “เออน่ากลับไปแล้วจะเลี้ยง”จิ๊บพูดกลับไป “อะไรวะของตก แค่จอดเก็บ ก็ไม่ได้ ดีนะ ออกจากเมืองไปไม่ไกล หาเกือบตาย” “เออน่า ๆกูเลี้ยงเหล้าไง เดี๋ยวซื้อเสื้อแมนยู ของแท้ไปฝากให้อีกตัวด้วย”จิ๊บแถมเสื้อให้อีก “แล้วได้ของยังผมส่งไปตั้งแต่วันนั้นแหละ” “ได้แล้วขอบใจมาก” จิ๊บวางสาย แล้วแกะห่อพัสดุในมือ สมุดของน้าเอก...
รอโยปรับปรุงตัวเอง ให้วอนพร้อมยอมรับทั้งกายเเละใจ
ขอบคุณครับ คงอีกไม่กี่ตอนจบนะครับ
ขอบคุณที่ติดตาม
ขอบคุณทุกคอมเมนต์
ดีนะที่วอนยังให้เป็นแค่เพื่อน ... ค่อย ๆ ดูไป ใจ เย็น ๆ นะครับวอน
สนุกมากครับ ตอนนี้บอกเลย ยกให้จิ๊บ ขอให้จิ๊บจัดให้แบบชุดใหญ่ไฟกระพริบเลยนะ จะขอบคุณมากๆ รักพี่หมีเลยครับ{:5_126:}{:5_119:} จิ๊บจะเป็นนางเอกผู้ที่เสียสละไปตลอดไม่ได้น่ะ คนเรามันต้องเห็นแก่ตัวบ้าง วอนกับโย วอนตัดสินใจดีแล้วที่รักษระยะห่างกับโย โยก็คงจะปรับปรุงตัวเองได้เสียที น้าเอก เจอ จิ๊บ จัดให้หรือเปล่า
ส่วนโย นี้เราแอบสะใจมาก ที่ได้อยู่ในสถานะเดียวกันกับวอน
ได้เป็นคนตามบ้างจะได้รู้สึก
จิ๊บน่าสงสารเกินไปแล้วช่วยหาคนที่เหมาะสมให้หน่อยครับ ขอบคุณครับ เวลาต่อไปคือโยต้องพิสูจน์ตัวเองอย่าวหนัก ถ้าแค่คำว่าแฟนมันเป็นไปไม่ได้ ก็ต้องทำให้รู้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นวอนคืออันดับหนึ่งที่โยไม่มีวันเปลี่ยนใจอีก แค่ให้เย็ด ไม่สะใจนะ วอนทำดีแล้ว ให้โยพิสูจน์ตัวเอง
จริงๆ วอนก็รักแหละ ดูออก
จิ๊บ ก็ยังน่าสงสารเช่นเดิม ทางออกของจิ๊บจะเป็นยังไงบ้าง นางมีทางเลือกไหม
เวลา...... สิ่งที่เคลื่อนไปไม่ย้อนคืน
คงมีเพียงเวลาที่จะเป็นเครื่องพิสูจน์ความเป็นไปของทุกๆคน สนุกมากครับ วอนทำดีแล้ว ให้โยพิสูจน์ตัวเองก่อน เหลือแต่จิ๊บนี่แหละว่าจะลงเอยยังไง แต่อยากให้แฮปปี้ทุกฝ่าย จิ๊บคือทุกอย่างจริงๆ สมควรตบอีน้าเอกมากเลย ขอบคุณครับ ขอบคุณ สนุกมากครับรีบมาต่อน่ะครับ น้าเอก ต้องเจอแบบจิ๊บ น้าเอกกำลังวางแผนให้ใครมาข่มขืนวอนอีกหรือเปล่า
โยถ้ารักวอนจริง ควรให้น้าเอกออกจากงานที่ฝากให้ทำ ไม่ใช่ทำแบบนี้ ถ้าจะเลิกต้องเลิกให้เด็ดขาด
จัดการน้าเอกให้สาสม{:5_130:} ขอบคุณมากครับ น้าเอกจะยอมปล่อยมาง่าย ๆ เหรอครับ
ชอบที่วอนทิ้งสมุดครับ อย่างน้อยก็เห็นได้ว่าหลุดพ้นแล้ว
หน่วงมาหลายตอน ลุ้นจิ๊บก็ลุ้น อยากให้มีความสุข