เป็นเพื่อนเดือนคณะ24 จบบริบูรณ์
ช่วย กดไลก์ กดแชร์เพจ พี่หมีไบstory ด้วยนะครับhttps://www.facebook.com/%E0%B8% ... ry-110069177374977/**** อ่านทุกเมนต์นะครับ ชอบอย่างไร คิดอย่างไรเมนต์ได้ มากกว่าคำว่าขอบคุณนะครับ*****
เป็นเพื่อนเดือนคณะ24 จบบริบูรณ์ “โย วอนมานี่เร็ว”โบตะโกนเรียก จิ๊บ คิว อ.ก้อย อ.วิน อยู่พร้อมแล้วเราวิ่งไปรวมกลุ่มกันถ่ายรูป งานรับปริญญาเป็นงานที่วุ่นวายแต่อวลไปด้วยความสุขสมหวัง ต้องขอบคุณคิวที่จัดการไปเอาเล่นส่งให้เรียบร้อย ถึงจะมีเสียงจาก อ.บางคนว่าทำไมไม่มาส่งเองทำท่าจะไม่รับ อ.วิน กับอ.ก้อย ก็ไปเจรจาทั้งขอร้อง ถึงขั้นฟ้องคณบดี จนเราเรียนจบ ตั้งแต่อยู่ที่เขมร และกลับมาทำเรื่องจบเท่านั้น “ผมขอเก็บของสักสองสามวันนะครับต้องไปส่งโยมันด้วย”ผมคุยกับพ่อแม่ตอนกินข้าวหลังจากรับปริญญากลับมาที่พักเรียบร้อยแล้ว “ได้ ๆจะกลับวันไหนบอกล่วงหน้าสักสองสามวันนะ” พ่อบอก “จะปิดตำบลเลี้ยงเลยหรือเปล่าเนี่ย”ผมแซวเล่นเอาหัวเราะกันทั้งวง............................................................................................................................................ “เดินทางดี ๆนะ”ผมกอดโย “เออ ว่าง ๆก็ทักมานะ คุยเล่นก็ได้ กูน่าจะเหงาแหละ”โย หัวเราะแห้งๆ “ไปนะจิ๊บดูแลไอ้วอนดี ๆ ล่ะ”โยกอดจิ๊บ “โบอยากได้อะไรสั่งมานะ จะส่งมาให้ อ่อโอนตังก่อนด้วยนะ”โยหัวเราะ ก่อนกอดโบ “คิวมึงออกไปเที่ยวบ้างก้ได้นะ”โยกอดคิวแน่น เราอดน้ำตาไหลไม่ได้ถึงจะอย่างไร การไม่ได้เห็นหน้ากันอีกนาน มันก็ยากที่จะเฉย “ได้เวลาแล้วกูไปละนะ”โยโบกมืออีกที แล้วเดินเข้าเกตไป พ่อแม่โยรู้เรื่องน้าเอก แล้วหัวเสียมาก ออกคำสั่งเด็ดขาดให้โย ไปอยู่กับพ่อแม่ที่ฝรังเศสเรียนไปด้วย ดูกิจการที่นั่นไปด้วย ท่าทางว่าโย จะอยู่ที่นั่นยาว ไม่มีกำหนดกลับวันนี้พวกเราเลยมาส่งโยที่สุวรรณภูมิ เรากลับมาด้วยรถคันเดียวกัน “มึงกลับบ้านวันไหนอ่ะวอน”จิ๊บถาม “คงสองสามวันเก็บของกลับก่อนจะได้คืนห้องเขา ทำไมวะ” “กูกลับด้วยขี้เกียจขับรถ กูว่าจะจอดไว้ที่คอนโด”จิ๊บบอก “เออสองสามวันนะ กูเก็บของจะได้จัดการเรื่องคืนห้อง กับเจ้าของ”ผมบอก “เจ้าของเขาไม่เร่งมั้ง”ไอ้จิ๊บพูดลอย ๆ “เดี๋ยวนะจิ๊บ ห้องนั้นมึงหาให้กูนี่ ห้องใคร”ผมสงสัยนานแล้ว เพราะมันเป็นห้องหรูค่าเช่าราคาเท่าหอนักศึกษา แถมจิ๊บบอกว่า ให้เอาค่าห้องมาให้มัน มันจ่ายให้เพราะมันอ้างว่า มันบอกเจ้าของว่า มันเป็นคนอยู่ “ก็ห้องคนรู้จัก”จิ๊บไก๋ “จิ๊บห้องใคร”ผมคาดคั้น “ห้องป๋าแต่โอนให้ชั้นแล้ว”จิ๊บหัวเราะ “แล้วทำไมมึงไม่บอกวะ”ผมถาม “บอกทำไมมึงโง่มาหลายเรื่อง โง่อีกสักเรื่องก็ไม่เป็นไร”จิ๊บยิ่งหัวเราะ โบกับคิวผสมโรงไปด้วย “แล้วนี่พวกเราจะเอาไงต่อ”โบถาม มันเป็นประเด็นที่คนจบใหม่ทุกคนเคยกังวลและเคว้งอยู่ในใจ “กูคงกลับไปอยู่บ้านก่อนเบื่อกรุงเทพว่ะ”ผมบอกก่อน “กูก็คงกลับไปอยู่บ้านเหมือนกันกลับไปทำบ้านอะไรให้เสร็จก่อน”จิ๊บบอก เพราะจิ๊บกำลังสร้างบ้านใหม่ ให้พ่อแม่อยู่ “กูคงหางานตามสายแหละ มันคงเป็นอย่างเดียวที่กูทำได้ดี ไม่งั้นกูคงต้องนั่งขายรถกูเบื่อ”คิวบอก “แล้วมึงล่ะโบ”จิ๊บถาม “กูกลับบ้านว่ะแม่บังคับให้กูกลับไปดูตลาดที่บ้าน”บ้านโบเป็นเจ้าของตลาดหลายตลาดในหลายอำเภอ วันๆ ก็บริหาร เก็บค่าแผงก็รวยแล้ว “ว่าง ๆก็ไปหากันบ้างนะ”โบดูซึม ๆ เพราะมันเป็นคนชอบลั้ลลา ไม่เหมาะกับที่บ้านแน่ ๆ เราแยกย้ายกัน จนอีกสามสี่วันผมก็ขับรถกลับบ้านกับจิ๊บ พักกลางทางกันคืนหนึ่งก็ถึงบ้าน “วอนพ่อจัดงานไว้ที่รีสอร์ทน่ะ ชวนครอบครัวจิ๊บแล้ว ฉลองคู่ไปเลย”แม่บอก “ครับ”ผมกำลังเก็บของล้างหน้า เดินออกมาจากห้องน้ำ แม่เพิ่งกลับจากโรงพยาบาล “น้าเอกเป็นไงบ้างล่ะครับ”ผมถาม “ก็ดีขึ้นไม่อาลวาดแล้ว แต่ก็ยังไม่รู้เรื่อง”แม่บอกอาการน้าเอก “ไปๆอาบน้ำแต่งตัว ไปกินเลี้ยง แม่ไปด้วย”แม่ตัดบท --------------------------------------------------------------------------------------------- เราไปถึงงานเลี้ยงมันเป็นงานเลี้ยงเล็ก ๆ ที่มีแค่ครอบครัวเรา กับครอบครัวจิ๊บดูพ่อผมกับพ่อจิ๊บจะสนุกเป็นพิเศษ กินเหล้า ร้องเพลง(เพี้ยนสุด ๆ)แม่สองคนคุยกันหนุงหนิง ยังมีโต๊ะญาติ ๆ ที่ผมเดินถ่ายรูปกันไปตามสูตร งานเลี้ยงเลิกไม่ดึกมากเพราะญาติ ๆ ของพวกเรา ทยอยกลับไป เหลือแค่ในครอบครัว จิ๊บ กับผมที่เปิดห้องนอนค้างที่รีสอร์ท “เมายัง”จิ๊บถามผมจากด้านหลังหลังจากที่ งานเลี้ยงเลิกทุกคนกลับเข้าห้องนอนหมด ผมยังนั่งเล่นอยู่ที่สวนริมลำธาร “กูไม่ได้กินสักหยด”ผมบอก “เออเหมือนกูเลย ไม่ได้กินสักหยด วันหลังเราเมานอกรอบกันสักทีเนอะ”จิ๊บชวนแล้วมานั่งข้างผม “ขอบคุณทุกอย่างนะ”ผมหันมาสบตากับจิ๊บ “ขอบคุณอีกแล้วที่หลังมึงเปลี่ยนคำขอบคุณ เป็นโอนเงินให้กูก็ได้”จิ๊บหัวเราะ ผมหอมแก้มจิ๊บตอนที่มันไม่รู้ตัว “ไอ้วอนอะไรของมึงเนี่ย”จิ๊บโวย “คำขอบคุณไง”ผมยิ้มรวบตัวจิ๊บ ไว้ในอ้อมแขน มันไม่มีคำพูดคุยกันอีก แต่มันมีแค่สายตาที่มองกัน แทนทุกคำพูด “มึงเป็นไรเนี่ย”จิ๊บหลบตา “เป็นคนที่คิดดีแล้วเป็นคนที่รู้ใจตัวเองแล้ว”ผมบอก แล้วก้มตัว ส่งปากตัวเองไปหาปากของจิ๊บมันเป็นจูบอีกครั้ง ที่คงเป็นความทรงจำผมตลอดไป “วะ วอน”จิ๊บถอนปากออกมาเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นจิ๊บตัวสั่น “มึงบอกว่าวันไหนกูพร้อมมึงก็ยังไม่ไปไหน”ผมบอก “อ้าวก็กูไปไหนหรือเปล่าล่ะ”จิ๊บ หลบตาผม “กูพร้อม”ผมพูดแค่นั้น “มึงแน่ใจแล้วเหรอ”จิ๊บถามอีกที “กูหาความรักในความรู้สึกมาตลอด กูมีเหตุผลต่าง ๆ นานา สุดท้าย กูก็รู้ว่าตอนจบมันเป็นยังไง”ผมบอก “กูง่วงแล้ว”จิ๊บเปลี่ยนเรื่อง “อะไรวะ”ผมปล่อยตัวมันพอเข้าดราม่า มันชอบทำอย่างนี้ทุกที “อ้าวก็กูง่วงนี่ ไปนอนละ” จิ๊บลุกขึ้น แล้วเดินกลับ ปล่อยผมนั่งอยู่ที่เดิมเซ็งๆ “ฝันดีนะ”มันตะโกนมา “เออ ฝันดี”ผมตอบไปเซ็งๆ แล้วเดินกลับไปห้อง อาบน้ำ กำลังจะนอน (ไอ้วอนนอนยัง)จิ๊บส่งมา (ยัง กำลังจะนอน) (พรุ่งนี้มึงบอกช่างทีดิวะว่าห้องกูล็อกประตูไม่ได้) (เออ ๆพรุ่งนี้กูบอกให้)ผมวางโทรศัพท์แล้วนอน “ประตูล็อกไม่ได้”ผมดีดตัวลุกขึ้นรีบออกจากห้อง เดินไปห้องจิ๊บเงียบ ๆ “แกร็ก”ผมเปิดประตู มันไม่ได้ล็อก ผมเข้าไปในห้อง แล้วปิดประตู อ้าวมันล็อกได้ “อิอิ”เสียงหัวเราะจากในห้อง จิ๊บนั่งพิงหัวเตียงอยู่ “ร้ายกาจนักนะ”ผมยิ้มแล้วเข้าไปที่เตียงลงนอนข้าง ๆ จิ๊บ “อะไรของมึง”จิ๊บหัวเราะผมไม่ตอบอะไรแล้วผมกอดจิ๊บ แล้วจูบกันอยู่เนินนาน “วอนมึงเอาคนไปทั่ว แต่ไม่เคยมองกู”จิ๊บถอนปากออกมา พูดกับผม “ไม่รู้สินั่นสินะ แต่วันนี้ไม่ใช่”ผมก้มลงจูบอีกครั้ง ไล่ลิ้นลงมาเรื่อย ๆ จากแก้ม คอ ถึงหัวไหล่ที่มีสายเล็ก ๆ ของชุดนอนสายเดี่ยวอยู่ ผมกัดสายไล่รูดออกจากตัวจิ๊บ ผ้าบาง ๆกองลงที่เอวเผยเห็นผิวขาวเนียน หน้าอกได้รูป ของจิ๊บชิดสวย ผมไล่ไปที่เนินอกขาว ๆถึงหัวนม ลิ้นไล้วนรอบฐานนมก่อนจะครอบปากดูดเลียหัว ลิ้นในปากตวัดหัวนมสองด้านจิ๊บลูบหัวผมเบาๆ มือผมกอดเอวจิ๊บไว้หลวมๆ เวลาเนินนานอยู่ที่หน้าอกสองข้างผมไปไปที่หน้าท้องเรียบเนียน มีลอนขึ้นเล็กๆและไล่ลงไปที่เนินเลียทุกส่วนเหมือนกับว่าต้องทาน้ำลายให้ทั่วทุกส่วนไม่ให้เหลือเว้น จิ๊บแอ่นเอวรับลิ้นผม “อ้าวะ วอน”จิ๊บหลับตาพริ้มผมไล่ลิ้นเลียแคมสองข้างเน้นๆ ก่อนจะไล่ตามร่องขึ้นลงช้าๆ น้ำจิ๊บออกมาฉ่ำร่อง ที่มันปิดสนิทผมไล่ขึ้นมาถึงเม็ดของจิ๊บ แล้วเกร็งลิ้นเลียเน้น ๆ ที่เม็ดของจิ๊บ ก่อนครอบปากดูดเม็ดของจิ๊บ จิ๊บร้องครางมือจับหัวผมไว้ขาถ่างออก “ อ้า วอน ดีจังอ้า”จิ๊บร้องแอนเนินกดหน้าผมผมดูดเลียสลับไปเนินนาน จนจิ๊บจับหัวผมยกขึ้นจากเนิน “ไม่ชอบเหรอ”ผมหันไปถามน้ำจิ๊บเลอะเต็มหน้าผม จิ๊บเข้ามา พรมจูบเลียน้ำที่เลอะตามหน้าผมจนหมดแล้วผลักผมนอนลงบนเตียง “กูขอบ้างสิ”จิ๊บยิ้มจัดการก้มตัวลงไปที่ ท่อนของผม บรรเลงเพลงลิ้น จิ๊บเลียทั่วทั้งลำหัวดูดครอบปากเข้าไป ดูดรูดอยู่นานจนท่อนผมแข็งชุ่มด้วยน้ำลาย “กูไม่ไหวแล้วจิ๊บดึงตัวจิ๊บที่อยู่ตรงหว่างขาผมมากอด ประคองจิ๊บนอนลงบนเตียง เราสบตากันก่อนผมจ่อท่อนผม ที่เนินจิ๊บแล้วค่อย ๆ กดเข้าไป ช้า ๆ มันแน่นมาก จิ๊บกับฟันแน่น “เจ็บหรือเปล่า”ผมกอดจิ๊บแล้วกระซิบถาม จิ๊บส่ายหน้า แต่ก็ยังกัดฟัน ผมไซร้คอ หอมแก้ม ให้จิ๊บผ่อนคลาย แล้วก็กดท่อนไปเรื่อย ๆ ช้า ๆ จนสุด “วะวอน”จิ๊บหน้าแดงตาลอย ผมยิ้มแล้ว แล้วเริ่ม ขยับเอวเข้าออกช้า ๆ มันตอดรัดแน่นมากเหมือนผู้หญิงบริสุทธิ์จริง ๆ “อ้าวอนอ้าวอน วอน”จิ๊บร้องเรียกชื่อผมไม่ขาดปากผมเริ่มเร่งความเร็วแรง ตามอารมณ์ “จิ๊บสุดยอดอ้า”ผมกระแทกเอวใส่เนินจิ๊บเร็วแรง จิ๊บจิกหลังผมจนเจ็บแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยตัวผมเวลาผ่านไปเนินนานความรู้สึกมันไม่เหมือนกับคนไหนที่ผมเอามา มันอุ่น ละมุน แต่ก็เร่าร้อนและทุกความรู้สึก มันอวลไปด้วยความสุข “อ้า วอนเสร้จแล้ว อ้า”จิ๊บเสร็จไปเป็นรอบที่สอง ผมเร่ง กระแทกเร็วแรงอีก “แตกแล้วจิ๊บเราแตกแล้ว”ผมร้องลั่นแล้วกดเข้าไปสุด ปล่อยน้ำใส่จิ๊บแล้วฟุบตัวลงกอดจิ๊บปล่อยเวลาความสุขค้างไว้เนิ่นนาน แล้วเราก็เข้าไปอาบน้ำกัน “คืนนี้กูนอนนี่นะ”ผมนอนกอดจิ๊บบนเตียง “ไม่ได้เช้ามาพ่อแม่กูเห็น ด่ากูตายห่า”จิ๊บเขกหัวผม “พรุ่งนี้ไปซื้อยาคุมฉุกเฉินให้กูด้วยนะ”จิ๊บบอก “อ้าวมึงไม่ได้คุมเหรอ”ผมงง เพราะไลฟ์สไตลอย่างจิ๊บ หรือพวกเรา มันควรคุมกำเนิดเพื่อความปลอดภัย “กูไม่ได้เอากับใครตั้งแต่ป๋าไม่เอากูแล้ว” จิ๊บบอก “บ้าแล้วแล้วโมชิล่ะ”ก็เห็นมึงเข้าไปกับโบ “ไม่เคยมีใครสอดใส่โมชิ รู้ดี ว่าทำได้มากสุด แค่ใช้ลิ้นให้กูเสร็จ”จิ๊บหน้าแดง จิ๊บไม่ยอมให้ใครสอดใส่มานานแล้ว “งั้นหลังจากนี้คุมไว้ก่อนเลยนะ โดนบ่อยแน่ อิอิ”ผมหัวเราะ “ไอ้บ้าวอน”จิ๊บตีอกผม “เป็นแฟนกันนะ”ผมก้มลงมาสบตาจิ๊บที่นอนหนุนอกผม จิ๊บเงยหน้ามาสบตาผม “เออ”จิ๊บตอบแล้วหลบตาผมหน้าแดงผมกอดจิ๊บ หอมไปทั่วหน้า แล้วจูบกันอีกที “ไปได้แล้วไปนอน”จิ๊บถอนปากออก ไล่ผมไปนอน ผมไม่อยากออกจากห้องนี้จริง แต่ไม่อยากขัดใจจิ๊บ “วอน ฝันดีนะ”จิ๊บหอมแก้มผมหน้าประตูอีกที “ฝันดี”ผมยิ้ม คืนนี้มันเป็นคืนที่ฝันดี มันเป็นคืนที่น่าจะเป็นบทสุดท้ายของความวุ่นวายในชีวิตวัยรุ่นของผมและทุกคน................................................................................................................................................................................................ “บอส ค่ะมีคณะทัวร์มาติดต่อขอ เหมาโซน C ค่ะ แต่ขอคุยเรื่องราคา”เอ๋ เดินมาตามผมที่ริมสวนน้ำ ตอนผมกำลังลงรูปหุ่นยนต์ตัวใหม่ที่เพิ่งสั่งทำจากอ่างทอง “อ้าวแล้วรองล่ะ”ผมถาม “ไปโรงพยาบาลกับคุณนายค่ะ” “พ่อล่ะ”ผมถามเพราะอยากจัดการตรงนี้ให้เสร็จก่อน “หายไปแล้วค่ะน่าจะไปนอนเล่นที่เดิม”หลัง ๆ นี่พ่อชอบแว็บหายไปแอบนอนที่บ้านดิน ริมเขา “ได้ ๆเดี๋ยวผมไป”ผมบอก ก่อนสั่งงานจนวางใจแล้วเดินไปคุยกับลูกค้า ตกลงราคาได้จนเสร็จส่งต่อให้การตลาดจัดการต่อ ผมมองไปหน้าโรงแรม ดูมีคน วิ่งกันวุ่นวาย “มีอะไรกัน”ผมถามเด็กเสริฟที่กำลังจะวิ่งไปหน้าโรงแรม “ดารามาค่ะมากับผู้กำกับ”ดูเด็กเห่อดารา บอกเสร็จก็วิ่งไปแบบไม่สนใจเจ้านายอย่างผม ผมเลยเดินตามไปหน้าโรงแรมมีแต่คนมุงถ่ายรูป ดาราสาวคนหนึ่ง วุ่นวาย ผมไม่ค่อยได้ดูทีวีหรือหนัง เพราะหลัง ๆแค่เรื่องรีสอร์ท ที่กลายมาเป็นโรงแรม สี่ดาวใหญ่ที่สุดในจังหวัด พร้อมสวนน้ำและกิจกรรมผจญภัย ก็เลยไม่ค่อยว่าง ดาราคนนั้นหน้าคุ้นมากผมพยามมอง “ไอ้วอน”เธอมองมาตะโกนลั่น ขอตัวจาก คนที่มาขอถ่ายรูป แหวกมาหาผม ผมมองหน้าเธองงๆ นิดหน่อย “โบ!!”ผมดีใจกอดกันกลม “มาไงเนี่ย”ผมถาม “อ้าวก็นัดไว้ มึงนี่ทำงานไม่สนใจอะไรเลยนะ”โบบ่น “เออ ๆ”ผมรับไปนัดไว้ตอนไหนวะ “แล้วมากับแฟนเหรอผู้กำกับอะไรนั่น”ผมถาม ไอ้โบหัวเราะลั่น “มันไม่เอากูหรอก”มันหันไปดึงแขนผู้กำกับดังที่กำลังถ่ายรูปอยู่ “ไอ้วอนหวัดดี”คิว ยิ้ม “อ้าวสรุปมึงสองคน”ผมงง “ไม่ได้เป็นแฟนกันโว้ยไอ้คิว มันชอบพระเอก ไม่ใช่นางเอกอย่างกู”โบหัวเราะ “อีโบกูไม่น่าชวนมึงเข้าวงการเลย เผากูซะงั้น”คิวบ่น “ไป ๆนั่งกันก่อน”ผมพาสองคนมานั่งคุยกันที่ห้องอาหารโรงแรม พร้อมสั่งอาหารเรียบร้อย “บอสค่ะตั๋วเครื่องบิน ไปปารีส 6 ใบจองเรียบร้อยแล้วนะคะ”เอ๋มารายงาน ทำให้ผมนึกได้ว่า เราจะไปหาโยที่ปารีส “แล้วรองกลับมาหรือยัง”ผมถามอีกรอบ “มาแล้วค่ะคุยงานอยู่”เอ๋บอก “บอกผมเรียนเชิญมาที่ห้องอาหารนะด่วนด้วย”ผมสั่ง เอ๋รับคำสั่งรีบเดินหายไป “มึงก็ดีนะคบกันมาตั้ง 4 ปี ก่อนแต่ง”คิวบอก “เออคบกันจนมั่นใจ เลยแต่ง”ผมบอก “ถ้ามึงคบกันตั้งแต่เรียนก็ไม่วุ่นวายแล้ว”โบหัวเราะ “ห่าเด็กขนาดนั้น กูจะไปรู้อะไรวะ”ผมหัวเราะด้วย พนักงานเอากาแฟสดมาเสริฟ “โหจำได้หมดเลยนะว่าพวกกูกินอะไร”โบกอดแขนผม “ไม่ใช่กูคนชงจำได้”ผมยิ้ม ก่อนสองคนจะดูดกาแฟตรงหน้า “พี่พรเหรอ”คิวถาม “เออกูให้ต้นกับพี่พรมาอยู่ที่นี่ ต้นกำลังจะจบตรีแล้ว มาช่วยกูดูงานช่างในโรงแรม พี่พรก็ดูเรื่องกาแฟ”ผมบอก “กูว่าแล้วเห็นร้านนั้นมันกลายเป็นร้านนวดไป”คิวบอก “โบ คิวคิดถึง”จิ๊บเดินเข้ามากอด “ไงคะเจ้าของโรงแรมใหญ่”โบแซว “โรงแรมของเขาบัญชีของฉันย่ะ”จิ๊บหัวเราะ “น้าเอกเป็นไงบ้าง”ผมถามจิ๊บที่ไปเยี่ยมน้าเอกกับแม่มา “ก็เหมือนเดิม”จิ๊บหน้านิ่งๆ “แล้วสองเจ้ล่ะ”จิ๊บถาม “บอกว่าจะไปเจอกันที่สุวรรณภูมิกูแค่อยากมาหาพวกมึงก่อน”คิวบอก “ดีนะที่สุดท้าย โยก็เข้าใจว่าความรักเป็นยังไง”จิ๊บบอก “ใช่เห็นบอกว่าเป็นเพื่อนเรียน ปโทที่นั่นด้วยกัน คบตั้งแต่เรียนจนจบ แล้วก็เปิดธุรกิจด้วยกันเลย”โบบอกเพราะไปเจอโยล่าสุดตอนไปถ่ายละครที่ ลียง “ดีแล้วถือว่าเราไปเที่ยวด้วยเลย”จิ๊บบอก “กระเป๋าคอเลกชั้นใหม่ออกพอดีนะ”โบหัวเราะเสียงสองสาวหัวเราะ สะเทือนไปถึงบัตรเครดิตผมกันเลยทีเดียว “เอ้าของฝากย่ะ”โบหยิบของจากถุงส่งให้จิ๊บ “อะไรวะ”ผมงง(เผือก) จิ๊บยิ้มแล้วเปิดดู เป็นเข็มขัดทอมที่มีหัวสองด้านทั้งด้านในด้านนอก “เผื่อไอ้โยอยากเปลี่ยนบรรยากาศ”โบหัวเราะเล่นเอาหัวเราะกันทั้งวง “คิวอยากลองกับกูก็ได้น้า กูก็มีอีกอันนึง”โบอ้อนคิว เราพักกันที่โรงแรมคืนหนึ่งแล้วให้รถโรงแรมไปส่งที่สุวรรณภูมิ “ดีนะที่ชีวิตโยลงตัวซะที”จิ๊บพูดตอนนี้เราอยู่บนเครื่องกำลังจะไปปารีส “ใช่เรายังไม่เชื่อเลย ว่าจะได้ไปงานแต่งโย”ผมบอก เราไม่ได้แค่ไปเยี่ยมโยแต่ไปงานแต่งงานของโย กับ คาร์ชอง หนุ่มฝรั่งเศส ที่โยคบมาหลายปี “เรื่องราวพวกเราสนุกดีนะ”จิ๊บบอกชวนระลึกความหลัง “ใช่ชีวิตวัยนั้น มันเกิดอะไรได้ทั้งนั้นแหละ พอถึงจุดหนึ่งแล้ว มันก็หยุดเองแหละ”ผมบอก “แล้วหยุดแล้วเหรอ”จิ๊บหยิกแก้มผม “หยุดสิหยุดกับแกไง”ผมหอมแก้มจิ๊บ ผมสังเกตเห็นคอจิ๊บ “นี่ยังใส่สร้อยเส้นนี้อยู่อีกเหรอ”ผมถามเพราะมันคือสร้อยทองเส้นเล็กเส้นเดิม ทั้ง ๆที่ ผมก็ซื้อ สร้อยเพชรแบบใส่ไปไหนมาไหนได้ ก็ไม่ใส่ “ก็เค้ารักของเค้านี่”จิ๊บทำหน้าน่ารัก ผมหอมแก้มจิ๊บอีกที่ “เค้าก็รัก”มือ ผมจับที่คอผมสร้อยเส้นนั้นก็ยังอยู่ที่คอผมเหมือนกัน......................(อวสาน)...................................................................................................................................................
คุยกันหลัง จบ
อย่างแรก ขอบคุณมากครับที่ติดตาม
อย่างที่สอง ตอนแรกจะมาอธิบายอะไรหลายอย่าง ทั้งเรื่องตัวละคร ทัง้เรื่องนิยาย แต่ไม่เอาดีกว่า
บทเรียนที่ได้จาก การเขียนนิยายเรื่องนี้ คือ
1. อย่าเร่ง ผมเร่งยอมรับหลัง ๆ ผมเร่ง เพราะ มีแรงเร้าจากหลายท่านที่อ่าน ท่านไม่ผิด ผมผิดเองที่ไม่นิ่ง ผมเลยเร่ง ตอนหลัง ๆ งานมันเลย ออกมาไม่ดี เหมือนที่ท่าน หลายคนไม่โอเค
2.คนอ่านอ่านนิยาย คนเขียนอ่านคอมเมนต์
ผมได้วิธีการอ่านคอมเมนต์ 3 แบบ
อ่านแบบวอน อ่านแล้วเก็บมาคิด งานเราไม่ดีงานเราไม่โอเค มองข้ามคำว่าขอบคุณ คำว่าชอบไป
อ่านแบบจิ๊บ อ่านทั้งหมด แต่เก็บความรู้สึกดี กับคอมเมนต์น่ารัก ๆ มาเป็นกำลังใจให้ตัวเอง
อ่านแบบโย อ่านไปซะงั้น ไม่สนใจอะไรเลย อ่านแล้วไม่ต้องติดอะไร
3. ผมเขียนเรื่อง บางทีจะติดนิสัย เว้นช่องว่าง ให้ผู้อ่านจินตนาการ วิเคราะห์เหตุการณ์ จากบริบทเรื่อง ผมคิดว่ามันเป็นความสนุก
แต่ถ้ามันจะ ไม่โอเต ผมก็ไม่เปลี่ยนอยู่ดี (ผมดื้อ 5555)
สุดท้ายขอขอบคุณทุกเมนต์ทุกความเห็น ทุกการติดตามเจอกันเรื่องหน้า(ยังไม่มีอะไรในหัวเลยนะครับ)
สุดท้ายจริง ๆ
ตัวแทนจากดวงจันทร์ มาอ่านธัญผมที (ติดตามได้ใน FBพี่หมีไบstory นะครับ)
รักทุกท่าน แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kabigon เมื่อ 2020-6-7 13:11
ขอบคุณครับสำหรับเรื่องให้ติดตามมาหลายวัน
สำหรับเรื่องบ่น (ผมบ่นประจำ555)
เรื่องช่วงครึ่งหลังมาพัง มันไม่สมจริงไปเยอะมากโดยเฉพาะนิสัยตัวละคร ข้ามไปข้ามมา ไม่พูดเรื่องความรักแล้วกันเดราะพูดไปหมดละในตอนก่อนๆว่ามันมั่วไปครับ
กับการเอาความหลากหลายทางเพศมายัดเยียดจนดูอึดอัด มันเป็นคนมักมากทางเพศไป ตัวละครวอนชัดเจนว่าความจริงเป็นเกย์รับก็พยายามยัดให้เป็นไบตามที่กำหนดตอนต้น
โยเป็นตัวละครที่ถูกปู้ยี่ปู้ยำจนเหมือนคนบ้าไป มีอะไรไม่สมเหตุสมผลเยอะ ตอนนี้คือเรื่องพ่อแม่โกรธเลยส่งไปเรียน โกรธอะไรในเมื่อไม่มีอะไรผิด แถมตัวเองเป็นเดือนคณะ เลือกได้ ดันไปเอาฝรั่ง โดนตัดทิ้งให้ตัวละครนี้ไม่มีผลไปงงๆ
สรุปจิ๊บอุตส่าห์ให้คนไปเก็บสมุดน้าเอก เสือกไม่มีผลอะไรเลยกับโย อ่าววว ดันยัดเยียดว่าวอนเผาทิ้งให้จบๆ
บางครั้งต้องลบจินตนาการตัวเองออกหน่อยแล้วพยายามคิดว่าในโลกจริงมันจะเป็นไปได้มั้ย ไม่เช่นนั้นต้องแต่งแบบแฟนตาซีเลย มันจะไม่ขัดครับ
นี่ถ้าเขียนไปข้างหน้าอีกหน่อย เรื่องมันจะเป็นโยกลับไทยเพราะเบื่อ โตแล้วพ่อแม่บังคับไรได้ กลับมาหาเซ็กซ์ไปเรื่อย วอนแอบนัดเย็ดผู้ชายสุดท้ายก็ต้องเลิกกับจิ๊บ ส่วนจิ๊บเป็นชะนีถึกๆกร้านโลกกว่าเดิม เป็นเจ๊วัย40ที่กินเด็กแทน
บ่นแรงแต่ขอบคุณจริงๆนะครับ เพียงแต่ไม่ฟินเลย จากช่วงตอนแรกๆมาให้80-100คะแนน กราฟดิ่งลงจนตอนนี้ให้ซัก30เลยครับ ตอนวอนได้จิ๊บนี่ข้ามเลยรู้สึกมองบน รู้สึกเฟลมันไร้ซึ่งความสมจริงมาก จิ๊บกลายเป็นผู้หญิงแบบอยากได้ ยังไงกูก็อยากได้อยู่ดี ภาพจิ๊บที่แทนจะจบแบบผู้หญิงดีๆเข้าใจโลก กลายเป็นพังนะ แล้วแท่งทอมนั่นอีก คือไม่ใช่...ไม่ใช่เลยที่จะแก้ปัญหาวอนยังคิดถึงการถูกเอา ถ้าทำแบบนั้นจริงวอนกับจิ๊บคือเพื่อนสาวไม่ใช่บ่าวสาวจ้าาา
อ่านสนุก น่าติดตาม ตลอดทั้งเรื่องเลยครับ แถมเขียนเร็วมาก แต่ไม่แน่ใจว่าเพราะความเร่งรึเปล่า ทำให้บทหลัง ๆ เน้นเดินเรื่องจนทำให้บุคลิกตัวละครหลายตัวไม่แข็งแรง (แอบคิดว่าจะรีบไปไหน อิอิ) เลยทำให้กลายเป็นละครช่องวันไปซะ เน้นหักมุม พลิกไปมาเป็นหลัก .. แต่โดยรวม ๆ ถือว่าเป็นงานคุณภาพชิ้นหนึ่งเลยนะครับ หวังว่าจะมีงานใหม่มาให้อ่านกันอีกนะครับ อวสานแบบ ดีหมดเกือบทุกตอนแต่ตอนนี้เอาตรงๆเลยนะครับแย่อ่ะ ขอบคุณมากนะครับที่ต่อจนจบ
คุณแต่งได้ดีมากเลยครับ จบ แล้ว ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} ไม่ได้ติดตามตั้งแต่ช่วงแรกๆ แต่พอเริ่มอ่านก็หยุดอ่านไม่ได้ แล้วคอยลุ้น
ว่าจะมีตอนใหม่เมื่อไหร่ .... ขอบคุณมากนะครับ แล้วจะคอยติดตามผลงานครับ แอบเสียใจนิดนึงที่วอนไม่ได้คู่กับโย แต่ก็ดีแล้วครับที่ทุกคนสมหวังในทางที่ตัวเองเลือก namida ตอบกลับเมื่อ 2020-6-7 10:38
อวสานแบบ ดีหมดเกือบทุกตอนแต่ตอนนี้เอาตรงๆเลยนะครับแย่อ่ะ
ขอบคุณนะครับ สำหรับความเห็น
รสนิยมคนเราคงไม่เหมือนกัน
คนนั่นชอบแบบนั้น คนนี้ชอบแบบนี้
ก็ขอบคุณนะครับ ที่ไม่ชอบ ยังพยามอ่านเรื่อง(ฟรี) ของผม แล้วก้แสดงความเห็นได้ชัดเจน
จบซะแล้ว สุดท้ายก็แฮปปี้เอนดิ้ง และจิ๊บก็มีความสุขสักที ส่วนเรื่องที่วอนหันมามองจิ๊บ ก็ขัดใจนิดๆ เพราะวอนไม่สนใจจิ๊บมาตลอดแล้วก็จูบเฉย จนมาเป็นแฟนกัน ก็งงนิดๆ แต่ถ้าให้มองว่าเป็นความหวั่นไหวของคนที่อ่อนแอที่ต้องการหาใครสักคน จนเป็นความรัก ก็อาจจะใช่ โบ-คิว ก็เป็นไปตามเรื่องตามราว ถ้าเป็นภาคแยก เรื่องในวงการบันเทิงก็น่าจะสนุก แบบคิวกินพระเอกหลบนักข่าว บลาๆๆ ส่วนเรื่องโย ว้าว เจอคนๆนั้นสักที หลังจากทำใครเค้าเสียใจมาเยอะอ่ะเนอะ ก็อยากรู้เลยว่าคนแบบไหนถึงเข้ากับโยได้ หรือโยทำยังไง ปรับตัวเองยังไง ถึงได้ลงเอยกับคนนี้ อ่าาาาา จบแล้วจริงๆหรอ ผูกพันจัง ต้องวนกลับมาอ่านบ่อยๆแน่เลย {:5_116:}{:5_116:}{:5_116:} วอน กับจิบ ฟินเลย ขอบคุณครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่มาแบ่งปัน พลิกล็อก กลายเป็นเรื่อง ชาย หญิง 555
ความรักที่หลากหลายคงเป็นได้แค่เรื่องโกหก {:5_144:} ขอบคุณครับ dacha2708 ตอบกลับเมื่อ 2020-6-7 10:34
คุยกันหลัง จบ
อย่างแรก ขอบคุณมากครับที่ติดตาม
อย่า ...
ขอบคุณครับ สนุกๆ บไวจังเลย น่าต่อสักนิดว่าสรุปโยรับหรือรุก ขอบคุณครับ ในที่สุดวอนกับจิํบก็รู้ใจกันและกัน โยโชตดีไปที่เจอรักแท้ แต่อยากรู้น่ะว่าอะไรที่เปลี่ยนโยได้ คิวกับโบยังคงเป็นเพื่อนที่น่ารัก วอนกับต้นคงจะไม่มีอะไรกันแล้วน่ะ ขอบคุณอึกครั้งสำหรับการเสียสละเวลามาเขียนเรื่องราวให้อ่าน เป็นงานเขียนอีกเรื่องที่มีคุณภาพมาก ขอบคุณนะครับ