เด็กชายล้วนเล่าเรื่อง ตอนที่ 14 : เด็กเตรียม...
ขอฝากนิดนึงนะครับ ความจริงผมไม่ได้อัพเรื่อง "เด็กชายล้วนเล่าเรื่อง" ในนี้นานแล้วเพราะว่าผมอัพอยู่ใน "ธัญวลัย" และผมพึ่งจะกลับมาอัพเรื่องนี้ต่อเลยขอมาโปรโทตนิดนึง ตอนในนี้จะไม่เหมือนในนั้นนะครับ มีบางตอนที่ในนี้ไม่มี ถ้ายังไงหากใครสนใจตามไปอ่านกันได้นะครับ ชื่อเรื่องเดียวกันเลย หรือตามลิ้งข้างล่างนี้ไปเลยครับเด็กชายล้วนเล่าเรื่อง
ขอบคุณนะครับ
สำหรับเด็กนักเรียนชายแล้ว อาชีพในฝันของผู้ชายส่วนใหญ่คงหนีไม่พ้นการได้เป็นคนในเครื่องแบบ แล้วในแต่ละปีก็จะมีคนสมัครเข้าไปเป็นนักเรียนเตรียมทหารกันหลายคนเลยทีเดียว เด็กโรงเรียนชายล้วนก็เช่นกันครับ
เรื่องนี้เป็นเรื่องของเพื่อนคนหนึ่งของผมเอง ตอนจบ ม.3 มันได้เข้าสมัครไปเป็นนักเรียนเตรียมทหาร แต่จับพลัดจับผลูอย่างไรไม่ทราบ สุดท้ายมันไม่ได้เข้าเป็นเรียนครับ แล้วก็ต้องดรอปไปเรียนกับรุ่นน้องตั้ง 1 ปี ขอออกตัวไว้ก่อนว่าเพื่อนผมมันไม่ได้เรียนไม่เก่งนะครับ คะแนนมันดีมากๆ จนตอนนี้มันเรียนหมอไปแล้ว เรื่องที่มันไม่ได้เข้าไปเรียนคงเพราะเหตุผลอื่น นตอนนี้ผมยังไม่เคยถามมันเลย ไม่กล้าครับ
ตัวผมเองไม่เคยคิดจะเข้าเตรียมทหารเลยครับ เรื่องทั้งหมดเลยฟังมาจากมันล้วนๆ ตอนคุยกันผมถามมันว่า "เขาให้สอบอะไรบ้าง?" มันก็เล่าอย่างละเอียดเลยครับ ตั้งแต่สอบข้อเขียน มีหลายวิชาที่ต้องสอบ เท่าที่จำได้ก็อย่างเช่น เลข วิทย์ อังกฤษ แล้วก็มีพวกสอบสมรรถภาพร่างกาย เช่น วิ่ง ลุกนั่ง วิดพื้น มีว่ายน้ำด้วยหรือเปล่าผมไม่แน่ใจ แต่เห็นอย่างงี้หุ่นขี้ก้างแบบเพื่อนผมก็ผ่านหมดนะครับ มันว่า แต่ส่วนใหญ่คนที่มาสอบเขาก็จะเป็นพวกฟิตมาดีทั้งนั้น ผ่านกันแบบชิวๆ มันเล่าว่าแต่ละคนหุ่นไม่เหมือนเด็ก 15-16 เลย ทั้งกล้ามแขน อก ท้อง ล่ำๆ ทั้งนั้น คงฟิดกันมากนานและจริงจังกันจริงๆ
ประเด็นหลักของเรื่องนี้มันอยู่ที่ด่านสุดท้ายครับ "การตรวจร่างกายและการสอบสัมภาษย์"
เริ่มที่การตรวจร่างกายก่อนละกันนะครับ หลายๆคนคงจะรู้ว่าบ้างแล้วว่าเขาตรวจอะไรกันบ้าง การตรวจร่างกายสำหรับนกเรียนทหารนั้นมันจำเป็นตองตรวจอะไรที่มากกว่าการตรวจร่างกายนักเรียนปกติอยู่แล้ว เพื่อนผมเล่าว่า วันตรวจร่างกายกับวันสอบสัมภาษณ์จะเป็นวันเดียวกัน เขาจะนัดไปพร้อมกันทั้งหมด เมื่อไปถึงหลังจากลงทะเบียนแล้วเขาจะใหเราไปยังจุดต่างๆ ทำตั้งแต่ชั่งน้ำหนักวัดส่วนสูง ไปจนถึงส่ง X-Ray และส่งตรวจปัสสาวะ และสุดท้ายเขาจะให้เจอหมอครับ
ตอนเจอหมอเขาจะให้เราเข้าไปทีละประมาณ 10 คน ตามรายชื่อ จากนั้นเขาจะให้เราเข้าแถวหน้ากระดานแล้วเขาก็บอกให้เราแก้ผ้าออก คือไม่ใช่ให้ถอดเสื้อออกนะครับเพราะเสื้ออะ มันไปตั้งแต่ตอนวัดส่วนสูงแล้ว ที่เขาบอกก็คือให้แก้ผ้าออกให้หมด หมดจริงๆ ไม่เหลือแม้แต่กางเกงใน แน่นอนว่าใครมันจะตั้งตัวทัน จู่ๆก็มีคำสั่งออกมาแบบนี้ ถึงแม้ว่าบางคนจะอ่านรีวิวในเน็ตมาแล้วบ้างก็ตาม แต่มันไม่ใช่การให้เราไปแก้ผ้าแค่ต่อหน้าหมอเท่านั้น นี่มันต่อหน้า เด็กด้วยกันสิบกว่าคน ทหารอีกสิบกว่าคนรวมหมอด้วย เพื่อนผมเล่าว่า พอเขาเห็นเรายึกยักกันเสียงตะวาดก็ตามมาทันทีโดยไม่ให้ตั้งตัเลยครับ "จะเรียนหรือไม่เรียน?" พอสิ่นเสียงเพื่อนผมมันก็รูดกางเกงลงพรืดทันทีพร้อมกันทั้งกางเกงนักเรียนและกางเกงในแล้วก็รีบเอามือปิดส่วนสงวนของตัวเองไว้ แอบชำเลืองดูคนข้างๆก็ไม่ต่างกัน เด็ก 15-16 มันไม่เด็กแล้วครับ มือกุมไม่มิดแล้ว อย่างน้อยๆต้องมีสาหร่ายโผล่บ้าง แต่ทุกคนก็พยายามจะเอามือตัวเองปิดให้มิดที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่...
"ปิดทำไม? ยืนตรง"
สิ้นเสียงคำสั่งนี้ เพื่อนผมมันบอกมันเอามือยืนตรงเป็น Reflex เลยครับ รู้ตัวอีกทีนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเอามือที่ปกป้องของสงวนตัวเองออก เปิดของรักของหวงให้เหล่าทหารและหมอๆ ดูเสียแล้ว มันบอกมันไม่กล้าขยับสายตาไปที่อื่นเลยครับนอกจากกำแพงฝั่งตรงข้าม เพราะถ้าชำเลืองแม้แต่นิดเดียวมันต้องเห็นแน่ๆ ของรักของหวงของเพื่อนอีกสิบกว่าคน มันบอกตอนนั้นมันอายมากๆ ช่วงเวลานั้นมันรู้สึกว่านานมากๆ เลย
เวลาเขาตรวจเขาจะเริ่มจากให้เรายื่นมือไปข้างหน้าสองขาง แขนตึงแล้วหมอก็จะเดินดูไปทีละคนครับ จากนั้นเค้าก็จะให้เราลองนั่งยองๆเอามือแตะพื้น พอหมอเดินมาถึงหมอก็จะตรวจหลังเราครับจากนั้นก็ให้เหยียดเข่าขึ้นก้มเอามือจับเข่า แยกขาออก เป็นท่าโก้งโค้งที่ประหลาดและน่าอายมากที่สุดในชีวิตเพื่อนผมเลย มันเล่าต่อว่าจากนั้นหมอจะเอามือสองข้างจับแก้มก้นเราแล้วแหวกออกให้เห็นรูก้นชัดๆ เท่านั้นไม่พอ เขายังเอามือข้างหนึ่งมาคลำจุดสองห้อยของพื่อนผมอีกเสร็จแล้วเค้าก็ให้ยืนตรงท่าดิมแล้วก็เดินไปตรวจคนอื่น
ตอนนันเพื่อนผมมันบอกว่าคิดว่าเสร็จแล้ว สงสัยเหมือนกันว่าทำไมยังไม่ให้ใส่เสื้อผ้า ทีแรกมันคิดว่า "เขาให้ถอดพร้อมกันคงจะให้รอใส่พร้อมๆกัน" แต่มันไม่ใช่ครับ เพราะการตรวจยังไม่เสร็จ
พอเขาตรวจทุกคนแล้วหมอก็เดินวนมาด้านหน้าอีกรอบ รอบนี้มีคำสั่งพิเศษ คือ เขาสั่งให้ทุกคนเอามือจับ จอนนี่ ของตัวเองให้พาดขึ้นไปบนสะดือแล้วเขาก็เดินมาตรวจทีละคนๆ รอบนี้หมอจะเอามือมาคลำจุดสองห้อยแบบจริงมากครับ เพื่อนมันเล่าว่า หมอคลำของมันทั้งสองข้างพร้อมๆกัน จุดสองห้อยของมันถูกจับคลึงไปมาอยู่ระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วที่เหลือของหมอ จากนั้นก็ไล่ขึ้นมาจนถึงโคนจอนนี่น้อย หมอเอามือแหย่สวนเข้าไปตรงส่วนที่จุดสองห้อยมันห้อยออกมาจากหน้าท้อง มันบอกว่าจุกมากๆ แล้วเขาก็สั่งให้ไอ ไม่เพียงแค่นั้นครับ เพื่อนผมมันยังเล่าต่ออีกว่า เขายังสั่งให้มันรูดถอดหมวกจอนนี่น้อยของมันอีก ตอนนั้นมันหน้าซีดเลยครับเพราะของมันแอบตีบอยู่นิดๆ แต่พอเปิดได้ มันจึงต้องกลั้นใจเปิดออก มันบอกเจ็บอยู่เหมือนกัน พอเปิดให้ดูเสร็จเขาก็ให้เรารูดกลับให้ดดูด้วยครับ ของมันตอนนั้นรูดกลับลำบากหน่อย ใช้เวลาแต่สุดท้ายก็รูดกลับได้แล้วเขาก็ให้ยืนตรงรอเหมือนเดิม เพื่อนผมเล่าว่ากลุ่มมันมีคนที่ตีบมากๆ จนพอรูดออกมาแล้วรูดกลับไม่ได้ เจ็บร้องไห้เลยครับ จนหมอต้องเอา KY jelly มาช่วยรูดกลับให้ แต่เห็นว่ากลุ่มอื่นมีคนรูดออกไม่ได้ด้วยซ้ำก็มี
พอตรวจจนครบเพื่อนผมตอนแรกนึกว่าเขาจะให้ใส่เสื้อผ้าเลย แต่เปล่าครับ เขาให้ทุกคนเดินถือเสื้อผ้าของตนเอง เดินแถวตอนเรียงหนึ่งกันไปอีกห้องนึงที่อยู่ติดกัน จังหวะนี้มันจึงได้เห็น ลูกพีช ขาวจั๊วของคนข้างหน้าเลยครับ พอเข้าไปถึงมันบอกเป็นห้องที่เขาจัดโต๊ะเป็นรูปตัว U มีทหารนั่งอยู่ประมาณ 10 กว่าคนล้อมพวกมันที่ยืนแถวตอนเรียงหนึ่งอยู่ตรงกลาง จากนั้นเขาก็ให้พวกมันเอาเสื้อผ้ากองไว้กับพื้นขวามือตัวเอง แล้วก็ให้แยกย้ายกันไปหากรรมการแต่ละคน ก่อนหน้านั้นเขาก็ประกาศว่าตอนนี้คือขึ้นตอนสัมภาษย์
เพื่อนผมมันได้ยืนประจันหน้ากับกรรมการคนหนึ่งที่เป็นทหารครับ มันจำได้แม่นเลย หน้าโหดๆหน่อย เสียงดังๆ แต่ดูแล้วน่าจะอายุไม่เยอะพอไปถึงเขาก็ให้มันรายงานตัวครับ เพื่อนผมมันก็รายงานตัวไปตามที่ที่มันติวบอก แต่เขาบอกว่าไม่ดังให้เอาใหม่ เพื่อนผมก็พูดดังขึ้นอีก ทำอยู่ 3 รอบได้ เขาก็บอกว่ายังไม่ดัง สงสัยยังอายกันอยู่ (ใครไม่อายบ้างหล่ะครับ ก็ยืนแก้ผ้าอยู่หนิ) เขาเลยสั่งให้เพื่อนผมหันหน้าออกไปหาคนอื่นๆในห้องแล้วลุกนั่ง 10 ที พอมันหันมา ก่อนหน้านี้ก็ไดยินคนอื่นๆรายานตัวเสียงดังอยู่หรอก แต่ตอนนี้เป็นเอาว่าทุกคนอยู่ในสถาณการณ์ไม่ต่างกันคือหันหน้ากลับมาหากัน คราวนี้เห็นชัดเลยทั้งจอนนี่และจุดสองห้อยของคนอื่น เพียงแต่ทุกคนกำลังทำกิจกรรมต่างๆที่ต่างกันเท่านั้น เพื่อนบอกของมันน่าจะเบาสุดเพราะแค่ลุกนั่ง บางคนโดนสั่งให้วิดพื้นจนจอนนี่น้อยจูบพ้อนก็มี บางคนโดนสั่งให้กระโดดตบจนจอนนี่น้อยกระทบกับท้องเสียงดังพยายามนับให้เสียงดังและปรบมือใหดังๆเข้าไว้เพื่อกลบเสียง หนักสุดน่าจะเป็นคนที่โดนให้วิ่งรอบห้องพร้อบกล่าวบทรายงานตัวไปด้วย คิดดูต้องวิ่งโชว์จอนนี่น้อยแกว่งไปมาให้คนทั้งห้องดูไม่รู้ว่าหน้าหรือจอนนี่จะหดมากกว่ากันแล้วตอนนั้น แต่นั่นก็ไม่ใช่ที่สุดครับ เพราะมันมีคนที่ไม่โดนหันหน้ากลับมาทำกิจกรรมอย่างอื่นก็มี แต่นี่ไม่ใช่ว่าจะเบานะครับ เพื่อนผมมันเล่าว่า พอทำตามคำสั่งเสร็จเขาจะให้กลับมายืนที่เดิม แต่ยังหันหน้าเข้าหาเพื่อนทุกคนอยู่ ยังไม่ได้ให้หันหน้ากลับเข้าไปหากรรมการ ยืนอยูาสักพักไอคนที่ก่อนหน้านี้ไม่โดนอะไรเลยก็ถูกสั่งให้หันหน้ากลับมาครับ เท่านั้นแหละหลุดขำกันทั้งห้อง เพราะจอนนี่น้อยของไอคนนั้นมันไม่ใช่จอนนี่น้อยแลเวครับ มันตื่นแล้ว มารู้ทีหลังจากไอคนท่วิ่งไปทั่วว่าที่คนนั้นมันไม่ได้ วิ่ง วิดพื้น หรือลุกนั่ง เป็นเพราะว่ากรรมการมันให้มันถอดหมวกจอนนี่น้อยของมันให้ดูครับ ถอกเข้าถอดออกตามจังหวะนับ ที่คนอื่นไม่ได้สังเกตุเพราะว่าคนอื่นๆ กำลังทำกิจกรรมของตัวเองอยู่นั่นเอง เอาเข้าเอาออกแบบนี้รับรองได้ จอนนี่น้อยมันต้องตื่นแน่ๆ กลายเป็นว่าไอคนนั้นเลยจำเป็นต้องยืนโชว์จอนนี่เวอร์ชั่น aggressive ห้วร้อนลุกเป็นไปแดงเชิดหน้าจนเกือยถึงสะดือมันไปโดยปริยาย
พอทุกคนเริ่มหายหอบกันแล้ว เขากก็เริ่มกระบวนการสัมภาษย์อย่างจริงจัง คำถามก็เริ่มตังแต่ ทำไมถึงอยากมาเรียน? ไม่กลัวการฝึกหรอ? เตรียมใจมายังไง? คิดว่าจะเรียนไหวหรอผอมๆแบบนี้? มีอีกหลายคำถามครับ มันบอกว่าเวลาตอบจะตองเสียงดังฟังชัด เสียงดังแต่ไม่ใช่ตะเบ็งแล้วก็ต้องไม่แสดงถึงว่าเราโกรธด้วยเพราะมันจะมีคำถามที่ยั่วโมโหมากๆ แล้วก็กดดันมากๆ อยู่ อย่างของเพื่อนผมตอนมันเริ่มตะเบ็งเสียง กรรมการเลยบอกให้มันเสียงเบาลงหน่อยแล้วให้เดินเข้าไปใกล้ๆโต๊ะ เพื่อที่จะไม่รบกวนคนอื่น เพื่อนผมมันเดินจนจุดสองห้อยของมันไปแตะกับขอบโต๊ะ จังหวะนั้นกรรมการก็เอาด้ามปากกามาเขี่ยจอนนี่มันครับ มันพยายามโยกตัวหนีแต่เขากก็บอกว่าให้ยืนนิ่งๆ ระหว่างเขี่ยเขาก็ถามว่า
"เป็นกระเทยป่าว?" เพื่อนผมตอบป่าว
"ม่ไข่กี่ลูก?" เพื่อนผมบอกสองลูก "มีตั้งแต่เกิดเลยป่าว เคยมีลูกเดียวแล้วไปผ่าตัดมาป่าว" เพื่อนผมมันก็ตอบไปีตั้งแต่เกิด
"หัวกล้วยไม่ปลอกแบบนี้ทำไง ทำความสะอาดยังไง จะไปขลิบรำเปล่า" (ใช่ครับมันเล่าว่าเขาพูดคำหยาบกันตรงๆ เลย) เพื่อนผมเลยตอบไปว่าไม่ขลิบเพราะมันพอเปิดได้อยู่
จากนั้นเขากก็เริ่มถามต่อซอกแซกไปเรื่อยๆ มันบอก "เอาจริงมันไม่เหมือนคำถามแล้ว มันเหมือนพยายามพูดกดดันกันมากกว่า" จนสุดท้ายเขาถามเรื่องความกล้า
"มีความกล้าแค่ไหนที่จะมาเรียนที่นี่? คิดว่าตัวเองมีความกล้าพอไหม?" เพื่อนผมตอบว่ากล้าพอ
เขาเลยบอกว่า "แสดงใหดูหน่อย กล้าทำกล้วยโด่แบบไอคนนั้นป่าว?" ได้ยินคำนั้นเพื่อนผมอึ้งเลยครับ นิ่งไปครู่ใหญ่ๆ ยืนจ้องหน้ากรรมการอยู่อย่างนั้นเลย ทำเสียงอำอึ้ง จนสุดท้ายเขาก็บอกว่า "ไม่ต้องทำละ ขี้เกียจรอ ไม่แน่จริงนี่หว่า" เสร็จแล้วเขาก็บอกให้ไปยืนเข้าแถวที่ตัวเองรอเพื่อนตรงี่มีเสื้อผาตัวเองกองเอาไว้ก่อนหน้านี้
ระหว่างรอมันเล่าว่า ไม่ใช่มีแค่มันคนเดียวครับที่โดนถามว่าให้ปลุกจอนนี่ให้เขาดูได้ไหม และก็ไม่ใช่มีแต่คนไม่ยอมทำตามแบบมัน มันมีคนที่ยอมเอามือปลุกจอนนี่น้อยของตัวเองต่อหน้ากรรมการจริงๆ บางคนก็โดนกรรมการคลำจุดสองห้อยเล่นขณะสัมภาษณ์ คนที่ถอดหวกจอนนี่ได้อยู่แล้วก็มีกรรมการบางคนไม่เชื่อแล้วก็เอามีมาเปิดหมวกจอนนี่น้อยดูเองเลยก็มี
ก่อนกลับเขาก็ยังไม่ให้พวกมันใส่เสื้อผ้าครับ ให้ยืนอยู่อย่างงั้นก่อน ต่างจากตอนเข้ามาเป็นแถวตอนเรียงหนึ่ง ตอนนี้เป็นแถวหน้ากระดาน แล้วเขาก็เรียกไอคนที่ยอมปลุกจอนนี่ต่อหน้าเขาออกมาข้างหน้า หันหน้าหาเพื่อนแล้วใหปลุกจอนนี่อีกครั้งนึงต่อหน้าคนอื่นๆ แล้วยังบอกด้วยว่า "ลูกผู้ชายจริงๆ มันต้องแบบนี คนที่จะเป็นทหารมันต้องเตรียมใจมาให้พร้อมแบบนี้"
พูดจบเขาก็ให้เพื่อนผมและคนอื่นๆที่เหลือหยิบเสื้อผ้าครับแล้วเดินิออกไปนอกห้องก่อนทั้งๆที่ยังแก้ผ้าอยู่อย่างงั้นให้ไปใส่เสื้อผ้าข้างนอกครับ เหลือไอคนที่จอนนี่ชี้ฟ้าไว้ เพื่อนผมบอกดีที่ออกคนละทางกับทางเข้ามา ไม่งั้นไดเห็นกันทั้งหมดแน่ๆ แถมข้างนอกไม่มีอะไรบังเหมือนในห้องด้วย เป็นลานปูนโล่งๆ มันพยายามใส่เสื้อผาใหเร็วที่สุดก่อนจะยืนเข้าแถวรอพวกที่เหลือตามมาสมทบ ไม่นานพวกนั้นก็เดินตามมาพร้อมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยเดินมาเข้าแถวแล้วเขากก็ปล่อยกลับบ้าน
สอบเข้าเตรียมทหารกันแบบนี้หรือ ประสบการณ์จริงๆ เลยครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} ขอบคุณครับ ไม่อยากเข้าเรียนเลยครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณที่มาแบ่งปันคับ
ขอบคุณครับ ดีครับ ได้รู้เรื่องไปอีกแบบ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ