รักมันก้อเปนอย่าวงี้แหละ
* เป็นได้หรือ ที่เราจะรักใครซักคนโดยไม่กลัวการสูญเสียและเป็นไปได้หรือเราจะไม่ยอมรักใครเลย เพียงแค่กลัวจะสูญเสียเขาไปในที่สุด*
**แค่เริ่มต้นรักใครซักคน เราก็เริ่มนับถอยหลังแล้ว่า ความผูกพันในครั้งนี้มันจะจบลงเมื่อไหร่หนอ ?
อีกนานมั้ย ที่เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้อีก ? และวันนั้นจะเสียใจแค่ไหน ? แต่นั้นแหล่ะ โลกใบนี้ไม่ได้อนุญาตให้เราผูกพันกับใครแบบไม่ตายจากกัน**
***วันหนึ่งรักกัน แล้ววันหนึ่งก็จากกัน แต่อย่างน้อยการที่ได้ร้องไห้เพราะใครซักคน มันทำให้รู้ว่า เราไม่ได้เกิดมาอย่างโดดเดี่ยวในโลกใบนี้
- ความผูกพัน- บอกให้รู้ว่า..เราไม่ได้เหงาจนเกินไป ***
****รักเถอะ..ไม่ว่าลงเอยของรักเราจะเป็นยังไง
อย่างน้อยการได้รู้ว่า ชีวิตเรามีผลต่อใคร และชีวิตของใครที่มีผลต่อหัวใจเรา มันเป็นความสุขที่สอนกันไม่ได้
และนี้คือเหตุผลหนึ่ง ที่ไม่ว่าคนเราจะเคยอกหักและเสียใจกับรักมาหนักหนาแค่ไหนก็ตาม เราพร้อมจะเริ่มต้นรักใหม่ได้เสมอ
ไม่เห็นต้องกลัว
แย่ที่สุดในชีวิตก้แค่ร้องไห้ออกมาเท่านั้นเอง**** ขอบคุณมากๆคับ:lol:lol ขอบคุณนะครับ น่าอ่านมากคับ รักคือการให้ให้อภัยดีที่สุดก็รักเค้านี่
หน้า:
[1]