-เจ้าของคนโปรด-(6P/พีเรียด)บทที่สอง
#บทที่ ๒(คุณชาย เจ้าขุน วรินทร)
(คุณชายรอง)
*คำเตือน Pedo*
*SM*
.
.
.
เจ้าขุนหรือคุณชายรองของวังวรินทรทอดสายตามองไปยังร่างเล็กของเด็กน้อยตัวขาวแก้มป่องวัยสามขวบที่กำลังวิ่งไล่จับหมู่ผีเสื้อที่กำลังบินว่อนไปมาในสวนของวัง
เสียงหัวเราะคิกคักชอบใจของเด็กน้อยทำให้คนที่มองตามอย่างเจ้าขุนอดจุดยิ้มตามเสียมิได้เด็กชายวัยสิบเอ็ดขวบหยัดกายลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินเข้าไปหาเด็กน้อยที่หยิบดอกปีบขึ้นทัดหู
"ประเดี๋ยวก็โดนมดคันไฟกัดให้หรอก" เอ่ยทักออกไปถึงแม้จะรู้ว่าเด็กตัวขาวแก้มป่องจะฟังมิเข้าใจก็ตาม เจ้าขุนเดินมาหยุดตรงหน้าเด็กน้อยนามว่าคนโปรดก่อนจะย่อกายลงให้ทัดเทียมกัน
มือหนายกขึ้นจับแก้มนุ่มของเด็กน้อยก่อนจะดึงมันเบา ๆ อย่างนึกมันเขี้ยว!
ทำไมมันถึงได้ป่องขนาดนี้กันนะ!
อยากจะกัดสักที..
"คนโปรดอยากได้ผีเสื้อใช่ไหม?"
เด็กน้อยเอียงคอมองทำตาปริบ ๆ จนคนโตกว่าพูดย้ำอีกครั้งหากแต่เน้นคำเด็กน้อยก็พยักหน้าเข้าใจพลางชี้นิ้วไปที่ผีเสื้อที่กำลังดอมดมบุปผางามที่กำลังบานสพั่งส่งกลิ่มหอม
"คนโปรดเด็กดีของฉัน"
"รออยู่ตรงนี้หนาประเดี๋ยวฉันจะไปจับมันมาให้คนโปรดได้เชยชม" เจ้าขุนสาวเท้าเดินเข้าไปหาผีเสื้อสีสวยที่กำลังมัวเมาในความหอมของดอกไม้จนหลงลืมระวังภัย ฝีเท้าที่ลงน้ำหนักค่อยข้างเบาจนแทบไม่รู้สึกกำลังย่างกายเข้าไปชิดนัยน์ตารีเรียวสวยทอประกายวาวโรจน์
ก่อนจะตะครุบเหยื่อตรงหน้าอย่างง่ายดายเด็กชายวัยสิบเอ็ดจุดยิ้มพึงใจก่อนจะเดินเอาผีเสื้อที่อยู่ในอุ้งมือไปให้กับเด็กตัวขาวที่ยืนรออยู่ใต้ต้นปีบ
"ชอบหรือไม่?"
'ฉอบ'
"เด็กดี" เอ่ยบอกพลางคว้าตัวเด็กน้อยตัวขาวเข้ามากกกอดจนซากผีเสื้อร่วงหล่นลงจากมือเล็กหากแต่เจ้าขุนกับไม่ใส่ใจเขาจรดริมฝีปากหยักได้รูปของตนลงบนแก้มนุ่มของเด็กน้อยก่อนจะอ้ากปากขบกัดไปหนึ่งทีอย่างนึกมันเขี้ยว!
ดอกปีบที่ทัดหูเด็กน้อยล่วงหล่นลงหากแต่มือเรียวของผู้เป็นพี่ก็คว้ามันขึ้นมาก่อนเก็บมันลงที่กระเป๋าเสื้อของตน
คนโปรดเด็กดีของฉัน
หากเธอชอบอะไรฉันก็จะหามาให้
และ
จะทำลายมันเสีย
ฉันจะได้เป็นเพียงสิ่งเดียวที่เธอชอบ..
.....
เสียงรถยนต์ดังแว่วทำให้คนที่แอบนั่งหลับได้สติรีบหยัดกายลุกขึ้นจากพื้นเย็นก่อนจะสาวเท้าเดินออกไปที่หน้าประตู
"ยังมินอนอีกหรือ?"ผู้มาใหม่เอ่ยทักทันทีที่เห็นเสี้ยวหน้ามน
'สวัสดีครับ คุณชายรอง'คนโปรดวัยสิบหกกระพุ่มมือขึ้นไหว้ผู้เป็นนายก่อนจะรับหมวกตำรวจที่อีกฝ่ายถอดออกมาถือแทน "ทำไมยังมินอนอีก หืม?"เจ้าขุนเอ่ยถามอีกครั้งขณะเดินขึ้นบันไดเพื่อไปพักที่ห้องของตน
'โปรดรอคุณชายรองก่อน'
"รอฉัน?"
'ครับ..มิได้หรือครับ?'
"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ"ชายหนุ่มหันกลับมาตอบพลางคลี่ยิ้มเอ็นดูส่งมาให้มือหนายกขึ้นหมายจะสัมผัสดวงหน้ามนแต่ก็เกิดเปลี่ยนใจเอื้อมไปสัมผัสกลุ่มผมนุ่มแทน "แล้วทำไมวันนี้โปรดถึงมารอฉันได้เล่า?"
'ผมได้ยินจากคุณชายเล็กมาว่าคุณชายรองจะไปราชการที่ภาคใต้จริงหรือครับ?'
"จริงดังน้องเล็กว่า"
'มิไปมิได้หรือครับ' เสียงเอ่ยถามที่ติดจะเว้าวอนทำเอาหัวใจที่แข็งดุจเพชรของชายชาติตำรวจของม.ร.ว เจ้าขุน วรินทรอ่อนยวบเป็นขี้ผึ้งถูกไฟลน ไหนจะสายตาที่ช้อนขึ้นมามองกัน
ฉันเป็นผู้รักษากฎหมายแต่ฉันกลับ
อยากทำผิดกฎหมายเสียเอง
เมื่ออยู่ต่อหน้าโปรด
เจ้าขุนเบนสายตาไปทางอื่นก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วค่อยผ่อนมันออกเพื่อข่มอารมณ์ของตนเอง
"มิไปมิได้ เพราะมันเป็นงาน"
'โปรดมิอยากให้ไปเลย เขาว่าภาคใต้น่ากลัว'
"หึ ที่ใดก็น่ากลัวหากที่นั่นมีแต่คนไม่ดี เห็นแก่ตัว"
'คุณชายรองจะกลับมาใช่ไหมครับ?'
"กลับสิ ฉันต้องกลับมาอยู่แล้ว"
"เพราะมีโปรดรออยู่"
คนโปรดหลุบตามองพื้นหลบสายตาหวานฉ่ำที่ถูกส่งมาของเจ้าขุน แก้มเนียนขึ้นสีจนเจ้าขุนอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปสัมผัสมัน
จากที่ยืนห่างกันเป็นวาเจ้าขุนก็เดินเข้าไปชิดร่างเพรียวบางของคนโปรดปลายนิ้วเรียวลูบไล้ที่แก้มเนียนแผ่วเบาก่อนที่จะไล้มันมาหยุดที่คางมนเจ้าขุนดันปลายนิ้วขึ้นบังคับให้คนโปรดเงยหน้าขึ้นมามองกัน
"คนโปรดล่ะ..จะรอฉันหรือไม่?"
'รอสิครับ..โปรดจะรอคุณชายรอง'
"เด็กดีของฉัน" เอ่ยชมพลางจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากของคนโปรดนัยน์ตาคมที่เคยฉายแววดุอยู่เสมอในตอนนี้กับเปรี่ยมไปด้วยความสิเน่หาในตัวของคนตรงหน้า"โปรดถอดเสื้อให้ฉันได้หรือไม่?"
ทั้ง ๆ ที่เคยทำเป็นประจำแต่ไม่รู้ว่าทำไมในครั้งนี้คนโปรดถึงได้รู้สึกร้อนวูบไปทั่วทั้งกาย
คนโปรดเอื้อมมือที่สั่นทาน้อย ๆ ของตนออกไปหยุดที่คอของเจ้าขุนเรียวนิ้วแตะที่เม็ดกระดุมปกเสื้อก่อนจะคลายมันออก ในขณะที่เจ้าขุนเองก็ใช้สายตามองสำรวจใบหน้ามนของอีกฝ่ายก่อนจะไล่มองลงมาที่ลำคอระหงของอีกฝ่าย
หากออกแรงบีบมันคงจะหักคามือเป็นแน่
แล้วถ้าขบกัดล่ะ?
รอยคมเขี้ยวของฉันจะเป็นการตีตราความเป็นเจ้าของโปรดหรือไม่?
คนโปรดก้มหน้างุดเมื่อกระดุมเสื้อเม็ดที่สามคลายออกจากกันทำให้สาบเสื้อแยกออกเผยให้เห็นถึงผิวเนื้อกล้ามอกแกร่งของผู้เป็นเจ้านาย เมื่อกระดุมเม็ดสุดท้ายคลายออกจากกันคนโปรดก็รีบก้าวถอยหลังออกมาห่างจากเจ้าขุนแต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมให้ร่างบางผละไปไกลจึงดึงรั้งเอวบางของอีกฝ่ายให้เข้ามาชิดตนเอง
วงแขนแกร่งตวัดโอบกอดร่างบางของคนโปรดเอาไว้แน่น "โปรดของฉันโตเป็นหนุ่มเสียแล้ว" เอ่ยกระซิบเสียงแหบพร่าที่กกหูเมื่อรู้สึกถึงความแข็งขืนที่กลางกายของเด็กหนุ่ม
"ประเดี๋ยวฉันจะสอนให้นะ..ว่าเป็นผู้ใหญ่ควรทำเช่นใด"
คนโปรดของฉันช่างน่าเอ็นดูเสียจริง
ฉันมิอยากให้ใครได้เห็นใบหน้าของโปรดในยามนี้เลย
ฉันหวงโปรดเหลือเกิน
อยากจะจับโปรดใส่ตรวนแล้วล่ามติดเสาเสียจริง
จะได้มิมีผู้ใดได้เห็นคนโปรดของฉัน
......
-ปัจจุบัน-
'คุณชายรองปล่อยโปรดเถอะนะครับ'
'โปรดจะไม่ดื้ออีกแล้ว..'
"รู้ไหมคนโปรด เด็กไม่ดีต้องถูกขัง"
........
.
..
/ไหนคะพี่ตาคนไหนจะไปทัวร์กับนก
*เช่นเคยค่ะ จิตนิดหน่อยส่วนตรรกะพังยับ*
-ขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ-
ว้าววว แซ่บๆๆ {:5_137:}{:5_137:} ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} {:5_119:}ขอบคุณครับ{:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ สนุกดีครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ. สุดยอดเลยครับ ขอบคุณครับ ขอขอบคุณมากครับ ขอบคุณนะครับ {:5_146:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณ
หน้า:
[1]
2