มิติแห่งรัก บทรักข้ามกาลเวลา ภาคจบ
เรื่องนี้เขียนจากจินตนาการนะคับ อ่านเพื่อผ่อนคลายกันนะคับเช้าวันรุ่งขึ้น พนาครุ่นคิดถึงเรื่องเมื่อคืนจนไม่ค่อยมีสมาธิ ไม่ค่อยกินข้าว ทั้งที่มีของชอบ
เป็นไรไปพนาไม่สบายเป่านายดูเหม่อๆไปนะวันนี้ อ่อๆเปล่าธาราสงสัยคงจะเพลียเมื่อคืน
นอนไม่ค่อยหลับ กินข้าวแล้วไปพักซะพนาวันนี้เองไม่ต้องมาช่วยงานหรอกเองขยันทุกวัน
ไม่ค่อยพักเดี๋ยวเป็นไรไปเองจะลำบากเอาได้ ธาราเองก็หยุดชวนพนามันซนสักวัน พ่อของ
ธาราพูดขึ้น จ่ะพ่อ ธาราตอบพร้อมกับลุกไปหยิบน้ำและยาส่งน้ำให้พนาธาราไม่ทันระวังจึง
ทำน้ำหกใส่เสื้อพนา สุ่มซ่ามจังไอ้ธาราพ่อดุ ไม่เป็นไรคับลุงธาราไม่ตั้งใจ พนาพูดพร้อมกับ
ถอดเสื้อที่เปียกออก พ่อธาราเหลือบเห็นร้อยปานลักษณะที่คล้ายกับสายฟ้ากลางหลังพนา
เองมีปานนี้ด้วนเหรอว่ะพนา อ่อคับลุงมีมาเเต่เกิดเเล้วคับมันจะเด่นชัดช่ววันพระขึ้น 15 ค่ำ
และแรม 15 ค่ำ ผมขอไปบ้านนอนพัก่อนจ่ะลุง เอ่อๆไปๆพักผ่อน พนาเดินกลับไปบ้าน
มีไรเหรอพ่อ ธาราถามเปล่าๆ พ่อนึกถึงคำพูดของพ่อหมอตาทิพย์เคยบอกไว้มามนุษย์ที่
เป็นราชองครักษ์มาเกิดจะมีปานรอยฟ้าผ่าอยู่กลางหลังซึ่งปานนั้นจะเด่นชัดช่ววันพระขึ้น
15 ค่ำและแรม 15 ค่ำ วันนี้วันขึ้น 14 ค่ำนี่พ่อ เอ๊......ธาราคิด ทุกคนคิด คนอ่านก็คิด
ทุกคนดีใจที่ป่าจันทร์หอมจะได้ล้างคำสาปสักทีผู้คนจะได้ข้ามฝั่งไปหาของกินได้ แต่มีหนึ่ง
คนที่ไม่พอใจนั้นคือธารา ธาราเดินเงียบไปในห้องเขาพูดกบตัวเองว่า "พนาคือของเขาเขา
จะไม่เสียพนาให้ใครเด็ดขาด แกนี่มันจะเป็นมารหัวใจของฉันทุกชาติหรือไง" ส่วนพนา
ก็คลุ่นคิดว่าชายหนุ่มคนนั้นจะมาเล่นน้ำอีกไหม จนพลบค่ำพนาแอบไปที่น้ำตกอีกครั้งโดย
ไม่ได้ชวนธารา คืนนี้แปลกๆทำไมชาวบ้านเข้านอนเร็ว แต่ก็เถอะ พนารีบเดินไปที่ลำธาร
น้ำตกนั้น พนาแอบว่ายน้ำไปหลบที่โขดหินฝั่งป่าจันทร์หอมแต่ยังไม่ได้เหยียบดินแดนนั้น
เข้าไปเขาแอบซุ่มอยู่ที่ใต้กอบัวหลังโขดหิน พวกท่านกับไปเถิด เดี๋ยวสักพัข้าจะกลับเข้าไป
ขอรับองค์ชาย เสียงพูดจาอันนุ่มละมุนหูนั้น ทำให้พนาตกใจและอึ้งไปเลยว่ามิติอีกภพของ
ป่าจันทร์หอมนี้มีจริงๆ ไม่ใช่เเค่คำบอกเล่า แต่เขาก็ไปถอยหนี้เขาอยากเห็นหน้าเจ้าของ
เสียงอันนุ่มละมุนที่สั่งทหารเมื่อครู่พนาอยากเห็นเเล้วว่าเขาคนเป็นใคร จึงโผล่หัวขึ้นมาดู
พบว่าเป็นชายหนุ่มรูปงามใบหน้างดงามราวกับพระจัทร์ผิวกายออกเนียนสีแทนไม่ขาว
มากและไม่ดำจนเกินไป คิ้วงามราวคันศร ขนตาอ่อนราวนารี เรือนร่างบุรุษรี้ช่างเข้าที
กว่านางใด อีกทั้งแต่งกายสง่างามราวเทพบุตร ชายหนุ่มคนนั้นถอดเครื่องประดับออกวาง
ที่พื้นตลิ่งจนเหลือเพียงผ้าเตี่ยวผื่นเดียว(เเต่งกายผ้าเตี่ยวเเบบทางเหนือ) เขาสังเกตเห็น
กริชที่วางลงบนกองเครื่องประดับ พนาจึงรู้แล้วว่านี่คือองค์ชายจันทรุคนรักในภพก่อนที่เขา
แอบรักใครจนองค์ชายต้องโดนองค์สุริยเทพสาป "หากวันใดที่เจ้าไปเกิดเป็นมนุษย์สิ่งเดียว
ที่จะทำให้เจ้าจำได้ถึงความหลังนั้นคือกริชสุริยที่ข้าได้ประทานให้เจ้าเอาไว้คุมกันลูกข้า"
คำพูดขององค์สุริยเทพก้องมาที่หูของพนาทันที เพราะเป็นคำที่องค์สุริยเทพประธานให้
ก่อนลงทัณฑ์ พนาค่อยว่ายน้ำออกจากกอยัวอย่างเบาๆ และว่ายไปกอดเข้าที่ด้านหลังของ
องค์ชายผู้นั้น ให้กระหม่อมได้กลับไปดูแลองค์ชายอีกครั้งได้ไหมขอรับองค์ชายจันทรุ
องค์ชายหันมาด้วยความดีใจที่ท่านคิดไว้เเล้วว่าชายที่เจอเมื่อคืนคือพนาราชองครักษ์คู่กาย
พนา ใช่เจ้าจริงๆด้วย ข้าเจอเจ้าแล้ว กระหม่อมก็เจอพระองงค์แล้วเช่นกัน ทั้งคู่ต่างกอด
กันแน่นในลำธารน้ำตก อีกไม่นานก็จะเกิดสุริยคราสและจันทรคาสในรอบ 250 ปีหลังจากที่
เจ้าโดนลงทัณฑ์ 250 ปีที่ป่าแห่งนี้โดยคำสาปและจะได้ปล่อยคนและสัตว์ที่หลงเข้าไป 250ปี
ที่ข้ารอคอยหวังว่าเจ้าจะมาล้างคำสาปของป่าให้ข้า พนาเจ้ามาเเล้ว ขอรับกระกม่อมจะไม่
ทิ้งองค์ชายไปไหนอีกเเล้วขอรับ กระหม่อมขออนุญาติองค์ชายปลดปล่อยบ้างได้ไหม 555
องค์ชายไม่พูดไรต่อเขาถอดเสื้อผ้าของพนาออกส่วนพนาก็ดึงผ้าเตี่ยวผืนสุดท้ายบนกายออก
เช่นกันทั้งคู่พลอดรักกันในลำธารอย่างดุเดือดและมีความสุข อย่างที่ไม่เคยมี พนาไม่เคย
รู้สึกแบบนี้เวลาอยู่ใกล้ธารา พนารู้ดีว่าธาราต้องการอะไรและธาราคือใคร พนาจึงทำทุกอย่าง
เพื่อป้องกันตัวเองไม่ให้ตกเป็นของธาราและรอวันที่จะได้เจอองค์ชายจันทรุคนที่เขารักที่สุด
มิติแห่งการเวลายังไม่จบดี คนเขียนหิวข้าวละคับไว้เจอกันต่อใน มิติแห่งรัก บทรักข้ามกาล
เวลาปัจฉมบทนะคับ ขออภัยที่จบในภาคนี้ไม่ได้ *** หิวข้าว ***
ฝากติดตามและเป็นกกำลังใจให้Maximamด้วยนะคับ
แนะนำติชมกันได้ ขอบคุณคับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ {:5_136:}{:5_136:}{:5_136:} ขอบคุณครับ {:5_119:}{:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ รอตอนต่อไป ชอบ ขอบคุนนะครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2