Harem offline 1 (เมื่อโลกนี้เป็นเกม)
กำลังดาวน์โหลดเกม Harem Offlineเสือจ้องมองจอคอมอย่างตกใจ เอ๊ะ..กูแค่ดูหนังโป๊เเละก็ชักว่าวตามมันต้องดาวน์โหลดให้เขาเลยหรอวะ เสือเลื่อนเมาส์ไปที่ตัวโหลดเขากดคลิ้กยกเลิกแต่มันกลับดาวน์โหลดอย่างต่อเนื่องเสือคิดว่ามันคงเป็นไวรัสแน่ๆ เขาจะฝังใจไว้ว่าถ้ากูเสียเงินซ่อมอีกครั้งนี้จะรายงานเว็บแม่งเลย..เขานั่งรอจนกระทั้งมันโหลดเสร็จสินโปรแกรมมันเด้งขึ้นให้เขายืนยันว่าจะติดตั้งหรือไม่
ติดตั้ง Harem Offline ยืนยัน หรือ ตกลง
เสือคิ้วขมวดชนกันตกลงกับยืนยันมันต่างกันตรงไหน?ปกติมันต้องยืนยันกับปิดไม่ใช่หรอวะ ไวรัสชัวร์เอาเสือน้อยเป็นประกันว่าจะไม่ชักว่าวอีก 3 เดือนเสือเลื่อนเมาส์กดไปที่ยืนยัน
“แม่งต่างกันตรงไหนวะ..”
จนกระทั้งโปรแกรมติดตั้งเสร็จสินพร้อมปรากฎรูปไอคอนแปลกๆตรงกลางจอคอมของเขาพร้อมตัวอักษรออกแนวแฟนตาซีขึ้นบนหน้าจอ
ได้โปรดลงชื่อของท่าน..
เสือเลือกที่จะใส่ชื่อที่เขาชอบตั้งในเกมที่ตนชอบเล่น ‘Admiral’ ที่แปลว่า จอมพล จากนั้นเสือกดล็อคอินเข้าเกมไป มันเหมือนเกมปกติทั่วไปจนมันหยุดที่หน้านึงที่มีอักษรขึ้นมาอย่างช้าๆ
ยินดีต้อนรับเข้าสู่ Harem Offline
ท่านเป็นผู้โชคดีที่ หนึ่งในสิบล้านคนได้รับมัน
ได้โปรดสนุกกับมันและจะทำให้ท่านมีแต่ความสุขตลอดไป
ขอให้ท่านโชคดี
ท่านผู้กล้ากรุณาหลับตาลงและทำจิตให้สงบเพื่อเชื่อมตัวกับเกมอย่างสมบูรณ์
เสืออ่านจบเขาเลือกที่จะทำตามคำที่ฉายบนหน้าจอก่อนจะหลับตาลงทำตัวให้สงบก่อนจะมีเสียงหนึ่ง คล้ายโปรแกรมคอมพิมเตอร์ดังขึ้นอยู่ใกล้ๆตัว
“ติดตั้งระบบเสร็จสินขอให้ท่านผู้กล้าลืมตาได้ครับ”
เสือลืมตาขึ้นมาเขากำลังยืนอยู่ในห้องพักมีเพียงแค่เตียงไม้ชั้นวางของตู้เสื้อผ้าและกระจกไว้ให้ผู้ที่เข้ามาส่องความหล่อหรือความงาม เสือรู้สึกๆโล่งๆที่ช่วงล่างมันทำให้รู้ว่าเขาไม่ได้สวมเสื้อผ้า
“ยินดีต้อนรับนายท่านกับสู่เกม ผมเป็นระบบที่คอยแนะนำให้กับนายท่านเพื่อให้สะดวกในการดำรงชีวิต” เสือตอบกลับเพียงคำสั้นๆ
“อืม” สิ้นเสียงของเสือเขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะเปิดออก เสือตาเบิกกว้างด้วยความตะลึงมีอะไรให้กูตะลึงไรได้ตลอดเลยนะมึงตั้งแต่เข้าเกมมาภายในตู้มีแต่กางเกงเเขวนเรียงๆกันอยู่ ผ้าเรียบเนียนดูไม่บาดผิวพร้อมยังรัดติ้วตรงกลางหว่างขาอีกไม่สิ..รัดทุกส่วนเพื่อให้เเสดงถึงความแข็งแกร่งละมั้งเสือหยิบมาหนึ่งตัวเพื่อใส่มันเข้าไปความรู้สึกแปลกประหลาดกระจายออกมามันไม่ได้ดูน่าอึดอัดอย่างที่คิดแถมยังสบายเหมือนไม่ได้ใส่อีกด้วย
“ระบบ มันจะไม่แปลกต่างจากคนทั่วไปหรอ..” เขาอายต่อให้น้องชายของเขาใหญ่แค่นั้นก็ต้องอายไว้ก่อนต่อให้มันเป็นเกมก็เถอะนะ..
“การใส่เเบบนี้เป็นเรื่องปกติของคนในโลกนี้ครับ” เสียงโมโนตอบกลับมาเสือจึงพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะมีเสียงระบบดังขึ้นอีกครั้ง
“พบจดหมายส่งถึงนายท่าน นายท่านต้องการเปิดอ่านหรือไม่ครับ?”
“อืม” สิ้นเสียงคำตอบของร่างหนาข้างหน้าฉายแสงสีฟ้าเป็นสีเหลี่ยมปรากฎรูปร่างแข็งแกร่งเผยให้เห็นแก่นกายที่กำลังแข็งขืนที่โผล่ออกกล้องนิดนึง เสียงกระแอมดังขึ้นข้างหน้าของเสือ
“แฮ่ม! ผมเป็นเจ้าของผู้สร้างเกมนี้ขอเเสดงความยินดีด้วยครับโลกนี้ไม่เชิงว่าเป็นเกมอย่างที่คุณคิดเอาละ..ผมขี้เกียจอธิบายให้เป็นหน้าที่ของระบบอธิบายเกี่ยวกับเกมนี้ละกัน ผมมาเพียงเท่านี้ขอให้โชคดีอีกครั้งครับ อ้อ! ลืมบอกคุณสามารถออกจากเกมได้ตลอดเวลาและเข้าเกมได้ตลอดด้วยครับ”
สงสัยเขาคงไปขัดเวลามีความสุขกับฮาเร็มของมันมั้งมาไวไปไวเหมือนผีเลยห่า..เสือกำลังบ่นให้หุ่นหมานั้นก่อนจะมีเสียงจากระบบ
“ผมขออธิบายเกี่ยวกับโลกนี้ให้ท่านฟังนะครับ”
ผมนั่งฟังเจ้าระบบอธิบายข้อมูลของโลกนี้ให้ฟังมาราวนับชั่วโมงทีเดียวก่อนมันจะเอยปิดท้ายสั้นๆว่า
‘นายท่านสามารถคุยกับผมในใจได้ไม่ต้องออกเสียง’ เอาเป็นว่าผมจะกล่าวข้อมูลที่จำเป็นให้ฟังก่อนนะครับ ผมมีระบบที่ค่อนข้างโกงทีเดียวที่สามารถปรับแต่งNPC ในโลกนี้ได้ตามต้องการและร้านค้าที่ซื้อของจากโลกอนาคตได้ซึ่งได้มาจากภารกิจที่ระบบมันเเจ้งเตือนขึ้นมา ส่วนเงินในไม่ต้องกังวลมีค่อนข้างมากทีเดียวไม่จำเป็นต้องกลัวใช้หมด..หึหึ หากโลกนี้เป็นเกมงั้นฉันขอไม่ปรานีเลยละกัน
ขอบคุณคร้าบบย รออ่านเลยค่าาา เปิดเรื่องได้น่าสนใจครับ
ตามลุ้นตอนต่อไป
(อยากรู้ว่าเรื่องเป็นแนวไหนครับ จะได้จินตนาการฉากถูก เช่น แบบหนังจีนต้นไผ่เยอะๆ ยุโรปที่มีปราสาทหิน คาวบอยกลางทะเลทราย ฯลฯ ){:5_154:} เรื่องน่าอ่านดีครับ
รอตอนต่อไปครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_136:} ขอบคุณครับน่าติดตาม น่าสนใจ ติดตามครับ ขอบคุณครับ ติดตามนะครับ เรื่องราวน่าสนใจมากครับ อยากรู้เลยว่าต่อไปจะเป็นยังไง
ปล. แต่ว่าบางประโยคน่าจะเว้นวรรคหน่อยนะครับ อ่านไปเรื่อย ๆ บางทีก็งงครับ น่าสนใจครับ ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} ขอบคุนน่ะ สนุกมากครับ สนุกมากครับ รอติดตาม ขอบคุณครับ